...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Corona στο κεφάλι μας

Έτσι έπεσε και δεν είναι καθόλου βασιλική!
Δεν πίστευα ποτέ  όταν έγραφα σαρκαστικά,οτι η μάσκα του γιατρού της πανούκλας θα γινόταν ενα απαραίτητο αξεσουάρ ολοχρονίς οτι θα ερχόταν πράγματι η ζωή να το επιβεβαιώσει.
Δυστυχώς φτάσαμε με ιλλιγιώδη ταχύτητα, από την μία στιγμή στην άλλη,  μία επιδημία που αρχικά εμφανίστηκε στην μακρινή Κίνα, να κατακλύσει ολόκληρο τον Κόσμο.
Δεν είχα καμιά διάθεση, όχι μόνο να γράψω, ούτε και να μπω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Δεν είχα τι να γράψω,δεν ήθελα να πω τίποτα.
Από την αισιοδοξία, οτι "κι αυτό θα περάσει" και τις παροτρύνσεις να μην μας καταβάλει ο φόβος κι ο πανικός,βρέθηκα κι εγώ η ίδια στην θέση που απευχόμουν και συμβούλευα τους άλλους.
Όταν άρχισαν τα πρώτα μέτρα, που κάποιοι τα θεώρησαν υπερβολικά και ως συνήθως βρήκαν ώρα να κάνουν την επανάστασή τους και σηκώθηκαν από τους καναπέδες και ξεχύθηκαν σε θάλασσες και βουνά,σαν νάταν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου,εγώ προέτρεπα να μείνουμε σπίτια μας βρίσκοντας διάφορες δημιουργικές ασχολίες ν' απασχολήσουμε το μυαλό και ν' αποφύγουμε τα χειρότερα.
Κι όμως, κι εγώ η ίδια που τα έλεγα και τα έγραφα, λιποψύχησα,παραδόθηκα για μέρες πολλές.
Σ' αυτό δεν έφταιξε μόνο ο κορανοϊός,αλλά κι η δική μου εύθραυστη υγεία που βρήκε ώρες να μου κάνει παιχνιδάκια.
Ευτυχώς, μετά από μέρες πλήρους απαξίωσης και παραίτησης, άρχισα σιγά σιγά ν' ανακτώ τις δυνάμεις μου να ανασυντάσσομαι και να δημιουργώ.
Φοβάμαι,φοβάμαι πολύ,δεν το κρύβω.
Φοβάμαι για μένα κι ας μη θεωρηθεί εγωιστικό.Αν δεν υπήρχαν τα χρόνια προβλήματα θάμουν πολύ διαφορετική.
Φοβάμαι για το παιδί μου, που εξακολουθεί να ζει στο Λονδίνο,που άργησε πολύ να παραδεχθεί οτι ο ιός δεν θέλει μαγκιές, αλλά προσοχή και αντιμετώπιση, ανησυχώ γι αυτό που είναι εδώ ,για τον άντρα μου που αποκλείστηκε στο χωριό του.
Γενικά ανησυχώ και φοβάμαι,όσο και να μη θέλω, όσο νηφάλια κι αν προσπαθούν να μας μεταφερθούν οι  καθημερινές ανακοινώσεις της πορείας του ιού στη Χώρα μας, παρακολουθώντας με δέος τις καθημερινές εκατόμβες νεκρών που ανακοινώνουν τα γειτονικά Κράτη,όσο κι αν αποφεύγεις συστηματικά τις ειδήσεις,δεν μπορούν να σ' αφήσουν ασυγκίνητο.
Δεν ασχολούμαι ούτε με υποθέσεις συνωμοσίας,ούτε με ποσοστά θνησιμότητας με την μία ή την άλλη αρρώστια,ούτε με αντιδικίες πολιτικές ή ακόμα και ιατρικές αμφισβητήσεις, απλά βλέπω τον εφιάλτη ολοζώντανο μπροστά μου,στις εναγώνιες εκκλήσεις των γιατρών,στα σημαδεμένα και μωλωπισμένα από τις μάσκες πρόσωπα του νοσηλευτικού προσωπικού, κι αυτό μου αρκεί να μην εφησυχάζω και να φοβάμαι.
Πόσες φορές στους χρόνους της ευμάρειας, άκουγα τους παππούδες  μου να μιλάνε για Κατοχή
_Εσείς δε ζήσατε Κατοχή...έλεγαν κουνώντας το κεφάλι τους υπονοώντας τα χειρότερα
Κι όμως! τη ζούμε τώρα στη χειρότερη μορφή της.
Μπορεί όχι σιτιστικά,αλλά ο φόβος που διασπείρει αυτός ο αόρατος εχθρός είναι χειρότερος από τον πραγματικό πόλεμο, που μπορείς να προφυλαχθείς κάπως.
Σήμερα ζούμε στα "καταφύγια" χωρίς  να γίνονται βομβαρδισμοί,αντίθετα προσπαθούμε να φυλαχτούμε από επίθεση φονικών σταγονιδίων. Αλήθεια πόσο πιο θανατηφόρα κατάντησαν μπροστά στα βομβαρδιστικά του πολέμου!
Απαγόρευση κυκλοφορίας,ούτε πουλιού λαλιά δεν ακούγεται που λέει ο λόγος,την απόκοσμη σιωπή βιάζουν μόνο οι σειρήνες των ασθενοφόρων.Η μόνη ελεύθερη "έξοδος" στα μπαλκόνια να χειροκροτάμε τους καθημερινούς ήρωες που αντιπαλεύουν τη νόσο,μάλλον θα΄πρεπε να τραγουδάμε το Κλέφτικο του ΄21 "ακόμα τούτη η Ανοιξη ραγιάδες ,ραγιάδες,τούτο το καλοκαίρι..."
Κι εκεί που τώρα θα ετοιμάζαμε περιχαρείς  δημιουργίες για το Πάσχα, έχουμε χάσει κάθε κέφι για οτιδήποτε και έχουμε επιδοθεί σαν τις γυναίκες Ηπειρώτισσες στον πόλεμο του '40, αντί  να πλέκουμε τις κάλτσες του φαντάρου ,να φτιάχνουμε μάσκες προφύλαξης, μια που κατάντησαν να είναι είδος εξαφανισμένο και όσες υπάρχουν, πωλούνται στη μαύρη αγορά


Και επειδή αυτή η Άνοιξη παραείναι αγέλαστη (αλλιώς την περιμέναμε κι αλλιώς μας ήρθε) αλλά ο κύκλος της ζωής στη φύση συνεχίζεται αμείωτος όπως πάντα, άσχετα από τους κινδύνους που μας περικυκλώνουν,φουσκώνουν και ανθίζουν τα κλαδιά και δεν μπορούμε να τ' απολαύσουμε εκ του φυσικού,όσο ανακτώ τις δυνάμεις μου,επιδίδομαι μετά μανίας στην ακουαρέλα,και φτιάχνω τη δική μου Άνοιξη,με χρώμα και φως


σαν αντίσταση και σαν θεραπευτική αγωγή



Γιατί όπως είπε κι ο Morihei Ueshiba (1883-1969, Γιαπωνέζος ιδρυτής του Aikido)

"Αν ο αντίπαλος σου επιτίθεται με φωτιά, αντιμετώπισέ τον με νερό, με το να γίνεις εντελώς ρευστός και ευκίνητος. Το νερό, από τη φύση του, ποτέ δεν συγκρούεται και δεν συντρίβεται σε κάτι. Αντίθετα, καταπίνει κάθε πλήγμα, χωρίς να πάθει τίποτα."




Ας ευχηθούμε να ξυπνήσουμε γρήγορα από αυτό τον κοινό εφιάλτη και νάμαστε όλoi και πάλι μαζί ,με άλλη διάθεση και με διαφορετική ψυχολογία και άποψη ζωής πλέον.
Ας βγει κάτι καλό απ όλο αυτό το τρομακτικό που ζούμε!
Και μην ξεχνάτε όταν βγαίνετε να βγαίνετε με ντοκουμέντα 😉 ειδικά αν κινείσθε στην Ιόνιο Πολιτεία 😊

32 σχόλια :

  1. Αυτό το ντοκουμέντο για να ξεπορτίσω όλα τα λεφτά! Μου έφτιαξε το κέφι.
    Σωστά τα λες Χαρά μου. Έτσι νοιώθω και εγώ, ανησυχώ για τα παιδιά μου, για μας, για τους γύρω μου, για τόσους που χάνονται άδικα μια και θεωρώ ΄πολύ άδικο σήμερα να πεθαίνει κόσμος από ιούς. Προσπαθούμε να κρατηθούμε Χαρά, να στηρίξουμε τους αγαπημένους μας, και να προσευχόμαστε όλα αυτά που διαβάζουμε τα αρνητικά για την έκβαση του ιού να είναι ψέμματα
    Σε φιλώ και εύχομαι δύναμη και υγεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ολοι στο ίδιο μήκος κύματος λειτουργούμε Αννουλα μου αγαπημένη.Δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς.Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης προβάλει απο μέσα μας και απαιτεί αισιοδοξία και αντίσταση,κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τα ανακαλύψουμε μέσα μας και να ανασυνταχθούμε σ αυτό τον απρόκλητο πόλεμο.
      Δε θάθελα να μείνει πικρή γεύση στο τέλος αυτής της ανάρτησης κι έτσι πρόσθεσα και την επτανησιακή νότα και χαίρομαι που σ όλες τια καταστάσεις ο λαός μας βρίσκει τρόπους να τ αντιμετωπίζει με χιούμορ.
      Ευχομαι υγεία σ εσένα και την οικογένειά σου,φιλιά εξ αποστάσεως

      Διαγραφή
  2. Χαρά μου, είναι ένας φόβος πρωτόγνωρος που μας διακατέχει σίγουρα όλους, τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τα παιδιά μας και αντί να καταλαγιάζει μεγαλώνει από την μία μέρα στην άλλη. Ούτε εγώ έχω διάθεση για Πασχαλινές δημιουργίες...τί να τις κάνω εξάλλου, αφού θα περάσουμε το Πάσχα μακρυά από τους αγαπημένους μας (γιατί είμαι σίγουρη πως θα κρατήσει πολύ περισσότερο η καραντίνα).
    Οι ακουαρέλες σου είναι φανταστικές!!! όσο για το ντουκουμέντο φορμάλε...δεν έχω λόγια!!!
    Να φυλάγεσαι και να είσαι πάντα καλά!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΣΥμφωνώ και προσυπογράφω όλα όσα μου λες Μαριάννα μου.Οσο δυνατός και νάσαι σ αυτό το νέο το τρομακτικό δε μπορείς να μην αντιδράσεις με φόβο,για τον ίδιο σου τον εαυτό,για τα παιδιά σου,για τους γύρω σου.
      Διαβασα οτι περίμεναν την εμφάνιση μιας πανδημίας οι γιατροί ,αφου έχουν περάσει 100 χ΄ρονια απο την τελευταία που ήταν η ισπανική γρίππη,ομως βρέθηκαν κι αυτοί προ απροόπτου γιατί ανέμεναν την μετεξέλιξη ενός ήδη υπάρχοντος ιού ,που είχαν τα μέσα να τον αντιμετωπίσουν κι οχι ενος παντελώς καινούργιου που τους βρήκε παντελώς απροετοίμαστους μ αυτές τις φριχτές συνέπειες.
      Είναι άδικο να φεύγουν άνθρωποι κατάμονοι,απο τη μια στιγμή στην άλλη απο έναν ιό! Εχω ζήσει την εμπειρία της καραντίνας,το 1998 μετά απο τη θεραπεία μιας κακοήθειας και πραγματικά νοιώθεις σαν λεπρός.Οποιος δεν το έχει ζήσει δεν του εύχομαι,κι ας αντιμετωπίσει στωικά αυτό τον εγκλεισμό που συνιστάται για να ανακοπεί οσο το δυνατόν η εξάπλωση του ιού για να κερδίσει την ίδια τη ζωή!
      Ευχομαι να τα καταφέρουμε όλοι μας και μέρα με τη μέρα να ελαχιστοποιούνται οι θάνατοι των ανθρώπων γύρω μας.Την αγάπη μου πάντα

      Διαγραφή
  3. ψυχη μου εκλεισες τον λογο σου ομορφα κ χαρουμενα λογακια...
    αχ ετσι ειναι οπως τα λες σε ολα συμφωνω... η ανοιξη διπλα μας
    ηρθε συνεχιζει την επελαση της αλλα εμεις δεν θελουμε να την δουμε... οι πελαργοι κ τα χελιδονια εφτασαν στον Έβρο... ποσο ελπιδα μου δινουν...ποσο ευνοημένοι είμαστε στην επαρχια που σε λιγο θα σουλατσαρουμε εστω στις αυλες μας!!!!ερχεται ΠΑΣΧΑ... ειμαστε στη ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ αλλα μετα θα ρθει ΑΝΑΣΤΑΣΗ...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία μου μέσα στην ατυχία μας νοιώθω τυχερή που μένω στην εξοχή και όχι σ ένα περιορισμένο διαμέρισμα. Έτσι έχω την μεγάλη τύχη να αγγίζω την άνοιξη και να ελπίζω οτι θάρθει γρήγορα και η δική μας ανάσταση(ετσι ακριβώς όπως τα λες,τόχα σκεφτεί κι εγώ)
      Την αγάπη μου και τη σκέψη μου κοντά σας γιατί εσείς εκεί εχετε και των εξ Ανατολών κίνδυνο

      Διαγραφή
  4. Αισιόδοξα τα μηνύματα σου Χαρά μου! Όλα θα πάνε καλά! Μόνο που τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Να προσέχεις και να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα Ειρήνη μου προσπαθώ να μην με συνεπαίρνει η απογοητευση και ειδικά δεν εχω κανένα λόγο να σας μαυρίζω την ψυχή,πόσο μάλλον αυτό τον καιρό που όλοι είμαστε στο ίδιο επίπεδο μαυρίλας.
      Με την αισιοδοξία οτι όλα θα πάνε καλά,σου στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές μου για καλές αντοχές και ηθικό υψηλό,όσο ειναι δυνατόν.Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΊΝΕΣΗ

      Διαγραφή
  5. Δεν θα το παίξω δασκάλα γιατί αρκετούς "δασκάλους" έχουμε εκεί έξω αλλά θα μιλήσω για τον φόβο που μελετώ χρόνια τώρα...
    Ο φόβος είναι μια νοητική διαδικασία (σκέψη)που ασχολείται με το τι ΘΑ γίνει ΑΝ στο μέλλον και το άμεσο αποτέλεσμα αυτής της σκέψης είναι να ανεβάσει ΤΩΡΑ στα ύψη την Κορτιζόλη μια ορμόνη που ρίχνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και μας κάνει επιρρεπής στο παραμικρό μικρόβιο. :(
    Πρόσεξε Χαρά μου, ειδικά εσύ με την ευαίσθητη υγεία και παρακαλώ να μην ανησυχείς για το παιδί στην Αγγλία ούτε για τον σύζυγο στο χωριό γιατί τους στρεσάρεις... μεγάλοι άνθρωποι είναι και μπορούν άψογα να φροντίσουν και να προφυλάξουν τον εαυτό τους...
    Ψυχική θεραπεία είναι η δημιουργικότητα και την έχεις 100%, συνέχισε έτσι και χαμογέλα στην Ζωή και αυτή θα στο ανταποδώσει!
    ΑΦιλάκια με πολύ πολύ αγάπη! <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Στεφανία
      συμφωνώ απολύτως με όσα μου γράφεις.
      Ειδικά στην περιπτωσή μου ο φόβος και το άγχος είναι πολύ αρνητικά για την καλή πορεία.Ομως ειναι ανθρωπίνως αδύνατο να τ αποφύγεις ειδικά σε μια τόσο ζοφερή περίοδο.Προσπαθώ να τα τιθασεύω,όπως κάνω πάντα, και για μένα και για τους άλλους και να βρίσκω διεξόδους που θ απασχολούν το μυαλό και δεν θα το αφήνουν να κατρακυλά σε άπατους λαβυρίνθους.Το ξέρω δε βοηθάει.Το παλεύω,το προσπαθώ.
      Φιλιά πολλά η σκέψη μου ειναι μαζί σας,όμως σκέφτομαι οτι είστε μακρυά απο το αστικό κέντρο κι αυτό σας προφυλάσσει και ηρεμώ.Ευχομαι να συνεχίσουμε να κρατάμε συντροφιά η μία στην άλλη με τον τρόπο της
      ΑΦιλάκια αμέτρητα με πολλή αγάπη και έγνοια

      Διαγραφή
  6. Πόσο ευκολα αλλαξαν όλα στη ζωή μας κι ανατράπηκαν οι βεβαιότητές μας.
    Ευχομαι τουλάχιστον τωρα να καταλαβουμε λιγάκι πώς νιώθουν οι ανυπερασπιστοι αυτού του κοσμου και να γίνουμε λίγο καλύτεροι ανθρωποι.
    Φιλιά πολλά, καλή δυναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ ΛΕΞΗ ΠΡΟΣ ΛΕΞΗ ΝΙΚΗ ΜΟΥ
      ΜΑΚΑΡΙ ΝΑΝΑΙ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΗ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ
      ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ Σ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ <3

      Διαγραφή
  7. Χαρά μου σε νοιώθω, η όλη αυτή κατάσταση βαραίνει τα προβλήματα υγείας μας. Αυτές τις μέρες που θα έπρεπε να κάνω πολλά δεν μπορώ να ζωγραφίσω, έχω κι εγώ τους φόβους μου. Θα γελάσεις αν σου πω πως το πρωί βλέποντας τον Δημήτρη να κοιμάται ακόμη αυτός που ξυπνά από τις 6..πήγα κοντά του και τον άγγιξα με τρόμο να δω ανέχει ίσως πυρετό. Η φοβία μας για όσους αγαπούμε. Δεν μπορώ να κάνω κάτι απλά υπομονή και στήριξη στον άνδρα μου που ψυχοπλακώθηκε από την κλεισούρα. Κάνω την προσευχή μου για όλο το κόσμο φίλη μου. Τι θα είχε σημασία να ζω εγώ αν οι γύρω μου πεθαίνουν; Κουράγιο φίλη μου. Κάποτε..πριν πολλά χρόνια μία ερημήτισα μου είπε: Να θυμάσαι μικρή μου, μετά τη καταιγίδα έρχεται πάντα η γαλήνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Αχτίδα δε μπορώ να γελάσω με τίποτα γιατί ολα αυτή τη στιγμή μου φαίνονται φυσικά και ανθρώπινα.Δοκιμάζεται η ανθρώπινη φύση μας,μ όλες της τις ανασφάλειες.Εγω εχω πει του γιου μου νάρχεται να με κοιτάζει ,μην επαναπαυθεί οτι κοιμάται και εχω πεθάνει.Οχι μόνο τωρα αλλά μ όλο αυτό το σκαμπανέβασμα της υγείας μου,αφου ξέρω οτι μπορεί να υπάρξει μία ανακοπή. Δυστυχώς εμείς που πάσχουμε απο κάτι χρονιο δεν μπορούμε νάμαστε στον κόσμο μας .Ναι μεν να αισιοδοξούμε και να μην το βάζουμε κάτω αλλά όχι να μην μας περνάνε άσχημες σκέψεις απο το μυαλό.και μαζί με τον εαυτό μας,δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε τα παιδιά μας και τους ανθρώπους γύρω μας,γνωστους και φίλου ,αλλά και τους άγνωστους που φεύγουν μόνοι απο έναν αόρατο εχθρό.Σε κανέναν να μην τύχει τέτοιο άδικο και μοναχικό τέλος.
      Ευχομαι αγαπημένη μου ν αντιπαλέψουμε και να βγουμε νικητές απο αυτή την κρίση.Σε καταλαβαίνω και σ ε σκέφτομαι.Σκέφτομαι όλους τους φίλους π[ου ξέρω οτι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα.Συμπάσχω,ελπίζω και ευχομαι να ελαχιστοποιηθούν τα άσχημα που μας έταξε η τύχη να περάσουμε.Φιλιά πολλά και μια σφιχτή αγκαλιά με πολύ και ειλικρινή αγάπη

      Διαγραφή
  8. Καλώς όρισες Χαρά μου! Μεγάλη μας χαρά να σε βλέπουμε πάλι κοντά μας. Κατάκτηση να το πω. Καταλαβαίνεις. Φοβόμαστε Χαρά μου. Λογικό συναίσθημα. Φόβος, όχι πανικός μήτε υστερία. Μακριά από την νοσηρή αντίληψη των καναλαρχών και των υποτακτικών τους. Και βασικά επαγρυπνούμε για όσα θέλουν να περάσουν μετά.
    Στέλνω την ευχή μου για το παιδί σου, για την άντρα σου. Να πάνε όλα καλά κορίτσι μου.
    Καλά, γέλασα με την καρδιά μου με το ....εξοδόχαρτο αλλά Τζάντε! Το χάρηκε η καρδιά μου.
    Στέλνω φιλιά, απολαμβάνω πάντα τις δημιουργίες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου συμφωνώ και μαζί σου ,ειδικά οχι στον εκφοβισμό των καναλιών(αυτό πρέπει να ισχύει σε κάθε περίπτωση κι οχι μόνο τωρα) και στο τι αυτή την ευαίσθητη περιοδο θα βρουν να περάσουν που είμαστε ανήμποροι. Οχι οτι σ άλλη περιπτωση είμαστε πιο δραστήριοι,αλλά ...
      Ηδη εχουν ακουστεί κάποια παρατράγουδα,ελπίζω να μην υπάρχει συνέχεια και οπως έδειξαν γρήγορα αντανακλαστικά για την επέλαση του ιού να δείξουν τα ίδια προς τη σωστή κατεύθυνση και το γενικό καλό.Ας αποδέιξουν οτι πάνω απ όλα είναι άνθρωποι κι όχι διεφθαρμένοι της πολιτικής που ακολουθούν παλιές καλές συνταγές εις βάρος του κοσμάκη που πλήττεται ανεπανόρθωτα.
      Σκέφτομαι πολύ το πιο θα είναι το αύριο μετά την πανδημία,μετά την κρίση που περάσαμε.Φοβάμαι οτι μπορεί νάχουμε μία συνέχεια αυτοχειριών απο απελπισία,γιατί κακά τα ψέμματα η επόμενη μερα θάναι εξι σου μαύρη,έστω και χωρίς νόσημα.
      Μακάρι να διαψευστώ,δεν είμαι και Σαββατογεννημένη
      Μέχρι τότε να μείνουμε όρθιοι κι εσείς στην Αθήνα ,τη Θεσσαλονίκη,όλες τις μεγάλες Πόλεις ακόμα περισσότερο γιατί δοκιμάζεστε διπλά.
      Κι εγω ανταποδίδω στέλνοντάς σου την σκέψη και την αγάπη μου

      Διαγραφή
  9. Χαρά μου, το διάβασα και δεύτερη φορά το κείμενο σου.
    Ό,τι ζεις, το ζούμε όλοι. Ο φόβος είναι μεγάλος και πολλές φορές λέω πως αν δεν έβλεπα τι γίνεται στην Ιταλία, θα είχα μια διαφορετική ψυχολογία. Νομίζω πως μας έχουν δείξει αυτές τις σκηνές κυρίως για να τρομοκρατηθούμε και να τηρήσουμε το ''μένω σπίτι''. Καλώς πιστεύω. Εγώ είμαι υπέρ και το τηρώ.

    Ακόμη δεν μ' έχει πάρει από κάτω, όμως δεν ξέρω πως θα ξυπνήσω πχ αύριο. Νιώθω ασφάλεια στο σπίτι, είμαστε προς το παρών υγιείς.
    Φτιάχνω ψωμί με κέφι. Κεντάω και ξεδίνω. Μιλάω με φίλους και ξεδίνω.

    Στην τελική το πιστεύω, όλα θα πάνε καλά, για όλους μας.

    Τα όσα δημιουργείς είναι η άνοιξη η ίδια, είναι η Χαρά της δημιουργίας, Χαρά μου, όνομα και πράγμα λέει ο λαός.

    Συνέχισε να δημιουργείς, δίνεις σε όλους μας απόλαυση.
    Εύχομαι τα καλύτερα να έρθουν και όλα πολύ σύντομα να στρώσουν.

    Τα φιλιά μου
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Στέλλα,να πω οτι χαίρομαι που δε κάνω τη διαφορά;οχι δεν θα το πω,γιατί δε θα ήθελα να υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τόσο.Ομως απο τη στιγμή που ενένσκηψε όλη αυτή η λαίλαπα,που βιώνουμε τον πόνο των γειτόνων μας,που αντί να κοπάζει ανά τον Κόσμο εξαπλώνεται δριμύτερη,που μας προετοιμάζουν για χειρότερες μέρες (και καλά κάνουν μπας και συναισθανθούμε τις ευθύνες μας)δεν μπορώ να πω οτι δεν είμαι τρομοκρατημένη. Αν δεν είχα το πρόβλημα που αντιμετωπίζω τα τελευταία χρονια εντονότερα και δεν ήξερα τις συνέπειες που μπορεί να έχω και ήμουν απόλυτα υγιής,σίγουρα θάμουν πιο έπαναπαυμένη. Κι ενα μου μεγάλο μείον,οτι παρόλο που απο τη γέννηση μας ενα πράγμα ειναι η μόνη σταθερά στη ζωή μας κι αυτό ειναι το αναπόφευκτο τέλος,εγω δεν τόχω αποδεχθεί. Οσο κι αν η θρησκεία προσπαθεί να με πείσει για την αιώνια ζωή εγω δεν μπορώ ν αποδεχθώ κάτι που μου είναι παντελώς άγνωστο,που δεν έχω πληροφόρηση ή μη μόνο την τέλεια φθορά του σώματος.
      Είχα ξεκινήσει να ετοιμάζω πράγματα για τα διάφορα μπαζάρ που θα γίνονταν εν όψει του Πάσχα,πε΄ριμενα με λαχτάρα τους Χαιρετισμούς ,που εγω τους θεωρώ ωδή στην Ανοιξη,το Μεγαλοβδόμαδο που λατρεύω, ολοκλήρωνα παραγγελίες απο φίλους,γενικά ήμουν σ ενα δημιουργικό και ευδιάθετο mood.Απο τη στιγμή όμως ,ειδικά που αναπόδιασε η υγεία μου και ήδη μ ενα νεκρό σ εμάς επρεπε να πάω στο νοσοκομείο και ΄ενοιωθα καταβεβλημένη και εξαντλημένη,ολη η διάθεση πήγε περίπατο σε συνδυασμό και με το φόβο πλέον του μη νοσήσω! Γενικά δεν είμαι άτομο που τις δυσκολίες μου τις περνάω ασχημα.Μια μέρα μου παίρνει μέχρι να βάλω μια σειρά στο μυαλό μου και να δρομολογήσω καταστάσεις,μετά δεν δείλιασα ουτε μια φορά κι ας χτυπήθηκα 2 φορές απο την κακοήθεια.Ομως τωρα φοβάμαι,ατομικά και συλλογικά.Και τρομάζω στην ιδέα μήπως και το άμεσο μέλλον είναι το ίδιο φοβιστικό απο την άποψη ότι πλέον θα βλέπουμε με καχυποψία ο ένας τον άλλον.κι αυτό με τρομάζει περισσότερο απο την κάθε αρρώστια,γιατί θάναι πλέον ψυχικό νόσημα και κάτι τέτοια δε τα παλεύεις εύκολα.
      Τλπ ΄οσο ανακάμπτω δραστηριοποιούμαι,γιατί δεν είμαι κι απο τους ανθρωπους που μπορώ να καθήσω σ ησυχία.
      Και η ακουαρέλα επειδή μ απελευθερώνει σαν έκφραση την τιμώ δεόντως. Βάζω μια χιλιοειδωμένη ελληνική ταινία που μπορεί να ξέρω τους διαλόγους απόξω κι ανακατωτά όμως οι ίδιες ατάκες με χαλαρώνουν και με κάνουν να χαμογελώ και ζωγραφίζω. Προς το παρόν δεν μου έχει κινηθεί η εμπνευση προς άλλη κατεύθυνση,αλλωστε ο,τι κι αν φτιάξω πασχαλινό π.χ. θα πάει στράφι.
      Χαίρομαι λοιπόν που μοιραζόμαστε αυτή τη μικρή απόλαυση,να ξέρετε οτι σας σκέφτομαι ολους και ευχομαι να μαθαίνω μόνο καλά νέα σας.
      Μακάρι να βρεθούμε γρήγορα στο ξέφωτο που ελπίζουμε όλοι, ν αναπνεύσουμε βαθειά χωρίς μάσκες και ν απολαύσουμε την Ανοιξη που ανθίζει γύρω μας.
      Φιλιά πολλά αγαπημένη μου

      Διαγραφή
  10. Ο παραλογισμός αυτής της κατάστασης δημιουργεί σκέψεις και συναισθήματα που αν δεν εκφραστούν θα γίνουν κόμπος να μας πνίξουν. Χίλιες φορές είπα να σου γράψω-συχώρα με-κι άλλες τόσες χρειάστηκα ενθάρρυνση για να το κάνω. Πώς να πεις σε κάποιον, υπομονή, κουράγιο όταν τα χαστούκια έρχονται απανωτά με τ’ αδιέξοδα του καιρού.
    Η διάθεση επικοινωνίας απαραίτητη. Η ΔΙΑΘΕΣΗ, όπως ακριβώς το λέμε, ποιος όμως στ αλήθεια έχει μ’ αυτά που ζούμε, πως ν’ αγγίξεις ευαίσθητες χορδές στον καθένα που ζει και βιώνει ένα δράμα, πως ν’ αρπαχτείς από κάπου να ξεφύγεις τον πόνο, τον φόβο που καταργεί την λογική.
    Κι αυτή η αίσθηση της φύσης του Ιονίου ούτε που σ΄αγγίζει. Μεσ’ τη σιωπή των έρημων δρόμων, στα ψηλά παράθυρα πρόσωπα σκυθρωπά με το βλέμμα στραμμένο στον Άγιο αφήνουν πίσω αυτά που φοβούνται. Θυμούνται και ελπίζουν οι παλαιότεροι. Μικρές και μεγάλες στιγμές στην ιστορία και το Ιόνιο φως πάντα θα γλυκαίνει τις ψυχές.
    Κουράγιο Χαρά μου.
    Με την ευχή του Αγίου!
    Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Αννίκα να μην αισθάνεσαι επ ουδενί άβολα ,γιατί όπως νοιώθεις νοιώθω!
      Κι εγω σε σκεφτόμουν(κι εσύ έχεις "χαθεί" πιο νωρίς απο μένα) ομως η διάθεση που πολύ σωστά λες ήταν ο ανασταλτικός παράγοντας για κάθε επικοινωνία. Αλλωστε επικοινωνείς με κάποιον που νοιάζεσαι για να του μεταφέρεις θετική ενεργεια εκτός απο την έννοια σου,οχι να του μεταφέρεις την δική σου κακοθυμία και απαισιοδοξία.
      Γι αυτό λοιπόν να χαρούμε τη στιγμή αυτή της επανασύνδεσης και να σου πω οτι χθες που βγήκα για εξετάσεις,πέρασα και απο τον Αγιό μας,μια που αυτόν παρακαλούσα στο Νοσοκομείο να μου δώσει δύναμη και να βγω,και άναψα ενα κεράκι για όλους μας,με την παρακληση να μην παύει να μας προστατεύει απο το κακό γύρω μας.Τοκανα με όλη μου την ψυχή και ελπίζω να σας καλύψω όλους
      Σου στέλνω την απέραντη αγάπη μου και την εννοια μου,φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  11. ΠΑΝΙΚΌΣ!!!Αυτό αισθάνομαι τόσες μέρες κλεισμένη μέσα στο σπίτι, Χαρά μου.
    Ποιός δεν φοβάται.
    Μηδένα προ του τέλους μακάριζε, σκέφτομαι πάντα.
    Δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο τέτοιο τέλος.
    Να πεθάνει μόνος χωρίς τους αγαπημένους του κοντά του.
    Παλεύω κι εγώ όπως κι εσυ και τόσες άλλες φίλες μας, να βρω όρεξη να ασχοληθώ με κατασκευές.
    Μόνο έτσι ξεχνιέμαι.
    Σκέφτομαι και τα μικρά μας κι όλα τα άλλα παιδάκια, που είναι κι αυτά απομονωμένα στα σπίτια τους.
    Πόσο να αντέξουν;
    Πρέπει όμως, πρέπει να κάνουμε υπομονή για να νικήσουμε.
    Εύχομαι να τελειώσουν γρήγορα όλα και να πούμε ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΈΣΤΗ με όλη μας τη δύναμη.
    Συνέχισε με την ακουαρέλα, είναι υπέροχα τα έργα σου.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οπως τα λες Ρένα μου.Ντρεπόμουν να παραδεχθώ οτι βρίσκομαι σε πανικό,αλλά αυτή ειναι η αλήθεια.Και πώς να μην είσαι; 1000 άνθρωποι σ εμια μέρα στην γειτονική Ιταλία κι οχι μόνο,πως να σε κάνουν να αισιοδοξείς .Απλά ελπίζεις οτι δε θα συμβεί το ίδιο κι εδώ.
      Ειναι απάνθρωπο να έρχεται το παιδί σου να σε φιλήσει κι εσύ να τραβιέσαι.Το ίδιο σου το παιδί! Να θες να τ αγκαλιάσεις σφιχτά,να του μεταφέρεις την αγάπη που νοιώθεις γι αυτό ,να μοιραστείτε το φόβο που και οι δυο νοιώθετε και να μην μπορείς να το κάνεις.ΑΝ δεν είναι κατάρα αυτό τότε τι είναι;
      Υπομονή!μεγάλη κουβέντα αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή
      Τα δυσκολότερα είναι για τα παιδάκια στις μεγάλες πόλεις,κλεισμένα στα διαμερίσματα,ειναι κόλαση. Ευτυχώς που αυτή τη στιγμή δνε εχω μικρά παιδιά ουτε ως μάνα ουτε ως γιαγιά,γιατί το βάρος θάταν διπλό και τρίδιπλο.
      Ευχομαι ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
      Φιλιά πολλά με όλη μου την αγάπη

      Διαγραφή
  12. γεια σου γλυκια μου..
    καλη δυναμη..
    .και γρηγορα να δουμε την Ανοιξη..νανθιζει και να μοσχοβολαει ΖΩΗ....
    .ΟΙ ΕΥΧΕς ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕς ΜΑς ΝΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝ ΟΛΟΥς αΝΘΡΩΠΟΥς

    ........
    ΜΗΝ σταματας να δημιουργεις.....υπεροχα τα εργα σου.ΑΝΟΙΞΗ...
    την Αγαπη μου...


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι ακριβώς Ιριδά μου ,ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ
      Την αγάπη μου και τις ευχές μου

      Διαγραφή
  13. Χαρά μου όπως βλέπω το βίωμα είναι κοινό, αλλά ευτυχώς όπως αποδεικνύεται πάντα βρίσκουμαι την εσωτερική μας δύναμη και το στήριγμα για να ελπίζουμε για το καλύτερο! Οι δημιουργίες σου είναι μια αχτίδα χαράς. Όσο για το επτανησιακό μας ταμπεραμέντο, δεν έχω λόγια. Ωραιότατη η επτανησιακή μας εκδοχή! Φιλιά πολλά και όλα θα πάνε καλά για όλο τον πλανήτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιός μπορεί να ξεφύγει από το φόβο που τον περιτριγυρίζει. Άλλος λίγο άλλος πολύ,τ αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Ανησυχούμε για μας,για τους γονείς,τ αδέλφια, για τα παιδιά μας.Λογικό είναι.ΑΠο εκεί και πέρα με ό,τι μέσον διαθέτει ο καθένας μας προσπαθούμε να βρουμε το μίτο να ξεφύγουμε απο το λαβύρινθο σώοι και αβλαβείς τουλάχιστον ψυχικά.
      Ευγενία μου σου εύχομαι κάθε καλό ,σε φιλώ και σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά συμπαράστασης

      Διαγραφή
  14. Una desgracia muy grande estamos pasando, aquí en España muy grandes las perdidas humanas.
    Yo tambien tengo miedo y como tu haciendo mascarillas.
    Un abrazo fuerte desde España y cuidate mucho

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ.
      Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
      ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ.
      ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ

      Διαγραφή
  15. Χαρά μου πόσο ίδια συναισθήματα βιώνουμε όλοι μας..!! δεν μπορούμε να κρύψουμε όσο και να θέλουμε την αγωνία για το αύριο την ανασφάλεια και τον φόβο που υποβόσκει για τους αγαπημένους μας και το κόσμο όλο....και που αυτός είναι ο χειρότερος όλων..
    Είναι ανθρώπινη η αδυναμία αυτή ..όμως ο άνθρωπος έχει και τόση δύναμη μέσα του!!!είναι αυτή που του δίνει κουράγιο να παλέψει και να τα βγάλει πέρα στα...δύσκολα..
    Ειναι μια κατάσταση που θα την περάσουμε όλοι μαζί δίνοντας κουράγιο ό ένας στον αλλον..σαν να δίνουμε το χέρι και την αγκαλιά μας έστω και από μακρυά..
    Να έχουμε πίστη στο Θεό και ελπίδα πως θα περάσει όλη αυτή η καταιγίδα και θα φανεί ο ήλιος στις ψυχές μας... και θα σφίξουμε στις αγκαλιές μας ξανά ότι αγαπάμε κορίτσι μου.. θα βγούμε στο ξέφωτο..όπως λες άλλα με απώλειες.. Αυτές τις απώλειες να έχουμε στου νου μας και να αναλάβουμε όλοι τις προσωπικές μας ευθύνες για εμάς και τους αγαπημένους μας..Να καταλάβουμε πια πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η ζωή μας και πως Θα περάσει πολύς καιρός να βρούμε ξανά την κανονικότητα μας...
    Ελπίζω μετά από αυτό να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να ξανά διαπραγματευτούμε τις αξίες που έχουν χαθεί..
    Ας αντισταθούμε στα άσχημα συναισθήματα με δημιουργίες που μας κάνουν να ξεχνάμε για λίγο ότι μας συμβαίνει..
    Το παράδειγμα σου θα ακολουθήσουμε γιατί έτσι πρέπει να κάνουμε..υπέροχες οι ακουαρέλες σου θα τις έχω για μάθημα...όταν τολμήσω να δοκιμάσω ξανά..
    Το φορμάλε για να ξεπορτίσεις όλα τα λεφτά τζόγια μου.!!!
    Να είστε όλοι καλά και να προσέχετε αγαπημένη μου ..την αγάπη μου❤ και μια μεγάλη αγκαλιά...!!!! 😊

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι σκέψεις,τα συναισθήματα όλα κοινά αγαπημένη μου Ρουλα.Ο φόβος δεν εχει ηλικία,χρώμα και γένος.Ειναι να μην προκύψει και να μη σε κυριέυσει.Και πώς να συμβεί αυτό οταν ολος ο κόσμος βάλλεται απο το πρωτόγνωρο θανατικό; Κάνουμε ό,τι μπορούμε ν αντέξουμε να μείνουμε όρθιοι,όσο κι αν η καρδιά και οι αντοχές λυποψυχούν.Δεν εχουμε άλλο τρόπο αντιμετώπισης στα ανθρώπινα μέτρα,απλά προσευχόμαστε να τελειώσει γρήγορα για το καλό όλων μας και να μας βρει ξανά μαζί ολους μαζί. Τωρα αν θ αλλάξουμε νοοτροπία μετά απ αυτό ειναι κάτι που κι εμένα απασχολεί,αλλά δεν μ αφήνει και οι διάφορες αντιδράσει ςκαι ενέργειες που βλέπω να αισιοδοξώ οτι θα βάλουμε μυαλό και θ αλλάξουμε ρότα.Εχουμε πάρει στραβό δρόμο χρόνια τώρα και τον ακολουθούμε ακόμα και τωρα που ο κίνδυνος του γκρεμού ειναι πιο ορατός απο ποτέ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΤΩ,ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑΠΟΛΥ.
      Σας φιλώ και σας αγαπώ εναν προς έναν .Κουραγιο,δύναμη και δημιουργία

      Διαγραφή
  16. Ούτε κι εγώ είμαι στα καλά μου Χαρά μου. Δεν έχω κέφι για τίποτα, όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι. Όμως οι ζωγραφιές σου με γέμισαν χρώματα και θυμήθηκα την ομορφιά. Είναι υπέροχες και ομόρφηναν τη σκέψη μου. Σ'ευχαριστώ πολύ γι'αυτό.
    Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τον φόβο. Προσπαθώ να προσέχω και να πείθω και τους άλλους στο σπίτι να κάνουν το ίδιο αλλά τον πρώτο καιρό είχαν σηκώσει μπαιράκι :)
    Τώρα ευτυχώς ο κάθε κατεργάρης πήρε το μάθημά του και δεν είμαι η μόνη πια που απολυμαίνει πόμολα και διακόπτες στο σπίτι.
    Υπομονή και προσοχή λοιπόν και να ελπίζουμε πάντα στο καλύτερο.
    Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να δημιουργείς. "Η ομορφιά είναι μια ευτυχία για πάντα" είπε ο..ο..Κήτς νομίζω, ή όχι. Δεν θυμάμαι πια :)
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειναι απίστευτο Μαρία μου πως ανατρέπεται η ζωή μας απο τη μια στιγμή στην άλλη.Οτι θεωρούσαμε δεδομένο παύει να ισχύει και ξαναβρισκόμαστε στην αρχή.Ο φόβος για να μην πω ο πανικός,έκδηλος σ όλους μας.Το νεο μα ς τρομάζει,πόσο μάλλον οταν αυτό συνοδεύεται απο θάνατο αδιακρίτως.Δεν το χωράει το μυαλό,πώς ξεκίνησε αισιόδοξα και με χαρουμενα μνμ η νέα χρονιά και πως εξελίσσεται!!!
      Κάνουμε εναν αγώνα επιβίωσης ο καθένας μας και ελπίζω να κρατηθούμε στην επιφάνεια να μη βουλιάξουμε στο έλος της απελπισίας.Ολα ειναι στο χέρι μας θεωρητικά,πρακτικά ομως πως βρίσκεις τη δύναμη ,μου λες;;;οταν γύρω σου ο θάνατος θερίζει ζωές χωρίς έλεος.Κάναμε πολλά,αλλά δεν ξέρω αν αξίζαμε τέτοια τιμωρία.
      Οπως και νάχει θα το παλέψουμε και θάμαστε μια αλυσίδα ο ενας για τον άλλον.Θα παίρνουμε κουράγιο οταν θα λυγίζουμε και θα δίνουμε το χέρι οταν το χρειάζεται κάποιος.
      ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ τα μόνα όπλα μας κι οσο αντέξουν κι αυτά.ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ
      Φιλιά πολλά Μαράκι μου

      Διαγραφή

Είμαι αδιόρθωτη! Αλλά πέστε κάτι...ποτέ δεν ξέρεις...