Buongiorno principessa!!!

Στην αρχή δεν την ήξερα (σάμπως ήξερα και καμιά σας, λέμε τώρα...) παρόλο  που όλο κι έριχνα κλεφτές ματιές στα ζωγραφικά blogs, με ζήλια φαρμακερή.
Ύστερα ήρθε στη ζωή μου η Σωσώ και μαζί μ αυτήν κι η ενημέρωση!
Μου την μελετούσε συχνά και τις συμβουλές που δίνει, χωρίς καν να της ζητηθούν.
Άρχισα δειλά-δειλά να την παρακολουθώ, ώσπου είδα εκείνο το παιδικό πορτραίτο και έμεινα να μαζεύω τα σαγόνια μου απ΄ τα πατώματα.
 Ούτε σκέψη για σχόλιο. Τρελή  είσαι; τι να της έγραφα; "τι ωραία που ζωγραφίζεις!"

ανάγλυφη λεπτομέρεια με decoupage χαρτιού σε αφρώδες υλικό

 ή κανένα άλλο κουλό κι άντε να μην έχω που να κρυφτώ.
Διακριτική παρακολούθηση ως ντετέκτιβ που παρακολουθώ παράνομο ζεύγος!
 Ώσπου το χτύπημα διπλάρωσε...
Γύρω στις γιορτές μας προσκάλεσε να ζωγραφίσουμε μαζί της (να την παρακολουθήσουμε εννοώ) ένα πίνακα με θέμα το νερό.
Εγώ άντε νάφτιαχνα καμία βρύση που θα ΄τρεχε και θα χρειαζόταν υδραυλικό ή λακκούβα με νερό, για τέτοια καλπάζουσα έμπνευση μιλάμε!
Εκείνη ξεκίνησε και οι σταγόνες της βροχής μου ράπιζαν το πρόσωπο.
Ξαναέμεινα άφωνη!

λεπτομέρειες με πατίνα και πεταλουδίτσα (απο κοφτάκι σχεδίων)

 Τι κάνει η γυναίκα!!!
Μου ρχόταν να πάω να γράψω στην άχνα του τζαμιού  "σ αγαπώ", όπως έκανα παιδί.
 Εκεί πια άφησα κατά μέρος τις ντροπές κι εξέφρασα τον θαυμασμό μου, άκρατο, ειλικρινή και τεράστιο.

ανάγλυφες λεπτομέρειες επι αμουλινοκαπακίου

Μου απάντησε όλο μετριοφροσύνη και ευχαριστίες ανταποδίδοντας τα εγκωμιαστικά σχόλια (!!!...άρχισα ν ανησυχώ και δε με διέψευσε. Μεταξύ μας ,δε πάει καλά! ) ...κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες που θάγραφε κι ο Ξανθούλης και μιλάμε για  ΤΟ  κόλλημα!

κεντρική λεπτομέρεια. Decoupage χαρτοπετσέτας & χαρτιού. Το καντράν απο χαρτί που έχει υποστεί επεξεργασία με νεσκαφέ!

Αρχισα να παρακολουθώ θερμά τα μαθήματά της και ν ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις τους, με ενθουσιασμό, με προσήλωση που εκείνη μου ενέπνεε.
Μου ξανάδωσε εφηβικό αέρα και μου φόρτωσε ξανά τα όνειρά μου στην πλάτη.Τα μαθήματά της έγιναν φωτεινά διαλείμματα στη μαυρίλα και το χιούμορ της (που διαθέτει πλούσιο) έγινε αιτία να ξανανιώσω πραγματική μαθήτρια, σκανταλιάρα αλλά και με υποχρεώσεις.
Με ενθάρρυνε,  διακριτικά, πιεστικά όποτε χρειαζόταν μ έσπρωχνε ν αναδυθώ στην επιφάνεια όταν έφτασα στα "κάτω" μου. Με συμβουλεύει, με διορθώνει, δεν μου χαϊδεύει αυτιά, άλλωστε έχει καταλάβει οτι έχω αισθητήριο και συνεννοούμαστε.
 "Οσο έχεις κέφι θάμαι εδώ" μου είπε κι εγώ ακόμα κι όταν δεν έχω,  βρίσκω για κείνην, να μην την διαψεύσω.
Καιρό γυρόφερνε μία παλέτα στα υπο κατασκευή μου, ώσπου βρήκα τι να την κάνω!!!

 Ενα Ρολόι για Κείνη!
όχι για γλύψιμο, άλλωστε ξέρει οτι δε το συνηθίζω.
Ούτε για να μετρά το χρόνο (άλλωστε είναι ΚΑΙ ...νήπιο!).
Οι καλλιτέχνες  πρέπει να αψηφούν  το χρόνο.

Πρέπει να βουτάνε μέσα στο χρώμα και να ξεχνιούνται, φτιάχνοντας ονειρικούς παραδείσους.
Ένα ρολόι για τις ώρες δημιουργίας, θυμίζοντάς της οτι η ζωή είναι ωραία ( La vita e bella! όπως η κοινή αγαπημένη ταινία) και να τη ζεί κάθε λεπτό κοντά σ αυτούς που αγαπά.
Με την αγάπη μου & την ευγνωμοσύνη μου, για το χρώμα που πρόσθεσε στη δική μου ζωή, για τα όνειρα αυτά που ξαράχνιασε, φυσώντας  από πάνω τους τη σκόνη του χρόνου και τα κανε να ξαναφτερουγίσουν.
Γιατί απ όλες τις κριτικές της  για τα έργα μου κρατάω ΜΙΑ ως πολυτιμώτερη, και την ευχαριστώ αν την είδε...γιατί ΝΑΙ, ο,τι κάνω το κάνω με ψυχή, με ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, όπως και τούτο δω, μπορεί να μην είναι ο πίνακας της βροχής, αλλά είναι κάτι δικό μου και μόνο για κείνη, για να της λέει καθημερινά
Buongiorno principessa!!!