Και τα προξενιά συνεχίζονται...

 και θέλω να πιστεύω με επιτυχία 😉

Αν δε παινέψω τις δημιουργίες μου θα πέσουν από τα ράφια να με πλακώσουν...αν με χάσετε να ξέρετε απο τί 😉

Ως άλλη Βασιλειάδου λοιπόν συνεχίζω να κάνω προξενιά στα ετερόκλιτα και ω του θαύματος τα περισσότερα μέχρι στιγμής έχουν στρέξει και διάγουν βίον ανθόσπαρτο και ευτυχή γιατί είναι βαρύ φορτίο η μοναξιά! Και ξεκαθαρίζω για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, διότι προξενιό δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου σε κανέναν. Οπως εγώ δεν ήθελα ν' ακούσω, άλλο τόσο, δεν πρότεινα σε κάποια κάποιον, όσο κολλητός και νάταν! Πέρασαν οι εποχές που άλλοι αποφάσιζαν για τις τύχες των ανθρώπων σαν νάταν κτήμα τους, εγώ μόνο στα άψυχα κτήματα μπορώ να παρεμβαίνω και μάλλον μου το ανταποδίδουν με την ομορφιά τους 😍

Και άρχεται η εξιστόρησης. Το πρώτο κυκλοφορούσε κατά καιρούς ασύδοτο στο σπίτι και πάντα μ ενοχλούσε ,όπως κάθε τι που φέρει λογότυπο πάνω του, ήτοι διαφημιστικό.

Το χρησιμοποιούσα βέβαια σαν χαμηλό βάζο, αλλά η βασική του χρήση ήταν παγωνιέρα (νομίζω οτι δε τη λέω λάθος). Πάντως πίστευα οτι ήταν για παγάκια στο ποτό σου αφού προερχόταν από πασίγνωστη μάρκα κονιάκ.

Το καπάκι πάλι ήταν ένα πλαστικό καπάκι από μπωλάκι που έμεινε ορφανό, αλλά δεν πετάχτηκε στους 5 δρόμους, αντίθετα μ' εμένα που το  προβλέπω το μέλλον μου 😢.

 Όταν είδα λοιπόν οτι ερχόταν κουτί στη γυάλινη παγωνιέρα ή όπως θέλετε πέστε το ,αποφάσισα να τα ενώσω εις σάρκαν μίαν κι ους ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω. 

Μπορεί να μην κλείνει αεροστεγώς, αλλά μπορεί άνετα να εκτελέσει χρέη φοντανιέρας 😍. 

Η διαδικασία λοιπόν είχε ως εξής, αφου διαφοροποιήθηκα εντελώς από τα μέχρι τώρα. Ούτε λουλούδια , ούτε χρώματα.

Επέλεξα δύο ετικέτες και τις έκανα μεταφορά εικόνας πάνω στο ασταρωμένο γυάλινο αντικείμενο, στη συνέχεια το έβαψα με off white χρώμα κιμωλίας και αφου στέγνωσε το πέρασα βερνίκι (κάτι που δεν έκανα στην επόμενη περίπτωση και ολίγον τι το πλήρωσα ...).  Μετά έκανα κρακελέ δύο συστατικών  εφέ σπασμένης πορσελάνης που ταιριάζει πολύ στα είδη οικιακής χρήσεως, μια που αλλάζει ολοκληρωτικά την εικόνα και δίνει την εντύπωση της πορσελάνης ενω μπορεί νάναι και χαρτί η βάση!

Το πλαστικό καπάκι ντύθηκε με φύλλα και έλικες από πηλό,  ασταρώθηκαν, βάφτηκαν ,βερνικώθηκαν και πατιναρίστηκαν. 

Ένα πρωτότυπο πόμολο δε, εκτελεί χρέη "κρατήματος" στην κορυφή για να το ανοίγεις με ευκολία. Όλο το σύνολο είναι στα χρώματα άσπρου-μαύρου! 

Δεν μπορείτε να πείτε, μιλάμε για επανάσταση!!!😂😂

Το δεύτερο προέκυψε απο "γαμπρό εισαγόμενο"  😁.

Το ξύλινο πλαίσιο ήρθε με μια αποστολή "αχρήστων" εκ Βορρά 💖που περιείχε ων ουκ έστιν αριθμός και κάθε λογής ποικιλίας! Αλλά ο αποστολέας μου είπε " ακόμα κι ένα να γίνει κάτι, εμένα μου αρκεί"! Οπερ και εγένετο και ελπίζω να το επικροτήσει 😏 

Αφού λοιπόν έφαγα μία μέρα ολόκληρη να ταξινομήσω κατ είδος 2 κούτες "αχρηστα", κόλλησα μ αυτό το ξύλινο πλαίσιο, που είχε γίνει μία εμφανής προσπάθεια αλλαγής που όμως έμεινε στη μέση. 
Πλάτη δεν είχε, τζάμι δεν είχε. 
Εγω όμως είχα έμπνευση και ω του θαύματος (δεύτερο θαύμα...στο τέλος με βλέπω να περπατάω πάνω στη θάλασσα!) είχα και ομόχρωμο ύφασμα! Αυτό κι αν ήταν προξενιό τεφαρίκι! Έντυσα λοιπόν ένα κομμάτι πασπαρτού με το ύφασμα, που ειρρήσθω εν παρόδω, κι αυτό ήταν φιλική χορηγία, ενός αγαπημένου φίλου ταπετσέρη, που παραμονές Χριστουγέννων μου είπε "ελα και διάλεξε ό,τι και όσα υφάσματα θέλεις" και φυσικά δεν έχασα χρόνο 😆. 

Μετά μ' έπιασε ο ρομαντισμός μου. Πόσο πια να πάει το ασπρο-μαύρο! Νισάφι.

Είχα λοιπόν ένα αγγελάκι από ρητίνη και αφού εκοψα ενα κομμάτι πασπαρτού στα μέτρα της κορνίζας του αγγέλου, έκανα πάνω του decoupage με ριζόχαρτο και πάλι εφε σπασμένης προσελάνης...κι εδώ έγινε το λάθος. 

Δεν το πέρασα μετά με βερνίκι, με αποτέλεσμα όταν έβαλα το glaze που δίνει το εφέ του υγρού γυαλιού, κάποια χημική ένωση έκαναν και βγήκε σαγρέ το αποτέλεσμα, αλλά δε με χαλάει, γιατί τώρα δίνει και εφέ "δερματος" θα το έλεγα.

Κόλλησα τη σύνθεση στο κέντρο του υφάσματος, στη δε κορυφή του κάδρου πλέον κόλλησα ξυλόγλυπτο που έβαψα στα ίδια με το φόντο  χρώματα. Πέρασα δε με ελαφριά πάστα χρυσού και τα μοτίβα και το ξύλινο πλαίσιο, έτσι να δίνει μια  αμυδρή γκλαμουριά. Σκοπεύω δεν οταν κατέβω στη Χώρα να αγοράσω ή ταφταδένια ή βελούδινη κορδέλα στο ίδιο τσαγαλί χρώμα ( η γιαγιά μου το έλεγε "το χρώμα του φρέσκου αμύγδαλου"!) και να κρεμαστεί από εκεί μ ένα εμφανή πλούσιο φιόγκο.

Kαι εκεί που ήμουν έτοιμη να κρεμάσω τα πινέλα, φωνή βοώσα ηκούσθη εκ διαφορετικών κατευθύνσεων και... εισακούσθη!

Πώς μπορούσα να κωφεύσω σε τόσες αδύναμες αλλά εκλιπαρούσες φωνούλες για σώσιμο; Είμαι και ευαίσθητη!

-Μη μας πετάς, μη μας πετάς! κοίταξέ μας δεύτερη φορά 🙏 Ναι επιτελέσαμε τον προορισμό μας αλλά κάτι έχουμε ακόμα να δώσουμε...😉

-Τί μπορεί να δώσουν κάποια πλαστικά θηκάκια γλυκισμάτων;

-Δε μπορεί να μη σκέφτεσαι τίποτα για μας 😔! Εσυ τόσα και τόσα έχεις μεταμορφώσει και αρέσουν και δε ξέρουν από τί προήλθαν, κάνε κάτι και για μας πλιιιζζζζζζζζζ (έχουν επηρεασθεί από τη Σμαραγδένια, ηλίου φαεινώτερον!), σε μας σταμάτησε η έμπνευση;

-Μα τί θα μπορούσα να σας κάνω ειναι το θέμα  😏κι ύστερα πόσα άλλα να χωρέσει τούτο το σπίτι, που ευτυχώς εδώ που τα λέμε ,είναι δικό μας, αλλιώς θα μας έκαναν αίτημα για έξωση οι γείτονες ως ρακοσυλλέκτες! Φαντάσου λέει να μεναμε ακόμα στο διαμέρισμα της Αθήνας!!!!Απο τα μπαλκόνια θα κρεμόντουσαν τα διάφορα μαζί μ εμάς απο τα μανταλάκια στην απλώστρα!!!

Ελα όμως που είναι να μην σ έχει μπολιάσει το μικρόβιο! Γιατί μεταξύ μας, πιο επικίνδυνο είναι τούτο το μπόλι παρά το εμβόλιο του κοροναϊού, πιστέψτε με! Είναι να μην το γκαινιαστείς μετά...δε γλυτώνεις! και κάπως έτσι το μυαλό άρχισε να ψάχνει λύσεις

Κι επειδή άρχισε το ξεστόλισμα (κατά το Πάσχα θα ολοκληρωθεί όπως πάει, εκτός κι αν στο δέντρο κρεμάσω αυγά 😍) και ήδη άρχισε ο βομβαρδισμός των διαφημίσεων για τον "Αγιο" του έρωτα (εμπόριο κι εδώ η αιτία!) ας βάλουμε λίγο ρομαντισμό στη ζωή μας, που αυτές τις άγριες εποχές τον έχουμε ξεχάσει.

Έτσι η  φωνούλα ικανοποιήθηκε! 

Μία ξύλινη βάση αυγών, μία βάση απο γνωστή μάρκα κρουασάν (για ρόδες τα μάζευα, άλλο έγιναν) το πλαστικό θηκάκι που είχε γλυκάκι και έγινε λίπος απόρροια της εορταστικής κραιπάλης, κι μια ξυλόγλυπτη τρεσσούλα μ' ένα φιογκάκι για το καθένα, όλα μαζί με την κατάλληλη επεξεργασία έγιναν ρομαντικά φωτοφορ (δυστυχώς δεν τά 'χω φωτογραφήσει ακόμα βράδυ 😡)! 

Δεν είναι γλυκούλικα;

Και πλήρης υπερηφάνειας για την πετυχημένη σύζευξη σας τα παρουσιάζω όλα με την προτροπή  ο,τι σας φαίνεται αταίριαστο μην το απορρίπτετε, γιατί ως γνωστόν τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται 😋. Τί μαθαίναμε τόσα χρόνια στα θρανία; Το ίδιο ισχύει και για τα πετυχημένα προξενιά. Αμ πώς!

Τσούκου-τσούκου,τσούκου -τσούκου ολοκληρώσαμε

 και με έκπληξη διαπιστώνω οτι δεν ήταν και λίγα!

Τώρα που κατάκατσε η χρυσόσκονη των ημερών (λέμε τώρα και καμία παρμενία να περνάει η ώρα 😖) και αφου μπήκαμε στο Νέο έτος και αρχίσαμε το ξεστόλισμα, είπα να μην αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη και να συμμετάσχω, όπως τόχα υποσχεθεί  άλλωστε στη Μαρία, στο γιορτινό δρώμενο του Κειμένου.

Το τι αισθάνομαι για τα Χριστούγεννα τόχω χιλιογράψει, το τί ελπίζω για το Χρόνο που ήρθε πάλι νομίζω οτι είναι μία κοινή προσδοκία και συνίσταται στην ευχή "ΥΓΕΙΑ ΝΑΧΟΥΜΕ" και να παραμείνουμε όρθιοι μέχρι το τέλος τουτου του εφιάλτη, και αφού τίποτ άλλο δε διαδραματίστηκε τούτη την περιοδο, παρέμεινα εσωκλειστη, ως Βασιλοπούλα σε μαρμαρωμένο Πύργο περιμένοντας το ζωογόνο φιλί της ανάστασής μου και της εξόδου στον κόσμο, θα σας δείξω κάποιες από τις τελευταίες μικρές δημιουργίες που μου κράτησαν συντροφιά τις μέρες αυτές και αποτοξίνωσαν τον οργανισμό μου από το άγχος και την απαισιοδοξία. 

Εν αρχή λοιπόν τα υφασμάτινα, ραμμένα ή άραφτα:

Ένα αξιοσέβαστο ζεύγος χριστουγεννιάτικων σαλιγκαριών

κι ένας κώνος αρκούντως ευμεγέθης απο φελιζόλ, με βάση καπάκι απορρυπαντικού

Ένα ακόμα δέντρο με την ίδια τεχνική αλλά πιο ζόρικο λόγω των γραμμών του κι ένας χιονάνθρωπος απο βιβλίο! Φυσικά κι εδώ τα καπάκια έκαναν το θαύμα τους 😂

Σειρά παίρνουν τα βάζα από μαρμελάδες, καραμέλες κ.λ.π. Μη μου πείτε οτι δεν άξιζαν κι έπρεπε να πεταχτούν στην ανακύκλωση;;;

Ανάγλυφο decoupage χαρτοπετσετών ή ριζόχαρτου με τη βοήθεια του πηλού που τόνισε τις λεπτομέρειες 😉. Λίγο χρονοβόρο αλλά αξίζει τον κόπο, πιστέψτε με!

Σειρά έχουν τα κουτιά πάσης φύσεως 😊 που εκτός από να συμμετέχουν ενεργά στο Χριστουγεννιάτικο χωριό μου, παίρνουν θέση σαν στολίδια στο δέντρο ή σαν χώρος αποθήκευσης ή δώρου 😍. 

Μ αρέσουν πολύ τα κουτιά με ανάγλυφη επιφάνεια, όπως είναι αυτά των κουραμπιέδων γνωστής εταιρίας, γιατί επάνω η χαρτοπετσέτα δίνει αληθοφανή αποτελέσματα (το παιδάκι που κάθεται στο έλκηθρο π.χ.)

μία ομάδα αγγέλων και λόγω μη ευρέσεως γλωσσοπίεστρων στο χαμό του εργαστηρίου 😡, έγιναν απο ξυλάκια παγωτού

Είπαμε το στοίχημα ήταν ένα δέντρο με στολίδια εξ ολοκλήρου από τα χέρια μου και φέτος θαρρώ κατά 95% πραγματοποιήθηκε (πάντα υπάρχει περιθώριο προσθηκών 😂...μέχρι τελικής πτώσεως), 

ακόμα κι αν χρειάστηκε να χρησιμοποιηθούν και καμένες λάμπες, με καπάκια απορρυπαντικών και ό,τι άλλο πρόσφορο αντικείμενο για την απόδοση του "προσώπου"! Τα candy cane δε, είναι στρογγυλά αφρολέξ που ήρθαν μαζί μ ένα ελαστικό κάλυμμα καναπέ, που είχα παραγγείλει και επειδή δεν γνώριζα τη χρήση τους μετατράπηκαν σε στολίδια κι αυτά, αφού πέρασα μέχρι τα μισά τους λεπτό σύρμα, τους έκανα κούρμπα και τα τύλιξα με κόκκινες κορδέλες

Και  κλείνουμε με μία διακοσμητική σύνθεση πάνω σ ένα επάργυρο (απ αυτά που δε συμπαθώ καθόλου ) που δε θυμάμαι τον αποστολέα του, που έγινε μπρούτζινο γιατί μ αρεσει πιο πολύ η ζεστασιά του χρυσού, στολίστηκε με ξυλόγλυπτα (θα σας το δείξω στην πρώτη ευκαιρία που θα απαλλαγεί  από τους αλεξανδρινούς και τα μηχανικά κεριά), απέκτησε σαφώς καλλίτερη εμφάνιση και στολίστηκε, λόγω των ημερών, με την ανάλογη διακόσμηση (ίσως στην πορεία των εποχών αλλάζει 😉)

Παρότι στις παραδόσεις μας δεν είναι η Βασιλόπιτα, αντίθετα η Κουλούρα της παραμονής των Χριστουγέννων, ετσι για το καλό του έμπα του Καινούργιου χρόνου ένα γλυκό το φτιάχνω 😊. Είναι ένα απίστευτης μυρωδιάς και γλύκας κέικ πορτοκαλιού με φρέσκο βούτυρο 😋)

Κι έτσι γλυκά ολοκληρώνεται η πανηγυρική σύναξη της εορταστικής περιόδου του 2021 προς '22 και μακάρι να μας βγει με το καλό!