Δεύτε λάβετε φως!

Νιο φως μοιράζω μαζί με νιές ιδέες 😉😍

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ λοιπόν κι εφέτος για μας, χωρίς εμάς, εμείς περιμένουμε καρτερικά τη σειρά μας, αλλά φως δε διαφαίνεται στον ορίζοντα 😵. Πομονή στην πομονή λοιπόν και τα μυαλά στα κάγκελα, αλλά πριν πηδήσουν απόξω μια φαεινή ιδέα ήρθε και τα αναχαίτισε!

Όλα άρχισαν από τα δέματα των αχρήστων, καθότι ... απελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο!

Ούτε καπνίζω, ούτε πίνω, μόνο κάποιες φορές όταν το καλεί η παρέα (μάλλον πρέπει να μιλήσω σε παρελθόντα χρόνο 😢) κανένα ουζάκι ή μπυρίτσα! Για τέτοια κραιπάλη μιλάμε!!! Βέβαια μη νομίζετε οτι είμαι τόσο αγιόπαιδο!!!όόόχι βέβαια, δεν θέλω να σας παρουσιάσω άλλη εικόνα περί εμού, απλά έχω άλλα κακά χούγια εγω 😊😂

Τέλος πάντων δεν παύει το πίνειν ιδίως να σου προσφέρει εκτός από φτιάξιμο κεφαλιού και φτιάξιμο  φαντασίας 😉! Πολλές φορές τα οινοπνευματώδη είναι συσκευασμένα σε προσεγμένες συσκευασίες που είναι κρίμα να πετιόνται ανεκμετάλλευτες. 

Από απλά ξύλινα κουτιά μέχρι πιο ιδιαίτερα...

 
Η πρώτη απόπειρα έγινε πριν κάμποσα χρόνια με μια ωραία χαρτοπετσέτα decoupage και έμεινε ημιτελής. Οι άλλες δύο είναι εντελώς πρόσφατες.

Εξ αρχής οταν συναπαντηθήκαμε με αυτά τα περίεργα κουτιά συσκευασίας γνωστής μάρκας ουίσκι 😝(αυτό κι αν δε μ αρέσει καθόλου!!) με παρέπεμψε σε φανάρι. Ίσως, επειδή ένα τέτοιο φανάρι πολύ παλιό οικογενειακό κειμήλιο, που δεν εκτίμησα όσο έπρεπε λόγω της κακής του κατάστασης τότε, το πέταξα  και το μετάνιωσα πικρά τα επόμενα χρόνια. Ισως...λέω, δεν μπορεί νάμαι σίγουρη για τίποτα. Η ουσία είναι, οτι φανάρι μου θύμισε, φανάρι ήθελα να φτιάξω.

Όμως τα φανάρια έχουν συγκεκριμένη δομή κι αυτό ήταν μόνο η βάση 😏

Έτσι μία απλή αριθμητική πράξη, ανορθόδοξη βέβαια  και μια πιο ενδελεχής ματιά στη σωρεία των αχρήστων έδωσε την τελική ιδέα!

Φανάρι συναρμολογημένο διακοσμημένο με ξυλόγλυπτα 

Στη μία περίπτωση χρησιμοποιήθηκε για "τρούλος" του φαναριού ένα μεταλλικό κηροπήγιο (χριστουγεννιάτικο όπως καταλαβαίνετε από τις εγκοπές) που είχε χάσει το γυαλάκι του και ήταν μεταξύ "να το πετάξω ή να το κρατήσω;" 😒 Τελικά για καλή του τύχη (κι εμένα φυσικά) το κράτησα και πήρε τη θέση του στην κορυφή του φαναριού. 

Για τελείωμα κολλήθηκε η σκεπούλα ενός φαναριού από μπομπονιέρα! Ολως τυχαίως πάλι ευρεθείσα από δέμα αχρήστων, είχαν φτάσει 3 στα χέρια μου που κι αυτές τέθηκαν σε διαβούλευση "πετάω ή κρατάω;" και η γνώμη που επικράτησε βοήθησε τα μάλα στην σημερινή παρουσίαση των 3!

Επειδή ήταν πολύ απλό για τα γούστα μου, αφού βάφτηκε εννοείται με αλλεπάλληλα χρώματα κιμωλίας, για τα τριγωνικά ανοίγματα, τη μετόπη και το δέσιμο των στοιχείων σκέφτηκα να εφαρμόσω ξυλόγλυπτα. Σπουδαία εφεύρεση τα ξυλόγλυπτα! Μπορεί να κοστίζουν κάτι παραπάνω αλλά την γκλαμουριά τη δίνουν και στο πιο ανούσιο αντικείμενο.

Κάποια σημεία που δεν υπολογίστηκαν και δε κόπηκαν με ακρίβεια, τοποθετήθηκαν διακοσμητικά, λουλουδάκια ,πεταλουδίτσες και φυσικά βάφτηκαν κι αυτά με χρώματα κιμωλίας και περάστηκαν με πατίνα όπως το τελικό αποτέλεσμα.

Έτσι έγινε η αρχή και πήραν σειρά και τα επόμενα δύο. Το απείραχτο και το ημιτελές. 

Σ' αυτά χρησιμοποιήθηκαν καπάκια από σπρέϋ για την κορυφή, μια που δεν είναι κάθε μέρα τ'  Αγιανιού να χεις μεμονωμένα κομμάτια από μεταλλικά διακοσμητικά! Όμως κι αυτά επιτέλεσαν με ακρίβεια το καθήκον τους και παράπονο δεν έχω.

 Όσο για ξυλόγλυπτα, εδώ χρησιμοποιήθηκαν με περισσότερη φειδώ, μια που και τα σχήματα δε το χρειάζονταν και δεν είχα και ποσότητα για να καλυφθούν πλήρως οι επιφάνειες.

 Όμως την ίδια δουλειά κάνουν και οι δαντέλες 😉, αρκεί να τις βλέπεις με τη σωστή ματιά!

Για να αποκτήσουν κορμί λαμπάδα, απέκτησαν ποδαράκια από χάντρες και αυτά τους έδωσαν την πρέπουσα κορμοστασιά, που πραγματικά τους έδωσε άλλον αέρα.

Φανάρι συναρμολογημένο με διακόσμηση απο στένσιλ και ανάγλυφα στοιχεία

Τα δε παραθυράκια με το λογότυπο, αντικαταστάθηκαν από άλλα διαφανή κομμάτια και το καθένα απέκτησε άλλη οντότητα με το κατάλληλο στένσιλ.

Φανάρι συναρμολογημένο και ντυμένο με decoupage χαρτοπετσέτας, ξυλόγλυπτα και λουλουδάκια πορσελάνης

Είμαι πολύ περήφανη για την πρόσθεση 1+1+1=1 που κόντρα στα μαθηματικά που ανέκαθεν μισούσα και πήρα το αίμα μου πίσω, έδωσαν το τέλειο αποτέλεσμα!

Ναι, από 3 ανόμοια και διαφορετικής χρήσης πράγματα, μπορείς να συνθέσεις ένα μοναδικό, αξιοπρόσεκτο και χρήσιμο πια αντικείμενο!

Μιλάμεεε ....κι ο Διογένης τα ζήλεψε! Δε νομίζετε  ή μόνη μου τα λέω μόνη μου τ ακούω;

Σπάστε τα στερεότυπα

Να σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου δεν επιδίδομαι με την ίδια ζέση στα Πασχαλινά όπως τα Χριστούγεννα αλλά φέτος το κακό παράγινε.

Ούτε να τα δω ούτε να τ ακούσω. Μα Λαμπρή περιμένουμε;;;

Είμαστε μια ανάσα από τη Μεγάλη Βδομάδα και εγω θέλω να πέσω σε χειμερία νάρκη όπως οι αρκούδες (έχω πλέον και το σωματότυπο 😢) και να ξυπνήσω όλα θάναι αλλιώς. ΑΛΛΙΩΩΩΣ ΛΕΜΕΕΕ 😡,ΌΠΩΣ ΞΕΡΑΜΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ

Δεν αντέχεται άλλο αυτό το πισωγύρισμα. Όσο υπομονή και να λες στον εαυτό σου, όσο κι αν θες να το παραβλέπεις για να αντέξεις, όσο δίνεις για να παίρνεις κουράγιο κι εσύ, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ 😤.

Είναι κι αυτό το σκωτσέζικο ντους από τις εναλλασσόμενες τακτικές που σπάει καρύδια όχι αστεία.

Τέλος πάντων ας αφήσω τη μουρμούρα μη σας μεταφέρω τη μαυρίλα μου, αλλά ρε παιδιά ένα ολόκληρο χρόνο το Μεγαλοβδόμαδο περιμένω κι αυτό τωρα...νάταν κι άλλο.  Άντε να  μαστε του χρόνου ακόμα ζωντανοί να ελπίζουμε οτι θα το ζήσουμε.

Με τούτα και μ εκείνα (με τα μπρόγια δηλ.και χωρίς κανένα κέφι) επειδή έπεσε από νωρίς πολύ αβγουλίλα στο φατσοβιβλίο παρασύρθηκα κι εγω μπας και μου έρθει η όρεξη, όπως λένε οτι έρχεται τρώγοντας (εγώ και χωρίς αυτή την παραίνεση πάλι μου ρχεται, σάμπως έχουμε και τίποτα καλλίτερο!) 

 Έτσι λοιπόν αποφάσισα να φτιάξω κι εγώ ένα αυγό, έτσι νάχουμε να λέγαμε!

 Δεν το ήθελα όμως καθώς πρέπει κι έτσι το αποδόμησα.

 Πήρα ένα μεγάλο υφασμάτινο  κόκκινο καρώ αυγό(θυμάστε αυτό των παιδικών μας χρόνων )το έκανα καλούπι και  έντυσα το μισό με γυψόγαζα.

Του πέρασα διάφορες πάστες μεταξύ αυτών και κρακελέ, οπως και εφέ γρασιδιού, να φαίνεται οτι  βρέθηκε θαμμένο στον κήπο. Εγω κι ο Μανώλης Ανδρόνικος τέτοιες ανακαλύψεις! 

Αφου βρέθηκε λοιπόν "σπασμένο", τελικά δε θα το πιστέψετε! μέσα του είχε ένα ολόκληρο παραμυθένιο μικρόκοσμο!  (όχι που δε θάχε!)

Η Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων!

Ανάμεσα στις φυλλωσιές και στα μαγικά μονοπάτια, στα σκιερά δέντρα και στις υγρές σπηλιές (λέμε τώρα!) ξεπετάχτηκε ο κύριος Κάπελας και ο λευκός Λαγός, πάντα με το ρολόι στο χέρι. Βρύα παντού ,φωλιές πεταλούδων και μικρές πασχαλίτσες ανάμεσα στα τραπουλόχαρτα της Βασίλισσας!

Στο φόντο τόπους τόπους φύλλο χρυσού να φαίνεται σαν τη μεμβράνη του αυγού, πολυκαιρισμένη από το πέρασμα του χρόνου μέσα στο χώμα. Η βάση που στηρίχθηκε το αυγό ήταν κομμάτι από ένα κρυστάλλινο αντικείμενο που αποκολλήθηκε και μια και είχε υφή κορμού με ανάγλυφα φρούτων ,βάφτηκε (ήταν ασημί) και κάνει χρέη βάσης της όλης σύνθεσης.

Ομολογώ οτι τούτη η χειροτεχνία μου έδωσε μια κάποια χαρά μέσα στην κακοκεφιά των ημερών και για το τέλος άλλο ένα αυγό, που ήρθε με μια παραγγελία αντί δώρου.

Ήταν ένα ευμεγέθες ανοιγόμενο αυγό απο φελιζόλ.

Στην αρχή είχα άλλη σκέψη να το χρησιμοποιήσω, αλλά μια που είχα πρόσφατα αποκτήσει και ένα καλούπι σιλικόνης, ένα βράδυ τσουκου τσουκου άρχισα να φτιάχνω φυλλαράκια από πηλό.

Κι ενω είχα αποφασίσει να το κάνω μισό μισό, πήρα φόρα και δε σταματούσα, οπότε ντύθηκε ολόκληρο. Ασταρώθηκε,βάφτηκε,πατιναρίστηκε,χρυσώθηκε,πουπουλιάστηκε,στεφανώθηκε κορώνα χρυσή και στήθηκε για φωτογράφιση!

Αυτά ήταν φίλοι μου αγαπημένοι τα πασχαλινά του 2021 και ο θεός να δώσει να το ξεχάσουμε και να ζήσουμε καλλίτερες μέρες στο μέλλον