Δώρο-αντίδωρο...

Σιωπώ  καιρό, περισσότερο απ ο,τι οι αναρτήσεις μαρτυρούν, αλλά είμαι κάπως έτσι "Χρυσοπράσινο φύλλο", λέει ο ποιητής, ριγμένο στο πέλαγο".

Στην πληγή δε φτάνει το τραγούδι 

σαν φύλλο τρέμω και λυγώ

 γέλασ’ η Χαρά σ’ ένα λουλούδι 

κι έλεγα χαρά να ’μουν κι εγώ.

(χαρισμένο και το τιμώ)

Μ’ έκλεισε μέσα η βροχή και μένω τωρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή                                              

ή δάκρυα

από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη, αυτό βροχή, αυτό δάκρυα.

(απο"ΤΟ ΔΙΑΖΕΥΚΤΙΚΟΝ ή" της  Κικής Δημουλά)







 Είμαι όμως εδώ! κι έστω και πληγωμένη, εξακολουθώ να περπατώ,

προσπαθώντας να μην ξεμακρύνω απο το ίδιο φωτεινό μονοπάτι που είχα χαράξει.

Ελπίζοντας! 

από τις εικόνες που με περιζώνουν

σαν αυτή  και σαν αυτή

γιατί όχι και σαν αυτή;

κι εκεί γεννιέται η ΕΛΠΙΔΑ, οτι τα σύννεφα θα διαλυθούν

και θα ξαναλάμψει το χαμόγελο

όπως θέλω, όπως η ζωή επιβάλει.  

Κι αν δεν ακούγεται η φωνή μου, είμαι εδώ με τις αισθήσεις μου,οπως ΕΣΕΙΣ, που μου προσφέρατε μια μεγάάάλη αγκαλιά , να χωθώ όταν την είχα απόλυτη ανάγκη.  

  Αυτήν σας χαρίζω σήμερα....

...και κάτι ακόμα, που διάβασα πρόσφατα και ταιριάζει απόλυτα:

Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να πούμε περισσότερα. 

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ & ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Υ.Γ. Όλες οι εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν είναι δανεισμένες απο το διαδίκτυο.