Εκ Φαναρίου ερχόμενη

Πώς λέμε "απέ την Πόλη"; Ουδεμία σχέσις!

Το οτι αποτελώ ψυχιατρικό φαινόμενο προς εξερεύνηση, είναι πλέον καρατσεκαρισμένο και ως εκ τούτου, δε σας εντυπωσιάζουν πια οι ενέργειές μου. 

Εγώ πάλι, συνεχίζω να εντυπωσιάζομαι και να ψάχνω τα βάθη του είναι μου,να δω που ανάγεται όλο αυτό. Άκρη δε βγάζω,αλλά τουλάχιστον προσπαθώ και προπάντων έχω αυτογνωσία,οτι καλά δε με λες 👀.

Εκτός από διακαή και άκρατο παλιμπαιδισμό, εκτός οτι θέλω όλα γύρω μου νάναι "Χριστούγεννα", έχω επίσης μία εμμονή ανεξήγητη με τα σπιτάκια.

Σπιτάκια κάθε είδους.

Εξ ου και τόσα πολλά χωριά στην εορταστική δημιουργική έξαρση.

Δε ξέρω τι απωθημένο είναι αυτό,γιατί ένα όνειρο που είχα να φτιάξω ένα σπιτάκι όπως το ήθελα ,σχεδόν το μισοκατάφερα, όταν φύγαμε από την Αθήνα.

Όπως το ονειρεύτηκα δεν έγινε ποτέ,δει δη χρημάτων ω άνδρες ΑΘηναίοι 😏,αλλά εν πάση περιπτώσει είναι δικό μου και το διαμορφώνω κατά καιρούς, όπως θέλω εσωτερικά

Αρχιτέκτονας δεν ήθελα να γίνω,ή τουλάχιστον δε το θυμάμαι,  σε αντίθεση με την Καλών Τεχνών.

Ένα είναι σίγουρο,οτι τουλάχιστον τα Χριστούγεννα είμαι επηρεασμένη από τον Παπαδιαμάντη. Όταν παιδί διάβαζα μανιωδώς τα βιβλία του, γινόμουν ένα με τις σελίδες του,ντυνόμουν τις ηρωίδες του (εκτός από τη Φόνισσα 😀, αυτή τώρα μου έρχεται κατά καιρούς 😌) και ταξίδευα μαζί τους στα πέτρινα καλντερίμια, με τα φαναράκια αναμμένα προκειμένου να πάω στη χριστουγεννιάτικη νυχτερινή λειτουργία.

Κι αυτό είναι κάτι που κάνω ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια,δεν υπάρχουν όμως εκείνα τα καλντερίμια και εκείνες οι καιρικές συνθήκες, που συνηγορούν υπέρ του παπαδιαμαντικού ονείρου. 

Εκείνα τα χωριά λοιπόν είναι σίγουρα το ζητούμενο μου,τώρα αν αυτά, ή ψήγματα αυτών, αποτυπώνονται στις ονειρικές μου πόλεις...ποιός ξέρει; ίσως...😒

Ένα πάλι που έχω (χαχαχα το "ένα" μ αρέσει!πολύ επιεική με βρίσκω) είναι, οτι ο,τι βλέπω το φαντάζομαι αλλιώς (λογικό δε το λες 😟) Τέλος πάντων νομίζω οτι απο το να παραπετάξω ένα δώρο καλλίτερα να το φέρω στα γούστα μου,δε συμφωνείτε κι εσείς;

Κάπως έτσι λειτούργησα και τώρα😉

Εεεπ! τι κοιτάτε από τη μισάνοιχτη πόρτα,ανυπόμονοι;;; 

Θα σας ανοίξω καλέ διάπλατα...όσο μπορεί ν' ανοίξει δηλ. οχι από διάθεση, αλίμονο,αλλά από κατασκευής!

Ο σύζυγός μου λοιπόν,μου έφερε για δώρο γενεθλίων ένα μεγάλο ξύλινο φανάρι με τσίγκινη σκεπή,ανοιγόμενο από πάνω (έχει σημασία για τη συνέχεια αυτή η πληροφορία)

Αρχικά με χάλασαν δυο λουλούδια που είχε στο σιδερένιο χιαστί  των δύο πλευρών,το παρέβλεψα προσωρινά και το στόλισα χριστουγεννιάτικα.

Στο πίσω μέρος του μυαλού μου όμως ήδη το φανταζόμουν αλλιώς.

Κάτι επηρεασμένη από τα σπιτάκια,κάτι από το ΠΙΝΤΕΡΕΣΤ,ονειρευόμουν ένα φανάρι που αντί για τα συνήθη κεριά θα είχε μια παράσταση εσωτερικού σπιτιού.

Ανήμερα λοιπόν τ Αγιαννιού, κι αφού είχα φωτισθεί την προηγουμένη,το έπιασα στα χέρια μου και το αποδόμησα (της μοδός στη ζαχαροπλαστική η αποδόμηση γιατί οχι και εδώ;😂)

Ευτυχώς απαλλάχτηκα εύκολα από το σιδερένιο λουλούδι που δε μ άρεσε (έμεινε το ένα κι αυτό εξ ανάγκης ) και επηρεασμένη από την εποχή του παντοπωλείου ,(που δεν έμεινα μόνο σ αυτό αλλά 😮😯😳 τώρα διαπιστώνω οτι δε σας έχω δείξει άλλες δύο μινιατούρες, την τσαγερί και το Γλυκοπωλείο...θα συνετισθώ άμεσα, .Εμ τόσο καιρό χαμένη από το μπλογκ, ποιός θα τις ανέβαζε η Νικολούλη;)...και συνεχίζω μετά τη μεγάλη παρένθεση, που κατόπιν ερωτεύθηκα σφόδρα τις μινιατούρες,άρχισα να προσθέτω στοιχεία για να δημιουργήσω μία χουχουλιάρικη χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα σπιτιού.

Αρχικά είχα σκεφτεί το χώρο μιας βιβλιοθήκης -γραφείου (η αλήθεια είναι οτι μου έλειπαν τα βιβλία από γύρω μου...3 του Θεού κι άλλα σκόρπια που ζητάνε μία,αλλά πού χώρος και για τέταρτη!) όμως θα υπήρχε πρόβλημα στήριξης,οπότε προσανατολίστηκα στο καθιστικό.

Δε μπορούσε λοιπόν εξ αρχής να λείπει το τζάκι!

Εκ των υστέρων μετάνοιωσα (εκ των υστέρων για πολλά μετανοιώνεις,αλλά απλά γίνονται μάθημα για την επόμενη φορά...για τους έχοντες νου και γνώση,για μένα...χλωμό) που δε προσπάθησα περισσότερο,να φτιάξω δηλ. κάτι από πηλό,πιο γκλάμορους,αλλά χρησιμοποίησα κουτί από κοσμήματα,με ξυλόγλυπτα και τρέσες. 

Δυστυχώς η φωτιά δεν φαίνεται, παρότι οι χάντρες εκτός από ευμεγέθεις,είναι έντονα κίτρινες και γυαλιστερές,ίσως έπρεπε ν αφήσω λευκό το βάθος της εστίας,αλλά τι τζάκι άκαπνο θάταν, αν δεν ήταν μαυρισμένο από τη χρήση;
Εκ της συνεχούς χρήσης και η ανάγκη προστασίας με "σιδερένιο" προστατευτικό😂😂

Πάνω του μινιατούρες μεταλλικές (ένα ρολόι ξυπνητήρι,ένας ανεμιστήρας και μια καμπάνα με στολίδι εσωτερικά) .

 Ένα ξυλόγλυπτο για πορτραίτο και δεξιά κι αριστερά χάντρινες απλίκες φωτισμού.

Το τραπεζάκι έγινε από ένα σκληρό κομμάτι δερμάτινης ζώνης,που είχε από μόνο του τέσσερις τρύπες και κολλήθηκαν οι χάντρες δάκρυα για πόδια και πάνω του στρώθηκε μοτιφάκι υφάσματος για σεμεδάκι 😁
Τον κόκκινο καναπέ, τον είχα ήδη βρει ως δώρο στις λατρεμένες μου σοκολάτες kinder-  έκπληξη!!!!
Αυτό θα πει τύχη😍😍!!!

Πάνω του κάθεται και περιεργάζεται το δρόμο το σκυλάκι του σπιτιού και αριστερά ένα φωτιστικό δαπέδου αποτελούμενο από 3 διαφορετικά υλικά ,καπάκι από μανόν,στέλεχος από μπατονέτα και η βάση από σπασμένο μίνι ρολογάκι-ξυπνητήρι .

Το ρολόι εκκρεμές που δυστυχώς δεν φαίνεται γιατί δε προνόησα (άλλο λάθος) να το φωτογραφήσω σαν γωνιά πριν κλείσω την πόρτα,έγινε από ένα πλαστικό, αγνώστου ταυτότητας σκουπίδι, που περιήλθε στα χέρια μου μαζί μ άλλα που ξεφορτωνόταν φίλη.

Το σχήμα του με παρέπεμψε κατευθείαν σε ρολόι,οπότε βάφτηκε με κιμωλία ,κολλήθηκε το καντράν και το εκκρεμές και περάστηκε με πάστα χρυσή .
Δίπλα μια βαλίτσα (κάλυμμα οδοντόβουρτσας η βάση) και μια κόκκινη ομπρέλα.
Άρτι αφιχθείσα από ταξίδι αναψυχής η ιδιοκτήτρια!

Ο πολυλέλαιος,ε οχι σιγά τον πολυέλαιο!!!! Τιτανοτεράστιος!
Chipboard βαμμένος με χρυσό contour,λευκή πάστα περιγράμματος για τα κεράκια και γκλίτερ για τις φλογίτσες.
Βέβαια έρχεται σ' αντίθεση με τις  κουρτινίτσες 😏.
Θα προτιμούσα κι εγώ κόκκινο βελούδο,που είχα μεν  αλλά είχε δύο πλευρές και εγω ήθελα να μην είναι η μία καλή και η άλλη ανάποδη,οπότε προτίμησα το διαχρονικό κόκκινο καρό με μια κλωστίτσα χρυσή όμως  ;) ΑΜ πως!

Το μόνο μειονέκτημα σ' αυτή την όμορφη κατασκευή(μόνη μου τα λέω μόνη μου τ ακούω) είναι οτι λόγω του οτι δεν είναι ανοιγόμενο από κάποια πλευρά αλλά από το καπάκι,δεν μπορεί να φωτογραφηθεί χωρίς να γυαλίζει .

Από την άλλη δεν προέβλεψα(γράψτε κι άλλο λάθος) πριν καλύψω τις δύο πλευρές να φωτογραφήσω το εσωτερικό και εκ των υστέρων μόνο από πάνω μπορεί να φωτογραφηθεί γι αυτό σας περιέγραψα καρέ καρέ το εσωτερικό .

Το φωτιστικό του δρόμου και η πόρτα εισόδου είναι ξύλινα και αν δεν είχε απο πίσω το τζάμι θάταν και ανοιγόμενη.


Οι δε γιρλάντες chipboard, γιατί ποιός είπε οτι στολίζουμε μόνο τα Χριστούγεννα; το στεφανάκι χειροποίητο απο πολυμερικό πηλό.
Στην πλαϊνή "τζαμαρία" δε τα γνωστά καλύματα ξυραφιών σε θέση ζαρντινιερών κατάφυτων !

Μεγάλη μου αδυναμία το χαρτόνι που αποτελεί το δάπεδο,που είναι από κουτί συσκευασίας  ταχυφαγείου της Αθήνας,που μου θυμίζει το τραγούδι 

"Τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει" 

και μήπως είναι ψέματα!

Έτσι όταν ανακάλυψα αυτή τη συσκευασία πήρα τόσα πράγμα για νάχω κι απόθεμα όποτε μου χρειαζόταν για τις κατασκευές μου μια που μου θύμιζαν παλιακά πλακάκια 😍

Εντυπωσιακό και χουχουλιάρικο είναι φωτιζόμενο,

Και σταματώ πριν με στείλετε στο "μπάρμπα" μου για την πολυλογία, απλά ενθουσιάστηκα, συμπαθάτε με! 

Υπόσχομαι όμως να επανέλθω με τις δυο κατασκευές που είμαι σίγουρη οτι θα σας αρέσουν κι εσάς και αδίκως μέχρι τώρα δεν είχαν συμπεριληφθεί στο αγαπημένο μου "σπιτάκι"