Φίλοι μου αγαπημένοι η κατάσταση ζορίζει ολο και περισσότερο κι εμείς θέλοντας και μη σφίγγουμε τα δόντια ν' αντέξουμε, με όποιο τρόπο διαθέτει ο καθένας ως αντίδραση.
Για πρώτη λοιπόν φορά στόλισα (σχεδόν) το σπίτι από αρχές Νοεμβρίου.
Ηθελα λίγο χαρά, λίγο χρώμα που θα έδιωχνε το γκρίζο που μας έχει περικυκλώσει, λίγο άρωμα πεύκου και κυπαρισσιού ανακατεμένο με κανέλλας να διώξει το άρωμα του θανάτου, που όλο και απλώνεται απειλητικά στην ατμόσφαιρα. Ηθελα! και τι δεν ήθελα... και γι αυτό δεν υπάρχει λόγος ν' απολογούμαι για το στολισμό.
Κι επειδή εκτός από όλη αυτή τη σύγχρονη λαίλαπα, τέτοιες μέρες το μυαλό πισωγυρίζει σ' ό,τι έζησε κι αγάπησε και αφού ξέρετε πόσο πολύ αγαπώ τα Χριστουγεννα, άρχισα να δημιουργώ εκ του μη όντος ένα χριστουγεννιάτικο χωριό!
Σε μια ανάρτηση του 2013 θα διαπιστώσετε οτι ήταν παλιό απωθημένο, πάντως δεν ξεκίνησε προγραμματισμένα. Απλά παρήγγειλα κάποια μπλογκ με χριστουγεννάτικα χαρτιά scrapbooking βρέθηκε μπροστά μου ενα κουτί από απορρυπαντικό ΑΡΚΑΔΙ, μ ένα έτοιμο σχήμα για σπιτάκι, κι έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια.
 |
| Το πρώτο σπιτάκι και ενα απο τα λίγα που αποτελείται απο 1 και μόνο κουτί |
Το ένα έφερε τ άλλο, είναι αυτό που λέμε τρώγοντας έρχεται η όρεξη και ούτε πολύ ούτε λίγο φτιάχτηκε ενα χωριό χωρίς να το περιμένω ουτε εγω η ίδια!
Πάντα μ άρεσαν οι χριστουγεννιάτικες αγορές, που έβλεπα σε μεγάλες Πρωτεύουσες της Ευρώπης (εννοείται φωτογραφικά γιατί δυστυχώς απο κοντά ποτέ).
Τα διάφορα σπιτάκια που πωλούνται αυτές τις μέρες στην αγορά, τα περισσότερα είναι κακόγουστα και κακοζωγραφισμένα, εκτός από τα πολύ ακριβά. Οπότε φέτος αποφάσισα να τα φτιάξω μόνη μου.
 |
| 6 κουτιά διαφόρων ειδών και μεγεθών γι αυτό το σκελετό |
Σπίτια διάφορων αρχιτεκτονικών σχεδίων και διαστάσεων, από τα πιο απλά εως τα πιο σύνθετα, υπαίθρια μαγαζάκια,
 |
Η βάση ηταν το ξυλινο κουτί με τα χωρίσματα που έγινε η πλάτη .Ο πάγκος ειναι απο σπιτικό ζωμό κι ολα τα εκθέματα χειροποίητα (τα δώρα καπάκια απορρυπαντικού,οι μπάλες του δέντρου χάντρες τυλιγμένες στο γκλίτερ, οι χιονανθρωποι απο χάντρες ,όπως και τα στεφάνια)
|
εκκλησία, άμαξες,
 |
| Ενα μακρόστενο κουτί απο ηλεκτρικά σποτάκια με ρόδες απο ξύλινα σουβέρ και χάντρες. Πάνω και μέσα του...Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΘΕΙΤΕ! κουμπιά,γόμες,υφάσματα,φελτ,χάντρες κ.λ.π. |
Καταστήματα και τροχήλατα σταντ για χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα,
 |
| Ενα πλακέ κουτί έγινε η βιτρίνα του Γλυκοπωλείου που μέσα του ενσωματώθηκε ένα ξύλινο κουτί με χωρίσματα για τα εκθέματα, καγκελοπορτα,σιδεριά πλαινή και κορυφής απο chipboard ολα τ αλλα αυτοκαταστευασμένα απο διάφορα υλικά ανακυκλωσης |
Λουνα παρκ, τραινάκι.
Εχω εξ αρχής ξεκαθαρίσει οτι δεν έχω ταξιδέψει στο εξωτερικό και ειδικά μέρες Χριστουγέννων ,παρότι
το επιθυμούσα διακαώς, αλλά θεωρούσα και θεωρώ οτι είναι μία οικογενειακή γιορτή ,ευκαιρία να
συγκεντρωθεί ολη η οικογένεια και να συνεχίσουμε τις παραδόσεις μας.
Ετσι, οι εικόνες που με οδήγησαν σ’ αυτό το Χριστουγεννιάτικο χωριό, είναι καθαρά από φωτογραφίες
χριστουγεννιατικων προορισμών, που μας βομβαρδιζαν πάντα τα Τουριστικά γραφεία τέτοιες μέρες και
κάπου άγγιζαν τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων.
Τότε, που δεν υπήρχε η αφθονία του σήμερα, αλλά παρά ταύτα, είναι γεμάτες εικόνες, φως και
συναισθήματα!
Ο κόσμος τότε δεν ψώνιζε όλο το χρόνο, δεν υπήρχε η ευμάρεια του σήμερα ούτε και η υπερ
καταναλωτικότητα, που έχει γίνει κάπως σαν λόγος ύπαρξης, στις μέρες μας.
Έτσι ο κόσμος κατέβαινε στην αγορά παραμονάδες,ειδικά πριν του Αγίου, για τα ψώνια του και ακόμα,
παραμονές της Πρωτοχρονιάς για τους μπουναμάδες.
Θυμάμαι, και δε νομίζω οτι μ απατά η μνήμη μου, κόσμο μέχρι διαγκωνισμών κάτω από τσι κολώνες
τση Πλατείας Ρουγας,γιατί εκεί ανέκαθεν χτυπούσε η καρδιά της αγοράς.
Ολοι με τα καλά τους, σ’ ενα ατέλειωτο πήγαινέλα, φορτωμένοι κουτιά,να ανταλλάσσουμε ευχές σε κάθε
συναπάντημα.
Και τα μαγαζιά, ολοφώτιστα, να προκαλούν το βλέμμα του καταναλατών και ειδικά των παιδιών ,που
κολλούσαμε τα μούτρα μας στις βιτρίνες και ξεκολλημό δεν είχαμε.
Τότε τα καταστήματα παιχνιδιών ήταν του Μελίτα και του Σκιαδαρέση.
Του τελευταίου ήταν απρόσιτα για το μέσο βαλάντιο. Εκεί, για πρώτη φορά είδα αυτοκινούμενο τραινάκι
με σήραγγες και γραμμές μέσα απο χιονισμένα βουνά.
Και παρότι δεν ήμουν αγόρι με ξετρέλανε.
Ακόμα και φοιτήτρια, οταν έπεσα πάνω στην αντιπροσωπεία της LYRA, που έφερνε αυτά τα τραινάκια
πολυτελείας στην Πλατεία Κάνιγγος, τρελαινόμουν να κάθομαι στη βιτρίνα και ν’ ακολουθώ τις διαδρομές
τους!
Οπως και νάχε είμαστε ευχαριστημένα με ό,τι επιλέγαμε, ακόμα και με τα αδιάφορα αντικείμενα που
κερδίζαμε απο τους λαχνούς των λοταριών που έκαναν τα καταστήματα.
Έξω από κάθε μαγαζί στηνόταν ενα τραπεζάκι μ’ ένα μπωλ με τυχερούς λαχνούς, που όλοι κέρδιζαν
και στη βιτρίνα, ήταν αραδιασμένα τα πράγματα που αντιστοιχούσαν στους λαχνούς.
Παντελώς αδιάφορα έως άχρηστα (τοτε δε μ είχε αγγίξει το μαγικό ραβδάκι της μεταμόρφωσης), που
μόλις πηγαίναμε σπίτι τα παρατουσαμε κάπου που δε τα ξαναβλέπαμε.
Ετσι ξεσκαρτάριζε ο κάθε μαγαζάτορας την πραμάτεια του και αποκτούσε ο καθ ένας, ειδικά τα παιδιά,
το βίτσιο του τζόγου!!!!χαχαχχαα
 |
Ενα μεγάλο κουτί κι ένα απο αλουμινόχαρτο έγιναν η εκκλησία και τι καμπαναριό της
|
Ολο το σουλάτσο γινόταν από την εκκλησία της Ανάληψης μέχρι το ρολόι του Φόρου. Και σήμερα ακόμα, στις μεγάλες Πρωτεύουσες βλέπουμε οτι όλα στήνονται κοντά ή μπροστά από το
πλάτωμα μιας εκκλησίας ή ενός ρολογιού. Κάτι τέτοιο λοιπόν ψιθυρίστηκε στο μυαλό μου από την
παιδική μου ηλικία και θυμήθηκα τα σουλάτσα μας με το μπαμπά μου, απο την Ανάληψη μέχρι την
Πλατεία Αγ.Μάρκου, όπου και το δικό μας ρολόι, χωρίς καμιά ομοιότητα μ αυτό που έφτιαξα.
Δυστυχώς στο πέρασμα των χρόνων δεν αναβαθμίστηκε ποτέ η χριστουγεννιάτικη αγορά παρά
κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες κι έτσι παρέμεινε ζωντανή των παιδικών μου χρόνων και των
ιλουστρασιόν περιοδικών.
Και για να κλείσουμε τον κύκλο των αναμνήσεων, που στους περισσότερους δεν εχουν τίποτα να πουν,
να σας πω οτι το ρολόι είναι φτιαγμένο από 3 διαφορετικά τσίγκινα κουτιά, ετσι για να σπάσω τον
τετραγωνισμό όλων των άλλων κατασκευών και μια κι είχα μια εκτύπωση από έναν αγαπημένο
ζωγράφο, που είχε σχέση με ρολογάδικο, προστέθηκε ως κατάστημα στη βάση της κατασκευής,
με τρισδιάστατα τον μαγαζάτορα,το παιδί και την Κυρία που κοιτάζει τη βιτρίνα του τραβώντας το
σκύλο της. Το στρογγυλο ξυλινο της οροφής ήταν ένα σκουπίδι-δώρο από μια σπασμένη μπάλα
(μάλλον διακοσμητική), όσο για το “αλεξικέραυνο” μπορείτε να καταλάβετε την προέλευση γιατί είναι
εμφανές.
Απο ένα Χριστουγεννιάτικο χωριό δε θα μπορούσε να λείπει ένα παλιοβιβλιοπωλείο!
Ισως επειδή ως παιδί στα χριστουγεννιάτικα δώρα μου ήταν πάντα πολλά βιβλία, που κάποια έχω ακόμα και σήμερα!
Λατρεύω τα βιβλία, λατρεύω τα παλιά μαγαζιά που αποπνέουν μία αλλιώτικη μυρωδιά, κάτι μεταξύ υγρασίας, χαρτιού, μελανιού, αναμνήσεων.
Πολλές φορές στέκομαι μπροστά σε βιτρίνες παλαιοπωλείων ή ανασκαλεύω μέσα πράγματα, ακόμα κι οταν δεν έχω πρόθεση ν αγοράσω, απλά για την αφή και την όσφρηση και φυσικά το ταξίδι στο παρελθόν, προσπαθώντας να σχηματοποιήσω τους ιδιοκτήτες του κάθε πράγματος, που σήμερα βρίσκεται προς πώληση σ ένα παλαιοπωλείο!
Μια φορά στη Θεσσαλονίκη μπήκα σ ένα τέτοιο και από τα πράγματα που είδα και θυμήθηκα της παιδικής μου ηλικίας...εβαλα τα κλάματα σα μικρό παιδί.
Ναι ,ξέρω, ου γαρ έρχεται μόνον, αλλά έλα που αυτό γιατρεύει τα κενά !!!
Τέλος πάντων ας επανέλθουμε στο προκείμενο.
Η κατασκευή αυτή απαίτησε 3 διαφορετικά κουτιά.
Το ενα που αποτέλεσε τον κεντρικό κορμό με δυσκόλεψε αφάνταστα γιατί είχε σχήμα "Γ" και ήταν από ένα φωτιστικό τοίχου και δεν ταίριαζε αλλιώς, μέχρι που βρήκε τη θέση του εδώ!
Η πόρτα ήταν ενα κουτί απο μολυβοχρώματα και το εσωτερικό, η βιτρίνα με τα βιβλία, ενα ξύλινο κουτί με διαχωριστικά.
Επειδή σχεδόν πάντα βγάζουν εμπόρευμα στα πεζοδρόμια, μια καρέτα από ετικέτα ρούχου (για νάναι μακρυά και στενή) ρόδες από μπουκαλάκια φαρμάκου(να πιάνουν τόπο αλλού και τα φάρμακα!) γεμάτη από βιβλία και αφίσες (στο μπροστινό μέρος) εορταστικές, οι ακτίνες ειναι chipboard,όπως το φωτιστικό του δρόμου, το ρολόι και το παράθυρο του πάνω ορόφου.
Στον επάνω όροφο εκ των υστέρων, βρήκε τη θέση του ένας Αγιος Βασίλης και μ άρεσε η ιδέα οτι εκεί μπορεί νάναι και ο χώρος που διαβάζει τις παραγγελίες των παιδιών παρέα με τον κοκινολαίμη .
Οπως σε κάθε παλαιοπωλείο που σέβεται τον εαυτό του (χαχαχχαα) υπάρχουν κατοικίδια μία γατούλα από χοντρό χαρτόνι κι ένα σκυλάκι decoupage πάνω σε αλουμινοκαπάκι, χουζουρεύουν βλέποντας τον κόσμο που περνά.
Ο νεαρός που βάφει την ταμπέλα ανεβασμένος στη σκάλα είναι φιγούρα που αγόρασα πρόσφατα.
Τη συγκεκριμένη χειροδημιουργία τη λάτρεψα περισσότερο όλων, ίσως γιατί με ταξίδεψε; ίσως από την αγάπη του βιβλίου; ίσως από την εικόνα μιας άλλης εποχής; Ισως πολλά, η ουσία μία...ΛΑΤΡΕΙΑ!
Στη συνέχεια θα σας δείξω το μεγάλο μας τσίρκο-λουνα παρκ!
Η ιδέα ξεκίνησε από το κουτάκι (μου το είχε φέρει η κόρη μου με καραμέλες και μ οδήγησε στην εικόνα της τέντας τσίρκου) που είναι μέσα ένας κλόουν κεραμικός, το μόνο που έμεινε ως είχε, και κολλήθηκε πάνω σ ένα ντυμένο με χαρτόνι ανάλογων χρωμάτων κουτάκι από γνωστή μάρκα τυριών. .
Η ρόδα του λουνα παρκ έγινε από ένα συρμάτινο κύκλο χαλασμένου αμπαζούρ, που χαρτώθηκε με φύλλα περιοδικών (επίτηδες τ' άφησα χωρίς κάλυψη να φαίνονται τα χρώματα), κολλήθηκαν επάνω κάψουλες από αυγά Kinder για τα "βαγονάκια" (δε ξέρω πως αλλιώς τα λένε) στηρίζεται πάνω σε τσοπστικς και το κέντρο της ρόδας είναι κουτάκια γάλακτος μερίδας .
 |
| Ενα τραινάκι με 4 βαγόνια απο κουτάκια δαχτυλιδιών,καπάκια,χάντρες και άλλα διακοσμητικά |
Η τέντα είναι απλό χαρτόνι διπλής όψης που έκοψα και κόλλησα και στην κορυφή δυο ξυλάκια από μπαστουνάκια ζάχαρης κρατούν το CIRCUS (χάντρες) και τα σημαιάκια.
Τα ζωάκια του τσίρκου είναι κι αυτά δώρα έκπληξη από αυγά Kinder. Τα ανθρωπάκια ο Θηριοδαμαστής και ο κλόουν είναι αγορασμένες μινιατούρες από το καταπληκτικό El Deco!
Το δε τραινάκι είναι από μικρά κουτάκια δαχτυλιδιών (για να καταλάβετε το μέγεθος), η μηχανή από έναν μικρό κύλινδρο εσωτερικό από κάποιο τυλιγμένο αντικείμενο, οι ρόδες από καπάκια και η ένωση των βαγονιών από το μεταλλικό λογότυπο μιας τσάντας.
Οι κούνιες είναι ένα μεταλλικό παιχνίδι, δώρο αγαπημένης φίλης, αντίγραφο των παιχνιδιών των πάλαι ποτέ λουνα παρκ.
Και φυσικά όλ αυτά με την "ανθρώπινη" παρουσία που δεν μπορεί να λείπει ποτέ! Ο Αη Βα΄σιλης,η γυναίκα του με τα γλυκά ανα χείρας,τα ξωτικά βοηθοί του, ο κύριος που ήδη αγόρασε το δεντράκι του,η Befana η μάγισσα της Ιταλικής παράδοσης και τέλος ο Eμπενέζερ Σκρουτζ απο το «Το πνεύμα των Χριστουγέννων - Σκρουτζ» Του Κ. Ντίκενς
Ολα απο Σουηδικά μανταλάκια και τα πιο μπαμπάτσικα με κάψουλες απο τα πασχαλινά αυγά Kinder
Η Εποχή αυτή με τις γιορτινές προετοιμασίες βοηθάει στην μερική έστω επούλωση και στη δημιουργία μιας κάποιας ψυχικής ευφορίας. Το σπίτι μας πάντα ένα ζεστό καταφύγιο, ας γίνει φέτος περισσότερο από ποτέ ο καλλίτερος γιατρός μας απέναντι σ ο,τι μας απειλεί.
Υ.Γ. Σήμερα η ανάρτηση ειναι χορταστική τουλάχιστον από φωτογραφίες, αλλά έπρεπε να καταλάβετε όλες τις πτυχές ;) . Πατώντας πάνω στις φωτό ανοίγουν σ΄αλλη σελίδα κι εκεί μπορείτε να τις μεγενθύνετε για να τις δείτε καλλιτερα.
Στην επόμενη ανάρτηση το τέλος και η ολοκλήρωση της εικόνας.
Μέχρι τότε ...ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ!
