Φωλιάζει εντός...

Μεγάλη Εβδομάδα... Εφτασε λοιπόν!

Κι εκεί που πάντα περίμενα με τόση λαχτάρα την έναρξή της, τώρα με βαραίνει με ένα βάρος ασήκωτο.

Οι μέρες είναι αρκετά  δύσθυμες απο μόνες τους.

Βαριά η σκιά της κατηγόριας ενός αθώου, βαρύ το μαρτύριό του, αισιόδοξη όμως η Ανάστασή Του!

Έχουν μια ιδιαίτερη σημασία και ο καθένας μας τις βιώνει διαφορετικά,ανάλογα με τα προσληφθέντα και τα βιωθέντα.

Όλοι χρωστάμε στις ρίζες μας κι όλοι αναζητούμε ανασκαλεύοντάς της.

Δε θα σας ταλαιπωρήσω σήμερα με περισσότερα , ούτε η διάθεση, ούτε οι Μέρες ανέχονται λεκτικά παιχνιδίσματα, απλά θα σας δείξω κάποια έργα να συνοδέψω τούτο το Μεγαλοβδόμαδο .

Μια φωλιά!

ακουαρέλα σε καρτολίνα

Φτιάχτηκε χαρούμενα,ερμηνεύθηκε το ίδιο,στην πορεία όμως διαπιστώθηκε ξανά αυτό που προσπαθεί απεγνωσμένα να κρυφτεί...η έλλειψη.

Για τη συνέχεια η πρόθεση αλλάζει τη διάθεση, θέλοντας να αφήσει αισιόδοξα και ανοιξιάτικα ίχνη στις καρδιές όσων μ επισκεφθούν.

Να χαρεί το μάτι χρώματα και να αισθανθεί την ευχαρίστηση της προσφοράς.

                               

Φωλίτσες από σύρμα , που στριφογύρισε στα χέρια μου και πήρε μορφή μικρής φωλιάς με χάντρες , στη συνέχεια έγινε καρφιτσάκι 

                            

και κατέληξε σε ένα μικρό αναμνηστικό δωράκι, για τους ανθρώπους που μοιράζομαι την καθημερινότητά μου...να θυμούνται...

Κι επειδή, ειδικά αυτές τις μέρες, χαρακτηρίζομαι από άκρατο τοπικισμό , σας συστήνω να διαβάσετε κι εδώ: http://kantomagapi.blogspot.gr/2011/04/blog-post_17.html . Είμαι σίγουρη οτι θα μπορέσετε να νοιώσετε, έστω και μέσα απο τη φορτισμένη βιωματική μου ματιά, τη διαφορετικότητα του δικού μας Μεγαλοβδόμαδου (δείτε κι εδώ http://youtu.be/Uy3hOiHyIc8) , και ποιός ξέρει... να θελήσετε να το γνωρίσετε κι απο κοντά.

Και για τον αποχαιρετισμό,ένα απο την Μ. Δευτέρα των Ελαχίστων του ημέτερου π. Παν. Καποδίστρια

" Ακαρπο είμαι

μα ποθώ να δω κι εγω

τον Ερχόμενο"

(για όποιον ενδιαφέρεται για περισσότερα κι εδώ)

Σας εύχομαι λοιπόν να  βιώσετε τούτες τις Μέρες, όπως αρμόζει...

                                            Καλή Ανάσταση!

Τα φόρτωσα στον κόκκορα

Βραβεία και πάλι βραβεία.
Και απο την πολύ χαρά μου, γι αυτή την αναγνώριση της ιδιοφυίας μου, μέχρι και τα κοκόρια μου γέννησαν!

Εμ, είπαν,  εδώ βραβεύεται η αφεντικιά μας κι εμείς θα την αφήσουμε έτσι;
Κι άρχισαν να γεννούν αυγά στη σειρά και χρωματιστά έτοιμα για το πασχαλινό τραπέζι, μη με βάζουν και σε κόπο να βάψω!

Βέβαια απο την πολλή χαρά, επήλθε και μετάλλαξη. Τελικά τίποτα δεν υπάρχει τη σήμερον ημέρα που να μην είναι μεταλλαγμένο...
Κι έτσι και αυγά γέννησε ο κόκκορας και λαγουδάκια έβγαλε!
Μα πείτε μου τέτοιος κόκκορος που ματαστάθηκε;

κόκκορας απο τσόχα και ύφασμα καθήμενος οκλαδόν
αναμένει τον δίδυμο αδελφό!

Δεν είναι κούκλος; κι έχει και τας φτερούγας του ανοιχτάς σε θέση αγκαλιάς και δεν είναι σα μερικούς-μερικούς που μας το παίζουν...άγγελοι...

Οταν πέρσυ υποσχέθηκα στον εαυτό μου  "τέρμα τ αυγά" δεν εννοούσα προφανώς τα φυσικά.
Μπορεί η χοληστερίνη να χτυπάει κόκκινο (και χωρίς αυγά) αλλά η υπόσχεση δεν αφορούσε αποχή απο τ αυγά για λόγους υγείας.
Οι λόγοι ήταν για προστασία της ψυχικής υγείας
Στα ντεκουπαριστά είπα no more (είναι η γλώσσα που καταλαβαίνουν καλλίτερα).
Δεν υποσχέθηκα όμως να απέχω γενικά απο κάθε ωοειδές σχήμα.
Για  παράδειγμα δεν είπα οτι δε θα ράψω.
Βέβαια ήταν να μην κάνω την αρχή και ράψε -ράψε κόντεψα να ανασυστήσω τα κλειστά εκκολαπτήρια Μεγάρων, τα γνωστά κοτοπουλάδικα!
Το ένα έφερε το άλλο κι εμένα με πήρε ο κατήφορος και μ έβγαλε εδώ:

Με ικανοποίησε η τσοχοδιαδικασία (δυστυχώς ακόμα στο χέρι, η μηχανή με ειρωνεύεται δίπλα μου), οι συνδυασμοί χρωμάτων, κορδελών (οι κορδέλες είναι απο το Πατρινό κατάστημα Χάντρες) και έτσι δε μ απασχόλησε η ποσότητα και πού θα διοχετευθεί (μέχρι να βγει στην κυκλοφορία η ανάρτηση,έχουν σχεδόν καταναλωθει τα ωά!χαχαχα).
Επ ευκαιρία αναμορφώθηκε και κάτι που είχε φτιαχτεί παλιότερα και για μένα ήταν αποτυχημένο και δεν με αντιπροσώπευε.
Δείτε το πριν: http://kantomagapi.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html.θαυμάστε το τώρα

κόσκινο με decoupage χαρτοπετσέτας και ακρυλικά

αφού καλύφθηκε εξ ολοκλήρου με ακρυλικό στοκο για να καλύψει κάθε προηγούμενη παρέμβαση (περιττον να σας πω οτι απο μέσα έσκασε το κρακελέ!) :
Ετσι απέκτησε νέο ιματζ, και μοστράρει πλέον με πασχαλινή περιβολή να δεχτεί στις αγκάλες του, ως θελκτική φωλεά τα αυγουλάκια, τις κοτούλες και τα λαγουδάκια,ομού αντάμα!

καλούδια με τσόχα

Ελπίζω να εγκρίνετε και το lifting ,γιατί είπαμε ο,τι όλα  τα πράγματα δικαιούνται δεύτερη ευκαιρία κι εμείς δοκιμάζουμε τις δυνάμεις και τις εμπειρίες μας.

Τώρα αν πιστέψατε πως τήρησα τον όρκο μου  οτι αυγό Πασχαλινό δε ξαναφτιάχνω, (Decoupage  καλές μου), λανθάνετε!

λεπτομέρεια

Μ' εμένα (ούτε εγω δε μ εμπιστεύομαι πια), ποτέ μη λες ποτέ...              
                                                

αυγό απο παπιέ μασέ με decoupage ριζόχαρτου,κρακελέ 2 συστατικών και λευκή πατίνα

Κι έτσι...."για το καλό", που λένε, έπιασα ξανά το λακριντί.

Ευτυχώς φέτος παιδεύτηκα σε μεγαλύτερο μέγεθος γιατί δεν έφτανε η απειρία μου τα προηγούμενα χρόνια ήθελα και κάτι αυγά τσουτσούδια από τον κ@λ$ τση κότας που λένε.
Ούτε να τα πιάσω δε μπορούσα.
Άλλες έφτιαχναν στρουθοκαμήλου κι εγώ στρουθοκαμήλιζα οτι θα τα καταφέρω.

Ετσι ό,τι έφτιαξα έφτιαξα, τ'  άλλα έμειναν παράμερα να μη τα βλέπω και φέτος έπιασα τα φελιζολένια μεγέθους παλάμης (ανοικτής, αλλά όχι όπως την εννοείτε εσείς, μέτρηση μεγέθους εννοώ)

αυγά απο φελιζολ με decoupage απο χαρτοπετσέτες και ριζόχαρτο,πάστα διαμόρφωσης κι ακρυλικά

Όχι οτι απέφυγα τ ατυχήματα και μ αυτό το μέγεθος, μη γελιέστε, απλά έχεις μεγαλύτερο περιθώριο να το δουλέψεις και να το διορθώσεις.

Αποφάσισα ν αποφύγω  τις πολλές τεχνικές, άλλωστε στο φελιζόλ επιτρέπεται ο,τι έχει σύνθεση νερού  κι έτσι ασταρώθηκε όχι δύο και τρεις φορές,όπως προτείνεται (μ έπιασαν οι τσιγγουνιές μου στο υλικό) και μετά σειρά είχαν τα μοτίβα.
Τα περισσότερα χαρτοπετσέτα.
 Για να κάνω πιο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα, έβαλα πάστα διαμόρφωσης (τσιμπιτή με το δάχτυλο) και μετά ζωγραφική με ακρυλικά.

λεπτομέρεια με πάστα και ακρυλικά

Τα εν λόγω αυγά επιλέχθηκαν ως δωράκι συναδέλφων, έτσι για το καλό και στην κοιλίτσα τους  μέσα σε χρωματιστό τούλι (ανακύκλωση μπομπονιέρων) θα φιλοξενήσουν αυγουλάκια σοκολατένια.

Αυτά ήταν η αυγουλένια  μου προσπάθεια για φέτος κι ελπίζω και για τα υπόλοιπα χρόνια...βέβαια να σας εξομολογηθώ, ότι απο πέρσυ φλερτάρω  σθεναρά με την ιδέα των "κεντητών"...
Θάναι μια καλή άσκηση ετοιμότητος για τα νεύρα όταν θάναι  γιαούρτι να  τα κάνω περμανάντ...

Και για το τέλος αφού ευχαριστήσω , την decoup-art, τη Χριστίνα και την Aga, που με επελεξε για το βραβείο να παραθέσω τις απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο

Το πρωτότυπο ερωτηματολόγιο:
MY 11 QUESTIONS FOR YOU:

1. Do you prefer the region you live in or would you like to move somewhere else?

2. Do you live in urban or rural area? What do you prefer?

3. Do you live in a house or a flat? What do you prefer?

4. Are you an outdoor type?

5. Mountains or sea, why?

6. Book or TV? 

7. Would you like to grow your own food?

8. Poetry or prose?

9. Having kids is....

10. Cleaning or crafting :) ?

11. I plan to...

Στα καθ ημάς:
1. Προτιμάτε την περιοχή που ζείτε  ή θα θέλατε να μετακινηθείτε  κάπου αλλού; Γενικά είμαι τύπος που δε με χωράει ο τόπος,αλλά σίγουρα θα ήθελα να ζω στην Ιταλία
2. Ζείτε σε αστική ή αγροτική περιοχή; Τι προτιμάτε; Ζω σε προάστιο της Πόλης και ναι, είναι περισσότερο αγροτική περιοχή
3. Ζείτε σε ένα σπίτι ή ένα διαμέρισμα; Τι προτιμάτε; Ζω σε ιδιόκτητο σπίτι  μέσα στη φύση και σίγουρα το προτιμώ

4. Είσαι τύπος του έξω; Πράγματι μ αρέσει ν απολαμβάνω τη μέρα και τη φύση!

5. Βουνό ή θάλασσα, γιατί; Ανάλογα την Εποχή. Σίγουρα το Καλοκαίρι θάλασσα και το Χειμώνα βουνό. Αλλά περισσότερο προτιμώ θάλασσα μια κι ο τόπος καταγωγής και διαμονής μουείναι το νησί
6. Βιβλίο ή την τηλεόραση; Ανάλογα τη διάθεση. Οταν βαριέμαι τηλεόραση,όταν θέλω να ταξιδέψω και να ξεκουραστώ βιβλίο
7. Θα θέλατε να καλλιεργήσετε  το δικό σας φαγητό; Αν εννοεί να καλλιεργώ τα προς το ζην,χλωμό το βλέπω...
8. Ποίηση ή πεζογραφία; Ποίηση, χωρίς δεύτερη σκέψη
9. Έχοντας τα παιδιά είναι .... Παράδεισος και Κόλαση μαζί,χαχαχα
10. Καθαρισμός ή χειροτεχνίας :); Σίγουρα το δεύτερο
11. Σκοπεύω να ... σπάσω ό,τι με μπλοκάρει

Ελπίζω να μην έχετε παράπονο με τούτη την King size ανάρτηση.
Σας Ευχαριστώ για τα βραβεία αλλά η μεγαλύτερη επιβράβευση είναι οι επισκέψεις και τα καλά σας λόγια.
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες είναι εξίσου  King size, φιλική προσφορά στην αγγελομάνα που το απαιτεί!!!χαχαχα

Στο καπάκι...

Ολα στο γρήγορο γίνονται στις μέρες μας, μέχρι κι ο καιρός περνάει πριν τον πάρεις χαμπάρι.

Μέρες γιορτινές πλησιάζουν και οι ετοιμασίες στα σπίτια δίνουν και παίρνουν!

Ο καιρός δεν είναι πάντα σύμμαχος, αλλά που θα πάει; πόσο ν αντισταθεί στην Άνοιξη; θα παραδοθεί!

Η Φύση στην καλλίτερή της ώρα κι εμείς προετοιμαζόμαστε ψυχικά, σωματικά και οικιακά για τη μεγάλη Γιορτή!

Κάποιοι κάνουν γενικό ξεκαθάρισμα, μαζί με το γενικό καθάρισμα, κάποιες άλλες γενικό μάζεμα σ ό,τι οι άλλοι πετούν!

Έτσι οι μεν ξαλαφρώνουν από το άχρηστο, οι δε (μην κοιτάζετε αλλού τάχα μου αδιάφορες...) μαζεύουν τα δικά τους και των γύρω τους και η γενική καθαριότητα αργεί ακόμα να πλησιάσει το σπιτικό τους.

Παρόλο που η Πασχαλιά προστάζει το πασχαλινό τραπέζι νάναι υπαίθριο, πάντα θέλεις το κάτι τις σου στη διακόσμηση.

Ενα χαρωπό τραπεζομάντηλο, απομίμηση και συνέχεια της φύσης, χρωματιστά σκεύη να ξαπλώσει  το σουβλιστό αρνί, ν ανοίγουν την όρεξη, μη σταματήσετε στο κοκορέτσι που ξεσπαλιάζετε κατευθείαν απο τη σούβλα (γιατί είστε ανυπόμονες, δε σας ξέρω νομίζετε;), ποτήρια ειδικού βάρους μη γίνουμε λούτσα στο εβίβα με τα χάρτινα, και γενικά μία γκλαμουριά την έχουμε ανάγκη να μας ανοίξει η όρεξη (πότε ήταν κλειστή δε ξέρω)

Και σε περίπτωση που το γλέντι ανάψει και μας πάρει το απόγευμα...ίσως και το βράδυ (ξέρω τέτοιες δραματικές καταστάσεις...εγω είμαι πτώμα μόλις κατέβει στον οισοφάγο η πετσούλα του αρνιού),ας συνεχίσουμε την ρομαντική ατμόσφαιρα (με το αρνί στη σούβλα σαν τον Αθανάσιο Διάκο, μόνο ρομαντική δε τη λες, αλλά τέλος πάντων), ας αγνοήσουμε τη ΔΕΗ, για να  μη  θυμηθούμε τα χαράτσια και μας κοπεί η όρεξη και όχι μόνο δε φτάσουμε στο επιδόρπιο αλλά βγάλουμε κι εκείνα που ήδη φάγαμε κι ας ανάψουμε φαναράκια και κηροπηγιάκια για να φωτίζουν τρυφερά στις τελευταίες παρεϊστικες στιγμές μας.

Ε, δεν είναι ανάγκη να βγάλετε ούτε τ ασημένια, ούτε τα πορσελάνινα, μπορείτε ν αυτοσχεδιάσετε, όπως έκανα εγω σε μια προσπάθεια να εμπεδώσω την εφαρμογή της γυψόγαζας σ ό,τι κινείτε στη γύρω μου περιοχή, ή καλλίτερα σ ό,τι πετιέται χωρίς δεύτερη σκέψη.

"Κηροπήγια" απο πώματα απορρυπαντικών,
με γυψόγαζα και decoupage  χαρτοπετσέτας
και κρακελέ 2 συστατικών, κορδόνια και  διακοσμητικά στοιχεία

Ούτε κι αυτή τη φορά η γυψόγαζα μου έκανε τη χάρη να μου "κάτσει",  όπως εγω την ήθελα, αλλά εν πάση περιπτώσει μικρή είμαι ακόμα και θα μάθω κι αν δε τα καταφέρω από μόνη μου, ένα ταξιδάκι στην ΑΘήνα που εκκολάπτεται, θα με φέρει στην κυψέλη που μαθαίνει...

Λοιπόν, για να μην πολυλογώ και χάνουμε το στόχο μας, αυτά τα κομψοτεχνήματα (μη τα θαυμάσετε πολύ, γιατί ματιάζονται) που σας δείχνω σήμερα (για να ξεφύγουμε από την αυγουλίλα των ημερών, όχι οτι θ αποφύγετε και τη δική μου χοληστερίνη...έπεται...χαχαχαχα), δεν είναι παρά μια απλή πρόταση, τι μπορείς ίσως να κάνεις (και ο,τι άλλο εσείς σκεφτείτε) με άχρηστα αντικείμενα και όχι για να θαυμάσετε την τελειότητα, που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει, ούτε καν γίνονται στο καπάκι (στα γρήγορα δηλ.)

Μετά λοιπόν τα κουτιά του λευκαντικού που έγιναν κουμπαράδες, σειρά είχαν

οι ηθικοί αυτουργοί της ...σπονδυλοδεσίας

  ΤΑ ΚΑΠΑΚΙΑ απο τα απορρυπαντικά,μαλακτικά κ.λ.π. καθαριστικά (γιατί περί αυτών ο λόγος) που ατύχησαν να γίνουν κηροπήγια, στριμωγμένα κάτω απο στρώματα (μη με ρωτήσετε πόσα,ούτε αν ήταν καν ισομερή, γι αυτό το ένα βγήκε ολίγον έγκυος) γυψόγαζας και ρετουσάρισμα με ακρυλικό στόκο για εξομάλυνση (εδώ γελάνε) των ανωμαλιών (εδώ πια,κακαρίζουμε κανονικά,σας δίνω το ελεύθερο). Στη βάση κολλήθηκε πάτος απο κουτάκι αναψυκτικού και ντύθηκε με κορδόνι ή σκοινί κατά περίπτωση.

το ψηλότερο στη χλόη

 Είδατε που έχουν και μια εσάνς πορσελάνινης πολυκαιρίας; αυτό θα ήταν κανονικά αν μου πετύχαινε η πατίνα!

το κοντύτερο στην ίδια στάση

Πείτε λοιπόν οτι βρώμισαν στο γρασίδι που τα έβαλα (δώστε κι εσείς  ένα άλλοθι στον καλλιτέχνη, μην τα ψειρίζετε όλα. Καλά ξέρω,εγω τα λέω,αλλά το κάνω να σας προλάβω.).

και τα δύο ομού σε εορταστική διάθεση

Εγώ την ιδέα σας έριξα,εσείς κρίνετε κι δημιουργείστε κατά βούληση.
Σας εύχομαι ολοφώτεινες μέρες!!!

Στην Πλάκα της Πάτρας ή Στη γειτονιά του Κάστρου, ένα βιβλίο και ένας τυχερός!

Στις πόλεις που κατά καιρούς επισκέπτομαι, είτε για επαγγελματικούς λόγους, είτε για οποιονδήποτε άλλο, μ αρέσει να τις περπατώ.

Να πηγαίνω σε μέρη λιγότερο τουριστικά, λιγότερα κεντρικά,  και περισσότερο ντόπια.

Νομίζω οτι εκεί κρύβεται η αληθινή κι αψεγάδιαστη ομορφιά.

Πόσο μάλλον που γι αυτό τον περίπατο, που θα σας δείξω σήμερα, είχα προϊδεασθεί καιρό πριν, διαβάζοντας ένα ανάλογο  βιογραφικό "οδοιπορικό"  "η Γειτονιά του Κάστρου" ο τίτλος του  (θα διαβάσετε στο τέλος της ανάρτησης,αν δε βιάζεστε).

Ήθελα λοιπόν να δω απο κοντά τα μέρη που διάβασα, αλλά κάθε φορά δεν ευοδωνόταν ο πόθος.

Ώσπου τούτη τη φορά, κάτι που με βάραινε πολύ το ταξίδι αυτό συναισθηματικά και δεν ήθελα να περπατήσω σε μέρη "κοινά", κάτι που έμενα κοντά, δεν θάχα δικαιολογία να μην το πραγματοποιήσω και τώρα.

γιατί η απόλαυση μετράει απο την είσοδο...

Ετσι ένα μεσημέρι, μετά το φαγητό σ ένα καλαίσθητο μικρό μεζεδοπωλείο "Απέναντι απ' το Ωδείο" ,

Το Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας σε νυχτερινή λήψη

αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την ανηφοριά προς το Κάστρο. Το Κάστρο της Πάτρας!

μικρή άποψη του Κάστρου

Ανηφορίζαμε και δε παύαμε να θαυμάζουμε.

Κοιτούσαμε δεξιά, κοιτούσαμε αριστερά και αναγάλλιαζε κι ηρεμούσε  η ψυχή από ομορφιά, ανθρωπιά, καλαισθησία!

                          

                                       

                                           

Ωραία νεοκλασσικά, μας υποδέχονταν .

Κάποια ερειπωμένα ,αλλά τι μ αυτό; έδειχναν μια παρελθούσα  αρχοντιά.

                             

                             

Κι άλλα όμως, είτε αναπαλαιωμένα, είτε νεόδμητα,

                                     

                                  

που η καλαισθησία και ίσως οι μνήμες των ιδιοκτητών, τους οδήγησαν στην απόφαση μιας τέτοιας λύσης, για το κτίσιμο της εστίας τους.

Στενά δρομάκια, μικρές  γραφικές αυλές, σου θύμιζαν τις γειτονιές που μόνο στα παλιά ελληνικά έργα συναντάς πια κι αναγνωρίζεις.

κι όμως ΔΕΝ είναι ο Αγιος Ανδρέας,αλλά ο Παντοκράτορας

 Θαρρείς θα δεις γιαγιάδες να πλέκουν στα κατώφλια και να  σε χαιρετούν καλόκαρδα, ή να σιγοψιθυρίζουν πίσω σου "ποιά να είναι τούτη η ξένη; πού ξέπεσε στα μέρη μας;" γιατί  σ' αυτές τις γειτονιές, ξέρουν τον καθένα προσωπικά κι ο ξένος ξεχωρίζει απο χιλιόμετρα.  Κάθε σπίτι με καθαρές αυλές και λουλούδια σε ντενεκέδες κι αν ο ιδιοκτήτης δε φρόντιζε για την ανθοφορία της αυλής του, αυτά μόνα τους φύτρωναν εκεί που σίγουρα δε τα έσπειρε ανθρώπινο χέρι .

                                        

                                                    

                                      

                                                

Κι ύστερα, αφού περιδιαβαίνεις τα γραφικά δρομάκια, στέκεσαι πάνω απο τις σκάλες που κατηφορίζουν στην Αγίου Νικολάου και θαυμάζεις μία μοναδική θέα, όπου φτάνει το μάτι σου!

                                   

Και αναπνές και χορταίνεις!

 Φυσικά στην Ελλάδα του σήμερα, δεν θα μπορούσαν όλα να παραμείνουν τόσο ιδανικά κι όμορφα,αλλοίμονο...

 Έτσι μοναδική παραφωνία, η ασέλγεια κάποιων πάνω στα όμορφα και φρεσκοβαμένα νεοκλασσικά, με συνθήματα παντός τύπου (έτσι έχουν καταλάβει την επανάσταση!) και κακόγουστα γκράφιτι .

                                                 

Το γκράφιτι ως τέχνη δρόμου,τη θαυμάζω, όμως όχι  σε τέτοια μέρη κι όχι έτσι. Αυτές οι παρεμβάσεις δείχνουν ασέβεια,αδιαφορία και καταντούν προσβλητικές, σε κάθε Πόλη που η ιστορία της αποτυπώνεται στα τελευταία εναπομείναντα σημάδια της. Ούτε Κυβερνήσεις θα πέσουν, ούτε ο κόσμος θα γίνει καλλίτερος καταστρέφοντας, όχι μόνο την περιουσία του άλλου,αλλά και την καλαισθησία των πολλών .

Και σταματώ εδώ να μη χαλάσει με γκρίνια αυτό το όμορφο Ανοιξιάτικο οδοιπορικό στη γειτονιά του Κάστρου, που γέμισε την καρδιά μας γαλήνη κι ομορφιά.

Το ηθικόν δίδαγμα: μη μένετε ποτέ στις καφετέριες του κέντρου, κάπου εκεί κοντά, σε κάθε Πόλη, μπορεί ν ανακαλύψετε θησαυρούς που ούτε καν υποπτεύεστε.

                                          

Ευχαριστώ λοιπόν τον "ξεναγό" μου για τούτο το κέντρισμα και την όμορφη βόλτα, το αντάμωμα ήταν μοναδικό!

και η απόλαυση ολοκληρώνεται εντός

και Τύχη αγαθή, πριν αποφασίσω τη δημοσίευση τούτης της έτοιμης ανάρτησης, που προκλήθηκε απο το προαναφερθέν βιβλίο του Διονύση Κονταρίνη, του γνωστού σε πολλούς blogger ως Dennis Kontarinis , που με τίμησε με το τελευταίο του αντίτυπο (του "η Γειτονιά του Κάστρου" που δυστυχώς έχει εξαντληθεί), μόλις κυκλοφόρησε  το νέο του Ιστορικό μυθιστόρημα (αυτή τη φορά) " Οι Αντίθετοι", απο τις Χιώτικες εκδόσεις ΑΛΦΑ ΠΙ

http://makant.blogspot.gr/2013/04/o.html

Η δραματική ιστορία της Ελλάδας του Εμφυλίου, μέσα απο τα ιστορικά γεγονότα που περνούν σχεδόν επιγραμματικά χωρίς να βαραίνουν την ανάγνωση, και το αντάμωμα δύο μαχητών αντίθετων παρατάξεων, η αναγκαστική πορεία και τα συναισθήματα που γεννιώνται και κονταροχτυπιούνται, μέχρι την τελική κατάληξη.

Δοσμένο με τρυφερότητα κι  ανθρωπιά,είναι ένας ύμνος στα πανανθρώπινα δικαιώματα της ζωής και της ελευθερίας.  ΑΞΙΖΕΙ! μαζί με την εκμάθηση της ιστορίας ο προβληματισμός και η συγκίνηση.

Και  απο εδώ του εύχομαι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!

Και για το τέλος  της ανάρτησης μαμούθ,η ανάδειξη του τυχερού απο την ολοκλήρωση της επετειακής ανάρτησης "Ακόμα μια Ανοιξη..."

Οι συμμετοχές που με τίμησαν με τις ευχές τους ήταν τελικά 102 (βγάζοντας μόνο κάποια διπλά σχόλια).

Αυτή τη φορά η επιλογή του τυχερού έγινε μ έναν ανορθόδοξο τρόπο. Ενώθηκαν όλες οι ημερομηνίες γέννησης της οικογένειας (4 είμαστε) σ έναν καταληκτικό αριθμό: 52!!

Πολύ χάρηκα γι αυτή την επιλογή,που καιρό τώρα έχω ξεχωρίσει κι εγω, γιατί έχουμε κοινές αγάπες,την ποίηση,τα λουλούδια και τις κατασκευές.

Νο 52 (πάτα τον προηγούμενο σύνδεσμο να γίνει η Αποκάλυψη!) περιμένω την διεύθυνσή σου, να σου έρθει μια ώρα γρηγορώτερα το ρολόι, φορτωμένο ΑΓΑΠΗ & ΑΝΟΙΞΗ!

Ενα αυγοτσοφλιασμένο μήνυμα...

Το πρώιμο Καθολικό Πάσχα, και οι πολλές καταχωρήσεις στεφανιών σε ξένα ιστολόγια μου έδωσαν μια μικρή έμπνευση.
Κρεμάστρα υπήρχε, αυγά υπάρχουν,αν και παραλίγο να πεταχτούν από μη έχοντα εργασία στην κουζίνα,αλλά ευτυχώς συνήλθε πριν το απονενοημένο,  βρύα δεν υπήρχαν, αλλά αυτά αντικαταστάθηκαν από πρόθυμη εφημερίδα.
Το ήθελα ουδέτερο και οι λεπτομέρειες να κάνουν το κάτι τις.
Έτσι το σύρμα  σχημάτισε ...τι άλλο; μια καρδιά! κι αφού "ντύθηκε" με στρώματα εφημερίδας και χαρτιού υγείας να αποκτήσει κάποιο πάχος να κολλήσουν και τα υπόλοιπα, άρχισαν να κολλιούνται "τα φύλλα".
Στη συνέχεια, αφού στέγνωσε η πρώτη στρώση, κολλήθηκαν τα τσόφλια των αυγών που  είχαν απολυμανθεί με βράσιμο σε χλωρίνη.
 Ένα λουλούδι από μπομπονιέρα γάμου που το κρατούσα τουλάχιστον 7-8 χρόνια (Γιωργία να ξέρεις...) πήρε τη θέση του στην κορυφή, όπως του άξιζε.
Τη minimal  έκφραση συμπλήρωσε ένα μήνυμα αγάπης  από σύρμα. Δεν περίσσευε βλέπετε να γίνει το μήνυμα επίκαιρο.
Λουλουδάκια απο μπομπονιέρες, Πεταλουδίτσες και πασχαλίτσες συμπλήρωσαν τη σύνθεση.

Στεφάνι προϊόν ανακύκλωσης
 (τσόφλια αυγών, εφημερίδες και  υπόλοιπα μπομπονιέρων)

Μ' αυτή λοιπόν τη μικρή κι απλή σύνθεση, την αυγοτσοφλιασμένη (Marsia,η πρώτη διδάξασα) θάθελα να σας ευχαριστήσω  ολόψυχα για όσες ευχές μου αφήσατε στην προηγούμενη ανάρτηση  και να σας εισάγω σ ένα εορταστικό κλίμα (σιγά μην περιμένατε εμένα!)
Την αγάπη μου πάντα και τις ευχαριστίες μου, όσο για συμμετοχές μπορείτε ν αφήνετε εδώ μέχρι και τις 15/4.

Ακόμα μια Ανοιξη... (Birthday & giveaway)

                                                       Τρία χρόνια!

Απίστευτο μου φαίνεται και που το βλέπω γραμμένο!

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια.

Όμορφα, γεμάτα, απίστευτα γεμάτα, απρόσμενα γεμάτα!

Όπως έχω ξαναπεί, η αρχή έγινε χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πλάνο.

Έτσι στην τύχη.

Και η τύχη ήταν με το μέρους μου γι άλλη μια φορά!

Και μου έφερε έμπνευση και δημιουργικότητα,  που με βοήθησε σ' ώρες χαλάρωσης, σ' ώρες έντασης, σ' ώρες δύσκολες και μου έφερε κοντά ανθρώπους υπέροχους, μοναδικούς, με διαφορετικά ή ίδια ενδιαφέροντα, με γέμισε αγάπη, καλοσύνη  τρυφερότητα, επιβράβευση, ενθάρρυνση . 
Γι αυτό δε μετρώ  με  αριθμούς, όσο δελεαστικοί κι αν είναι,μόνο Ανθρώπους!

Άνοιξη τότε , Άνοιξη τώρα!

Τι σημασία αν τούτη η Άνοιξη μετρά μια ηχηρή απουσία;  τέτοιες απουσίες, δεν ακυρώνουν την παρουσία, είναι σαν να μην υπάρχουν.

Κι άλλες απουσίες από εδώ, δε τις μετρώ, γιατί απλά άφησαν το στίγμα τους και για μένα κάθε σημάδι είναι σημαντικό και μοναδικό του κατόχου του.

Χαίρομαι για τούτα τα γενέθλια, χαίρομαι παιδιάστικα κι έτσι θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.

Με τούτο το ανοιξιάτικο ρολόι, γεμάτο παιδικότητα, ενθουσιασμό, χρώμα, κι απλότητα (αφού προέκυψε από τα πιο φτηνά υλικά,έναν τουρτόδισκο γενεθλίων) μετράω τον χρόνο και την Άνοιξη! 

ρολόι με decoupage με χαρτοπετσέτα ,πάνω σε πάστα διαμόρφωσης, σε χάρτινη βάση τούρτας

Και κάτι ακόμα που με εκφράζει, δανεισμένο από το Νικηφόρο Βρεττάκο και το έργο του         

                                                «Ο Αγρός των λέξεων».

Όπως η μέλισσα γύρω από ένα άγριο

λουλούδι, όμοια κ’ εγώ. Τριγυρίζω

διαρκώς γύρω απ’ τη λέξη.

Ευχαριστώ τις μακριές σειρές

των προγόνων, που δούλεψαν τη φωνή,

την τεμαχίσαν σε κρίκους, την κάμαν

νοήματα, τη σφυρηλάτησαν όπως

το χρυσάφι οι μεταλλουργοί κ’ έγινε

Όμηροι, Αισχύλοι, Ευαγγέλια

κι άλλα κοσμήματα.

Με το νήμα

των λέξεων, αυτόν το χρυσό

του χρυσού, που βγαίνει απ’ τα βάθη

της καρδιάς μου, συνδέομαι συμμετέχω

στον κόσμο.

Σκεφτείτε:
Είπα και έγραψα «Αγαπώ».

Και κάτι για το τέλος:
Αυτό  το τουρτορολόι θα γίνει δικό σας (μετά απο κλήρωση), για όσους είναι ή νοιώθουν παιδιά, με πολλή αγάπη...αρκεί να το θελήσετε. Σχολιάζοντας εδώ μέχρι τις 15 του μήνα. Τι λέτε;