Ζωή σαν παραμύθι

  ή παραμυθένια ζωή;

Μάλλον τίποτα απο τα δύο ισχύει, τουλάχιστον για την πλειοψηφία, αλλά και για την μειοψηφία (τους έχοντες και κατέχοντες δηλ.)  αμφιβάλω αν όλα είναι παραμυθένια.

Τέλος πάντων εγώ εχω κολλήσει στα παραμύθια σαν τη μέλισσα στο μέλι. 

Φταίει οτι, παιδί ονειρευόμουνα πολύ; φταίνε οι ρομαντικές ταινίες που έχω δει κατά κόρον; φταίνε τα παραμύθια που διάβαζα στα παιδιά μου; 

Ο,τι και να φταίει, όπου κι αν ανάγεται η συγκεκριμένη εμμονή,  μου κάνει καλό. Με ξεγελάει οτι όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και το βασιλόπουλο με το άσπρο άτι, οτι μπορεί η Ωραία Κοιμωμένη να ξυπνήσει απο αιώνιο ύπνο μ' ένα φιλί (εμάς δε βλέπω να ξυπνάνε ούτε με σμπάρα) όπως και νάχει, για να μην απαριθμήσω όλες τις δυνατότητες που μας παραμύθιασαν, ζω σ' ενα παράλληλο σύμπαν όσο δημιουργώ. Μετά το τέλος της δημιουργίας προσγειώνομαι στην πραγματικότητα, ανώμαλα; ανώμαλα. Μέχρι την επόμενη απογείωση ✈.

Ετσι συνέβη και τώρα μένοντας ανεκμετάλλευτη μία διαιρούμενη μπάλα φελιζόλ απο τις παραγγελίες των Χριστουγέννων. 

Το φετινό μάζεμα που ακολούθησε μία πολύ κοπιαστική περίοδο, ήταν ακόμα χειρότερο απ αλλες χρονιές και έτσι είπα να ελαχιστοποιήσω (όσο το δυνατόν...αδύνατον, αλλά, πάντα ελπίζω) τα πράγματα που θα ταν για προσεχή χρήση.

Εχω και στην άκρη κάτι μπουκάλια μισοφτιαγμένα που ήθελα υλικά κι έτσι παρήγγειλα ένα σκασμό ξυλόγλυπτα. Το πρότζεκτ ήταν ήδη στο μυαλό μου, κι ευτυχώς για μένα, η παραγγελία εγινε σωστά και όσα ήρθαν ταίριαξαν χωρίς πρόβλημα.

Τα προβλήματα παρουσιάστηκαν στην εφαρμογή του σχεδίου και δει στην κάλυψη του φελιζολ. Ξεκίνησα χαράσσοντας τα δύο παραθυράκια της άμαξας ενθεν κακείθεν δημιουργώντας κενά . 

Στο κάτω μέρος της σφαίρας τρύπησα για να περάσει το πώμα με τα led για φωτισμό, που τελικά απομόνωσα κάτω απο ένα πέπλο τούλι με στρασάκια ασημί για να φωτίζει χωρίς να φαίνονται . Το ίδιο τούλι έβαλα για κουρτινάκια στα παράθυρα, να μην εμποδίζεται η διάχυση του φωτός. Επειδή οι μπάλες αυτές είναι αρκετά λεπτές φοβήθηκα να την χαράξω και να την ντύσω  με ύφασμα. Οι μπάλες φελιζολ οι διαιρούμενες, δεν είναι συμπαγείς και οι εγκοπές, για να μπει το ύφασμα (γιατί δύσκολο να τυλιχτεί σαν μπάλα χωρίς σούρες) ενδεχομένως να έκοβε το φελιζολ σε βάθος, οπότε θα καταστρεφόταν. Προτίμησα λοιπόν το χρώμα, αλλά δυστυχώς στην πορεία διαπίστωσα οτι δεν ήταν αυτό που ήθελα. Δεν είχε την ανάλογη καλυπτικότητα παρά τα στρώματα ασταριού και χρώματος. 

Ετσι αφου σχεδόν είχε ολοκληρωθεί, για να δώσω  εκτός απο ένταση και μία πολυτέλεια στο αντικείμενο, αποφάσισα να κολλήσω μια ανάγλυφη χαρτοπετσέτα με χρυσές ρίγες. Δυστυχώς δεν προέβλεψα το σωστό κόψιμο, ετσι κάποιες ρίγες πλάκωσαν η μία την άλλη, μ αποτέλεσμα με τον εσωτερικό φωτισμό να φαίνονται έντονα και, κατ εμέ, άσχημα.

Κολλήθηκε δε πάνω σε δυο παράλληλα κομμάτια μικρής πλαστικής κρεμαστρούλας, που άφησα το κεφάλι κρεμάσματος για να κάτσει καλλίτερα το πώμα των led. Αλλο λάθος ήταν οτι προσέχοντας να μπορώ να βρίσκω το μοχλάκι για το φωτισμό κάτω απο την άμαξα, κόλλησα ολίγον τι στραβά τη σφαίρα, κι έτσι δεν ευθυγραμμίζονται παράθυρα και μπρος και πίσω . 

Θα μπορούσα να κρύψω τις ατυχίες μου, ομως εδώ είμαστε για να μοιραζόμαστε τα πάντα και να διδάσκεται η μία απο τα λάθη της άλλης. Ετσι προσέξτε το στη δική σας μεταφορά 😉

Τα ξυλόγλυπτα βάφτηκαν μ ένα σπασμένο ροζ αντικέ χρώμα, στη συνέχεια τ ανάγλυφα περάστηκαν με λευκό χρώμα και ολοκληρώθηκαν με χρυσό. 

Το κάθισμα του οδηγού έγινε απο μασουράκι κλωστής, που τυλίχτηκε γύρω του ένα βαμβάκι ντεμακιγιάζ και κόκκινο βελούδο και έκανα ένα ψευτοκαπιτονέ με στρασάκια κολλημένα.

Το φανάρι, επίσης που φέγγει για την άμαξα, είναι απο χάντρα και αξεσουάρ κοσμημάτων και το στέμμα στην οροφή καπάκι απο ανδρικό άρωμα.

Το μπαούλο-βαλίτσα δε πίσω, ήταν ένα κουτάκι τσαγιού που ντύθηκε κι αυτό κόκκινο βελούδο, με λεπτομέρειες τσόχας και μία καρφίτσα τάχα μου οικόσημο (δεν ξέρω ειλικρινά τί είναι τα αρχικά. Για ποδοσφαιρική ομάδα το κόβω 😏). 

Περιμετρικά δε στο σημείο ένωσης των δύο ημισφαιρίων κόλλησα μία τρέσα με κρυσταλλάκια -δάκρυα για περισσότερη λάμψη και αριστοκρατία 😉😊😀

Μπορεί να με δυσκόλεψε η κατασκευή όμως το αποτέλεσμα με αποζημίωσε κατά μεγάλο ποσοστό.

Ποιά είναι η γνώμη σας;

Αντε και με το καλό ο Φλεβάρης!

Κολοκύθες στο πάτερο

Νομίσατε οτι πέρασε η εποχή της κολοκύθας;

Γελιέστε!

Εγω με κολοκύθες ξεκίνησα το Νέο χρόνο κι ελπίζω να μη μου βγει κολοκύθι, αν και μ αρέσουν τα κολοκύθια, αλλά θα προτιμούσα ενα χρόνο πιο γευστικό και πιο juicy 

Πάντως για να μη νομίζετε οτι είμαι άκαιρη θα σας παραθέσω τα κάτωθι ιστορικά παραδεδεγμένα😉

Πάτερο είναι το μεγάλο ξύλινο δοκάρι που στηρίζει άλλα μικρότερα δοκάρια της στέγης ή τις σανίδες του πατώματος• πατόξυλο. Παλιά τα σπίτια ήταν αταβάνωτα. Οι νοικοκυραίοι λοιπόν κρεμούσαν στο πάτερο ξερά κολοκύθια για να τα φάνε τον χειμώνα. Δεν υπήρχαν τότε ψυγεία, ψυγειοκαταψύκτες και συντηρητικά. «Τα πάντα στον αέρα». 

Αααρα  😉, δεν είμαι εκτός εποχής

Ειδικά τη φράση κολοκύθια εις το πάτερο τη λέμε για να αμφισβητήσουμε ή να αποδοκιμάσουμε τους ισχυρισμούς κάποιου. Και έχει βέβαια την ιστορία της. για τη φράση πολλά μπορείτε να μάθετε απο την δημοσίευση των ΑΘΗΝΑΙΚΩΝ, εγω μόνο για τις δικές μου κολοκύθες μπορώ να σας εξηγήσω.

Τις είχα παραγγείλει λοιπόν πριν Φθινοπωριάσει, μια που τότε γίνεται ο κακός χαμός της κολοκύθας, ομως ο καιρός παρήλθε όπως και η έμπνευση και οι κολοκύθες απο φελιζόλ έμεναν ανενεργές στο εργαστήρι -αποθήκη. 

Ωσπου με το Νέο Χρόνο και απο την κούραση που μου βγήκε, δεν έκανα κάτι άλλο,  αλλά μου ξύπνησε η  ιδέα να τις πιάσω στα χέρια μου. 

Τη μία ήδη την είχα περάσει με εφέ πέτρας γιατί είχε και κακοποιηθεί εν τω μεταξύ απο το απο δω κι απο κει, η άλλη ήτο παρθένα ακόμη και απ αυτήν εγινε η αρχή! 

Ε τις παρθένες πρέπει να τις σεβόμαστε  γιατί είναι δυσεύρετες στις μέρες μας 😂

Είχα λοιπόν ένα μαύρο πουκάμισο που ουδέποτε φόρεσα, αλλά μ' άρεσε το ανάγλυφο ντεσέν του, μου έδωσε κι η νύφη μου να ξεφορτωθεί 3 μπομπονιέρες σατέν τριαντάφυλλα και αμέσως μου έκαναν το κλικ να τα παντρέψω τούτα τα δύο. 

Τα κουμπάκια απο το πουκάμισο έγιναν διακοσμητικά πάνω στους φιόγκους απο τις ίδιες μπομπονιέρες και στα σαμπανιζέ τριαντάφυλλα κόλλησα χρυσά κουμπιά. 

Το μόνο ετερόκλιτο, αλλά φυσικό κομμάτι, επι της δημιουργίας αυτής είναι το κοτσάνι που προέρχεται απο αληθινή κολοκύθα, που μας δωρήθηκε και θυσιάστηκε για τους κοιλιόδουλους. 

Νομίζω οτι έγινε πολύ elegant , εσείς τι λέτε;

Η άλλη, είχα σκοπό να την κάνω με ξυλόγλυπτα, αλλά θα κόστιζε και δεν ήξερα αν το αποτέλεσμα θα μ άρεσε, οπότε η λύση δόθηκε με το decoupage. 

Κομματάκια χαρτοπετσέτας λοιπόν (ουτε καν μία ολόκληρη δεν πήγε) , φτερά και πούπουλα κολλήθηκαν γύρω απο το πλαστικό κοτσάνι της, τριανταφυλλάκια απο γλυκάκια εξ ΑΘηνών (Χριστινάκι,γλυκά σαν εσένα 😉) να κοκκινίσουν οι μαλακές παρειές της πρώην νεάνιδος, κάτι σπασμένα κομμάτια τύπου ξυλόγλυπτου, τάχα μου δήθεν μου για φύλλα αφου ήταν ήδη πράσινα και ολοκληρώθηκε με μία μεγάλη χρυσή φούντα.

 Βρήκε δε τη θέση της στο τραπεζάκι του σαλονιού στο κέντρο του στεφανιού με τα μικρά μπλε πιατελάκια κι οχι μόνο.

Βλέπετε σιγά σιγά η διακόσμηση του σπιτιού μετά την εορταστική περίοδο αρχίζει και βαίνει προς την ανοιξιάτικη .

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός αλήθεια!

Illuminati???

Φωτισμένοι;;;

Μακάρι!

 Ακροπατώντας στις πρώτες μέρες του Νέου έτους, φτάσαμε στην Ημέρα του Φωτώνε (όπως το λέμε εμείς)-Θεοφανείων χθες και όπως λέγεται ανοίγουν οι Ουρανοί και φωτιζόμαστε! 

Μακάρι να λάβουμε λίγη φώτιση μπας και αποφύγουμε κι άλλα χειρότερα...

Έτσι στο πνεύμα της Φώτισης και των αγγέλων ολοκληρώνω το12ημερο(τρόπος του λέγειν γιατί ξεπέρασε και τον Μπεν Χουρ!!!) των  δημιουργιών μου.

Άγγελοι λοιπόν κάθε μορφής επι κάθε επιφανείας!

Decoupage χαρτιού πάνω σε καμβά,
Πηλός πάνω σε σκουπάκι, ρητίνη πάνω σε φέτα κορμού, με ξυλόγλυπτα πάνω σε αδιάφορη βάση απο MDF, πάνω σε κορνίζα με Rub on transfer (πολύ ντελικάτο αποτέλεσμα), ακόμα και πάνω σε μπουκάλι!

Σας εχω ξαναπεί οτι λατρεύω τα μπουκάλια, παρότι εμπορικά δεν προτιμώνται. 

Εγω όμως φτιάχνω και σ' όποιον αρέσουν! 

Άλλωστε δεν είμαι έμπορος, ερασιτέχνης είμαι και το "εραστής" του πρώτου συνθετικού είναι το A και το Ω για μένα!

Συνεχίζω λοιπόν κι ας μένουν αδιάθετα.

.

Φέτος όμως είχα βρει ledάκια ειδικά για μπουκάλια και είχα πάρει 4(δεν έφτασαν ούτε για ζήτω!).

 

Ετσι τα φετινά μπουκάλια ήταν ναι μεν χριστουγεννιάτικα, που για αψυχολόγητο (για μένα) λόγο δεν τα προτιμούν, αλλά φωτιζόμενα και είχαν τόση γλύκα που ήταν τα πρώτα που έφυγαν!

Στα περισσότερα, η πλακέ επιφάνειά τους ήταν ιδανικός καμβάς να εντάξω πόρτες, παράθυρα, δεντράκια και η πίσω να κρυφοπαίξει decoupage χαρτοπετσέτας ή ριζόχαρτου.

Ετσι εικόνες αγαπημένες έγιναν το μοτίβο που φαινόταν φωτίζοντας το μπουκάλι και διέχεε γλυκό φως  μέσα του και γύρω του. 

Δυστυχώς δεν είχα άλλα ηλεκτρομηχανικά εξαρτήματα 

να φτιάξω κι άλλα, ομως έστω και με καθυστέρηση

παρήγγειλα και θ' ακολουθήσει συνέχεια παραγωγήςΜα δεν ήταν γλύκα; πείτε μου

Επ ευκαιρία να σας δείξω και 3 άλλα μπουκάλια που έγιναν κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού, αλλά δεν υπολείπονται σε ομορφιά και χάρη απο τα Χριστουγεννιάτικα.
Αυτό ειδικά που έχει μορφή Δάσους με ξωτικά να ξεπετάγονται απο τα φυλλώματα, ήταν το μπουκάλι που με οδήγησε στην έμπνευση, που ήταν έγχαραχτο με φύλλα και στη μέση κενό. 
Ετσι έφτιαξα διάφορα είδη φυλλωμάτων απο πηλό, το έντυσα τόπους τόπους, έκανα ανάποδο decoupage με χαρτοπετσέτα, στην πίσω πλευρά κόλλησα με την ίδια τεχνική ριζόχαρτο και στην ολοκλήρωση έβαλα το γνωστό πλέον πώμα με φωτάκια.
Τα άλλα μπορεί νάναι απλά όμως τη δουλειά τους την έχουν και με το παραπάνω. Το μπουκάλι σε με τους μάγειρες έγινε ειδικά για μία φίλη που έχει επισιτιστικό κατάστημα και με τροφοδοτεί απο καιρού εις καιρόν με ιδιαίτερα μπουκάλια. Και το χάρηκα πολύ τωρα που ήρθε η ώρα να της το δώσω

Κι αφού ολοκληρώσαμε ή περίπου τα μπουκάλια, ας έλθουμε στα στεφάνια

Στην προηγούμενη ανάρτηση είδατε το στεφάνι απο τρόμπα ποδηλάτου, σήμερα θα δείτε ενα στεφάνι απο την σύζευξη ενός τουρτόδισκου κι ενός καπακιού απο κουτί  σοκολατάκια, σε σχήμα καρδιάς. 

Ήταν ενα απο το περιεχόμενα δέματος η καρδιά απο την Σωσώκα, που ξέρει τις αδυναμίες μου πια καλλίτερα απο μένα. 

Ξεκίνησα με τον πάτο του ο οποίος ήταν μισοσπασμένος, τον ζέστανα  με το πιστόλι θερμού αέρα προκειμένου να ξεκολλήσω τις ετικέτες κι έγινε τα κύματα του Δουνάβεως και πετάχτηκε. 

Ετσι έμεινε το επάνω κομμάτι με την τεχνογνωσία πια οτι ΔΕΝ ΘΕΡΜΑΙΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟ! Το έχω πάθει και με μπάλα φελιζολ, γι αυτό μην το τολμήσετε 

Αστάρωσα λοιπόν την καρδιά δις, την πέρασα λευκό ακρυλικό της κόλλησα ένα στεφάνι απο χαρτοπετσέτα, αλλά μου φαινόταν πολύ μουντή και άχρωμη. Ετσι μπήκαν τα επόμενα στοιχεία. Κολλήθηκε πάνω στον τουρτόδισκο για νάχει σταθερή βάση, ο οποίος μετά απο πολλές δοκιμές χαρτοπετσετών απέκτησε μορφή πλεκτού καλαθιού. Κάτι όμως που στην πορεία δεν μου άρεσε γιατί θυμιζε καλοκαίρι, ετσι απέκτησε χιονονιφάδες με στένσιλ και συνήλθε. Πάνω στην καρδιά κολλήθηκε ενα ζεύγος ξωτικών, αγαπημένο θέμα χριστουγέννων και ολοκληρώθηκε με ενα εντυπωσιακό φιόγκο και μία περίμετρο απο ξυλόγλυπτο. Ετσι κάποιος αναρωτιέται τί ήταν "πριν" για να γίνει το "μετά" 

Τα επόμενα στεφάνια είναι απο πηλό, άλλα πάνω σε φέτες κορμού άλλα πάνω σε κορνίζα.

Αγάπησα πολύ αυτό το καλούπι με τα διαφορετικά φύλλα χριστουγεννιάτικων δενδρων και δε χορταίνω να το εφαρμόζω, ειδικά πάνω σε φέτες κορμού, πού φαίνεται σαν νάναι στη φυσική τους κατάσταση!
Μα δεν είναι γλυκα; και τόσο φυσικά! 
Βέβαια δεν προτιμήθηκαν και πιστεύω οτι άλλος ήταν ο ανασταλτικός παράγοντας κι οχι η ομορφιά τους. Εγω πάντως τα λατρεύω γιατί ειναι πολύ φυσικά.

Και  μια που φτάσαμε ως εδώ ας γίνει η ανάρτηση του κουτιού!

Ναι, όπως καταλάβατε φτιάχτηκαν και φέτος κουτιά κι ευτυχώς προτιμήθηκαν (απορίας άξιον!). Διαφορετικού ύφους το καθένα, διαφορετικής αισθητικής, αλλά πάντα προσεγμένα.

 Μάλιστα δόθηκε παραγγελία και για άλλο και έγινε αυτό:

Μέχρι κι ενα κουτί απο συσκευασία ανθοδέσμης μεταμόρφωσα! 

Στην αρχή είπα να το κρατήσω ως είχε, αλλά ήταν ολόμαυρο σαν των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη και το μόνο του χαρακτηριστικό, αν το κρατούσα , ήταν ενα "I love you"  που ήταν γραμμένο στη μία πλευρά. 

Τελικά αποφάσισα ολοκληρωτική μεταμόρφωση και βγήκε αυτό:

Χωρίς να ασταρώσω για να καλυφθεί το μαύρο χρώμα, πέρασα με στένσιλ τούβλα κατά τόπους. Μετά πέρασα διάφορους χρωματισμούς ωστε να θαμπώσει γενικά και κόλλησα κομμάτια απο πηλό, στρατιώτες, πρόσοψη καταστήματος, παράθυρα, δενδράκια. Γύρισα ανάποδα το καπάκι του και βάζοντας τουλι, σκηνογράφησα μία παράσταση με μουσικό κουτί κι ένα άλλο διακοσμητικό απο πολυρεσίν (οχι δεν είναι δικά μου αυτά). Η φωτογράφιση το αδικεί κατάφωρα, αλλά μία ιδέα την παίρνετε.

Kαι μέχρι να ολοκληρώσω την ανάρτηση και να συμμαζέψω, να επιλέξω, να μικρύνω τις φωτογραφίες (αυτό είναι πάντα ο μεγάλος μου βραχνάς οταν σκέφτομαι να κάνω ανάρτηση 😡) ο καιρός άλλαξε προς το χειμωνιάτικο και βρήκε θέση κι ένα διαφορετικό βιβλίο που έφτιαξα, επίσης.

Ηταν ενα βιβλίο αδιάφορης αξίας, που προκειμένου να πάει στην ανακύκλωση έγινε δημιουργία χριστουγεννιάτικη και επιλέχθηκε κιόλας! Μ' αρεσε επίσης γιατί οι σελίδες του είχαν ελαφρώς κιτρινίσει κι έτσι είχε αποκτήσει μία παλαιότητα απο μόνο του.

Έκοψα με κοπίδι, οπλισμένη με πολύ υπομονή και δύναμη😤, ομολογώ, τις κεντρικές σελίδες του βιβλίου δεξιά κι αριστερά δημιουργώντας "κορνίζα" αρκετού βάθους. Στην τελευταία σελίδα κάθε πλευράς, στη βάση δηλαδή της κορνίζας, έκανα decoupage  ριζοχαρτου στην αριστερή πλευρά, χαρτοπετσέτας στη δεξιά. Στολίστηκαν με χιόνια και γκλιτερ, κολλήθηκαν διάφορα διακοσμητικά απο πηλό (δεντράκια, ελαφάκι) chipboard και στην κάτω πλευρά, του εξωφύλλου, κολλήθηκε σκληρό χαρτί scrapbooking να καλυφθεί το αρχικό εξώφυλλο (δυστυχώς άνευ φωτογραφίας)

Και το αποτέλεσμα το βλέπετε εδώ: 

Και για το τέλος (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ✌!!!) τα γούρια της Πρωτοχρονιάς. 

Είπαμε κάθε χρόνο στο Τραπέζι της Πρωτοχρονιάς εχω ένα γούρι για τον καθένα ή κατά οικογένεια στο πιάτο. 

Φέτος έφτιαξα μπάλες με εφέ πέτρας απο καπάκια του καφέ 😉

Μετά τα κουδούνια τα περσυνά είπα να τα πετρώσω φέτος.  Είχαν κάποιες αστοχίες γιατί η πέτρα δεν πιάνει εύκολα πάνω σε πλαστική επιφάνεια, και μάλιστα και χωρίς αστάρι (στερνή μου γνώση να σ είχα πρώτα!) γιατί οταν ζουλιέται σπάει, αλλά κάτι κατάφερα. 

Εγινε το καθένα μοναδικό, με διακόσμηση κατά κύριον λόγο απο πηλό, αφου στολίστηκαν με κορδέλες και ευχές. Σας ξεχωρίζω 2 απ αυτές για να δείτε τις λεπτομέρειες

και δεν ήταν τα μόνα γουρια 😉

Ένα ζευγαράκι ακόμα παιδικοί ξύλινοι πλάστες που ντύθηκαν με φαρδιά κορδέλα, στολίστηκαν με ξυλόγλυπτα και πήραν θέση φωτογράφισης.

Κάνοντας ενα μεγάλο Ουυυφφφ (ξέρω κι εσείς το ίδιο κάνατε, μέχρι εδώ ακούστηκε, αλλά έπρεπε να ολοκληρωθούν (νομίζω οτι δεν παρέλειψα τίποτα) ετσι ώστε να μείνουν και στη δική μου μνήμη και να γίνουν έμπνευση και για εσάς.

Κάθε καλό εύχομαι στο σπιτικό σας, μα πάνω απ όλα ΥΓΕΙΑ & ΚΑΛΟΣΥΝΗ, που τόσο λείπει στις μέρες μας.

Το πρώτο σπιτάκι του 2024, δίπατο

και ήδη δέχθηκε τις πρώτες επισκέψεις αγάπης...ξέρετε εσείς 😉

Μια ακόμα χρονιά πέρασε

 Μία νέα εν αναμονή!
Αντε και να δούμε τί μας περιμένει και το 2024!!! 
Θέλω να είμαι αισιόδοξη όμως, τα γεγονότα κύριε Πρόεδρε! που θα έλεγε κι ο Πάντζας, αγορεύοντας ως συνήγορος υπεράσπισης της ιστορίας, δεν συνηγορούν υπέρ αυτού. Ας ελπίσουμε όμως κι ας ευχηθούμε νάναι πράξεις που θα διορθώνονται, όπως αυτός ο Αη Βασίλης που ήρθε απο το Βορρά μαζί μ άλλα δύο αδελφάκια του,, αλλά δυστυχώς, ακουγόταν απο έξω απο το κουτί συσκευασίας ο ήχος των κουδουνιών...και δεν ήταν απο τους τάρανδους, φευ! Κουδούνιζαν τα συντρίμμια του 😢. 

με την τρυπα να χάσκει

Τώρα πώς και γιατί μη με ρωτήσετε. 
Το κουτί άθικτο, μέσα χιλιοδιπλωμένο σε φυσαλίδες χαρτιά, σελοφάν, κι όμως, αυτού του έλειπε απο τη μέση και κάτω. 

Το φωτογράφησα συσκευασμένο και μετά και ξεντυμένο, αλλά το νέο κινητό στις πρώτες ώρες των δοκιμών του, δεν συνηγόρησε υπέρ της δεύτερης εικόνας, ίσως γιατί δεν ήθελε να θυμάται, ετσι βολευτείτε στα λόγια μου και στην εικόνα του συσκευασμένου.

η μπροστινή πλευρά "αποκαταστημένη"

Στην αρχή προσπάθησα να βρω το δίκιο μου, αλλά επειδή κατάλαβα εγκαίρως οτι ήταν μάταιο, έβαλα σκοπό να το συνεφέρω όπως μπορώ. 
Φάνταζε ακατόρθωτο γιατί ήταν κάποια μεγάλα κομμάτια και όλα τα υπόλοιπα σκόνη και θρύψαλα, και οχι απο μία μία λεία επιφάνεια 😢αλλά είπα έτσι κι αλλιώς χαμένο, θα κάνω την προσπάθειά μου και αν βγεί βγήκε. 

Παιδεύτηκα απίστευτα αλλά δεν τα παράτησα, γιατί εμείς οι παλιοί, όπως έλεγαν οι παλιότεροι  για τις σχέσεις, ο,τι χαλούσε δεν το πετούσαμε, το φτιάχναμε😉 κι εγω τον είχα ερωτευθεί παράφορα τον Αγιο Βασιλάκο μου. 
Στην αρχή σκέφτηκα να κάνω μία φάτνη σ όλο αυτό το χάος που είχε δημιουργηθεί κάτω απο το δέντρο. Δεν θάταν άσχημο! 
Η  Γέννηση στη σπηλιά και απο πάνω θα περνούσε ο Αγιος Βασίλης 2, σε 1 ένα πράγμα! Όμως δεν είχα αντίστοιχες φιγούρες φάτνης και τέτοιες ώρες τέτοια λόγια. Οπότε η επανασυγκόλληση ήταν μονόδρομος. 

Η πίσω πλευρά "αποκαταστημένη"

Για καλή μου τύχη, μου είχε σταλεί μαζί και μία κόλλα που κολλάει και σίδερα μεταξύ τους! 

Σίδερα η αλήθεια είναι δεν ξέρω, τα δάχτυλά μου δεινοπάθησαν πάντως. 

Κόντευαν να ενσωματωθούν στο πολυεστερικό!

Και τσουκου τσουκου με πολύ υπομονή και επιμονή, το μεγαλύτερο μέρος συγκολλήθηκε. Ευτυχώς που είχα παίξει πολλά παζλ στη ζωή μου και ετσι η υπομονή και η επιμονή είχαν τροχιστεί καλά.
Για να κλείσω τα κενά, που εννοείται εξακολουθούσαν να υπάρχουν, πέρασαν πολλές σκέψεις απο το μυαλό μου και κατέληξα στη γυψόγαζα. Ετσι και τα κολλημένα κομμάτια θαταν πιο σίγουρα και τα κενά θα έκλειναν και θα υπήρχε μία παρόμοια υφή με το πρωτότυπο και θα βαφόταν πιο εύκολα. 

Πλήρως αποκαστημενο πλέον

Οντως καλύφθηκε όλο το σπασμένο μέρος κομματάκι κομματάκι, περάστηκε αφού στέγνωσε με πάστα διαμόρφωσης, αστάρι και χρώμα. 

Οπου ήταν το χιόνι λευκό, όπου ήταν τα φυλλώματα του δέντρου πράσινο.

Πλήρης αποκατάσταση στην μπροστινή πλευρά

Μετά ο κόπος ο μεγαλύτερος ήταν στο βάψιμο. 

Απορώ με τη Νάνσυ του fb που βάφει τον πηλό με πινέλα μοντελισμού, με μια τρίχα, πώς τα καταφέρνει και έχει το άψογο αποτέλεσμα 😏😒 
Εγω κάτι που το χέρι μου έτρεμε, κάτι που είμαι και ολίγον στραβή, για βάψιμο λεπτομέρειας  δεν κάνω. Αυτό πάντως είναι το τελικό αποτέλεσμα και το χάρηκα περισσότερο κι απο τα γερά που περιμένουν τη σειρά τους (αλλά μάλλον για του χρόνου τα βλέπω) γιατί μπορεί να μην είχε τα εκατομμύρια αλλά αξιζε μία δεύτερη ευκαιρία, τόσο δρόμο έκανε και φαντάζομαι τί θα ειπώθηκε μέσα στην κλειστή κούτα μετά τον θανάσιμο τραυματισμό (άγνωστο πού και πώς) με  το αδελφάκι του που θα καμάρωνε ανέπαφο. Εχω την υποψία οτι το γερό θα το ζηλεύει κιόλας, που ήταν το πρώτο που φτιάχτηκε και δεν πετάχτηκε!

Η τελική μορφή

                                

και η πίσω πλευρά

                                

Απο το ίδιο κατάστημα του Βορρά (silicon world) ήρθαν και τ αλλα πολυεστερικά που θα σας δείξω στη συνέχεια. 

Εχει πολύ ωραίες προτάσεις και πολύ καλές τιμές. 

Αυτά δε τα είχε στη μισή τιμή κι έτσι τα προμηθεύτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη.  

Είναι όπως καταλαβαίνετε αρκετού μεγέθους και τα σκέφτηκα σαν δώρα για συγγενείς και φίλους 

Είναι όπως είπαμε πολυεστερικά που σου δίνουν τη δυνατότητα να τα βάψεις όπως εσύ επιθυμείς.
Μάλιστα το ένα απο τα δύο πολυεστερικά Αγιο Βασίληδες σκέφτομαι να βάψω μόνο το έλκηθρο του ΑΗ Βασίλη και τους τάρανδους και ολο το φόντο να μείνει λευκό. Θα το δούμε στην πράξη 😉
Μαζί δε με την παραγγελία ήρθαν και τα δύο μικρά δωράκια απο τον ιδιοκτήτη και τον ευχαριστώ πολύ και απο εδώ.

Κι επειδή πολλά γλυκά μπήκαν και αυτές τις γιορτές, ενα ωραίο κουτί ποτέ δεν πάει χαμένο. 
Ετσι παρέα μ' ένα κύλινδρο απο χαρτί κουζίνας, έγινε ένα ακόμα γιορτινό σπιτάκι για ξωτικά

A new cardboard christmas' eve house

Για το τέλος λοιπόν και για την αρχή της νέας Χρονιάς, θα ευχηθώ να μη σας φτάνουν τα κουτάλια και τα φτυάρια να φορτώνουν χαρές 

Μεσαίου μεγέθους φτυάρια με napkin's decoupage 

                    

Μεγάλα φτυάρια napkin's & rice paper's decoupage 

                                    Πιστέψτε στη μαγεία του 2024 και πού ξέρετε; Ισως γίνει!