Τρίο καρώ

Με τούτα και μ' εκείνα βρεθήκαμε στο Δεκέμβρη!!!!

Πότε πέρασε ένας χρόνος ολάκερος,ούτε που το κατάλαβα (ένας λόγος είν' αυτός,αλλά λέμε...).
Σαν ρόδα γυρίζει και τρέχει στην κατηφοριά, από τη στιγμή που θα καβατζάρει την Πρωτοχρονιά, κι άντε να την φτάσεις!!!
Άλλοτε με καλά κι άλλοτε με άσχημα,όπως είναι ούτως ή άλλως διανθισμένη η ζωή, για να αντιλαμβανόμαστε καλλίτερα τη γλύκα της,ξαναφτάσαμε, μια ανασεμιά, στα Χριστούγεννα.
Πάλι θα ευχηθούμε τα καλλίτερα,πάντα θα ελπίσουμε γι αυτά και στις περισσότερες των περιπτώσεων θα ...διαψευσθούμε πανηγυρικά.
Όμως εμείς δεν θα πάψουμε να ελπίζουμε,να ευχόμαστε ,να προσπαθούμε γι αυτά και φυσικά να δημιουργούμε όμορφες εικόνες μπας και κάνουμε τούτο τον κόσμο το μικρό το μέγα,καλλίτερο.
Μικρές οι δυνάμεις μας,αλλά αν ενωθούμε χέρι χέρι,όλοι μαζί, μπορούμε
Οχι οτι θα σταματήσουμε τους πολέμους,τις εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ των Κρατών,την ανισονομία,με τις δημιουργίες,απλά θα προσφέρουμε ενα ψήγμα καλοσύνης και αισιοδοξίας στη μαυρίλα που μας περιτριγυρίζει.
Θα οραματιζόμαστε έναν κόσμο πιο φωτεινό και αισιόδοξο,που όλοι θάχουμε λόγο ύπαρξης
Θα πρεσβεύουμε το καλό έναντι του κακού.
Γιατί κάθε δημιουργία,μικρή ή μεγάλη,είναι ένα βήμα προόδου,η ίδια η ΖΩΗ είναι δημιουργία!
Και για να ελαφρύνουμε λίγο την κατάσταση,ας μοιραστούμε χρώματα & έργα, για ένα ευοίωνο ποδαρικό στον καινούργιο μήνα.

Έχουμε λοιπόν το 3 καρώ!
Πότε άλλοτε είναι πιο επίκαιρο τούτο το μοτίβο αν οχι τα Χριστούγεννα;
Ένα καλαπόδι λοιπόν, που έπεσα τυχαία πάνω του σ ενα παλιατζίδικο στου Ψυρρή,κι ένοιωσα τόσο τυχερή γιατί χρονια έψαχνα ανεπιτυχώς για καλαπόδια! Πήρα τότε 3 ,τα δύο φτιάχτηκαν σχχεδόν αμέσως,το άλλο βολόδερνε το έρμο δώθε κείθε  και μάλιστα κοντά στο τζάκι με κίνδυνο σε κάποια ανέμπνευστη στιγμή να γίνει καυσόξυλο.Αλλά οοοχιιι!!!! αυτό αντισταθηκε σθεναρά και πέτυχε την πλήρη του μεταμόρφωση,μετά απο μια ανεπιτυχή πρώτη.






Δε θέλησα να το κάνω 100% χριστουγεννιάτικο,έτσι διάλεξα το αγαπημένο καρω σαν διαχρονικό μοτίβο και η μόνη χριστουγεννιάτικη προσθήκη,ειναι η χαρτοπετσέτα με τα γκυ,που μπήκε στο κομμάτι που ουτως ή άλλως ειναι ξέχωρο απο το συνολικό,υπο τύπον "κάλτσας",εξ ου και το κορδόνι,να κάνει "μπαρέτα".


















Τα διακοσμητικά απο ρητίνη ,με παίδεψαν αρκετά,γιατί λόγω της καμπυλότητας του καλαποδιού,δεν κολλούσαν άνετα στα πλάγια,αλλά ελπίζω οτι τα μισοκατάφερα.

Το άλλο είναι ένα καδρακι, προιόν ανακύκλωσης από ένα δώρο που πέταγε ο γιός μου.
Πού θα ξανάβρισκα όμως ένα τέτοιο κομμάτι ξύλου; Έτσι διασώθηκε,
ντύθηκε κι αυτό με την καρώ χαρτοπετσέτα,
στολίστηκε παντοιοτρόπως (decoupage πάνω στο κεντρικό στρογγυλό ξυλο, chipboard, μεταλλικά διακοσμητικά,κορδόνι,φιογκάκι)και ιδού ενα χαριτωμένο καδράκι για εορταστική ατμόσφαιρα οπουδήποτε.



Και για την συμπλήρωση του τρίο,ένα πινέλο,που λόγω χρήσης αχρηστεύτηκε, έγινε ο ιδανικός

καμβάς για έναν αλλοιώτικο Αη Βασίλη.

Εκ του αποτελέσματος,
δε θα ταν κρίμα να πήγαινε χαμένο;;;
Για μένα είναι ένας πολύ γλυκός Αη Βασίλης,όπως αυτός που φανταζόμαστε από παιδιά.
Ροδαλός,γεματούτσικος,καλοκάγαθος και κουβαλητής!!!

Μακάρι να κουβαλήσει σ όλους μας ΥΓΕΙΑ και χαρά σε μας και σ όσους αγαπάμε,όλα τ άλλα είναι μηδαμινά μπροστά σ αυτά και καλά είναι, να μην τα επιδιώκουμε διακαώς, σαν το μόνο ζητούμενο,όταν το πρώτιστο και το πιο πολύτιμο είναι η ΥΓΕΙΑ!
Μ' αυτό λοιπόν το ποδαρικό σας αφήνω μέχρι την επόμενη φορά.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!

Οι γιορτές θέλουν γλύκα και φαντασία

Νάμαστε και πάλι εδώώώ!!!!
Και πως να μην είμαστε;
Μετά από ένα ταξίδι αστραπή(πιο αστραπή 😢δε γίνεται) στην λατρεμένη Θεσσαλονίκη,για ένα πολύ χαρούμενο γεγονός, με το να πλησιάζουμε όλο και περισσότερο στην πιο όμορφη Γιορτή του χρόνου 🎅,πού αλλού θα μπορούσε νάμαστε;;;
Η Θεσσαλονίκη με γέμισε χαρά, συγκίνηση με τα καντάρια,περηφάνεια και ολα αυτά τα θετικά συναισθήματα ήρθαν και μεταμορφώθηκαν σε μια γιορτινή ανακύκλωση -κατασκευή.
Στην αρχή, όπως πάντα, δεν υπήρχε σχέδιο,αλλά όπως η όρεξη έρχεται τρώγοντας και έχεις καταβροχθίσει ένα πανετόνε σε χρόνο dt,έτσι και η δημιουργία.
Μπορεί να αποφεύγεις το ανέβασμα στη ζυγαριά,δεν αποφεύγεις όμως με κανένα τρόπο την έμπνευση όταν έρχεται.
Και κάπως έτσι άρχισε το ταξίδι αυτού του κουτιού,γιατί περί κουτιού πάλι πρόκειται, αλλά μεγάλων διαστάσεων αυτή τη φορά.
Κάθε χρόνο αγοράζω οπωσδήποτε ένα panettone,μ' αρέσει πολύ(και τι δε μ' αρέσει θα μου πείτε που έχει ζάχαρη; μαλλί της γριάς νάναι κι ο,τι νάναι!)
Παλαιότερα τ' αγόραζα μέσα σε μεγάλα μεταλλικά κουτιά με vintange χριστουγεννιάτικες παραστάσεις, μέχρι που δεν είχα χώρο πια να τα βάλω (φυσικά σήμερα κοσμούν το γείσο των ντουλαπιών της κουζίνας μαζί με άλλα ομοειδή,που ίσως κάποια στιγμή σας δείξω,να καταλάβετε από πότε άρχισε η μούρλα μου ή  μάλλον αν είχε σταματήσει ποτέ!απλά είχε άλλες μορφές) τα τελευταία λοιπόν χρόνια, τ' αγοράζω μέσα σε μεγάλη χαρτονένια συσκευασία,όπως αυτή:

Ένα ωραίο ιδιαίτερο και μεγάλο κουτί,που μέχρι τώρα πήγαινε χαμένο.
Αυτή τη φορά αφού συροκέλαγε για καιρό από καναπέ σε τραπέζι στην κουζίνα και τουμπαλιν,πήγε τελικά στο εργαστήρι, χωρίς να έχω σκεφτεί τι θα το έκανα 👀,απλά κάτι μου ψιθύριζε μυστικά 👂να το κρατήσω κι έχει ο Θεός!
Μόνο που ο Θεός μπορεί νάχει, το εργαστήρι όμως είναι φίσκα,τόσο που ούτε εγώ χωράω πολλάκις 😡.
Έτσι κάτι έπρεπε να γίνει και γρήγορα μάλιστα.
Κι ένα βράδυ που έβρεχε καταρρακτωδώς όπως χθες να πούμε, ένα βράδυ μαγικό,από τα τελευταία μαγικά που η μοναξιά ήταν η μόνη μου συντροφιά και τι ευτυχία(!!!) αλληλοκοιταχτήκαμε 👀👀και έτσι μυστικά, μου πέρασε την ιδέα να το πιάσω στα χέρια μου... και το ένα έφερε τ άλλο.

Μέχρι σχεδόν την ολοκλήρωση δεν είχα ιδέα γιατί έφτιαχνα αυτό το σπιτάκι.

Στην αρχή σκεπτόμουν να το κάνω φωτιζόμενο και με το εσωτερικό διακοσμημένο.
Όμως έπρεπε να το αποσυνθέσω και φοβήθηκα μήπως το καταστρέψω και τίποτα δεν κάνω.
Ετσι άνοιξα μόνο τη βάση του,  συνέρραψα τα τέσσερα "αυτιά" στις πλευρές του κουτιού να γίνει και πιο σταθερό ακόμα,οπότε σχηματίστηκε μία "καμπάνα"
και εκεί κατά το τέλος,αφού θυμήθηκα το κορδελάκι για το κράτημα που έχει αφ εαυτού του για τη μεταφορά,σκέφτηκα γιατί οχι να μην αποκτήσει ενα "χεράκι" και αυτό και να γίνει κάλυμα για οτιδήποτε χωρούσε αποκάτω και να στολίζει γιορτινά το τραπέζι;
Οπερ και εγένετο!

Μόνο που επειδή δεν είχα εξ αρχής προνοήσει, γιατί μυρμήγκι δε με λες,μάλλον τα τζιτζίκια που μάζευα παιδί μ έχουν καταραστεί να τους μοιάσω, δεν μπορούσα να έχω κορδελάκι ,έτσι επιστράτευσα τη φαντασία μου για άλλη μια φορά,δοκίμασα διάφορα χερουλάκια συρταριών και κατέληξα στο ξύλινο κουβαριστράκι, που μ ένα μανιταράκι στην τρυπούλα του, απέκτησε μορφή "καπνοδόχου" αλλά και χεράκι για να το σηκώνεις.

Η μεγάλη πόρτα είναι ξυλόγλυπτο.
Ένα πανέμορφο ξυλόγλυπτο, που μαζί με πολλά άλλα εντυπωσιακά επίσης της εταιρίας artemis douros, που σ΄ ένα διαγωνισμό στο fb, που διοργάνωσε η ταλαντούχα Ελένη μας,είχα τη μεγάλη εύνοια της τύχης να κερδίσω 🎉🎉και θερμά ευχαριστώ γι αυτό και τη διοργανώτρια και τον χορηγό. Ηταν όλα ΥΠΕΡΟΧΑ!!!!

Πόρτα από ξυλόγλυπτο και το κοριτσάκι με την πουτίγκα χαρτοκοπτική απο κάρτα πολλών ετών!!!

Κι αφού από γλυκό προερχόταν σε γλυκοκάλυμα μεταμορφώθηκε.

Ένα ξύλινο τετράγωνο με διαχωριστικά χώθηκε δίκην βιτρίνας καταστήματος στη μια πλευρά και λαχταριστές τούρτες στόλισαν το τζάμι του.

Η "βιτρίνα" ρηχή ξύλινη βάση με κουτάκια,"επένδυση" τέντα, στεφάνια
και τούρτες από χαρτιά scrapbooking, "γυαλί" από κουτάκι διαφανές

πρόσθετο κουτάκι διαμορφωμένο σαν σαχνισί

 
Στην άλλη  πλευρά, ένα  κουτί από τα ενέσιμα(μη ξεχνιόμαστε 😏) που εσωτερικά είχε ένα "παράθυρο"  από μόνο του, έγινε σαχνισί ( επιρροή από παραδοσιακή λαική αρχιτεκτονική) και μέσα από το άνοιγμα του παραθύρου του βλέπεις ήδη τον Αγ. Βασίλη ν΄ αφήνει τα δώρα του!

Έτσι πλησιάζοντας ο Δεκέμβρης σ' απόσταση αναπνοής  πλέον, ανοίγουμε τα σπίτια μας αλλά και τις πόρτες της καρδιάς μας να μοιράσουμε και να δεχτούμε ΑΓΑΠΗ!

χαρτιά scrapbooking και ξύλινο αυτοκινητάκι

Σας εύχομαι μία όμορφη και μοναδική βδομάδα 💝