Πάνω που πάει να στρώσει το νεφρί, από την τακτοποίηση των κεράμων , που με ανάμεναν κατά την επιστροφή του ασώτου και της ήρθε η φαεινή ιδέα της Ρένας (δε θέλω τέτοιες χαζές ερωτήσεις. Άκου "ποιά Ρένα;".Μία είναι η Ρένα η ανακατώστρα!) να μη χάνουμε χρόνο ανάμεσα στις "αποστολές" και να ανοίξουμε ντουλάπες, σεντούκια, συρτάρια να (ανα)δείξουμε τα προικώα παλαιόθεν.
Και μια που εγώ στην ώρα τους δε τα έδειξα (εκ πεποιθήσεως) ...με παρέσυρε το ρέμα (Ρένα) (λόγω ελαττωμένων αντιστάσεων) και ιδού!
Βέβαια κομματάκι δύσκολο στο σπίτι μου να βρεις σύγχρονα, μια που σύσσωμη η οικοσκευή είναι εκ των γιαγιάδων. Ο,τι περισώθηκε του καταστρεπτικού σεισμού εκτίθενται πανηγυρικά στο σπίτι μου, δυστυχώς δεν συνέβη το ίδιο με τα οικιακά σκεύη και τα διακοσμητικά.
Αγαπούσα πάντα τα παλιά έπιπλα, παρόλο που έχω πικρές αναμνήσεις απο την καταναγκαστική εργασία του ξεσκονίσματός τους. Μισώ τις εγκοπές και τα σκαλίσματα απο τόόότε...
Μη μ έβλεπε η μάνα μου να κάθομαι χωρίς κέντημα, ή χωρίς διάβασμα τους καλοκαιρινούς μήνες, μου έδινε τιμητικά το ξεσκονόπανο να κάνω μετ επιμελείας τα έπιπλα, με τιμωρία, στην αντίθετη περίπτωση να μην πάω στη θάλασσα!
Κι αφού εγω μουρμούραγα τον Ακάθιστο ύμνο, κι αφού η επιθεώρηση με το δάχτυλο στους πόδας των λεόντων ανέδειχνε την επιμέλειά μου κι αφού το κέντημα είχε προχωρήσει αρκετά, δινόταν η άδεια της εκκίνησης...Θάλαττα!θάλαττα! κι εκεί έπνιγα την καταπιεσμένη μου εφηβεία.
Λοιπόν, τα έπιπλα μία άλλη φορά, που η Ρένα θα φαντασιωθεί,τώρα μικρά κι αγαπημένα:
Πρώτα την αγαπημένη "φοντανιέρα" της συνονόματης γιαγιάς που έβαλε τα κουφέτα του γάμου της ,δωρεά της πεθεράς της, απόκτημα δικό μου και σκεύος υποδοχής και των δικών μου!
Το σερβίτσιο του τσαγιού,λευκή καθαρή πορσελάνη με μικρά διακριτικά ανθάκια και τ' αγαπημένα μου πιάτα, που σερβιριζόταν το ρυζόγαλο των Αποκριών
Η φοντανιέρα της μαμάς, που προσπαθούσα ν ανοίξω άνευ θορύβου, να φάω τα σοκολατάκια -μαργαρίτες! Μέχρι που, οι συνεχείς και ανενδοίαστες κλοπές, την ανάγκασαν να την κλειδώνει στη σερβάντα κι εγω να μηχανεύομαι τρόπους κι αντικλείδια για την συνέχεια των κλοπών.
Σιγά μην δε το κατάφερνα (κακοποιό στοιχείο απο τα γεννοφάσκια μου!)
Τώρα κάνει παρέα με Ρώσικες συναδέλφους της, ДА( Ντααααα)!!!
Το σετάκι του λικέρ της μαμάς επίσης, που για να μην αφήνω ίχνη έπινα το Κουαντρώ (αξεπέραστο λικέρ) με το μπουκάλι!
Ακόμα βουίζουν τ αυτιά μου "τι θα τρατάρω έναν άνθρωπο άμα έρθει ξαφνικά; Θα ντροπιαστούμε" Και προκειμένου να υποστούμε ομαδική οικογενειακή ντροπή, εγω τιθόμουν σε περιοριστικούς όρους μπας και συνετισθώ... Η τιμωρία πάνω μου είχε λάβει επιστημονικές διαστάσεις, αλλά ως φαίνεται εκ του αποτελέσματος ...ατελέσφορη!χαχαχα
Εκείνο όμως που με διαολίζει περισσότερο, οτι οι τιμωρίες μπορεί να μην απέδωσαν, η φωνή της "συνείδησης" εντυπώθηκε τόσο μέσα μου, που την επανέλαβα κι εγώ κατά κόρον στα δικά μου παιδιά. Ατιμο DNA!
Και τέλος, αν και δεν είναι οικογενειακό κειμήλιο, αλλά δώρο απο αγαπημένο φίλο που ζούσε στη Γαλλία, τσαντάκι της συζύγου του για την Οπερα , που έβαζε μέσα τα face à main της. Κεντημένο όλο με περλίτσες και εκτιμημένο δεόντως απο μένα.
Και για να ολοκληρώσουμε την αναδρομή στο παρελθόν, η Ανθή στη συνέχεια η Ελενα και ξανά η Αρετή ζήτησαν μία εισέτι εξομολόγηση, αποδίδοντάς μου ένα ακόμα βραβείο και με τιμάνε μ αυτή τους την επιλογή.
Όμως, δεν έχω να πω τίποτα καινούργιο (ή μάλλον ίσως βγεί πίκρα αν πω και δε θα τόθελα), απ όσα κατά καιρούς σ ανάλογα ερωτηματολόγια έχουν καταγραφεί και ό,τι στην αρχή της γνωριμίας μας σας συστήθηκα.
Δεν ξέρω αν είμαι "ατόφιο είδος" όπως με προτρέπει ο Στράτος να παραμείνω, απλά είμαι αυτό ακριβώς που βλέπετε και για κάποιο λόγο, διαφορετικό ο καθένας, ξεχωρίζετε και εκτιμάτε.
Τίποτα παραπάνω,τίποτα λιγότερο.
Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία δοθεί είναι αυθαίρετη. Δεχθείτε με κι αποδεχθείτε με έτσι,έναν άνθρωπο ευαίσθητο με τ απάνω του και τα κάτω του,ανεξίκακο και ανιδιοτελή, που μόνο χαρά θέλει να μοιράζει, αν κάποιες φορές σας πικραίνω αποδώστε το στην ανθρώπινη φύση που είναι ανατρεπτική ούτως ή άλλως.
Το βραβείο δίδεται σ όσους διαβάσουν την παρούσα μου, άσχετα απο το εάν επιθυμούν να εξομολογηθούν ή όχι. Αδιακρίτως & ευχαρίστως.
Καλή εβδομάδα!
και κάτι της τελευταίας στιγμής, μου το έστειλαν μ άρεσε, με αντιπροσωπεύει το δημοσιεύω:
Το βραβείο δίδεται σ όσους διαβάσουν την παρούσα μου, άσχετα απο το εάν επιθυμούν να εξομολογηθούν ή όχι. Αδιακρίτως & ευχαρίστως.
Καλή εβδομάδα!
και κάτι της τελευταίας στιγμής, μου το έστειλαν μ άρεσε, με αντιπροσωπεύει το δημοσιεύω:
Θησαυροί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιμαι σίγουρη ότι τα εκτιμάς όλα αυτα και τα φροντίζεις και έχουν την ανάλογη θεση στη ζωή σου!
Είναι όλα όμορφα σαν τις παιδικές μας αναμνήσεις!
Φιλιά, να έχεις μια όμορφη Κυριακη!
Μια και σήμερα άλλος έχει την ευθύνη της κουζίνας είπα να παίξω λίγο με τα σχολια μπας και φτιάξει η διάθεση.Βλέπεις οι αναρτήσεις απέχουν χρονικά απο τη δημοσίευση και μέχρι τότε πολλά αλλάζουν.
ΔιαγραφήΝΑΙ, Νικούλι μου, τα κειμήλιά μου και τις αναμνήσεις μου(παιδικές ή όχι) τα έχω σε περίοπτη θέση κι ακόμα πιο προφυλαγμένα στην καρδιά μου.
Φιλάκια πολλά αγαπημένη
Εγώ προσωπικά σε προτιμώ, έτσι ευαίσθητη με τ' απάνω και τα κάτω σου, ανεξίκακη και ανιδιοτελή, (έτσι κι αλλιώς είσαι) "που μόνο χαρά θέλει να μοιράζει, αν κάποιες φορές σας πικραίνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι πίκρες καλό κάνουν. Πίστεψέ με.
Πως κι εγώ, μικρός, αιώνες πίσω, δεν κατάφερνα να φτάνω τα φοντάν...
Καλή Εβδομάδα, φίλη μου! Όλο και κάτι μαθαίνω, από κουζουλιές εδώ...
Στράτο
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ που με προτιμάς έτσι,άνευ όρων. Δύσκολο δ εσου κάνει ν αγαπήσεις κάποιον για το όπως είναι αλλά μετά να θες να τον αλλάξεις;Τον Προκρούστη μου θυμίζει αυτή η μέθοδος
Να συμπληρώσω εδώ τη ρήση κάποιου φίλου:
"Οι άνθρωποι σ’ αγαπάνε γι’ αυτό που είσαι
και πολλοί θα σε μισήσουν για τον ίδιο λόγο…
Γι’ αυτό, λέω στον εαυτό μου: εσύ μείνε ο ίδιος, αυτός που είσαι."
Τι λες το εφαρμόζουμε; Αλλωστε οι καλές προθέσεις έστω κι αν περάσουν χρονια πάντα αναγνωρίζονται,απλά έχει περάσει πολύτιμος χρόνος.
Σ ευχαριστώ για το καλημέρισμα
Αχ, βρε κυρία Νίκη μου, πως έγινε και με προλάβατε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο θα ήθελα να ήταν το δικό μου σχόλιο πρώτο... μήπως και κέρδιζα λίγα σοκολατάκια... Κρίμα!
Αμάν πια μ αυτό το ποδαρικό!
ΔιαγραφήΝα σου συστήσω εκ πείρας δε βγαίνει πάντα σε καλό,άστο λοιπόν και δέξου τη σειρά σου κι ας έρχεσαι δεύτερος...έτσι το θέλησε η τύχη κι οφείλουμε να τη σεβόμαστε.
Τώρα δε μπορώ να πιστέψω οτι όλος ο αγώνας έγινε για τα σοκολατάκια, θα πικραθώ και δε πάει άλλο...
Ειδικά όταν υπάρχει έπαθλο σοκολατάκια δεν υπάρχει περίπτωση να' ρθω δεύτερη! Χα,χα!
ΔιαγραφήΕσυ Χαρά μου πίστευε και μη ερεύνα....
Μου έβαλες τα γυαλιά και πρέπει να ανταποδώσω...
Διαγραφήκαλή εβδομάδα!
Καλή σου ημέρα Χαρά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές αναμνήσεις έχω από τα απεχθή ξεσκονόπανα και τα βουρτσάκια,καθώς και κάθε είδους εγκοπής και σκαλίσματος και σαν να μην έφτανε αυτό, τα κληρονόμισα όλα μαζί με τα σκαλίσματά τους και τις εγκοπές τους καθώς και τις αναμνήσεις τους. Ως λάτρης κι εγώ του παλιού του ωραίου και του αληθινού με υπομονή κι επιμονή προσπαθώ να τα διατηρήσω κι εκεί που κάποτε δεν ήθελα ουτε να τα βλέπω, τώρα τα λατρεύω.
Τα δε γλυκά ήταν άλλη ιστορία, δεν μας επέτρεπαν να φάμε γλυκάκι του κουταλιού, μήπως έρθει κάποιος και τι θα τον κεράσουμε;
Έχω να διηγηθώ μια ιστορία με μένα και τον αδελφό μου:
Είχε αγοράσει η μαμά μου από τα Γιάννενα 10 κιλά καρυδάκι γλυκό που τυχαίνει να είναι και το αγαπημένο μου. Το είχε κρύψει μέσα σε ένα μεγάλο τάπερ, μακριά από τα μάτια μας και από τα χέρια μας. Όπως συμβαίνει συνήθως με τα παιδιά, το ανακαλύψαμε. Σε σύντομο χρονικό διάστημα χρειάστηκε να τραταριστούν και οι επισκέπτες μας, αλλά.... προσπαθούσε η μαμά μου να ψαρέψει κάποιο καρυδάκι μέσα από τα κιλά το σιρόπι και δεν έβρισκε ούτε ένα. Απορώ πως δεν πάθαμε τίποτα. θυμάμαι την μαμά μου να αναρωτιέται ποιος έφαγε το κρυμμένο καρυδάκι; Ακόμα το σκέφτομαι και γελάω.
Αυτά μας μένουν Παναγιώτα μου εκτός απο τα έπιπλα που τα σιχαινόμασταν τότε για τους γνωστούς λόγους,τα κληρονομήσαμε όμως και είμαστε πολύ περηφανες πια.
ΔιαγραφήΌσο για το ξεσκόνισμα τόχω μετριάσει,αρκετά στα νειάτα τους ξεσκονίστηκαν!Το κακό είναι οτι μας έχει επισκεφθεί τώρα το σκουλήκι κι άντε να το ξεφορτωθούμε
Σ ευχαριστώ για την επίσκεψη και την κατάθεση "πονεμένων" αναμνήσεων!!!χαχαχα
Είδες η Ρένα σε τι μπελάδες μας βάζει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά και εμείς "τραβάτε με κι ας κλαίω".
Θησαυροί όπως λέει και η Νίκη, φορτωμένοι γλυκές αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας και όχι μόνο.
Όμορφες οι πορσελάνες αλλά πιο πολύ μου αρέσει η "αγαπημένη φοντανιέρα της συνονόματης γιαγιάς.
Φιλιά καλημέρας ανερυθρίαστη και καλλίφωνη φιλενάδα
πεεεες τα Σωσωκααα!!!!χαχαχα
Διαγραφή"ΜΑΣ" σωστά τα λες Σωσώκα και δε χρειάστηκε πολύ τράβηγμα... Αναμένω με αγωνία τη δικιά σου.
ΔιαγραφήΝαι,έχουν καντάρια γλυκών αναμνήσεων πάνω τους και η της γιαγιάς ακόμα περισσότερα.
Φιλάκια πολλά απο τον κακοφωνίξ της παρέας
Εσυ η ανάμεσα, ως συνήθως βιάστηκες, διότι θ ακολουθήσει η Σωσώ,βεβαίως,βεβαίως...έχουν ν αναρτηθούν προικιάάά!!!ουυυυυυυυυυυυυυυ
Διαγραφήδεν έχω τιποτα να πω περι τούτου...θα τα πω στην θεση μου που παλι θα κατεβω σκάλες.....ευτυχως ειμαι μαθημενη..... ρώτα την Βιλλιώτη... να σου πει....απλως περασα για ενα σφηναρισμα.... ακομα πλεκω............
ΔιαγραφήΠΟΛΥ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΣΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΛΕΣ!!!
ΔιαγραφήΚάτι τέτοια κάνεις Ρένα και σκαπουλάρεις τις αναρτήσεις.
ΔιαγραφήΘα σε γεμίσουμε όμως με τόόόσα κειμήλια που δεν θα προλαβαίνεις να τα αναρτάς.
Η Ρένα φταίει ή εμείς που τσιμπάμε σα χάνοι;
ΔιαγραφήΚαλημέρα Χαρά μου, πω πω ένα μικρό θησαυρό έχεις και φαντάζομαι και πολλές αναμνήσεις απ'αυτά! Πολύ όμορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για σένα Χαρά μου σε εκτιμώ, για την ευαισθησία σου, για την δοτικότητα σου γιατί ότι κάνεις το κάνεις με αγάπη!
Φιλιά πολλά!
Καλημέρα Ανθή μου
ΔιαγραφήΣήμερα πηγαινοερχομαι απο το ένα σπίτι στ άλλο(το δικό σου εννοώ και στα σχόλιά σου)χαχαχα
Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, μακάρι όλοι να πιστεύουν οτι ο,τι κάνω το κάνω με αγάπη .
Φιλάκια πολλά
αααααααα με τι αλλο ξερεις Χαρά μου να το κανεις;;;; μονο με αγαπη.. ξερεις....
ΔιαγραφήΜας έκανες να ταξιδέψουμε και εμείς στην παιδική μας ηλικία και στις παιδικές μας αναμνήσεις, που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό μας, από περασμένες και ξένοιαστες εποχές…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν κρίνεις από την ηλικία μας η αναδρομή μας πήγε πολύ πίσω, πίστεψέ με.
Μικροί θησαυροί στο σπίτι σου Χαρουλίτσα, ξεχωρίζω την ασημένια φοντανιέρα - γόνδολα που υπερέχει της δικής μου σε αρχοντιά! Λυπάμαι για όσα δεν διασώθηκαν από το σεισμό, πολύ κρίμα.....
Την καλημέρα μου στου στέλνω, γλυκιά και ευαίσθητη Χαρά !
Λυπάμαι που σας αναγκασα να κάνετε τόση αναδρομή στο μακρυνό παρελθόν σας, κοψομεσιαστήκατε φοβάμαι...αυτά εχουν οι μεγάλες ηλικίες και δεν είναι και πίεση, μ ένα χάπι να τη ρίξουμε!
ΔιαγραφήΟσο για τα δικά μου ωχριούν μπρος στα δικά σου και θα τα θαυμάσουν όλες και θα τα ζηλέψουν μόλις τα αναρτήσεις
Στον ύπνο μου έβλεπα οτι μ έπαιρναν τηλέφωνο απο το τηλέφωνό σου...μπορεί ο Καζανόβας...τόσο παλιό,τόσο παλιά!χαχαχαχα
Φιλάκια πολλάααααααααααα
παιδι μου αμα υπαρχει αριστοκρατικο background,δε κρυβεται!ξεχυνονται τα προικια απο τα μπαουλα χαχαχαα.......σκεψου να τα φορολογουσαν αμααααν χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημεραααααααααα
Μη βάζεις ιδέες βρε χαμένο, εδώ έχουν στερέψει απο πού θα βγάλουν νέους φόρους...μπα σε καλό σου!Πού να δουν και τα έπιπλα...
ΔιαγραφήΦιλιάάάάά΄΄αάάααααααααααααααααααααααααααααααααα
Γι αυτο χθεεες το ειχες ριξει στη φασινα!!!!!!
ΔιαγραφήΜηνες ειχες να πιασεις ξεσκονοπανο στα χερια σου, αριστοκρατια!!!!χαχαχα αλλα για της αναγκες της προβολης χαχαχα(τι εχω να ακουσω παλιιιιι χιχιχιχι)
Η αλήθεια δεν κρύβεται κι επειδή το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη και η νυχτερινή φωτογράφηση (γι αυτό κι οι φωτό ψιλοχάλια) δείχνουν τις λεπτομέρειες,είπα δε παίρνει άλλη αναβολή το θέμα κι ανασκουμπώθηκα η Αντουανέτα,άλλωστε πέρασαν οι χρυσές εποχές με τα μεγαλεία και τις οικιακές βοηθούς...Βοήθειά μας!
ΔιαγραφήΜισιρλού, μην ξεχνάς ότι η Χαρά είναι μια γυναίκα με παρελθόν.
ΔιαγραφήΜια Μαρία Αντουανέτα.
Δεν φοβάται τους όποιους φόρους της επιβάλλουν.
Περνά και με σκέτο ... παντεσπάνι!!!
...και βρεγμένο μη σου πω ,για να μασιέται!
ΔιαγραφήΕ ρε τι χάνω!!! Το βράδυ θ'αναπληρώσω όμως!!!
ΔιαγραφήΤι χάνεις Μαρία;
ΔιαγραφήΈνα κομμάτι παντεσπάνι και αυτό ....μουσκεμένο.
Τι χάνεις Μαράκι,κάτι σαρμοφαγωμένα σερβίτσια,το παντεσπάνι τόφαγε άλλη!
ΔιαγραφήΑντε νάρθεις με το καλό και με καλά νέα κι εγω θάμαι να ρίξετε ομαδόν!!!!χαχαχα
Φιλάκια
Ωχ.... θα πλακωσει και η Βιλλιώτη;;;;την πατήσατε κορίτσια ..εγω βγαζω την ουρα μου απ έξω γιατι..δεν εκανα ακομα αναρτηση με τα παλια μου..χιχ.χ.χ ..
ΔιαγραφήΜΗ ΛΕΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΕΣΠΑΝΙΑ!!!!
ΔιαγραφήΚΙ ΑΛΛΗ ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΚΙ ΕΦΑΓΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ!!!
Έχω ντοκουμέντα πως είναι Αντουανέτα!!! Μη κοιτάτε που δεν είμαι μαρτυριάρα...
ΔιαγραφήΤα δικά σου ντοκουμέντα δεν έχουν αξία.
ΔιαγραφήΉταν Αντουανέτα πολύ πριν εμφανιστείς εσύ.
Στον κόσμο; Εγώ εμφανίστηκα ακριβώς μετά τον Νεάντερταλ...χχχχχχχαααααα...
ΔιαγραφήΑΝ ΕΧΕΙΣ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ,ΒΓΑΛΤΑ ΣΤΗ ΦΟΡΑ...κωλώνεις;;;;;
ΔιαγραφήΕΓΩ ΟΧΙ. Αντε και είμαστε στην ώρα μας...
Οι ιστορίες της φοντανιέρας...κοινές τελικά σε όλα τα σπίτια!!! Αγαπώ και τιμώ κάθε τι παλιό για την ιστορία του και για την "ικανότητά του" να καταφέρει να ζήσει στη διάρκεια των χρόνων!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις την...απειλή σου και μία ωραία ημέρα να σας υποδεχτώ, "το τρίο της αγάπης...και πολλών άλλων συναισθημάτων", στο σπίτι μου για καφέ+ούζο+κρασί+καφέ και πάλι+κράσι και πάλι....
Καλημερούδια και όμορφη Κυριακή!!!
ΥΓ: Εδώ γίνανε πάλι όλα άσπρα!!!! Εκεί πως πάτε;;;
Αυτό διαπιστώνω κι εγω Μαρινάκι, έχουμε κοινές τραυματικές εμπειρίες,που μπορούν να ονομασθούν "το τίμημα της φοντανιέρας"!χαχαχα Μα δεν υπήρχε τέτοιο κρυφτό και τέτοια επιτυχία κλοπής στο τέλος!
ΔιαγραφήΟσο για την πολυαναμενόμενη επιστροφή...θα περιμένω...
Φιλάκια πολλά απο μια ανεμοδαρμένη Ζάκυνθο,ντυμένη απο κοκκινόχωμα (δυστυχώς καθόλου λευκή...κι άντε να πλένεις)
Κάποτε ήλθε για σύντομη επίσκεψη εργασίας ένας "σπουδαίος" επισκέπτης στο πατρικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάνα μου πρότεινε να τον κεράσει, εκείνος έλεγε το κλασσικό "δεν είναι ανάγκη", εκείνη επέμενε και έκαμψε τις αντιρρήσεις του. Τότε η μάνα μου ανακάλυψε πως δεν μπορούσε να βρει πουθενά το κλειδί που κρατούσε κρυμένο τον "θησαυρό." Πώς γλυτώσαμε το εγκεφαλικό είναι θαύμα. Επέστρεψε μουδιασμένη στο σαλόνι και είπε το αμίμητο: "έχω κάτι γλυκιάρικα που μου κλέβουν τα γλυκά κ.λπ...." Όταν ο ξένος - που έδειξε όλη του την κατανόηση - είχε στρίψει στη γωνιά του δρόμου η μνήμη επανήλθε και το κλειδί ευρέθη. Έστειλε εσπευσμένα τον αδελφό μου να τον προλάβει, να τον γυρίσει πίσω, μα εκείνος τον χάιδεψε και του είπε: " φάτο εσύ για μένα".
Πράγμα που βεβαίως- βεβαίως δεν έγινε.
Φιλιά
Χαχαχαχαχαααααα η σκηνή λες και τη βλέπω μπρος στα μάτια μου!Τα γλυκιάρικα και γλυκοτινασμένα!!!χαχαχαχα Πού ν ανοιγε η γη να την καταπιεί την έρμη απο τη ντροπή. Εκείνη έστειλε και το μαντατοφόρο να τον προλάβει (χαρά ο Γιάννης,φαντάζομαι,για την παραχώρηση!)εγω θατρωγα μετά παρά μία 40!!!μαθημένα τα βουνά απο τα χιόνια.
ΔιαγραφήΑπορώ πως εχω ακόμα μαλλί αφού οι μπούκλες έμεναν τρόπαια στα χέρια της. Κι ομως κάποια στιγμή,το νοιώθω τώρα,αυτή τη φωνή θα την αναζητώ κι ας με μάλωνε...Τλπ
Το κουαντρώ και οι "μαργαρίτες" δεν έβρισκαν τόπο να κρυφτούν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δε γλυκά του κουταλιού τα καταλάβαινε γιατί ..κολλούσαν στο ράφι της σερβάντας!
Φυσικά εμείς δεν διαθέταμε και τις καλύτερες πορσελάνες σαν του λόγου σας... αλλά η γιαγιά που ήθελε τα...καλύτερα έσπαγε τον κουμπαρά και όλο κάτι ψώνιζε!
Για το κέντημα η ανάμνηση μου είναι κάτι σαν τιμωρία...
Φιλιά λιμανίσια!
Ααα, Αντιγονάκι τα γλυκά του κουταλιού ήταν αλλού κρυμένα εκτός σερβάντας, το κάθε είδος είχε την κρυψώνα του,αλλά τίποτα δε ξέφευγε απο τη λαιμαργία μου.
ΔιαγραφήΟσο για το κέντημα,το πιστεύεις οτι το ξανάρχισα τώρα τα Χριστουγεννα μετα απο τόόόσα χρονια;τόσο το μίσησα!
Φιλάκια που θα στα φέρει σίγουρα ο νοτιάς!
Τι ομορφα σερβιτσια ειναι αυτα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καραφα με τα σφηνοποτηρα μου γεμισε τ ματι!
Οχι οτι προσπερασα τα πορσελανινα φλιτζανια..
Μπραβο για τα αποκτηματα σου, ειναι ολα θαυμασια!
Θησαυροιοπως λεει και η θεια Νικη!
Φιλια Χαρουλα!
Προβλέπω και δεύτερο γύρο Σοφάκι μια που η θεία έπαιξε σκληρά!!!χαχαχα
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σ άρεσαν και έπεται συνέχεια...υπόσχομαι...
Φιλάκια πολλά
Καλημέρα!Οι αναμνήσεις σου με ταξίδεψαν και στην δική μου παιδικη ηλικία, με το ξεσκόνισμα πριν το παιχνίδι ή το μπάνιο τα καλοκαίρια, τα γλυκίσματα που πάντα προσπαθούσαμε να πάρουμε απο τη φοντανιέρα και η μαμά αναγκαζόταν να τα κλειδώνει και πολλά πολλά άλλα!Οι θησαυροί σου εξαιρετικοί και οι αναμνήσεις σου τους κάνουν ακόμα πιο πολύτιμους!Να είσαι καλά Χαρά μου και να έχεις μια υπέροχη Κυριακή!Φιλάκια πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, αυτές οι παιδικές αναμνήσεις πόσο πονάνε!!Μα τι εκπαιδευτικό σύστημα ακολουθούσαν τότε οι γονείς!ΚΟινό το βλέπω και παρηγοριέμαι οτι δεν ήμουν η μοναδική.
ΔιαγραφήΟλες οι αναμνήσεις καταλήγουν πολύτιμες Σπυριδούλα κι είμαστε πραγματικά πλούσιοι που τις έχουμε
Την αγάπη μου και Καλή εβδομάδα
Εγω, τοχα καταλαβει Χαρα μου οτι εισαι απο σοϊ αρχοντικο,γι αυτο καθε φορα που εμπαινα στο σπιτικο σου εκανα ..ελαφρα υποκλιση στην αυρα του!!Μεχρι που μου δωσες θαρρητα,λεγοντας μου..εμεις η νεα γενια δε κραταμε πρωτοκολλο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦΡΑ μου
ΔιαγραφήΔεν αμφεβαλα καθόλου για την οξυδέρκειά σου και είχα αντιληφθεί το σεβασμό. Ομως μεταξύ μας δεν χρειάζονται τύποι,πέρασαν πια οι εποχές που έσερναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα,χαχαχα έσω αυθόρμητη!
Εσύ Χαρούλα μου έχεις ολόκληρο θησαυρό!!!!!Γεμάτο αναμνήσεις !!!Να τον χαίρεσαι Χαρούλα μου!!!Λάτρεψα το σετ πορσελάνης και τα πιάτο για το ρυζόγαλο.Σιγά μη ξέφευγαν απο το μάτι μου τα λουλούδιαΧα!Χα!Φιλάκια!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πού είσαι ακόμα Ρένα μου,αλλά δε θέλω να κάνω και επίδειξη πλούτου,που δεν είναι στις προθέσεις μου.Απλά είναι αντικείμενα αποκτημένα απο ανθρωπους που έφυγαν και δεθήκαμε μαζί τους και μας συντροφεύουν μέσα απ αυτά με αγάπη
ΔιαγραφήΕτσι κι εγω έχω εθισμό στα λουλουδάτα!χαχαχα
Φιλάκια πολλά
οντως θησαυρος!!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρά μου αν σας άρεσαν.
ΔιαγραφήΑς πιούμε λοιπόν ένα κουαντρώ από το υπέροχο μπουκάλι με την συνοδεία μιας σοκολατένιας μαργαρίτας στην υγεία των αναμνήσεων!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!
Στη υγειά τους Ελένη μου, οι αναμνήσεις συνθέτουν την ίδια μας την ύπαρξη. Φιλιά πολλά
ΔιαγραφήΧαρά μου, επειδή η σερβάντα που κρύβανε τα γλυκά του κουταλιού, ήταν πάντα κλειδωμένη, εγω και ο αδελφός μου ξεβιδώναμε την πλάτη της, το πίσω μέρος, βγάζαμε τα ξύλα ξαλαφρώναμε το βάζο με το γλυκό ή τις μαργαρίτες και μετά πάλι τα επανατοποθετούσαμε και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Οσο για το ξεσκόνισμα, μη τα θυμάμαι και δεν θέλω.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλάκια
Α, εδώ μιλάμε για κανονικό ριφιφί!!!! Καλά πως τα καταφέρνατε βρε τέρατα και τη μετακινούσατε; Απίστευτο!Βγάζατε δηλ. με τον ιδρώτα του προσώπου σας τον άρτον τον επιούσιον,χαχαχαχα
ΔιαγραφήΦιλάκια Μαράκι μπαγαπόντικο!
Χαρά μου μία από τα ίδια, όσον αφορά στις μνήμες της παιδικής ηλικίας και στις αντιδράσεις της μαμάς :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία τα παλιά αντικείμενα!
Σου εύχομαι καλή εβδομάδα!
Πολλά φιλιά
Καλή εβδομάδα και σε σένα... συναδέλφισσα!
ΔιαγραφήΘησαυροί, πραγματικά! Πανέμορφα κομμάτια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μεν φοντανιέρες αποδεικνύεται ότι ήταν ο εφιάλτης, μαζί και πειρασμός, των παιδικών μας χρόνων...
Κι αυτά τα λικεράκια, σερβιρισμένα στα μικροσκοπικά, εύθραυστα ποτηράκια, μου ξυπνούν τόσες μνήμες...
Πολλά φιλιά, Χαρά μου, καλή σου εβδομάδα!
Ετσι είναι Ελλη μου όπως τα λες.
ΔιαγραφήΤο δέος των παιδικών μας χρόνων,λόγω απαγορεύσεων,γλυκές αναμνήσεις του σήμερα!
Φιλιά άπειρα,καλή εβδομάδα!
Ευτυχώς που δεν κατεβηκα πολύ κατω.....Τυχερούλα μου.....εσύ..... με τα πορσελανινα σου.....τα σετακια του λικερ...ααααα και η φοντανιερα καλαθακι.... το καλήτερο μου....Χαρά μου.....εμ και εσύ;;; τιποτα δεν αφησε να μην το δοκιμασεις;;; χιχ.χιχ.και το κουαντρώ βρε αθεόφοβη;;; τελικα Χαρα μου.. αυτά τα παλια αντικείμενα σου βγαζουν ενα συναίσθημα τρυφερότητας... ετσι δεν είναι;...καλή εβδομαδα σου ευχωμαι...φιλώ σε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ αρέσει που κατεβαίνεις με στάσεις ωρών Ρουλάκι,χαχαχαα
Διαγραφήγια το ποτό ,έχω να πω οτι ΜΟΝΟ λικέρ πίνω, τ άλλα οινοπνευματώδη δεν τα μπορώ με τίποτα,τα γλυκά είναι η αδυναμία μου που δε κόπηκε ποτέ,όσο για τρυφερές αναμνήσεις...όσο περνούν τα χρόνια δένομαι όλο και περισσότερο μαζί τους.ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ,Ρουλάκι,ίσως επειδή γερνάω.
Φιλιά αγαπημένη μου μικρή
Αυτο το γερναω μου άρεσε...χι.χ.ιχ..χ ειμαστε ετοιμες για Κ.ΑΠΗ δηλαδή;; να ερθω να σε παρω;;..χι..χιχ..
ΔιαγραφήΤι θησαυροί!!!!τέτοια φοντανιέρα πρώτη φορά είδα!!υπέροχα κομμάτια!!!!να σαι καλά !!!!για ακόμη μια φορά ήσουν απολαυστική!!!!καλή σου εβδομάδα γλυκιά μου!!!!φιλιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεσποινα,ίσως λέγεται κάπως αλλιώς θα το ψάξω στα δικά μας λεξικά και θα επανέλθω μαζί με τους υπόλοιπους θησαυρούς της καρδιάς μου.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σας άρεσαν.
Φιλάκια γλυκά.
Ααα, κι εγω πού ήμουν όταν έπινες το Cointreau??χαχα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεμένες πορσελάνες!!! Ενα κι ένα τα κομμάτια που στολίζουν το σπιτικό σου! Η αγάπη σου, η φροντίδα σου είναι που τα κάνει να φαίνονται ακόμη πιο πολύτιμα, ακόμη πιο όμορφα!
Μεγάαααλο φιλί!! Πάρε και μια μεγάααλη αγκαλιά!!!!
Και να φαντασθείς οτι κάποτε ανατρίχιαζα στην ιδέα,όμως ποτέ δε φαντάστηκα το σπίτι μου σε Ιαπωνικό στυλ και τώρα νοιώθω τόσο όμορφα μέσα σ αυτό,ακόμα κι αν είναι ανάσταστο
ΔιαγραφήΦαντομούλη,ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ και την αγκαλιά μου ορθάνοιχτη.
Μικροί θησαυροί γεμάτοι αναμνήσεις...!!!! Εγώ πάντως μικρό δεν έπινα γουλιά - μεγαλώνοντας χάλασα - αλλά αυτά τα σοκολατάκια τα είχα ταράξει και η πλάκα είναι ότι στην κλεψιά σύμμαχο είχα πάντα τον πατέρα μου!!!!! Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω ακριβώς τ αντίθετο Βίκυ μου...όσο έπινα μικρή τόσο δε βάζω γουλιά στο στόμα μου τώρα και μιλάω ειδικά για κρασί , που με πότιζε η γιαγιά μου οτι κάνει καλό(μη με φαντασθείς και μπεκροκανάτα) αλλά τώρα σηκώνω το τραπέζι και το μπουκάλι μένει μόνο του γιατί σιχαίνομαι και να το πιάσω
ΔιαγραφήΑλλά στα λικέρ δε λέω οχι και το καλοκαίρι μπύρα και ούζο απο "σκληρά"
Πολλά φιλάκια κι απο μένα "παιδί της καρδιάς" (πολύ όμορφος χαρακτηρισμός για κάτι τόσο ευαίσθητο!Νάσαι περήφανη)
Βλέπω Χαρά μου όλες οι μαμάδες είχανε το ίδιο πρόγραμμα λες και ήτανε συνεννοημενες.Οι όμορφες αναμνήσεις που έχεις από τα αγαπημένα σου αντικείμενα τα κάνει ακόμα πιο όμορφα και γλυκά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστα !κασέτα είχαν καταπιεί;
ΔιαγραφήΠως το έχεις όμως που αρκετές φορές το είπαμε κι εμείς;
Συμφωνώ με τις αναμνήσεις,έτσι όπως τα λες είναι Κατερίνα μου
Καλή εβδομάδα να΄χεις
Εγώ γιατί είμαι τόσο διαφορετική από όλες σας..εγώ γιατί δεν ενδιαφερόμουν αν υπήρχαν φοντάν; (τώρα τα εξαφανίζω εν ριπή οφθαλμού)γιατί δεν έκλεβα γλυκό του κουταλιού;(τώρα τα τρώω τρία-τρία )γιατί η μεγαλύτερη χαρά μου ήταν να τακτοποιώ το σπίτι ,να το στολίζω,να μετακινώ έπιπλα κλπ.;(το ίδιο ενδιαφέρον έχω ακόμη και τώρα)μάλλον είμαι προβληματική!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολαυστική η ανάρτησή σου και όμορφα τα παλιά γυαλικά που κουβαλούν θύμισες και μικρές γλυκές ιστορίες... Φιλάκια πολλά
Ήσουν παιδί φαινόμενο . Ή μάλλον δεν υπήρξες ποτέ παιδί.
ΔιαγραφήΓεννήθηκες κατ΄ευθείαν ενήλικη.Σοβαρή και μετρημένη. χα χα
Τάπε όλα η Σωσώ, Εφη μου.
ΔιαγραφήΕίσαι υπόδειγμα,επέτρεψέ μου,προς αποφυγήν! Εμ,άδικο έχω; μικρό παιδί ήσουν εσύ ή κατευθείαν ενήλικας;
Φιλάκια πολλά κι άσε μας να λέμε, εσύ έχεις να θυμάσαι άλλα
Καλή εβδομάδα νάχεις.
Ούτε καν ενήλικας!!! άοσμη, αόρατη, πάντα με ένα μπλόκ και χρώματα!!!αλλά με πολύ χαμόγελο ακόμη και όταν έβαφα τοίχους
ΔιαγραφήΓια να σου κάνει κατά μέτωπον επίθεση ο Αλκης,αδυνατώ να πιστέψω στην άοσμη και αόρατη παρουσία σου,απλά είχες άλλα ενδιαφέροντα και επιδιδόσουν σε πιο εκλεπτυσμένα "αθλήματα".Καλλιτέχνης εκ γεννετής,ενω εμείς ...προ του τέλους!
ΔιαγραφήΦιλάκια χαμογελαστή μου
Καλέ γιατί βγάζετε τα προικιά σας στη φόρα; Τώρα ιντερνετικά το κάνουν; Δεν τ'απλώνουν παραμονές του γάμου όπως παλιά; Ποτέ δεν είναι αργά!!! Τώρα θα εκτιμηθούν δημόσια και θα'χουν άλλη αξία! Τώρα για τα φοντάν κλπ... μία από τα ίδια, αλλά και το ποτό ρε Χαρά; χαχαχα...το μωρό μπεκρής...χαχαχα.....απ'τη μία το φοντάν,απ'την άλλη η μπουκάλα!!! Γιατί το παιδί παραπατάει;;;χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιιιι μανουλα μ!!!παλια στο χωριο μου τα προικια τα βαζανε στα μουλαρια!τωρα τα βαζουνε στα μπλογκς!
Διαγραφήχιχιχιχιιι
Ν αρχίσω απο την μικρά που παρεμβάλλεται.
ΔιαγραφήΕμείς στα μέρη μας δεν είχαμε μουλάρια,αλλά ΑΜΑΞΕΣ, υπήρχε διαφορά ανέκαθεν.Χάος μας χωρίζει!
Οσο για σένα Κυρία
Διαγραφήτα βγάζουμε ν αεριστούν.Δεν ξέρεις οτι κιτρινίζουν τ ασπρόρουχα απο την κλεισούρα; Ε, "ασπρόρουχα" είναι και τούτα.
Τι όμορφιά έχουν τα παλιά πράγματα ,τη θαύμασα για άλλη μια φορά ,έχω δεί αριστουργήματα αυτές τις μέρες,εγω δυστυχώς δεν έχω τίποτε παλιό,απο κάποιες συγκυρίες ,αν και η φοντανιέρα της μαμάς σου μου θύμισε αυτή της δικής μου μαμάς.Όμορφο αυτό της τελευταίας στιγμής και πολύ αληθινό,φιλάκια και καλή εβδομάδα Χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο σκέφτομαι τι μπορούσαμε νάχουμε αν δε συνέβαινε η σεισμοπυρκαγιά,τρελλαίνομαι. Μιλάμε για μεγάλο πλούτο στα νησιά μας,μιας που η Ιταλία ήταν τότε η Χωρα προέλευσης,και ειδικά η Βενετία
ΔιαγραφήΑκόμα και στα σπίτια των χωριών υπήρχε ένας άλλος πλούτος απο την υπόλοιπη Ελλάδα,αν σκεφτείς οτι εμείς δεν υποστήκαμε Τουρκικό ζυγό, άρα και οι επιρροες μας ήταν ευρωπαϊκές.
καλή εβδομάδα κι απο μενα Νελάκι μου
Ώστε έτσι Χαρουλίτααα....καί κακοποιό στοιχείο καί..Ορέστης Μακρής ήσουνα μικρούλααα..χάχάχάαα..Καλά...σιγά να μήν έλειπες εσύ απο αυτό το όμορφο νοσταλγικό παιχνίδι της Ρένας μας !!! Πανέμορφα τα παλιά οικογενειακά σου κειμήλια αλλά πιό πολύ μου αρέσει να σε διαβάζω καθώς περιγράφεις αναμνήσεις απο τη ζωή σου !!!! Καλέ..έφτιαξα εικόνες στο μυαλό μου με εσένα μικρή να ξεσκονίζεις έπιπλα σκαλιστά...χάχάχά...γράφεις υπέροχα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι αυτό που είσαι και πολύ μας αρέσεις !!!! Αγκαλίτσες και φιλάκια πολλά...καληνύχτα...
:o))
Καλά εσύ κάνεις την έκπληξη Μυρσινάκι!Κάνεις ντου σε κάτι αναρτήσεις απρόσμενες,χαχαχα, αλλά ξέρω οτι είσαι λάτρης του ωραίου.
ΔιαγραφήΟσο για τις εικόνες που σε παρέπεμψα,ασε ωχριούν μπροστά στην πραγματικότητα!!!χαχαχα δύσκολα παιδικά χρονια με μια μάνα-σατράπη, αλλά όπως διαβάζεις και αλλού είχαν βγει όλες οι μαμάδες απο το ίδιο κοφτήριο!χαχαχα ένα καλούπι,που λένε
ΑΠο το κακοποιό στοιχείο παιδιόθεν,πολλά φιλιά αγαπημένο
Κοίτα να δεις που η Ρένα μας έβαλε να ανασκαλεύουμε το παρελθόν και από αντικείμενα μεριά και από αναμνήσεις!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόλλησα κι' εγώ Χαρά μου στη φοντανιέρα της συνονόματης γιαγιάς.... είναι μοναδική!!!
Και όλα όσα μας έδειξες βέβαια είναι υπέροχα και όσα μας διηγήθηκες πολύ ενδιαφέροντα!!!! Αγιόπαιδο κι' εσύ!!!!! Έχω φάει κι' εγώ τιμωρίες για τις μαργαρίτες, ουουουου.......
Μου άρεσε ο Σαίξπηρ στο τέλος!!!!
Φιλιά πολλά καληνύχτας
Δουλειά δεν είχε ο διάολος...άστα Φιλία, αλλά κι εμείς άλλο που δε θέλουμε!
ΔιαγραφήΣυθναδέλφισσα,πολύ χαίρομαι που έχουμε κοινές αναμνήσεις!
>Φιλάκια πολλά και Καλή εβδομάδα,περιμένοντας τα δικά σου...μη μου πεις οτι δε θ ακολουθήσεις (μέχιρ κι η Σωσώ πείσθηκε) ;εδώ θάχουμε και δέυτερο γύρο
¡Cuantas cosas bonitas nos enseñas!.
ΑπάντησηΔιαγραφήBesos desde España
Xαρά πολύ τη χάρηκα την τελευταία ανάρτησή σου γιατί έχω πάθος με τα παλιά αντικείμενα....τη φοντανιέρα σου την ερωτεύθηκα και τη ζήλεψα όπως και τα πιάτα για το ρυζόγαλο !!! Υπέροχα όλα και το σετ του λικέρ όνειρο.....αν και έχω πολά παλιά και σπίτι "Μαυσωλείο" έχω σκεύος για το χαβιάρι και δεν έχω παλιά φοντανιέρα, αν είναι δυνατόν... πρέπει να επανορθώσω πάραυτα, μ΄έχει κεντρίσει η ζήλεια με τις υπέροχες που είδαν το φώς στα μπλόγκς τις τελευταίες ημέρες......Πέρνα απο τις Χρυσομέλισσες να δείς τι εννοώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαυδία
Διαγραφήεγω δεν είχα πάθος,αλλά το απέκτησα προϊόντων των χρονων, με τα παλιά!
Την ανάρτησή σου την είδα και θα σχολιάσω κιόλας,όσο για μαυσωλείο,έτσι λέω κι εγω το δικό μου, μόνο που απο τον καιρό που ήρθαμε Ζάκυνθο και βρήκαν άπλετο χώρο τα έπιπλα τα χαίρομαι και δε με βαραίνουν,όπως στην ΑΘήνα που κάποια φορά είχα αποφασισει να τα βγάλω στο σφυρί. Οταν είδα όμως πως έτρεξαν τα σάλια σε κάτι μεγαλοκυρίες,το πήρα πίσω πάραυτα.
θα υπάρξει και συνέχεια υπόσχομαι,αρκεί να μην φανεί ως επίδειξη πλούτου που μόνο τέτοια δεν είναι
καλή σου εβδομάδα!
Να δω πού θα τα κρύψεις τώρα! Έρχομαι να τα... κλέψω, όχι μη βαράς, δεν είμαι κλέφτρα. Τα ζήλεψαααααααααααα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγω των άλλων, σε καταλαβαίνωωωωωωωωωωωωωωωωωω
ΔιαγραφήΤο κουαντρώ ήταν και μένα το αγαπημένο μου λικεράκι, χαχα!! Με τις μαργαρίτες πήγαινε τέλεια !!! Υπέροχα τα κειμήλιά σου, Χαρά μου. Η φοντανιέρα της γιαγιάς...υπέροχη! Το ίδιο και η τετράγωνη της μαμάς σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια και καλή εβδομάδα!
Ευχαριστώ Μαριάννα και χάιρομαι που πέρασες, ελπίζω τα προβλήματά σας να ελαχιστοποιούνται σιγά-σιγά.
ΔιαγραφήΦιλάκιαααα
Καλημέρα Χαρά μου ήρθα να δω τους θησαυρούς σου που κρύβουν τη ζωή των προγόνων σου . Όμως θαυμάζω και τον τρόπο περιγραφής, εν συνόλω με γοητεύει ο τρόπος της γραφής σου είναι μοναδικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια διασκέδασα αφάνταστα με τα σχόλια από τις φίλες σου , διάβασα τις ιστορίες τους , τα σκαρφίσματα του παιδικού μας μυαλού μας . Τελικά είναι πολύ ωραία η ιδέα της Ρένας αφού όλες ανασκουμπωθήκαμε , τώρα μεταξύ μας άλλο που δεν θέλαμε!!
Καλή εβδομάδα
Οπως τα λες Νικόλ μου,άλλο που δε θέλαμε!Μέινε συντονισμένη θα υπάρξει και συνέχεια...χαχαχα,με προκαλούν συνεχώς κι θυμάμαι κι άλλα...
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά και σ ευχαριστώ ειλικρινά για όλα
Καλη εβδομαδα εχεις και απο εμενα ενα βραβειο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλακια πολλα!!!!
ΜΕΤΆ ΧΑΡΆς ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΑΛΆΒΩ ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ!
ΔιαγραφήΚαλημέρα Χαρά μου!Καλή εβδομάδα!!Η φοντανιέρα τής γιαγιάς σου είναι πανέμορφη!Οπως υπέροχα είναι όλα τα παλιά αντικείμενα πού τώρα σού ανοίκουν!Μού άρεσε πολύ τό κείμενο πού μάς τά παρουσίασες!!Κρίμα πού πολλά χάθηκαν στόν σεισμό!Πολλά φιλάκια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν είχαν χαθεί Δημητρα,θάταν ισάξια με τους θησαυρούς της Βενετίας ,κι ας μη χαρακτηρισθώ υπερφίαλη και ματαιόδοξη απο τους φίλους που με διαβάζουν,είχαμε πράγματι θησαυρούς.
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά, νάσαι καλά πάντα
Για άλλη μια φορά με συνεπήρες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κειμήλια σου απίθανα και οι ιστορίες που τα συνοδευουν γαργαλιστικές! Ησουν παιδί φιντάνι απο μικρή ε?????χαχαχαχα!!
Πάντα έτσι, πάντα ετσι, μην χανεις την παιδικότητα σου.
Και σε αγαπάμε, αυτο το ξέρεις!
Φιλιά
Αφού λοιπόν συνεπάρθηκες και γαργαλήθηκες,ετοιμάσου για νέες περιπέτειες...χαχαχα,όχι έτσι θα σας άφηνα, αχόρταγες!
ΔιαγραφήΟσο για παιδί...τόσο καλό,που η μαμά μου αρνιόταν πεισματικά για δεύτερο...τα συμπεράσματα δικά σας και δικά μου οτι ΚΙ ΕΓΩ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!!!
Φιλάκιαααα
καλησπέρα, κι ύστερα λένε οι νέοι οτι η μοδα αυτων των αντικειμένων περνάει και τα ρίχνουν αυτα στην λήθη..... τέλεια!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα δεν περνάει, απο τη στιγμή που έχει περάσει απο μέσα σου.Είναι σίγουρο οτι κάποια στιγμή θ αναδυθεί στην επιφάνεια και θ αναζητήσει το λόγο ύπαρξής του.
ΔιαγραφήΧαρηκα που ήσουν εδώ!
Αχ! Τι υπέροχοι θησαυροί!! Και τι αναμνήσεις τους συνοδεύουν, όμως!! Αυτές οι φοντανιέρες και οι φωνές στο "τσικ" τους, πιστεύω συνοδεύουν μικρούς μεγάλους!! χαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια και για το βραβείο σου!! Πολλά ακόμη σου εύχομαι :)
Φιλάκια, Χαρά!!!
Αχ, αν οι φοντανιέρες είχαν φωνή να μιλήσουν θα λεγαν ιστορίες πόνου!!!χαχαχαχα
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σ άρεσαν τα αποκτήματά μου Χριστινάκι, πράγματι δένεσαι μ αυτά με ισόβια δεσμά!
Φιλάκιαααα
ΠΟΛΥ ΓΕΛΑΩ ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΕΣ!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ , ΦΤΑΡΝΙΖΟΜΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΣΚΟΝΙΣΜΑ Η ΠΟΥ ΜΕ ΜΕΛΕΤΑΤΕ;
ΕΙΧΑ ΑΦΗΣΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΙΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ, ΜΟΝΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΕΠΑΝΩ!!!!
ΠΩΣ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ , ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ!!!!!
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΑΡΤΙΔΑ!!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!
Ιωση θάχεις κολλήσει καλέ,,γιατί κακοβάζεις; Εμείς λέμε τι καλά που θα κάνουμε αναρτήσεις μέχρι το Πάσχα,χωρίς να σπαζοκεφαλιάζουμε.
ΔιαγραφήΣχόλια άλλα δεν υπάρχουν, ό,τι έγραψες έγραψες και δημοσιεύθηκε,αλλά με τόσο που τρέχεις ό,τι θυμάσαι κι εσύ,καημένο μου...
Φιλάκια πολλά και περίμενε την επόμενη παρτίδα!
Καλημέρα και καλό μας μήνα , εγώ θα διαφωνήσω με το σχόλιο (της κατ΄άλλα αγαπητης φίλης)
ΑπάντησηΔιαγραφή""Ήσουν παιδί φαινόμενο . Ή μάλλον δεν υπήρξες ποτέ παιδί.
Γεννήθηκες κατ΄ευθείαν ενήλικη.Σοβαρή και μετρημένη. χα χα""
ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ρομαντικό και με καθάρια ψυχή...με τα πιο ρομαντικά κειμήλια!!!