Σας πάω με ...χίλια!

Μια μέρα μου δίνει "εντολή" η Σωσώκα μου: "ετοίμασε δώρα".
- Γιατί; απόρησα εγώ
- "δε βλέπεις 900 τόσοι αναγνώστες, όπου νάναι  έφτασες τους 1000 έτσι θα τους αφήσεις;"
Απόλυτο δίκιο είχε και ως συνήθως, προέβλεπε πριν απο μας για μας!
Χαράς ευαγγέλια, λοιπόν, στρογγυλέψαμε... "είμαστε δυό, είμαστε τρείς, είμαστε χίλιοι ..."!

                                 

     

Πώς έγινε αλήθεια η αρχή!
Από εκεί που σκιαζόμουν να πω οτι έκανα μπλογκ (και δη δημιουργικό), μη με περάσουν για παρασάνταλο...
Κανένας δε με ήξερε και κανένας δε περίμενε, εμένα το "Μεσσία", να φέρω καινούργιες ιδέες.
Όταν δειλά-δειλά εμφανιζόταν κανένας,  τι χαρά έπαιρνααα!!!
Μεγάλη επιτυχία που πιάσαμε τους 10 και μετά τους 20, 30, 40 και πάει λέγοντας...
Οι στρογγυλοί αριθμοί μ ενθουσίαζαν!

Από κάποιο σημείο και μετά, ο ενθουσιασμός έδωσε τη θέση του στον προβληματισμό και την υπευθυνότητα.
- Όλοι αυτοί κάτι περιμένουν απο σένα και φυσικά να μη βαριούνται με την επανάληψη και κάθε φορά να βλέπουν κάτι νέο.
Μια πρόκληση ήταν όλο αυτό για μένα, που με πηγαίνει όλο και παραπέρα και μου κεντρίζει όλο και περισσότερο τη φαντασία και κινητοποιεί τη δημιουργικότητα.

Ποτέ δεν βαυκαλίστηκα οτι, αυτούς τους αναγνώστες, τους έχω σίγουρους.
Μπαίνουν, βγαίνουν, ενδιαφέρονται, αδιαφορούν, σχολιάζουν ή δε σχολιάζουν, συμμετέχουν σε δωροεκπλήξεις ή όχι, παίρνουν ιδέες  και τις μετατρέπουν σε κάτι καινούργιο, ένα συνεχές πήγαινέλα!
Απο ένα σημείο και μετά, δεν μ αφορούσε καν το νούμερο των αναγνωστών (μη το θεωρήσετε υπεροπτικό), γιατί μου έκανε κάπως σα μουσειακή προθήκη, με τις φωτογραφιούλες βουβές στο πλάι.
Αυτό που ήθελα και θέλω, νάχω ένα ζωντανό χώρο έκφρασης.
Ν΄ ανταλλάσσουμε απόψεις, σχόλια, πειράγματα, αστεία, να γελάμε  βρε αδελφέ, να γίνεται τζέρτζελο, μέσα απο τη δημιουργία και τον προβληματισμό! Γι αυτό κι εγώ ανταποκρίνομαι στα σχόλια, ανεξάρτητα από την προσωπική πίεση που μπορεί να έχω.
Γιατί τι νόημα έχει νάχω ένα σκάφος υπεράριθμο και  να  μην το κουνάει ρούπι απο το  λιμάνι,κι αν ταξιδεύει να μην βλέπουν την ώρα της επιστροφής  οι "επιβάτες";
Οχι.

Έτσι θέλω να έρχεσθε ελεύθερα και με ελεύθερη βούληση, ν αφήνετε το αποτύπωμά σας, να συμμετέχετε ακόμα και στο μπάχαλο που ενίοτε (έως πολύ συχνά) συμβαίνει,να διασκεδάζετε, να παίζετε με τους κέρσορες (έχουμε και πιτσιρίκια τι να γίνει!), σαν νάμαστε σε μια αυλή γειτόνισσες
με τις χειροτεχνίες μας και να κάνουμε κοινωνική κριτική και να γελάμε...μια καλή...μια ανάποδη!!!
Γι αυτό, ποτέ δε βάζω όρο στις κληρώσεις μου, οι συμμετέχοντες να εγγραφούν  απαραίτητα αναγνώστες μου. Το στοίχημα είναι να τους κερδίσω ! 
Η πόρτα μου θάναι πάντα ορθάνοιχτη, σ όποιον νοιώθει βολικά.
 Όποιους απογοήτευσα (γιατί και τέτοιοι υπάρχουν) λυπάμαι...ίσως μ'  είχαν αλλιώς στο μυαλό τους και δεν ανταποκρίθηκα. Μια μικρή κοινωνία είμαστε άλλωστε κι εδω μέσα, που σ' άλλους αρέσουμε και σ' άλλους όχι.
Μα πάνω απ όλα μέσα από αυτή τη χιλιάδα ξεπήδησαν φιλίες, κι αυτό είναι το μεγάλο όφελος!

Σας ευχαριστώ  για την αγάπη σας , τα πάντα θερμά σας σχόλια, τα βραβεία σας (όπως αυτό εδώ

 -πραγματικά Μεγάλη μου Τιμή!) και τα απίστευτα δώρα σας κι ας μην τα επιδεικνύω, το καθένα έχει τη θέση του ! Με κακομαθαίνετε και δε πρέπει...είμαι που είμαι αδιόρθωτη!
Το δώρο (-α)-ανταπόδοσης είναι ακόμα μυστικό, μέχρι μέσα και κάτι  Σεπτέμβρη  που θα λήξει κι ο πανηγυρικός συναγερμός,(ε, να γυρίσουν όλοι από θάλασσες κι ακτές) θάναι έτοιμο (-α?...ίσως)!

Giveaway λοιπόν εν όψει, δηλώστε συμμετοχή...τώώώρααα!