Η θάλασσα που μας ενώνει...

 Φαντασιόπληκτη εκ πεποιθήσεως, στην εφηβεία μου ενας λόγος παραπάνω η φαντασία μου να είναι σ έξαρση!

Με μια φυσική απέχθεια στην Αγγλική και με μια ακαταμάχητη γοητεία που μου ασκούσαν γλώσσες μελωδικές όπως τα Γαλλικά και τα Ιταλικά, με τη φωνή του Ζωρζ Μουστακί φαντασιωνόμουν οτι θα γινόμουν καλλιτέχνης του δρόμου (υψηλές βλέψεις) και θα ζωγράφιζα (ναι, τότε ζωγράφιζα) στην γειτονιά των καλλιτεχνών στην Μονμάρτη και το βράδυ μπορεί να κοιμόμουν κάτω απο τις γέφυρες του Σηκουάνα, μαζί με τους κλοσάρς του Παρισιού!

Γοητευμένη απο την γοητεία των γκρίζων κροτάφων του Μουστακί, την αντισυμβατική μορφή του , τα φωτεινά του κατάμαυρα μάτια και αυτή την υπέροχη προφορά που συρρικνώνει τα χείλη σαν σ ερωτικό κάλεσμα, ταξίδευα με το νου πατώντας στις χορδές της κιθάρας του, στη θάλασσα που μας ενώνει κάνοντας όνειρα.

Η φωνή του ποτέ δεν έπαψε να με συγκινεί, ούτε τώρα που τα γκρίζα μετατράπηκαν σε λευκά (το καλό κρασί όσο παλιώνει γίνεται καλλίτερο,δε συμφωνείτε;), την ίδια γοητεία μου ασκεί και με μεταφέρει στην εφηβεία, τότε που μάθαινα Γαλλικά για να τραγουδάω και να καταλαβαίνω τα τραγούδια του, ονειρευόμενη οτι κάποια μέρα... ίσως ...

Καλοκαίρι λοιπόν, Μεσόγειος-η θάλασσα που μας ενώνει- και Μουστακί!

Όπως ίσως καταλάβατε, σας αφήνω ΓΙΑ ΛΙΓΟ (μην αναθαρρείτε) και μέχρι τότε.... καλά να περνάτε, κι όσοι δεν έχετε αποφασίσει ακόμα διακοπές και ψάχνεστε  για τα νησιά μας δείτε ΕΔΩ πληροφορίες, Ιστορία και φωτογραφίες, τι άλλο θέλετε για να σας πείσουμε;

Σήμερα κληρώνειιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!

Τι είπατε;  την κάνατε λαχείο;
Οχι δεν κληρώνει το Συντακτών, καλέ! Ούτε τα "λαχεία" που σκάνε αυτές τις μέρες στο Νησί... μακρύα κι αλλάργα απο εμάς...
Δεν έχουμε αφήσει κάτι πουλιά ξέμπαρκα;
 Είπαμε, η ζέστη μας κουρκούτιανε το μυαλό, ευτυχώς όμως εγω που διατηρώ σώας τα φρένας (αυτό το γελάκι θα σου το κόψωωω...)  σκέπτομαι πριν απο σας για σας!
Κι επειδή ο προχωρημένος τρόπος την προηγούμενη φορά με πρόδωσε, προτίμησα τον παραδοσιακό, και χιλιοδοκιμασμένο. 
"Τι ζητάει η αλεπού στο παζάρι;" σκέφτηκα "έκανες ένα μπλογκ και το παίζεις και κομπιουτερίστας ολκής; κάτσε κυρά μου στα αυγά σου". 
Αλλά επειδή δεν κλωσάω εγώ, πρεπει να στεγάσουμε τα πτηνά τ ουρανού δια ν ανταποκριθούν σ' αυτό! 
Κι επειδή κάτι εσείς που αναχωρήσατε για τις αμμουδιές τις μαγεμένες, κάτι εγώ που θα πάρω οσονούπω τα όρη και τ άγρια βουνά (μηηη χαίρεσαι ...θα γυρίσω!) μια που τα πουλιά θα βαρεθούνε  στη λίστα αναμονής και θ' αποδημήσουν (σιγά μην περίμεναν προκοπή από την κλήρωση), είπα μία ψυχή που είναι να βγεί να βγεί (σαν ανοικτός Τραπεζικός λογαριασμός  είχε ξεμείνει, απ αυτούς που δεν έχουμε πια) γιατί μετά θα λουστώ ο,τι κορόιδεψα (κάτι κληρώσεις κατά Σεπτέμβρη μεριάάά...)
Κατεγράφησαν λοιπόν όλα τα ονόματα (δε θέλω υποψίες) καλλιγραφικώς, εκόπησαν και εστρουφουλίσθησαν μετά περισσής υπομονής που ΔΕΝ διαθέτω, αλλά χαλάλι σας, ετέθησαν στην ψηφοδόχο

 (σιγά μην το έλεγα στην ...αργκό!), αναταράχθησαν τόσο που εζήτησαν δραμαμίνη ΚΑΙ... η κάλπη 
 έβγαλε  77  ψηφοδέλτια, ζωή νάχετε!
Ακυρα-Λευκά: 3 παθιασμένοι Διπλοψηφίσαντες! φαντάσου νάταν Εθνικές εκλογές τι είχε να γίνει!!!
Εγκυρα: 74!!!
Ουφ, επιτέλους καταμετρήθηκαν!
Το πρώτο κόμμα  είναι   η... :

και παίρνει την πρώτη φωλεά! 
και το δεύτερο Η...

και φυσικά παίρνει τη δεύτερη! 
Συγχαρητήρια  στις επιτυχούσες  και που είστε... μην τολμήσετε να πείτε οτι παραλάβατε καμένη γή θα σας φάει το φίδι το κολοβό της Μισιρλούκας!!!

Άγουρα χρόνια

Ξέρεις, τη ζωή μου πάντα τη μετράω με καλοκαίρια...αλλά τι λέω; σίγουρα το ξέρεις.

Με στοίχειωσαν τα καλοκαίρια του '70.

Σα σπασμένο ρολόι που κάνει τρελούς γύρους, εκεί... στην εφηβεία. Ωρίμασα; Μεγάλωσα; Μπααα!

Μια ζωή χαραγμένη στις αυλακιές των δίσκων βινυλίου. Έλιωσαν οι δίσκοι απο το γρατζούνισμα της βελόνας του πικαπ, αλλά εγώ εκεί...ΜΑΖΙ!

Θυμάσαι; Μα τι λέω; σίγουρα θυμάσαι. Και το τραγούδι είμαι σίγουρη οτι θυμάσαι, ποτέ δεν ξεχνάς.

Μια καρδιά που ρολάριζε μαζί με τις ρόδες του ποδηλάτου. Διακτινιζόταν μέσα απο τις αντένες του κι έτρεχε να προυπαντήσει τον ερχομό. Θυμάσαι;

Τι λαχτάρα έκρυβε αυτή η αναμονή του ερχομού!

Ποτέ δεν έπαψε ο κάθε ερχομός να προκαλεί παλμικές διαταραχές υψηλών ντεσιμπελ. Ναι το καρδιο χτύπι μετριέται σε ντεσιμπέλ, αμφιβάλεις;

Κι οταν ο ερχομός καθυστερούσε ή αναβαλλόταν ...το καρδιογράφημα έδειχνε μια ίσια γραμμή. Θάνατος; ναι, κάτι τέτοιο ξέρω οτι σημαίνει στην ιατρική αυτή η απεικόνιση στον καρδιογράφο.

Και τα κρινάκια μαραίνονταν περιμένοντας. Θυμάσαι τα κρινάκια της άμμου; Δε ζουν πολύ, μια μέρα; άντε δυό. Δεν αντέχει τόση ομορφιά έξω από την καυτή άμμο για πολύ. 

Και αυτή η εφηβεία με καυτή άμμο έμοιαζε και λουλούδιαζε. 

Ομως εμείς βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε. Πού να ξέραμε οτι θα μας εκδικιόταν με το να μας αιχμαλωτίσει για πάντα!

Ομηροι της ίδιας μας της ζωής.

Μια ζωή αναμνήσεις.

Κάθε καλοκαίρι! Αλλά αυτό δεν είναι παρελθόν, είναι αναγέννηση, είναι Ζωή!

Απλά μεσολαβούν χειμώνες, που σε προφυλάσουν και στο πρώτο χάϊδεμα του ήλιου σ αφήνουν ελεύθερη να ξανανθίσεις σαν κρινάκι της άμμου και να αρχίσεις απ την αρχή τον κύκλο σου.

Πως τα θυμήθηκα τώρα ολα αυτά;

Γιατί τα ξεχνώ ποτέ; Αυτά απομυζώ και ρουφώντας τους χυμούς τους πορεύομαι χωρίς να διψώ. 

Κακό πράμα η "αφυδάτωση"...να μην νιώθεις, να ξεχνάς...

Απόψε λοιπόν συμβαίνουν πολλά μαζί ...ο κινηματογράφος ξανανοίγει μετά απο χρόνια απραξίας. Θυμάσαι πως "βλέπαμε" τις ζωές μας στο πανί και μας σιγοντάριζε η μυρωδιά απο το αγιόκλημα και το γιασεμί; 

Απόψε λοιπόν ξανανοίγει,πόσα παιδιά της ηλικίας μας θα ξανακάνουν όνειρα μέσα εκεί; πόσα θα ερωτευθούν; πόσοι έρωτες θα κρατήσουν; δεν αναρωτιέσαι;

Εγω πάντα αναρωτιέμαι, πόσο κρατούν, έτσι, απο διαστροφή. Μη δώσεις απάντηση, γιατί ό,τι κι αν πεις θα διαψευσθείς, ξέρεις...

Υστερα το φεγγάρι πάει για ολοκλήρωση. Πάντα το φεγγάρι έφερνε στο νου ταξίδια διαφυγής,γιατί; Το άγνωστο, ίσως.

Πανσέληνος αύριο! ...Αύριο, που κανένα ερχομό δε περιμένω, αλλά και καμιά απουσία δεν μετρώ,ούτε όμως κι ολοκλήρωση...

Είναι λίγα όλα αυτά; γιατί ψάχνεις λοιπόν λόγους; 

Ετσι απλά...δεν χρειάζονται καν λόγοι να θυμάσαι τη ΖΩΗ σου. Σφαδάζει η νοσταλγία μου!

Χαμογελάς;

 Ω, ναι το βλέπω αυτό το μισό στραβό χαμόγελο που χαράχτηκε στο πρόσωπό σου,δεν κρύβεσαι απο μένα! Τώρα  ξέρεις οτι ξέρω...

Κάπου υπάρχει...

Για όσους συνεχίζουν να ονειρεύονται...

Για όσους δε παύουν να ελπίζουν...

Για όσους ταξιδεύουν με τις αισθήσεις και προγραμματίζουν ταξίδια του μυαλού

Για όσους πιστεύουν ακόμα στα μηνύματα που διακινούντα στα μπουκάλια των ωκεανών...

Για όσους ψάχνουν, αλλά δε βρίσκουν τόπους να τους αντέξουν

Για όσους χρωστάνε υποσχέσεις...

Για όσους δεν έμαθαν τα “σωστά”, αλλά ο,τι κάνουν το κάνουν απο ΑΓΑΠΗ...

Για όσους δεν έχουν όρια

Για όσους αναζητούν ένα Νησί να παραχώσουν στην άμμο του τα όνειρά τους και σαν σημάδι σχηματίζουν μία καρδιά...

Για όσους ΑΓΑΠΑΝΕ!

Και μην ξεχνάτε το giveaway

Ηλιοτρόπιο.

Άνοιξε ο ήλιος το παράθυρο

κρυφά το μάγουλο μια αχτίδα μου φιλάει.

Μεσημεράκι κι απ τα μάτια μου,

δάκρυ ζεστό, απρόσμενα κυλάει.

*

Είσαι μακριά και όμως είμαστε μαζί

μα αύριο πάλι θα μου λείπεις.

Το ακατάσχετο κενό να συγκρατείς

και την πικρία αυτής της θλίψης.

Δίπλα μου τώρα έλα και κάθισε

μην πεις ξανά πως δεν ελπίζεις.

μάθε όπου αγγίζεις ν'  αγαπάς

και όπου αγαπάς ν' αγγίζεις.

*

Φιλώ το χέρι που μου χάρισε,

έναν ηλίανθο μεσ' το χειμώνα

και πήρε τ΄όνειρά μου και τ' αγκάλιασε

για να μην μένουν έρημα και μόνα.

Όλη η ζωή μου ισορροπεί σε δυο τροχούς.

τρέχει στο δρόμο που οδηγεί στη φαντασία.

Με σένα δίπλα μου αισθάνομαι

πως οτι νοιώθω έχει σημασία.

*

Μα έλα τώρα δίπλα μου και κάθισε.

μην πεις ξανά πως δεν γυρίζεις.

Μάθε όπου αγγίζεις ν' αγαπάς

κι όσο αγαπάς να ελπίζεις.

Γραμμένο για μένα! απο έναν γλυκό άγγελο που δεν ξεχνώ...
Πόσο απίστευτο μου φαίνεται που βγήκε αληθινό!
Γ.Σ.Γ. (γυναίκα είναι, μην κακοβάλετε)  σ' αγαπώ επίσης χωρίς δείκτη ασφαλείας (ευφυές, όπως όλα σου) κι αυτό δεν θ αλλάξει όπου κι αν είμαι..

Καλό Μήνα!

και μην ξεχνάτε το giveaway...