Μια ανάσα απο Τοσκάνη

Καλημέρα, καλημέρα,καλημέρα!!!
Αν και δε ξεκίνησε με τους καλλίτερους οιωνούς,μια που ένας δυνατός σεισμός μας ταρακούνησε να ξυπνήσουμε.
Δε το λες και το καλλίτερο ξύπνημα, αν κι εγώ χωρίς να το παίζω ατρόμητη, γιατί οταν ξεκινά να κουνάει δε ξέρεις τι εξέλιξη θα έχει, αλλά παρά ταύτα,  φοβάμαι περισσότερο τους εσωτερικούς κραδασμούς.
Τέλος πάντων, ανάμεσα σ' έναν οργασμό εργασιών (φαγητά , γλυκά, άλλο να σας λέω κι άλλο να βλέπετε...ναι με ξανακέρδισε η κουζίνα, μετά από πολύ καιρό), έχω ανάγκη για ένα ταξίδι σε μέρη ηλιόλουστα, που και οι Αλκυονίδες μέρες που διανύουμε, το επιβάλουν.
Όταν πολλές φορές η καρδιά βουλιάζει σε θολά νερά, κι η διάθεση αρνείται να κάνει προσπάθειες προσαρμογής σε νέα δεδομένα, αναζητάς σωσίβιο.
Αναζητάς αναπνοή!
Και πόσο τυχερή νοιώθω τέτοιες στιγμές,που μπορώ να χρησιμοποιώ τα χέρια και τις αναμνήσεις μου!
Μια φίλη λέει,  οτι ζω ανάμεσα σε δύο σύμπαντα, του τώρα και του παρελθόντος, που καμιά φορά (πολλές, θα έλεγα),συγχέονται και αυτή η σύγχυση μεταφέρεται στους γύρω μου που με πλησιάζουν. Εκεί δημιουργείται ένα διάφανο παραπέτασμα, απ αυτά που βλέπεις μεν, δεν αγγίζεις δε. Κι αυτό γιατί θέλω μόνη μου να κάνω προσπάθειες ανάνηψης.
Κάποια τέτοια στιγμή λοιπόν φευγιού, ανακατεύω τα χρώματά μου, βάζω μπόλικο νερό να διαλυθούν θαρρείς τα μέσα μου σύννεφα, να γίνουν διάφανα, σαν να μην υπάρχουν, απαλές γραμμές χαράζουν το χαρτί αφήνοντας απλά αποτυπώματα αναμνήσεων περαστικών και μαζί με το κατρακύλισμα του χρώματος και την ανάμειξή του με τα γειτονικά, κεντώ στο μυαλό μου το υφάδι.
Ταξιδεύω και ξεχνιέμαι, σε μέρη που πέρασα, σε μέρη που αγάπησα, σε μέρη που αγαπήθηκα.
Ανακατεύω χρώμα και ψυχή, καμιά φορά και κάποιο δάκρυ, αναλιγώνει περισσότερο το χρώμα,αλλά έτσι αποκτά  περισσότερη δύναμη και έρχονται στο προσκήνιο εικόνες, πρόσωπα, γεγονότα.
Οχι, αυτά δεν αποτυπώνονται στο χαρτί, άλλωστε είμαι κακή ζωγράφος προσώπων και εκφράσεων.
Αλλά μέσα από τους Τόπους θυμάμαι κι αναπνέω, και ξεκουράζομαι και αλαφραίνω και χαίρομαι σαν να ξαναβρίσκομαι σε μέρη μακρινά.
Ετσι προέκυψε η Τοσκάνη, ή μάλλον κάτι που θυμίζει Τοσκάνη.

Απαλοί χρωματισμοί,  μαλακοί λόφοι, πολυτονική παλέτα του πράσινου και κάπου βαθειά θαρρείς οτι βλέπεις τα Ηλιοχώραφα, απέραντες εκτάσεις του "Ηλιου τα κάλλη", όπως τα λέγαμε μικροί, ή κοινώς Ηλίανθοι.
Η Τοσκάνη είναι πηγή έμπνευσης χιλιάδων ανθρώπων , μ΄  ό,τι κι αν καταπιάνονται.
Η Τοσκάνη είναι ιδανικός τόπος διαφυγής σ' ο,τι σ΄ απασχολεί.
Η δική μου Τοσκάνη, είναι ένα κομμάτι αφημένο να πλανιέται πάνω στο χρώμα, βουτηγμένο όμως  στα κατάβαθα της καρδιάς μου
Ελπίζω να σας ταξίδεψα, Καλό Σαββατοκύριακο