Λαμπρώς πανηγυρίζων

Είδα πόσο απολαμβάνετε τις βόλτες μας στη ζακυνθινή ύπαιθρο και είπα να πάμε μία ακόμα. Ακολουθείστε!

Την ερχόμενη Κυριακή σ΄όλη την Ελλάδα είναι του Θωμά (κοινώς λεγόμενη) εμείς εδώ γιορτάζουμε τον Αγιο Λύπιο, ή άλλως Αλύπιο!
Σ όλα μας διαφορετικοί και ιδιόρρυθμοι, γιατί όχι και σε τούτο!
Και μ αυτό δε θα πει οτι παραγνωρίζουμε ή αγνοούμε τον μαθητή Θωμά,( που ήτο κι άπιστος, γιατί εμείς να πιστέψουμε περισσότερο απο τον αγαπημένο μας Αλύπιο;) Οχι, γιορτάζεται, απλά ο Αγ. Λύπιος έχει άλλη χάρη!
Είναι ένα γραφικό ξωκλήσσι, ιδιόμορφης αρχιτεκτονικής, σκαρφαλωμένο σε ένα χαμηλοϋψή λόφο, που τούτη την εποχή σφίζει απο ανοιξιάτικη φύση!

Τα σκίνα, τα σπάρτα κι οι ασφαλαχτοί , με τα μελισσάνθια τους, παραβγαίνουν ποιό θα επιβληθεί.
Το ένα με τις πρασινοκόκκινες πιτσιλιές και τη μυρωδιά του,  

σκίνος

                             

τ΄ άλλα με το κροκιδένιο τους χρώμα,

Σπάρτα

ασφαλαχτός *

               

δίνουν αναστάσιμα μηνύματα στους επισκέπτες.

Ενα ανηφορικό μονοπάτι φέρνει τα βήματα των προσκυνητών στο ξωκκλήσι, που  κρέμεται λες, γαντζωμένο στην πλαγιά.
Τόπος μαγικός, που μέχρι και το Σολωμό ενέπνευσε στη "Γυναίκα τση ζάκυθος", πολύ κοντά στη Χώρα,  αποτελούσε ανέκαθεν το κλείσιμο των πανηγυριώτικων εθίμων της Πασχαλινής περιόδου, με λαϊκό γλέντι, απλωμένο στρωματσάδα κάτω απο τις αιωνόβιες ελιές, χωρίς ανέσεις, μόνο καλή διάθεση και τον επιούσιο.
Αυτό το λαϊκό πανηγύρι, κάποιοι αθεράπευτα ρομαντικοί ζακυνθινολάτρες βάλθηκαν ν αναβιώσουν τα τελευταία χρόνια, κι όσο ο καιρός το επιτρέπει τα καταφέρνουν!
Γι αυτό τα ζακυνθινά blogs τούτες τις μέρες σημαίνουν χαρμόσυνο ξεσηκωμό.
Για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία.
Χρόνια τώρα, δε ξεμάκρυνα.
Εκεί μπούρλιασα  τα εφηβικά μου φτερουγίσματα  με τη κλωνά  τση καρδιάς και τά χωσα σε μια κουφάλα ριζολιάς, ύστερα πήρα το πράσινο ποδήλατο και ξεμάκρυνα τρέμοντας απο το φόβο του πρωτόγνωρου.
Αμόλησα μακρυά καλούμπα,  όχι τόσο μακρυά όπως αποδεικνύεται, αφού πάντα εκεί γυρνούσα κι έψαχνα τη ντόπια μου!
Αυτό λοιπόν, το δικό μου Αη Λύπιο,  θέλησα να αποτυπώσω.
Των εφηβικών ονείρων και άγουρων σκιρτημάτων.

aquarella  σε cartolina "Αγ. Λύπιος"

Επειδή έχει βγει παλαιότερα και σε πέτρινη έκδοση και μάλιστα πετυχημένη, δεν ανησυχώ για τούτον δω.
Ξέρει οτι τον κουβαλώ μεσ΄ την καρδιά μου και δε θα μου κακιώσει με την όποια παραμόρφωση , ξέρει οτι κάθε τέτοια μέρα συναντιόμαστε στον ίδιο χώρο, για το λόγο που έκαστος κατά διάνοιαν

 έχει..                                              


* ασφαλαχτός :  χαμαίδενδρον ακανθώδες φυόμενον,αρχομένου του έαρος και φέρον κίτρινα άνθη

"Ασφαλαχτέ μου, τι κεντάς;

βάτε μου, τι αγκελώνεις;

εκεί που δε σε θέλουνε

τι πας και ξεφυτρώνεις;" δημ. δίστιχο

                                                                                                                            πηγή: Λεξικό Λ.Ζώη