Επιτοίχιο like ... Pisa

Οταν μου έφερε ο γιος μου ένα πακέτο απο καμιά δεκαριά  "ξυλινα" τετράγωνα πλατώ  με διάφορα παράταιρα σχήματα, (πώς να τα περιγράψω τώρα 😕) αποκοπής τεμαχίων για επιτραπέζια παιχνίδια, η πρώτη μου σκέψη ήταν, ως συνήθως, "τί να τα κάνω τούτα πάλι;"

Να όμως που έδωσαν την έμπνευση για την πρώτη ουσιαστικά δημιουργία της νέας χρονιάς!

Νομίζω κι άλλη χρονιά είχα ξεκινήσει με μέτρηση του χρόνου. Τώρα αν πήγε καλά ή οχι ,δεν θα το ψάξω καν, μια που δε το θυμάμαι κιόλας το πότε και δεν υπάρχει λόγος ν' αυτοϋποβληθώ αρνητικά ίσως.

Φάγαμε πολλά γλυκά τις μέρες των εορτών (ευκαιρία ζητάγαμε αλήθεια!), κι έτσι κάθε τουρτόδισκος που έμεινε έφτασε στα χέρια μου.

Βάση τούρτας

Μικροί , μεγάλοι, μακρόστενοι, στρογγυλοί ήρθαν με την ίδια ατάκα "εσύ κάπου θα τους χρησιμοποιήσεις"! 

 Και η αλήθεια είναι, οτι έχω μεγάλη συμπάθεια, απο πολλών ετών στους τουρτόδισκους, που έδωσαν πολλά ρολόγια τοίχου!

Πριν κάποια χρόνια, την καμινάδα του τζακιού μου κοσμούσε ένα σιδερένιο μεγάλου μεγέθους ρολόι, το οποίο, άγνωστο γιατί, χάλασε, κι επειδή ο μηχανισμός του ήταν ενσωματωμένος πίσω απο το καντράν και δε μπορούσα να τον αλλάξω, παροπλίστηκε στο υπόγειο μέχρι νεωτέρας (ποτέ δε ξέρεις 😉)

Μου έλειπε που λέτε ένα τέτοιο υπερμεγέθες ρολόι  για την πολύ ψηλή εμφανή καμινάδα και τη λύση έδωσαν τα πλατώ, που μου έφερε ο γιος μου, ο μεγαλύτερος τουρτόδισκος, μπόλικα ξυλόγλυπτα (καλή σου ώρα Αρτέμη) κι ένα διακοσμητικό απο ρητίνη με αγγελάκια.

Τα τετράγωνα αυτά με τα περίεργα και ανόμοια σχήματα είναι βάσεις απο κομμάτια παιχνιδιού. 

Αυτά λοιπόν τ' ανόμοια σχήματα τα φαντάστηκα σαν ενα παιχνίδι φουτουριστικής σιδεροκατασκευής! Εξ ου και τα χρώματα που χρησιμοποίησα, μη με ρωτήσετε πόσα και ποια, γιατί ούτε εγώ θυμάμαι πόσα στρώματα μπήκαν απο διαφορετικές αποχρώσεις 😵ώστε να μοιάζει μ' ένα οξειδωμένο σιδερικό .

Για τον μεγάλο τουρτόδισκο χρησιμοποίησα κομμάτι απο το ύφασμα των ανοιξιάτικων κουρτινών και των καρεκλών του σαλονιού μου. Πάνω εκεί κόλλησα τους αριθμούς, γιατί οσο πάμε στραβωνόμαστε, και κόλλησα τα ξυλόγλυπτα που είχα αγοράσει για άλλη χρήση (για διακόσμηση στις γωνίες στήριξης των ραφιών της Βιβλιοθήκης που οι βάσεις είναι πολύ απλές σε σχέση με τις σιδερένιες της διπλανής πλευράς) Στον μικρότερο τουρτόδισκο κόλλησα ένα ριζόχαρτο και έκανα κρακελέ δύο συστατικών. Εδώ έγινε η πρώτη πατάτα 😡 😤. 

Θεώρησα οτι δε χρειάζεται βερνίκι σφράγισης κι  όταν έβαλα το glaze...ανατρίχιασε ολόκληρο το κρακελέ (οχι απο αγαλλίαση) κι έγινε μία κατσαρή επιφάνεια χωρίς ομως να το επηρεάσει  (οφείλω να σας πω το λάθος μου για να το αποφύγετε κι οχι να το παίζω όλα καλά), οπότε τ' άφησα ως είχε, να μην έχουμε χειρότερα με την όποια παρέμβαση.

Το δεύτερο λάθος έγινε οταν κόλλησα τους τουρτόδισκους στη βάση των τετραγώνων που είχαν ενωθεί με συρραπτικό και σφήνες για ισχυροποίηση γιατί μία ευκαμψία την έχουν. Είπαμε δεν είναι ξύλο στιβαρό.

Επειδή λοιπόν είχα βάλει και πλαίσιο, πάλι για ισχυροποίηση τους, αναγκαστικά για να εφάπτεται σε επίπεδη επιφάνεια και να κολλήσουν το γύρισα απο την ανάποδη πλευρά και τους έβαλα και βάρος για να είμαι σίγουρη οτι θα κολλήσουν γερά. ΚΑΙ ΚΟΛΛΗΣΑΝ, ΑΛΛΑ... Οταν το γύρισα  διαπίστωσα οτι το σύστημα έκλινε ελαφρά προς τ' αριστερά. Ελαφρά μεν έκλινε δε 📏. Επαθα ενα σοκ  🙅αλλά σκέφτηκα τον Πύργο της Πίζας και αυτοπαρηγορήθηκα.

Ρολόϊ τοίχου απο δύο βάσεις τούρτας με ύφασμα και decoupage

Φαντάζεστε τι σοκ έπαθε ο κατασκευαστής του οταν ακόμα κατά τη διάρκεια των εργασιών ο Πύργος άρχισε να κλίνει και αυτό συνεχίστηκε επι μακρόν;  Γι αυτό ίσως είναι αμφιλεγόμενη η ταυτότητα του αρχιτέκτονα 😂 Ενω εγώ ευθαρσώς παραδέχομαι τη δική μου ατυχία 😊 ε, δε θα  ανακηρυχθεί και μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, είπαμε!

Προσπάθησα να αποκολλήσω τους τουρτόδισκους, αλλά στάθηκε αδύνατον (αυτό θα πει να κάνει η κόλλα ο,τι υπόσχεται!). Κάτι είναι κι αυτό, δε θα ξεκολλήσουν 😚. Στη συνέχεια, μετατόπισα όσο ήταν δυνατόν τους αριθμούς . Τέλος πάντων, το βλέπεις και χωρίς να κλίνεις την κεφαλή πλαγίως

Το επόμενο εμπόδιο στάθηκε ως συνήθως ο μηχανισμός. 

Εχω ων ουκ εστιν αριθμός μηχανισμούς και δείκτες και τίποτα δεν ταιριάζει με τίποτα. Ετσι παρήγγειλα άμεσα δύο νέους με τους αντίστοιχους δείκτες και ω του θαύματος, ο ένας στους δύο ταίριαζε! Κι ολοκληρώθηκε με αθόρυβο μάλιστα μηχανισμό 😍

Ολη η κατασκευή!

Κόλλησα ενα ξυλόγλυπτο ακόμα τάχα μου να πάρει τη μορφή εκκρεμούς, ενα αγγελάκι ακόμα μπήκε στο στρογγυλό πλαίσιο να έχουν συντροφιά το ζευγάρι της κορυφής,
αν χρειαστούν μία βοήθεια μεταφοράς της γλάστρας με τα λουλούδια 😊😀

Οπως και νάχει ένα μεγάλο ρολόι  παρεμφερές με το παλιό σιδερένιο αντικατάστησε το χριστουγεννιάτικο και θα μετράει πια τις ώρες προς την Άνοιξη (ακόμα δεν είδαμε Χειμώνα την Άνοιξη ορεγόμαστε!)

Ελπίζω να σας αρέσει οσο εμένα, ίσως σε κάποια επόμενη φάση  βάλω κάποιες διακοσμητικές γωνίες, ίσως...

Μα δεν τελειώσαμε, δε γίνεται σου λέω ,δεν τελειώσαμε

Τί νομίζατε οτι έτσι εύκολα θα ξεμπλέκατε απο μένα; Είπαμε δεν έφτιαξα όσα θα ήθελα αλλά όσο νάναι τα χέρια μου δεν έμειναν άπραγα, ακριβώς γιατί έπρεπε να μένει το μυαλό 😶. 

Τελευταία έμειναν αλλά τελευταία δεν είναι , απλά είπα να μην τ' αφήσω για του χρόνου, όπως είχε μείνει η καμπάνα!

Καλή αρχή του τέλους λοιπόν!😀Όταν μπήκε πέρσυ το συγκεκριμένο κουτί στο σπίτι ,δε χάρηκα τόσο για το περιεχόμενο, που ήταν σίγουρο, όσο για αυτό καθ' εαυτό το κουτί! Απο μακρυά φώναζε σε τί ήθελε να μεταμορφωθεί 😉

Και φυσικά έπιασα αμέσως δουλειά. Μη κοιτάτε που το "αμέσως" έγινε ένα χρονο μετά! Το καλό πράμα αργεί να γίνει, λέει η παροιμία, αλλά δεν έχει θέση εδώ, όσο τ' ατυχήματα που προέκυψαν πέρσυ. Κατ αρχάς χώλαινε η κατασκευή. Πέρασε απο πολλά στάδια και αναδιαμορφώσεις για να καταλήξει σ αυτό που βλέπετε και στο τέλος, αφου δεν εύρισκα θέση για φωτογράφιση και μετά απο δεκάδες φωτογραφίες που δε μ ικανοποιούσαν, επήλθε το μοιραίο...κάποια στιγμή μάλλον απο απελπισία πια, έκανε το απονενοημένο διάβημα της αυτοκαταστροφής. Αλλά και πάλι το έσωσα! τραυματισμένο πολλαπλώς ως προς τα αξεσουάρ του ευτυχώς,😷 είχε περάσει όμως ο καιρός κι έτσι έμεινε στο χρονοντούλαπο, μέχρι την επόμενη χρονιά και πάλι στο τέλος βρέθηκε 😢

Η κατασκευή έγινε με πάστα (ατλακολ, χρώμα και άμμο) για να γίνει πιο σκληρό το κουτί. Γύρισα τον πάτο προς τα έξω, αφου έκανε προεξοχή και τον συνέρραψα, αφού του είχα περάσει τον κωδωνοκρούστη, που ήταν μια μικρού μεγέθους χριστουγεννιάτικη μπάλα. 

Στην βάση της καμπάνας επάνω στο κρεμαστήρι, είχα φτιάξει απο πηλό, ο οποίος στη συντριβή διαλύθηκαν και έτσι αντικαταστάθηκαν απο ξυλόγλυπτα (δεν τα είχα τότε), όπως ξυλόγλυπτα κολλήθηκαν στην περίμετρό της πάνω και κάτω, να μοιάζουν με τα σκαλίσματα που έχουν οι πραγματικές καμπάνες και για περισσότερη ομορφιά και γιορτινή διακόσμηση, έφτιαξα αλεξανδρινό απο πολυμερικό πηλό και κόλλησα διάφορους χριστουγεννιάτικης φύσης καρπούς

Part 2 : Ο Αγιος Βασίλης ήρθε και  πλέον έφυγε κι εμείς στολίσαμε και ήρθε η ώρα να ξεστολίσουμε 😤 Πόσο μπελαλίδικο το στόλισμα και πόσο  στενάχωρο το ξεστόλισμα! Ξαφνικά το σπίτι φαίνεται να ξεγυμνώνεται, να χάνει τη λάμψη, τη ζεστασιά του, τη χαρούμενη διάθεση και ξαναγίνεται συνηθισμένο, καθημερινό και άχαρο 😢. 

Πραγματικά με λυπεί αυτή η εικόνα, που ουδεμίαν σχέση έχει με την ψευδαίσθηση της χαράς και της γιορτής των προηγούμενων ημερών. Γι αυτό ΔΕΝ ξεστόλισα ακόμη 😂

Και να λοιπόν που αφού στόλισα το σπίτι είπα να στολίσω και κάθε πρόσφορο χώρο!

Είχα απο πέρσυ  αγορασμένο ενα βαλιτσάκι -μπάμπουσκα (το ένα δηλ. χωρούσε μέσα στ άλλο) Δεν είχα κάποια ιδέα οταν το παράγγελνα απλά μ άρεσε έτσι μικρούλια που ήταν και η τιμή τους ήταν ακόμα πιο δελεαστική. Έμειναν λοιπόν στο ντουλάπι των υλικών, μέχρι που με το στόλισμα του σπιτιού και τα γενέθλια του αδελφού μου, μου ήρθε η ιδέα και για τη δικιά του χρήση, του μικρότερου εκ των δύο. Ασε που είχα κι ένα ξυλόγλυπτο τζάκι κι όλο κάπου ήθελα να το εντάξω 😍

Ετσι έγινε το κεντρικό στοιχείο ενός σαλονιού και μαζί με το δεντράκι το μόνο έτοιμο (αλλά και σ αυτό προστέθηκαν αστέρια και μπαλίτσες-χάντρες), ολα τ άλλα χειροποίητα. Στην αρχή φτιάχτηκε η μπερζέρα με χαρτονένιο σκελετό και επένδυση βαμβακιού και κάλυμμα υφάσματος χριστουγεννιάτικου. Υποπόδιο για τη μπερζέρα, φωτιστικό απο πάνω για να μη γίνει κεντρικό και εμποδίζει το κλείσιμο της βαλίτσας. Στη  συνέχεια ο διθέσιος καναπές με πλάτη επίσης χαρτονένια με βαμβάκι και ύφασμα και βάση για τα δύο "μαξιλάρια" απο δυο άδειες ατομικές συσκευασίες μαρμελάδας, βαμβάκι ομοίως και ύφασμα. Ένα πλακάκι self test έγινε το τραπεζάκι σαλονιού με το κηροπήγιο και την "τάρτα" απο ένα καπάκι γνωστού αναψυκτικού κι ένα κουμπί με μελόψωμο.  Το δε τζάκι στολίστηκε με τις καλτσούλες της οικογένειας απο πηλό για τα δώρα του Αϊ Βασίλη, η φωτιά (πλαστικό κομμάτι λουλουδιού που χωρίστηκε στα δύο για να δώσει τις φλόγες) να καίει και να σκορπίζει στο χώρο θαλπωρή, πάντα με την προστασία του "σιδερένιου προστατευτικού" μπροστά του. Και είχε τόση γλύκα ο χώρος με τα παιχνίδια κάτω απο το δέντρο  και τη χαρά της προσμονής που μέχρι κι ο Αη βασίλης κοντοστάθηκε και κοίταξε απο το παράθυρο!

Ανάλογα ντύθηκε και εξωτερικά με χαρτιά scrapbooking  και Die cuts (οι χαρτονένιες εικόνες 😉) κορδέλες και λοιπά αξεσουάρ

Ιδού λοιπόν το "παλατάκι" που χωράει σ΄ ένα μίνι βαλιτσάκι!

Τριτώνει το "κακό": Και όπως είπαμε και παραπάνω ο Αη Βασίλης ήδη βρίσκεται στο δρόμο της επιστροφής, αφού πέρασε απο κάμπους και χωριά!

 Ενα τέτοιο χωριό (κάπου στις Αλπεις, αν κρίνω απο τα σπιτάκια του, φτωχά σαλέ τα καημένα και σκιέρ εν μέσω αρκούδων!!!χαχαχα) στήθηκε μέσα σ΄ ένα πρώην κασπώ, που αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του, κρατήθηκε γιατί...ποτέ δεν ξέρεις 😌 Κι αν αυτό δεν ήξερε εγω ήξερα πολύ καλά τί θα το έκανα 😀. Απο γκρι λοιπόν (οχι οτι ήταν άσχημο το γκρι ασημί, αλλά είπαμε...) βάφτηκε ριγέ, κολλήθηκε ριζόχαρτο, εγινε κρακελέ δύο συστατικών και μετά στήθηκε το σκηνικό απο υφασμάτινα δεντράκια στα χρώματα του κασπώ, πάνω σε κορμούς απο κανέλες, που καρφώθηκαν πάνω σε όγκους φελιζόλ εν είδει χιονιού, ενας Αϊ Βασίλης ξυλόγλυπτο απο δώρο προηγούμενου έτους, ταρανδάκια που πετούσαν στον ουρανό σέρνοντας το έλκηθρο για το χιόνι

Και φτάνουμε ασθμαίνοντας στην κατάληξη:

Πάει λοιπόν ο Αϊ Βασιλης αφού άδειασε όλα του καλούδια, μακάρι νάναι ολα καλά, αυτό μόνο ο χρόνος θα το δείξει κι αφου πια δε χρειαζόταν μεγάλο όχημα μια που και η βενζίνα είναι ασύμφορη και κάνεις πια τις αναγκαίες μετακινήσεις, προτίμησε κάτι πιο μικρό και οικολογικό.

Σε κάποιο συμμάζεμα λυπήθηκα να πετάξω ένα άδειο  μπουκάλι χλωρίου, γιατί στη βάση του διέκρινα ένα σχήμα που με παρέπεμψε κάπου 😉 Έτσι βάλθηκα να το κόβω και να του δώσω το κατάλληλο της έμπνευσής μου σχήμα. Ναι καλά καταλάβατε...ελκήθρου!

Στη συνέχεια διαχώρισα διάφορα ξυλόγλυπτα που έτυχε να έχω ,τα κόλλησα προσεκτικά γιατί αν κάποιο χαλούσε δεν είχα καβάτζα, κόλλησα στα παγοπέδιλα ξύλινους αναδευτήρες καφέ που μου είχε προμηθεύσει η νύφη μου απο τους πρωινούς καφέδες που παραγγέλνει και μετά έψαχνα για τα ελικοειδή στοιχεία που απολήγουν εμπρός. Στην αρχή η έμπνευση ήταν βραχίονες απο γυαλιά (νάσαι καλά Βαρβάρα 💝) αν δεν εύρισκα, τα επόμενα που χρησιμοποίησα θα ήταν αυτά στη θέση τους Και επειδή όποιος ψάχνει βρίσκει, ιδού το τέλειο . ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΩ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ! Για ποιά με περάσατε παναπεί; Να που χρειάστηκαν!

Τα έκοψα λοιπόν και τα κόλλησα πάνω στους ξύλινους αναδευτήρες.

Ασταρώθηκαν ολα μαζί να δεχτούν το τελικό χρώμα. Έντυσα όλο το εσωτερικό με κόκκινο βελούδο, έφτιαξα το κάθισμα με χαρτόνι επενδυμένο με βαμβάκι και ύφασμα και τη βάση απο ένα άδειο καρουλάκι κορδέλας, ντυμένο κι αυτό με τ ίδια υλικά. Κόλλησα το χρυσό σιρίτι  γύρω γύρω, έβαψα με κόκκινο  μαύρο ακρυλικό το "όχημα", χρυσό τα ελικοειδή στοιχεία και μαύρη τη βάση, χρησιμοποίησα ακόμα κάποια chipboard  στα πλευρά για επιπλέον στόλισμα του ελκήθρου και μια κορώνα στόλισε την κορυφή της πίσω πλευράς πάνω απο το κάθισμα. Ετσι ανάλαφρος απο περιττά βάρη και έξοδα στρογγυλοκάθισε ο Αγιος και πήρε το δρόμο του γυρισμού

Θα πήγαινε αλήθεια το μυαλό κάποιου αν το έβλεπε σ ε μια βιτρίνα οτι προέρχεται απο ένα τόσο ευτελές υλικό ανακύκλωσης; Νομίζω πώς οχι!

Ηθικό δίδαγμα μετά την ανακεφαλαίωση, ποτέ μην υποτιμάτε κάτι αν δε το κοιτάξετε με δεύτερη ματιά 😉 Όλα μπορούν νάχουν παράταση ζωής με δεύτερη ιδιότητα, αρκεί να πιάσεις την ιδέα που εκπέμπουν!

Μακάρι νάχουμε όλοι μια ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ,όπως την ονειρευόμαστε.

Και για το τέλος φύλαξα τις ευχαριστίες μου για όσους φίλους με θυμήθηκαν παντοιοτρόπως, τα δώρα καρδιάς πολύτιμα, σ ε λόγια ή σε αντικείμενα, κάποια με συγκίνησαν ΠΟΛΥ 😢και θα φροντίσω να τηρήσω τη συμβουλή :"Χαρά , never grow up"!!! 😍😍💝 Πρέπει νάχεις καταλάβει (ξέρει σ εποιόν απευθύνομαι😉), οτι αφου δε "μεγάλωσα" μέχρι τώρα που σίτεψα, δε πρόκειται ποτέ! Ασε που απο δω και στο εξής ο άνθρωπος ξαναγίνεται "παιδί" 😵😂.

Γυάλισε το μάτι μου

Αυτό θα μπορούσε νάναι και κυριολεκτικό,αλλά για την ώρα αναφέρομαι στο δημιουργικό και ευχάριστο κομμάτι. Κατ αρχάς να τα πούμε;;;

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,

ψηλή μου δεντρολιβανιά

κι αρχή καλός μας χρόνος,

εκκλησιά με τ’ άγιο θρόνος. 

Τί κι αν εχουν  χρόνια να έρθουν το σπίτι μου παιδάκια για τα κάλαντα, εγω πάντα τα νοσταλγώ και  επιθυμώ να τα καλοδεχθώ ,σαν ένα δώρο των παιδικών μου χρόνων

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ λοιπόν με ΥΓΕΙΑ πάνω απ όλα κι όλα τ άλλα θα τα παλέψουμε. Ποιός ξέρει μπορεί η φετινή χρονιά να μας κάνει την έκπληξη και να επικυρώσει τις ελπίδες μας

Σε τούτο σπίτι που ΄ρθαμε 

πέτρα να μη ραγίσει 

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού

 χίλια χρονια να ζήσει

Ε ας μην είμαστε και πλεονέκτες, δε θα γίνουμε και Μαθουσάλες, καλά νάναι κι όσα είναι

Αυτό λοιπόν το σπίτι ήταν η φετινή προσθήκη στο χριστουγεννιάτικο χωριό μου

Στη συνέχεια είπα ν ανακυκλώσω ο,τι είχα μικρά και καταφρονεμένα, ν αποκτήσουν υπόληψη και προσωπική ταυτότητα  😊.

Βρέθηκαν πρόσφορα βαζάκια και κούπες με λογότυπα και σκέφτηκα να αλλάξουν ένδυμα, μάλλον να ντυθούν (ειδικά τα γυαλινα) και μάλιστα γιορτινά

Ετσι μία σειρά απο τετράγωνα βάζα έγιναν  ιδανικός καμβάς για χριστουγεννιάτικες παραστάσεις, οχι οτι τα απλά στρογγυλά έμειναν πίσω, απλά τα τετράγωνα παρείχαν μία έξτρα δυνατότητα να λειτουργήσεις αυτόνομα, χωρίς να φαίνονται ενώσεις.

Θέλησα να προχωρήσω λίγο πέρα απο το απλό decoupage εφαρμόζοντας πηλό και δημιουργώντας ανάγλυφες φόρμες. Στη συνέχεια όποια κενά δημιουργήθηκαν απο τη συρραφή χαρτοπετσετών καλύφθηκαν απο χρωματικούς συνδυασμούς.

Την ίδια τεχνική ακολούθησα και για την κανάτα της καφετιέρας του γαλλικού καφέ που εξέπνευσε αιφνιδίως και δε μου έκανε καρδιά να πετάξω έτσι άσπλαχνα την κανάτα. Μπορεί να μην είναι πια χρηστική για το λόγο που δημιουργήθηκε θα βρεί όμως άλλο λόγο χρήσης. Ποτέ δε ξέρεις! Αλλά ακόμα και ως διακοσμητικό αντικείμενο στην κουζίνα παίζει άνετα μπαλίτσα 😊 

Κοιτάξτε τί γλυκα έγινε!

Και σειρά πήραν οι κούπες.

Με την κατάλληλη διακόσμηση γίνονται ένα όμορφο δωράκι που θα δώσει χαρά και χαμόγελο, ελπίζω, στον αποδέκτη
Οπως και τα μπουκάλια ,διαχρονική αγάπη, αλλά μάλλον μόνο δικιά μου, αφου στα μπαζάρ δεν 

προτιμούνται γιατί οι  κυρίες προτιμούν αντικείμενα που θα παραμείνουν εμφανή όλο το χρόνο. Εγω πάντως τα λατρεύω και τα αξιοποιώ κι ας μένουν παραπονεμένα κατ οίκον

Ενας γυάλινος κόσμος λοιπόν χαρούμενος και γιορτινός σε εορταστικό οργασμό!

Και για το τέλος και τη νέα αρχή, γυάλινα αερόστατα απο καμένες λάμπες φωτισμού, σαν γούρια, με moto "ο,τι είναι νεκρό μπορεί ν αναστηθεί και να φέρει αισιοδοξία και ελπίδα για μια νέα αρχή"

Ν'est pas ?

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ευχομαι απο τα βάθη της καρδιάς μου σε γνωστους, άγνωστους ημεδαπούς και αλλοδαπούς φίλους και άλλο κακό να μη μας βρεί!

Υ.Γ Στην πρώτη ανάρτηση του χρόνου έβαλε ο διαβολάκος την ουρά του πάλι, που λέει και το τραγούδι κι αν διαβάζετε κάποια κουφά στην ανάρτηση να ξέρετε οτι ουτε πιωμένη γραφω ουτε εχω πάθει κάποιο εγκεφαλικό 😡 Ενω στο πρόχειρο το διαβάζω όπως το έχω γραμμένο στην δημοσίευση παίρνει πρωτοβουλία το σύστημα και γράφει τα δικά του. Προσπάθησα να τα ξαναγράψω αλλά πάλι σε κάποια σημεία ειναι άλλα ντ άλλων.Ζητώ συγγνώμη, θα εξακολουθήσω να προσπαθώ😤