Βρε μπας και...;

Και να πω οτι δε μου το έλεγε η Μαρία, μου το έλεγε.
Οχι ψέμματα δε μπορώ να πω.
Εγω όμως είχα τις ανασφάλειές μου,τις φοβίες μου,τις αναστολές μου (σιγά μην τις έχανα!)
-Μα είμαι τώρα εγω για τέτοια πράγματα;;;
-Γιατίίί;;;ποτέ δεν είναι αργά,η απάντηση απο τη Μαρία
-Μα στην ηλικία μου;;;
-Γιατί τι έχει η ηλικία σου;;;μια χαρά κορίτσι (δε θυμάμαι αν μου τόπε έτσι ακριβώς, αλλά αυτό εννοούσε)
-Μα...(τα"μα" συνεχίζονταν αμείωτα) δεν τόκανα στα νειάτα μου
-γιατί τώρα έχεις γεράματα;;;
Και για να μου επιβεβαιώσει οτι έχω ακόμα χρόνο μου έστειλε τη φωτό μιας Κυρίας που έκανε τ όνειρό της πραγματικότητα στα 70.
-Βλέπεις πόσο;;; έεεχεις ακόόόμα χρόνια μπροστά σου!!! υπερασπιζόταν τη γνώμη της σθεναρά
Εγω πάλι, αναποφάσιστη.
_Ο,τι ήταν να κάνω το έκανα.Αφού δεν εγινε τότε που έπρεπε...τώρα απλά θέλω να κάνω το κέφι μου.
- Πως να κάνω να σε πείσω αγύριστο κεφάλι; η Μαρία επιμένουσα, αφού το βλέπεις ,όλα τα σημάδια συνηγορούν οτι μπορείς
Πράγματι όλα τα τεστ έβγαιναν κάτι παραπάνω απο θετικά, ομως εγω φοβόμουν να αφήσω τον εαυτό μου να κάνει όνειρα.
Την ίδια άποψη με τη Μαρία, είχαν και η Αθηνά,οταν είδε τα πρώτα αποτελέσματα και η Μαριέλα αργότερα.
Ολες μ έσπρωχναν με τον τρόπο τους, αλλά μεγαλύτερη επιμονή  έδειχνε η Μαρία.
Κι επειδή έχει καταλάβει πόσο ψωροφιλότιμη είμαι, μ έριξε πολλές φορές στο φιλότιμο, χαρίζοντάς μου τα πρώτα χρειαζούμενα για την περίσταση
Εγω ή είχα κουφαθεί και δεν είχα ακούσει το βιολογικό μου ρολόι ή έκανα πως δεν τ ακούω απο φόβο μη ρεζιλευτώ.
Μα είναι πράγματα αυτά στην ηλικία μου, και με την οικονομική κρίση στο κόκκινο;;;
Είμαστε τώρα για έξοδα και νέα παιχνιδάκια;;;
Κάθε φορά όμως που βρισκόμουν στην ΑΘήνα,ακόμα πιο ευάλωτη και πιο του χεριού της, δεν έπαυε να μου πιπιλάει το μυαλό και να με σπρώχνει, οτι "μία δοκιμή θα μας (;!) πείσει"
Κι έτσι ήταν που πείστηκα και έκανα τα πρώτα δειλά βήματα.
Εκανα την πρώτη δοκιμή και με μάτια διάπλατα απο  θαυμασμό αντίκρυσα τ'  αποτέλεσμα!
Ναι,είχε γίνει το θαύμα!
Μπορούσα!!!
Αρκεί νάχα κάποιον να μ' εμπνέει και κάποιον να μου καλλιεργεί τη πίστη οτι όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να το πιστέψεις κι αμα το πιστέψεις το σίγουρο είναι οτι μόνη σου θα το θέλεις μετά και θα το προσπαθήσεις.
Και μετά την πρώτη δοκιμή, που απέδωσε καρπούς (είχα φάει βλέπεις το μαγεμένο μήλο), ήρθε η δεύτερη...
Οταν μου πρότεινε το Μαράκι να πάω απο το σπίτι της να δοκιμάσουμε μαζί, απο τη μια αγχώθηκα κι απο την άλλη πέταξα απο τη χαρά μου!
Πήγα,καθήσαμε  αβιζαβί κι απεναντίας να βλέπω πότε σηκώνεται το φρυδι να φυλαχτώ ,μου έβαλε μπροστά όλα τα χρειαζούμενα, πορτοκαλαδίτσα,νερό ,κέικ να δυναμώσω (είχα κι ένα βήχα απερίγραπτο) κι άρχισα δειλά δειλά...
Περίμενα με αγωνία να πάρει σάρκα και οστά...Και ναιιι...μετά απο επτά ώρες απνευστί εργασίας...Ροζ, τ'  αποτέλεσμα, κοριτσάκι!!!

Το κοιτούσα και δε το πίστευα πως ήταν δυνατόν αυτή η ομορφιά νάχε γεννηθεί απο μένα (οχι απο ομορφιά καλέ, απο καπατσοσύνη, εννοώ...αμεεέσως...)

Και μετά ...γλυκάθηκα κι έκανα μόνη μου την προσπάθεια, με πολύ φόβο γιατί δε θάταν κανείς δίπλα μου να με βοηθήσει ή να με γλυτώσει έγκαιρα απο την αποτυχία κλείστηκα για ώρες στα ιδιαίτερα καιιιι...και βγήκε ένα ζουμπουρλούδικο αγοράκι!!!

Ολίγον κοκκινοπιριασμένο,γιατί έναν ίκτερο τον έβγαλε και το βάλαμε λίγο στον ήλιο να τον χάσει.
Η χαρά μου όμως δεν περιγραφόταν,τόσο που δε το κράτησα έκπληξη στο Μαράκι όπως της είχα πει φεύγοντας  και της το έδειξα πριν ακόμα σιγουρευτώ απόλυτα.
Κι οταν είδα και το δικό της ενθουσιασμό, τότε άρχισα να πιστεύω οτι ίσως να μην ήταν αργά που χτυπούσε χαρμόσυνα το βιολογικό μου ρολόι...
Οχι καλέ να γίνω μάνα!!!μα πού πήγε το μυαλό σας;;;; δεν έκανα τέστ εγκυμοσύνης αλλά τα πρώτα αβέβαια βήματα ζωγραφικής πορτραίτου με χρωματιστά μολύβια, κουτά μου.

Και τώρα κάτι μου λέει οτι θα γίνω...πολύτεκνη!!!χαχαχαχα
Προς το παρόν φαίνεται πιο δυναμικό το DNA  του συζύγου, μια που το ένα πίσω απ τ άλλο βγαίνουν γαλανά, κάτι που στα φυσικά παιδιά υπερκαλύφθηκε απο το δικό μου και βγήκαν καστανά.
Αλλά ό,τι είναι, ας έρθουν,καλοδεχούμενα!

Και μ ενθουσιασμό παραδέχομαι,οτι  ΠΟΤΕ ΜΗ ΛΕΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ.

Ο,τι αγαπάς κυνήγησέ το, είναι σίγουρο οτι θα σε κατακτήσει και θα σου  ανοίξει νέους ορίζοντες.


Και είναι τόσο όμορφες οι Ανατολές!!!!



Μαράκι σ ευχαριστώ για την επιμονή και την υπομονή σου,το βαλιτσάκι γεμίζει σιγά-σιγά,όπως το υποσχέθηκες και το απίστευτο... με πράγματα που ουδέποτε είχα φαντασθεί οτι θα συνέβαιναν!!!


Ευχαριστώ όσους  πίστεψαν σε μένα και με ενδυνάμωναν,τ' αποτελέσματα του σήμερα μικρά ή μεγάλα, σίγουρα δε μου ανήκουν αποκλειστικά .