...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Δες-τε πέτρα...

...Στο λαιμό!
Τι σας πέρασε απ το μυαλό οτι θα σας προωθούσα σ΄ αυτοκτονία; Μ έχετε για τέτοιο άνθρωπο;
Οχι βέβαια, ούτε ανήκω σε καμιά αίρεση απ αυτές που ευαγγελίζονται  "πάμε μαζί στον Παράδεισο αν φύγουμε όλοι αντάμα"
 Παρόλο που μας έχουν δέσει απο καιρό πέτρα στο λαιμό οι εν θαλάσση μακράν, ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε(βεραμέντε!), ενα σπρωξιματάκι μένει να μας δώσουν και ...μπλούμ,  μη  το πάρετε τοις μετρητοίς και  κάνετε την κουτουράδα.!
Οοοχι, εμείς ΔΕΝ  θα τους κάνουμε τη χάρη!
Θα ντεκουπάρουμε τις πετρούλες μας και θα τις κρεμάσουμε γι αξεσουάρ καλοκαιρινό!
ήδη κυκλοφόρησε κι εντυπωσίασε!


Λοιπόν τόχω παρατηρήσει. Οταν η έμπνευση βαλτώνει οι πέτρες πάντα έρχονται και με ξελασπώνουν.


...λαιμοδέτης


Ετσι όταν τις προάλλες έπαιζα ανόρεχτα μαζί τους κι άρχισα να τις ντεκουπάρω σιγά-σιγά (τη συλλογή αυτή θα τη δείτε προσεχώς), όταν έφτασα στις μικρότερες έλαμψε ξαφνικά η ιδέα του μενταγιόν.

οτι ήθελε προκύψει...

Γενικά,  έχω μία μεγάλη αδυναμία στις πέτρες κάθε μεγέθους και χρωματισμού και δε το κρύβω,αντιθετα την αναδεικνύω (μπορείτε ν ανατρέξετε στην ετικέτα "Πέτρες")
καρφιτσούλα για το πέτο

Αυτή λοιπόν η αγάπη προς το φυσικό υλικό, οδήγησε την απραξία  μου σε πράξη, δημιουργώντας μία εναλλαγή παραστάσεων, όλων με decoupage,
η ισχύς εν τη ενώσει!

από τις οποίες κάποιες  μπορούν άνετα να δημιουργήσουν καλοκαιρινά κοσμήματα,
με δέσιμο-στεφάνι, απλούστατον, και χαντρούλα στο δέσιμο!

αν τις δέσουμε με ευφάνταστους τρόπους όπως μας μαθαίνει πολύ απλά  και με φανταστική εικονογράφηση,  βήμα-βήμα, η Δροσοσταλίτσα στο βιβλίο της
το παρέλαβα άμεσα απο το xantres
                                                    

Εγω για να πω την αμαρτία μου κι επειδή ο φασίολος της 3ης φωτό με παίδεψε,  κόλλησα από πίσω μία χάντρα ρομβοειδή κι έκανα μία χαρά τη δουλειά μου.Το καλό το παλικάρι και δη τεμπέλικο, ξέρει κι άλλο μονοπάτι!

Με χαντρούλες ή κρυσταλάκια swarovski, έγιναν πρώτης τάξεως καλοκαιρινά αξεσουάρ!

Και για το τέλος, κερνάω ένα δροσιστικό βραβείο:

                                       

 χαρισμένο απο την Ελενα! (που την ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ), με προϋπόθεση την κατάθεση 5 καλοκαιρινών αληθειών μου.

- Φυσικά λατρεύω το απέραντο γαλάζιο,
στον Κόλπο του Μαραθία στο Κερί

με γαληνεύει, με ξεκουράζει, με δέχεται στην αγκαλιά του και με χαλαρώνει

- Φυσικά εκ της αναρτήσεως προκύπτει, οτι λατρεύω τις θαλασσόπετρες και τις περιποιούμαι αναλόγως...
Ε, ΝΑΙ, είναι πέτρα θαλάσσης ζωγραφισμένη!!χαχαχα


- Να είμαι ξαπλωμένη σε μια ξαπλώστρα και να δέχομαι τα χάδια του ήλιου και μετά φλογισμένη να

βουτάω στη θάλασσα. Την πισίνα την απεχθάνομαι

-Nα απολαμβάνω ουζάκι χαλαρά σε κάποιο παραθαλάσσιο ταβερνάκι και να βυθίζομαι στη ρέμβη που μου δημιουργεί!Και φυσικά καλοκαίρι χωρίς θερινό σινεμά δε λέει...ΨΗΦΙΖΩ Σινέ "ΘΗΣΕΙΟΝ"!!!

                                

Μοναδική απόλαυση με θέα μία φωτισμένη Ακρόπολη! Ανεπανάληπτη εμπειρία!

-Λατρεύω τα καλοκαιρινά φρούτα και ιδίως τα σύκα.
Δική μου Υδατογραφία
Τα καταναλώνω με μανία πασατέμπου!!

και τώρα οι απονομές:
1) στη Μαρία μπας και ξεκολλήσουμε απο τα κουνέλια του Πάσχα τώρα που φτιάχνει υπέροχες Tilda & τις θυμίσει τις Μυζήθρες (όχι τα τυριά...ξέρει αυτή)
2) στο Πλουμίδι μήπως και ξελευτερωθεί επιτέλους και δούμε θεού πρόσωπο (εποχή που διάλεξα αλήθεια!)
3) Στο Σοφάκι..."ψάρια πουλάάάω και δε με νοιάζει"...που είναι απο πανί!χαχαχα
4) στη Δημητρα, νέα ανακάλυψη και  πατριωτάκι,απο θάλασσα σε θάλασσα
5) στη Μαρία πατριωτάκι επίσης (Νο3!πλάκα έχει πόσες μαζευτήκαμε)
6)  στο Gingerάκι που ταιριάζει με τα μάτια του και τον τρόπο που βλέπει την Ελλάδα!
7) στην Κωνσταντίνα γιατί μου άνοιξε ένα όμορφο παράθυρο με θέα στην ...Ιταλία!!!
8) στην Αναστασία συνηθισμένη σε θάλασσα, να μη φοβάται να κολυμπάει στα βαθειά, νάναι καλός καπετάνιος!
9) στο Στράτο να εξευμενίσουμε την τύχη που αντιστέκεται, άλλωστε όλο το μπλογκ είναι ποτισμένο πόθο για τη Μήθυμνα και μας ταξιδεύει μοναδικά και αισθαντικά
και το 10 το καλό στο γλυκό μου ΝΤΕΝΗ να του θυμίζει πάντα τα Εφτάνησα που λατρεύει και ένα ευχαριστώ για τα ταξίδια που μας προσφέρει απο τόσο μακρυά αν και  τόσο κοντά μας!

Πλούσια ανάρτηση,δεν έχετε παράπονο;;;
Αντε καλές βουτιές τώρα!!!

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Κι απο κορμ(ο)ί...

κορμάρα!
Χαχαχαχααααααααααααα, σας παραπλάνησα!
Εμ, εγω φταίω ή εσείς, που μόλις δείτε ένα τίτλο ολίγον πιπεράτο, τρέχετε;
Είμαι παιχνιδιάρα, τι να κάνουμε;

φέτα απο κορμό δένδρου

Αυτές λοιπόν οι φέτες, από κορμούς ελιών και πεύκου, περίμεναν υπομονετικά στ' αζήτητα τουλάχιστον ένα χρόνο τώρα, αφού ταξίδεψαν απο την Αιγαιοπελαγίτικη πλευρά.
Είχα κάνει κάτι χαζά κι εκεί έμεινα.
Δεν μου έκαναν το "κλικ", κι εγω χωρίς "κλικ" δεν λειτουργώ, πάει και τελείωσε.
Δε πα νάναι το πιο εμφανίσιμο πράγμα... αν δεν περάσει στα ενδότερα του μυαλού μου να το αφυπνίσει, βήμα δε κάνω.
Εχω και μια ιδιαίτερη αποστροφή στην αποτυχία κι έτσι δεν προχωρώ σε πειράματα χωρίς έμπνευση.
Οι κορμοφέτες λοιπόν, άλλες αλειμμένες με βούτυρο (εννοείται αστάρι και ακρυλικό) και άλλες σκέτες έγιναν οι βάσεις για ασκήσεις.


Ηθελα να δω πως θα αντιδράσει το υλικό και τι τελική εμφάνιση θα δώσει.


Στα ήδη προετοιμασμένα χρησιμοποίησα ριζόχαρτο, και είναι αυτά:


μπρρρρρρρρ...κρύο!
 Decoupage με ριζόχαρτο και κρακελέ ενός συστατικού 

και στα άλλα σκέτη χαρτοπετσέτα,που κι αυτή ενσωματώθηκε άριστα, τόσο ώστε να μοιάζει ζωγραφική επι ξύλου.

decoupage σε ξύλο με χαρτοπετσέτα

...με χαρτοπετσέτα επίσης

Και τώρα που χάιδεψα ο,τι εξιτάρισα,  δεν σας κεντρίζω τη δημιουργικότητα να κάνετε καλοκαιρινά σουβέρ, για χαλαρά ποτά στη βεράντα υπο το φως τω αστεριών;




Μμμμ, τι λέτε, παίζει;

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Δια της Χορηγίας των Ενόπλων Δυνάμεων

Φέτος κατανοώντας απόλυτα την οικονομική ένδεια που βιώνουμε όλοι μας, και την απομάκρυνση της ιδέας των διακοπών, ανέλαβαν αυτοβούλως οι Ένοπλες Δυνάμεις μας να μας παράσχουν ένα πακέτο διακοπών σε δύο στάδια.
Και επειδή ποιός στραβός δε θέλει το φως του , τ' αποδεχτήκαμε μη λαμβάνοντας υπόψη τα εμπόδια και τους γρίφους του... “κρυμμένου θησαυρού”!
Το πρώτο είχε πολύ αγωνία, πολύ άγχος, πολύ λαχτάρα!!! Κι οταν λέμε λαχταρίσαμε, λαχταρίσαμε κυριολεκτικά.
Κάναμε ένα ταξίδι ανέλπιστο και μέχρι να φτάσουμε δεν έβλεπα δρόμο, άλλωστε ο συγκεκριμένος δεν είχε και τίποτα το εξαιρετικό να μ εντυπωσιάσει, εκτός απο λακκούβες σαν να τον είχαν βομβαρδίσει!
Αυτό μου έδωσε την πεποίθηση οτι ο,τι Κυβέρνηση και να βγάλουμε προσεχώς, ΟΥΔΕΝ περιμένω, αφού τόσα πακέτα (Ντελόρ κ.λ.π.) πέρασαν απο την Ελλάδα κι ακούμπησαν μόνο στις τσέπες των επιτήδειων... Ούτε Εθνικούς δρόμους δε καταφέραμε ν αποκτήσουμε!
Παραμείναμε στους καρόδρομους του ΄40 που κουβαλούσαν τα πολεμοφόδια με τα μουλάρια. Φαίνεται οι θωρακισμένες Mercedes τους δεν καταλαβαίνουν ούτε απο “σαμαράκια”, ούτε απο κρατήρες ηφαιστείων απο έλλειψη ασφάλτου!
Τλπ. Συνεχίζω... με σταθερό το γκάζι πατημένο, ανυπομονούσα να φτάσω στο ποθούμενο, να το δω, να τ' αγκαλιάσω, να ησυχάσω. Μια βρομάδα απουσίας και ξαφνικά χτύπησαν καμπανάκι συναγερμού!
Πράγματι φθάσαμε την Αρτα, κατάκοποι και ανήσυχοι.
Αλλα το Τοπίο που μας περίμενε εντός κι εκτός μας γαλήνεψε.
Την Αρτα δε μπορώ να σας την περιγράψω, διότι αυτές τις δυο μέρες η διαδρομή ήταν συγκεκριμένη και η μόνη παρασπονδία ένα καλό Ξενοδοχείο (κι αυτό κατα τύχη, χάρη στ αυτοκίνητο που μας άφησε καταμεσής ώρα 11+ τη νύχτα) και ένας περίπατος στον Κεντρικό της δρόμο,ούτε 500 μέτρα.
Η Αρτα απο ψηλά (απ το Νοσοκομείο) στην άκρη αριστερά το θρυλικό Γιοφύρι και απόψεις εντός-εκτός Ξενοδοχείου "ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ"

Μου έδειξε όμως ένα όμορφο πρόσωπο και ένα ανθρώπινο πρόσωπο, καθαρό και ως Πόλη και ως άνθρωποι με ενδιαφέρον και πολιτισμό.
Κι αφού περάσαμε επιτυχώς το δύσκολο αυτό διήμερο, πάλι ο Ελληνικός Στρατός είπε να μας επιβραβεύσει μ άλλο ένα!!!

Αυτό ξεκινησε ήρεμα,γαλήνια, χαρούμενα, αισιόδοξα!


ο Πλούς απο Ζάκυνθο, προς...

Αφήσαμε πίσω το Νησί μας και ακολουθήσαμε την ιδια διαδρομή, αλλά για Γιάννενα αυτή τη φορά.
Να πω οτι και με δυο παπούτσια πάνινα την ξανάκανα ευχαρίστως!
Η Φύση μας αντάμειψε απλόχερα!
Μια διαδρομή, απο Αρτα και μετά, ασύλληπτη!
Βουνά πανύψηλα, αδιαπέραστα ...άμοιροι Ιταλοί, απερίσκεπτοι! Πως φαντασθήκατε οτι θα προσπερνούσατε αυτούς τους ορεινούς όγκους αλώβητοι;



Οργιώδες πράσινο παντού,νερά γάργαρα στο πλάι του δρόμου, οι πικροδάφνες σ' όσα χρώματα υπάρχουν θεριεμένες κι αυτές απο την πλούσια δροσιά, ανθοφόρες, τόνιζαν την κυριαρχία του πράσινου και έδιναν μοναδικής ομορφιάς ζωγραφικούς πίνακες.
Αγριολούλουδα, απ' αυτά που πουθενά αλλού δεν έχετε συναντήσει, παρά μόνο στα βιβλία της Φυτολογίας.
ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ!
Για άλλη μια φορά διαπίστωσα ,οτι ο ζωγράφος που δε πρόκειται ν' αντιγραφεί ποτέ, είναι η Φύση! Πλατάνια με κορμούς που δε μπορούσαν να τους αγκαλιάσουν ούτε ενωμένα ανθρώπινα χέρια, εύρωστοι, και ευθυνετείς , πλάι απο τα ποτάμια που κατέβαζαν τα νερά των βουνών κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής.
Ειδυλλιακά τοπία, απ αυτά που δε θέλεις να πάψεις ν' απεικονίζεις.
Επιθυμούσα νάχα μια κάμερα όπως στις ταινίες,στερεωμένη πάνω στ ' αυτοκίνητο και να μην πάψει να φωτογραφίζει.Μόνο ετσι θα μπορούσα να αποδώσω αληθινά αυτό το μεγαλείο που αντίκρυσα και να σας το μεταφέρω με ακρίβεια.
Στο δρομο σταματήσαμε στα Χάνια Τερόβου.
Εντολή” της Σωσούς κι όχι αριστερά (άσε τον Αλέκση, προς το παρόν, εσύ δεξιά θα σταματήσεις...δεν το είπε έτσι, γιατί δεν θέλει να μ' επηρεάζει πολιτικά!χαχαχαχα)
Σταματήσαμε λοιπόν, για να αναπληρώσουμε την καμένη ζάχαρη (πού πας ρε Καραμήτρο χωρίς ζάχαρη; έτσι! ) 


και σ ένα δροσερό & λουλουδασμένο τοπίο φάγαμε μία Γαλατόπιτα!
Συνεχίσαμε και μπήκαμε Γιάννενα, ύστερα απο μία ελάχιστη, αλλά επιβλητική διαδρομή.
Και φτάσαμε στο σημείο συνάντησης με την αγαπημένη μου κουμπάρα.
Είχαμε να ειδωθούμε κάποια χρόνια, αλλά είναι απο τις σχέσεις εκείνες που δεν περνά ποτέ χρόνος ανάμεσά τους.
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, γιατί ακόμα και με το βλέμμα μιλάμε και συνεννοούμαστε, γιατί γελάμε απίστευτα μαζί,γιατί καταλαβαινόμαστε, γιατί ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ!


Πάντα φίλες!

Η στιγμή της συνάντησης λοιπόν, εκτός απο τη θέρμη της αγκαλιάς, μου αποκάλυψε και ένα άρωμα...γνωστό άρωμα...κοίταξα γύρω μου και διαπίστωσα οτι το άρωμα της Κέρκυρας ήταν διάχυτο παντού...Φλαμουριές (τίλιο) γεμάτος ο Τόπος!!! Μοσχοβολούσε απίστευτα !!!


εκεί που το πράσινο με το ουρανί γίνεται ένα!

Απόρησε η κουμπάρα μου με τον θαυμασμό μου,αλλά της εξήγησα οτι εμείς στερούμαστε, γενικά πράσινου μεσ΄ την Πόλη. Πόσο μάλλον αυτό που τα αιωνόβια δένδρα συνυπάρχουν με τις νέου τύπου πολυκατοικίες και τα κλασσικά Ηπειρώτικα αρχοντικά!
Το απόγευμα δεν βοήθησε να βγάλω τις καλλίτερες φωτό για να σας δείξω. Η επιθυμία να τα πούμε και η κούραση απο το ταξίδι, μας πήραν ώρα και εν τω μεταξύ σουρούπωσε,


Ηλιοβασίλεμα στη Λίμνη των Ιωαννίνων


οταν κατεβήκαμε για μία βόλτα και δη στην Παραλίμνια περιοχή.
Λοιπόν, αν έχετε περάσει όλα αυτά τα θεόρατα βουνά, σας είναι αδιανόητο οτι κάπου στην καρδιά τους κλείνουν μια τόσο όμορφη πόλη με μία Λίμνη στη μέση κι όχι μόνη ...με Νησί!
Είναι πραγματικά ασύλληπτο, όπως και η ομορφιά τους!
Χαίρεσαι να περπατάς στα Γιάννενα! συνδυάζουν το στεριανό και το υγρό στοιχείο, που δε θέλω ποτέ να μου λείπει. Αναπνές άρωμα και απολαμβάνεις δροσιά, κάτω απο τα βαθύσκιοτα δένδρα,

Ηλιοβασίλεμα με θέα το Τζαμί



 δίπλα σε νεανικά στέκια, ανθρώπους που κάνουν ποδήλατο, τζοκινγκ,


...τώρα τρέχουμε!


 ακούνε μουσική, παιδιά που παίζουν, ηλικιωμένους που απολαμβάνουν την παρέα τους . ΚΟΣΜΟΣ! Πολύς, σαν το συνωστισμό της Ρεπούση, όμως αυτός ήταν πράγματι συνωστισμός και ειρηνικός, χαρούμενος,ζωντανός!!!
Μια βόλτα σε μια παραδοσιακή γειτονιά της Πόλης, έχω την εντύπωση οτι πρέπει νάταν η Εβραϊκή της συνοικία,




 αλλά δεν το έχω βεβαιώσει ιστορικά, μου δωσε άλλες εικόνες, που εν καιρώ θα δείτε.


γαλήνη  στο "Σείριος- kitchen"
Το βράδυ ολοκληρώθηκε σ' ένα γαλήνιο και δροσερό κήπο για φαγητό.
Η άλλη μέρα, εκτός απο το ταξίδι του γυρισμού, περιέκλειε συγκίνηση που δεν είχα υποψιασθεί, ήταν ο λόγος για το “ωραίο ταξίδι”!
Καμάρωσα, απίστευτα συγκινημένη (δε το περίμενα, ομολογώ), το παλληκάρι μου να παρευλαύνει μπροστά μου ως άντρας πια, υπεύθυνος και ετοιμος να υπερασπισθεί τα ιερά και τα όσια μιας ταλαιπωρημένης και καταρρακωμένης Πατρίδας.
Συγκινήθηκα, γιατί συνειδητοποίησα, οτι το μικρό ασχημούλικο μωρό που είχα φέρει στον κόσμο πριν 20 κάτι χρόνια, μεταλλάχθηκε...έγινε άντρας πια, σα να πέρασε μια νύχτα μόνο απο τότε. Υπεύθυνος, πειθαρχημένος, με στόχους και αποφασιστικότητα.



Χαίρομαι που έζησα αυτή την εμπειρία και εύχομαι, να μην χρειασθεί να υπερασπιθούν τον όρκο που  έδωσαν, κανένα παιδί, καμιάς μάνας!
Τώρα, η Κύπρος μας περιμένει (όχι εμένα...τουλάχιστον, προς το παρόν...)
Έτσι, δύο ταξίδια χωρίς πρόγραμμα, πραγματοποιήθηκαν, γιατί ο  Στρατός το θέλησε, τον ευχαριστώ λοιπόν γι αυτές τις mini , αλλά τόσο όμορφες και φορτισμένες διακοπές!
Όσο για σας, συγχωρήστε μου την ανάρτηση-Γίγας, αλλά δε μπορούσα να κόψω κάτι. 
Εύχομαι να ζήσετε με τη σειρά σας και το ταξίδι και την εμπειρία του βλασταριού σας...θα με θυμηθείτε...!

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

ΖΕΙ ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;

Αμείλικτο το ερώτημα, επικίνδυνη η απάντηση.


Πόσο επικίνδυνη αποδεικνύεται από τα... ναυάγια!
Κάποιο υπόλειμμα  σκάφους βρέθηκε στο διάβα μας στην αμμουδιά, ξεβρασμένο και λειασμένο από την μανία της θάλασσας και ευθύς στο μυαλό σκιαγραφήθηκε η εικόνα της.


Χρόνια στις θάλασσες καιροφυλακτούσε να μάθει νέα του αγαπημένου αδελφού!
Δεν ξέρω αν πήρε από μένα  ικανοποιητική απάντηση στην ερώτησή της, προσπάθησα  πάντως να  της γλύκανω την απογοήτευση της ανυπαρξίας... με μια καρδιά.


Κι αυτή βγαλμένη από τα σπλάχνα της θάλασσας!
Ζει! ...κάθε τι όσο δε παύουμε να πιστεύουμε σ αυτό!



Του Αιγαίου


Ο έρωτας το αρχιπέλαγος
κι η πρώρα των αφρών του,
και οι γλάροι των ονείρων του.
Στο πιο ψηλό κατάρτι του
ο ναύτης ανεμίζει ένα τραγούδι.



Θαλασσόξυλο ζωγραφισμένο με ακρυλικά και θαλασσινές λεπτομέρειες

Ο έρωτας
το τραγούδι του
κι' οι ορίζοντες του ταξιδιού του,

κι η ηχώ της νοσταλγίας του.
Στον πιο βρεμένο βράχο της
η αρραβωνιαστικιά προσμένει ένα καράβι.


Ο έρωτας
το καράβι του
κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του,

κι' ο φλόκος της ελπίδας του.
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του
ένα νησί λικνίζει τον ερχομό.


Ελύτης





Καλό  μας  Καλοκαίρι!!!