Παράπονο...

"Σ' ακολουθώ, ω Αγάπη!
Τι γυρεύεις από μένα; Περπάτησα μαζί σου στο φλογισμένο μονοπάτι, κι όταν  άνοιξα τα μάτια μου, είδα μόνο σκοτάδι. Τα χείλια σου τρεμόπαιξαν, μα τ' άφησες να πουν μόνο λόγια δυστυχίας. Αγάπη, έκανες την καρδιά μου να πεινάσει για τη γλύκα της παρουσίας σου, γιατί είμαι αδύνατος κι εσύ δυνατή. Γιατί παλεύεις μαζί μου;
Είμαι αθώος κι είσαι δίκαιη. γιατί με καταπιέζεις;
Είσαι η ίδια μου η ύπαρξη. Γιατί με πληγώνεις;
Είσαι η δύναμή μου, γιατί με κάνεις αδύναμο;
Είσαι ο οδηγός μου. Γιατί μ εγκαταλείπεις στην ερημιά;
Είμαι στα πόδια του ελέους σου, και δε θ' ακολουθήσω άλλο μονοπάτι από το δικό σου. 
Εκείνο που παίρνει ο Θάνατος,
κανένας δε μπορεί να ξαναβρεί.
Εκείνο που ευλογεί ο Ουρανός
κανένας δε μπορεί να τιμωρήσει.

Εκείνο που ένωσε η Αγάπη
κανένας δεν μπορεί να χωρίσει.
Εκείνο που θέλησε η Αιωνιότητα
κανένας δεν μπορεί ν αλλάξει."
             

Απο το Δάκρυα και Γέλιο -οι Νικητές του Χαλίλ Γκιμπράν

 - Francesco Hayez

Francesco Hayez " Venezia 10 febbraio 1791 - Milano 21 dicembre 1882"

è stato un pittore italiano, massimo esponente del romanticismo storico,

particolarmente noto per l'opera "Il Bacio"

Περιττές πληροφορίες της δημιουργού:

Ο συγκεκριμένος πίνακας, προϊόν ανακύκλωσης άλλου (ένα αδιάφορο καράβι αγνώστου), που πεταγόταν απο το σπίτι της νύφης μου και προσγειώθηκε στο δικό μου,με παραλλαγή (αυτό είναι το καλό με το decoupage), έγινε με κεντρικό θέμα το συγκεκριμένο ριζόχαρτο , χωρίς καμία παρέμβαση (μόνο το φόρεμα της κόρης τονίστηκε με deco glass και τ  αντίστοιχο χρώμα).
Και επειδή η σκηνή διαδραματίζεται σε παρωχημένη εποχή, που τα ήθη δεν ήταν τόσο χαλαρά, άρα και οι συναντήσεις απαγορευμένες και μυστικές, έτσι θέλησα να φανεί και το περιβάλλον της φθαρμένο και παρωχημένο...
Χρησιμοποιήθηκε λοιπόν πάστα κρακελέ, ακρυλικά χρώματα συναφή με το θέμα και ριζόχαρτα ή χαρτοπετσέτες εν είδη "διαφημίσεων" στον τοίχο.
Το Ρολόι απο πάνω τους  σημείο αναφοράς  και δαμόκλειος σπάθη του φευγαλέου!

Το θέμα και το κείμενο που το συνοδεύει, το τιτλοφορώ "Ερως Εσταυρωμένος", είναι άλλωστε τ αγαπημένο μου διήγημα,αφιερωμένο (σαν έτοιμο από καιρό) στην Κυρία που ζήτησε Γκιμπράν...