...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Μ ένα βιβλίο ξεχνιέμαι!

Ψωνίσατε ρούχα τελευταία;
Τι ρωτάω τώρα ε, και τι σχέση έχει με τον τίτλο;
Δίκιο έχετε, αλλά εγω οφείλω να ρωτήσω για να προχωρήσω στο ... παρασύνθημα.
Συνήθως τα παντελόνια και δη τα τζιν, έχουν πάνω τους κάτι ετικέτες, οι οποίες μοιάζουν vintage.

 Έχουν κάτι απ το παρελθόν κι επειδή εμένα μ αρέσει το παρελθόν,με τις αναμνήσεις που κουβαλάει,
γιατί είναι πιο αθώο και τρυφερό σε σύγκριση με το ζοφερό παρόν και το ακόμα πιο απρόβλεπτο μέλλον, οταν έπεσαν στα χέρια μου τις κράτησα.
Το ταξίδι στο παρελθόν λοιπόν συνάντησε την αγάπη στα βιβλία και ανέλαβαν νέο ρόλο.
Αυτό του σελιδοδείκτη!
οι εικόνες επίτηδες

"πειράχτηκαν" για να έχουν
 
όψη παλιού και ...

ταλαιπωρημένου... (νυχτερινή λήψη)

Κοιτάξτε τις, μία δεύτερη ματιά θα σας αλλάξει την άποψη κι ίσως την επόμενη φορά δεν τις πετάξετε ως άχρηστες.
 Εσείς ενδεχομένως,  μπορεί να τις φαντασθείτε μεταμορφωμένες κάπως αλλιώς, όλα είναι θέμα γούστου και φαντασίας...

                         ANTIQUE~BOOKS

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Ταρατατζούμ-τζουμ-τζουμ!

ας βαρέσουν τα ταμπούρλα!
Δεν θα σας αφήσω άλλο σ αγωνία...μην και δεν περνάγατε καλό Σαββατοκύριακο!
Δείξατε διαγωγή κοσμιωτάτη, κι επειδή ανάμεσά μας βρίσκεται κι ένας εκβιαστής δεν θα το διακινδυνεύσω να μ εκθέσει πριν εκτεθώ απο μόνη μου (σιγά μην δεν το έχω κάνει ακόμα!) θα τολμήσω να σας δείξω τα πρώτα μου κρακελέ:
Πρώτος τη τάξει ποντικός επι πέτρας (επειδή η νονά-Μαρία, μου συνέστησε τις πρώτες προσπάθειες να τις κάνω σε επίπεδες επιφάνειες)  με μικρό κρακελέ και σκιές ματιών!!!
Οχι βρε παιδιά δεν του έβαψα τα μάτια, γέμισα το κρακελέ.
Τι να κάνουμε, πενία τέχνας κατεργάζεται .
αφιερωμένο στην ποντικομαμή  που με ξετρυπώνει κάθε βράδυ φωνάζοντας,σμουτσσσσσ
Το δεύτερο είναι ενα οβαλ κάδρο (όχι Ταύρος, Αλεξάνδρα  κουφάλογο) το οποίο μου το χάρισε η Κική που δεν της άρεσε και μ άφησε ελεύθερη να το διαχειριστώ κατα το δοκούν.
Ε, λοιπόν το δικό μου "δοκούν" είναι αυτό:

κάδρο σε  νυχτερινή λήψη
Αυτή ήταν μια φανταστική χαρτοπετσέτα που πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω.
Προσπάθησα να ενσωματώσω  στένσιλ, αλλά δεν φαίνεται ευκρινώς, ούτε παίρνω όρκο τι έγραφε,
κάτι σε "  will you" ξεκίναγε, ευχή το πήρα αυτό δεν ήθελε να φανεί. Κακό δικό του, το μήνυμα δεν ελήφθη!
Α, και για να μην ξεχνιόμαστε αυτό βάφτηκε  με ..ρουζ! επεσε κομματάκι παραπάνω, αλλά χαλάλι
του La vie en rose!
Ιδού και οι λεπτομέρειες του ιδίου:









και για να μπούμε λίγο και σε Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα:
στέλνοντας γράμμα στον Αη Βασίλη εν μέσω χιόνος!!!
και οι λεπτομέρειες του εδώ:
είναι χαρτοπετσέτα μόνο το μοτίβο κομμένο, χωρίς ρουζ  ή σκιές ματιών (εεε, μην το ξεφτιλίσουμε και τελείως), με χιόνι όμως απο πάστα χιονιού, γκλιτερομαρκαδόρο και πατίνα!
Ανα μένω εναγωνίως την κριτική σας...

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Ε-ε-έσκασε!!!

Απορείτε για τον τίτλο;
Μπόμπα δεν έσκασε, εγώ δεν έσκασα, παραλίγο βέβαια...
Ούτε κανέναν άλλο πήρα στο λαιμό μου...
Σας τα λεγα εγω και δεν με πιστεύατε.
Μπορεί να είμαι αρχάρια,το παραδέχομαι, μπορεί να είμαι ανυπόμονη , σκοτώστε με, μπορεί να είμαι ενθουσιώδης,δικαιολογείστε με, αλλά Πόντιος Πιλάτος δεν ήμουν ποτέ.
Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου μέχρι τελείας κι οταν χτυπιόμουνα κι έλεγα τα κάνω όλα και δεν μου σκάει , είχα ένα έρμο δίκιο.
Θα μου πείτε τώρα, με τόσα που πέρασε θα σιχτίρισε την τύχη του και θα ΄πε δεν σκάω να ησυχάσει και να μ αφήσει στην ησυχία μου;
Ναι, μ αυτό το πλευρό να κοιμάται,πώς θα τ αφήσω στην ησυχία του. Ήταν να μην γίνει η αρχή...
Και για να μην σας σκάσω κι εσάς,αρκετά σας ταλαιπωρώ με τα "κουκούτσια" του template, να σας αποκαλύψω οτι το ΚΡΑΚΕΛΕ ΕΣΚΑΣΕ!!!
Ολεεεεε που θαλεγε κι η γλυκειά μου Αλεξάνδρα !
Συγγνώμη Αλεκούκο μου, κόντεψα να σε κάνω νάρθεις στην Ζάκυνθο (δεν θάταν κακόόό.Θα το επιδιώξω στην επόμενη προσπάθεια...στο 3d!!!χαχαχα) να δεις "τι σκατά κάνω" που λες κι εσύ.
Τελικά κορίτσια αυτό που απέδειξε η πολύτιμη πείρα μου, δεν θέλω χάχανα, ήταν οτι σημαντικό ρόλο παίζει η ρευστότητα του χρώματος.
Ναι,ναι,ναι.
Το πρώτο ακρυλικό που χρησιμοποιούσα και δεν ήταν KRAFT, ήταν πιο παχύρευστο με αποτέλεσμα να "μπουκώνει" το κρακελέ, να πετσώνει η επιφάνεια και να μην τ΄αφήνει ν ανοίξει.
Ενώ τώρα ζω την υπέρτατη ηδονή!!! Μπροστά περνώ το χρώμα και πίσω κρακ-κρακ-κρακ ΣΚΑΕΙ!!!Ναι, αλήθεια σας λέω, μέχρι τώρα τοβλεπα μόνο στα βίντεο και ζήλευα, άσε που είχα γίνει περίγελο του διαδικτύου,όλες ξέρανε τον καημό μου και με περιέπαιζαν.
Τώρα όμως που θα σας δείξω ΤΑ έργα μου να δω τι θάχετε να πείτε...



JellyMuffin.com - The place for profile layouts, flash generators, glitter graphics, backgrounds and codes
Υ.Γ. Νονά μου σ ευχαριστώ και για την καλοκαιρινή σου υπομονή και για την ειδικά αφιερωμένη ανάρτηση...θα δεις έπιασε τόπο.
Η Αλεξάνδρα πέρασε την μπόρα, ανέχτηκε τόσο καιρό την γκρίνια μου, γιατί εσένα δεν ήθελα να σε ταλαιπωρήσω και ντρεπόμουν που παρά τις προσπάθειές σου δεν τα κατάφερνα.
 Σε φιλώ.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

To blog or not to blog? Ιδού η απορία!

Μέρες που έρχονται,πολλά πράγματα πρέπει να γίνουν, πολλά έχουμε στα υπόψη να κάνουμε,πολλά περιμένουν την σειρά τους για να κάνουν την επίσημη πρώτη τους,αλλά που να σ αφήσουν ν αγιάσεις...
Μιά η μία "δεν θ αλλάξεις το template, να το κάνεις εορταστικό; Πότε περιμένεις" λέγε με Αλεξάνδρα .
Μπάχαλο το Σαββατοκύριακο,ράκος εγώ,σκόνη και θρύψαλα το template!
Πάω να πάρω μια αναπνοή πριν πέσω στα βαθιά την Κυριακή, βγαίνω τσάρκα στα μπλοκόσπιτα... να τα Βραβεία,να οι προσκλήσεις για παιχνίδια με πρώτη την Μαρία Ζ. και
μετά την δική μου Κική που άργησα μεν να το πάρω χαμπάρι αλλά...ποτέ δεν είναι αργά!
Ετσι επειδή είμαι ευγενής και δεν θέλω να φανεί οτι νίπτω τας χείρας μου,αφήνω στην άκρη τις αναρτήσεις κατασκευών και καταγράφω τα δικά μου YES και NO στον υπέροχο κόσμο της Blogογειτονιάς.
Βέβαια τα ουσιαστικά έχουν ειπωθεί, απο όλους όσους έχουν ήδη συμμετάσχει,αλλά ας προσθέσω κι εγω την δική μου πινελιά.


ΓΙΑΤΙ ΛΑΤΡΕΥΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΩ:
Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές με αφορμή τα Βραβεία. Οταν ξεκινούσα αυτό το εγχείρημα, εντελώς ανίδεη δεν φανταζόμουν αυτό που ζω σήμερα!
Η συναισθηματική προσέγγιση διαφορετικών κι άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων και η δημιουργία φιλιών και επαφών μέσα απο ένα Ιστολόγιο, όσο και ανοικτός άνθρωπος κι αν είμαι (που είμαι), όσο κοινωνικός (που είμαι),όσο φιλικός (που είμαι) δεν πίστευα οτι η ψυχρότητα του μέσου θα γίνει λάβα στις σχέσεις και θα μας συνεπάρει.
Με ιδιαίτερη τρυφερότητα αναπολώ συχνά τον τρόπο που γνώρισα την Κική, την οποία εμφανισιακά ήξερα,αλλά τίποτε περισσότερο.
Απίστευτο δεν είναι να ζεις στην ίδια Πόλη, να εργάζεσαι σε κοντινούς χώρους, να συναντιέσαι συχνά κι όμως να σε φέρει πραγματικά κοντά το blog;
Δεν φαντάζεστε πόση χαρά ένιωσα οταν έμαθα ποιά είναι,οταν πρωτοσυναντηθήκαμε,και κάθε φορά που συναντιόμαστε απο τότε,ή ανταλλάσουμε πειρακτικά μηνύματα! Ποτέ δεν θα την πλησίαζα πριν.
Λίγο η διαφορά ηλικίας (ναι,είναι λίγο μεγαλύτερη,χαχα,μη με σκοτώσεις!) λίγο οι διαφορετικές δραστηριότητες, λίγο οτι φαίνεται σοβαρή και μετρημένη ως δασκάλα, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, αντίθετα είναι ένα ζιζάνιο και μισό που χαίρεσαι να την συναναστρέφεσαι,να την ακούς και να την πειράζεις, όλα αυτά γεφυρώθηκαν με το blog!
Ετσι λοιπόν, χαίρομαι που γνώρισα (κατά σειρά εμφανίσεως!) την Maria B.,την ΑΓΓΕΛΙΚΗ,την Μπέττυ, την Μαρία, την Ελένη, την Αλεξάνδρα, την Βάσω (το εξώγαμό μου!)το υιοθετημένο μου Μαγδουλίνι  και τώρα την Μαρία.
Αναφέρομαι ονομαστικά στα κορίτσια που επικοινωνούμε και πέραν του Ιντερνετ και εύχομαι μια μέρα να βρεθούμε μαζί με όλες όσες συναντιόμαστε μέσα εδώ.
Πώς μπορώ να μην νιώθω ευτυχία οταν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι,ενώνονται για ν ανταλλάξουν απόψεις, να μοιραστούν σκέψεις, τεχνικές σε κοινές αγάπες και να προχωρήσουν σε πιο βαθιές ανθρώπινες σχέσεις;

2) Μ αρέσει να λέω την άποψή μου σε ότι σχολιάζω και να εκλαμβάνεται θετικά όπως γράφεται.
Μ αρέσει να αντιμετωπιζόμαστε σαν μαθητευόμενοι που ο ένας έχει ανάγκη την γνώμη και την
καλόπιστη κριτική του άλλου, χωρίς αυτό να εισπράττεται αρνητικά.
Εγω τουλάχιστον δεν θέλω να μου χαιδεύετε τ αυτιά.

3) Μ αρέσει για τα θαυμαστά πράγματα που ανακαλύπτω οτι γεννάει το μυαλό και πραγματοποιούν τα
χέρια. Η φαντασία δεν σταματά πουθενά! Οι ιδέες μοιράζονται,εσύ βαδίζεις με σεβασμό πάνω στα
ίδια βήματα και δημιουργείς νέα πράγματα.

4) Μ αρέσει να βρίσκω λύσεις οταν οι δικές μου έχουν στερέψει.
Ακόμα και στο αιώνιο ερώτημα που μας βασανίζει καθημερινά ως νοικοκυρές: "τι θα φάμε αύριο;"

5) Οτι ταξιδεύεις σε κόσμους μαγικούς χωρίς να το κουνήσεις απο την θέση σου.
Εισπράττεις συναισθήματα,γεύεσαι αρώματα και γεύσεις, αναπολείς δικές σου περασμένες σχέσεις,
αναμοχλεύεις αναμνήσεις,ξαναθυμάσαι ανθρώπους και καταστάσεις μέσα απο διηγήσεις άλλων, που
άλλοτε είναι πικρές, άλλοτε τρυφερές και γλυκές.


ΤΙ ΜΕ ΧΑΛΑΕΙ:

1) Η ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ (Τι πρωτότυπο!!!) Σ όλους την βαράει, ελπίζω να το ξανασκεφτούν
αυτοί που την έχουν υιοθετήσει και σ αναγκάζει να τρως χρόνο κάνοντας ζογκλερικά νούμερα με
τα δάχτυλα αλλάζοντας γλώσσες και χάνοντας τελικά το σχόλιο!!!

2) Η Μουσική, οταν θέλω να επικεντρωθώ στο κείμενο, οταν η ώρα είναι ακατάλληλη,οταν δεν
συμφωνεί με την ψυχολογική μου διάθεση,οταν δεν την επιλέγω βρε αδερφέ. Margo για σένα θα
κάνω μια εξαίρεση...(ζητώ συγγνώμη απο τις άλλες που χρησιμοποιούν,αλλά είπαμε λέμε αλήθειες)

3) Οι κανόνες που υπαγορεύονται απο το πουθενά κι είναι αντίθετοι στα δικά μας πιστεύω
Το είχα γράψει κάποια φορά και στα βραβεία. Δεν καταναγκάζομαι για τον τρόπο που θα εκφρασθώ
και το μέσο που θα χρησιμοποιήσω για να δηλώσω την προτίμησή μου.
Το blog είναι ένα μέσο προσωπικής έκφρασης κι οταν παύει να είναι έτσι δεν έχει και λόγο
ύπαρξης.

4) Δεν αντέχω τις κατηγορίες που εκτοξεύονται κατά πάντων απο κατόχους ιστολογίων (ναι, συμβαίνει κι αυτό) με χαμηλή επισκεψιμότητα .
Κανένας μας δεν ξεκίνησε έχοντας εξασφαλίσει κοινό. Ολοι ξεκινάμε απ το μηδέν και σιγά σιγά
κατακτάμε μια θέση. Δεν είναι υποχρεωτικό να αρέσουμε όλοι σε όλους,ούτε μπορείς να
υποχρεώσεις τον οποιονδήποτε να σ επισκεφθεί και να σ αφήσει σχόλιο αν δεν το νιώθει.
Γιατί να υποκρινόμαστε; λείπει η υποκρισία στον έξω κόσμο και πρέπει να την μεταφέρουμε κι
εδώ στο χώρο που έχουμε για να διασκεδάζουμε;
Απαράδεκτες οι κατηγορίες λοιπόν. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μα,δεν μπορεί κάπου θάχουμε
φταίξει κι εμείς;δεν φταίνε πάντα οι άλλοι...

5) Η αγένεια και τα κακεντρεχή σχόλια ανθρώπων που οχυρόνωνται πίσω απο το "Ανώνυμος" για να
θίξουν τον κάτοχο κυρίως του Ιστολογίου ή ενίοτε άλλου σχολιαστή.
Είναι σαν να έρχεται κάποιος στο σπίτι σου απρόσκλητος κι ενω εσύ ανοίγεις διάπλατα να μπει
σε προσβάλει. Ευτυχώς δεν το έχω βιώσει προσωπικά αλλά το έχω συναντήσει και έχω λυπηθεί
πάρα πολύ.

Αυτάάά!
Ας χαρούμε λοιπόν το ταξίδι, ας πορευτούμε μαζί μοιράζοντας από το περίσσευμα της ψυχής μας νάστε σίγουρες οτι θα επιστραφεί σε μας.

Τέλος να ευχαριστήσω απ εδώ την γειτόνισσα Πολυτεχνίτισσα-όνομα και πράμα- Lourdi και το Μαριαννάκι για τον όμορφο Κύρο Γρανάζη (βραβείο Εφευρετικότητας!) που μ έκριναν άξια να μου χαρίσουν και τον τοποθέτησα στην βιτρίνα του!

Και τώρα σειρά σας, όποια νιώθει έτοιμη παίρνει σκυτάλη, ετσι γιατί της αρέσει.
Σας αγαπώ αληθινά όλες, που βρισκόμαστε καθημερινά έτσι,γιατι έτσι μας αρέσει και δεν μας υποχρεώνει κανείς. 
Είστε μια γλυκειά συνήθεια που απολαμβάνω μέχρι σταγόνας!
 Graphic Comments

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Φιόρα στο πρεβάζι.



Για σένα γιούλια μάζευα για σε και τ άλλα τ άνθη,
απόψε σ ονειρεύτηκα κι ο ύπνος μου εχάθη

*

ανάγλυφες λεπτομέρειες
*
Στο παρεθύρι τ αργαλιού, είχα δυό μάτσα γιούλια
και πέρασε η αγάπη μου και μου τα πήρε ούλα.

*
decoupage με χαρτοπετσέτα σε ξύλο με τεχνική παλαίωσης, ζωγραφική, πατίνα κι ολίγον κρακελέ!

*


Στο παρεθύρι που ακουμπάς ξερά ήτανε τα ξύλα
κι απο την ομορφάδα σου ανθούν και βγαίνουν φύλλα.
                                                                                 *           
                                                                                                                   
              Ζακυθινές Αρέκιες  απο την έκδοση  της  Φιλόμουσης Κίνησης Ζακύνθου
                            "Ω τι ωραία που τραγουδείς..." και άλλες αρέκιες
                                                    Επιμέλειας Στέλιου Τζερμπίνου
                                                                                                                             
Επι του πιεστηρίου!!!
Προκάνετε  να παίξετε και να κερδίσετε...http://mikrikouzina.blogspot.com/2010/11/blog-post_4648.html η ισχύς εν τη ενώσει !χαχαχα
Καλή τύχη.

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Τοσκάνη, ωραία και μόνη!

Toskana, σκίτσο  σε χαρτοπετσέτα επί ελαιόκορμου!




Επιστροφή για λίγο στο χώρο του ονείρου και των αναμνήσεων με όχημα...
μια χαρτοπετσέτα!
Από μικρή μέσα στην καθημερινότητά μου, άκουγα γύρω μου λέξεις ιταλικές
ανάκατες με ελληνικές, προσαρμοσμένες  στην ζακυνθινή ντοπιολαλιά.
Η νονά μου πάλι Ιταλοκρατούσα, με μπόλιαζε μ αυτή την αγάπη στην γείτονα
Χώρα.
 Ίσως-ίσως και η εξ ημισείας διεκδίκηση ενός μεγάλου ποιητή του Ugo Foscolo,
γεννημένου και μεγαλωμένου ως ένα σημείο στην  Ζάκυνθο και από εκεί και
πέρα στην Ιταλία, η ενηλικίωσή του και  η καθιέρωσή του σε Εθνικό της ποιητή! 
Ποιος ξέρει τι άλλο συνέτεινε σ αυτή την άνευ όρων αγάπη;
 Κι αυτή η αγάπη σιγά-σιγά γιγαντώθηκε κι έγινε πάθος, ώσπου το 1980 η καλή
μου τύχη (στον μπαμπά μου το οφείλω κι όχι στην τύχη) έφερε τα βήματά μου
στην  Τοσκάνη!
Η Τοσκάνη στην Κεντροδυτική Ιταλία, ανήκει στους τόπους όπου δεν χωρούν
λόγια να περιγράψουν την ομορφιά της.
Η Αναγεννησιακή της ομορφιά διατηρείται ατόφια, μέσα σε χωράφια κατάσπαρτα από ...Ηλίανθους (μαγικό θέαμα, που αξίζει ν αντικρίσετε) ελαιώνες, αμπελώνες
να διατρέχονται από φιδωτούς ανηφορικούς δρόμους.
Τα χρώματα εναλλάσσονται σαν να μην είχε αποφασίσει ο ζωγράφος ποιο θα
χρησιμοποιήσει τελικά.
Οι καμπύλες της θυμίζουν ζουμερή γυναίκα που στο πέρασμά της προ
καλεί σφυρίγματα!
Έτσι μοιάζουν οι  απαλοί όγκοι λόφων που την περιβάλλουν και σ εντυ
πωσιάζουν με την ομορφιά τους.
 Όσο για την ΙΣΤΟΡΙΑ της!
 Όπου κι αν στραφείς νιώθεις ποίηση, όχι τυχαία, εδώ γεννήθηκε ο Dante
Alighieri !
Μουσική! Βέρντι, Πουτσίνι, Ροσίνι και αμέτρητοι άλλοι μικρότερου διαμετρήματος,
σας λέει κάτι αυτό;
Ζωγραφική! γιατί ο Botticcelli και ο   Michelangello ήταν απ εδώ!
Και πώς να μην γεννήθηκαν τέτοιοι καλλιτέχνες αφού η  φύση σ εξωθεί  
προς αυτό!
Μα μην νομίζετε οτι αξιόλογες είναι μόνο οι μεγάλες πόλεις της Τοσκάνης,
όπως η Φλωρεντία (Firence)   ή η Σιένα (Siena).
Κάθε άλλο! Κάθε χωριό, μεγάλο ή μικρό, κρύβει τους δικούς του θησαυρούς.
Κάθε χωριό αξίζει και μια στάση.
Βολτέρα (Voltera), Σαν Τζιμινιάνο (San Giminiano), μόνο χωριά δεν τα λες.                                                                                                                                                                         
Στριμώχνεσαι στα στενά ανήλιαγα στενάκια με τους χιλιάδες τουρίστες που
επισκέπτονται την Τοσκάνη όλο το χρόνο, γιατί η Τοσκάνη δεν έχει εποχές.
Όλες οι εποχές προσφέρονται να την επισκεφθείς.
Κι από γεύσεις δεν υστερεί. Η κοιτίδα θα έλεγες της Ιταλικής γαστρονομίας.
Η Ιταλική κουζίνα και η οινοποιία εδώ μεγαλουργεί. Το Κιάντι (Chianti),
φημισμένο ιταλικό κρασί παράγεται εδώ. Αλλαντικά με προεξάρχον το
prosciutto di Parma.
Όσο για τον λαό της... ποίος δεν γνωρίζει τι εστί Ιταλός;
Εξωστρεφείς, χαρούμενοι, φασαριόζοι, πρόθυμοι  γενικά ένας αλέγκρο
λαός, τόσο ίδιος με μας και τόσο διαφορετικός συνάμα                                                                                         
          
Ο,τι κι αν σας γράψω εδώ δεν μπορεί να περιγραφεί ούτε η αγάπη μου
γι αυτήν, ούτε η πραγματική της ομορφιά, γι αυτό σας καλώ να την ζήσετε...
και θα με θυμηθείτε...


Υ.Γ. Αφιερωμένο στην Federica Annibali, πιο αδελφή από αδελφές,
με την παντοτινή μου αγάπη κι ευγνωμοσύνη


thLOVE_heart_vines.png divider image by angwbc

Απ εδώ ευχαριστώ απο καρδιάς την Μουά & την Ρεβέκκα για το Ηλιόλουστο
Βραβείο που μου αφιέρωσανΤα βραβειακια μου
και την γλυκειά μου painter γι αυτό:

και τα χαρίζω κι εγω με την σειρά μου σε όλες... τις Νησιώτισσες, μανούλες  bloggers
που μ επισκέπτονται!

                                                                                                                                

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Ας έχουμε φώτιση...

Κηροπήγια με γάζα και χαρτομάνδηλο
Προ καιρού σ ένα αγαπημένο Κροατικό blog είχα δεί κάτι εντυπωσιακές δημιουργίες που η διαχειρίστρια είχε την ευγένεια ν αποκαλύψει το μυστικό της.
Ετσι στην ανάρτηση http://retrodrobiazgi-inspiracje.blogspot.com/2010/02/decoupage-na-gazie-kurs-krok-po-kroku.html έδειχνε βήμα-βήμα την εφαρμογή της τεχνικής αυτής που δημιουργεί εντυπωσιακά αποτελέσματα. Σαν Ζωγραφική σε καμβά!
Μετά τις πρώτες λοιπόν απόπειρες (θα τις δείξω κι αυτές...πομονήήή...), δημιούργησα αυτό το ζευγάρι κηροπήγιων,που είχαν δωρίσει στη μαμά μου κι εκείνη ήθελε να πετάξει γιατί δεν τις άρεσαν.
Ούτε κι εμένα άρεσαν,αλλά είχα  αποφασίσει να τ αλλάξω.
Επειδή ως γνωστόν είμαι πολύ ανυπόμονη (δεν το είχατε καταλάβει και το μαρτύρησα; Ε, ναι! έχω κι ...ελαττώματα,χαχαχα) όταν ξεκινάω κάτι  θέλω να το δω να ολοκληρώνεται με ταχείς ρυθμούς, όπως πάντα κι αντίθετα απο τις φίλες που όντας Εκπαιδευτικοί είναι συγκροτημένες και δείχνουν σταδιακά τα βήματα της μεταμόρφωσης, δεν προνόησα για φωτό πριν .
Το καλό και το έξυπνο (ας ευλογήσουμε λίγο τα γένια μας!) παλικάρι βρήκε τη λύση... φωτογράφισα το κουτί!
Δεν ήθελα να τα πετάξω γιατί είχαν πρωτότυπο σχήμα και γιατί ήταν ...του κουτιού!
Επειδή όμως ούτε στο σπίτι μου ούτε στην ιδιοσυγκρασία μου ταίριαζαν, διότι ως γνωστόν, είμαι της "Ρομαντικής Σχολής"  (kiki χτυπήσου όσο θες...Πάλι λουλουδάκια!!!) προσαρμόστηκαν στο περιβάλλον και στην προσωπικότητα.
Λέτε να τα χαλάσει;;;
υποσκελίζοντας!
εξ όψεως!





Απο αέρος!
Άντε κι "αύριο με καλό", όπως λέμε και στο Νησί και ας έχουμε φώτιση, μην πάρει το βόλι κανέναν ...μη έχοντα εργασίαν!!!
Σας φιλώ σταυρωτά κι όχι μαυρίζοντας,χαχαχα.

th73dca32288355c14463c72f41592df82_.gif dividers image by angwbcth73dca32288355c14463c72f41592df82_.gif dividers image by angwbc

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Ρόδα μυρωμένα



Ρυζόχαρτο σε κεραμίδι με ζωγραφικές παρεμβάσεις και σκίαση
         
                                   ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ
                                                    Κικής Δημουλά

                         Όλα τα ποιήματά μου για την Άνοιξη
                         ατέλειωτα μένουν.

                        Φταίει που πάντα βιάζεται η Άνοιξη,
                        φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου.

                        Γι΄αυτό αναγκάζομαι
                        κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη
                        με μια εποχή φθινοπώρου
                        ν΄αποτελειώνω.



λεπτομέρεια με ζωγραφική

zoom στο πάνω τμήμα




28c.gif dividers 1 image by colors_for_me
Καλό Μήνα να  ΄χετε!