Στο καπάκι...

Ολα στο γρήγορο γίνονται στις μέρες μας, μέχρι κι ο καιρός περνάει πριν τον πάρεις χαμπάρι.

Μέρες γιορτινές πλησιάζουν και οι ετοιμασίες στα σπίτια δίνουν και παίρνουν!

Ο καιρός δεν είναι πάντα σύμμαχος, αλλά που θα πάει; πόσο ν αντισταθεί στην Άνοιξη; θα παραδοθεί!

Η Φύση στην καλλίτερή της ώρα κι εμείς προετοιμαζόμαστε ψυχικά, σωματικά και οικιακά για τη μεγάλη Γιορτή!

Κάποιοι κάνουν γενικό ξεκαθάρισμα, μαζί με το γενικό καθάρισμα, κάποιες άλλες γενικό μάζεμα σ ό,τι οι άλλοι πετούν!

Έτσι οι μεν ξαλαφρώνουν από το άχρηστο, οι δε (μην κοιτάζετε αλλού τάχα μου αδιάφορες...) μαζεύουν τα δικά τους και των γύρω τους και η γενική καθαριότητα αργεί ακόμα να πλησιάσει το σπιτικό τους.

Παρόλο που η Πασχαλιά προστάζει το πασχαλινό τραπέζι νάναι υπαίθριο, πάντα θέλεις το κάτι τις σου στη διακόσμηση.

Ενα χαρωπό τραπεζομάντηλο, απομίμηση και συνέχεια της φύσης, χρωματιστά σκεύη να ξαπλώσει  το σουβλιστό αρνί, ν ανοίγουν την όρεξη, μη σταματήσετε στο κοκορέτσι που ξεσπαλιάζετε κατευθείαν απο τη σούβλα (γιατί είστε ανυπόμονες, δε σας ξέρω νομίζετε;), ποτήρια ειδικού βάρους μη γίνουμε λούτσα στο εβίβα με τα χάρτινα, και γενικά μία γκλαμουριά την έχουμε ανάγκη να μας ανοίξει η όρεξη (πότε ήταν κλειστή δε ξέρω)

Και σε περίπτωση που το γλέντι ανάψει και μας πάρει το απόγευμα...ίσως και το βράδυ (ξέρω τέτοιες δραματικές καταστάσεις...εγω είμαι πτώμα μόλις κατέβει στον οισοφάγο η πετσούλα του αρνιού),ας συνεχίσουμε την ρομαντική ατμόσφαιρα (με το αρνί στη σούβλα σαν τον Αθανάσιο Διάκο, μόνο ρομαντική δε τη λες, αλλά τέλος πάντων), ας αγνοήσουμε τη ΔΕΗ, για να  μη  θυμηθούμε τα χαράτσια και μας κοπεί η όρεξη και όχι μόνο δε φτάσουμε στο επιδόρπιο αλλά βγάλουμε κι εκείνα που ήδη φάγαμε κι ας ανάψουμε φαναράκια και κηροπηγιάκια για να φωτίζουν τρυφερά στις τελευταίες παρεϊστικες στιγμές μας.

Ε, δεν είναι ανάγκη να βγάλετε ούτε τ ασημένια, ούτε τα πορσελάνινα, μπορείτε ν αυτοσχεδιάσετε, όπως έκανα εγω σε μια προσπάθεια να εμπεδώσω την εφαρμογή της γυψόγαζας σ ό,τι κινείτε στη γύρω μου περιοχή, ή καλλίτερα σ ό,τι πετιέται χωρίς δεύτερη σκέψη.

"Κηροπήγια" απο πώματα απορρυπαντικών,
με γυψόγαζα και decoupage  χαρτοπετσέτας
και κρακελέ 2 συστατικών, κορδόνια και  διακοσμητικά στοιχεία

Ούτε κι αυτή τη φορά η γυψόγαζα μου έκανε τη χάρη να μου "κάτσει",  όπως εγω την ήθελα, αλλά εν πάση περιπτώσει μικρή είμαι ακόμα και θα μάθω κι αν δε τα καταφέρω από μόνη μου, ένα ταξιδάκι στην ΑΘήνα που εκκολάπτεται, θα με φέρει στην κυψέλη που μαθαίνει...

Λοιπόν, για να μην πολυλογώ και χάνουμε το στόχο μας, αυτά τα κομψοτεχνήματα (μη τα θαυμάσετε πολύ, γιατί ματιάζονται) που σας δείχνω σήμερα (για να ξεφύγουμε από την αυγουλίλα των ημερών, όχι οτι θ αποφύγετε και τη δική μου χοληστερίνη...έπεται...χαχαχαχα), δεν είναι παρά μια απλή πρόταση, τι μπορείς ίσως να κάνεις (και ο,τι άλλο εσείς σκεφτείτε) με άχρηστα αντικείμενα και όχι για να θαυμάσετε την τελειότητα, που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει, ούτε καν γίνονται στο καπάκι (στα γρήγορα δηλ.)

Μετά λοιπόν τα κουτιά του λευκαντικού που έγιναν κουμπαράδες, σειρά είχαν

οι ηθικοί αυτουργοί της ...σπονδυλοδεσίας

  ΤΑ ΚΑΠΑΚΙΑ απο τα απορρυπαντικά,μαλακτικά κ.λ.π. καθαριστικά (γιατί περί αυτών ο λόγος) που ατύχησαν να γίνουν κηροπήγια, στριμωγμένα κάτω απο στρώματα (μη με ρωτήσετε πόσα,ούτε αν ήταν καν ισομερή, γι αυτό το ένα βγήκε ολίγον έγκυος) γυψόγαζας και ρετουσάρισμα με ακρυλικό στόκο για εξομάλυνση (εδώ γελάνε) των ανωμαλιών (εδώ πια,κακαρίζουμε κανονικά,σας δίνω το ελεύθερο). Στη βάση κολλήθηκε πάτος απο κουτάκι αναψυκτικού και ντύθηκε με κορδόνι ή σκοινί κατά περίπτωση.

το ψηλότερο στη χλόη

 Είδατε που έχουν και μια εσάνς πορσελάνινης πολυκαιρίας; αυτό θα ήταν κανονικά αν μου πετύχαινε η πατίνα!

το κοντύτερο στην ίδια στάση

Πείτε λοιπόν οτι βρώμισαν στο γρασίδι που τα έβαλα (δώστε κι εσείς  ένα άλλοθι στον καλλιτέχνη, μην τα ψειρίζετε όλα. Καλά ξέρω,εγω τα λέω,αλλά το κάνω να σας προλάβω.).

και τα δύο ομού σε εορταστική διάθεση

Εγώ την ιδέα σας έριξα,εσείς κρίνετε κι δημιουργείστε κατά βούληση.
Σας εύχομαι ολοφώτεινες μέρες!!!