Οχι εγω καλέ, λιφτινγκ! Θεός φυλάξοι, άλλωστε δεν τόχω ακόμα ανάγκη !!!
Σήμερα λοιπόν θα γράψω μία έκθεση :
"Πώς πέρασα την Πρωτομαγιά" !
Οπως σας έχω ξαναπεί, μόλις την προηγουμένη, μένω μονίμως στα εξοχάς.
Αυτό όμως δεν μ έχει κάνει να βαρεθώ την φύση (όσο περισσότερο την καταστρέφουμε, τόσο απαραίτητη θα μας γίνεται) γι αυτό πάντα τα έργα μου (λέμε τώρα) αντλούσαν θέματα απ αυτήν.
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει εχω μία μεγάλη αγάπη στα λουλούδια.
Τόχετε; Μα πώς; Απαπαπα, τι είστε εσείς; βουλωμένο γράμμα διαβάζετε, σας φοβήθηκε το μάτι μου!
Χαίρομαι λοιπόν που το έχετε καταλάβει και δεν χρειάζεται να πώ περισσότερα.
Κάποτε λοιπόν, άλλη ιστορία, οταν πρωτοβγήκαν στην αγορά τα γαλβανιζέ αλουμίνια (κάποτε ήταν δυσεύρετα και πανάκριβα, μετά με την μαζική παραγωγή έγιναν της μόδας και οικονομικά) φαγώθηκα να πάρω για κασπώ. Αγόρασα λοιπόν απο το Praktiker ένα, το οποίο μετά απο λίγο καιρό έγινε υποδοχέας αντί γλαστρών και ευώσμων ανθέων (!) πατατών και κρεμμυδιών και χώθηκε σε ένα ανήλιαγο ντουλάπι, να μην φυτρώνει το περιεχόμενο!
Το είχα απωθημένο να ξαναβρεί τον προορισμό για τον οποίο αγοράστηκε και να , τώρα που φούντωσε ο έρωτας του ντεκουπάζ, έκανε θεαματικό λίφτινγκ και επανακυκλοφορεί χωρίς να ντρέπεται για τον πρότερο ποταπό του βίο!
Επειδή δεν είμαι άνθρωπος της υπομονής, οταν μου ΄ρχεται κάτι θέλω να γίνεται άμεσα, δεν φωτογράφησα το "πριν" και το "μετά", θα άξιζε πραγματικά, αλλά αφού σας είπα την ιστορία του μπορείτε να το φαντασθείτε, μην σας τα μασάω κι όλα πιά.
Επειδή επίσης εκτός της ανυπομονησίας θέλω και την βολή μου, αντί να πάρω πινελάκια, και κόντρα πινελάκια, αστάρια, βελατούρες, ακρυλικά (μεγάλη ταλαιπώρια και μόνο που τα γράφω) το έπλυνα φυσικά (είπαμε, αλλά όχι και τόόόσο...), το αστάρωσα φυσικά με gesso και το πέρασα δύο χέρια σπρέυ, χρώματος ροζ (!). Ούτε να τρέχει το χρώμα, ούτε να μην περασθεί ομοιόμορφα, όλα άψογα.
Στην συνέχεια έκανα ολη την διαδικασία όπως την έμαθα στας Αθήνας (βλέπε Μάγια η μαγική-decomagia) και το βράδυ καμάρωνα σαν το γύφτικο σκερπάνι την απίστευτη μεταμόρφωση.
Τώρα ούτε σκέψη για κρεμμυδοπάτατα, μάλλον θα πάρει θέση στο κέντρο του τραπεζιού με φιόρα!
Δεν του αξίζει δικαιωματικά;
Ετσι πέρασα μια όμορφη λουλουδιασμένη Πρωτομαγιά, που αντι να πλέκω στεφάνια, στεφανοστόλιζα το αλουμίνιο!
Αλήθεια Μάγια, το πέτυχα το Pitto rico ή είναι ρικο-ρικο-ρικοκό;
Σήμερα λοιπόν θα γράψω μία έκθεση :
"Πώς πέρασα την Πρωτομαγιά" !
Οπως σας έχω ξαναπεί, μόλις την προηγουμένη, μένω μονίμως στα εξοχάς.
Αυτό όμως δεν μ έχει κάνει να βαρεθώ την φύση (όσο περισσότερο την καταστρέφουμε, τόσο απαραίτητη θα μας γίνεται) γι αυτό πάντα τα έργα μου (λέμε τώρα) αντλούσαν θέματα απ αυτήν.
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει εχω μία μεγάλη αγάπη στα λουλούδια.
Τόχετε; Μα πώς; Απαπαπα, τι είστε εσείς; βουλωμένο γράμμα διαβάζετε, σας φοβήθηκε το μάτι μου!
Χαίρομαι λοιπόν που το έχετε καταλάβει και δεν χρειάζεται να πώ περισσότερα.
Κάποτε λοιπόν, άλλη ιστορία, οταν πρωτοβγήκαν στην αγορά τα γαλβανιζέ αλουμίνια (κάποτε ήταν δυσεύρετα και πανάκριβα, μετά με την μαζική παραγωγή έγιναν της μόδας και οικονομικά) φαγώθηκα να πάρω για κασπώ. Αγόρασα λοιπόν απο το Praktiker ένα, το οποίο μετά απο λίγο καιρό έγινε υποδοχέας αντί γλαστρών και ευώσμων ανθέων (!) πατατών και κρεμμυδιών και χώθηκε σε ένα ανήλιαγο ντουλάπι, να μην φυτρώνει το περιεχόμενο!
Το είχα απωθημένο να ξαναβρεί τον προορισμό για τον οποίο αγοράστηκε και να , τώρα που φούντωσε ο έρωτας του ντεκουπάζ, έκανε θεαματικό λίφτινγκ και επανακυκλοφορεί χωρίς να ντρέπεται για τον πρότερο ποταπό του βίο!
Επειδή δεν είμαι άνθρωπος της υπομονής, οταν μου ΄ρχεται κάτι θέλω να γίνεται άμεσα, δεν φωτογράφησα το "πριν" και το "μετά", θα άξιζε πραγματικά, αλλά αφού σας είπα την ιστορία του μπορείτε να το φαντασθείτε, μην σας τα μασάω κι όλα πιά.
Επειδή επίσης εκτός της ανυπομονησίας θέλω και την βολή μου, αντί να πάρω πινελάκια, και κόντρα πινελάκια, αστάρια, βελατούρες, ακρυλικά (μεγάλη ταλαιπώρια και μόνο που τα γράφω) το έπλυνα φυσικά (είπαμε, αλλά όχι και τόόόσο...), το αστάρωσα φυσικά με gesso και το πέρασα δύο χέρια σπρέυ, χρώματος ροζ (!). Ούτε να τρέχει το χρώμα, ούτε να μην περασθεί ομοιόμορφα, όλα άψογα.
Στην συνέχεια έκανα ολη την διαδικασία όπως την έμαθα στας Αθήνας (βλέπε Μάγια η μαγική-decomagia) και το βράδυ καμάρωνα σαν το γύφτικο σκερπάνι την απίστευτη μεταμόρφωση.
Τώρα ούτε σκέψη για κρεμμυδοπάτατα, μάλλον θα πάρει θέση στο κέντρο του τραπεζιού με φιόρα!
Δεν του αξίζει δικαιωματικά;
Ετσι πέρασα μια όμορφη λουλουδιασμένη Πρωτομαγιά, που αντι να πλέκω στεφάνια, στεφανοστόλιζα το αλουμίνιο!
Αλήθεια Μάγια, το πέτυχα το Pitto rico ή είναι ρικο-ρικο-ρικοκό;
Toso gluko kai romantiko! Makari na eixa to talento sou!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλει ζωγραφικό ταλέντο κούκλα,ταλέντο "κοπτο-
ΑπάντησηΔιαγραφήραπτικής" θέλει, πολύ υπομονή και σωστούς χρωματικούς συνδυασμούς.Μην εισπράττω "ευγε" που δεν μου αξίζουν.
Ευχαριστώ όμως για το γλυκό σχόλιο.
Xαρά,πολύ πολύ όμορφο!Χρώματα ρομαντικά κι αγαπημένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες τι χαρά νοιώθεις μόλις το τελειώσεις;Καμαρώνεις,έτσι;Παρομοίως,άσε που τρελαίνω όλους να το δείχνω κι όλα ρωτάω αν αρέσει.
Φιλιά!
Τέλειο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μην χρειάζεται ζωγραφικό ταλέντο αλλά το ταλέντο το μεράκι & η ευαισθησία υπάρχουν σίγουρα σε σένα Χαρά
Αμα θελεις ξαναβαλε πατατες μεσα.Γλυκυτατο και πολυ ρομαντικο το εφτιαξες, γεια στα χερια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρα συγνωμη, εχασα το σχολιο σου...τελικα ειμαι πιο αρχαρια απ οτι πιστευα
ΑπάντησηΔιαγραφήχα χα
Πολύ όμορφο έγινε το αλουνιμινένιο κασπουδάκι και ρομαντικούλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ. Εγώ σ' αγαπάω κι ας μη μου μιλάς πια!
;-ppp
Grazie per essere venuta a trovarmi sul mio blog, ricambio volentieri la visita aggiungendo i miei complimenti per le tue creazioni.
ΑπάντησηΔιαγραφήBellissime le ghirlande e anche i cuori di pietra...bravissima!!!
un caro saluto
Roberta
ΑΞΙΑ....ΑΞΙΑ....ΑΞΙΑ...η μαθητρια , Χαρα μου τελειο το εχεις κανει , και το pittorico σου καταπληκτικο, μπραβο σου!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλακια πολλα , καλο μηνα!!!!!
* Ελένη ασε οτι κι αν σου πώ είναι λίγο, με καταλαβαίνεις. Τέτοια ικανοποίηση!
ΑπάντησηΔιαγραφή* Sweet art ευχααριστω για τα καλά σου λόια, με κολακεύεις
*Δημιουργία ούτε απο κοντά δεν θα περάσουν πια κρεμμυδοπάτατα!
* Βαλεντίνα ευχαριστώ για την επίσκεψη
* kiki...
* Roberta, grazie per la tua visita e i tuoi complimenti. Sei maestra di creazioni per tutti noi!
*Μετάκι να ξερες πόσες φορές σε μελέτησα!τυχερή Μαρία Β.!Ευχαριστώ για το ευμενές σχόλιο.
Πρωτομαγιάτικο δημιουργημα γεμάτο έμπνευση! Υπέροχο και τα χρώματα πολύ γλυκά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Μήνα φίλη μου! Φιλάκια
Αυτό δεν είναι λίφτινγκ βρε Χαρά μου, κανονική αναγέννηση είναι!!! Θεϊκό!!! Έτσι απλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήSono tanto contenta di essere arrivata fino da te. Mi è tanto piaciuto il tuo blog; molto festoso e giovane.Anche se non capisco una parola di quello che scrivi, mi piace tanto, non so perchè! Se vuoi ritorno. Complimenti! deny
ΑπάντησηΔιαγραφήTellement beau et romantique... Bravo, ma chere!
ΑπάντησηΔιαγραφήMe encanta tu blog. Me hace mucha ilusión seguir un blog de Grecia. Me encanta esa tierra y algún día me encantaría poder ir.
ΑπάντησηΔιαγραφήUn abrazo desde Tenerife.
*Δροσοσταλίτσα καλώς μου ήρθες γεμάτη ανοιξιάτικο αέρα και θετική ενέργεια, όπως πάντα. Σου στέλνω την αγάπη μου
ΑπάντησηΔιαγραφή*Νάντια μου μακάρι νάταν πάντα τόσο επιτυχημένα τα λιφτινγκ! Υπάρχουν ατέλειες το ξέρω, αλλά στην αρχή είμαστε ακόμα. Ευχαριστώ για το ωραίο σου σχόλιο...τόσο απλά! Τα φιλιά μου
*Deny: Sono tanto contenta anch io di essere qui. Ti aspetero senza altro. Grazie tanti!
ΑπάντησηΔιαγραφή*Ανώνυμος: Merci ma chere
*Reyes "El telar de mi abuela".Gracias por su visita. Grecia te está esperando y yo ... Vidrioso
Χαρά - Hara- Gioia
Χαρούλινι μου γλυκό !!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαπίστευτο το έκανες !!!!
εσύ είσαι τοσο καλή μαθήτρια που θα σε κάνουμε τελικά απουσιολόγο μας !!!! χιχιχιχιχιχιχι!!!
να σαι καλά Χαρά μου που μας γράφεις τόσο όμορφα και ξεχνάμε για λίγο τα βασανά μας !!!
σε φιλώ και σ'αγαπώ πολύ πολύ !!!
Φανταστικό το αποτέλεσμα, και ....... νομίζω ότι απαιτείται και γούστο και μεράκι και ταλέντο, κι ας μη θέλεις να το παραδεχθείς. Διακρίνω μια μετριοφροσύνη ή όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ
Gracias por visitar mi blog. Un beso grande, desde Buenos Aires,
ΑπάντησηΔιαγραφήSandra
Ποιός θα το πίστευε οτι αυτό το έργο τέχνης είχε ..προϋπηρεσία (βαρέα και ανθυγιεινά) στο υπόγειο αγκαλιά με τα κρεμμύδια.. πριν μεταμορφωθεί και αναβαθμιστεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα θερμά μου συγχαρητήρια!
Και φαντασία και ικανότητα!
Μια και απεργώ ας κάνουμε παρέα:
ΑπάντησηΔιαγραφή*Μαρία Β. Δεν θέλω πρωτεία (ευχαριστώ όμως για την πρόθεση!), θέλω απλά να γίνομαι καλλίτερη.Χαίρομαι που σας κάνω και το διασκεδάζετε γιατί περνάμε δύσκολα & τα χειρότερα φοβάμαι,είναι ακόμα πίσω.Δεν θέλω να κινδυνολογώ αλλά...
Θα φαφουτιάσουμε, θα μας ροκανίσουν τα αρθριτικά,θα στραβωθούμε αλλά εμείς θα ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ & θα blogάρουμε!
*Ανθίβολον, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά σκοπός είναι να αναγνωρίζεις τη... σκιά σου & να μην παίρνουν τα μυαλά αέρα. Ο δρόμος είναι μακρύς.
*Gracias, gracias, gracias Sandra.
*Αναϊς ευχαριστώ για λογαριασμό της πιατάντσας!
Πιο βαρέα και ανθυγιεινά δεν γινόταν το καημένο!Θα τα πούμε και κατ ιδίαν.
Φιλιά σε όλες και γλυκές "Καλημέρες"
φανταστικο θελω και γω
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ευχαρίστως, αν ήξερα τον αιτούντα-ανώνυμο!
ΑπάντησηΔιαγραφή