Λίγο μετά...λίγο πριν...

 Άλλη φορά τέτοια εποχή είχα ξεκινήσει τις  Χριστουγεννιάτικες δημιουργίες , φέτος κάπως η χρονιά πάει ανάποδα, αλλά εξακολουθώ να ελπίζω οτι το τσάϊ των Χριστουγέννων θα γίνει παρά τις αντιξοότητες.

Κι αν έχω λιγότερες δημιουργίες, τί πειράζει; Αλλωστε για την παρέα γίνεται!

Δεν είναι οτι έχω σταματήσει να δημιουργώ, αλλωστε έχουμε πει οτι "A happy day is a creative day" (το βρήκα κιόλας μέσα σ' ένα απ αυτά τα κινέζικα γλυκάκια με ευχές και με εκφράζει ΑΠΟΛΥΤΑ), λοιπόν δημιουργίες έχω, απο ανακύκλωση, μέχρι ζωγραφική πορτραίτων και απο πετρωτά μέχρι ....χριστουγεννιάτικα ή περίπου 😌, απλά καθ αυτό χριστουγεννιάτικα δεν έχω ακόμα.

Τώρα  είμαι σε δίλημμα τί θα σας δείξω 😕😏

Λοιπόν, επειδή είμαστε στο μεταίχμιο θα παρουσιάσω μίξη έργων.

Το πρώτο ξεκίνησε μετά απο επιθυμία μιας παλιάς μου αγαπημένης συμμαθήτριας να της φτιάξω το παλιό της σπίτι, που δεν υπάρχει πια και με επίκεντρο την πόρτα!

Δεν εγινε σωστή συνεννόηση εξ αρχής και αφού παιδεύτηκα πολύ, πώς και τί, αποφάσισα να την κάνω σε μακρόστενο καμβά με χαρτόνια. 

Οταν έφτασα σ' ένα αποτέλεσμα όλο ενθουσιασμό της έστειλα τη φωτογραφία αλλά εκεί ήρθε το εγκεφαλικό!😱. 

Ηθελε μικρότερο μέγεθος (Α4 ) και ζωγραφική!!! 

Αντε τώρα να φτιάξεις μία ολόκληρη ζωγραφική με φόντο και το καμπαναρίο της Μητρόπολης και να φαίνεται και η πόρτα!!! 

Τέλος πάντων έβαλα τα δυνατά μου, όσο μπορούσα και η ζωγραφική έγινε. 

ΑΝ με ρωτάτε (πού δε με ρωτάτε αλλά εγω θα σας πω) εμένα δεν με ικανοποίησε το αποτέλεσμα. Ηταν οτι για άλλο ξεκίνησα κι αλλού κατέληξα; ήταν το είδος της ζωγραφικής πού πάλι άλλο είχα στο κεφάλι μου και άλλο προτίμησα; τέλος πάντων η συμμαθήτρια ικανοποιήθηκε (δεν νομίζω οτι ενθουσιάστηκε αλλά είναι γνώμη δική μου)κι εγω έμεινα με τον μισοαρχινισμένο καμβά. 

Δεν ήθελα να πάει χαμένη τόση δουλειά, κι έτσι αφού έμεινε πολύ καιρό να κοιταζόμαστε και να με προβληματίζει, κάποια μέρα τον ολοκλήρωσα. Ετσι ήρθε σαν συνέχεια άλλου ίδιου μεγέθους και κρεμάστηκαν μαζί να μοιραστούν την ίδια κολώνα.

Η τοιχοποιία του καμβά λοιπόν είναι φελιζόλ για νάχει όγκο και μία αγριότητα. Βέβαια η αγριότητα προκύπτει και απο τα επάλληλα στρώματα πάστας διαμόρφωσης αλλά και η βάση πάντα βοηθάει.

 Η Πόρτα είπαμε απο στρώματα χαρτονιού συσκευασίας, το πιθάρι δίπλα στην πόρτα χάρτινες αυγοθήκες, το δένδρο του φόντου ζεστή σιλικόνη, χρώματα και τρίμματα "γρασιδιού". Ολα τα τσιμπλιμπλίκια που συνθέτουν την τελική εικόνα χειροποίητα απο διάφορα ανακυκλώσιμα υλικά.

Τώρα ερχόμαστε στο δεύτερο που είναι μεταξύ Χάλουϊν (λόγω εποχής και διακόσμησης) και Χριστουγέννων.

Όταν πηγαίνω Σ/Μ, αγοράζω εκτός απο το ζητούμενο και τις τιμές φυσικά, και ανάλογα τη συσκευασία 😊

Σαν είδα λοιπόν την συγκεκριμένη συσκευασία κρεμοσάπουνου, την αγόρασα χωρίς δεύτερη σκέψη, γιατί αμέσως την φαντάστηκα σαν μια φωτεινή καμπάνα!✨

Και αυτό έγινε!

Δεν φαντάζεστε πόση γαϊδουρινή υπομονή έκανα να τελειώσει (γιατί ήταν και μεγάλη συσκευασία) για να χρησιμοποιήσω το μπουκάλι! Πολύ κόντρα στο χαρακτήρα μου 😀. 

Κάποια στιγμή λοιπόν τέλειωσε κι εκεί άρχισα να σκέφτομαι τη μετάλλαξη. 

'Εκοψα τον πάτο του μπουκαλιού, ψέκασα με σπρέυ αμμοβολής το εσωτερικό να δίνει εντύπωση ομίχλης, πήρα τ' αγαπημένα μου καλούπια-σπιτάκια τα εφτιαξα με πηλό. Πηλός είναι και στο στόμιο να μη φαίνεται το σπιράλ του λαιμού και το  τάπωσα με τη βάση απο ένα ποτηράκι  του λικέρ, που έσπασε στον αρραβώνα του ανηψιού μου (εδώ κοντέψαμε να πιάσουμε φωτιά κι εγω μάζευα ο,τι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί!!! παράνοια; ε ναι! Εγω πάντως δεν έβαλα να κάψω τη σαμπούκα, να εξηγουμαστε, α όλα κι όλα)

Και η εικόνα της "γυαλας" ολοκληρώθηκε μ' ενα μαύρο κομψό πομολάκι στην κορυφή και μια γιρλάντα πέρλες στη βάση, τύπου χιονιού!.

Κάθησε πάνω σε μια  γυάλινη βάση για κερί και σ' ένα μεταλλικό καπάκι απο μεγάλη συσκευασία στιγμιαίου καφέ .

Ειλικρινά πολλές φορές ανάβω το μηχανικό κεράκι μέσα στη γυάλα και ταξιδεύει το μυαλό σε μαγικά σοκκάκια μιας ανύπαρκτης πολιτείας! 

Αναδύει μία ζεστασιά και μία θαλπωρή κι ομως είναι απο τόσο ευτελή υλικά!

Αυτή η γυάλα λοιπόν τώρα συνοδεύει την μαγική διακόσμηση, οχι γιατί γιορτάζω το Halloween αλλά επειδή έχω δημιουργίες και θέλω να τις εντάξω.

Ααα! και μια κι είπα για ένταξη, να σας δείξω κάτι ακόμα...κολοκυθούλες, απο τί νομίζετε;; απο χαρτί συσκευασίας!

Τόσο απλές, τόσο εύκολες που θα σας γίνει εθισμός αν τις αρχίσετε 

Παίρνετε ένα μακρύ χαρτονένιο σωλήνα απο συσκευασία επίσης (απο αλουμινόχαρτο π.χ.) τυλίγετε μία φορά λίγο χαλαρά το χαρτί κατά μήκος του σωλήνα, κολλάτε τις άκρες του χαρτιού και το ενώνετε , σηκώνετε όρθιο το σωλήνα κι αρχίζετε να σουρώνετε το χαρτί προς τη βάση του σωλήνα , ετσι που να συρρικνωθεί εντελώς. 

Το βγάζετε απο το σωλήνα, περνάτε μία κορδελίτσα απο μέσα και την δένετε. 

Ετσι σχηματίζετε ενα "κουλούρι" με ανοιχτές άκρες. Μαλακά τραβάτε τις δύο πλευρές να ενώσουν και βάζετε την μία άκρη μέσα στην άλλη. 

Αν εχετε κοτσάνια κολοκύθας εχει καλώς, αλλιώς ξυλάκι κανέλας, στριφτή σακκούλα του μανάβη ή κάποιο ξυλάκι απο την αυλή και το κολοκυθάκι σας είναι έτοιμο!🎃

Μα δεν είναι γλύκα;

Ετσι φώτισε και το σπασμένο μπωλ της κόρης 😉

και μία τελευταία κολοκυθουλα, που την έκανα δώρο σε μια νοσηλεύτρια

Και μ αυτο το κολοκυθολουλουδο σας αφήνω, δεν εχετε παράπονο για δύο ξεκίνησα και βγήκε μία χορταστική ανάρτηση! Μέχρι την επόμενη φορά...ΣΑΣ ΑΓΑΠΩΩΩ 💘

FAIRY TALES

 Παρότι περνάω μία ακόμα δύσκολη περίοδο (ήταν επειδή είπα οτι ανάσανα 😔😕!!!) η πρόσκληση της φίλης Μίας και των λοιπών συνεργαζομένων κοριτσιών, μου έδωσε μία ακόμα ευκαιρία ανάσας, που τόσο χρειάζομαι τη δεδομένη στιγμή.

Το έργο αυτό ηταν στα "do it" από το πρώτο κιόλας πετρωτό μου με το ίδιο θέμα.

Η πρώτη μου Κοκκινοσκουφίτσα, λόγω έλλειψης των ιδανικών οστράκων, δεν με είχε ικανοποιήσει στο απόλυτο, παρ όλα αυτά άνοιξε το χορό των παραμυθιών, που είναι ένα αγαπημένο μου θεματικό προτζεκτ και μ' έβγαλε ασπροπρόσωπη.

Μέχρι που η φίλη, μου έκανε δώρο τις 4 μεγάλες γυάλες με όστρακα και αχινιούς, μεταξύ άλλων βρήκα έντονα κόκκινους αχινιούς και μάλιστα κάποιοι, οχι ολόκληροι, σκέφτηκα "Να η ευκαιρία!"

 Κι έτσι στήθηκε το νέο σκηνικό για την νέα Κοκκινοσκουφίτσα.

Ηταν τέλη του Χειμώνα όταν βρήκα πεσμένο ένα "φασόλι" από την γλυτσίνια. 

Μου έκανε εντύπωση γιατί δεν είχα ξαναδεί οτι η γλυτσίνια έκανε φασόλια! Αμέσως το σκέφτηκα για δέντρο στο δάσος της Κοκκινοσκουφίτσας . Ετσι με τον καιρό μάζεψα κι όσα άλλα μου πρόσφερε τ αγαπημένο φυτό. Και ολοκλήρωσα τον πίνακα, μέχρι που έγινε η μεγάλη έκπληξη

Πραγματικά μ άφησε άναυδη γιατί πριν τα κολλήσω τοχα προσπαθήσει πάρα πολύ, αλλά είχα αποτύχει και τωρα αρκούσε η ζέστη (;) το πέρασμα του χρόνου (;) και εκεί που είχα αφήσει το χαρτόνι με την σύνθεση βλέπω ανοιγμένο το φασόλι και μέσα ένα μεγάλο στρογγυλό σπόρο. 

Πραγματικά έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. 

Σιγά σιγά άνοιξαν όλα έστω και κολλημένα στο πασπαρτού και τότε μακάρισα την καλή μου τύχη που δεν είχε πουληθεί σε κάποιον και ν ανοίγει σαν kinder έκπληξη

Αυτή λοιπόν η σύνθεση είναι η συμμετοχή μου στην πρόκληση των κοριτσιών  με θέμα "Παραμύθια ή οτιδήποτε"

Ωδή στο φθινόπωρο

Το Καλοκαίρι παραχωρεί σιγά σιγά τη θέση του στο Φθινόπωρο. 

Μπορεί οι ρυθμοί στην Πόλη να μην αλλάζουν αισθητά, ομως η Φύση έχει άλλη γνώμη και συνεχίζει τη δουλειά της, χωρίς να μας δίνει σημασία.

Τα χρώματα αλλάζουν, παίρνουν άλλες αποχρώσεις, πιο γήινες, πιο γλυκές, ο καιρός γαληνεύει, παρ όλα αυτά, οι παραλίες εξακολουθούν να δέχονται ορδές μυρίων, ως επι το πλείστον αλλοδαπών, μια που η τουριστική περίοδος συνεχίζεται παρά την μόνιμη κλάψα των ξενοδόχων.

Ετσι κρεμιόνται  οι ρακέτες για τους λάτρεις του είδους, για την επόμενη χρονιά . 

Όποιοι δεν είναι λάτρεις, τις εκμεταλλεύονται αλλιώς, πιο δημιουργικά και λιγότερο ενοχλητικά για τους γύρω τους 😉

Δεν ήμουν ποτέ φαν της ρακέτας, οπότε δεν λυπήθηκα καθόλου τη μεταμόρφωσή της οταν παρέλαβα ένα ζεύγος σε δέμα. 

Δεν θέλησα όμως πολύ να της αλλάξω ρότα, κι έτσι επέλεξα θαλασσινό θέμα για την ανακύκλωσή της. Ένα ριζόχαρτο έκανε τέλεια τη δουλειά του και ενσωματώθηκε ιδανικά με ζωγραφική παρέμβαση στο ξύλινο φόντο.

Πάνω αριστερά το ριζόχαρτο είχε τρία τσαμπιά γλυτσίνια, έτσι εγω σκέφτηκα να προσαρμόσω σπασμένα κελύφη απο μικροοργανισμούς της θάλασσας που μοιάζουν πολύ με το τσαμπί της γλυτσίνιας. Για φύλλα χρησιμοποιησα το εσωτερικό απο σπασμένα κοχύλια που έχουν ενα σκούρο χρώμα. Μία βαρκούλα με πανί αρμενίζει καταμεσής της θάλασσας ενώ η ωραία της ρακέτας στολίστηκε με περιλαίμιο και σκουλαρίκια να γίνει ακόμα ωραιότερη.Ενα σκοινί δεμένο σε ναυτικό κόμπο τυλίχτηκε στο χερούλι  και με κρακελέ δύο συστατικών ολοκληρώθηκε η εικόνα.

Τώρα τη λυπάστε; 😉

Λοιπόν, μετά τον δημιουργικό αποχαιρετισμό του Καλοκαιριού ακολουθούμε τον ρου της εποχής και αφοσιωνόμαστε στα φθινοπωρινά

Μαζί με τη ρακέτα παρελήφθη και ένα τηγάνιον! 

Το τηγάνιον πήρε όψη φθινοπώρου, αφομοιώνοντας στο εσωτερικό του μία φθινοπωρινή παράσταση κηπευτικών, κρομμύων και κολοκύθας, κρακελέ δύο συστατικών (ηταν να μην κάνω την αρχή, τάσπασα όλα!) και αξεσουαρ της εποχής 😊. 

Θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ένα ρολόι, προτίμησα όμως να μείνει απλά ένα "κάδρο" κουζίνας ή έστω μπάρμπεκιου (αρκεί να προφυλάσσεται απο τις καιρικές συνθήκες)

Πάλι από φιλανθρωπία, παρέλαβα, μεταξύ πολλών άλλων, ένα ζεύγος κολονάτων ποτηριών μ ένα μικρό ελάττωμα, που τα έκανε  άχρηστα για σερβίρισμα. 

Τα ψέκασα με σπρέυ αμμοβολής να πάρουν αυτό το μουντό λευκό χρώμα και στη συνέχεια με φόρμες σιλικόνης και πηλό έφτιαξα διάφορα κομμάτια από φθινοπωρινή φύση και τα κόλλησα στη βάση του ποδιού. 

Τη βάση την έκλεισα με χαρτόνι και γύρω γύρω τύλιξα κορδόνι Γιούτας. Το ίδιο έβαλα για φιόγκο στη βάση του ποδιού.

Χρωμάτισα τα πήλινα στοιχεία και τις ακμές του ποτηριού τις τόνισα με καφέ πατίνα. 

Αρχικά έφτιαξα βάσεις από σκόνη πορσελάνης μ ένα κερί όμως ήταν πολύ ψηλά για τα γούστα μου και προτίμησα μηχανικά  κεριά του εμπορίου και νομίζω οτι είναι πολύ καλλίτερα κηροπήγια έτσι.

Τί λέτε κι εσείς; Συγκρίνετέ τα!

Έτσι τα βεραμάν κεριά θα χρησιμοποιηθούν αυτοτελώς.

Και για να ολοκληρώσουμε τούτη την ωδή στο Φθινόπωρο, ενα μεγάλο μπολ που μου έφερε η κόρη σπασμένο στη μέση (παράδοξο που δεν το πέταξε μόλις της έσπασε!) το οποίο εγώ κόλλησα με εποξική κόλλα (και έψαχνε το σπάσιμο 😊) και το γέμισα με κολοκυθάκια από ρολό χαρτιού τουαλέτας κι ένα μεγαλύτερο πλεκτό με βελόνες, απόρροια μιας νύχτας αμηχανίας και στεναχώριας. 

Δυο αγαπημένα μανιτάρια, που δεν θυμάμαι αν σας εχω ξαναδείξει από γύψο, μία καμένη λάμπα ντυμένη με τσόφλια φιστικιών Αιγίνης έγινε κουκουνάρι, γέμισαν το βαθύ μπωλ που τώρα είδα οτι φωτογραφίες γιοκ. Μπορείτε όμως να το φανταστείτε 😂

Και ετσι για το καλό , ενα ουζάκι θα το πιούμε  για τον αποχαιρετισμό του Καλοκαιριού κι έχω κι άλλο λόγο που θα σας πω προσεχώς 😊😉.

Καλοκαιράκι, παραλίες, θάλασσα, μπανάκια, ουζάκια

Εεε το ουζάκι δεν τραβάει και σαρδελίτσα;

Μπορεί καθ' αυτό ουζερί να μην διαθέτει το Νησί και για σαρδέλες φοβάμαι, εκτός του οτι έχουν πάει στο Θεό, γι αυτό εγω είμαι εδώ για σας!

Φάτε μάτια ψάρια ,δε λένε;

Σαρδέλες Καλλονές λοιπόν!!Τί η Καλλονή έχει καλλίτερες; για σας παρακαλώ, λίγο σέβας στο εργο μου

Μόλις τις έβγαλε η βάρκα ολόφρεσκες.

Μπήκαν σ' ενα κουτί από βερνίκι παπουτσιών (εκ φιλανθρωπίας κι αυτό , μην επαναλαμβανόμαστε) που έλαβε την κατάλληλη περιβολή, αυτές ήταν χαρτοπετσέτες που κολλήθηκαν πάνω σε καμβά, το καπάκι και το κλειδί από αλουμινοκαπάκι νες καφέ.

Αυτά και με τις υγείες σας!(και με μπύρα πάνε )

Υ.Γ εκ των υστέρων βρήκα και το αυθεντικό κονσερβοκούτι που είχα φυλάξει με σκοπό να φτιάξω κάτι τέτοιο. Another time 😉. Γιατί η ακαταστασία στο εργαστήρι αυτές τις συνέπειες έχει. Βέβαια μ έβαλε σε διαδικασία δημιουργίας του, αλλά θα γλύτωνα κόπο

Αυτά για να μας πάει καλά το Φθινόπωρο που μόλις ξεκίνησε

Τέλος Αυγούστου αρχές Σεπτέμβρη

 Φίλοι μου χαθήκαμε, αλλά οι μέρες ήταν φορτωμένες και φορτισμένες, σε σημείο που δεν μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από "επιχειρήσεις εσπρέσο" 😉

Έτσι χάθηκα και από το μπλογκάκι μου αλλά ...νέος μήνας κι εγώ ξανά εδώ!

Λοιπόν, όταν κάθομαι να γράψω μία νεα ανάρτηση, διαπιστώνω οτι τελικά έχω περισσότερα πράγματα να δείξω απ' οσα νόμιζα. 

Εσπρέσο εσπρέσο αλλά μικρά και λυτρωτικά! Γιατί όπως σας εχω εξομολογηθεί, χωρίς δημιουργία η μέρα που περνά είναι μέρα κενή και διαγράφεται❌

Αυτό το Καλοκαίρι λοιπόν, λόγω του ατυχήματος μου το Μάιο, που δυστυχώς με ταλαιπωρεί ακόμα, προσπάθησα να μην το επιβαρύνω περισσότερο και ετσι έπρεπε, όοοταν αποφάσιζα για μπάνιο, νάναι οι θάλασσες αμμουδερές. 

Αλλά δεν έφταιξε μόνο αυτό για την μη παραγωγή πετρωτών, αλλά και η μειωμένη μου διάθεση και έμπνευση.

Παρ όλα αυτά τα μείον, έτσι για το τέλος του ημερολογιακού καλοκαιριού, έφτιαξα ένα με τα πρόσφατα μαζεμένα πετραδάκια.

Όμως συγχρόνως με τη γοργόνα και το ναύτη (προηγουμενη ανάρτηση 😉)είχα φτιάξει κι ένα Νησιώτικο Τοπίο, αποτελούμενο από σπιτάκια αυτοξηρούμενου πηλού, πάνω σε μια καρτολίνα και  φόντο αποτυχημένης ζωγραφικής. 

Η φωτό το αδικεί😔

Ενα θαλασσόξυλο με τοξωτό σχήμα, εκτελεί χρέη γέφυρας για να καθήσουν δυο κυρίες (αυτές κι αν είναι μινιατούρες! ούτε καν φαίνονται)

αποχαιρετώντας τα πλοία, που επιστρέφουν, φορτωμένα τους παραθεριστές του Αυγούστου, στον Πειραιά. 

Βράχια-κυματοθραύστες ολοκληρώνουν την εικόνα του λιμανιού, με  ένα ακόμα καραβάκι ελλιμενισμένο στους κόλπους του.

 Δεν είναι και άσχημο, ε τί λέτε;

Προχωρώντας στις καλοκαιρινές δημιουργίες, μικρά κομμάτια από μάρμαρο που έσπασε, έγιναν πίνακες με νησιωτικές εικόνες,

που τα περισσότερα έγιναν δωράκια αναμνηστικά σε φίλες που μου έκαναν την τιμή νάρθουν στον Τόπο μου και να μ αναζητήσουν😍

Και για να ολοκληρώσουμε...

Χρόνια λύσσαγα για στρείδια, αλλά αφ ενός δεν ξέρω αν τα σήκωνε η τσέπη και να εύρισκα , αφ ετέρου δεν ήξερα καν αν υπήρχαν στην τοπική αφορά, όταν έμαθα από την κόρη μου οτι έφαγε στρείδια και πέταξε τα όστρακα, μόνο που δεν την έφαγα!😠

-Ααα μου λέει εδώ τρώμε συχνά, αλλά σιγά μην πλήρωνα τελωνεία να σου στείλω στρείδια, απάντησε με περισσό  θράσος το σπλάχνο μου που και προ Brexit  το ίδιο σκρουτζάκος ήταν

Τέλος πάντων, κάμφθηκε από τα παρακάλια της άμοιρης μάνας και έκανε τη μεγάλη θυσία να μου φέρει 6!!!

Παρασφίχτηκε, αλλά καλά κι αυτά γι αρχή 😉

 Γιατί όταν είδε πώς τ' αξιοποίησα δεσμεύτηκε οτι θα μου κρατήσει για το επόμενο ταξίδι, να μου φέρει.

Την προηγούμενη φορά είχαν γίνει Αγιοβασίληδες αλλά αυτά είχαν άλλη μορφολογία κι αποφάσισα να τα χρησιμοποιήσω με την εσωτερικής τους επιφάνεια και να τα κάνω λουλούδι με decoupage  και χρύσωμα, που συνέδεσα με εποξική κόλλα κολλώντας στη μέση ένα χαρτί από καφέ φίλτρου, ένα καψουλάκι από βελανίδι χρυσωμένο κι αυτό και μια χρυσή μπίλια ομοίως. 

Εμένα μ άρεσε αυτό το πέτρινο λουλούδι, εσάς;

Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω οτι αύριο συμπληρώνεται ενας χρόνος απο την Εκθεση Πετρωτών και ακόμα το βίντεο δεν τοχω ανεβάσει 😔

Κι εδώ σας αφήνω να μην σας κουράζω. 

Μπορεί να κάνω μια ανάρτηση το μήνα, αλλά ...μπαμπάτσικη, δεν έχετε παράπονο 😊 

Και νάχατε τί να πείτε κι εσείς μ' εμένα που μπλέξατε; 

Αλλωστε δεν μας παίρνει και να κακιώσουμε τόσο λίγοι που μείναμε 😌

Καλό γλυκό γουρλίδικο Φθινόπωρο λοιπόν🙏
και ήδη σας εχω έτοιμη την συνέχεια 💝, δεν θ αργήσει 😉

Δισκοβόλος

 Οχι του Μύρωνα της Χαράς!
Στο τελευταίο δέμα περιείχε 3 δίσκους. Τρία διαφορετικά μεγέθη, τρείς διαφορετικές "κακές εφαρμογές".

Αρχικά, όπως πάντα, σκέφτηκα να τους πετάξω.
-Πώς θα καλύψω ολ αυτά τ ανισόπεδα, τις ζάρες, τα χρυσά; αναρωτιόμουνα, αλλά και πάλι δεν μου πήγαινε καρδιά
Έτσι έμειναν.
Όχι για πολύ στην αναμονή ομολογώ. 

Γιατί μια και για μεγάλα πρότζεκτ δεν εχω ουτε κέφια ούτε έμπνευση, τα μικρά και ταλαιπωρημένα δίνουν λύση να μην μένω εντελώς άπρακτη. Οπως βλέπετε, φτάσαμε στα μισά του Αυγούστου για ν αποφασίσω να κάνω ανάρτηση 😉
Και ξεκίνησα με τον μικρότερο, μεταλλικό, που ήταν, μάλλον, γνωστού καφέ.

Ολα τα αστάρωσα πριν με σπρέυ, ειναι η εύκολη και αλάνθαστη λύση να μην κάνει γραμμές, μετά πάλι με σπρέυ λευκό ακρυλικό και τέλος χαρτοπετσέτα. 

Δεν ξέρω πού θα χρησιμοποιηθεί αλλά έγινε γλυκούλης.

Ο δεύτερος ήρθε αμέσως μετά αφού μου άνοιξε η όρεξη με τον πρώτο. 

Αυτός δεν μπορούσε να γίνει με οτιδήποτε άλλο εκτός απο ύφασμα. 

Κάτι τα διαφορετικά επίπεδα χαρτοπετσέτας, κάτι τα έντονα κόκκινα που φοβόμουν μη "ξεράσουν" και πάει στράφι η δουλειά, το ύφασμα ήταν μονόδρομος. Κι οχι ό,τι κι ο,τι ύφασμα, αλλά ταπετσαρίας, που θα πει, χοντρούτσικο. 
Εκοψα λοιπόν το ύφασμα, το κόλλησα με ατλακόλ και το γύρισα και στην εξωτερική πλευρά. Στη συνέχεια σκέφτηκα το σκοινί για να καλύψει ο,τι άλλο έπρεπε να κρυφτεί και να δώσει ενιαία και καλαίσθητη εμφάνιση και για το τέλος, δυο χερούλια απο παλιά δερμάτινη ζώνη, ήρθαν κι έδεσαν το σύνολο. 

Στη βάση κόλλησα λινάτσα και για ποδαράκια φελλούς απο κρασί.

Ο τρίτος δεν ηταν η μεγάλη έκπληξη, μάλλον τα πρωτεία τα κατέχει ο δεύτερος, αλλά κι αυτός κι αν είχε πάνω του την Αρτα και τα Γιάννενα! 
Αφου παλινδρόμησα μεταξύ των υφασμάτων κατέληξα σ ενα που είναι ασορτί με τα μαξιλάρια του καναπέ μου και του σεμέν. Ακολουθήθηκε η ίδια πορεία μόνο που αντί για φελλούς απέκτησε κομψές ξύλινες χάντρες για ποδαράκια.

Δείτε τους λοιπόν και τους τρείς μαζί σε μια μοναδική φωτογράφιση για τα μάτια σας μόνο!

Δεν ήταν κρίμα λοιπόν να τους πετούσα; Αν δεν σας έλεγα την ιστορία τους θα ξέρατε τα κρυφά τους μυστικά;
Το πού θα καταλήξουν είναι ακόμα άγνωστο και έπονται άλλα καλούδια του δέματος😉

Και με μία Κιόκα απο τζαντσαμίνια  σας εύχομαι με το καλό της Παναγίας μας!

ΕΛΛΑΔΑ: ΗΛΙΟΣ-ΘΑΛΑΣΣΑ!

Ποιός δε θυμάται το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη, των μαθητικών μας χρόνων;

                                                               Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;

Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι

καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;

κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,

κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα

ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,

ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα

μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,

καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ

καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα

καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!

Με πόση τρυφερότητα και περηφάνια μας μπόλιαζαν εκείνα τα χρόνια!

κάτι τέτοιο ίσως στριφογύριζε στο μυαλό μου και μετά τις αυγοκούκλες πήραν σειρά  άλλα κουκλάκια με άλλα υλικά.

Πρώτη η Γοργόνα των Ελληνικών θαλασσών που ακόμα αναζητά τον αδελφό της τον Αλέξανδρο, μόνο που τωρα ρωτώντας μαθαίνει για τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ 😠. 

Ο Μ.Αλέξανδρος χάθηκε μαζί μ όλη του την ένδοξη ιστορία, ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ όμως έχει πέσει σε καλά χέρια και παρόλο που η θάλασσα έχει άλλα σχέδια, το Ελληνικό  Πολυτεχνείο, μάλλον απο περίσσια χρήματος, θα του ρίξει μερικά εκατομμύρια να μην χάσουν κάποιοι τη μπάζα τους (έτσι για να μαθαίνετε και τα καθ ημάς οχι μόνο η Κρήτη να λιβανίζεται😉)

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ για όσους δεν τον ξέρουν ήταν ενα  λαθρεμπορικό που η ανταρσία των ναυτικών του για τα όβολα φυσικά το έριξε στον όρμο του Σπυριλή στο Βόρειο τμήμα του Νησιού. 

Ο όρμος ήταν ανέκαθεν γοητευτικός όμως τ απόκρημνα βράχια τον έκαναν απροσπέλαστο απο ξηράς κι όσοι τον είχαν ανακαλύψει πήγαιναν δια θαλάσσης. 

Μετά τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, μαζί με τα λαθραία τσιγάρα που γέμισε η θάλασσα και επωφελήθηκαν οι ορεινοί , μαθεύτηκε και παγκοσμίως η παραλία του Ναυαγίου κι ετσι έγινε το "οικόσημο" της Ζακύνθου, διαγράφοντας ,φευ, όλη την πολιτιστική ιστορία του Νησιού, σαν να μην υπήρξε ποτέ τίποτ άλλο πριν απο τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.

Κι ενω η θάλασσα που είναι άγρια σ' εκείνο το σημείο, γιατί χάσκει στο ανοιχτό πέλαγος, που συνεχίζει απο Αδριατική και γίνεται Ιόνιο, κάποιοι επιμένουν να θέλουν να συντηρήσουν το κατασκουριασμένο κουφάρι που φέτος εχει μείνει το 1/3. 

Με τις υγείες μας!

Ετσι η γοργόνα μου φωτογραφήθηκε μπροστά στο αξιομνημόνευτο σκαρί, που για να δικαιολογήσουν το χρήμα ,τον βάφτισαν και αντιστασιακό!!!

Μπορεί λοιπόν νάχασε τον Αλέξανδρο, βρήκε όμως τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ!Πηγαινε γυρεύοντας😠

Και επειδή η Ελλάδα μας ήταν ανέκαθεν φύσει και θέση ναυτότοπος, τί άλλο θα ταίριαζε σε τούτο το μανταλάκι, εστω κι αν λέγεται σουηδικό; 

Ενας ναυτόπαις!

Προτίμησα να το ντυσω με πηλό. 

Δεν είναι γλυκούλης; Οχι πείτε μου!

Τα παπούτσια του είναι λίγο ταλαιπωρημένα αλλά θα επανορθώσω μόλις βρω στο νούμερό του 😉😀

Αυγολούλουδα

Πώς λέμε αυγοφέτες; καμμία σχέση αλλά και μια μικρή την έχουν!😋

Σας υποσχέθηκα να τα λέμε και να που δεν άργησα! ή κρατάς το λόγο σου ή όχι 😉

Είπαμε οτι κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης δεν πολυ-λειτούργησα, προσέξατε το "πολύ" 😉λιγάκι όμως, έτσι για να μου περνάει ο καημός...

Εγω λοιπόν μισοανάπηρη και τροφαντή να θέλω να κάνω δίαιτα, ο σύζυξ αρτιμελής και σε διαδικασία πάχυνσης (συμβαίνουν κι αυτά τα ανήκουστα 😠) έφερνε τις συσκευασίες των αυγών πέντε πέντε! πέταξα την πρώτη, πέταξα τη δεύτερη, στην τρίτη κοντοστάθηκα και το ξανασκέφτηκα.

💭Κρίμα δεν είναι να πετιόνται; σκέφτηκα

Είχα και μία καρτέλα Σουηδικά μανταλάκια, που μου είχε στείλει η κορούλα μου, που πάντα σκέφτεται τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες και είπα να μην τ αφήσω άλλο παραπονεμένα. 

Ετσι άρχισε το κόψε ράψε κόλλα που δεν ήθελε ορθοστασία.

Το πρώτο χαρίστηκε στη μητέρα, μια που στη Γιορτή της Μητέρας οχι μόνο δώρο δεν της έκανα, για πρώτη φορά, ούτε καν πήγα αφού δεν...👣

Το πρώτο νεραιδολούλουδο από αυγοθήκες ήταν γεγονός, αλλά παρέμεινε αφωτογράφητο 😠, έτσι πήραν σειρά και τ' άλλα και βγήκαν 5 'λουλουδάκια"

Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να σας αναλύσω διαδικασία. Απλά κόβεις τις αυγοθήκες και μοντάρεις πάνω στο σώμα του μανταλακίου. Η κάθε μία με τη δική της χάρη κι ομορφιά

Ετσι έγιναν λυγερόκορμα κορίτσια από μίσχους λουλουδιών, μπορεί παπαρούνες να μην είναι , αλλά θα συμμετέχουν στην πρόσκληση των κοριτσιών ως "οτιδήποτε"

Τα σπιτάκια που έγιναν η γειτονιά τους είναι από κουτιά συσκευασίας που ντύθηκαν με χαρτόνια και απέκτησαν ξύλινες πορτούλες και παράθυρα από πηλό.

Και μεταξύ αυτών μία μαγισσούλα, αυτή που μάγεψε τις αυγοθήκες και τα έκανε λουλούδια!

Παρότι η ανάρτηση τρέχει ένα ακόμα λουλούδι προστέθηκε στη συντροφιά. ΠΑΠΑΡΟΎΝΑ,το θέμα μας 😉

Της μαμάς:

Αντε και την επόμενη φορά θαλασσινό το θέμα 😉👍

Μια έκθεση ακόμα

Φτάνουμε και στο τέλος του Ιουνίου κι εγώ χαμένη. 

Κι οχι γιατί ενδιάμεσα δεν είχα κάτι να σας ανακοινώσω . 

Το αντίθετο μάλιστα.

Έχετε δίκιο αλλά ο τραυματισμός μου με απομάκρυνε από κάθε δημιουργική διαδικασία. 

Τις περισσότερες ώρες με το πόδι ξαπλωμένο αφού το βάδισμα ήταν πρόβλημα κι ακόμα περισσότερο, να μην μπορώ να καθίσω ούτε για φαγητό, γιατί ολο το βάρος του τραύματος κατέβαινε στο πέλμα πρηζόταν και με πονούσε.

Τέλος πάντων σήμερα, μετά από ένα πακέτο φυσιοθεραπειών (που συνεχίζεται ακόμα), πάω πολύ καλλίτερα και αρχίζω να επανέρχομαι στους φυσιολογικούς μου ρυθμούς. Κι έτσι παρόλο που το Καλοκαίρι κάνει περισσότερο απο το πρέπον αισθητή την παρουσία του θα τα λέμε...ελπίζω. 

Θα ξεκινήσω λοιπόν απο κάτι που δεν πρέπει μείνει στη σιωπή, ως μη γενόμενο, έτσι για να υπάρχει στο χρονολόγιο αυτό.

Για δεύτερη χρονιά πραγματοποιήθηκε η εικαστική συνάντηση των Νησιών των Επτανήσων και μπορεί εγω να μην παρευρέθηκα λόγω του ατυχήματος, είχα όμως επάξια εκπροσώπηση και οι εντυπώσεις του κοινού έφτασαν μέχρις εμένα και πολύ χάρηκα που η συμμετοχή μου δεν πέρασε απαρατήρητη.

Στο χρονικό διάστημα λοιπόν 16-18/5/2025 στα πλαίσια και του ετήσιου εορτασμού για την Ένωση των Επτανήσων, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21/5, προκηρύχθηκε και πραγματοποιήθηκε εικαστική έκθεση καλλιτεχνών, διαφόρων ειδικοτήτων και όχι μόνο ζωγραφικής, όπως είχε γίνει πέρσυ.

Φέτος λοιπόν συμμετείχαν ζωγραφικά έργα, έργα γλυπτικής , ξυλογλυπτικής, φωτογραφίας, κολλάζ.

Εγω ακολουθώντας το κείμενο της προκήρυξης συμμετείχα με έργα που αφορούν αποκλειστικά  το Τοπικό παρελθόν.

Τα πορτραίτα λοιπόν του Ουγκου Φώσκολου και του Δημήτρη Λάγιου, διαφορετικής τεχνικής μεταξύ τους και μ ένα πετρωτό απο τη σειρά "Μεσαιωνικά κοστούμια" μια που δεν είχαν παρουσιαστεί στην  προηγούμενη συνάντηση της Ενωσης Επτανησίων Ελλάδος που ήταν η διοργανώτρια αρχή. Παρ όλα αυτά την παράσταση έκλεψαν τα πορτραίτα ίσως γιατί η πλειοψηφία μη γνωρίζοντας την καλλιτεχνική μου γκάμα αγνοούσαν τα ζωγραφικά τα οποία οι φίλοι του φβ τα έβλεπαν μόνο στην πλατφόρμα και ήταν η πρώτη φορά που τα έβλεπαν απο κοντά.

Χάρηκα λοιπόν πάρα πολύ για την ενθουσιώδη υποδοχή τους. Το ενα δε το πορτραίτο του αδικοχαμένου Δημήτρη Λάγιου είχε ήδη τοποθετηθεί και κάλυψε ενα ΚΑΦΑΟ του Ο.Τ.Ε στην ομώνυμη πλατεία προς τιμήν του.

Το κοινό λοιπόν τίμησε την έκθεση και τα σχόλια ήταν ιδιαίτερα τιμητικά για μένα που απάλυναν την πίκρα της φυσικής μου απουσίας

 και τουλάχιστον δεν πήγε χαμένη η θυσία της φίλης μου που παραστάθηκε αντί εμού και τις δύο μέρες της έκθεσης και μάλιστα παρέλαβε τον τιμητικό έπαινο

Αυτά και εις άλλα με υγεία και παρούσα, εύχομαι 🙏