Μεγάλες κάψες

Κάψα, στην  καθομιλουμένη λέμε την υπερβολική ζέστη, την ίδια λέξη τη χρησιμοποιούμε και στην αργκό για άλλο λόγο,εδώ όμως σημαίνει το υλικό κατασκευής!
Και αφού διευκρίνισα για να μην υπάρξει παρερμηνεία,προχωράμε στο παρασύνθημα
Λοιπόν το πήρα απόφαση...δεν κάνω για σπίτι!
Δεν είμαι βρε παιδί μου η τυπική νοικοκυρά. Πλύσιμο,σιδέρωμα, μεντάρισμα.
Είμαι γυναίκα του κεφιού! Πάνω απ όλα δηλ. Θέλω να κάνω το κέφι μου.
Μου πήρε βέβαια σχεδόν μια ζωή να το παραδεχθώ και φυσικά ούτε συζήτηση οτι θ αποδεχθώ την ίδια γνώμη απ άλλον (εννοείτε ποιόν εννοώ), αλλά οφείλω μεταξύ μας, που μυστικά δεν έχουμε, να το πω.
Ανοικοκύρευτη δε με λες.  Αλλά θα κάνω τις δουλειές όποτε, όταν κι αν  θέλω.
Κι αφού δεν υπάρχει και πίεση περί του αντιθέτου,γιατί να σκάω;;
Μια ζωή την έχουμε βρε αδερφέ! Ωχ πολλές ελληνικές ταινίες έπεσαν μαζεμένες...
Προτιμώ λοιπόν ν' ασχολούμαι με τις χειροτεχνίες μου  αντί να κυνηγάω σαν τον Ιντιάνα Τζόουνς τη σκόνη. Τώρα βέβαια αν είχα έναν τέτοιο Ιντιάνα,δε θάλεγα κι όχι,αν και δε νομίζω, ούτε τότε, να μας απασχολούσε  η σκόνη...
Το προηγούμενο απαγορευτικό μου εργασιακό πρόγραμμα κι όχι μόνο, μ έχουν κάνει να πέφτω με τα μούτρα στα "θέλω" κι όχι στα "πρέπει". Κι αυτός είναι ένας λόγος , πολύ σημαντικός  για μένα,που δε βγαίνω απο το εργαστήρι, αντί να χάνω χρόνο για καφέ  και ανούσιο κους-κους στην Πόλη , που δε προσφέρει και τίποτα σπουδαίο τώρα το Χειμώνα, ομολογουμένως
Και μάλλον ο καλός Θεούλης,εισάκουσε τις κρύφιες επιθυμίες μου (επιλεκτική ακοή έχει,αλλά τλπ) και μου χάρισε δύο καραμπινάτα κρυώματα , μ αποτέλεσμα να γίνω σκέτο ...Κωσταλέξι, προς μεγάλη μου χαρά!  Και τη χαρά μου ήρθε και συμπλήρωσε το δώρο μιας φίλης (η αλήθεια είναι οτι όλων τα δώρα με χαροποίησαν απίστευτα,σ αντίθεση με τον ταχυδρόμο  που ούτε Καλή Χρονιά μου ευχήθηκε,  αλλά έχω μία "κακή" συνήθεια... τα κρατώ αποκλειστικά για τον εαυτό μου και τα ΧΑΙΡΟΜΑΙ ιδιωτικά. Καλά, κακά δε ξέρω, αλλά νοιώθω πολύ άβολα να τα δημοσιοποιήσω) κλείνει λοιπόν η παρένθεση και επανέρχομαι στο δώρο  της αγαπημένης blogοφίλης (ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ απο καρδιάς κι απο εδώ) , αν και δεν υπήρχε η δεύτερη απαιτούμενη ύλη.
Και ξανά η καλή μου μοίρα προέβλεψε γι αυτό!
Καμιά σας, όταν σας τα πρωτόδειξα, δεν είχε τις κάψες των πασχαλινών αυγών κι όμως,  τις είχε η αγαπημένη μου συμπεθέρα. Γιαγιά ούσα,είχε φυλάξει 2 ζεύγη.
Η χαρά μου δε λέγεται όταν μου τις έστειλε!!!
Περιττόν να σας πω οτι μία μέρα έφτασε να κοιμηθώ 4,30 το  χάραμα,λαλούσαν ήδη τα κοκόρια οταν είπα "basta πια, ώρα για ύπνο",  παρότι κούραση ανύπαρκτη. Έτσι είναι οταν ασχολείσαι με κάτι που σ αρέσει.
Κι εδώ έρχεται το θέμα του νοικοκυριού που λέγαμε παραπάνω.
Μία γυναίκα μυαλωμένη και νοικοκυρά θ' αγόραζε πράγματα να φορεθούν. Αντίθετα εγώ  αγόρασα  κάλτσες για να τις κόψω. Τις λυπήθηκα βέβαια,αλλά έπρεπε... Η τύχη τους είχε προαποφασισθεί μόλις τις είδα.
Κι αφού μου τέλειωσαν αυτές, μου ήρθε άλλη έμπνευση πιο dark και γι αυτή έπρεπε να βρεθεί κάτι σκούρο,πολύ σκούρο. Πρόσφατη ήταν η τακτοποίηση στα συρτάρια του οικόσιτου Ιντιάνα που λέγαμε, και είχα κυαλάρει κάτι καλτσούλες μούρλια! Είχαν τα ελλατωματάκια τους, που διορθώνονταν,αλλά αν του πάρω μία λέτε να το καταλάβει ή να παραπονεθεί η άλλη;;Ούτως ή άλλως συνέχεια βρίσκονται απορφανισμένες ανδρικές κάλτσες.
Ετσι αντί να την μεντάρω τη θυσίασα στο βωμό της τέχνης μου.
ΑΝ θα με μαλώσει; μη σας πω οτι θα με επιβραβεύσει κιόλας
Δε μιλάει ο έρμος , δεν παραπονιέται,δεν έχει απαιτήσεις. Οχι καλέ άνθρωπος είναι ,όχι φυτό,απλά μ έχει κακομάθει να μου κάνει τα χατήρια,χαχαχαχα εκμεταλλεύτρα;;; γιατιιιιί όχιιιιιιιι;;; άσχημα θα σας έπεφτε κι εσάς;;; δεν θέλω ψεμματάκια,ααα
Ετσι οι μέρες οι δύσκολες,γιατί ήταν πράγματι δύσκολες και οι γιορτινές μέρες και οι επόμενες, κι έπεται συνέχεια, ξορκίστηκαν με υπερεργασία και υπεραπασχόληση, για να ξεχαστώ και ν' αποσυμφορηθώ.
Μεγάλο γιατρικό η χειροτεχνία!
Ετσι  επηρεασμένη απο τις πολικές θερμοκρασίες  της Αμερικανικής Ηπείρου, που σ' εμάς φανταζαν εξωπραγματικά τα νούμερα, και απίστευτα κολλημένη με την καταπληκτική  maestra Valentina, έφτιαξα τις δικές μου "Χιονάτες"

Κάτι μεταξύ Άννας Καρένινα και Σκάρλετ Ο' Χάρα, αλλά πάντα "Οσα παίρνει ο άνεμος"!

Οι κόρες του ψύχους

Η μία ντυμένη ζεστά,φορώντας ακόμα και μανσόν!

"Κάπου στην Αμερική" κάλτσα χνουδωτή, κορδέλες και φουντίτσες

Εδώ μάλλον "Απ τη Ρωσία με αγάπη"!   φόρεμα με  τριπλό βολάν, βελούδινη κάπα και γούνινο καπέλο

Η άλλη μου βγήκε λίγο Γλυξ..., ίσως επηρεασμένη απο την τούρτα της Φωτεινής, λιγούρεψα, ψέματα να πω; κι ας είμαι Δημοκράτισσα, έτσι ένα στέμμα προσγειώθηκε στο κεφαλάκι της  για ν αποτρέψει συνειρμούς με τη Μέδουσα,χαχαχα.

"Χιονονιφάδα" με ανθοδέσμη  απο πολυμερικό πηλό (FIMO) δαντέλα και στρασάκια

Και τέλος,η θυσία της ανδρικής Ισαακοκάλτσας (απο τη θυσία του Αβραάμ) έπιασε τόπο σε μία μαγισσούλα!

"Μάγισσα Φουφήχτρα" (η αγαπημένη  ηρωίδα της κόρης μου) κάλτσα,λινάτσα και κουρελάκια.
Το καπέλο έγινε απο βελουτέ πουγκάκι κοσμήματος

.
 Ολα τα παραμύθια έχουν μία μάγισσα,γιατί όχι και το δικό μου;

Εξω απο το σπιτάκι του Χάνσελ και της Γκρέτελ!χαχαχα

Και φυσικά όλες είναι,αρωματικά χώρου με αστεοροειδή γλυκάνισο και ξυλάκια κανέλας!

Τώρα δε νομίζω ν'  απορείτε γιατί περιμένω ανυπόμονα το Πάσχα;;;;
Τα παραμύθια των παιδικών μου χρόνων ζητούν  πρόσωπα -ρόλους κι εγώ να ικανοποιήσω τη φαντασία μου!
Παλιμπαιδίζω; γιατί όχι; αρκετή πίκρα με κέρασε το '13, δικαιούμαι να κάνω το κέφι μου.