Μα δεν τελειώσαμε, δε γίνεται σου λέω ,δεν τελειώσαμε

Τί νομίζατε οτι έτσι εύκολα θα ξεμπλέκατε απο μένα; Είπαμε δεν έφτιαξα όσα θα ήθελα αλλά όσο νάναι τα χέρια μου δεν έμειναν άπραγα, ακριβώς γιατί έπρεπε να μένει το μυαλό 😶. 

Τελευταία έμειναν αλλά τελευταία δεν είναι , απλά είπα να μην τ' αφήσω για του χρόνου, όπως είχε μείνει η καμπάνα!

Καλή αρχή του τέλους λοιπόν!😀Όταν μπήκε πέρσυ το συγκεκριμένο κουτί στο σπίτι ,δε χάρηκα τόσο για το περιεχόμενο, που ήταν σίγουρο, όσο για αυτό καθ' εαυτό το κουτί! Απο μακρυά φώναζε σε τί ήθελε να μεταμορφωθεί 😉

Και φυσικά έπιασα αμέσως δουλειά. Μη κοιτάτε που το "αμέσως" έγινε ένα χρονο μετά! Το καλό πράμα αργεί να γίνει, λέει η παροιμία, αλλά δεν έχει θέση εδώ, όσο τ' ατυχήματα που προέκυψαν πέρσυ. Κατ αρχάς χώλαινε η κατασκευή. Πέρασε απο πολλά στάδια και αναδιαμορφώσεις για να καταλήξει σ αυτό που βλέπετε και στο τέλος, αφου δεν εύρισκα θέση για φωτογράφιση και μετά απο δεκάδες φωτογραφίες που δε μ ικανοποιούσαν, επήλθε το μοιραίο...κάποια στιγμή μάλλον απο απελπισία πια, έκανε το απονενοημένο διάβημα της αυτοκαταστροφής. Αλλά και πάλι το έσωσα! τραυματισμένο πολλαπλώς ως προς τα αξεσουάρ του ευτυχώς,😷 είχε περάσει όμως ο καιρός κι έτσι έμεινε στο χρονοντούλαπο, μέχρι την επόμενη χρονιά και πάλι στο τέλος βρέθηκε 😢

Η κατασκευή έγινε με πάστα (ατλακολ, χρώμα και άμμο) για να γίνει πιο σκληρό το κουτί. Γύρισα τον πάτο προς τα έξω, αφου έκανε προεξοχή και τον συνέρραψα, αφού του είχα περάσει τον κωδωνοκρούστη, που ήταν μια μικρού μεγέθους χριστουγεννιάτικη μπάλα. 

Στην βάση της καμπάνας επάνω στο κρεμαστήρι, είχα φτιάξει απο πηλό, ο οποίος στη συντριβή διαλύθηκαν και έτσι αντικαταστάθηκαν απο ξυλόγλυπτα (δεν τα είχα τότε), όπως ξυλόγλυπτα κολλήθηκαν στην περίμετρό της πάνω και κάτω, να μοιάζουν με τα σκαλίσματα που έχουν οι πραγματικές καμπάνες και για περισσότερη ομορφιά και γιορτινή διακόσμηση, έφτιαξα αλεξανδρινό απο πολυμερικό πηλό και κόλλησα διάφορους χριστουγεννιάτικης φύσης καρπούς

Part 2 : Ο Αγιος Βασίλης ήρθε και  πλέον έφυγε κι εμείς στολίσαμε και ήρθε η ώρα να ξεστολίσουμε 😤 Πόσο μπελαλίδικο το στόλισμα και πόσο  στενάχωρο το ξεστόλισμα! Ξαφνικά το σπίτι φαίνεται να ξεγυμνώνεται, να χάνει τη λάμψη, τη ζεστασιά του, τη χαρούμενη διάθεση και ξαναγίνεται συνηθισμένο, καθημερινό και άχαρο 😢. 

Πραγματικά με λυπεί αυτή η εικόνα, που ουδεμίαν σχέση έχει με την ψευδαίσθηση της χαράς και της γιορτής των προηγούμενων ημερών. Γι αυτό ΔΕΝ ξεστόλισα ακόμη 😂

Και να λοιπόν που αφού στόλισα το σπίτι είπα να στολίσω και κάθε πρόσφορο χώρο!

Είχα απο πέρσυ  αγορασμένο ενα βαλιτσάκι -μπάμπουσκα (το ένα δηλ. χωρούσε μέσα στ άλλο) Δεν είχα κάποια ιδέα οταν το παράγγελνα απλά μ άρεσε έτσι μικρούλια που ήταν και η τιμή τους ήταν ακόμα πιο δελεαστική. Έμειναν λοιπόν στο ντουλάπι των υλικών, μέχρι που με το στόλισμα του σπιτιού και τα γενέθλια του αδελφού μου, μου ήρθε η ιδέα και για τη δικιά του χρήση, του μικρότερου εκ των δύο. Ασε που είχα κι ένα ξυλόγλυπτο τζάκι κι όλο κάπου ήθελα να το εντάξω 😍

Ετσι έγινε το κεντρικό στοιχείο ενός σαλονιού και μαζί με το δεντράκι το μόνο έτοιμο (αλλά και σ αυτό προστέθηκαν αστέρια και μπαλίτσες-χάντρες), ολα τ άλλα χειροποίητα. Στην αρχή φτιάχτηκε η μπερζέρα με χαρτονένιο σκελετό και επένδυση βαμβακιού και κάλυμμα υφάσματος χριστουγεννιάτικου. Υποπόδιο για τη μπερζέρα, φωτιστικό απο πάνω για να μη γίνει κεντρικό και εμποδίζει το κλείσιμο της βαλίτσας. Στη  συνέχεια ο διθέσιος καναπές με πλάτη επίσης χαρτονένια με βαμβάκι και ύφασμα και βάση για τα δύο "μαξιλάρια" απο δυο άδειες ατομικές συσκευασίες μαρμελάδας, βαμβάκι ομοίως και ύφασμα. Ένα πλακάκι self test έγινε το τραπεζάκι σαλονιού με το κηροπήγιο και την "τάρτα" απο ένα καπάκι γνωστού αναψυκτικού κι ένα κουμπί με μελόψωμο.  Το δε τζάκι στολίστηκε με τις καλτσούλες της οικογένειας απο πηλό για τα δώρα του Αϊ Βασίλη, η φωτιά (πλαστικό κομμάτι λουλουδιού που χωρίστηκε στα δύο για να δώσει τις φλόγες) να καίει και να σκορπίζει στο χώρο θαλπωρή, πάντα με την προστασία του "σιδερένιου προστατευτικού" μπροστά του. Και είχε τόση γλύκα ο χώρος με τα παιχνίδια κάτω απο το δέντρο  και τη χαρά της προσμονής που μέχρι κι ο Αη βασίλης κοντοστάθηκε και κοίταξε απο το παράθυρο!

Ανάλογα ντύθηκε και εξωτερικά με χαρτιά scrapbooking  και Die cuts (οι χαρτονένιες εικόνες 😉) κορδέλες και λοιπά αξεσουάρ

Ιδού λοιπόν το "παλατάκι" που χωράει σ΄ ένα μίνι βαλιτσάκι!

Τριτώνει το "κακό": Και όπως είπαμε και παραπάνω ο Αη Βασίλης ήδη βρίσκεται στο δρόμο της επιστροφής, αφού πέρασε απο κάμπους και χωριά!

 Ενα τέτοιο χωριό (κάπου στις Αλπεις, αν κρίνω απο τα σπιτάκια του, φτωχά σαλέ τα καημένα και σκιέρ εν μέσω αρκούδων!!!χαχαχα) στήθηκε μέσα σ΄ ένα πρώην κασπώ, που αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του, κρατήθηκε γιατί...ποτέ δεν ξέρεις 😌 Κι αν αυτό δεν ήξερε εγω ήξερα πολύ καλά τί θα το έκανα 😀. Απο γκρι λοιπόν (οχι οτι ήταν άσχημο το γκρι ασημί, αλλά είπαμε...) βάφτηκε ριγέ, κολλήθηκε ριζόχαρτο, εγινε κρακελέ δύο συστατικών και μετά στήθηκε το σκηνικό απο υφασμάτινα δεντράκια στα χρώματα του κασπώ, πάνω σε κορμούς απο κανέλες, που καρφώθηκαν πάνω σε όγκους φελιζόλ εν είδει χιονιού, ενας Αϊ Βασίλης ξυλόγλυπτο απο δώρο προηγούμενου έτους, ταρανδάκια που πετούσαν στον ουρανό σέρνοντας το έλκηθρο για το χιόνι

Και φτάνουμε ασθμαίνοντας στην κατάληξη:

Πάει λοιπόν ο Αϊ Βασιλης αφού άδειασε όλα του καλούδια, μακάρι νάναι ολα καλά, αυτό μόνο ο χρόνος θα το δείξει κι αφου πια δε χρειαζόταν μεγάλο όχημα μια που και η βενζίνα είναι ασύμφορη και κάνεις πια τις αναγκαίες μετακινήσεις, προτίμησε κάτι πιο μικρό και οικολογικό.

Σε κάποιο συμμάζεμα λυπήθηκα να πετάξω ένα άδειο  μπουκάλι χλωρίου, γιατί στη βάση του διέκρινα ένα σχήμα που με παρέπεμψε κάπου 😉 Έτσι βάλθηκα να το κόβω και να του δώσω το κατάλληλο της έμπνευσής μου σχήμα. Ναι καλά καταλάβατε...ελκήθρου!

Στη συνέχεια διαχώρισα διάφορα ξυλόγλυπτα που έτυχε να έχω ,τα κόλλησα προσεκτικά γιατί αν κάποιο χαλούσε δεν είχα καβάτζα, κόλλησα στα παγοπέδιλα ξύλινους αναδευτήρες καφέ που μου είχε προμηθεύσει η νύφη μου απο τους πρωινούς καφέδες που παραγγέλνει και μετά έψαχνα για τα ελικοειδή στοιχεία που απολήγουν εμπρός. Στην αρχή η έμπνευση ήταν βραχίονες απο γυαλιά (νάσαι καλά Βαρβάρα 💝) αν δεν εύρισκα, τα επόμενα που χρησιμοποίησα θα ήταν αυτά στη θέση τους Και επειδή όποιος ψάχνει βρίσκει, ιδού το τέλειο . ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΩ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ! Για ποιά με περάσατε παναπεί; Να που χρειάστηκαν!

Τα έκοψα λοιπόν και τα κόλλησα πάνω στους ξύλινους αναδευτήρες.

Ασταρώθηκαν ολα μαζί να δεχτούν το τελικό χρώμα. Έντυσα όλο το εσωτερικό με κόκκινο βελούδο, έφτιαξα το κάθισμα με χαρτόνι επενδυμένο με βαμβάκι και ύφασμα και τη βάση απο ένα άδειο καρουλάκι κορδέλας, ντυμένο κι αυτό με τ ίδια υλικά. Κόλλησα το χρυσό σιρίτι  γύρω γύρω, έβαψα με κόκκινο  μαύρο ακρυλικό το "όχημα", χρυσό τα ελικοειδή στοιχεία και μαύρη τη βάση, χρησιμοποίησα ακόμα κάποια chipboard  στα πλευρά για επιπλέον στόλισμα του ελκήθρου και μια κορώνα στόλισε την κορυφή της πίσω πλευράς πάνω απο το κάθισμα. Ετσι ανάλαφρος απο περιττά βάρη και έξοδα στρογγυλοκάθισε ο Αγιος και πήρε το δρόμο του γυρισμού

Θα πήγαινε αλήθεια το μυαλό κάποιου αν το έβλεπε σ ε μια βιτρίνα οτι προέρχεται απο ένα τόσο ευτελές υλικό ανακύκλωσης; Νομίζω πώς οχι!

Ηθικό δίδαγμα μετά την ανακεφαλαίωση, ποτέ μην υποτιμάτε κάτι αν δε το κοιτάξετε με δεύτερη ματιά 😉 Όλα μπορούν νάχουν παράταση ζωής με δεύτερη ιδιότητα, αρκεί να πιάσεις την ιδέα που εκπέμπουν!

Μακάρι νάχουμε όλοι μια ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ,όπως την ονειρευόμαστε.

Και για το τέλος φύλαξα τις ευχαριστίες μου για όσους φίλους με θυμήθηκαν παντοιοτρόπως, τα δώρα καρδιάς πολύτιμα, σ ε λόγια ή σε αντικείμενα, κάποια με συγκίνησαν ΠΟΛΥ 😢και θα φροντίσω να τηρήσω τη συμβουλή :"Χαρά , never grow up"!!! 😍😍💝 Πρέπει νάχεις καταλάβει (ξέρει σ εποιόν απευθύνομαι😉), οτι αφου δε "μεγάλωσα" μέχρι τώρα που σίτεψα, δε πρόκειται ποτέ! Ασε που απο δω και στο εξής ο άνθρωπος ξαναγίνεται "παιδί" 😵😂.