Νυχτομουρμουρίσματα μπατόν σαλέ

Και μου το λέω,να πεις οτι δε μου το λέω,αλλά στου  κουφού την πόρτα...παρ την πόρτα και φύγε! Μια ζωή αγούρμαστη,όπως μ έλεγε η γιαγιά μου. Τώρα υπερώριμη έχω γίνει αλλά παραμένω αγούρμαστη, που σημαίνει οτι δεν ακούω θεύ βροντή,όχι απο κουφαμάρα αλλά απο ξεροκεφαλιά
Τέλος πάντων,θέλετε να μάθετε γιατί με βρίζω; εμ μου χω πει τέτοιες ώρες περασμένες (με τα κοκόρια φτιάχνομαι) μη γυρίζεις πίσω κοπελιά(τρόπος του λέγειν,αλλά με λέω χαϊδευτικά να μετριάζω τον πόνο της επίπληξης),γιατί και η γυναίκα του Λωτ τόκανε και έμεινε άλας!
Και έχουμε και πιεσούλα ανεβασμένη (μόνο αυτή η αναθεματισμένη βρήκε ν ανέβει) κι ο γιατρός μας το απαγόρευσε.
Μπαααα...ποιός ήταν κουφός στην ιστορία της ανθρωπότητας;ο Μπετόβεν,ε!μία από τα ίδια χωρίς τη μουσική ιδιοφυΐα εγώ.
Ναι βρε κορίτσια με πιάνει νοσταλγία και γυρίζω πίσω και τι αντικρύζω η αλατισμένη;;;ενα χαμό! Οχι  δ ε μιλάω για τις αράχνες στο αρχοντικό μου, που έχει καταντήσει χειρότερο απο του ΤΡΥΠΑ στην Κέρκυρα (εκεί προσφέρει κι ένα δίσκο καλούδια,εδώ κι απ αυτά ξεραϊλα πια),αλλά αντικρύζω χαμένες υπάρξεις και με παίρνει το παράπονο,όχι οτι έχασα τους σχολιαστές,οχι προς θεού αυτό δε τόχα ποτέ καημό,το ζητούμενο είναι: που πήγαν όλοι;;;;
Μπήκα στη "Για τα μάτια σου μόνο" κι έμεινα άφωνη. Τόσα άτομα,τόσα τραγούδια,τόσος χαμός,τόσο γέλιο,πού πήγαν όλ αυτά και να να με τσούζουν τα μάτια από το αλάτι των δακρύων που καιροφυλακτούν στην κόχες να τσουλήσουν! Σαν να ζάρωσε ο κόσμος ενα πράμα,μίκρυνε ρε γαμώτο!
Πώς να μη γυρίζω πίσω αφού εδώ μέσα έγιναν τα ωραιότερα του know as better, με μωσαικό ή όχι, με τακούνια ή παντόφλες, χορέψαμε στους πιο όμορφους ρυθμούς,κάναμε τα ωραιότερα ταξίδια χωρίς να το κουνήσουμε απο το πληκτρολόγιο.
Ακόμα τα γέλια μας κονταροχτυπιόνται με το χτύπημα των πλήκτρων να γράψουμε την ατάκα πριν μας την πάρει η άλλη από το στόμα.Πού χαθήκαμε γμτ;
Πώς μπορώ να μην κοιτάζω πίσω; είναι η "παιδική μας ηλικία", τα χρόνια της αθωότητας που τα ζήσαμε όλες μαζί σαν να περνούσαμε την ίδια εφηβεία!
Δε ξέρω με πονάει πολύ αυτό το πισωγύρισμα,αλλά παράλληλα όπως όλες οι αναμνήσεις μου θυμίζει πρόσωπα,χαμόγελα,μυρωδιές,καταστάσεις,ανταμώματα,χωρισμούς,αγκαλιές,αποχωρισμούς.
Τώρα μόνη μου τα λέω ,μόνη μου τ ακουω...πού είσαι ρε Παναγιωτάκη,ρε Παρακελσε ,γυρνα πίσω και δε θα ξαναπώ τίποτα για τ όνομα που διάλεξες,σάμπως κι εγω βαφτίστηκα αλλιώς; Κάντο μ' αγαπη! και;;;ποτέ σου μη το κάνεις,α μας εχεις ζαλίσει.
Εμ ερχεσαι στη χάση και στη φέξη εμ μας ζαλίζεις τον αναμινάλε με την κλαούρα σου.
Ας μην έφευγες κι εσύ!
Εφευγε η μία πίσω από την άλλη ,έκανες εσύ λίγο την καμπόσα "αααχ οοοχιιι...μηηη καλεεέ...δεεε θεεέλω 😊😌" και μετά;;;ενέδωσες,μπας και χάσεις το κελεπούρι του  ζούμπα, ζόμπι,Ζούκερμπεργκ ,πως τον λένε.
Νάταν και κανένας ωραίος τρομάρα του!Ενα ξεπλυμένο ξανθοκουνούπιδο. Αφού ποτέ εσένα δε σου άρεσαν οι ξανθοί,τι στο διάτανο του ζήλεψες; Ειναι καλλίτερος απο το στεφάνι σου που ροχαλίζει στεντόρεια στον καναπέ; Ασε κάτι ξενέρωτα που σου λέει!
"Καλημέρα Χαρά,πώς νοιώθεις; τι σκέφτεσαι;"
Αυτές οι ευγένειες σε έφαγαν!
Ναι μωρέ, με την έννοια σου  ξύπνησε ο Μαρκ να σε ρωτήσει πού έχεις σφάχτη! Ασε κάτι ηλιθιότητες που κυκλοφορούν και πρέπει να τις αναπαράγεις που σε πούν και καθυστερημένη.
Πού είναι τα βραβεία μας,που σου έρχονταν ομαδικά λες και σε πετροβολούσαν.και τι τίτλο δεν είχες πάρει!Μόνο Star Hellas  δεν ειχες στεφθεί
Αλλά...πρόοδος,σου λέει,ο κόσμος πάει μπροστά,ακολουθεί την εξέλιξη...μμμμ μη σου πω και φριξεις
Αν δεν έφευγες θα έμεναν κι άλλες,τώρα ρούφα τ αυγό σου και σώπα
Αλάτι,πολύ αλάτι παιδιά,λύσσα μιλάμε αλλά εσείς οι παλιές που μείνατε πιστές και μας περιμένετε κάθε φορά να γυρίσουμε οι άσωτες,είμαι σίγουρη με καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Αν πισωγυρίσετε και στα δικά σας κονάκια θα καταγράψετε πολλές απούσες και θ αναρωτηθείτε ¨ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ;" εγω αυτό με πονάει που για πολλές δεν ξέρω και εύχομαι από την καρδιά μου νάναι και να χαίρονται με όποιο νέο παιχνιδάκι έχουν ανακαλύψει.
Τελος πάντων για να μη σας αφήσω με τα παράπονα και τη κρεββατομουρμούρα (σωστότερα μουρμούρα χωρίς κρεββάτι που με περιμένει) κι έτσι φουλ στο αλάτι, θα σας κεράσω "αλμυρά" και σήμερα και μάλιστα γερή δόση μπας και σας καλοπιάσω και δε μου θυμώσετε πολύ για την αργοπορία.
Για να υποσχεθώ και πάλι οτι δε θα αργήσω, δε θέλω, γιατί όταν δίνω λόγο θέλω και να τον κρατάω και το φετινό Καλοκαίρι μ έβγαλε εκτός από πολλούς λόγους
Να ξέρετε όμως οτι εδώ ανάμεσα στις σκόνες (και στο σπίτι μου γράφεις στα έπιπλα) και τις αράχνες ακουμπάω την καρδιά μου και σας αφήνω τ'  αποτυπώματά μου από το ψάξιμο στην άμμο,που από περιττό έγινε μνήμη,ανάμνηση,εικόνα

Η νοικοκυροσύνη και η πάστρα μόνο στα γυαλάκια μου βγήκε,μη νομίσετε οτι η μπουγάδα πάει σύννεφο.

Όπως επίσης η ανθοκομία και η ζαχαροπλαστική  

 

Ο Master chef με μάρανε

ο οδοντίατρος καραδοκεί ούτως ή άλλως,γιατί οι στεναχώριες οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο ψυγείο και δη σ ο,τι γλυκό κυκλοφορεί

και τέλος τα προσόντα μας παραμένουν αδιαμφισβήτητα...κι από φωνή κορμάρα ;)

Άντε ελπίζω να μη σας μαύρισα το μέσα σας (εγώ πια αραπίνα μαύρη ερωτιάρα,τουλάχιστον κάτι να συνοδεύει το "μαύρη" 😉 ελλείψει πιάνου,χαχαχαχαα😄)και να σας άφησα μια γλυκειά επίγευση 💔

Άντε όνειρα γλυκά, γιατί ο κόκκορος έχει λυσσιάξει και νάταν και δικός μου να τον δικαιολογούσα, αλλά να μας ελέγχει  κι ο γείτονας νυχτιάτικα...Βαρβαραααα το δίκανοοοο😤😤💥

Τα καλοκαίρια της ζωής μας

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ Σ΄ ΟΛΟΥΣ!!!!
Να που μπήκε και ο Ιουλιος μετά από έναν περιπετειώδη και καθόλου συνηθισμένο Ιούνιο.
Μας βρήκαν όλα μαζί, για να αναχαιτίσουν το Καλοκαίρι που μόλις άρχιζε.
Γίναμε, για λίγο ευτυχώς, μπαλάκι σε μια ρακέτα που άλλος έπαιζε.

Ελπίζω, η συνέχεια νάναι χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Ξέρω οτι έχω αφήσει εκκρεμότητες στην προηγούμενη ανάρτηση και θα επανέλθω, απλά τώρα είμαι υπό διαδικασία αναχώρησης και θάθελα να σας χαιρετήσω και να σας ευχηθώ Καλό μήνα,με δροσερά Καλοκαιρινά θέματα, που γεννήθηκαν ανέλπιστα, τούτες τις αρχές του Καλοκαιριού!
Παρότι από πέτρα,είναι πολύ τρυφερά θέματα,που όλοι λίγο πολύ έχουμε ζήσει και μάλιστα συνδυασμένα με ακουαρέλες που έφτιαξα για πρώτη φορά δημοσίως ,πάνω στην ξαπλώστρα χαλαρώνοντας στα πρώτα μου μπάνια.

Γυρίζοντας στον τόπο των παιδικών μου αναμνήσεων,γέμισα εικόνες και συναισθήματα,που έτσι χωρίς να το περιμένω ούτε η ίδια, αποτυπώθηκαν στο χαρτί.
Ταξιδεύω με το μυαλό ακολουθώντας το ρυθμό του κύματος,τα μικρά "χωνάκια" από τους ευκάλυπτους και τα ξερά τους φύλλα που πέφτουν στο νερό και γίνονται βαρκούλες παρασυρόμενες απο το κυματάκι που έρχεται και ξεσπά στην παραλία.
Πλάθω εικόνες και μου ξυπνάνε αναμνήσεις.

Μ΄ αρέσει αυτός ο συνδυασμός, που προέκυψε αβίαστα και απρόσμενα και νομίζω έδεσε και αλάφρυνε τα πετρωτά.

Η δημιουργία , η κάθε δημιουργία,είναι ένας τρόπος να ξεφεύγεις απο ο,τι σε ταλανίζει στην καθημερινότητα, είτε προσωπικά είτε σαν κοινωνικό σύνολο.
Δεν τα παραβλέπεις, δεν τα αγνοείς,δεν αδιαφορείς,απλά τα ζυμώνεις μέσα από ένα άλλο πρίσμα,τα επεξεργάζεσαι και δίνεις ή αποδέχεσαι λύσεις και προχωράς με λιγότερα βάρη από ο,τι μας έχουν φορτώσει.
Είναι απλά μια διέξοδος και είμαι πολύ τυχερή που τη βρήκα, γιατί μ΄ έχει γλυτώσει πραγματικά απο πολύ δύσκολες καταστάσεις.

Εύχομαι κι εσείς ν΄ απολαμβάνετε με ό,τι κάνετε και πάνω απ΄ όλα νάχουμε ΥΓΕΙΑ & ψυχική γαλήνη.
Την αγάπη μου και την ευγνωμοσύνη μου πάντα,που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είστε πάντα δίπλα μου και συνοδοιπορούμε!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!