Θαλασσοδαρμένο με νέα τεχνική

Για τη μέρα που ξημερώνει αξίζει μία χαρούμενη ανάρτηση κι όχι να συνεχίσει να καταθλίβει, άλλωστε κι εγω το χρειάζομαι εξ ίσου...
Αφού λοιπόν ευχηθώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σ' όλες (-ους)  τις (τους)  εορτάζουσες (-οντες) πάμε θάλασσα!
Το πόσο λατρεύω τους θησαυρούς της  είναι πανκοίνως γνωστόν!
Ακόμα κι αν δεν τους γεννά η θάλασσα, απλά τους διαπλάθει στη τρυφερή και πολλές φορές συντριπτική αγκαλιά της.
Ο,τι ζηλεύει το τραβά κοντά της, είτε εκουσίως του είτε ακουσίως, κι άλλες φορές το λαξεύει τρυφερά  κι άλλες φορές το συντρίβει με μανία.
Έτσι λοιπόν εκτός από κοχύλια, βότσαλα διαφόρων μεγεθών, "ματάκια"  (δυσεύρετα,αλλά...) ακόμα κι άμμο μαζεύω, δεν αφήνω  παραπονεμένα ούτε τα κομμάτια ξύλων, που τυχόν βρίσκω στις παραλίες.
Έτσι και χθες σ'  ένα μπάνιο μακράς διαρκείας, απ αυτά που απολαμβάνω με ιατρική εντολή (όχι καλέ ιαματικά) τον τελευταίο καιρό, βρήκα ένα κομμάτι λείου ξύλου.
Δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, απλό -καθημερινό, που λέει κι η Μαρινέλα γι άλλο λόγο, μα  τα μάτια μου το στόχευσαν, τα χέρια μου το σήκωσαν και ο νους μου το φαντάστηκε!

Τα  μικρά κάνουν τη διαφορά!

Και μια που γύρισα αργά  και μια που είχα  ψηθεί (σαν καπνισμένο τσουκάλι έχω γίνει. Η βιταμίνη όμως αντιστέκεται σθεναρά...) και είχα γίνει ζωντανή διαφήμιση της αλόης σε πασάλειμμα, είπα να μην τ' αφήσω να περιμένει.
Και για μία από τις ελαχιστότατες φορές, κάθισα κι είδα βιντεάκια στο You tube με τεχνικές μεταφοράς εικόνας.
Kαι κάποιο μου έκανε το κλικ, γιατί το θεώρησα πολύ εύκολο. Σιγά μην ασχολιόμουν με τα δύσκολα ηλιοκαμένη γυναίκα!
Βέβαια άλλα έδειχνε το βίντεο,άλλα σκέφτηκα εγώ να κάνω πράξη, αλλά σάμπως είναι η πρώτη φορά; Ο,τι του φανεί του Λωλοστεφανή!
Έτσι λοιπόν αντί να κάνω τη γνωστή διαδικασία που απαιτεί η decoupage (αστάρι-ακρυλικό-κόλλα) έβαλα πάνω στο ξύλο ένα φύλλο σελοφάν, απ αυτό που βάζουμε στα φαγητά πριν τα βάλουμε στο ψυγείο (για σας τις καλονοικοκυρές το λέω, γιατί εγώ σπανίως το εφαρμόζω), έκοψα την χαρτοπετσέτα που ήθελα να επικολληθεί στο ξύλο, έβαλα από πάνω της καλού -κακού ένα κερόχαρτο (να μην κολλήσει το σελοφάν στο σίδερο και φλομώσουμε και στην μοσχοβολιά) κι άρχισα να περνάω από πάνω τους το σίδερο (το ηλεκτρικό,εννοείται), μέχρι νάρθουν να καούν και να κορώσουν και να γίνουν ένα!

Ιδού το καμένο και κορωμένο αποτέλεσμα !

Έτσι ενσωματώθηκε πλήρως η χαρτοπετσέτα στο ξύλο και ευελπιστώ, οτι δε θα επιτρέψει να αναβλύσει εκ των έσω το τυχόν άλας, που έχει χωνέψει από τη θάλασσα!
Το ελπίζω, διότι δεν ξέρω πως θα συμπεριφερθεί μελλοντικά, μια που την τεχνική αυτή, την είδα να εφαρμόζεται σε χαρτόνι, για δημιουργία ευχετήριας κάρτας ή για δημιουργία scrapbooking.
Στην συνέχεια, άγνωστο γιατί (αλλά άγνωσται και αι εσωτερικαί μου βουλαί) το πέρασα και μία στρώση κόλλα (πού να κολλήσει το κολλημένο...;) και στο τέλος βερνίκι ,ως είθισται για την τελική προστασία του αποτελέσματος.

Θαλασσόξυλο (Driftwood) με "εφαρμογή  decoupage" και λεπτομέρειες κουζίνας

Έγινε λοιπόν μια χαριτωμένη πινακιδούλα για κουζίνα, λόγω θέματος, κι εγώ ικανοποιήθηκα με το αποτέλεσμα, ενώ  πέρασα ένα δημιουργικό απόγευμα, εν μέσω καύσωνα και μοναξιάς (δυστυχώς δεν είμαι ο Μαρκές, ούτε μου κληρονόμησε το ταλέντο του, να γράψω ένα νέο συγγραφικό πόνημα επ αυτής).

Ελπίζω κι εσάς να σας αρέσει το ίδιο, με τα αξεσουάρ της και τα κορδελάκια  της και να εφαρμόσετε την τεχνική που σας εξέθεσα, όπου νομίζετε, ακόμα και οι μη εντρυφήσασες στην decoupage, επειδή δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από υλικά,εκτός απο χαρτοπετσέτα. Εεεε,τι στο καλό, όλο και κάποια θα σας βρίσκεται για δοκιμή! Ακόμα και τα βερνίκια μπορείτε να τα παραλείψετε γι αρχή.
Καλές δημιουργίες για δροσερές κι απολαυστικές ώρες σας εύχομαι ΚΑΙ αύριο με καλό!!!