Η εκλεκτή των ξωτικών

" ‘Oλα τα πρωινά ήταν ίδια στη μικρή λίμνη μέσα στο δάσος. Με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου ξαφνικά όλα τα μικρά πλασματάκια ξυπνούσαν και γέμιζαν με τις φωνές τους το τοπίο.

εσωτερική άποψη-υποψία!

Κάτω από έναν μικρό θάμνο, δίπλα στο γαλάζιο νερό της λίμνης, κοιμόταν συχνά μια μικρή νεράιδα…ήταν μικροσκοπική με χρωματιστά φτερά και φορούσε πάντα το αγαπημένο της φόρεμα κόκκινο με λευκές μικρές κουκίδες. Εκεί, κάτω από το θάμνο μπορούσε κανείς μετά βίας να ξεχωρίσει το μικροσκοπικό κεφαλάκι της  Fidget, όταν κοιμόταν στην αγαπημένη της κρυψώνα. 

Δεν της άρεσε να κοιμάται μαζί με την οικογένεια της προτιμούσε την ηρεμία, άλλωστε η οικογένεια Rainbowglow ήταν από τις πιο σημαντικές οικογένειες στο δάσος. Στο σπίτι πάνω στο μεγάλο δέντρο όπου ζούσε μπορούσε να αντικρίσει κανείς όλα της τα αδέρφια που και αυτά είχαν φτιάξει δική τους οικογένεια αλλά λόγω της παράδοσης των ξωτικών θα έπρεπε να μένουν όλοι μαζί για να αντιμετωπίζουν το κίνδυνο που παραμόνευε σε κάθε γωνία. 

Ξύλινο κουτί με decoupage χαρτοπετσέτας, δαντέλες,κορδέλες και στένσιλ

 Η Fidget όμως ποτέ δεν το κατάλαβε αυτό, «Ποιος κίνδυνος;» σκεφτόταν συχνά.                 « Μπα! Αυτά είναι παραμύθια για τα μικρά ξωτικά που δεν κάθονται ήσυχα και συνέχεια πηδάνε από κλαδί σε κλαδί και από νούφαρο σε νούφαρο». Έτσι κάθε βράδυ ξεγλιστρούσε από το κλαδάκι της και κατέβαινε στον θάμνο. Μέσα στο σκοτάδι και την ηρεμία ξάπλωνε στο δροσερό χορτάρι και κοιτούσε τα αστέρια. Ήθελε πολύ κάποτε να αποκτήσει το δικό της αστέρι εκεί ψηλά. ’λλα αν και με τα φτερά της πετούσε πολύ γρήγορα ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει εκεί στον μαύρο ουρανό με τα μικρά φωτάκια.

   Συχνά ανάμεσα στις σκέψεις της αυτές την έπαιρνε ο ύπνος. Ευτυχώς ποτέ κανείς δεν την ενοχλούσε, μόνο όταν ο ήλιος χάιδευε το πρόσωπο της με τις ακτίνες του καταλάβαινε πως έπρεπε να αφήσει το καταφύγιο της. Ποτέ δεν μπόρεσε να αντέξει το φως του ήλιου γι’αυτό την έβλεπε κανείς να κάθεται πάντα στο φως του απόλυτου φεγγαριού, στην πανσέληνο. Μόνο τότε δεν κατσούφιαζε τα μάτια της…Όμως το στρόγγυλο φεγγάρι θα αργούσε να φανεί και πάλι, θα πρεπε να περιμένει 28 ημέρες!

    Αυτά τα πρωινά πετούσε μέχρι το δέντρο και πήγαινε κατευθείαν στην μαμά της, ήξερε πως έπρεπε να την βοηθήσει να καθαρίσουν το κλαδί που γέμιζε μικρά ζωύφια και σκόνη από τον άνεμο που συχνά φυσούσε. Κάποια άλλα πρωινά κρατούσε τα μικρά της ανίψια, δεν είχε πολύ που είχαν γεννηθεί, ούτε που γνώριζαν καλά καλά να κουνάνε τα φτεράκια  τους. Δεν την ενοχλούσε καθόλου που περνούσε την ώρα της με τα μικρά άλλωστε της άρεσε να τους μαθαίνει νέα πράγματα, σε ποιο φύλλο θα κάνουν την καλύτερη τσουλήθρα, πιο  νούφαρο έχει την καλύτερη θέα και πώς να πετάνε ψηλά μέχρι τα πρώτα σύννεφα. 

   Τα μικρά ήταν ξετρελαμένα μαζί της. Συχνά η Fidget παρατηρούσε τον μικρό της ανιψιό.   Είχε πάντα κάτι ξεχωριστό, το ένα του φτεράκι ήταν πιο μικρό από το άλλο και έτσι δεν μπορούσε να πετάξει με άνεση. Το βράδυ που είχε γεννηθεί η Fidget είχε ακούσει κρυφά τους γονείς της να μιλούν με τον μάγο του δάσους. « Ο μικρός ανήκει στους εκλεκτούς» είπε ο γέρο-μάγος « Η προφητεία  το λέει καθαρά: σημάδι θα φέρει για να τον αναγνωρίσετε και θα είναι ο αρχηγός των ξωτικών». «Λες;» σκέφτηκε.

...περιμετρική άποψη!  decoupage χαρτοπετσέτας,με τελείωμα  δαντέλας και κορδέλας

Η συνέχεια του παραμυθιού εδώ!