Παρελθόν & ευαισθησία

Πάνω  που πάει να στρώσει το νεφρί, από την τακτοποίηση των κεράμων , που με ανάμεναν  κατά την επιστροφή του ασώτου και της ήρθε η φαεινή ιδέα της Ρένας (δε θέλω τέτοιες χαζές ερωτήσεις. Άκου "ποιά Ρένα;".Μία είναι η Ρένα η ανακατώστρα!) να μη χάνουμε χρόνο ανάμεσα στις "αποστολές" και να ανοίξουμε ντουλάπες, σεντούκια, συρτάρια να (ανα)δείξουμε τα προικώα παλαιόθεν.

Και μια που εγώ στην ώρα τους δε τα έδειξα (εκ πεποιθήσεως) ...με παρέσυρε το ρέμα (Ρένα) (λόγω ελαττωμένων αντιστάσεων)  και ιδού!

Βέβαια κομματάκι δύσκολο στο σπίτι μου να βρεις σύγχρονα, μια που σύσσωμη η οικοσκευή είναι εκ των γιαγιάδων. Ο,τι περισώθηκε του καταστρεπτικού σεισμού εκτίθενται πανηγυρικά στο σπίτι μου, δυστυχώς δεν συνέβη το ίδιο με τα οικιακά σκεύη και τα διακοσμητικά.

Αγαπούσα πάντα τα παλιά έπιπλα, παρόλο που έχω πικρές αναμνήσεις απο την καταναγκαστική εργασία του ξεσκονίσματός τους. Μισώ τις εγκοπές και τα σκαλίσματα απο τόόότε...

Μη μ έβλεπε η μάνα μου να κάθομαι χωρίς κέντημα, ή χωρίς διάβασμα τους καλοκαιρινούς μήνες, μου έδινε τιμητικά το ξεσκονόπανο να κάνω μετ επιμελείας τα έπιπλα, με τιμωρία, στην αντίθετη περίπτωση να μην πάω στη θάλασσα!

Κι αφού εγω μουρμούραγα τον Ακάθιστο ύμνο, κι αφού η επιθεώρηση με το δάχτυλο στους πόδας των λεόντων ανέδειχνε την επιμέλειά μου κι αφού το κέντημα είχε προχωρήσει αρκετά, δινόταν η άδεια της εκκίνησης...Θάλαττα!θάλαττα! κι εκεί έπνιγα την καταπιεσμένη μου εφηβεία.

Λοιπόν, τα έπιπλα μία άλλη φορά, που η Ρένα θα φαντασιωθεί,τώρα μικρά κι αγαπημένα:

Πρώτα την αγαπημένη  "φοντανιέρα" της συνονόματης γιαγιάς που έβαλε τα κουφέτα του γάμου της ,δωρεά της πεθεράς της, απόκτημα δικό μου και σκεύος υποδοχής και των δικών μου!

Το σερβίτσιο του τσαγιού,λευκή καθαρή πορσελάνη με μικρά διακριτικά ανθάκια  και τ'  αγαπημένα μου πιάτα, που σερβιριζόταν  το ρυζόγαλο των Αποκριών

Η φοντανιέρα της μαμάς, που προσπαθούσα ν ανοίξω άνευ θορύβου, να φάω τα σοκολατάκια -μαργαρίτες! Μέχρι που, οι συνεχείς και ανενδοίαστες κλοπές, την ανάγκασαν να την κλειδώνει στη σερβάντα κι εγω να μηχανεύομαι τρόπους κι αντικλείδια για την συνέχεια των κλοπών. 

Σιγά μην δε το κατάφερνα (κακοποιό στοιχείο απο τα γεννοφάσκια μου!)

Τώρα κάνει παρέα με Ρώσικες  συναδέλφους της, ДА( Ντααααα)!!!

Το σετάκι του λικέρ  της μαμάς επίσης, που για να μην αφήνω ίχνη έπινα το Κουαντρώ (αξεπέραστο λικέρ) με το μπουκάλι!

Ακόμα βουίζουν τ αυτιά μου "τι θα τρατάρω έναν άνθρωπο άμα έρθει ξαφνικά; Θα ντροπιαστούμε"  Και προκειμένου να υποστούμε ομαδική οικογενειακή ντροπή, εγω τιθόμουν σε περιοριστικούς όρους μπας και συνετισθώ... Η τιμωρία πάνω μου είχε λάβει επιστημονικές διαστάσεις, αλλά ως φαίνεται εκ του αποτελέσματος ...ατελέσφορη!χαχαχα

Εκείνο όμως που με διαολίζει περισσότερο, οτι οι τιμωρίες μπορεί να μην απέδωσαν, η φωνή της "συνείδησης" εντυπώθηκε τόσο μέσα μου, που την επανέλαβα κι εγώ κατά κόρον στα δικά μου παιδιά. Ατιμο DNA!

Και τέλος, αν και δεν είναι οικογενειακό κειμήλιο, αλλά δώρο απο αγαπημένο φίλο που ζούσε στη Γαλλία, τσαντάκι της συζύγου  του για την Οπερα , που έβαζε μέσα τα  face à main της. Κεντημένο όλο με περλίτσες και εκτιμημένο δεόντως απο μένα.

Και για να ολοκληρώσουμε την αναδρομή στο παρελθόν, η Ανθή στη συνέχεια η Ελενα και ξανά η Αρετή ζήτησαν μία εισέτι εξομολόγηση, αποδίδοντάς μου ένα ακόμα βραβείο και με τιμάνε μ αυτή τους την επιλογή.

Όμως, δεν έχω να πω τίποτα καινούργιο (ή μάλλον ίσως βγεί πίκρα αν πω και δε θα τόθελα), απ όσα κατά καιρούς σ ανάλογα ερωτηματολόγια έχουν καταγραφεί και ό,τι στην αρχή της γνωριμίας μας σας συστήθηκα. 

Δεν ξέρω αν είμαι "ατόφιο είδος" όπως με προτρέπει ο Στράτος να παραμείνω, απλά είμαι αυτό ακριβώς που βλέπετε και για κάποιο λόγο, διαφορετικό ο καθένας, ξεχωρίζετε και εκτιμάτε.

Τίποτα παραπάνω,τίποτα λιγότερο.

Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία δοθεί είναι αυθαίρετη. Δεχθείτε με κι αποδεχθείτε με έτσι,έναν άνθρωπο ευαίσθητο με τ απάνω του και τα κάτω του,ανεξίκακο και ανιδιοτελή, που μόνο χαρά θέλει να μοιράζει, αν κάποιες φορές σας πικραίνω αποδώστε το στην ανθρώπινη φύση που είναι ανατρεπτική ούτως ή άλλως.
Το βραβείο δίδεται σ όσους διαβάσουν την παρούσα μου, άσχετα απο το εάν επιθυμούν να εξομολογηθούν ή όχι. Αδιακρίτως & ευχαρίστως.
Καλή εβδομάδα!

και κάτι της τελευταίας στιγμής, μου το έστειλαν μ άρεσε, με αντιπροσωπεύει το δημοσιεύω: