Είναι γνωστό πια οτι, ο,τι μπαίνει σε τούτο το σπιτάκι, δεν πετιέται χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ετσι, το σπιτάκι έχει φρακάρει, αλλά δίνει όμως και εμπνεύσεις! Κι αυτό για μένα είναι το ζητούμενο εκ πρώτης όψεως. Ολα τ' άλλα τα μπούχτισα χρόνια τώρα! Οργάνωση, καθαριότητα κ.λ.π. νοικοκυρίστικα. Θα μου πείτε, αυτά προηγούνται της έμπνευσης και εν πολλοίς, την προδιαθέτουν! Και θα συμφωνήσω, απλά θέλω να πω, οτι δεν είμαι πλέον μανιακή και κοιτάζω πρωτίστως την ψυχική μου υγεία, όσο μου το επιτρέπουν οι καταστάσεις και πιστέψτε με, οι στρεσογόνες είναι πάρα πολλές, για να προσθέτω κι άλλες.
Και για να μην σας ταλαιπωρώ με πολυλογίες, περνάω στο δια ταύτα.
Μια μέρα, απο τις πολλές 😉που πήγα στο Φαρμακείο (ειμαι η πιο συχνή πελάτισσα αυτών των καταστημάτων, τόσο, που συναγωνίζονται με τα e -shop craft) ξαφνικά η συμπεθέρα μου θυμήθηκε οτι έχει κάποιες τσάντες, αντί αυτές τις μικρές που όλοι δίνουν στους πελάτες. Συμπεθέρες , τι στα κομμάτια! Και μου φέρνει λοιπόν μία απο μέσα και μου λέει "εσυ κάτι θα της κεντήσεις!"
Στο άκουσμα της λέξης κέντημα ανατρίχιασα, γιατί ήταν η υποχρεωτική μου καλοκαιρινή ασχολία για να πάω για μπάνιο! Αν δεν είχα κάνει συγκεκριμένο κομμάτι στο εταμίν, η μητέρα δεν μου έδινε το ο.κ. να πάρω το ποδήλατο και να χαθώ. Οπως καταλαβαίνω η καταπιεστική αυτή συμπεριφορά(που δεν ήταν η μόνη) δεν μου άφησε καλές αναμνήσεις, παρόλο που έμαθα και έφτιαξα κεντήματα. και αφου, όχι μόνο έχω μεγαλώσει παρά του δέοντως , αλλά εχω εξελιχθεί επίσης καλλιτεχνικώς, στο κεντητό θα έμενα;
Ετσι, μόλις ήρθα σπίτι με το λάφυρο, άρχισα να σκέφτομαι τρόπους διακόσμησης. και τί καλλίτερο απο το decoupage! Είχα λοιπόν ενα υπέροχο ριζόχαρτο, που το είχα προμηθευτεί για ένα έπιπλο που τελικά δεν χρησιμοποίησα και το ίδιο το επιπλάκι καρκινοβατεί καιρούς τώρα
Ευκαιρία λοιπόν να το χρησιμοποιήσω.
Κόλλησα λοιπόν το ριζόχαρτο, το οποίο φυσικά δεν κάλυπτε όλη την επιφάνεια και μετά άρχισα να καλύπτω τα πλαϊνά κενά με ακρυλικά. Θεώρησα οικονομικά ασύμφορο να παραγγείλω χρώματα για ύφασμα, γιατί δε τα χρησιμοποιώ, ίσως βέβαια αυτά να μην πότιζαν στην πίσω πλευρά, αλλά ευκαιρία για γνώση είναι όλα.
Αφου λοιπόν ολοκληρώθηκε η ενσωμάτωση του μοτίβου, χρησιμοποίησα στένσιλ να δωσω ένταση σε κάποια σημεία και σ ε κάποια άλλα να καλύψω τυχόν ατέλειες. Απο τα χρώματα του ριζόχαρτου επέλεξα σατέν κορδέλες και κόλλησα στις δύο άκρες ,κουμπιά και μια αλυσίδα ολοκλήρωσαν την επιφάνεια. Για να προστατεύσω την εικόνα, αντί για βερνίκι, χρησιμοποίησα διάφανη μεμβράνη που την κόλλησα με το σίδερο άνευ ατμού (Σημαντική σημείωση: κόλλησε μόνο στα σημεία που υπήρχε ριζόχαρτο😉. Ηταν και για μένα ένα μάθημα. Δεν ξέρω αν ευθύνεται η μεμβράνη, γιατί σε κάποιο βιντεάκι είχα δει μία επισήμανση για συγκεκριμένη μάρκα και θα το ψάξω) Την πίσω πλευρά τη διαφημιστική, την άφησα ως εχει, αφ ενός να μη βαρύνω την τσάντα οπτικά, αφ ετέρου να μην τρίβεται, με όποιες συνέπειες, πάνω στον κάτοχο και για να χρησιμοποιείται τέλος κατά το δοκούν και τη διάθεση
Το αποτέλεσμα λοιπόν ήταν αυτό:
Αυτες οι δύο λοιπόν είναι με αυτοκόλλητα ριζόχαρτα, διαφορετικής μάρκας και έχω να πω οτι ενω το ένα κόλλησε άψογα το άλλο (το κορίτσι με την ομπρέλα) δεν ήθελε με τίποτα! Ετσι αναγκάστηκα και χρησιμοποίησα κόλλα ντεκουπάζ και τα δύο τα πάτησα με το σίδερο, να σιγουρεψω το κόλλημα. Διακοσμήθηκαν δε αναλόγως θέματος 😉
Οι άλλες δύο τωρα:
Στην επόμενη τίποτ απ όλα αυτά. Εκανα την Ωντρεϋ με στένσιλ και με στένσιλ επίσης αλλά με heavy body gel ανακατεμένο με χρώμα λευκό και κόκκινο, εκανα τα τριανταφυλλα. Ετσι και όγκο απέκτησαν και σταθερότητα γιατί βασικά ειναι κόλλα. Κάποια λόγια με στένσιλ επίσης μπήκαν στο φόντο και ανάλογα διακοσμητικά αφου μιλάνε για πέταγμα 😉.
Η επόμενη εγινε με υφασματα για να δοκιμάσω και τη ραπτομηχανή.
Καλοκαιρινό επίσης το θέμα. Ενα ζευγάρι ψαράκια που πλατσουρίζουν στο νερό και αναπνέουν με ασορτί διακοσμητικά στο χερούλι της
Στην τελευταία, προς το παρόν, δοκίμασα τη ζωγραφική μιας λαχταριστής φέτας καρπουζιού, λατρεμένου φρούτου του Καλοκαιριού.
Δείτε την με άλλο μάτι 😏👀
Γιατί οχι, να διαφημίσετε το χόμπυ σας;
