Η καλή νοικοκυρά...

 ναι μεν είναι δούλα αλλά και κυρά επειδή δε πετάει τίποτα! 

Όλα τα εκμεταλλεύεται δεόντως. Κι οταν δεν μπορεί να τα εκμεταλλευτεί η ίδια , παρά την απέλπιδα προσπάθειά της τα παραδίδει σ άλλην 😉
Κάπως ετσι έφτασε στα χέρια μου κι αυτό το επάργυρο. 

Ταλαιπωρημένο  απο ένα αστάρι που δεν καθόταν καλά, αλλά είπαμε στα δύσκολα χρησιμοποιούμε το σωτήριο σπρέϋ! Ασταρώθηκε λοιπόν και περάστηκε άσπρο χρώμα που χρησιμοποιούν για τις οικιακές συσκευές. 

Ετσι έγινε ξανά ερωτεύσιμο και ως ερωτεύσιμο φυσικά δεν μπορούσε να πάει στα σκουπίδια.
Παρήγγειλα ένα σφουγγάρι ανθοπωλείου (εδώ έχω έναν ενδοιασμό αν  κόλλησε μόνιμα, αλλά ούτως ή άλλως εγω το σκέφτηκα ν' αλλάζει ανά εποχή σε όποιο σπίτι καταλήξει, οπότε μπορεί νάχει κι άλλη χρήση χωρίς το σφουγγάρι. Πάνω λοιπόν στο σφουγγάρι άρχισα να καρφώνω διάφορα εποχικά διακοσμητικά.

Το ίδιο έγινε και μ' ένα ξύλινο συρταράκι απο συσκευασία ανθοπωλείου

Το ίδιο και μ' ενα κουτί Νες καφέ γίγας (οχι δε πίνω τόόόσους καφέδες! ευτυχώς έχω προμηθευτές που με σκέφτονται 😀) 

Στο ένα απο τα δύο κουτιά το έντυσα με λινάτσα και έκανα decoupage χαρτοπετσέτας (δύο για την ακρίβεια να ολοκληρωθεί ένα μοτίβο). Τέλειωσα πάνω και κάτω με κορδέλα χριστουγεννιάτικη και δαντέλα, έβαλα εσωτερικά ένα ποτήρι να κόψω το πολύ βάθος και πάνω του στερέωσα φελιζόλ. 

Αφού το μοτίβο της χαρτοπετσέτας ήταν ξωτικά, έφτιαξα ένα ακόμα απο συσκευασία κρεμοσάπουνου.

 Το δενδράκι κι αυτό χειροποίητο, απο δύο ρολά χαρτιού υγείας, που έκοψα κωνικά και τύλιξα γύρω τους μαλλί. Μ' άρεσε να μην είναι ολόισα, έτσι τα κόλλησα κάπως φευγάτα και για κορμό ένα ξύλο κανέλας. Στόλισα όλη την επιφάνεια με "φυτά" και χριστουγεννιάτικα αξεσουάρ. Δε θάναι ένα ωραίο δωράκι για παιδί;

Και τέλος, το άλλο κουτί, αποφάσισα να ξεφύγω απο την ίδια διακόσμησή του και έτσι είπα να το κάνω χριστουγεννιάτικο μεν, χρηστικό δε.
Έντυσα το εσωτερικό με κόκκινο καρώ ύφασμα κολλώντας το απο την εξωτερική πλευρά του κουτιού, ώστε να δημιουργηθεί μια φάσα, απο εκεί και κάτω έβαλα ένα ύφασμα τύπου καμβά (δεν ξέρω πώς να το περιγράψω) πού το είχα προμηθευτεί πριν απο χρόνια απο ένα κατάστημα με κουμπιά και δαντέλες (δεν ξέρω αν και τώρα κυκλοφορεί, τότε το είχαν παραγγείλει κάποιες Αγγλίδες που το γνώριζαν) και είναι βασικά σαν ρανερ. Εγώ έκοψα την δαντέλα της μιας πλευράς αφού θα το κολλούσα απο κάτω στη βάση.
Γέμισα δε το κουτί με διάφορα εργαλεία κουζίνας με χριστουγεννιάτικα θέματα, καλούπια σιλικόνης, ενα πλάστη που έκανα decoupage  χαρτοπετσέτας, πετσετούλες κουζίνας, κ.λ.π και για να ολοκληρώσω την γιορτινή εικόνα, ένα φιόγκο με μια τούφα "γκι".
Μη πείτε οτι δεν είναι πανέμορφο και χρηστικό δώρο;;; 

Σκεφτείτε το, αν δεν το έχετε κάνει ήδη , μ' ένα παραπεταμένο κασπώ απο αυτά που έρχονται με λουλούδια, που είτε μεταφυτεύουμε, είτε αποδημούν και μένει το κασπώ και συνήθως είναι πολύ όμορφα σχηματικά και χρωματικά

 Και φτάνουμε στο γυαλίίί!!!
Είπαμε ανακύκλωση όσων έχουμε γύρω μας, το γυαλί θα έλειπε;
Δόξα τω Θεώ όλα σε γυάλινες συσκευασίες είναι πια και περισσεύουν άπειρα βάζα, βαζάκια κ.λ.π αμαρτία να πεταχτούν😏 Εεε εντάξει δεν τάχω κρατήσει κι όλα! μόνο αυτά που έχουν ένα ιδανικό μέγεθος ή σχήμα 😔

Λοιπόν θ' αρχίσω απο το πρώτο που έφτιαξα και λάτρεψα.
Μια μέρα εκεί που χύτευα γύψο περίσσεψε μία ποσότητα στο ποτήρι και λυπήθηκα να το πετάξω (είμαι και οικονόμα τρομάρα μου!). Πού να το χύσω, πού να το χύσω; βλέπω μπροστά μου ένα κεσεδάκι απο κρέμα. Το χύνω εκεί και με το πού το χύνω, επειδή ήταν και αρκετά παχύ, σκέφτομαι τί να το κάνω 😏. Αστραπιαία θυμάμαι τα σπασμένα πόδια απο ποτήρια. Τρέχω στο εργαστήρι αλλά σ εκείνο το χαμό άντε να βρεις τα πόδια. Τέλος πάντων δέησε ο ύψιστος και βρήκα ένα, μέχρι να γυρίσω ο γύψος είχε σχεδόν στερεοποιηθεί. Έχωσα το πόδι στο κεσεδάκι και ευχήθηκα να το κρατήσει.
Και το κράτησε!
Ωραίααα!!!
Οταν ξεκαλουπώθηκε είχα μία βάση για κεκάκι 🍰. 
Ελα όμως που μόλις το είδα έτσι θυμήθηκα οτι στη σπηλιά του Ali Baba έχω και κάτι ακόμα!!! Ήταν ένα όμορφο γυάλινο, βάση για ρεσώ. Ταμάμ ταίριαξε για σκέπασμα 👌 (δοκίμασα και βαζάκια στρόγγυλα αλλά αυτό ήταν ιδανικό, μόνο που είχε ένα "ελάττωμα", είχε μία βάση για να μπαίνει σε κηροπήγιο. Έτσι όχι μόνο για να καλύψω αυτή την προεξοχή αλλά για να στολιστεί και να γίνει πιο γιορτινό, έφτιαξα κλαδιά και γιρλάντες γκι απο πηλό. Στόλισα τη βάση από γύψο και την κορυφή του γυάλινου. 
Δεν είναι μια γλύκα;;;

φωτιζόμενα κι ας μη φαίνονται καλά στη 

Προχωράμε τώρα στα φανάρια.

Παλιότερα είχα αγοράσει και διακοσμήσει φανάρια, τώρα είπα να φτιάξω μια που 3 κούτες γυάλινων βάζων (είπαμε κρατάω όσα έχουν ιδανικό μέγεθος ή σχήμα, δεν με πιστεύετε;) βρίσκονται πάντα μεσ τα πόδια μου...και πάλι μη νομίζετε οτι ξεστοκάρω μ' όσα φτιάχνω, χαχαχα σαν τη λερναία ύδρα ένα πράγμα, ενα κεφάλι κόβεις δύο  βγαίνουν, τέλος πάντων εγώ τις προσπάθειές μου τις κάνω. Τουλάχιστον μετά θαναι στολισμένα ! Κάτι είναι κι αυτό 

Εδώ χρειάστηκα μεγάλα βάζα, αλλα τετράγωνα κι άλλα στρογγυλά είχα και καπάκια. Στο ένα έβαλα αντί για καπάκι ένα μεταλλικό απο "κερί μνημόνευσης", θα το πω, απ αυτά τα κόκκινα που βλέπουμε στους κεκοιμημένους (οχιιι δικό μου, άλλη είναι η προμηθεύτρια και μάλιστα πολλά και διαφορετικά μεγέθη) αλλά θεώρησα οτι έτσι με τις τρύπες έδινε την όψη του φαναριού. 
Τα κόλλησα μεταξύ τους τα καπάκια, τα έβαψα με μαύροπράσινο σπρέυ, αστάρωσα δις τα βάζα και έκανα decoupage . Τόσο απλά και τόσο γρήγορα (εντάξει εδώ τώρα, αλλιώς ήθελαν το χρόνο τους) πήραν μορφή φαναριού. Για διακόσμηση σ΄ ενα έβαλα πηλό (και στο χιονάνθρωπο για να αποκτήσει πάχος, οχι οτι είναι απαραίτητο) και σ' άλλα σκοινί. Μία ξύλινη μικρή πινακίδα με ευχές και χεράκι απο σύρμα συμπλήρωσαν το κάθε φανάρι.

Και για να ολοκληρώσουμε το μάθημα οικοκυρικής οικονομίας...ΣΤΕΦΑΝΙΑ!

Στεφάνια με ό,τι σας βρίσκεται πρόχειρο κι εμένα μου βρίσκονται και μαλλιά και υφάσματα!

Δεν φαντάζεστε τί χαλαρωτικό είναι να σκίζεις λουρίδες το ύφασμα!!!😬

Δεν χρειάζεται καμιά τεχνογνωσία. Είχα ένα στεφάνι απο τα κουτιά του Nες καφέ και είπα να το εκμεταλλευτώ. .Δείτε το πόσο ωραίο έγινε!

Το έβαλα πάνω σ ενα καμβά (για τη φωτογράφιση) και στολίστηκε με μικρά  "κουραμπιεδάκια" απο πορσελάνη. Είναι και διαίτης και μοσχοβολάει το σπίτι!

Και φωτιζόμενο αν θέλετε!

Το δεύτερο είχα το συρμάτινο σκελετό, ήρθαν και κάτι παραγγελίες και είχαν μπόλικο χαρτί συσκευασίας για ανακύκλωση,ευκαιρία να μην πάει χαμένο. Πάχυνα μ αυτό τον σκελετό κι άρχισα να τυλίγω το δίχρωμο μαλλί.

Οταν εφτασα στο πάχος που ήθελα, το στόλισα με οδοντογλυφίδες ελατάκια, ξύλινες χάντρες που ένα βράδυ τις τυλιξα με κλωστή κεντήματος, κάποια άλλα διακοσμητικούλια και ιδού κι αυτό!

Υ.Γ ΟΛΕΣ οι φωτογραφίες αδικούν τις δημιουργίες , δυστυχώς δεν εχω ελπίδα να γίνω καλός φωτογράφος των έργων μου,αλλά ουτε καταδέχομαι να τα ωραιοποιήσω με φίλτρα.

Αυτά και με καλό ο Δεκέμβρης🙏

I will be back soon. και δεν είναι απειλή 😉💝

Χριστούγεννα Scrapbooking

 Χριστουγεννα πλησιάζουν και μία αίσθηση θαλπωρής, νοσταλγίας, γαλήνης και προσμονής πλημμυρίζει το είναι του καθενός, είτε δημιουργεί, είτε όχι.
Μέσα στη γκρίζα καθημερινότητα ανοίγονται φωτεινά μονοπάτια και διέξοδοι που δεν τους είχες φανταστεί!Ευλογημένοι  νοιώθουμε, όσοι με όποιο τρόπο τους ανακαλύπτουμε!
Ρίχνουν ένα απαλό φως στη σκοτεινιά που φωλιάζει παντού και δείχνει ένα σημάδι αισιοδοξίας και στους πιο πεσιμιστές.

 "Το scrapbooking είναι μία μορφή τέχνης που έχει εξελιχτεί στις μέρες μας. Με πολλά υλικά και ακόμη περισσότερη φαντασία μπορείτε να δημιουργήσετε μοναδικά αντικείμενα, τα οποία θα διαφυλάσσουν με τον καλύτερο τρόπο αναμνήσεις και ενθύμια από τη ζωή σας. Χρησιμοποιήστε φωτογραφίες, άλμπουμ ή τετράδια, ειδικά χαρτιά, αυτοκόλλητα, σφραγίδες, διακοσμητικά αντικείμενα και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Συνθέστε τα με αγάπη και φαντασία και το αποτέλεσμα θα σας δικαιώσει!"

Αυτή είναι μία ερμηνεία για την τεχνική του scrapbooking, που αναφέρεται σ ένα κατάστημα πώλησης υλικών γι αυτό το σκοπό.

Οντως, με αγάπη και φαντασία το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει. 

Αλμπουμ αναμνήσεων δεν εχω δημιουργήσει ποτέ, ή τωρα που το ξανασκέφτομαι ΝΑΙ! μία φορά δώρο της κόρης σ ενα μωράκι φίλων της(το είχα εντελώς ξεχάσει και δνε θυμάμαι αν τ ανέβασα εδω καν) ομως, τα χαρτιά της συγκεκριμένης τεχνικής μ αρέσουν πολύ και όλη αυτή η ανάμειξη ετερόκλητων υλικών με ενθουσιάζει .

 Δεν χρειάζεται ειδικά υλικά, για κάποιον που δεν θέλει ν' αγοράσει, μπορείς να συγκεντρώνεις εικόνες που σ' αρέσουν απο κάθε τί . 

Εμένα πάλι μ' αρέσουν πάρα πολύ ,ειδικά τα χριστουγεννιάτικα χαρτιά, ετσι τα χρησιμοποίησα γι άλλη μία χρονιά !

Και ξεκινώ απο τα μικρά 😉

Η πρώτη εκδοχή είναι μία μπάλα.

 

Μία ξύλινη βάση κολλήθηκε ένα χαρτόνι φόντου, και μετά σε τρία διαφορετικά επίπεδα ολοκληρώθηκε η σύνθεση

 Σειρά είχε ένα ξύλινο θερμόμετρο.  Δεν ήταν και μεγάλη η επιφάνεια για πολλές επεμβάσεις, χρησιμοποιήθηκαν χαρτιά απο άλλο άλμπουμ της ίδιας εταιρίας, αλλά πολύ γλυκούλι μ' ενα νανάκι (rubbon) και μανιταρόσπιτα.

Και το ίδιο βράδυ πήρε σειρά μία πλαστική πολύ λεπτή θήκη για μάσκες, μια που μάσκες πια δεν χρησιμοποιούμε και δεν ήταν και επιλογή μου η αγορά της. 

Το κακό ειναι οτι ξεκινάω χωρίς προσχέδιο και όπου βγεί,  και τελικά, γίνονται ανατροπές μη αναμενόμενες.

Ελα όμως που μετά τις αναποδιές λατρεύεις περισσότερο το αποτέλεσμα οταν επιτυγχάνεται!

Ετσι λοιπόν αστάρωσα το αντικείμενο γιατί ήταν ροζ.

Το αστάρι και μετά το χρώμα δημιούργησε κομπάκια που μετά τα εκμεταλλεύτηκα σαν "κόμπους υγρασίας" , το έβαψα μαύρο, πράσινο και χρυσό, βλέποντας το αποτέλεσμα αποφάσισα αλλαγή πορείας και χρήση χαρτονιών. 

Σ αυτή την περίπτωση οι προηγηθείσες ενέργειες πήγαν στράφι. Μπορούσε να προχωρούσα χωρίς αυτή την προετοιμασία της επιφάνειας που δε τη δεχόταν όπως φάνηκε.

Μετά απο αλλεπάλληλες αναδιατάξεις αποφάσισα την τελική.

Φόντο μπήκαν δύο κομμάτια τύπου ουρανού, πάνω, και στα μισά της θήκης, κολλήθηκε το ενα κομμάτι χαρτονιού  και στη βάση τρία σπιτάκια παρόμοια με της εκτύπωσης. 

Στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο κολλήθηκαν χαρτόνια της ίδιας σειράς, οχι όμως μόνα τους. 

Ειδικά στο εξώφυλλο ενα rubon Stamperia (ένα είδος αυτοκόλλητου που μεταφέρεται στην επιφάνεια που θες να το κολλήσεις με την πίεση ενός αντικειμένου που το ξεκολλάει απο τη μεμβράνη) μ έναν ερχόμενο Αγιο Βασίλη, άλλο ένα κολλήθηκε στην κάτω γωνία,
ο Αγιος Βασίλης κράτησε ενα ξύλινο δεντράκι και πάνω αριστερά κολλήθηκε ανάγλυφα μία επιγραφή για μαγικά Χριστούγεννα και πάνω στο ρολόι του φόντου κολλήθηκε σε αλλο επίπεδο αλλο ένα. Ιριδίζουσες χιονονιφάδες, γκλίτερ κι αστεράκια κολλήθηκαν ένα γύρω απο τον αγαπημένο Αγιο. Κάτι ανάλογο έγινε και στην πίσω πλευρά.

Και αφου είχε σχεδόν ολοκληρωθεί η αριστερή εσωτερική πλευρά μου παραπονέθηκε

-Δηλαδή εγω θα μείνω ο φτωχός συγγενής; μόνο γκλίτερ και δυο ψωρονιφάδες;

-Μα ειναι τεράστιες

-Και τί μ αυτό; Να βλέπω απέναντι μου και να ζηλεύω; ψυχή δεν εχω εγώ;

Ένα δίκιο το είχε κι αποφάσισα να συμπληρώσω. 

Χαρτονένια σπιτάκια είχα ακόμα, κολλήθηκαν λοιπόν, ο Αγιος Βασίλης έφτασε ήδη και κουνιαρίζεται στην κουνιστή πολυθρόνα του ενώ τα ταρανδάκια του φεύγουν ικανοποιημένα στο βάθος του ουρανού.

Δεν είχα δίκιο λοιπόν που ένοιωσα υπερηφάνεια μόλις ολοκληρώθηκε;

Κατά το συγύρισμα(ο θεός να το κάνει) του εργαστηρίου βρήκα ένα κουτί, που μου είχε έλθει με αρωματικά κεριά. Ηταν υπέροχα και τα κεριά και το κουτί και το κράτησα, εννοείται!

Οταν το είδα λοιπόν σκέφτηκα οτι εκεί μέσα μπορούν να στηθούν κάστρα ,όπως λέει και η Τοσουνίδου!  

Once upon a time λέει στο φόντο και πράγματι έτσι είναι, έγινε παραμυθένιο (αλλά δυστυχώς δεν αποτυπώνεται στις φωτογραφίες 💔. Εχω απογοητευθεί πλήρως...😢😢)

Ήταν συρταρωτό, μεγέθους Α4 με ζελατίνα που αποφάσισα ν' αφήσω σαν βιτρίνα. Στην πορεία όμως αναγκάστηκα να κόψω ένα κομμάτι της.

Κόλλησα σε δύο επίπεδα τα σπιτάκια, μία χαρτονένια σύνθεση πάνω στο κουτί και μία άλλη πιο μπροστά. 

Ανάμεσα στα δυο, έπαιξα με διαφόρων μεγεθών σπιτάκια απο πορσελάνη. Πέρασα πίσω τους και γύρω τους φωτάκια μπαταρίας.

Αφου η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε πήρε αρκετό χρόνο μέχρι το κουτί να πάρει την τελική του μορφή, γιατί όσο το κοίταζα όλο του πρόσθετα. 

Τέλος πάντων δεν θα περιγράψω όλες τις φάσεις μη σας κουράζω, έκοψα κομμάτια απο το ίδιο άλμπουμ για το περίγραμμα του κουτιού, έβαλα για σιδερόπορτα ενα chipboard που έβαψα μαυροπράσινοκιτρινο, γύρω του μία τρέσσα πηλού και για να ομορφύνω τον όγκο του και να κρύψω το μηχανισμό των λαμπακιων εκανα μία αψίδα κορυφής διπλής όψης, απο ένα παιδικό παιχνίδι που βρήκα στα σκουπίδια αλλά δεν ταίριαζε χρωματικά κι έτσι το σχεδίασα στα ίδια χαρτιά(μόνο το ρολόι είναι απο το παιχνίδι. 

Και πάλι το μηχανισμό τον έκρυψα απο πίσω, γιατί θάταν δύσκολο εως αδύνατον ν' αλλάζεις μπαταρίες αν τον έκρυβα μόνιμα ανάμεσα στην αψίδα αφου κάλυψα το κενό της. 

Μπήκαν μεταλλικά ποδαράκια στην κατασκευή ,μία γιρλάντα απο πηλό χριστουγεννιάτικη στην είσοδο και voila!!!

Δεν αξιζε να σωθεί το κουτί;

Επιπλέουν οι φελλοί;

 Πού θέτε να ξέρω; Απ οτι έχω ακουστά ναι, κάποιοι όμως, ονόματα δε λέμε, τους χρησιμοποιούν αλλιώς χωρίς να κάνουν πειράματα για κολύμπι!
Συνεχίζουμε λοιπόν ανακυκλωτικά.
Παίρνουμε σκυτάλη λοιπόν απο την προηγούμενη ανάρτηση και συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο της ανακύκλωσης και δημιουργίας χριστουγεννιάτικων διακοσμητικών και 'ισως χρηστικών αντικειμένων.
 οφ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ
και το ντέρτι μου
οφ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ
οφ αμάν χασικλής και μερακλής...δεν θα μπορούσε επ ουδενί να με χαρακτηρίζει
και το ντέρτι μου
οφ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ
Γένηκα μπεκρής οφ αμάν χασικλής και μερακλής...δεν θα μπορούσε επ ουδενί να με χαρακτηρίζει
οφ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ
Γένηκα μπεκρής οφ αμάν χασικλής και μερακλής...δεν θα μπορούσε επ ουδενί να με χαρακτηρίζει
Γένηκα μπεκρής
οφ αμάν χασικλής και μερακλής...δεν θα μπορούσε επ ουδενί να με χαρακτηρίζει
Επειδή όπως ξαναείπα δεν εχω βάλει στόχους φέτος, ευελπιστώ απλά να γίνει απρόσκοπτα το τσάι των Χριστουγέννων, φτιάχνω πράγματα για το κέφι μου , την έμπνευσή μου και την διαθεσιμότητα υλικών. Εχω παραγγείλει μόνο υλικά γιατί δυστυχώς τα μπουκαλάκια ξεραίνονται και αναγκάζομαι να πετάξω ολόκληρες συσκευασίες, αλλά αντικείμενα για διακόσμηση δουλεύω ο,τι έχω στα πέριξ. Και υπάρχουν πολλά πιστέψτε με!
Ετσι ξεκίνησα λοιπόν με το πρώτο έργο(ας ξεκινήσουμε απο τα μεγάλα 😉 και να καταλήξουμε στα μικρά αλλά όχι λιγότερο 
Το τραγούδι  "Πίνω και μεθώ Πίνω και μεθώ
Γένηκα μπεκρής τώρα πως βρέθηκαν τόσοι φελλοί, είναι ένα εύλογο ερώτημα αν δεν ξέρει κάποιος την σκουπιδομαζευτική μου ιδιότητα. 
Κάτι τα μεγάλα τραπέζια των γιορτών, κάτι οι φίλοι που με προμηθεύουν διάφορα, δεν άργησαν να μαζευτεί ικανός αριθμός φελλών  κι έτσι το πρώτο πρότζεκτ έλαβε σάρκα και οστά!
Ενα κουτί απο πίτσα έγινε η βάση, αφού πρώτα έλαβε χώρα μια αποτυχημένη προσπάθεια στεφανιού με ρολά απο χαρτιά υγείας. Στη δεύτερη προσπάθεια λοιπόν, παίρνοντας τα λάθη ως διόρθωση για την επόμενη, σχεδίασα δύο διαφορετικού διαμετρήματος κύκλους και έκοψα το πρώτο χαρτόνι. 
Το δεύτερο αποφάσισα να μην το κόψω εσωτερικά, ώστε να γίνει φόντο για μια χειμωνιάτικη εικόνα. Κόλλησα τους φελλούς πολύ πιο εύκολα αυτή τη φορά, με διαφορετική διάταξη  κι έτσι έγινε ενα μπαμπάτσικο  στεφάνι. Στολίστηκε μα κόκκινα "φρουτα " να τονιστεί χρωματικά, έκοψα χιονονιφάδες απο μία γιρλάντα, ασημένια αστεράκια και γύρω γύρω στολίστηκε με μία γιρλάντα φύλλα και κόκκινα φρούτα επίσης (εχω τη συνήθεια  και εκτός εποχής ο,τι βρίσκω να το παίρνω για μελλοντική χρήση 😉). Στο κέντρο είχα ήδη κολλήσει ένα κομμάτι καλής ποιότητας λινάτσας που μου βρισκόταν και πάνω εκεί κόλλησα ενα σπιτάκι απο γύψο και δεντράκια χιονισμένα απο αποξηραμένα τσαμπιά σταφυλιού. Ένας εορταστικός φιόγκος ολοκλήρωσε την εικόνα.

το δεύτερο προέκυψε χωρίς πρόβλεψη. Εκεί που μάζευα τα πράγματα απο την κουζίνα στο εργαστήρι και τ ανάποδο, πήγα να πετάξω ένα κουτί συσκευασίας που είχα παραλάβει υλικά και ήταν στιβαρό. Ετσι χωρίς πολύ σκέψη αλλά με πολύ θέρμη έκοψα τα πλαϊνά αυτιά του κουτιού και ακολουθώντας τα ηδη  υπάρχοντα τσακίσματα, οπότε σχηματίστηκε απο μόνο του ένα μεγάλο ψηλό κουτί, ένα αλλο  χαρτόνι κόπηκε για βάση, κολλήθηκε η ίδια λινάτσα και έγινε ο πάτος του κουτιού. Για να γίνει πιο στιβαρό κολλήθηκε γύρω γύρω χαρτί αφής απο άλλη συσκευασία και από πάνω πάλι λινάτσα. Δοκίμασα διάφορα ριζόχαρτα και κατέληξα σ' αυτό με τα γιορτινά σπίτια που ταίριαζαν και στο χρώμα της λινάτσας. Αφου τέλειωσε (οχι χωρίς λάθη, εννοείται) κόλλησα μία υφασμάτινη κορδέλα του ίδιου ύφους στη βάση και την γιρλάντα με τις χιονονιφάδες στην κορυφή. Κόλλησα μεταλλικά ποδαράκια να του δώσω υπόσταση κι εκεί άρχισε να ζητά ...καπάκι!

Ε, πώς να του αρνηθώ τέτοια χάρη, αφου είχε δίκιο 😊 Ετσι έκοψα κομμάτια διαφορετικών μεγεθών μέχρι που εξαντλήθηκε όλο το κουτί και θέλω να πιστεύω οτι θα καμαρώνει στη νέα του μορφή, που ουδεμίαν σχέση είχε με την αρχική. Ετσι κολλήθηκαν τα κομμάτια με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει κλιμακωτό, πάλι εδώ τα έδεσε η λινάτσα, μπήκαν χρυσές γωνίτσες και ένα καπάκι απο άρωμα για χερούλι στην κορυφή. 
Τα επόμενα είναι μικρά αλλά τρυφερά έργα, μικρές γιορτινές πολιτείες. 
Κι αφού φελλούς είχαμε ακόμα, θέλησα να δω αν κόβονται εύκολα. Κι αφού το διαπίστωσα γιατί να μη γίνουν σπιτάκια; Φέτες κορμού είχα , διακοσμητικά ξύλινα επίσης και... ιδού τα!

Η συνέχεια με σπιτάκια από καλούπια και πηλό Το ένα μέσα σ' ένα μίνι καδράκι  και το άλλο ένα κομμάτι ξύλου, και τα δύο στολισμένα με σπιτάκια από πηλό και λοιπά διακοσμητικά, ακόμα και από μπομπονιέρες! 

Και για το  κλείσιμο δυο μεγάάάλα σπιτάκια (να δω τί θα χωρέσει αυτό το έρμο χωριό φέτος!) που φυσικά προορίζονται για το χριστουγεννιάτικο σκηνικό, απο κουτιά συσκευασίας φαρμάκων. 

Μπορούσα ν αντισταθώ πείτε μου 🙏

Τώρα να υποσχεθώ οτι θα σταματήσω να φτιάχνω πολιτείες; δεν θέλω να υποσχεθώ κάτι που μπορεί να μην τηρήσω ☺️(σιγουρα δεν...αφου είναι στα σκαριά άλλο)

 Πάντως για την ώρα, ολοκλήρωσα 🥰αναμονή μέχρι την επόμενη, ίδιου τύπου ανάρτηση

Τσουκου τσουκου πλησιάζουμε

Ε ναι! τα Χριστούγεννα όλο και πλησιάζουν κι εγω, παρά  τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται, όλο και βρίσκω χρόνο να δημιουργώ μικρά, αλλά άκρως χαλαρωτικά 
Δεν εχω θέσει στόχους φέτος. Τ' αφήνω να κυλάει κι όπως έρθει. 

Άσχετα αυτού πάντως, η ψυχολογία απαιτεί τροφοδοσία και τί καλλίτερο απο τη δημιουργία!

Κάποιοι προτιμούν τα ρουστίκ Χριστούγεννα και στολίζουν το σπιτικό τους ανάλογα.
Εγω πάλι θέλω να εκμεταλλευτώ ό,τι υπάρχει διαθέσιμο στο σπίτι από ανακυκλώσιμο, κι έτσι άρχισε το πανηγύρι!

Στην αρχή χρησιμοποιήθηκαν δύο θαλασσόξυλα, που από την ημέρα που τα μάζεψα, τα έτρωγε ο ήλιος και η υγρασία στην αυλή. Γενικά τόχω αυτό 😏. Να παραμελώ κάτι επι μακρόν και μετά ξαφνικά να το μαζεύω και να γίνεται δημιουργία δόξη και τιμή!
Κάπως ετσι είναι σχεδόν όλα της σημερινής ανάρτησης.

Την λατρεία μου για τα σπιτάκια και τις Ονειροπόλεις την εχετε πλέον εμπεδώσει. Ε λοιπόν έτσι πήραν σαρκα και οστά και επι των θαλασσόξυλων
Οταν παρέλαβα τα 3 καλούπια διαφορετικών μεγεθών, άλλα τα δοκίμασα με γύψο καλλιτεχνίας κι άλλα με σκόνη πορσελάνης. Ετσι κορδώθηκαν πάνω στα θαλασσόξυλα.

Το ενα θαλασσόξυλο που ήταν μακρόστενο  και ίσα που ακροβατούσε το σπιτάκι, δεν θέλησα να το φορτώσω παραπάνω κι έτσι τα  δέντρα τα έκανα απο ανάλογου χρώματος αυγοθήκες που βασίστηκαν πάνω σε φελλούς μπουκαλιών

Μετά πήραν σειρά οι καμένες λάμπες!
Αυτές έγιναν μανιταρόσπιτα. 

Μα δεν είναι χαριτωμένες; 

Φυσικά με τον ανάλογο διάκοσμο έγιναν ονειρικά Τοπία. Εχετε τίποτα καλλίτερο στο μυαλό σας γι αυτές;

Μετά τέλειωσε ο νες καφές 😉
γιατί να πάει χαμένο το κουτί; 

Οχι οτι είναι και κανένα δυσεύρετο,αλλά εκείνη τη στιγμή που έλαμψε η ιδέα βρέθηκε μπροστά μου, ανασύρθηκε από την ανακύκλωση και άρχισε η αναδόμηση!
Κολλήθηκαν γύρω του κομμάτια από χαρτόνι scrapbooking, πόρτα, φωτιστικό από βελανίδι, ένα πλαστικό παιχνίδι απο τα λατρεμένα σοκολατένια αυγουλάκια και το πανωσήκωμα είναι ένα γυάλινο βάζο, ασταρωμένο, βαμμένο με χρώμα κιμωλίας και κολλημένο πάνω στο καπάκι του καφεκουτιού . Μπήκαν παράθυρα κλειστά κι ανοιχτά για να διαχέουν τον εσωτερικό φωτισμό και εκεί που έψαχνα για στέγη και δοκίμασα χαρτόνια συσκευασίας , το βλέμμα μου έπεσε σ' ένα μπωλάκι παγωτού που έσπασε στα δύο στο πλυντήριο πιάτων. 

Δεν έχασα στιγμή 

Το κόλλησα με την δυνατή εποξική κόλλα και αφου κολλησε,το κόλλησα πάνω στον πάτο του γυαλινουβάζου,ΑΦΟΥ ΟΜΩΣ πρώτα ανάμεσά τους κόλλησα μία άδεια ροδέλα από κορδέλα, γιατί διαφορετικά έφτανε στα μισά του βάζου και χανόταν το σχήμα του μανιταριού και θα έμοιαζε με το Μουστάκα και το καπέλο μέχρι τ αυτιά ,στη γνωστή ταινία😃. 

Στην κορυφή δε, κάτι για να σιγουρέψω το σπάσιμο(που δεν έχει φόβο) κάτι για ν αποκτήσει ακμή, κόλλησα ένα άλλο υπόλοιπο από καμένη λάμπα, το βιδωτό της κομμάτι. Ενα σπασμένο γυαλινο κομμάτι, αγνώστου αντικειμένου από δέμα, μαύρου χρώματος και σιγμοειδούς  μορφής, πήρε θέση τάχα νου δήθεν μου ,καπνοδόχου!

Και φυσικά το βράδυ φωτίζεται με φωτάκια μπουκαλιού, που κολλήθηκαν στο καπάκι του γυάλινου βάζου !

Ολοκληρώνουμε την τριλογία (με θαλασσόξυλα, με καμένες λάμπες, με ανακυκλώσιμα κουτιά)των διαφορετικών ονειροχωριών με μία κατασκευή που ξεκίνησε "ανόητα" αλλά τελικά με γοήτευσε . 

Και τί εννοώ λέγοντας ανόητα.
Τελειώνοντας το χαρτί υγείας δεν το πετούσα, χωρίς νάχω συγκεκριμένο πρότζεκτ στο κεφάλι μου. Οντας λοιπόν εν υπηρεσία στη μητέρα μου, για να διασκεδάσω την πλήξη μου, έφτιαξα ένα σπιτάκι από ενα τελειωμένο ρολό χαρτιού. 

Οταν γύρισα σπίτι μου συνέχισα μ' αυτά που είχα κρατήσει εγω. 

Δεν υπολόγισα όμως σωστά τα κοψίματα και κόπηκαν λιγάκι, εως πολύ, άναρχα τα δυο εξ αυτών. Τέλος πάντων δεν πτοήθηκα, άλλωστε για ξεκούραση τα έκανα. 

Ελα όμως που όταν τα είδα ολοκληρωμένα λυπήθηκα να τα πετάξω! Ετσι η ώρα 2 τα χαράματα και εν όψει αλλαγής ώρας (αρα και λιγότερος ύπνος) εγω συνέθετα το τελευταίο μου δημιούργημα.

 Ενα ξύλο από κάποιο αποτυχημένο χιονάνθρωπο απο μπαζάρ πριν χρόνια που "έβοσκε" στα πέριξ εγινε η βάση που τα χώρεσε ΑΚΡΙΒΩΣ! Ε ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ ΑΥΤΟ;
Στη συνέχεια άρχισε η διακόσμηση και αφού πήρε την τελική του μορφή , μπορεί κάποιος να καταλάβει με την πρώτη ματιά οτι αυτά ήταν ρολά χαρτιών υγείας;

Ελάτε τώρα, μη μου πειτε  ΝΑΙ 😌
Και κλείνω την ονειροχώρα μ' ενα μάρμαρο, επίσης παραπεταμένο έτη πολλά στον κήπο, εγινε εξ ολοκληρου απο χαρτιά scrapbooking της εκλεκτής εταιρίας Stamperia που μόλις τα παρέλαβα τα λάτρεψα . 

Ετσι κομμάτι κομμάτι και επίπεδο επίπεδο φτιάχτηκε αυτή η τρισδιαστατη χαριτωμένη παράσταση με το σπιτάκι του μικρού νάνου που κάθεται στον αμανίτη του κι απολαμβάνει τον καλό καιρό που επικρατεί ακόμα .

Και όλα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν κι ως γούρια για τη νέα χρονιά, με το κατάλληλο μήνυμα το καθένα 😉

Αυτά για σήμερα!!! Μ' έναν υπολογιστή που μάλλον με αποχαιρέτησε ηρωικά 😭 παραμονή του ΟΧΙ, νε φωτογραφίες που δεν αποδίδουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματικότητα (εντίμως σας το λέω)  εμείς λέμε ΝΑΙ  στη δημιουργία χωρίς όρια ✌ και αποχαιρετάμε τον Οκτώβρη 👋👋

Λίγο μετά...λίγο πριν...

 Άλλη φορά τέτοια εποχή είχα ξεκινήσει τις  Χριστουγεννιάτικες δημιουργίες , φέτος κάπως η χρονιά πάει ανάποδα, αλλά εξακολουθώ να ελπίζω οτι το τσάϊ των Χριστουγέννων θα γίνει παρά τις αντιξοότητες.

Κι αν έχω λιγότερες δημιουργίες, τί πειράζει; Αλλωστε για την παρέα γίνεται!

Δεν είναι οτι έχω σταματήσει να δημιουργώ, αλλωστε έχουμε πει οτι "A happy day is a creative day" (το βρήκα κιόλας μέσα σ' ένα απ αυτά τα κινέζικα γλυκάκια με ευχές και με εκφράζει ΑΠΟΛΥΤΑ), λοιπόν δημιουργίες έχω, απο ανακύκλωση, μέχρι ζωγραφική πορτραίτων και απο πετρωτά μέχρι ....χριστουγεννιάτικα ή περίπου 😌, απλά καθ αυτό χριστουγεννιάτικα δεν έχω ακόμα.

Τώρα  είμαι σε δίλημμα τί θα σας δείξω 😕😏

Λοιπόν, επειδή είμαστε στο μεταίχμιο θα παρουσιάσω μίξη έργων.

Το πρώτο ξεκίνησε μετά απο επιθυμία μιας παλιάς μου αγαπημένης συμμαθήτριας να της φτιάξω το παλιό της σπίτι, που δεν υπάρχει πια και με επίκεντρο την πόρτα!

Δεν εγινε σωστή συνεννόηση εξ αρχής και αφού παιδεύτηκα πολύ, πώς και τί, αποφάσισα να την κάνω σε μακρόστενο καμβά με χαρτόνια. 

Οταν έφτασα σ' ένα αποτέλεσμα όλο ενθουσιασμό της έστειλα τη φωτογραφία αλλά εκεί ήρθε το εγκεφαλικό!😱. 

Ηθελε μικρότερο μέγεθος (Α4 ) και ζωγραφική!!! 

Αντε τώρα να φτιάξεις μία ολόκληρη ζωγραφική με φόντο και το καμπαναρίο της Μητρόπολης και να φαίνεται και η πόρτα!!! 

Τέλος πάντων έβαλα τα δυνατά μου, όσο μπορούσα και η ζωγραφική έγινε. 

ΑΝ με ρωτάτε (πού δε με ρωτάτε αλλά εγω θα σας πω) εμένα δεν με ικανοποίησε το αποτέλεσμα. Ηταν οτι για άλλο ξεκίνησα κι αλλού κατέληξα; ήταν το είδος της ζωγραφικής πού πάλι άλλο είχα στο κεφάλι μου και άλλο προτίμησα; τέλος πάντων η συμμαθήτρια ικανοποιήθηκε (δεν νομίζω οτι ενθουσιάστηκε αλλά είναι γνώμη δική μου)κι εγω έμεινα με τον μισοαρχινισμένο καμβά. 

Δεν ήθελα να πάει χαμένη τόση δουλειά, κι έτσι αφού έμεινε πολύ καιρό να κοιταζόμαστε και να με προβληματίζει, κάποια μέρα τον ολοκλήρωσα. Ετσι ήρθε σαν συνέχεια άλλου ίδιου μεγέθους και κρεμάστηκαν μαζί να μοιραστούν την ίδια κολώνα.

Η τοιχοποιία του καμβά λοιπόν είναι φελιζόλ για νάχει όγκο και μία αγριότητα. Βέβαια η αγριότητα προκύπτει και απο τα επάλληλα στρώματα πάστας διαμόρφωσης αλλά και η βάση πάντα βοηθάει.

 Η Πόρτα είπαμε απο στρώματα χαρτονιού συσκευασίας, το πιθάρι δίπλα στην πόρτα χάρτινες αυγοθήκες, το δένδρο του φόντου ζεστή σιλικόνη, χρώματα και τρίμματα "γρασιδιού". Ολα τα τσιμπλιμπλίκια που συνθέτουν την τελική εικόνα χειροποίητα απο διάφορα ανακυκλώσιμα υλικά.

Τώρα ερχόμαστε στο δεύτερο που είναι μεταξύ Χάλουϊν (λόγω εποχής και διακόσμησης) και Χριστουγέννων.

Όταν πηγαίνω Σ/Μ, αγοράζω εκτός απο το ζητούμενο και τις τιμές φυσικά, και ανάλογα τη συσκευασία 😊

Σαν είδα λοιπόν την συγκεκριμένη συσκευασία κρεμοσάπουνου, την αγόρασα χωρίς δεύτερη σκέψη, γιατί αμέσως την φαντάστηκα σαν μια φωτεινή καμπάνα!✨

Και αυτό έγινε!

Δεν φαντάζεστε πόση γαϊδουρινή υπομονή έκανα να τελειώσει (γιατί ήταν και μεγάλη συσκευασία) για να χρησιμοποιήσω το μπουκάλι! Πολύ κόντρα στο χαρακτήρα μου 😀. 

Κάποια στιγμή λοιπόν τέλειωσε κι εκεί άρχισα να σκέφτομαι τη μετάλλαξη. 

'Εκοψα τον πάτο του μπουκαλιού, ψέκασα με σπρέυ αμμοβολής το εσωτερικό να δίνει εντύπωση ομίχλης, πήρα τ' αγαπημένα μου καλούπια-σπιτάκια τα εφτιαξα με πηλό. Πηλός είναι και στο στόμιο να μη φαίνεται το σπιράλ του λαιμού και το  τάπωσα με τη βάση απο ένα ποτηράκι  του λικέρ, που έσπασε στον αρραβώνα του ανηψιού μου (εδώ κοντέψαμε να πιάσουμε φωτιά κι εγω μάζευα ο,τι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί!!! παράνοια; ε ναι! Εγω πάντως δεν έβαλα να κάψω τη σαμπούκα, να εξηγουμαστε, α όλα κι όλα)

Και η εικόνα της "γυαλας" ολοκληρώθηκε μ' ενα μαύρο κομψό πομολάκι στην κορυφή και μια γιρλάντα πέρλες στη βάση, τύπου χιονιού!.

Κάθησε πάνω σε μια  γυάλινη βάση για κερί και σ' ένα μεταλλικό καπάκι απο μεγάλη συσκευασία στιγμιαίου καφέ .

Ειλικρινά πολλές φορές ανάβω το μηχανικό κεράκι μέσα στη γυάλα και ταξιδεύει το μυαλό σε μαγικά σοκκάκια μιας ανύπαρκτης πολιτείας! 

Αναδύει μία ζεστασιά και μία θαλπωρή κι ομως είναι απο τόσο ευτελή υλικά!

Αυτή η γυάλα λοιπόν τώρα συνοδεύει την μαγική διακόσμηση, οχι γιατί γιορτάζω το Halloween αλλά επειδή έχω δημιουργίες και θέλω να τις εντάξω.

Ααα! και μια κι είπα για ένταξη, να σας δείξω κάτι ακόμα...κολοκυθούλες, απο τί νομίζετε;; απο χαρτί συσκευασίας!

Τόσο απλές, τόσο εύκολες που θα σας γίνει εθισμός αν τις αρχίσετε 

Παίρνετε ένα μακρύ χαρτονένιο σωλήνα απο συσκευασία επίσης (απο αλουμινόχαρτο π.χ.) τυλίγετε μία φορά λίγο χαλαρά το χαρτί κατά μήκος του σωλήνα, κολλάτε τις άκρες του χαρτιού και το ενώνετε , σηκώνετε όρθιο το σωλήνα κι αρχίζετε να σουρώνετε το χαρτί προς τη βάση του σωλήνα , ετσι που να συρρικνωθεί εντελώς. 

Το βγάζετε απο το σωλήνα, περνάτε μία κορδελίτσα απο μέσα και την δένετε. 

Ετσι σχηματίζετε ενα "κουλούρι" με ανοιχτές άκρες. Μαλακά τραβάτε τις δύο πλευρές να ενώσουν και βάζετε την μία άκρη μέσα στην άλλη. 

Αν εχετε κοτσάνια κολοκύθας εχει καλώς, αλλιώς ξυλάκι κανέλας, στριφτή σακκούλα του μανάβη ή κάποιο ξυλάκι απο την αυλή και το κολοκυθάκι σας είναι έτοιμο!🎃

Μα δεν είναι γλύκα;

Ετσι φώτισε και το σπασμένο μπωλ της κόρης 😉

και μία τελευταία κολοκυθουλα, που την έκανα δώρο σε μια νοσηλεύτρια

Και μ αυτο το κολοκυθολουλουδο σας αφήνω, δεν εχετε παράπονο για δύο ξεκίνησα και βγήκε μία χορταστική ανάρτηση! Μέχρι την επόμενη φορά...ΣΑΣ ΑΓΑΠΩΩΩ 💘

FAIRY TALES

 Παρότι περνάω μία ακόμα δύσκολη περίοδο (ήταν επειδή είπα οτι ανάσανα 😔😕!!!) η πρόσκληση της φίλης Μίας και των λοιπών συνεργαζομένων κοριτσιών, μου έδωσε μία ακόμα ευκαιρία ανάσας, που τόσο χρειάζομαι τη δεδομένη στιγμή.

Το έργο αυτό ηταν στα "do it" από το πρώτο κιόλας πετρωτό μου με το ίδιο θέμα.

Η πρώτη μου Κοκκινοσκουφίτσα, λόγω έλλειψης των ιδανικών οστράκων, δεν με είχε ικανοποιήσει στο απόλυτο, παρ όλα αυτά άνοιξε το χορό των παραμυθιών, που είναι ένα αγαπημένο μου θεματικό προτζεκτ και μ' έβγαλε ασπροπρόσωπη.

Μέχρι που η φίλη, μου έκανε δώρο τις 4 μεγάλες γυάλες με όστρακα και αχινιούς, μεταξύ άλλων βρήκα έντονα κόκκινους αχινιούς και μάλιστα κάποιοι, οχι ολόκληροι, σκέφτηκα "Να η ευκαιρία!"

 Κι έτσι στήθηκε το νέο σκηνικό για την νέα Κοκκινοσκουφίτσα.

Ηταν τέλη του Χειμώνα όταν βρήκα πεσμένο ένα "φασόλι" από την γλυτσίνια. 

Μου έκανε εντύπωση γιατί δεν είχα ξαναδεί οτι η γλυτσίνια έκανε φασόλια! Αμέσως το σκέφτηκα για δέντρο στο δάσος της Κοκκινοσκουφίτσας . Ετσι με τον καιρό μάζεψα κι όσα άλλα μου πρόσφερε τ αγαπημένο φυτό. Και ολοκλήρωσα τον πίνακα, μέχρι που έγινε η μεγάλη έκπληξη

Πραγματικά μ άφησε άναυδη γιατί πριν τα κολλήσω τοχα προσπαθήσει πάρα πολύ, αλλά είχα αποτύχει και τωρα αρκούσε η ζέστη (;) το πέρασμα του χρόνου (;) και εκεί που είχα αφήσει το χαρτόνι με την σύνθεση βλέπω ανοιγμένο το φασόλι και μέσα ένα μεγάλο στρογγυλό σπόρο. 

Πραγματικά έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. 

Σιγά σιγά άνοιξαν όλα έστω και κολλημένα στο πασπαρτού και τότε μακάρισα την καλή μου τύχη που δεν είχε πουληθεί σε κάποιον και ν ανοίγει σαν kinder έκπληξη

Αυτή λοιπόν η σύνθεση είναι η συμμετοχή μου στην πρόκληση των κοριτσιών  με θέμα "Παραμύθια ή οτιδήποτε"

Ωδή στο φθινόπωρο

Το Καλοκαίρι παραχωρεί σιγά σιγά τη θέση του στο Φθινόπωρο. 

Μπορεί οι ρυθμοί στην Πόλη να μην αλλάζουν αισθητά, ομως η Φύση έχει άλλη γνώμη και συνεχίζει τη δουλειά της, χωρίς να μας δίνει σημασία.

Τα χρώματα αλλάζουν, παίρνουν άλλες αποχρώσεις, πιο γήινες, πιο γλυκές, ο καιρός γαληνεύει, παρ όλα αυτά, οι παραλίες εξακολουθούν να δέχονται ορδές μυρίων, ως επι το πλείστον αλλοδαπών, μια που η τουριστική περίοδος συνεχίζεται παρά την μόνιμη κλάψα των ξενοδόχων.

Ετσι κρεμιόνται  οι ρακέτες για τους λάτρεις του είδους, για την επόμενη χρονιά . 

Όποιοι δεν είναι λάτρεις, τις εκμεταλλεύονται αλλιώς, πιο δημιουργικά και λιγότερο ενοχλητικά για τους γύρω τους 😉

Δεν ήμουν ποτέ φαν της ρακέτας, οπότε δεν λυπήθηκα καθόλου τη μεταμόρφωσή της οταν παρέλαβα ένα ζεύγος σε δέμα. 

Δεν θέλησα όμως πολύ να της αλλάξω ρότα, κι έτσι επέλεξα θαλασσινό θέμα για την ανακύκλωσή της. Ένα ριζόχαρτο έκανε τέλεια τη δουλειά του και ενσωματώθηκε ιδανικά με ζωγραφική παρέμβαση στο ξύλινο φόντο.

Πάνω αριστερά το ριζόχαρτο είχε τρία τσαμπιά γλυτσίνια, έτσι εγω σκέφτηκα να προσαρμόσω σπασμένα κελύφη απο μικροοργανισμούς της θάλασσας που μοιάζουν πολύ με το τσαμπί της γλυτσίνιας. Για φύλλα χρησιμοποιησα το εσωτερικό απο σπασμένα κοχύλια που έχουν ενα σκούρο χρώμα. Μία βαρκούλα με πανί αρμενίζει καταμεσής της θάλασσας ενώ η ωραία της ρακέτας στολίστηκε με περιλαίμιο και σκουλαρίκια να γίνει ακόμα ωραιότερη.Ενα σκοινί δεμένο σε ναυτικό κόμπο τυλίχτηκε στο χερούλι  και με κρακελέ δύο συστατικών ολοκληρώθηκε η εικόνα.

Τώρα τη λυπάστε; 😉

Λοιπόν, μετά τον δημιουργικό αποχαιρετισμό του Καλοκαιριού ακολουθούμε τον ρου της εποχής και αφοσιωνόμαστε στα φθινοπωρινά

Μαζί με τη ρακέτα παρελήφθη και ένα τηγάνιον! 

Το τηγάνιον πήρε όψη φθινοπώρου, αφομοιώνοντας στο εσωτερικό του μία φθινοπωρινή παράσταση κηπευτικών, κρομμύων και κολοκύθας, κρακελέ δύο συστατικών (ηταν να μην κάνω την αρχή, τάσπασα όλα!) και αξεσουαρ της εποχής 😊. 

Θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ένα ρολόι, προτίμησα όμως να μείνει απλά ένα "κάδρο" κουζίνας ή έστω μπάρμπεκιου (αρκεί να προφυλάσσεται απο τις καιρικές συνθήκες)

Πάλι από φιλανθρωπία, παρέλαβα, μεταξύ πολλών άλλων, ένα ζεύγος κολονάτων ποτηριών μ ένα μικρό ελάττωμα, που τα έκανε  άχρηστα για σερβίρισμα. 

Τα ψέκασα με σπρέυ αμμοβολής να πάρουν αυτό το μουντό λευκό χρώμα και στη συνέχεια με φόρμες σιλικόνης και πηλό έφτιαξα διάφορα κομμάτια από φθινοπωρινή φύση και τα κόλλησα στη βάση του ποδιού. 

Τη βάση την έκλεισα με χαρτόνι και γύρω γύρω τύλιξα κορδόνι Γιούτας. Το ίδιο έβαλα για φιόγκο στη βάση του ποδιού.

Χρωμάτισα τα πήλινα στοιχεία και τις ακμές του ποτηριού τις τόνισα με καφέ πατίνα. 

Αρχικά έφτιαξα βάσεις από σκόνη πορσελάνης μ ένα κερί όμως ήταν πολύ ψηλά για τα γούστα μου και προτίμησα μηχανικά  κεριά του εμπορίου και νομίζω οτι είναι πολύ καλλίτερα κηροπήγια έτσι.

Τί λέτε κι εσείς; Συγκρίνετέ τα!

Έτσι τα βεραμάν κεριά θα χρησιμοποιηθούν αυτοτελώς.

Και για να ολοκληρώσουμε τούτη την ωδή στο Φθινόπωρο, ενα μεγάλο μπολ που μου έφερε η κόρη σπασμένο στη μέση (παράδοξο που δεν το πέταξε μόλις της έσπασε!) το οποίο εγώ κόλλησα με εποξική κόλλα (και έψαχνε το σπάσιμο 😊) και το γέμισα με κολοκυθάκια από ρολό χαρτιού τουαλέτας κι ένα μεγαλύτερο πλεκτό με βελόνες, απόρροια μιας νύχτας αμηχανίας και στεναχώριας. 

Δυο αγαπημένα μανιτάρια, που δεν θυμάμαι αν σας εχω ξαναδείξει από γύψο, μία καμένη λάμπα ντυμένη με τσόφλια φιστικιών Αιγίνης έγινε κουκουνάρι, γέμισαν το βαθύ μπωλ που τώρα είδα οτι φωτογραφίες γιοκ. Μπορείτε όμως να το φανταστείτε 😂

Και ετσι για το καλό , ενα ουζάκι θα το πιούμε  για τον αποχαιρετισμό του Καλοκαιριού κι έχω κι άλλο λόγο που θα σας πω προσεχώς 😊😉.

Καλοκαιράκι, παραλίες, θάλασσα, μπανάκια, ουζάκια

Εεε το ουζάκι δεν τραβάει και σαρδελίτσα;

Μπορεί καθ' αυτό ουζερί να μην διαθέτει το Νησί και για σαρδέλες φοβάμαι, εκτός του οτι έχουν πάει στο Θεό, γι αυτό εγω είμαι εδώ για σας!

Φάτε μάτια ψάρια ,δε λένε;

Σαρδέλες Καλλονές λοιπόν!!Τί η Καλλονή έχει καλλίτερες; για σας παρακαλώ, λίγο σέβας στο εργο μου

Μόλις τις έβγαλε η βάρκα ολόφρεσκες.

Μπήκαν σ' ενα κουτί από βερνίκι παπουτσιών (εκ φιλανθρωπίας κι αυτό , μην επαναλαμβανόμαστε) που έλαβε την κατάλληλη περιβολή, αυτές ήταν χαρτοπετσέτες που κολλήθηκαν πάνω σε καμβά, το καπάκι και το κλειδί από αλουμινοκαπάκι νες καφέ.

Αυτά και με τις υγείες σας!(και με μπύρα πάνε )

Υ.Γ εκ των υστέρων βρήκα και το αυθεντικό κονσερβοκούτι που είχα φυλάξει με σκοπό να φτιάξω κάτι τέτοιο. Another time 😉. Γιατί η ακαταστασία στο εργαστήρι αυτές τις συνέπειες έχει. Βέβαια μ έβαλε σε διαδικασία δημιουργίας του, αλλά θα γλύτωνα κόπο

Αυτά για να μας πάει καλά το Φθινόπωρο που μόλις ξεκίνησε