Του Κουτ(ρ)ιούλη ο γάμος!

 Ελάτε τώρα! μη μου πείτε, οτι δεν έχετε καταχωνιασμένα επάργυρα του γάμου σας, που τα φερε κάποια θεία και τα κοτσάρατε, κάθε φορά που θα ερχόταν για επίσκεψη μη παρεξηγηθεί, ενω τις υπόλοιπες 364 μέρες ήταν καταχωνιασμένα σε σκοτεινά ντουλάπια κι ανήλιαγα πατάρια;
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ!
Στα χρόνια των γάμων μας, που ακόμα δεν είχε εφευρεθεί η λίστα γάμου (σωτήρια για τα νέα ζευγάρια) μαζεύαμε ένα σωρό ανομοιογενή και επαναλαμβανόμενα πράγματα, που λίγα κρατάγαμε, κάποια γυρίζαμε πίσω και παίρναμε κάτι πιο χρήσιμο, κάποια δωρίζαμε και κάποια πήγαιναν σε κρυψώνες να μη τα βλέπουμε. 
Το τί ηλεκτρικό σίδερο, βάζα να στολίσεις όλο το Μπάκιγχαμ, ποτήρια για να σπας στο τσακίρ κέφι και σερβίτσια του γλυκού, αμέ λάμπες;;; πού να το πω και να μη με πιστέψουν! 

Απο γούστο ας μη το συζητήσουμε και ας γυρίσουμε στο θέμα μας.
Επειδή λοιπόν, θεωρώ δεδομένο οτι υπάρχουν τέτοιες αρχαιολογίες και κάποια στιγμή σκεφτήκατε να τις πετάξετε αλλά κάτι σας κράτησε, άλλες πάλι προσπαθήσατε να τις σεστάρετε χωρίς αποτέλεσμα, ξαναβγάλτε τις με περισσότερο θάρρος και αποφασιστικότητα και αλλάξτε τους τα φώτα!✌
Εμένα αυτά έφτασαν στα χέρια μου (οχι οτι δεν έχω δικά μου, μην τρελαθούμε!), την κατάσταση δε θα την περιγράψω. 

Αυτό δα έλειπε, να σου χαρίζουν γάϊδαρο και να τον κοιτάς στα δόντια! 

Εδώ, για τις φίλες που δεν ασχολούνται με το άθλημα του decoupage,  να συμβουλέψω (εκ πείρας, μη νομίζετε) οτι σε δύσκολες επιφάνειες, χρησιμοποιείτε αστάρι σε σπρέυ. Θα απλώνετε ομοιόμορφα και θαχει πλήρη καλυπτικότητα.

Έμεναν και σ' εμένα χρόνια στην αποθήκη του εργαστηρίου, μέχρι που έφτιαξα το πρώτο για μένα και ξετρελάθηκαν και μου το πήραν κιόλας. 

Ετσι αποφάσισα να ασταρώσω τα υπόλοιπα, είχαν και ωραία σχέδια, πάλι με σπρεϋ τα έβαψα, άλλα χρυσό με μαύρο, άλλο σαμπανιζέ, αγόρασα κλαδιά απο το γνωστό παιχνιδοκατάστημα, τα μάδησα κατά περίπτωση , κόλλησα στον πάτο του επάργυρου ένα κομμάτι χοντρό φελιζόλ ,ελλείψει σφουγγαριού ανθοπωλείου και άρχισα να μπήγω μέσα τα κοτσάνια των κλαδιών. 

Τα συμπλήρωσα με κουκουνάρια, κυπαρισσόμηλα και κάστανα, μπάλες  δικές μου ή του εμπορίου για λάμψη, φιόγκους, και τα χιόνισα κατά περίπτωση. 

Και στα δύο δε, βρήκα κάτι ξεχασμένα στικ για ρεσώ κι έτσι προστέθηκε κι ένα κερί στο καθένα, που δεν κρύβεται ανάμεσα στα φύλλα, όπως π.χ το μανιτάρι απο γύψο που είχα φτιάξει τρία διαφορετικού μεγέθους για να δοκιμάσω τον γύψο κι έγιναν τέλεια!

Το καθ ένα έχει διαφορετική διακόσμηση κι ας μοιάζουν ίδια.

Το τρίτο με το πόδι,  σκέφτηκα να το διαφοροποιήσω λίγο, επειδή είχε κι ένα ωραίο μοτίφ στον πάτο της πιατέλας. 

Ετσι έφτιαξα ένα στεφάνι απο δύο ολόκληρα κλαδιά που δεν είχα μαδήσει, σ' αυτή την περίπτωση  δεν το κόλλησα στο επάργυρο. 

Πάνω στο στεφάνι κόλλησα συμπληρωματικά φύλλα και μπαλίτσες και δυο μεγάλα αλεξανδρινά και στον πάτο έβαλα ένα κομμάτι στρογγυλού καθρέφτη που είχα στην αποθήκη μ' ένα κερί να στέκει. Έτσι όταν θ' ανάβει το κερί θ' αντανακλά το φως απο τον καθρέφτη, αλλά κι όποιος το προτιμήσει, μπορεί να κάνει δική του σύνθεση με φωτάκια κάτω ή ανάμεσα στο στεφάνι.

Ετσι έγιναν 3 πανέμορφα διακοσμητικά για να στολιστεί κάποιο τραπέζι μικρό ή μεγάλο.
Κι αφού πιάσαμε τα διακοσμητικά των τραπεζιών ας πάμε και σε πρώην κουτιά, νυν "τούρτες" 😉🍰
Προ χειροτεχνίας και ζωγραφικής, είχα τρέλα με τα της κουζίνας(και οχι μόνο), αλλά ειδικά, είχα μια παραπάνω έφεση στην κουζίνα. 

Μάζευα δε μεταλλικά κουτιά κάθε μεγέθους και προελεύσεως (ακόμα έχω και διακοσμούν το πάνω μέρος των ντουλαπιών, αλλά όσα πλέον χωράνε) μέχρι και ειδική προθήκη είχα φτιάξει σε ξυλουργό!
Κάποια απ αυτά μετράνε όσα χρόνια έχω επιστρέψει στη Ζάκυνθο, μαθουσάλες παναπεί. 

Κι ενα βράδυ που καθόμουν στην κουζίνα και κάτι έφτιαχνα, έπεσε το μάτι μου σ' ένα απ αυτά πολύ ταλαιπωρημένο απο την υγρασία και το χρόνο. Κι αποφάσισα αντί να το πετάξω να το προσαρμόσω στη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. 

Τις προηγούμενες μέρες είχα δει μία μεταμόρφωση κουτιού σε κερί απο την Christina Makri της Art decoration crafting(κάποτε είχε blog τωρα δεν το βρίσκω)   

Παρότι ήταν πολύ  πολύ καλόγουστο ,όπως ό,τι κάνει η Χριστίνα, εγω δεν είχα τα κατάλληλα εργαλεία να του ανοίξω τρύπες για ρεσώ, έτσι το σκέφτηκα για τούρτα. Άλλωστε έτσι όπως ήταν, δεν ήταν για ν' ανοίγει.
Εχω πολλά ωραία ρετάλια απο τον ταπετσέρη μου με βελούδινη επιφάνεια. 

Επιασαν λοιπόν δουλειά τα ψαλίδια, οι βελόνες και οι κλωστές. Κι αφού έφτιαξα το πρώτο κουτί με δαντέλες, μπισκοτάκια , κερασάκια και μπόλικο "γλάσο",

 που δε το λες αμιγώς χριστουγεννιάτικο, γλυκάθηκα και έφτιαξα κι άλλο ένα, ένα πλαστικό αυτή τη φορά με σχήμα καρδιάς, απο τα γνωστά σοκολατάκια, που θα γεμίσει καλούδια για να προσφερθεί όπου δει.

Το επόμενο κουτί που πήρε σειρά, τοχα ακριβοπληρώσει, μάλιστα είχε και ολόκληρη σειρά σερβίτσιου. Τέλος πάντων ελάχιστα το χρησιμοποίησα και έμεινε διακοσμητικό.
Ντυθηκε μ ένα γλυκό καννελοπορτοκαλί, στολίστηκε με μία όμορφη δαντέλα εκ Σωσούς προερχόμενη και στην ένωση φύλλα και καρπούς χριστουγεννιάτικους.

Το καπάκι είχε βάθος, έτσι έκοψα ένα σκληρό χαρτόνι το έντυσα μ' ένα ανοιχτόχρωμο αυτή τη φορά ύφασμα για να τονίζονται τα στολίδια μετά, το γέμισα με τρίμμα για να φουσκώσει και με χίλια βάσανα το κόλλησα στο μεταλλικό καπάκι. Κι ενω αναζητούσα κορδόνι για το γύρω γύρω και δεν είχα οπως το ήθελα, έλαμψε η ιδέα να κάνω στεφάνι απο το κοτσάνι, που είχε μείνει απο αυτά που μάδησα για τα επάργυρα. 

Ηταν αρκετά σκληρό κι έτσι πίεσε όσο ήθελα το χαρτόνι στη βάση. Στο γείσο του καπακιού κόλλησα μία κορδέλα απο ασημένια αστέρια

Το πιο όμορφο ήταν οτι το καπάκι αυτό στολίστηκε με μεγάλου μεγέθους χριστουγεννιάτικες φιγούρες κεριών που έφτιαξε η φίλη μου η ΑΘηνά, που κάνει τα πρώτα της βήματα στην δημιουργία👌💥! Τρία μεγάλα, ενα δένδρο, ένα μελόψωμο κι ένα αστέρι μ' έντονα χρώματα (και καταπληκτικά αρώματα) και κάποια μικρότερα ολοκληρώνουν εντυπωσιακά ένα κουτί, που αλλιώς έκλαιγε την βάσκανο μοίρα του, κρυμμένο πάνω απο τον απορροφητήρα.

Τώρα καμαρώνει και δικαίως, ως μοναδικό και με περίσσια κομψότητα.
Δεν σας κρύβω, οτι έχω ενα άγχος για τα κεριά, επειδή τα σπίτια μας είναι αρκετά ζεστά μήπως λιώσουν, ελπίζω πώς θα διαψευστώ.

Αλλο ενα (χαρτονένιο αυτή τη φορά) φτιάχτηκε στην πορεία (είναι να μη γλυκαθείς, μετά...παίρνεις φόρα και δεν αφήνεις τίποτα όρθιο). Αυτό έγινε τύμπανο

ΑΛλά όχι ένα απλό τύμπανο όπως βλέπετε , να τα λέμε κι αυτά! Την Αρτα και τα Γιάννενα εχει πάνω του. Είπαμε τ αλλάζουμε εξ ολοκλήρου έτσι να ξεχάσουν και τα ίδια πώς ήταν πρώτα 😀

Και συνεχίζουμε...

Αυτά τα ορθογώνια κουτιά μ αρέσουν πολύ, γιατί παίρνουν ολόκληρη την εικόνα σε κάθε πλευρά. Φέτος όμως δε χρησιμοποίησα χαρτοπετσέτα και στις 4 πλευρές αλλά δυο ριζόχαρτα δύο χαρτοπετσέτες. Κι επειδή το ριζόχαρτο ήταν έντονο, ήθελα να νάχει αυτό την πρωτοκαθεδρία κι έτσι επέλεξα μία χαρτοπετσέτα με τύπωμα πλεκτού, διακριτική και της εποχής 😉. 

Στην πλευρά αυτη δε, κολλησα γιρλάντες απο πηλό και με στένσιλ έκανα ασορτί με το ριζόχαρτο σπιτάκια. Στην κορυφή μισή μπάλα πλεξιγκλάς και ένα γυαλινο ρόδι αντί για χερουλάκι

Χαρτονένιο κι αυτό το μικρούτσικο, που στολίστηκε σε κάθε του πλευρά απο μία χριστουγεννιάτικη εικόνα με decoupage, στεφανώθηκε στο καπάκι και επιστεγάστηκε με μία μπάλα πλεξιγκλάς να προστατεύσει τον Αη Βασίλη εντός μετά των παιδιών. 

Λιγο χιόνι στην περιφέρεια του στεφανιού ποτέ δεν έβλαψε κανένα 

και μια και πιάσαμε τα μικρά... τσίγκινα κουτιά απομεινάρια απο κονσέρβες με διαφορετικά σχήματα και μεγέθη, που δεν πετάχτηκαν αλλά πλύθηκαν και ντύθηκαν με γιορτινές χαρτοπετσέτες ή και όχι, γέμισαν κι αυτά κερί απο την Αθηνά και στολίστηκαν με μικρά κεράκια σε συνδυασμούς χρωμάτων με χριστουγεννιάτικες φιγούρες. 

Μα δεν είναι χάρμα;

Και αφού η ενότητα αυτή αφορά κουτιά ας μην αφήσουμε παραπονεμένο ένα ακόμη.

Τί όλα μαζί κι ο ψωριάρης χώρια;

Αυτό ήταν ένα κουτί Φυτίνης, που ντύθηκε κομματάκι κομματάκι αυγοθήκης σε σχήμα σανίδας, κολλήθηκαν να δώσουν την  μορφή  ξύλινης επένδυσης, στολίστηκε με χριστουγεννιάτικα φύλλα και λουλούδια απο πηλό, που βάφτηκαν ανάλογα. 

Για σκέπασμα μισή χριστουγεννιάτικη μπάλα απο πλεξιγκλας που της έγινε decoupage, με ενα πομολάκι στην κορυφή εκτελεί χρέη καπακίου. Απέκτησε ποδαράκια να σταθεί στο ύψος του και ποιος μπορεί να καταλάβει την ταπεινή του προέλευση; Οχι πες τε μου 😏

Γι αυτό σας λέω, Πριν  πετάξτε κάτι απ αυτά την επόμενη φορά, ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ!

Εικόνες της αποπλάνησης

 Μην κακοβάλετε, να σας προλάβω, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά

Τα χαρτιά που χρησιμοποιούμε στις διάφορες χειροτεχνίες μπορεί νάναι χαρτοπετσέτες αλλά ΠΟΛΥ καλοτυπωμένες. Και το λέω αυτό, επειδή πάντα, οταν λέω, οτι δεν είναι ζωγραφική αλλά χαρτοπετσέτα, γουρλώνουν τα μάτια σαν να βλέπουν εξωγήινο "και πώς δεν φαίνεται;" είναι η αμέσως επόμενη ερώτηση

Μα αν φαινόταν κουκλίτσα μου δε θάμουν καλλιτέχνης!τί, μπρίκια κολλάμε τώρα ή μάλλον ζάρες κάνουμε;

Σήμερα όμως, δεν έχουμε χαρτοπετσέτα, απλά έκανα αυτή την εισαγωγή γιατί αυτή η πανέμορφη αποτύπωση ήταν η αιτία των δημιουργιών που θα δείτε και η κυριολεξία της αποπλάνησης!

Κάθε χρόνο τα διάφορα καταστήματα craft συναγωνίζονται ποιό θα φέρει τα πιο ωραία χαρτιά, ριζόχαρτα, χαρτοπετσέτες ειδικά για τουτη την υπέροχη περίοδο. Τέτοιου ανταγωνισμού λοιπόν ήταν και τουτα τα δύο ριζόχαρτα.

Τα λάτρεψα με το που τα είδα και παρόλο που έχω τρία κουτιά απο μπουρνούζια γεμάτα χαρτοπετσέτες και ριζόχαρτα, δε μπόρεσα να αντισταθώ (οπως κάθε φορά δηλ. κι έτσι αυγατίζει η συλλογή και η αποθήκευση, γιατί πάντα τα καινούργια παίρνουν την πρωτιά)

Είχαν τόση "σκοτεινή " ομορφιά που ζητούσαν επιτακτικά κάτι να γίνουν... και έγιναν!

Το πρώτο, παραλίγο να γίνει καταστροφή.

Επειδή ήθελα να παραμείνει μουντό όπως ήδη ήταν, δεν έβαψα το φόντο με λευκό ακρυλικό, αντίθετα έβαλα λινάτσα για να δώσει την εντύπωση καμβά και αστάρωσα λίγο στη θέση που υπέθεσα  θα πήγαιναν τα πρόσωπα. Ψιλοχάθηκε το ριζόχαρτο, αλλά παρόλα αυτά. απο το να το καταστρέψω, προτίμησα να το συνεχίσω, και νομίζω οτι δεν έκανα κακά 😌

Η βάση λοιπόν που μπήκε η λινάτσα και το ριζόχαρτο ήταν ένα ρηχό κουτί. 

Ετσι το φαντάστηκα λίγο σαν είσοδο και προς αυτό προσπάθησα.

Γύρω γύρω έβαλα φελιζόλ που χάραξα, προκειμένου να μοιάζει με τουβλοκατασκευή. 

Άλλωστε τα σπίτια της περιόδου αυτής στο Βρεττανικό βασίλειο ήταν απο κόκκινο τούβλο. Μ αυτή τη σκέψη χτίστηκε όλο το σκηνικό.

Ένα ξυλόγλυπτο κόπηκε στα δύο κι έγινε κιονόκρανο για την είσοδο της σκάλας, που πάνω τους μπήκαν δύο γλάστρες απο πηλό, όπως πηλός είναι και η πινακίδα που σηματοδοτεί το σημείο που βρισκόμαστε (καμμία σχέση με Αγγλία, αλλά αυτό το καλούπι είχαμε αυτό χρησιμοποιήσαμε 😏😒) . 

Δυο μεταλλικές διακοσμητικές γωνίες έγιναν τα προστατευτικά της σκάλας δεξιά κι αριστερά. 

Ενα  chipboard μ' ένα χρυσό χαρτάκι απο σοκολατάκια έγινε ο φωτεινός φανοστάτης , ενώ ένα ακόμα chipboard γιρλάντα και όλη η σκηνή στεγάστηκε με δυο ξυλόγλυπτα σαν αψίδα και για περισσότερο glamour και φυσικά ισορροπία στο κουτί, προστέθηκε ένας χρυσός κρίκος μ' ένα στέμμα.

Προκειμένου να τονιστούν λίγο τα παιδάκια, αλλά να φανεί και η εποχή, ντύθηκαν με σκουφιά, καπέλα και κασκόλ, όπως ήταν στο ριζόχαρτο, απλά με υφάσματα

Το καπάκι του κουτιού έγινε πλάτη και γύρω του τυλίχτηκε μία εποχική όμορφη και ταιριαστή στα χρώματα κορδέλα, κι ολη μαζί η κατασκευή κολλήθηκε πάνω σ' ένα κομψό ποτηράκι του λικέρ που είχε προ καιρού αποσυρθεί

Πώς σας φαίνεται λοιπόν;

Το δεύτερο ρυζόχαρτο μου έφερε παιδικές αναμνήσεις κι ας μην είχα ζήσει ποτέ σ εκείνη την εποχή . Τα Χριστούγεννα, λόγω των διηγημάτων που έχουμε όλοι διαβάσει, μας ταξιδεύουν στις Βικτωριανές εποχές, που μπορεί να μην ήταν  ιδανικά και ιλουστρασιόν όμως το παιδικό μυαλό του τότε, είχε πλάσει άλλες εικόνες ,που κάθε φορά ξεπηδάνε απο μια εικόνα, ένα έργο.

Κι αυτό λοιπόν ήθελα να παραμείνει σκοτεινό, ομως δεν έκανα το ίδιο λάθος με το προηγούμενο. 

Είχα ένα βαρύ ξύλο κοπής, το οποίο ποτέ δεν χρησιμοποίησα, ομως ήταν απο χέρι αγαπημένο και το ήθελα. 

Κολλήθηκε λοιπόν ένα κομμάτι καμβά μόνο στο κομμάτι της εικόνας με τη βιτρίνα και τα παιδάκια.

Για να φαίνεται φωτισμένη η βιτρίνα(ήταν πιο αχνό στο ριζόχαρτο) χρωμάτισα τον καμβά  σ εκείνα τα σημεία με κίτρινο χρώμα, που το είχα διαβάσει κάποτε απο κάποια crafter. Αυτό το tip,  πράγματι, του έδωσε φωτεινότητα. Εκμεταλλεύτηκα ένα ανισόπεδο που έκανε το ξύλο και έδωσε μία αίσθηση τρισδιάστατου στην εικόνα. 

Απο κεί και πέρα, το μόνο που έκανα, έβαψα όλο το ξύλο σε μαύρο χρώμα, το οποίο ξάνοιξα στη συνέχεια σε κάποια σημεία με ανοιχτότερα χρώματα και πατίνα.

Ενα κομματάκι χαρτόνι scrapbooking έγινε στέγαστρο της βιτρίνας, ένα αναδευτήρα καφέ, το στήριγμα για τη πινακίδα (ούτε αυτή αγγλική!)
Ένα φωτιστικό απο σωληνάριο χρώματος με μια μπίλια απο ροοστάτη ποτού, ένα παλιό γούρι, αρίθμηση στον τοίχο κι ένας φιόγκος, με τα χρώματα της όλης εικόνας κι έτοιμο το σκηνικό, αφού χιονίστηκε αρκούντως

Τώρα πείτε μου, είχα άδικο που αποπλανήθηκα και ενέδωσα;;;;