Ας "καθαρίσουμε" τη νέα χρονιά

 Ας απαλλαγούμε  απ' ο,τι   μας πόνεσε, ο,τι μας πίκρανε, ο,τι απλά μας δυσαρέστησε τη χρονιά που πέρασε κι ας το πετάξουμε από μέσα μας, ας μην τ αφήσουμε να μας δηλητηριάζει.

φαράσια μικρά και μεγάλο με decoupage και ξύλινα γιορτινά χαρακτηριστικά και κορδέλες

 Ας το βγάλουμε έξω από τη πόρτα της καρδιάς και του σπιτιού μας  και ας αφήσουμε μέσα μας

φτυαράκια decoupage

 ο,τι μας γοητεύει,ο,τι μας ζεσταίνει, ο,τι μας κάνει καλλίτερους ανθρώπους!

Φαράσια με γιορτινές εικόνες decoupage

                              ΚΑΛΗ & ΕΥΟΙΩΝΗ ΧΡΟΝΙΑ Σ' ΟΛΟΥΣ

Καρέ του έλατου!

Οπως πολύ σωστά προέβλεψε το Μπαρμπουνάκι,έφτασε η Κυριακή,με τη λήξη των υποχρεώσεών μου άρα ώρα να επανεμφανισθώ!
Νοιώθω πολύ κουρασμένη,αλλά τουλάχιστον ικανοποιημένη
Οσο για όλους εσάς που ανεχθήκατε τη σιωπή μου στα σπίτια σας,τόσο καιρό,και παρ όλα αυτά δε διακόψατε καθόλου τις επισκέψεις σας στο δικό μου, ειλικρινά με συγκινήσατε και σας είμαι υπόχρεη.
Δείξατε κάτι που απο καιρό πίστευα, απλά μου το επιβεβαιώσατε.
Η σχέση μας δεν είναι απο υποχρέωση,αλλά σχέση καρδιάς και αμοιβαίας κατανόησης.
Σαν ανταπόδοση λοιπόν μια ακόμα γιορτινή ανάρτηση,που θα μας φέρει πιο κοντά και θα αποφορτίσει συναισθηματικά και μένα.
Χριστουγεννιάσαμε,όπως λέει κι ο μικρός μου φίλος στας ΑΘήνας,παρά τις υποχρεώσεις που πίεζαν ασφυκτικά.
Κι οταν λέμε Χριστούγεννα το μυαλό σχεδιάζει χριστουγεννιάτικα δέντρα,στολισμένα και κατάφωτα
Ενα τέτοιο λοιπόν στόλισε για άλλη μια φορά το σαλόνι μας, τόσο που παραλίγο να γίνει λαμπάδα του Πάσχα! Εχω μία έφεση τελευταία στα ατυχήματα και κάπως έτσι πήγα να συνδυάσω τις δύο μεγάλες Γιορτές της Χριστιανοσύνης και να τις ενοποιήσω δύο σ ένα!
Εκεί που καμάρωνα στολισμένο το δέντρο και ολόφωτο,στην προσπάθειά μου να το μετακινήσω στην οριστική του θέση λίγα εκατοστά  πιο άκρη, χάνει το κέντρο βάρους του , αρχίζει να πέφτει  εγω να μη μπορώ να το συγκρατήσω...πάρτο κάτω, θρύψαλα οι μπάλες , τραβιούνται τα φώτα από το μετασχηματιστή κόβεται παίρνει φωτιά...το συμπούρμπουλο!
Και του χρονου Χριστός Ανέστη και το δέντρο ανέστη, αφού έκλαψα κάποιες εύθραυστες μπάλες που κουβαλούσε απο την παιδική μου ηλικία και ήταν αναντικατάστατες...
Ηταν μοιραίο να τις κλάψω φέτος

Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο του σπιτιού τη νύχτα

Μετά λοιπόν την πρώτη "επιτυχία" είπα να δοκιμάσω και δεύτερη...ποτέ δε μένω στη μία,ως γνωστόν!χαχαχα

Μια που στο σπίτι αυτό το καιρό,καίγονται συσκευές (πρέπει να συμβουλευθώ επειγόντως ή την Μπήλιου ή την Παγιατάκη,τι έχω ανάδρομο επιτέλους;) , αντικαθιστώνται μ άλλες, μας έμεινε μία ξύλινη συσκευασία. Κάτι σαν ξύλα παλέτας.
Χρόνια θαύμαζα τις δημιουργίες απ αυτά τα ξύλα κι έτσι είπα να την εκμεταλλευτώ ,να πω οτι κάτι έμεινε από όσα πλήρωσα
Και μετά απο την επίπονη μάχη του ξωτικού με τα καρφιά...εγένετο δέντρο!
Πάνω τους γράφτηκε με στένσιλ μία ευχή,απο ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι αγαπημένο και ευχή μου για όλους σας!

Δέντρο απο ανακύκλωση ξύλινης συσκευασίας με στένσιλ

Δεν είναι γλυκούλι;;;;
Και συμπληρώνουμε  την τριλογία του "έλατου" με ένα μικρότερων διαστάσεων (όσο αυξάνονταν οι κατασκευές μίκραιναν) που κι αυτό χρόνια το λιμπιζόμουν στα ισπανόφωνα, κυρίως,μπλογκς αλλά δε μπορούσα να καταλάβω τη "συνδεσμολογία" του
Και οταν έπεσε στα χέρια μου το πατρόν του ,δεν τ άφησα να πάει χαμένο.

Υφασμάτινο τρισδιάστατο δέντρο

Εγινε σε δύο εκδόσεις μέχρι στιγμής κι έπεται συνέχεια...
Και μια που η τριλογία,έγινε τετραλογία , για το τέλος,ένα "δέντρο" (κουτί απο προσάναμα τζακιού)  που έγινε χριστουγενοπαζαριώτικος κουμπαράς

Ανακύκλωση κουτιού απο προσάναμα τζακιού σε χριστουγεννιάτικο κουμπαρά,με θέμα το έλατο!

Ελπίζω κι αυτό να σας αρέσει.
Και αφού τέλειωσα με τη δική μου πολυλογία,ας συνδυάσουμε ένα παραμύθι επι του θέματος του γνωστού Δανού παραμυθά απο εδώ!

Κι επειδή μέχρι τα Χριστούγεννα δε θάχουμε άλλη ανάρτηση να ευχηθώ

και για όλους εμάς ΚΑΛΛΙΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ,γεμάτες Αγάπη, κατανόηση και αλληλεγγύη!

     Χρόνια Πολλά και Καλά σ όλους!!!

Οι Κυρίες της Αυλής

Θυμάστε την πολύ ωραία Ελληνική κωμωδία του πάλαι ποτέ ελληνικού κινηματογράφου με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, Αλεξανδράκη και σε πρώτη εμφάνιση την Νόρα Βαλσάμη;;;
Ισως επειδή την αγαπώ τόσο πολύ για τις έξυπνες ατάκες  της, μου ήρθε στο νου και βάφτισα τούτη την ανάρτηση, καθώς έστηνα το ντεκόρ για τη φωτογράφιση.

Πράγματι, την αυλή μιας γειτονιάς μου θύμισε, όπως ήταν κάποτε οι Αθηναϊκές αυλές που μέσα τους έκλειναν ένα σμάρι ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών και επαγγελμάτων.
Τότε που ξυπνούσαν όλοι μαζί για το μεροκάματο και οι γυναίκες έμεναν και φρόντιζαν τα του οίκου τους
Συζητούσαν, κουτσομπόλευαν τα της δικής του γειτονιάς και της πάνω ή κάτω, προγραμμάτιζαν οργάνωναν, μάλωναν και ξαναφιλιώνανε!
Εκείνες τα έκαναν όλ αυτά, εγω όμως παρολο που τα ξέρω στη θεωρία στην πράξη αργώ.
Οχι πως θα άρχιζα χριστουγεννιάτικες ετοιμασίες του σπιτιού απο τώρα (να μου λερωθεί μέχρι τότε και να τα ξανακάνω;;;άδικο δεν είναι;) αλλά μία άλφα ετοιμασία θα την έκανα ομολογώ.
Ενα τυχαίο ατύχημα, μέρες τώρα μ έχει καθηλώσει επι του καναπέως,copy-paste ενα πράγμα.
Ετσι οι κινήσεις είναι μικρές και επιτόπιες και μια καλή δικαιολογία για να επιθεωρώ τον χώρο εκ του ασφαλούς χωρίς να καταβάλω σωματική ενέργεια.
Η εικόνα που έστησα ομολογώ οτι μ έκανε λιγάκι να ζηλέψω.
Θα μου πείτε "δεν είσαι ικανοποιημένη που δεν κάνεις σχεδόν τίποτα κι όλοι τρέχουν γύρω απο σένα;". Σχεδόν όλοι, μη γενικεύουμε... Πράγματι μ αρέσει,να μην πω ψέματα, αλλά και λίγη δράση θα την ήθελα. Εχω μείνει πίσω γενικά ή έτσι νομίζω.
 Τέλος πάντων λίγη δράση είχα, ευτυχώς βοήθησε και το πακέτο που αφίχθη εξ Αγγλίας με τα μανταλάκια
Οχι δε τέλειωσαν τα μανταλάκια στην Ελλάδα και έκανα εισαγωγή απο Αγγλία,τα Σουηδικά μανταλάκια δεν υπάρχουν εδώ και η Αγγλία προσφέρθηκε αντί να επιστρέψει τα μάρμαρα του Παρθενώνα (τι να κάνει ένα κοριτσάκι στα ξένα μόνο;) να μου στείλει μανταλάκια για τη συνέχεια των εργασιών μου.
Ελπίζω να καταλάβατε οτι πρόκειται για τ αγαπημένα μανταλάκια που δυο φορές μου έδωσαν τη δυνατότητα να φτιάξω μικρά κουκλάκια.
Υπήρχαν λοιπόν οι κάψες των αυγών (δυστυχώς πενιχρή η σοδειά παρά την κινητοποίησή μου το Πάσχα,αλλά έστω και λίγες μαζεύτηκαν) ήρθαν και τα μανταλάκια κι άρχισε η κατασκευή.
Φιγούρες κάθε"ηλικίας" και κάθε ειδικότητας,
Ψηλές ,ξανθές και όμορφες, μεγάλες,γριές και χηρευάμενες,κοριτσάκια αμούστακα,όχι για τ αγόρια το λένε αυτό, τέλος πάντων μέλισσες εργάτριες και βοηθοί σε μια ζωντανή κυψέλη όπως είναι αυτή των σπιτιών που προετοιμάζονται για τα Χριστούγεννα.

Βγήκαν έξω απο τα σπίτια τους προγραμματίζοντας τις δουλειές τους με τα σύνεργα ανα χείρας
Αλλες να σκουπίσουν και να καθαρίσουν, άλλες να πλύνουν και να ζυμώσουν,άλλες απλά να

εποπτεύουν.
Οταν τις είδα λοιπόν έτσι ανασκουμπωμένες άδικο είχα να θυμηθώ την Ελληνική ταινία;;;
Σαν να τον βλέπω τον Ηλιόπουλο να τρέχει αναμέσά τους φωνάζοντας "στην άκρη να περάσει ο άμαχος πληθυσμός!"χαχαχαχα

Κουκλάκια αρωματικά (κανέλα+ γαρύφαλο)  απο ανακύκλωση καψών αυγών Kinder και σουηδικά μανταλάκια και σπιτάκια απο γυψόγαζα με decoupage.

Τι λέτε σας ξεσηκώνει κι εσάς τούτη η γλυκειά εικόνα;;;

Εσείς ήπιατε;

Εγω ήπια κι μέθυσα απο χαρά!
Η αναμονή ως γνωστόν άτομα με τη δική μου ιδιοσυγκρασία τα σκοτώνει, αλλά μια τόσο γλυκειά αναμονή δε μπορεί παρά να σου φέρνει αισθήματα χαράς και  τρυφερότητας

Μπουκάλι με decoupage ριζόχαρτου και λοιπές επεμβάσεις

Ως γνωστόν δε πίνω, παρ όλα αυτά μάζεψα αμέτρητα μπουκάλια, διαφόρων μεγεθών και σχημάτων, όλο το Καλοκαίρι και επιδόθηκα μετά μανίας στη χριστουγεννιάτικη διακόσμησή τους

Τόσο πολύ, που είπα οτι αν ξαναδώ μπροστά μου μπουκάλι θα βγάλω φωνή μεγάλη...φτάνειιιιιιιιιι!
Το αποτέλεσμα όμως, δε μπορώ να μην πω, οτι με ικανοποίησε πολύ.
Γιατί κάτι που ήταν για πέταμα (έστω και ανακυκλώσιμο) ντύθηκε ,στολίστηκε και θα μεταφέρει μηνύματα χαράς και αγάπης σε διάφορα σπιτικά

Χθες λοιπόν, έγινε ένα χριστουγεννιάτικο κάλεσμα απο φίλες με κοινά ενδιαφέροντα και χειροτεχνίες και οι προσκεκλημένοι μας μας τίμησαν και με το παραπάνω, παρά τον κακό μας καιρό, που εξελίχθηκε σε απίστευτης σφοδρότητας καταιγίδα.
Εμείς όμως βιώσαμε μία θερμή ανταπόκριση και ο έπαινος που είδα στα μάτια και εκφράστηκε με τα λόγια τους,ήταν υπεραρκετός, να μην  πιω και να μεθύσω!

Τα Χριστούγεννα είναι μια ιδιαίτερη Γιορτή, θαλπωρής και αγάπης, που ο κόσμος απο το μήνυμά τους και μόνο έρχεται πιο κοντά, οι καρδιές αγγίζονται και τα συναισθήματα αφήνονται ελεύθερα να ξεχυθούν και να σε  κατακλύσουν, συνεπαίρνοντας και τους άλλους γύρω σου.

Είμαι πολύ συγκινημένη και ειλικρινά δ ε βρίσκω λόγια να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά μου.
Αισθάνομαι άβολα να μ επαινούν,αλλά χαίρομαι να με γνωρίζουν οι άνθρωποι που μέχρι σήμερα μ έβλεπαν ως δημόσιο υπάλληλο (όχι στεγνό και άοσμο,πάντως) απο την καλλιτεχνική μου πλευρά.

Παροτι λοιπόν τα μπουκάλια ήδη έχουν εκτεθεί στο F/b κι αυτό για να γνωρίζουν τι να περιμένουν οι προσκεκλημένοι μου (και πάλι φάνηκε οτι άλλο περίμεναν,κι όχι αυτό...) δεν ξεχνώ και τους εδώ φίλους που αγαπώ ιδιαίτερα και σας τα παρουσιάζω, συμμετέχοντας άλλη μια φορά στα Πανηγύρια της γειτονιάς μας

Ραντεβού λοιπόν την επόμενη εβδομάδα,μέχρι τότε ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ!!!

Για να μην παραβλέψουμε και το στεφάνι, ίδιας τεχνικής με τα προηγούμενα,αλλά απο βελούδο αυτή τη φορά.Το κρεμαστό ξωτικό απο πηλό.

Να σου φύγει το καφάσι

Εαν εσάς δε φύγει να είστε σίγουρες οτι εχει φύγει το δικό μου...κι εννοώ το κεφάλι μου
Η πίεση των ημερών , όσο πλησιάζει η μεγάλη μέρα, είναι απίστευτη.
Τόχετε διαπιστώσει απο το οτι δεν απαντώ καν στα σχόλια και κάνω κάποιους ν ανησυχούν (ευχαριστώ κι απο εδώ για το ενδιαφέρον,ειλικρινά). Είναι αδύνατον να γίνουν όλα.
Με παίρνει το ξημέρωμα, σε λίγο θα λαλώ αντί για τα κοκόρια, μην πηγαίνει τσάμπα η αγρύπνια!
Αλλά απο την άλλη είναι τόσο γλυκειά αυτή η κούραση,όσο  ανασταλτικό είναι το άγχος.

Πιστή λοιπόν στην υπόσχεση για μια ανάρτηση την εβδομάδα, μέχρι τις Γιορτές, και μια πρόταση επίσης σ΄ όσες θέλουν να στολίσουν το σπιτικό τους γιορτινά, να κάνουν δώρα ή να στείλουν σε φιλανθρωπικά παζάρια (μόλις ολοκληρώσω εγω θα αρχίσουν οι αποστολές ένθεν κακείθεν στην Ελλάδα) είναι και η σημερινή.

Σάκκος άρτι αφιχθείς από...Βόρειο Πόλο (δεν απέχει και πολύ απο την αληθεια)

Το Πάσχα θυμάστε ήταν τα αυγά, τώρα σειρά έχουν οι χριστουγεννιάτικες μπάλες!
Είναι μία εύκολη εφαρμογή, αρκεί νάχεις βρει το σωστό τρόπο μετρήματος του υφάσματος ούτως ώστε να μην πηγαίνουν χαμένα κομμάτια.

Μεγάλες μπάλες απο φελιζόλ Χριστουγεννιάτικα πατσγουωρκ

Είναι μπάλες απο φελιζόλ σε διάφορα   μεγέθη και σχήματα (μπάλες, καμπάνες, καρδιές), που τις χαράζετε λιγάκι βαθειά (όχι ξεκοίλιασμα)  σε ό,τι σχέδιο σκεφτείτε (φέτες,τρίγωνα μικρά μεγάλα), αρκεί νάχετε τα νεύρα να τα φτιάξετε, γιατί και εγω θάθελα ακόμα πιο πολύπλοκα , αλλά δεν...

Στη συνέχεια κόβετε τα κομμάτια του υφάσματος που θέλετε να συνδυάσετε και αρχίζετε και το χώνετε στις εγκοπές που έχετε κάνει κατά μήκος του φελιζόλ.
Τόσο, ώστε να τεντώσει το ύφασμα και να μην κάνει σουρίτσες.

Για την τελική τους εμφάνιση,σειρά έχουν οι κορδέλες και οι τρέσσες για να καλύψουν τις εγκοπές και να δώσουν ένα όμορφο τελικό φινίρισμα στην δημιουργία σας.
Απλά να ξέρετε οτι όσο πιο πολλές εγκοπές έχετε δημιουργήσει τόσο πιο δύσκολο είναι να καλυφθούν, χωρίς να δείχνουν κακόγουστα.
Βάζετε αν θέλετε θηλάκι για να κρεμιούνται ή τις αφήνετε άνευ για να στολίσετε γυάλες, ή μπωλ μαζί μ άλλα διακοσμητικά.

Ηδη παραλάβαμε λοιπόν το σάκκο που έστειλαν για μας τα ξωτικά του Αη Βασίλη, φτιάξαμε τα τελάρα μας (οχι τα προηγούμενα,του μανάβη αυτή τη φορά) και είναι έτοιμα για τη μεταφορά και την  έκθεση της πραμάτειας μας...καμμιά 50αριά τον αριθμό,ζωή νάχουνε!

Καφάσι μαναβικής με στενσιλ χριστουγεννιάτικων ευχών

Αν δεν  είχα μπλέξει με τόσα πολλά υπο κατασκευή (περιττόν να σας  εξομολογηθώ οτι την τελευταία βδομάδα έχω κάψει δυο φορές το φαγητό...), σας ορκίζομαι οτι θάταν μια ευχάριστη απασχόληση και σας προτείνω να την τολμήσετε.
Τ'  αποτέλεσμα θα σας αποζημιώσει και θάχετε τις δικές σας χειροποίητες και μοναδικές μπάλες!
Και μ αυτή την ανάρτηση φυσικά παίρνω μέρος στα Πανηγύρια του Χωριού μας
 http://starsandicicles.blogspot.gr/
http://despinasstudio.blogspot.gr/
Καλή συνέχεια σ ό,τι κι αν κάνετε και ζητώ συγγνώμη αν χάνομαι κι απο εσάς.

Τ(ρ)ελάρα...(γιατί όχι;)

Καινούργια βδομάδα, καινούργια δημιουργία!
Αυτή είναι η συμφωνία με τα πανηγύρια που γίνονται στη γειτονιά μας (ΕΔΩ  & εδώ) και προσπαθώ να το τηρώ, όσο και αν η διάθεση δεν είναι πάντα στα καλλίτερά της.
Εχω αγχωθεί απίστευτα όσο πλησιάζει ο καιρός για ένα δημιουργικό τσάι που ετοιμάζουμε, παρόλο που όπως έχω ξαναπεί, έχω ξεκινήσει απο τα μέσα Καλοκαιριού.
Κάτι οι ανατροπές που συνέβησαν στην πορεία, κάτι οτι μπούχτισα χιόνι απο τον καύσωνα, κάτι τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσης που συμβαδίζουν με του καιρού , κάτι οι κάθε λογής υποχρεώσεις έχω καταλήξει να τρέχω και να μη φτάνω, όχι απο χρόνο,αλλά λόγω μη σωστής οργάνωσης του χρόνου.
Εμβόλιμα και πριν ολοκληρωθούν τα πρώτα βάζω άλλα, κι αυτό για να ανανεώνω το ενδιαφέρον μου σε κάτι καινούργιο και να ξαναπιάνω το αναμένον με περισσότερο κέφι.
Τέλος πάντων αφού σας έκανα την απολογητική μου ψυναχάλυση (δε ξέρω αν υφίσταται τέτοιος όρος, εγω πάντως έτσι την εννοώ) κι αφού παραμένω μπαταρισμένη στο σπιτάκι μου,

Χριστουγεννιάτικο Χωριό απο κουρελάκια και μικρά αξεσουάρ

συνεχίζω στο παρασύνθημα.
Όπου παρασύνθημα, είναι είπαμε, μία νέα πρόταση.
Κι αυτό,  επειδή όπως μου είπε η Αλεξάνδρα, δε πρέπει να περιμένουμε να μπει ο Δεκέμβρης να δείξουμε η καθεμιά τις δημιουργίες της, ούτως ώστε να δώσουμε ερεθίσματα και ιδέες σ όσες θέλουν να πειραματιστούν και να τολμήσουν

Δε χρειάζονται λοιπόν, κατά την άποψή μου, εξειδικευμένα υλικά και πολλές και περίπλοκες τεχνικές, αρκούν και μερικά κουρελάκια. Αφού, όπως έχουμε ξαναπεί,ΔΕΝ ΠΕΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!

Ετσι τα κουρελάκια που είχαν μαζευτεί όλο τον καιρό των ραπτικών μου ασκήσεων,ήρθαν τραγουδώντας  (ταυτίστηκαν με τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ακούγονταν απο τον υπολογιστή δουλεύοντας) κι έδεσαν γιορτινά σε μοναδικά καδράκια που θα στολίσουν κάποιο τοίχο του σπιτιού μας.

Κάδρα έγιναν τα τελάρα κεντήματος.
Το ένα μόνο (το πρώτο,που βλέπετε πάνω) που δεν ήταν εύκολο να παραγγείλω εκ του εξωτερικού (γιατί εκεί υπάρχουν παραλληλόγραμμα)  το έδωσα σε κορνιζάδικο, χωρίς να βάλουμε τζάμι.
Θα προσέξετε και κάποια πολύ μικρά (στη γενική λήψη), που αυτά κάλλιστα θα μπορούσαν ν αναλάβουν το ρόλο της χριστουγεννιάτικης μπάλας.

Τελάρα κεντήματος σε γιορτινό ρόλο κάδρων

Ε, τι λέτε, δεν είναι ωραία ιδέα και εφαρμόσιμη;;;
Και φυσικά παίρνω μέρος στο πανηγύρι της Κάτιας http://starsandicicles.blogspot.gr/
 και μετρώ ανάποδα για την Δέσποινα  !!!http://despinasstudio.blogspot.gr/

Με μια μπότα κάνω άλματα

Αυτή την ανάρτηση είχα σκοπό να την κάνω λίγο πριν την είσοδο του Νέου χρόνου, λόγω του αντικειμένου, αλλά  άλλαξα γνώμη μια που τελευταία λανσάρω μια νέα μόδα, σαν τον μονοσάνδαλο Ιάσονα.
Ετσι λοιπόν προκειμένου να παρηγορηθώ και να διακωμωδήσω το χάλι μου,είπα να την ανεβάσω βαυκαλιζόμενη οτι και η εν λόγω "μόδα" συναγωνίζεται σ' ομορφιά την χαρούμενη και γιορτινή  άλλη.
Βέβαια ουδεμία σχέση του μαύρου κι άχαρου με το φωτεινό κόκκινο του χαρούμενου Παππού,
αλλά... κάνουμε τα πικρά γλυκά και συνεχίζουμε.

Οι περισσότεροι έχετε μάθει απο τα μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που δημοσιοποίησαν "το δράμα μιας ορφανής", έστω και σ ε μορφή Μαίριλυν, οτι απο ένα ανόητο πέσιμο θα μείνω μποτοφορούσα ένα μήνα (ελπίζω να μην παραταθεί).
Εξ ου κι ο μονοσάνδαλος Ιάσων.
Μόνο που δεν θάμαι έτσι χαριτωμένη.
Τέλος πάντων δεν υπάρχει λόγος να μιζεριάζουμε, όλα καλά όλα ανθηρά και σας παρουσιάζω την ετέρα μπότα (οχι αυτή που φοράω ως νάρθηκα) για την οποία περίμενα ένα ολόκληρο χρόνο.

Την είχα δει στην περσινή ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ  και την ερωτεύθηκα κεραυνοβόλα (θαρρώ δεν ήμουν η μόνη).
Κι επειδή ο,τι ερωτεύομαι κεραυνοβόλα πρέπει να τ αποκτήσω άμεσα (είμαι κι απαιτητική!) έβαλα σκοπό να την φτιάξω μόνη μου, μια που στο αντίστοιχο σεμινάριο δε μπορούσα να πάω.
Πήγα λοιπόν στα Κινεζομάγαζα βρήκα μία γαλότσα, ψάχναμε σαν τρελλοί το ζευγάρι της γατί ήταν περσυνής κολεξιόν(!!!) παραπεταμένη στο πίσω μιας βιτρίνας και επειδή οι προσπάθειες στάθηκαν άκαρπες  δώσαμε αμοιβαία υπόσχεση ανεύρεσης και παραλαβής μιαν άλλη μέρα, που έγιναν 2 μήνες!
Εγω εν τω μεταξύ πάλευα σαν τον Ηρακλή με τη Λερναία Υδρα την μοναδική γαλότσα .
Το αρχικό χρώμα ήταν κιτρινοπορτοκαλί (υποθέτω) με μεγάλες μαύρες βούλες ,σαν τα σκυλιά της Δαλματίας.
Το κρακελέ που είχα απο την ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ έλεγε οτι εφαρμόζεται παντού χωρίς αστάρι και ναι μεν εφαρμόστηκε και ναι μεν πέτυχε άψογα (επιβεβαιώνω τον κατασκευαστή) όμως η Δαλματία απο κάτω έκανε πολύ εμφανή την παρουσία της!
Οπότε η λύση ήταν ή φτιάχνω μία μπότα που ουδόλως θα θύμιζε τ αντικείμενο του πόθου μου, με κόκκινο κρακελέ και μαύρες βούλες ή κάλυψη του κρακελέ (κλαψ, κλαψ σπανίως μου πετυχαίνει τόσο καλά και να πρέπει να το θάψω...ούτε ο Θεός δε το θέλει) με αστάρι και όλη κανονικά τη διαδικασία εξ αρχής.
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως και μια που δεν έχω ματαδεί Άη Βασίλη σαν Δαλματικό σκυλί, με βαρειά καρδιά,άρχισε η επιχείρηση κάλυψης.
Κι αυτή είχε τα προβλήματά της  μια που λόγω βιτρίνας και πολυκαιρίας ίσως, τα χρώματα ξέρναγαν στην επιφάνεια και έσκαγε και το υλικό της γαλότσας.
Με  επιμονή κι υπομονή όμως όλα πήγαν καλά μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.

Το παράθυρο έγινε απο πηλό και επίτηδες έστριψα τα παραθυρόφυλλα λόγω "παλαιότητος" χαχαχα.
Μπορεί να μην είναι όπως η επαγγελματική μπότα της ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ, αλλά είναι η δική μου προσπάθεια και σίγουρα, πολύ ωραιότερη κι ελαφρότερη απ αυτή που φοράω εγω.

* Στεφάνι απο εφημερίδες με τσόχα ,κορδέλες και τσόχινα λουλούδια και αγιοβασιλιάτικη φατσούλα 
* Γαλότσα με κρακελέ και decoupage σε συνδυασμό  χαρτοπετσέτας και χαρτιού, με πηλό και εφέ χιονιού (το γουνάκι είναι πρόσθετο,απο παιδικό μπουφάν της κόρης μου)

Κι όπως βλέπεται συνοδεύεται από στέφανον (ουχί εξ ακανθών), ίδιας τεχνικής με το προηγούμενο.
Ελπίζω να σας αρέσουν.

Tiramisu!

Μην περιμένετε να διαβάσετε συνταγή, αντίθετα τη διάθεση θέλω να σας ανεβάσω μια που η ακριβής μετάφραση του συγκεκριμένου Ιταλικού γλυκού, είναι "τράβα με πάνω".

Το ημερολόγιο στον τοίχο κοντεύει να μείνει πανί με πανί ή καλλίτερα χαρτί με χαρτί.
Μία μία οι μέρες φυλλομετριώνται και φτερουγάνε μακρυά.
Είμαστε πια σ απόσταση αναπνοής απο τις μεγάλες γιορτές που όλοι περιμένουμε και για πρώτη φορά, εγω που πριν "κορόϊδευα", άρχισα τις προετοιμασίες απο τα μέσα του Καλοκαιριού!
Τι άλλο καλλίτερο απ αυτό να σ ανεβάσει τη διάθεση;
Έχουμε βλέπετε και την Μαριλίζ μας που έχει χρέος κάθε χρόνο να μας ξεσηκώνει αμπονόρα-αμπονόρα και να μας υπενθυμίζει οτι ο καιρός περνά και πρέπει νάμαστε ετοιμοπόλεμοι  στο Πανηγύρι που καθιέρωσε και κάθε μια μας κρεμάει με χαρά το δικό της στολίδι στο χριστουγεννιάτικο δέντρο της!
Φέτος όμως τούτη η βιάση έχει κι άλλη αιτία που θα μάθετε εν καιρώ...

Ετσι στρώθηκα που λέτε παρά τον καύσωνα και τον ιδρώτα και άρχισα... και  να τα χιόνια και να τα glitter!
Αν και δεν μ αρέσουν τα τελευταία, τις μέρες των Χριστουγέννων επιβάλλεται μία υπερβολή.

Ξύλινο Καλωσόρισμα και ένα πήλινο σπιτάκι

Σήμερα όμως δεν θα σας δείξω κάτι απο όσα ετοιμάζονται όλο αυτό το καιρό, έχουμε συνέχεια, αλλά ένα γιορτινό στεφάνι που είναι τόσο εύκολο να φτιάξετε χωρίς να ξοδευτείτε.
Από τα προηγούμενα χρόνια, έχετε διαπιστώσει την αγάπη μου στην ανακύκλωση των υλικών που ακόμα και γιορτινή διακόσμηση μπορεί να γίνει.
Τα υλικά λοιπόν που θα χρειαστείτε είναι απλά και μόνο μία συρμάτινη κρεμάστρα (μας στοίχειωσες Ρένα με τις κρεμάστρες!!!χαχαχαχα) και μπόλικες εφημερίδες.
Χωρίς κόλλες, μόνο στραπατσάρετε τις εφημερίδες και τις τυλίγετε χαλαρά γύρω απο το συρμάτινο -καλούπι της κρεμάστρας, που το έχετε κάνει στρογγυλό. Οταν πάρει το πάχος που σας ικανοποιεί τότε το σταθεροποιείτε με χαρτοταινία.
Η διακόσμηση επαφίεται στο γούστο της καθεμιάς.

Εγω επειδή έχει μεγάλη διάμετρο και  δεν θα μ άρεσε να ντυθεί με λωρίδες υφάσματος (εδώ έπαιξαν ρόλο χρωματικής και εορταστικής τόνωσης της λινάτσας) ή μαλλί (θα χρειαζόμασταν κούκλες ολόκληρες) είχα πρόχειρα υπόλοιπα λινάτσας, που τα τύλιξα κι αυτά επιμελώς ατημέλητα  γύρω απο το στεφάνι.
Ούτε εδώ χρησιμοποίησα κόλλες (καθαρές δουλειές, εκτός του μαύρου των εφημερίδων) απλά καρφίτσες που χώθηκαν και σφήνωσαν στο χαρτί.
Μετά ολοκλήρωσαν την τελική εικόνα ένα γλυκό "Welcome" ζωγραφισμένο, ένα πήλινο σπιτάκι που είχα φτιάξει για γούρι αλλά πετσικάρισε, και οι γνωστοί-άγνωστοι καρποί του δέντρου της ΑΘήνας,γιορτινά  στολισμένοι.
Τα μικρά γκυ είναι χνουδωτά μπαλάκια που κάποτε είχα πάρει γι άλλο λόγο και  τώρα βρήκαν λόγο υπαρξης και κουρελάκια απο τσόχα.
Ενας φιόγκος πάντα επιβάλλεται έστω κι αν δε κρεμιέται απο εκεί ,αλλά απο το κρεμαστάρι της κρεμάστρας που κρύφτηκε επιμελώς . Μία ταινία λοιπόν λινάτσας, με μια πολύ ιδιαίτερη γιρλάντα απο καρώ καρδουλίτσες, δώρο αγαπημένης φίλης, έγιναν η  τελευταία πινελιά στο σύνολο.

Μ' αυτή λοιπόν την απλή και εύκολη κατασκευή καλωσορίζω το Νοέμβρη, ως προάγγελο του Δεκέμβρη!!! Εγω ανυπομονώ,εσείς;;;

Πάνω στο νήμα

Αισθάνομαι ενοχές γιατί τον τελευταίο καιρό, με ό,τι προέκυψε, δε συμμετείχα σε δράσεις που προαναγγέλθηκαν, για τη βοήθεια ευπαθών ομάδων και Ιδρυμάτων.
Λυπάμαι ειλικρινά για την απουσία μου
Ευτυχώς στην εκπνοή του χρόνου για το Bazaar της Κοζάνης


κατάφερα να κάνω κάποια πραγματάκια ,αντιπροσωπευτικά της συμμετοχής μου στο κοινό σκοπό.

Δεν έχει σημασία αν ο Φορέας βοήθειας άλλαξε,δυστυχώς στις μέρες μας όλοι οι Φορείς που βοηθούν,στηρίζουν & υποστηρίζουν οικογένειες λειτουργούν προβληματικά λόγω της φειδωλής χρηματοδότησης ή της ανυπαρξίας τέτοιας.
Εμείς είμαστε εδώ για να δείξουμε την έμπρακτη στήριξή μας με τις πενιχρές μας δυνάμεις, γιατί αξία δεν εχει να δίνεις απο το πλεόνασμά σου αλλά απο το υστέρημά σου.
Πιο καλά απο μένα τα λέει όπως πάντα το Μαράκι μας, αλλά αν διαβάσετε κι ΕΔΩ, ένα κείμενο του Δ.Γληνού του 1932, θα διαπιστώσετε πόσο σύγχρονο είναι  και πόσο οι ανάγκες του τότε, γίνονται ανάγκες και του σήμερα δυστυχώς.

Παρόλο που είχα άλλο σκεφτεί εξ αρχής νάναι η συμμετοχή μου , κάτι που λόγω χρόνου και λοιπών δεν ευδοκίμησε, εν τούτοις η δική μου προσφορά έγκειται στα εξής:


Το κάδρο της ανάρτησης "Ξέρεις τη μυρουδιά της"




Η εικόνα της μάνας με τα παιδιά στην αγκαλιά σαν πουλί που τα προστατεύει με τις φτερούγες τους νομίζω είναι ο,τι πιο αντιπροσωπευτικό για τη δουλειά που γίνεται στους κόλπους  του συγκεκριμένου Συλλόγου κι όχι μόνον.

Ενα ζευγάρι καλαπόδια,που ταξίδεψαν από το Βορρά και στο Βορρά επιστρέφουν.
Σημάδι...όπου σε πάει η καρδιά!

Και μικρά ξυλάκια κοπής,διαφορετικών τεχνικών,αλλά με πολύ θετική αύρα για όποιον τα προτιμήσει,προκειμένου να χαρίσει χαμόγελα εκεί που χρειάζονται

Ξύλα κοπής,με decoupage χαρτοπετσέτας,με κρακελέ ενός ή δύο συστατικών ,ή απλά γάζα, στένσιλ  και  κορδέλες

Αννιώ μου 

σου εύχομαι Καλή δύναμη, στο έργο που ανέλαβες, που όλες αναγνωρίζουμε πόσο δύσκολο  είναι, αλλά πιο δύσκολο κι επίπονο είναι το έργο που κάνουν αυτοί οι Φορείς για όπου τους χρειάζονται

Φαναράκι μου λαμπρό,φέγγε μου να περπατώ...

Πού είχαμε μείνει;;;
Α, ναι! στα της ΑΘήνας .
Όμως το ταξίδι είχε πριν και μετά και για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, ο ερχομός στην Πρωτεύουσα πάντα περιλαμβάνει κάτι καλλιτεχνικό.
Εξετάσεις σώματος,αλλά κι  εξετάσεις πνεύματος. Μην αφήσουμε το πνεύμα ατάϊστο και μας κατηγορήσει για παραμέληση και περιπέσει σ΄ ασιτία!
Έτσι λοιπόν άρτι αφιχθείσα εγω εξ Ιονίου πελάγους, που μποφόρ έδινε αλλά μποφόρ δεν συναντήσαμε (έτσι για να με διαλύει κάθε φορά μέχρι να πατήσω στεριά),άρτι αφιχθείσα η δασκάλα εκ της Συμπρωτεύουσας, οι συμμαθήτριες απ όλη την Αττική κι όχι μόνο,  σμίξαμε τις αγκαλιές (λίγο ακόμα και δε θα μας χώραγαν)  τις πατήσαμε κάτω απο τον πλάστη και τις κάναμε ...πηλό!!!

Η παρέα,άπαιχτη όπως πάντα.
Τόσο που τη συνήθισα που δε θα μπορούσα  να συγχρονιστώ σ΄ άλλη τάξη.
Γέλια,χαρές, φιλιά,αγκαλιές μ αγαπημένα πρόσωπα (ήταν άγνωστα αλλά έγιναν γνωστά κι αγαπημένα) που μοιραζόμαστε τις καλλιτεχνικές ανησυχίες μας, ανταλλάσσουμε τις απορίες μας, βρίσκουμε λύσεις, πλάθουμε εικόνες και τις μετατρέπουμε σε χειροπιαστά δημιουργήματα με πολύ χρώμα,φως κι έμπνευση!

Ξέρω οτι θάχετε δει σ άλλες συμμαθήτριες το προϊόν αυτής της δημιουργικής συνάντησης που μ έκανε να μετράω τα χιλιόμετρα να λιγοστεύουν, όμως κάθε παρτίδα και διαφορετική, κάθε αντικείμενο το ίδιο καλούπι αλλά με τη προσωπική σφραγίδα της δημιουργού του.

Ετσι με πολύ περηφάνεια σας παρουσιάζω τα δικά μου φαναράκια,

που παρά το ότι μετά απο το σεμινάριο με διέλυσε η ίωση, που κράτησε επι μακρόν (απ αυτή το ταξίδι  αυτό καταγράφεται στις μαύρες σελίδες, με 2-3 φωτεινές εξαιρέσεις) εν τούτοις έριξαν το γλυκό τους φως, αυτό που είχαν φορτισθεί κατά την κατασκευή τους,

χαρά και αισιοδοξία και έτσι ο λόγος του ταξιδιού χρίστηκε απο "σχετική" επιτυχία ,να μην πω καθολική,αν και κατ εμέ έτσι είναι


Και για το τέλος ΣΑΣ ευχαριστώ για τη θερμή υποδοχή των μωρών μου και τη θετική ώθηση για τη συνέχεια.
Μέχρι λοιπόν το Φεβρουάριο...(μάλλον θα γίνουν τα βαφτίσια) εγώ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ, ευγνωμονούσα!

Βρε μπας και...;

Και να πω οτι δε μου το έλεγε η Μαρία, μου το έλεγε.
Οχι ψέμματα δε μπορώ να πω.
Εγω όμως είχα τις ανασφάλειές μου,τις φοβίες μου,τις αναστολές μου (σιγά μην τις έχανα!)
-Μα είμαι τώρα εγω για τέτοια πράγματα;;;
-Γιατίίί;;;ποτέ δεν είναι αργά,η απάντηση απο τη Μαρία
-Μα στην ηλικία μου;;;
-Γιατί τι έχει η ηλικία σου;;;μια χαρά κορίτσι (δε θυμάμαι αν μου τόπε έτσι ακριβώς, αλλά αυτό εννοούσε)
-Μα...(τα"μα" συνεχίζονταν αμείωτα) δεν τόκανα στα νειάτα μου
-γιατί τώρα έχεις γεράματα;;;
Και για να μου επιβεβαιώσει οτι έχω ακόμα χρόνο μου έστειλε τη φωτό μιας Κυρίας που έκανε τ όνειρό της πραγματικότητα στα 70.
-Βλέπεις πόσο;;; έεεχεις ακόόόμα χρόνια μπροστά σου!!! υπερασπιζόταν τη γνώμη της σθεναρά
Εγω πάλι, αναποφάσιστη.
_Ο,τι ήταν να κάνω το έκανα.Αφού δεν εγινε τότε που έπρεπε...τώρα απλά θέλω να κάνω το κέφι μου.
- Πως να κάνω να σε πείσω αγύριστο κεφάλι; η Μαρία επιμένουσα, αφού το βλέπεις ,όλα τα σημάδια συνηγορούν οτι μπορείς
Πράγματι όλα τα τεστ έβγαιναν κάτι παραπάνω απο θετικά, ομως εγω φοβόμουν να αφήσω τον εαυτό μου να κάνει όνειρα.
Την ίδια άποψη με τη Μαρία, είχαν και η Αθηνά,οταν είδε τα πρώτα αποτελέσματα και η Μαριέλα αργότερα.
Ολες μ έσπρωχναν με τον τρόπο τους, αλλά μεγαλύτερη επιμονή  έδειχνε η Μαρία.
Κι επειδή έχει καταλάβει πόσο ψωροφιλότιμη είμαι, μ έριξε πολλές φορές στο φιλότιμο, χαρίζοντάς μου τα πρώτα χρειαζούμενα για την περίσταση
Εγω ή είχα κουφαθεί και δεν είχα ακούσει το βιολογικό μου ρολόι ή έκανα πως δεν τ ακούω απο φόβο μη ρεζιλευτώ.
Μα είναι πράγματα αυτά στην ηλικία μου, και με την οικονομική κρίση στο κόκκινο;;;
Είμαστε τώρα για έξοδα και νέα παιχνιδάκια;;;
Κάθε φορά όμως που βρισκόμουν στην ΑΘήνα,ακόμα πιο ευάλωτη και πιο του χεριού της, δεν έπαυε να μου πιπιλάει το μυαλό και να με σπρώχνει, οτι "μία δοκιμή θα μας (;!) πείσει"
Κι έτσι ήταν που πείστηκα και έκανα τα πρώτα δειλά βήματα.
Εκανα την πρώτη δοκιμή και με μάτια διάπλατα απο  θαυμασμό αντίκρυσα τ'  αποτέλεσμα!
Ναι,είχε γίνει το θαύμα!
Μπορούσα!!!
Αρκεί νάχα κάποιον να μ' εμπνέει και κάποιον να μου καλλιεργεί τη πίστη οτι όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να το πιστέψεις κι αμα το πιστέψεις το σίγουρο είναι οτι μόνη σου θα το θέλεις μετά και θα το προσπαθήσεις.
Και μετά την πρώτη δοκιμή, που απέδωσε καρπούς (είχα φάει βλέπεις το μαγεμένο μήλο), ήρθε η δεύτερη...
Οταν μου πρότεινε το Μαράκι να πάω απο το σπίτι της να δοκιμάσουμε μαζί, απο τη μια αγχώθηκα κι απο την άλλη πέταξα απο τη χαρά μου!
Πήγα,καθήσαμε  αβιζαβί κι απεναντίας να βλέπω πότε σηκώνεται το φρυδι να φυλαχτώ ,μου έβαλε μπροστά όλα τα χρειαζούμενα, πορτοκαλαδίτσα,νερό ,κέικ να δυναμώσω (είχα κι ένα βήχα απερίγραπτο) κι άρχισα δειλά δειλά...
Περίμενα με αγωνία να πάρει σάρκα και οστά...Και ναιιι...μετά απο επτά ώρες απνευστί εργασίας...Ροζ, τ'  αποτέλεσμα, κοριτσάκι!!!

Το κοιτούσα και δε το πίστευα πως ήταν δυνατόν αυτή η ομορφιά νάχε γεννηθεί απο μένα (οχι απο ομορφιά καλέ, απο καπατσοσύνη, εννοώ...αμεεέσως...)

Και μετά ...γλυκάθηκα κι έκανα μόνη μου την προσπάθεια, με πολύ φόβο γιατί δε θάταν κανείς δίπλα μου να με βοηθήσει ή να με γλυτώσει έγκαιρα απο την αποτυχία κλείστηκα για ώρες στα ιδιαίτερα καιιιι...και βγήκε ένα ζουμπουρλούδικο αγοράκι!!!

Ολίγον κοκκινοπιριασμένο,γιατί έναν ίκτερο τον έβγαλε και το βάλαμε λίγο στον ήλιο να τον χάσει.
Η χαρά μου όμως δεν περιγραφόταν,τόσο που δε το κράτησα έκπληξη στο Μαράκι όπως της είχα πει φεύγοντας  και της το έδειξα πριν ακόμα σιγουρευτώ απόλυτα.
Κι οταν είδα και το δικό της ενθουσιασμό, τότε άρχισα να πιστεύω οτι ίσως να μην ήταν αργά που χτυπούσε χαρμόσυνα το βιολογικό μου ρολόι...
Οχι καλέ να γίνω μάνα!!!μα πού πήγε το μυαλό σας;;;; δεν έκανα τέστ εγκυμοσύνης αλλά τα πρώτα αβέβαια βήματα ζωγραφικής πορτραίτου με χρωματιστά μολύβια, κουτά μου.

Και τώρα κάτι μου λέει οτι θα γίνω...πολύτεκνη!!!χαχαχαχα
Προς το παρόν φαίνεται πιο δυναμικό το DNA  του συζύγου, μια που το ένα πίσω απ τ άλλο βγαίνουν γαλανά, κάτι που στα φυσικά παιδιά υπερκαλύφθηκε απο το δικό μου και βγήκαν καστανά.
Αλλά ό,τι είναι, ας έρθουν,καλοδεχούμενα!

Και μ ενθουσιασμό παραδέχομαι,οτι  ΠΟΤΕ ΜΗ ΛΕΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ.

Ο,τι αγαπάς κυνήγησέ το, είναι σίγουρο οτι θα σε κατακτήσει και θα σου  ανοίξει νέους ορίζοντες.


Και είναι τόσο όμορφες οι Ανατολές!!!!



Μαράκι σ ευχαριστώ για την επιμονή και την υπομονή σου,το βαλιτσάκι γεμίζει σιγά-σιγά,όπως το υποσχέθηκες και το απίστευτο... με πράγματα που ουδέποτε είχα φαντασθεί οτι θα συνέβαιναν!!!


Ευχαριστώ όσους  πίστεψαν σε μένα και με ενδυνάμωναν,τ' αποτελέσματα του σήμερα μικρά ή μεγάλα, σίγουρα δε μου ανήκουν αποκλειστικά .

Σαν σε παραμύθι

Φθινοπώριασε για τα καλά!

Ο καιρός έχει δροσίσει αρκετά, οι πρώτες βροχούλες έπεσαν ήδη, η γη στρώθηκε ένα πράσινο χαλί, λες κι έσπειρες φρέσκο γκαζόν, το χώμα μυρίζει βρεγμένο μ εκείνη τη μοναδική του μυρωδιά,τα δέντρα γέμισαν και ωριμάζουν τους καρπούς της εποχής.

Η γατζία προστέθηκε για ομορφιά,όχι για φρούτο

Γενικά μία αλλαγή της Φύσης απο το ζεστό Καλοκαίρι να περάσουμε στο Χειμώνα, κάνοντας μία ενδιάμεση στάση στο πολύχρωμο, με ζεστές αποχρώσεις του κεραμιδοκόκκινου, Φθινόπωρο, μέχρι να πέσουν εντελώς κι αυτά τα φύλλα!
Τα δε μυρμηγκάκια ήδη έχουν εντατικοποιήσει τη συγκομιδή τροφής,προβλέποντας για το Χειμώνα. Πού και πού κάποιος ξεχασμένος τζιτζικας,συνεχίζει το τραγούδι του. Πάντα καθυστερημένος κι απρόβλεπτος!χαχαχαχα

Τυχεροί όσοι μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε την εναλλαγή αυτή των Εποχών!
Οι πρώτες βροχές εκτός απο την άνθιση των κυκλαμίνων, σηματοδοτούν και το ξεπέταγμα απο τη γη των άγριων  "φρούτων" της, όπως είναι τα μανιτάρια και τα κούμαρα .

Τα μανιτάρια έχουν ξεχωριστή θέση,όχι μόνο στο τραπέζι μας, αλλά πολύ περισσότερο στο μυαλό μας, παιδιόθεν.
Πόσα παραμύθια έχουμε διαβάσει και τι ιστορίες έχει πλάσει η  φαντασία μας!
Τάχουμε συνδέσει μ' όμορφα κατακόκκινα καπελάκια  με λευκές πιτσιλιές ,άσχετα αν αυτά στην πραγματικότητα είναι τα πλέον δηλητηριώδη!
Ουδεμία εντύπωση μας κάνουν τ΄ άλλα,  τ άχρωμα  ή περισσότερο προς το μπεζκαφέ.
Εμείς αναγνωρίζουμε κι αγαπάμε τα φωτεινά κόκκινα.
Χωμένα κάτω από τα πεσμένα φύλλα των δέντρων,προστατευμένα  από το παχύ στρώμα που τα καλύπτει, μεγαλώνουν μέσα στη γη και ξεπετιώνται με τα πρωτοβρόχια  προσφέροντας το μερίδιό τους στην φυσική αναγέννηση και κύκλο ζωής.

Συνδεδεμένα στην παιδική φαντασία με  μικροσκοπικά πλασματάκια  που ζουν εντός τους,  δεν μας εγκαταλείπουν ούτε μεγάλοι αυτές οι παιδικές εικόνες απο τα αναγνώσματα.
Έτσι όταν έφτιαξα το πρώτο μανιταρόσπιτο απο πηλό για το Πανηγύρι αγάπης της Ναυπάκτου (που με χαρά μου γνώρισα και την νέα του ιδιοκτήτρια),είχα βάλει στόχο να ξαναφτιάξω ένα, προσπαθώντας να φτάσω περισσότερο κοντά στην φυσική του εικόνα.

Μανιταρόσπιτο και δέντρο απο πηλό (στους τοίχους λεπτομέρειες με decoupage, πολυμερικό πηλό και αλουμικοκαπάκι-η καμινάδα)

Και μια που το ταξίδι στην ΑΘήνα είχε και ένα κομμάτι από του πηλού τα παραμύθια, κι αφού η εποχή προσφέρεται για παραμυθοταξίδια,ας ταξιδέψουμε στη Χώρα της φαντασίας και της δημιουργίας, ο καθένας με τις δικές του αναμνήσεις, μέσα απ αυτές τις εικόνες:

Κι επειδή μιλήσαμε για παραμύθια, διαβάστε κι ένα μικρούλι ΕΔΩ!