Πόθεν έσχες

 Αγαπημένοι μου φίλοι και συνοδοιπόροι χρόνων, κατ αρχάς χρόνια πολλά.

Θάθελα να σας ευχαριστήσω για όλα αυτά που μοιραζόμαστε τόσα χρόνια άυλα και υλικά. Είναι τόσο σημαντικά για μένα! Η παρουσία σας στη ζωή μου είναι βάλσαμο σε όλες τις περιπτώσεις γι αυτό και δεν εγκαταλείπω τούτο τον ευλογημένο  χώρο που με αξίωσε να ζήσω τόσες χαρές που ουδέποτε είχα προβλέψει, ούτε καν φανταστεί, παρότι φυλλοροεί σε σχέση με το παρελθόν! Αλλά για μένα εχει ανομολόγητη αξία που δεν έχει καμιά σχέση με όλες τις άλλες πλατφόρμες που συμμετέχω με άλλες πιο ενεργά και άλλες πολύ λιγότερο.

Ο,τι κι αν γίνεται, ό,τι κι αν κάνω, ο,τι κι αν μου συμβαίνει, εδώ μέσα προστρέχω να το ανακοινώσω και να το περιγράψω. Το ίδιο κι εσείς. Μαζί ζήσαμε τις χαρές των παιδιών μας, τις γεννήσεις των εγγονιών, τις διακοσμήσεις στα βαφτίσια και ίσως κάποιες λιγότερες πικρές στιγμές

Εχουμε οργανώσει και συμμετάσχει σε διαγωνισμούς, φιλανθρωπικά παζάρια και έχουμε μοιραστεί τη χαρά απο την επιτυχία όλων αυτών. 

Γι αυτό έχουμε δεσμούς πολύ περισσότερο απο διαδικτυακούς. Δεν είμαστε οι "φίλοι" που απλά πολλαπλασιάζουν το δυναμικό μιας πλατφόρμας. Είμαστε πραγματικά φίλοι που μοιραζόμαστε και είναι τόσο σημαντικό αυτό! Μπορεί νάχουμε μείνει λίγοι, ελάχιστοι εδώ μέσα, αλλά τόσο σημαντικοί που εξακολουθούμε να αντιστεκόμαστε και να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον πραγματικά.

Μέρες που ναι η συγκίνηση είναι πιο έντονη απ όλα αυτά τα συναισθήματα που μας γεννά η παρουσία, με όποιο τρόπο , του ενός προς τον άλλον. Αλλά δεν είναι μόνο τώρα, αυτα τα συναισθήματα πάντα υπαρκτά καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου

Μπορεί για κάποιον το να μαζεύεις ή να στέλνεις πράγματα που για σένα είναι άχρηστα να θεωρηθεί ενα είδος ξεφορτώματος. Οχι δεν είμαστε χωματερή του ενός για τον άλλον. Είναι η σκέψη και το νοιάξιμο που υπερτερεί. Δεν εχει καμιά σημασία αν κάτι είναι ευτελούς αξίας για μας, για τον άλλον μπορεί νάναι πολύ σημαντικό και να αξιοποιηθεί . Γιατί να πετάξεις κάτι οταν στον άλλον μπορεί να φανεί χρήσιμο

Την ίδια χαρά λοιπόν που αισθάνομαι οταν παίρνω ένα δώρο την ίδια αλλά και την παιδική ανυπομονησία και περιέργεια έχω όταν παραλαμβάνω ενα δέμα "αχρηστων" απο κάποια φίλη, που με σκέφτηκε. 

Σήμερα άνοιξα ενα ακόμα δέμα που πηγαινοερχόταν στο αυτοκίνητο σχεδόν μήνα. Οχι γιατί δνε ανυπομονούσα να κάνω unboxing όπως είναι της μόδας, αλλά γιατί λόγω του τσαγιού και της αναστατώσης που γεβνικά προσπαθούσα να συμμαζέψω δεν είχα χώρο να το ανοίξω και το άνοιξα σήμερα! και άρχισα ήδη να μεταμορφώνω 😉, αλλά τα σημερινά θα τα δείτε στα προσεχώς. Σήμερα θα δείτε μία νέα παραλαβή που επειδή ήταν η πρώτη μαζική, ανοιξε πρώτη και εκτιμήθηκε δεόντως. Να σκεφτείτε οτι υπάρχουν πράγματα που δωρήθηκαν κιολας πριν καν φωτογραφηθούν!

Το δέμα λοιπόν της Θεσσαλονίκης, που ακολούθησε του Πολυγύρου, μεταξύ πολλών άλλων που καθ ενα που έβγαινε στην επιφάνεια άφηνα επιφωνήματα έκπληξης , περιελάμβανε και δύο γνωστά κουτιά! Ευτυχώς που δεν είμαι η μόνη που δεν τα είχε ξαναδεί. Τα προηγούμενα χρόνια μου τα είχε στείλει η Βαρβάρα, και φυσικά δεν έμεινε ουτε ένα σε μένα. Ουτε το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέττας τέτοια ζήτηση!

Της Ρένας είχε μία ιδιαιτερότητα το ενα, είχε μέσα καθρέφτη και μόνο ανοιχτή τη μία πλευρά που είχε κιολας ενα συρταρωτό "τζαμάκι". Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που ήταν το πρώτο που έπιασα μάνι μάνι να φτιάξω! Δεν ήθελα καθόλου να χάσω χρόνο.

Είχα ενα πολύ ωραίο καρώ ριζόχαρτο που έφτασε να καλύψει τέλεια τις δύο πλευρές και με συνδυασμό το πάνω μέρος. Το "τζαμακι" το έκανα αμμοβολής, θαμπό δηλαδή και πάνω του εβαλα ενα όμορφο σπιτάκια αυτοκόλλητο της Stamperia. Για να καλύψω την ξύλινη βάση του τζαμιού βρέθηκε ενα επίσης καρώ χαρτονάκι scrapbooking, λες και τοχα παραγγε΄λία έφτασε και για να μπορεί να ανοιγοκλείνει με άνεση έβαλα ενα μεταλλικό πομολάκι. Τρία επίσης μεταλλικά ποδαράκια έδωσαν αέρα και ύψος στο φανάρι μου, όπως ύψος έδωσαν και ο,τι χρησιμοποίησα για την κορυφή. Τρία ετερόκλιτα αντικείμενα αλλα μεταλλικά, αλλο χαρτονένιο κι άλλο πλαστικό έδεσαν σε μια ωραία "τζιμινιέρα"!

Θα μπορούσα να τ' αφήσω έτσι,        αλλά ήθελα κάτι να στολίσει και τις καρώ πλευρές, ετσι έκανα γιρλάντες με καλούπι και πηλό που έβαψα πράσινες, όπως και την τζιμινιέρα.

Κοιτάξτε τί ομορφο έγινε και φανταστείτε το , παρότι δεν το φωτογράφησα το πριν, ενα τριγωνικό ξύλινο κουτί απο ποτό.

Το δεύτερο ήταν ίδιο με των προηγουμένων χρόνων. Επειδή είχα μπουχτίσει απο τα προηγούμενα
χρόνια προτίμησα να τ αφήσω απλό και στιβαρό.Το έβαψα γρκιζοπράσινο, το στόλισα με γιρλάντες χωρίς πολλά χρώματα, την τζιμινιέρα την έφτιαξα παρόμοια με ό,τι άλλα υλικά είχα (ευτυχώς αυτό με τις τρύπες υπάρχει σε αφθονία, νάναι καλά το Μπαρμπουνάκι!) ποδαράκια επίσης και απλά το στόλισα με εποχικά λουλούδια. Μπορεί να μην προκαλεί το μάτι όπως το άλλο που θεωρώ οτι είναι λόγω του καρώ, αλλά πιστέψτε με δεν εχει τίποτα να ζηλέψει

Κα τα δύο μαζί πριν αποχαιρετιστούν και ξεκινήσει το ταξίδι του επαναπατρισμού. 

Ελπίζω η αποστολέας του να τ' αναγνωρίσει και να του ανοίξει το φιλόξενο σπιτικό της, να της μεταφέρει την αγάπη και τον παντοτινό θαυμασμό μου 😍

Χθες ανοιξα επιτέλους και το άλλο δέμα που περιμενε καρτερικά τόσο καιρό, υπο την αγρυπνη κριτική και γκρίνια της κόρης μου, που δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί μου στέλνετε τόσα άχρηστα πράγματα!!!χαχαχαχα

Σήμερα όμως, που είδε τις πρώτες μεταμορφώσεις προτίμησε να σιωπήσει . Της το βούλωσα που λέμε 😉. 

Η αλήθεια είναι οτι πέταξα και αρκετά. 

Στην πορεία μπορεί να μου χρειαστούν, αλλά πλέον έχω πνιγεί στο εργαστήριο που είναι 20τ.μ και δεν το λες μικρό!

Τέλος πάντων απ αυτό το δέμα προς το παρόν θα σας δείξω μόνο ένα.

Ήταν ενα χριστουγεννιάτικο τσόχινο καπάκι χωρίς συνοδεία. 

Μ άρεσε πολύ και παρότι ήταν λίγο ξεκολλημένο και χωρίς παρέα, είπα να το κρατήσω. 

Με τα χαρτόνια του κουτιού έφτιαξα ενα κουτί στα μέτρα του καπακιού, που τα έντυσα με ένα σχετικά ουδέτερο εποχικό μοτίβο.

 Μπορεί να μην είναι κάτι σπουδαίο όμως θα γεμίσει καραμέλες και θα δοθεί σε κάποιο παιδάκι που τυχόν θα μας επισκεφθεί, όπως εγινε και με τους κώνους απο κλωστές της Ρένας, που ο ένας έγινε χιονάνθρωπος (το καπέλο είναι απο χερούλι χύτρας, μάλλον, πάλι απο δέμα και τα χέρια απο τα λουλούδια που μάδησα για τις κατασκευές )  κι ο άλλος  gnome και ίσα που πρόλαβα να της τον στείλω φωτογραφία!

Αυτές τις μέρες εκτός απο το φαγητό ξεκοιλιαζόμαστε στο φαγητό και στα γλυκά σαν να μην υπάρχει αύριο. Η χοληστερίνη κάνει πάρτυ κι εμείς σφυρίζουμε ,δυστυχώς, αδιάφορα. Αυτό είναι και κακό και καλό, για μένα. Διότι οι συσκευασίες έρχονται πάντα σε μένα!

Ετσι και το πλαστικό μπωλ απο ενα προφιτερόλ, απο εκείνο που έχει απο κάτω σου κι απο πάνω σοκολάτα(αηδιαστικό για μένα. ΑΝ το πιστεύει άνθρωπος! το μόνο γλυκό που δεν τρώω!!!) βάφτηκε με δύο χρωματισμούς πράσινο και κόκκινο και μετά πέτρωσε και προς το παρόν δέχτηκε φρούτα του δάσους και στολίδια αλλα απο πορσελάνη που έμειναν λευκά κι άλλα του εμπορίου. 

Δε θάταν κρίμα να το πετούσα;

Οπως δεν πέταξα και κάποιους ακόμα φελλούς που περίσσεψαν απο το στεφάνι. 

Δύο χρειάστηκαν γι αυτό τον Καρυοθραύστη που την έμπνευση πήρα απο το PINTEREST. 

Τα πόδια και τα χέρια είναι απο κινέζικα ξυλάκια φαγητού, ντύθηκε και στολίστηκε με χαρτόνια (η αρχική ιδέα ήταν ζωγραφισμένος) ομως εγω προτίμησα να είναι πιο λαμπερός. 

Απ όλα όσα σας δείχνω, αυτό το τόσο δα πραγματάκι, μου έφαγε την περισσότερη ώρα και πάλι έχει τα λάθη του. Η βάση μάλλον σπασμένος πάτος ποτηριού, η αποστολέας του θα ξέρει καλλίτερα 😉

Και ενώ έφτανα στο τέλος της ανάρτησης τσουπ η πρόκληση της Μία και των άλλων κοριτσιών, "χιονονιφάδες ή οτιδήποτε"! 

Μέσα είμαι σκέφτηκα κι έτσι ...συμμετέχω με ολάκερη την ανάρτηση , ΓΙΑΤΊ Η ΖΩΉ ΠΑΡΆ ΤΑ ΠΆΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΆΤΩ ΤΗς ΈΧΕΙ ΜΑΓΕΊΑ! 

και με την ολόθερμη ευχή για ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, σας χαιρετώ μέχρι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς!!!!

Νάμουν του σταύλου εν άχυρο...

 ...     ένα φτωχό κομμάτι

την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

Να  ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,

το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.

Να  λάμψω από τη λάμψη του κι  εγώ σαν διαμαντάκι

κι  από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.

Να  μοσκοβοληθώ  κι  εγώ από την ευωδία,

που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.

Να ΄μουν του στάβλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι

την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

Ποιός δεν θυμάται τούτο το ποίημα του μεγάλου μας    Κωστή Παλαμά απο τα μαθητικά του χρόνια;

Είναι το ποίημα που είναι καταγεγραμμένο στη μνήμη, ειδικά οταν έρχονται τούτες οι μέρες, το σιγοψυθιρίζω , έτσι σαν ανάμνηση αλλά και σαν προσευχή.

Ισως γι αυτό, πήγε τόσο ανέλπιστα καλά, η προσπάθειά μου να φτιάξω μία φάτνη!

Χρόνια τόχα στο μυαλό μου, μια φορά πριν λίγα χρόνια έκανα κάτι με στρατσόχαρτο ,αλλά ήταν πολύ πρόχειρο και δύσκολο να φυλαχτεί μετά τα Χριστούγεννα με το μάζεμα των στολιδιών!

Στριφογυρνούσε στο μυαλό και φέτος 🌀

Δέματα πήγαιναν κι έρχονταν, ωραία καθαρά χαρτόνια και προχθές το βράδυ, μετά το Χριστουγεννιάτικο τσάι, έτσι χωρίς να τόχω πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο (αυτό δεν είναι πρωτότυπο) ξεκίνησα την κατασκευή που δεν πίστευα καν οτι θα ευοδωθεί.

Κι όμως, όλα συνέτειναν στο να γίνει η φάτνη!

Δεν χρησιμοποίησα καν το καθαρό κουτί που είχα υπόψη μου, αλλά κόμμάτια χαρτονιού διαφορετικών μεγεθών, που ενώ ήταν εντελώς ανόμοια, στην κατάληξη ταίριαξαν απόλυτα.

Αρχικά έκοψα ρολά απο χαρτιά υγείας για να δημιουργήσω τοιχοποιία. 

Τσάμπα τα έκοψα κομματάκια, γιατί αφού έφτιαξα τα δύο πρώτα χαρτόνια, άλλαξα γνώμη, ψιλοβαρέθηκα στα επόμενα δύο. 

Τέλος πάντων για να κάνω πιο στιβαρά τα χαρτόνια χρησιμοποίησα paverpol & paverplast το οποίο πέρασα με πινέλο. Όταν κόλλησα τα δύο μεγάλα χαρτόνια που έγιναν η πλάτη της φάτνης απο πίσω κόλλησα κομμάτια απο σακκούλες του μανάβη(χάρτινες) και έκανα ενα φράχτη για να κρατήσει τα δυο χαρτόνια στη θέση τους. Στο ένα είχα χαράξει και είχα κόψει ένα παράθυρο και για παραθυρόφυλλα έβαλα δύο κομμάτια απο αυγοθήκη. Από την ίδια αυγοθήκη, σκέπασα κι ένα κομμάτι της σκεπής. 

Αφού δημιούργησα το σκελετό της φάτνης ξεσχίζοντας στην πορεία και τα χαρτόνια για νάχουν ανώμαλη κατάληξη, κάτι σαν μισογκρεμισμένοι τοίχοι, σκέφτηκα να επενδυθούν με κάτι απο τη φύση.

Δύο χρόνια τώρα κυκλοφορούσε ένας κύλινδρος απο κορμό δέντρου που γλύτωσε απο το τζάκι. 

Τα προηγούμενα χρόνια το έκανα "κασπώ" και φέτος φιλοξενούσε βελανίδια ,κουκουνάρες, δίπλα στο τζάκι, αλλά ήρθε η ώρα του για κάτι πιο ουσιαστικό 😉. 

Εκοψα εύκολα με τα χέρια τον κύλινδρο σε 5 κομμάτια, έτσι απο δύο χρησιμοποιήθηκαν στους πλευρικούς τοίχους και ενα μεγαλύτερο κάλυψε τη μισή σκεπή.

Φάτνη απο χαρτόνι συσκευασίας με φυσικά υλικά

Στο πάτωμα έβαλα αλλεπάλληλα στρώματα χαρτονιού. 

Εβαψα τους τοίχους με πολύ αραιωμένο μουσταρδί και ανθρακί να πάρουν το στυλ του παλιού και του βρωμικού, άφησα το χρώμα να κάνει ρωνιές κι εκεί που θα έλεγε κανείς οτι ολοκλήρωσα, φανερώθηκε ως δια μαγείας κάτι που επιθυμούσα!

Φυσικά βρύα!!!

Εμ με τόσες βροχές πώς να μην είχαν φυτρώσει. 

Παραμονή Αγίου πηγαίνοντας να χτυπήσω την καμπάνα στο μικρό μας ξωκκλήσι κατά το αντέτι, βλέπω δύο τούφες βρύα ναχουν φύγει απο τη θέση τους ανάμεσα στις πέτρινες πλάκες. Εεε δεν ήταν θέλημα θεού;;;

Μάζεψα κάμποσα κομμάτια, μικρά μεγάλα και τουφίτσες απο τα κυπαρίσσια που είχε ρίξει ο αέρας και γύρισα περιχαρής να ολοκληρώσω την κατασκευή μου. 

Τα βρύα δεν τα κόλλησα γιατί δεν ξέρω αν θα διατηρηθούν, θα τα παρακολουθώ, τις κορφές όμως απο τα κυπαρίσσια τις κόλλησα όπου ένωση, να φανεί οτι η φάτνη περιβάλλεται απο δένδρα.

Μπορεί τα πρόσωπα της φάτνης μου νάναι αρκετά μεγάλα και ογκώδη και να μην ταιριάζουν στην κατασκευή μου, ποιός όμως μ εμποδίζει να φτιάξω άλλα μικρότερα; 😜

ΑΝ και ακόμα κι έτσι, μόνο με τα κεντρικά πρόσωπα εντός και τα άλλα στα πέριξ, ευχαριστημένη είμαι

Η φωτογράφιση όπως πάντα αδυνατεί να δείξει την κατασκευή στην πραγματική της διάσταση και ομορφιά, αλλά μία εικόνα την παίρνετε! Είμαι πραγματικά πολύ περήφανη γιατί κατάφερα κάτι που δεν πίστευα και μάλιστα με την αγαστή σύμπραξη της Φύσης που κάνει τ αποτέλεσμα τόσο φυσικό!

Και για να ολοκληρώσω με κάτι ακόμα φωτεινό και ευτελές, πάλι απο ένα δέμα, αντί να το πετάξω έκατσα κι έκοψα διαφόρων μεγεθών σπιτάκια, η μόνη διακόσμησή τους λευκό περίγραμμα, δύο κομμάτια κρίκων που κόλλησα μεταξύ τους και πάνω τους άρχισα να κολλάω τα σπιτάκια σε διαφορετικά ύψη.

Έτσι φτιάχτηκε ένα στεφάνι με σπιτάκια gingerbread, όπως συνηθίζουν να τα λένε οι ξένοι, χωρίς κόστος αλλά πολύ καλόγουστο. Έβαλα μικρά ξύλινα διακοσμητικά για επιπλέον χάρη ενώ η κόρη μου με κατηγορούσε οτι δεν είμαι minimaλίστρια!!!χαχχαχαα

Εσείς πιστεύετε οτι ήταν υπερβολικά τα ξύλινα διακοσμητικά;

Φωτισμένο δε...😉

Ολ αυτά για να το ξανασκεφτείτε οταν είναι να πετάξετε κουτί συσκευασίας 😉

Και έπεται συνέχεια...

Τόχετε και δεν το ξέρετε

😉 

Καλό μήνα φίλοι μου αγαπημένοι και μπήκαμε και στον τελευταίο μήνα τούτου του χρόνου!

Τώρα το πως πέρασε κι αν τον κατάλαβα ,ας μη το συζητήσουμε καλλίτερα και παρόλο, που ακόμα με ταλαιπωρεί(ελπίζω ο Νέος νάρθει με πιο αισιόδοξα μηνύματα 🙏) εξακολουθώ να τον κανακεύω και να του φτιάχνω πραγματάκια για να τον γλυκάνω 🎁

Είναι πολλοί αυτοί που μου σχολιάζουν κάτω απο τα έργα μου οτι " δεν έχουν το δικό μου ταλέντο"

Εγω πάλι πιστεύω, οτι ταλέντο σε κάτι έχουμε όλοι, αρκεί να το ανακαλύψουμε και να το καλλιεργήσουμε. 

Τοχω πει κατ επανάληψη οτι κι εγώ όταν ξεκίνησα το μακρυνό 2010 δεν ήξερα που πάνε τα 4. Ομως ο συγχρωτισμός με άλλες δημιουργούς, που, δόξα τω Θεώ, κάποιες εξακολουθούν ενεργές ακόμα, η ξενάγηση σε ξένα blogs, η δημιουργία νέων πλατφορμών με δημιουργίες, τύπου PINTEREST οπου βρίθουν έμπνευσης ,κινητοποίησε την φαντασία μου κι σιγά σιγά έγινε αυτό που κι εγω ονομάζω "θαύμα"!

Τέλος πάντων, σήμερα επανέρχομαι για να σας αποδείξω οτι, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο απο λίγη φαντασία και μ' ό,τι υλικά έχουμε πρόσφορα, μπορούμε να κάνουμε όμορφες γιορτινές διακοσμήσεις.

Έχετε καμβάδες; εχετε κάδρα που δε σας αρέσουν; αν δεν έχετε η αγορά έχει φτηνές λύσεις να σας προσφέρει

Όταν βρήκα τα συγκεκριμένα ριζόχαρτα στο ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΟ της Δράμας (εκεί έφτασε η χάρη μου) αναζητώντας ενα βρεφικό καλούπι, δεν έχασα χρόνο και τα παρήγγειλα. 

Ούτε αυτό είναι απαραίτητο για κάποιον που έχει έναν εκτυπωτή 😉. Κι εδώ το θαυματουργό διαδίκτυο προσφέρει άπειρες εικόνες 

Εγω  επειδή λίγο (εως πολύ) είμαι της ευκολίας μου, δεν εχω τον κατάλληλο εκτυπωτή, κάποια ήθελα να τα κάνω δωράκια, αρα έπρεπε  η εκτύπωση νάναι σωστή, τα παρήγγειλα.

Η πρώτη εφαρμογή ήταν ο Αγιος Βασίλης. 

Σε μία φτηνή κορνίζα (μη σας παραπλανά το χρυσό...άθρακας ο θησαυρός) ούτε καν τον κόλλησα! Τον κορνίζωσα, του έφτιαξα κι ενα ματσάκι γιορτινό (ουτε αυτό το κόλλησα ίσως χρησιμοποιήσω την κορνίζα και σ άλλη δημιουργία, άλλη φορά) το κρέμασα στη γωνία της κορνίζας και πήρε θέση σ' ενα ωραίο vintange  αναλόγιο

Ο πρώτος μικρός Τυμπανιστής, λατρεμένο μου θέμα, κολλήθηκε πάνω σ'  ένα μικρό καμβά. 
Αυτός πάνω σ' ένα καρτολίνο που του κολλήθηκε καρώ χαρτοπετσέτα, μεταλλικές  γωνιές και ενας φιόγκος απο κουρελάκια, απ αυτόν που οι ξένες έχουν σε πολύ εκτίμηση και ουχί αδίκως, κομμάτια απο ψεύτικα εποχιακά κλωνάρια και καμαρώνει με την κατακόκκινη στολή του πηγαίνοντας ρυθμικά σ΄ενα μικρό νεοφώτιστο!

Ο δεύτερος κολλήθηκε πάνω σ' ένα ξυλινο ημερολόγιο. 

Εγω δεν τα εχω καλά ούτε με τα ρολόγια, ούτε με τα  ημερολόγια. Τα απεχθάνομαι. Θέλω ο χρόνος να κυλάει ερήμην μου. 

Ενίσχυσα λοιπόν τον Πολιτιστικό σύλλογο που τα πουλούσε κι εγω μετά το αποδόμησα. 

Ο μικρός  κολλήθηκε περιχαρής πάνω στο ξύλινο καδράκι και για να ολοκληρωθεί η σύνθεση και να αποκτήσει και λίγο μεγαλύτερη επιφάνεια, κολλήθηκε πάνω σε χοντρό χαρτόνι ,με χαρτοπετσέτα επίσης επενδυμένο, στολίστηκε με κορδέλες και μια μεγάλη καρφίτσα απο "δώρα", στα χρώματά του.

Και για το τέλος, το μεγαλύτερο, που κι αυτό έγινε χωρίς ιδιαίτερες δεξιότητες, ενας Καρυοθραύστης που κολλήθηκε πάνω σε φύλλο μουσαμά (καμβά. Μόνο και μόνο επειδή έχω προβλεψη για επόμενη φορά 😉) και μετά μπήκε σε μία πάμφθηνη κορνίζα, που βάφτηκε στα χρώματα του έργου ,κολλήθηκαν ελαστικά στοιχεία(επειδή δεν τα συμπάθησα τάχω για ξέκαμα) βάφτηκαν όπως και όλη η κορνίζα, χρυσώθηκαν και κολλήθηκαν εποχιακά κλαδιά και κουμπιά.

Δεν είναι όμορφα και δεν στολίζουν κάποιες γωνιές, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια;

Εικόνες απο συσκευασίες, παλιές κάρτες, παροπλισμένα κάδρα, κλαδιά απο τον κήπο σας, κουμπιά, κουρελάκια και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτείτε, χωρίς ιδιαίτερες κόλλες, παρά μια ζεστή σιλικόνη, χωρίς  απαιτήσεις  δεξιοτεχνίας, μπορούν να δημιουργήσουν μοναδικές γωνιές απο τα χεράκια σας!

Γι αυτό, μη μου ξαναπείτε "Εγω δεν τόχω"! 

Τόχετε και δεν το ξέρετε!

Η καλή νοικοκυρά...

 ναι μεν είναι δούλα αλλά και κυρά επειδή δε πετάει τίποτα! 

Όλα τα εκμεταλλεύεται δεόντως. Κι οταν δεν μπορεί να τα εκμεταλλευτεί η ίδια , παρά την απέλπιδα προσπάθειά της τα παραδίδει σ άλλην 😉
Κάπως ετσι έφτασε στα χέρια μου κι αυτό το επάργυρο. 

Ταλαιπωρημένο  απο ένα αστάρι που δεν καθόταν καλά, αλλά είπαμε στα δύσκολα χρησιμοποιούμε το σωτήριο σπρέϋ! Ασταρώθηκε λοιπόν και περάστηκε άσπρο χρώμα που χρησιμοποιούν για τις οικιακές συσκευές. 

Ετσι έγινε ξανά ερωτεύσιμο και ως ερωτεύσιμο φυσικά δεν μπορούσε να πάει στα σκουπίδια.
Παρήγγειλα ένα σφουγγάρι ανθοπωλείου (εδώ έχω έναν ενδοιασμό αν  κόλλησε μόνιμα, αλλά ούτως ή άλλως εγω το σκέφτηκα ν' αλλάζει ανά εποχή σε όποιο σπίτι καταλήξει, οπότε μπορεί νάχει κι άλλη χρήση χωρίς το σφουγγάρι. Πάνω λοιπόν στο σφουγγάρι άρχισα να καρφώνω διάφορα εποχικά διακοσμητικά.

Το ίδιο έγινε και μ' ένα ξύλινο συρταράκι απο συσκευασία ανθοπωλείου

Το ίδιο και μ' ενα κουτί Νες καφέ γίγας (οχι δε πίνω τόόόσους καφέδες! ευτυχώς έχω προμηθευτές που με σκέφτονται 😀) 

Στο ένα απο τα δύο κουτιά το έντυσα με λινάτσα και έκανα decoupage χαρτοπετσέτας (δύο για την ακρίβεια να ολοκληρωθεί ένα μοτίβο). Τέλειωσα πάνω και κάτω με κορδέλα χριστουγεννιάτικη και δαντέλα, έβαλα εσωτερικά ένα ποτήρι να κόψω το πολύ βάθος και πάνω του στερέωσα φελιζόλ. 

Αφού το μοτίβο της χαρτοπετσέτας ήταν ξωτικά, έφτιαξα ένα ακόμα απο συσκευασία κρεμοσάπουνου.

 Το δενδράκι κι αυτό χειροποίητο, απο δύο ρολά χαρτιού υγείας, που έκοψα κωνικά και τύλιξα γύρω τους μαλλί. Μ' άρεσε να μην είναι ολόισα, έτσι τα κόλλησα κάπως φευγάτα και για κορμό ένα ξύλο κανέλας. Στόλισα όλη την επιφάνεια με "φυτά" και χριστουγεννιάτικα αξεσουάρ. Δε θάναι ένα ωραίο δωράκι για παιδί;

Και τέλος, το άλλο κουτί, αποφάσισα να ξεφύγω απο την ίδια διακόσμησή του και έτσι είπα να το κάνω χριστουγεννιάτικο μεν, χρηστικό δε.
Έντυσα το εσωτερικό με κόκκινο καρώ ύφασμα κολλώντας το απο την εξωτερική πλευρά του κουτιού, ώστε να δημιουργηθεί μια φάσα, απο εκεί και κάτω έβαλα ένα ύφασμα τύπου καμβά (δεν ξέρω πώς να το περιγράψω) πού το είχα προμηθευτεί πριν απο χρόνια απο ένα κατάστημα με κουμπιά και δαντέλες (δεν ξέρω αν και τώρα κυκλοφορεί, τότε το είχαν παραγγείλει κάποιες Αγγλίδες που το γνώριζαν) και είναι βασικά σαν ρανερ. Εγώ έκοψα την δαντέλα της μιας πλευράς αφού θα το κολλούσα απο κάτω στη βάση.
Γέμισα δε το κουτί με διάφορα εργαλεία κουζίνας με χριστουγεννιάτικα θέματα, καλούπια σιλικόνης, ενα πλάστη που έκανα decoupage  χαρτοπετσέτας, πετσετούλες κουζίνας, κ.λ.π και για να ολοκληρώσω την γιορτινή εικόνα, ένα φιόγκο με μια τούφα "γκι".
Μη πείτε οτι δεν είναι πανέμορφο και χρηστικό δώρο;;; 

Σκεφτείτε το, αν δεν το έχετε κάνει ήδη , μ' ένα παραπεταμένο κασπώ απο αυτά που έρχονται με λουλούδια, που είτε μεταφυτεύουμε, είτε αποδημούν και μένει το κασπώ και συνήθως είναι πολύ όμορφα σχηματικά και χρωματικά

 Και φτάνουμε στο γυαλίίί!!!
Είπαμε ανακύκλωση όσων έχουμε γύρω μας, το γυαλί θα έλειπε;
Δόξα τω Θεώ όλα σε γυάλινες συσκευασίες είναι πια και περισσεύουν άπειρα βάζα, βαζάκια κ.λ.π αμαρτία να πεταχτούν😏 Εεε εντάξει δεν τάχω κρατήσει κι όλα! μόνο αυτά που έχουν ένα ιδανικό μέγεθος ή σχήμα 😔

Λοιπόν θ' αρχίσω απο το πρώτο που έφτιαξα και λάτρεψα.
Μια μέρα εκεί που χύτευα γύψο περίσσεψε μία ποσότητα στο ποτήρι και λυπήθηκα να το πετάξω (είμαι και οικονόμα τρομάρα μου!). Πού να το χύσω, πού να το χύσω; βλέπω μπροστά μου ένα κεσεδάκι απο κρέμα. Το χύνω εκεί και με το πού το χύνω, επειδή ήταν και αρκετά παχύ, σκέφτομαι τί να το κάνω 😏. Αστραπιαία θυμάμαι τα σπασμένα πόδια απο ποτήρια. Τρέχω στο εργαστήρι αλλά σ εκείνο το χαμό άντε να βρεις τα πόδια. Τέλος πάντων δέησε ο ύψιστος και βρήκα ένα, μέχρι να γυρίσω ο γύψος είχε σχεδόν στερεοποιηθεί. Έχωσα το πόδι στο κεσεδάκι και ευχήθηκα να το κρατήσει.
Και το κράτησε!
Ωραίααα!!!
Οταν ξεκαλουπώθηκε είχα μία βάση για κεκάκι 🍰. 
Ελα όμως που μόλις το είδα έτσι θυμήθηκα οτι στη σπηλιά του Ali Baba έχω και κάτι ακόμα!!! Ήταν ένα όμορφο γυάλινο, βάση για ρεσώ. Ταμάμ ταίριαξε για σκέπασμα 👌 (δοκίμασα και βαζάκια στρόγγυλα αλλά αυτό ήταν ιδανικό, μόνο που είχε ένα "ελάττωμα", είχε μία βάση για να μπαίνει σε κηροπήγιο. Έτσι όχι μόνο για να καλύψω αυτή την προεξοχή αλλά για να στολιστεί και να γίνει πιο γιορτινό, έφτιαξα κλαδιά και γιρλάντες γκι απο πηλό. Στόλισα τη βάση από γύψο και την κορυφή του γυάλινου. 
Δεν είναι μια γλύκα;;;

φωτιζόμενα κι ας μη φαίνονται καλά στη 

Προχωράμε τώρα στα φανάρια.

Παλιότερα είχα αγοράσει και διακοσμήσει φανάρια, τώρα είπα να φτιάξω μια που 3 κούτες γυάλινων βάζων (είπαμε κρατάω όσα έχουν ιδανικό μέγεθος ή σχήμα, δεν με πιστεύετε;) βρίσκονται πάντα μεσ τα πόδια μου...και πάλι μη νομίζετε οτι ξεστοκάρω μ' όσα φτιάχνω, χαχαχα σαν τη λερναία ύδρα ένα πράγμα, ενα κεφάλι κόβεις δύο  βγαίνουν, τέλος πάντων εγώ τις προσπάθειές μου τις κάνω. Τουλάχιστον μετά θαναι στολισμένα ! Κάτι είναι κι αυτό 

Εδώ χρειάστηκα μεγάλα βάζα, αλλα τετράγωνα κι άλλα στρογγυλά είχα και καπάκια. Στο ένα έβαλα αντί για καπάκι ένα μεταλλικό απο "κερί μνημόνευσης", θα το πω, απ αυτά τα κόκκινα που βλέπουμε στους κεκοιμημένους (οχιιι δικό μου, άλλη είναι η προμηθεύτρια και μάλιστα πολλά και διαφορετικά μεγέθη) αλλά θεώρησα οτι έτσι με τις τρύπες έδινε την όψη του φαναριού. 
Τα κόλλησα μεταξύ τους τα καπάκια, τα έβαψα με μαύροπράσινο σπρέυ, αστάρωσα δις τα βάζα και έκανα decoupage . Τόσο απλά και τόσο γρήγορα (εντάξει εδώ τώρα, αλλιώς ήθελαν το χρόνο τους) πήραν μορφή φαναριού. Για διακόσμηση σ΄ ενα έβαλα πηλό (και στο χιονάνθρωπο για να αποκτήσει πάχος, οχι οτι είναι απαραίτητο) και σ' άλλα σκοινί. Μία ξύλινη μικρή πινακίδα με ευχές και χεράκι απο σύρμα συμπλήρωσαν το κάθε φανάρι.

Και για να ολοκληρώσουμε το μάθημα οικοκυρικής οικονομίας...ΣΤΕΦΑΝΙΑ!

Στεφάνια με ό,τι σας βρίσκεται πρόχειρο κι εμένα μου βρίσκονται και μαλλιά και υφάσματα!

Δεν φαντάζεστε τί χαλαρωτικό είναι να σκίζεις λουρίδες το ύφασμα!!!😬

Δεν χρειάζεται καμιά τεχνογνωσία. Είχα ένα στεφάνι απο τα κουτιά του Nες καφέ και είπα να το εκμεταλλευτώ. .Δείτε το πόσο ωραίο έγινε!

Το έβαλα πάνω σ ενα καμβά (για τη φωτογράφιση) και στολίστηκε με μικρά  "κουραμπιεδάκια" απο πορσελάνη. Είναι και διαίτης και μοσχοβολάει το σπίτι!

Και φωτιζόμενο αν θέλετε!

Το δεύτερο είχα το συρμάτινο σκελετό, ήρθαν και κάτι παραγγελίες και είχαν μπόλικο χαρτί συσκευασίας για ανακύκλωση,ευκαιρία να μην πάει χαμένο. Πάχυνα μ αυτό τον σκελετό κι άρχισα να τυλίγω το δίχρωμο μαλλί.

Οταν εφτασα στο πάχος που ήθελα, το στόλισα με οδοντογλυφίδες ελατάκια, ξύλινες χάντρες που ένα βράδυ τις τυλιξα με κλωστή κεντήματος, κάποια άλλα διακοσμητικούλια και ιδού κι αυτό!

Υ.Γ ΟΛΕΣ οι φωτογραφίες αδικούν τις δημιουργίες , δυστυχώς δεν εχω ελπίδα να γίνω καλός φωτογράφος των έργων μου,αλλά ουτε καταδέχομαι να τα ωραιοποιήσω με φίλτρα.

Αυτά και με καλό ο Δεκέμβρης🙏

I will be back soon. και δεν είναι απειλή 😉💝

Χριστούγεννα Scrapbooking

 Χριστουγεννα πλησιάζουν και μία αίσθηση θαλπωρής, νοσταλγίας, γαλήνης και προσμονής πλημμυρίζει το είναι του καθενός, είτε δημιουργεί, είτε όχι.
Μέσα στη γκρίζα καθημερινότητα ανοίγονται φωτεινά μονοπάτια και διέξοδοι που δεν τους είχες φανταστεί!Ευλογημένοι  νοιώθουμε, όσοι με όποιο τρόπο τους ανακαλύπτουμε!
Ρίχνουν ένα απαλό φως στη σκοτεινιά που φωλιάζει παντού και δείχνει ένα σημάδι αισιοδοξίας και στους πιο πεσιμιστές.

 "Το scrapbooking είναι μία μορφή τέχνης που έχει εξελιχτεί στις μέρες μας. Με πολλά υλικά και ακόμη περισσότερη φαντασία μπορείτε να δημιουργήσετε μοναδικά αντικείμενα, τα οποία θα διαφυλάσσουν με τον καλύτερο τρόπο αναμνήσεις και ενθύμια από τη ζωή σας. Χρησιμοποιήστε φωτογραφίες, άλμπουμ ή τετράδια, ειδικά χαρτιά, αυτοκόλλητα, σφραγίδες, διακοσμητικά αντικείμενα και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Συνθέστε τα με αγάπη και φαντασία και το αποτέλεσμα θα σας δικαιώσει!"

Αυτή είναι μία ερμηνεία για την τεχνική του scrapbooking, που αναφέρεται σ ένα κατάστημα πώλησης υλικών γι αυτό το σκοπό.

Οντως, με αγάπη και φαντασία το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει. 

Αλμπουμ αναμνήσεων δεν εχω δημιουργήσει ποτέ, ή τωρα που το ξανασκέφτομαι ΝΑΙ! μία φορά δώρο της κόρης σ ενα μωράκι φίλων της(το είχα εντελώς ξεχάσει και δνε θυμάμαι αν τ ανέβασα εδω καν) ομως, τα χαρτιά της συγκεκριμένης τεχνικής μ αρέσουν πολύ και όλη αυτή η ανάμειξη ετερόκλητων υλικών με ενθουσιάζει .

 Δεν χρειάζεται ειδικά υλικά, για κάποιον που δεν θέλει ν' αγοράσει, μπορείς να συγκεντρώνεις εικόνες που σ' αρέσουν απο κάθε τί . 

Εμένα πάλι μ' αρέσουν πάρα πολύ ,ειδικά τα χριστουγεννιάτικα χαρτιά, ετσι τα χρησιμοποίησα γι άλλη μία χρονιά !

Και ξεκινώ απο τα μικρά 😉

Η πρώτη εκδοχή είναι μία μπάλα.

 

Μία ξύλινη βάση κολλήθηκε ένα χαρτόνι φόντου, και μετά σε τρία διαφορετικά επίπεδα ολοκληρώθηκε η σύνθεση

 Σειρά είχε ένα ξύλινο θερμόμετρο.  Δεν ήταν και μεγάλη η επιφάνεια για πολλές επεμβάσεις, χρησιμοποιήθηκαν χαρτιά απο άλλο άλμπουμ της ίδιας εταιρίας, αλλά πολύ γλυκούλι μ' ενα νανάκι (rubbon) και μανιταρόσπιτα.

Και το ίδιο βράδυ πήρε σειρά μία πλαστική πολύ λεπτή θήκη για μάσκες, μια που μάσκες πια δεν χρησιμοποιούμε και δεν ήταν και επιλογή μου η αγορά της. 

Το κακό ειναι οτι ξεκινάω χωρίς προσχέδιο και όπου βγεί,  και τελικά, γίνονται ανατροπές μη αναμενόμενες.

Ελα όμως που μετά τις αναποδιές λατρεύεις περισσότερο το αποτέλεσμα οταν επιτυγχάνεται!

Ετσι λοιπόν αστάρωσα το αντικείμενο γιατί ήταν ροζ.

Το αστάρι και μετά το χρώμα δημιούργησε κομπάκια που μετά τα εκμεταλλεύτηκα σαν "κόμπους υγρασίας" , το έβαψα μαύρο, πράσινο και χρυσό, βλέποντας το αποτέλεσμα αποφάσισα αλλαγή πορείας και χρήση χαρτονιών. 

Σ αυτή την περίπτωση οι προηγηθείσες ενέργειες πήγαν στράφι. Μπορούσε να προχωρούσα χωρίς αυτή την προετοιμασία της επιφάνειας που δε τη δεχόταν όπως φάνηκε.

Μετά απο αλλεπάλληλες αναδιατάξεις αποφάσισα την τελική.

Φόντο μπήκαν δύο κομμάτια τύπου ουρανού, πάνω, και στα μισά της θήκης, κολλήθηκε το ενα κομμάτι χαρτονιού  και στη βάση τρία σπιτάκια παρόμοια με της εκτύπωσης. 

Στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο κολλήθηκαν χαρτόνια της ίδιας σειράς, οχι όμως μόνα τους. 

Ειδικά στο εξώφυλλο ενα rubon Stamperia (ένα είδος αυτοκόλλητου που μεταφέρεται στην επιφάνεια που θες να το κολλήσεις με την πίεση ενός αντικειμένου που το ξεκολλάει απο τη μεμβράνη) μ έναν ερχόμενο Αγιο Βασίλη, άλλο ένα κολλήθηκε στην κάτω γωνία,
ο Αγιος Βασίλης κράτησε ενα ξύλινο δεντράκι και πάνω αριστερά κολλήθηκε ανάγλυφα μία επιγραφή για μαγικά Χριστούγεννα και πάνω στο ρολόι του φόντου κολλήθηκε σε αλλο επίπεδο αλλο ένα. Ιριδίζουσες χιονονιφάδες, γκλίτερ κι αστεράκια κολλήθηκαν ένα γύρω απο τον αγαπημένο Αγιο. Κάτι ανάλογο έγινε και στην πίσω πλευρά.

Και αφου είχε σχεδόν ολοκληρωθεί η αριστερή εσωτερική πλευρά μου παραπονέθηκε

-Δηλαδή εγω θα μείνω ο φτωχός συγγενής; μόνο γκλίτερ και δυο ψωρονιφάδες;

-Μα ειναι τεράστιες

-Και τί μ αυτό; Να βλέπω απέναντι μου και να ζηλεύω; ψυχή δεν εχω εγώ;

Ένα δίκιο το είχε κι αποφάσισα να συμπληρώσω. 

Χαρτονένια σπιτάκια είχα ακόμα, κολλήθηκαν λοιπόν, ο Αγιος Βασίλης έφτασε ήδη και κουνιαρίζεται στην κουνιστή πολυθρόνα του ενώ τα ταρανδάκια του φεύγουν ικανοποιημένα στο βάθος του ουρανού.

Δεν είχα δίκιο λοιπόν που ένοιωσα υπερηφάνεια μόλις ολοκληρώθηκε;

Κατά το συγύρισμα(ο θεός να το κάνει) του εργαστηρίου βρήκα ένα κουτί, που μου είχε έλθει με αρωματικά κεριά. Ηταν υπέροχα και τα κεριά και το κουτί και το κράτησα, εννοείται!

Οταν το είδα λοιπόν σκέφτηκα οτι εκεί μέσα μπορούν να στηθούν κάστρα ,όπως λέει και η Τοσουνίδου!  

Once upon a time λέει στο φόντο και πράγματι έτσι είναι, έγινε παραμυθένιο (αλλά δυστυχώς δεν αποτυπώνεται στις φωτογραφίες 💔. Εχω απογοητευθεί πλήρως...😢😢)

Ήταν συρταρωτό, μεγέθους Α4 με ζελατίνα που αποφάσισα ν' αφήσω σαν βιτρίνα. Στην πορεία όμως αναγκάστηκα να κόψω ένα κομμάτι της.

Κόλλησα σε δύο επίπεδα τα σπιτάκια, μία χαρτονένια σύνθεση πάνω στο κουτί και μία άλλη πιο μπροστά. 

Ανάμεσα στα δυο, έπαιξα με διαφόρων μεγεθών σπιτάκια απο πορσελάνη. Πέρασα πίσω τους και γύρω τους φωτάκια μπαταρίας.

Αφου η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε πήρε αρκετό χρόνο μέχρι το κουτί να πάρει την τελική του μορφή, γιατί όσο το κοίταζα όλο του πρόσθετα. 

Τέλος πάντων δεν θα περιγράψω όλες τις φάσεις μη σας κουράζω, έκοψα κομμάτια απο το ίδιο άλμπουμ για το περίγραμμα του κουτιού, έβαλα για σιδερόπορτα ενα chipboard που έβαψα μαυροπράσινοκιτρινο, γύρω του μία τρέσσα πηλού και για να ομορφύνω τον όγκο του και να κρύψω το μηχανισμό των λαμπακιων εκανα μία αψίδα κορυφής διπλής όψης, απο ένα παιδικό παιχνίδι που βρήκα στα σκουπίδια αλλά δεν ταίριαζε χρωματικά κι έτσι το σχεδίασα στα ίδια χαρτιά(μόνο το ρολόι είναι απο το παιχνίδι. 

Και πάλι το μηχανισμό τον έκρυψα απο πίσω, γιατί θάταν δύσκολο εως αδύνατον ν' αλλάζεις μπαταρίες αν τον έκρυβα μόνιμα ανάμεσα στην αψίδα αφου κάλυψα το κενό της. 

Μπήκαν μεταλλικά ποδαράκια στην κατασκευή ,μία γιρλάντα απο πηλό χριστουγεννιάτικη στην είσοδο και voila!!!

Δεν αξιζε να σωθεί το κουτί;

Επιπλέουν οι φελλοί;

 Πού θέτε να ξέρω; Απ οτι έχω ακουστά ναι, κάποιοι όμως, ονόματα δε λέμε, τους χρησιμοποιούν αλλιώς χωρίς να κάνουν πειράματα για κολύμπι!
Συνεχίζουμε λοιπόν ανακυκλωτικά.
Παίρνουμε σκυτάλη λοιπόν απο την προηγούμενη ανάρτηση και συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο της ανακύκλωσης και δημιουργίας χριστουγεννιάτικων διακοσμητικών και 'ισως χρηστικών αντικειμένων.
 οφ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ
και το ντέρτι μου
οφ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ
οφ αμάν χασικλής και μερακλής...δεν θα μπορούσε επ ουδενί να με χαρακτηρίζει
και το ντέρτι μου
οφ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ
Γένηκα μπεκρής οφ αμάν χασικλής και μερακλής...δεν θα μπορούσε επ ουδενί να με χαρακτηρίζει
οφ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ
Γένηκα μπεκρής οφ αμάν χασικλής και μερακλής...δεν θα μπορούσε επ ουδενί να με χαρακτηρίζει
Γένηκα μπεκρής
οφ αμάν χασικλής και μερακλής...δεν θα μπορούσε επ ουδενί να με χαρακτηρίζει
Επειδή όπως ξαναείπα δεν εχω βάλει στόχους φέτος, ευελπιστώ απλά να γίνει απρόσκοπτα το τσάι των Χριστουγέννων, φτιάχνω πράγματα για το κέφι μου , την έμπνευσή μου και την διαθεσιμότητα υλικών. Εχω παραγγείλει μόνο υλικά γιατί δυστυχώς τα μπουκαλάκια ξεραίνονται και αναγκάζομαι να πετάξω ολόκληρες συσκευασίες, αλλά αντικείμενα για διακόσμηση δουλεύω ο,τι έχω στα πέριξ. Και υπάρχουν πολλά πιστέψτε με!
Ετσι ξεκίνησα λοιπόν με το πρώτο έργο(ας ξεκινήσουμε απο τα μεγάλα 😉 και να καταλήξουμε στα μικρά αλλά όχι λιγότερο 
Το τραγούδι  "Πίνω και μεθώ Πίνω και μεθώ
Γένηκα μπεκρής τώρα πως βρέθηκαν τόσοι φελλοί, είναι ένα εύλογο ερώτημα αν δεν ξέρει κάποιος την σκουπιδομαζευτική μου ιδιότητα. 
Κάτι τα μεγάλα τραπέζια των γιορτών, κάτι οι φίλοι που με προμηθεύουν διάφορα, δεν άργησαν να μαζευτεί ικανός αριθμός φελλών  κι έτσι το πρώτο πρότζεκτ έλαβε σάρκα και οστά!
Ενα κουτί απο πίτσα έγινε η βάση, αφού πρώτα έλαβε χώρα μια αποτυχημένη προσπάθεια στεφανιού με ρολά απο χαρτιά υγείας. Στη δεύτερη προσπάθεια λοιπόν, παίρνοντας τα λάθη ως διόρθωση για την επόμενη, σχεδίασα δύο διαφορετικού διαμετρήματος κύκλους και έκοψα το πρώτο χαρτόνι. 
Το δεύτερο αποφάσισα να μην το κόψω εσωτερικά, ώστε να γίνει φόντο για μια χειμωνιάτικη εικόνα. Κόλλησα τους φελλούς πολύ πιο εύκολα αυτή τη φορά, με διαφορετική διάταξη  κι έτσι έγινε ενα μπαμπάτσικο  στεφάνι. Στολίστηκε μα κόκκινα "φρουτα " να τονιστεί χρωματικά, έκοψα χιονονιφάδες απο μία γιρλάντα, ασημένια αστεράκια και γύρω γύρω στολίστηκε με μία γιρλάντα φύλλα και κόκκινα φρούτα επίσης (εχω τη συνήθεια  και εκτός εποχής ο,τι βρίσκω να το παίρνω για μελλοντική χρήση 😉). Στο κέντρο είχα ήδη κολλήσει ένα κομμάτι καλής ποιότητας λινάτσας που μου βρισκόταν και πάνω εκεί κόλλησα ενα σπιτάκι απο γύψο και δεντράκια χιονισμένα απο αποξηραμένα τσαμπιά σταφυλιού. Ένας εορταστικός φιόγκος ολοκλήρωσε την εικόνα.

το δεύτερο προέκυψε χωρίς πρόβλεψη. Εκεί που μάζευα τα πράγματα απο την κουζίνα στο εργαστήρι και τ ανάποδο, πήγα να πετάξω ένα κουτί συσκευασίας που είχα παραλάβει υλικά και ήταν στιβαρό. Ετσι χωρίς πολύ σκέψη αλλά με πολύ θέρμη έκοψα τα πλαϊνά αυτιά του κουτιού και ακολουθώντας τα ηδη  υπάρχοντα τσακίσματα, οπότε σχηματίστηκε απο μόνο του ένα μεγάλο ψηλό κουτί, ένα αλλο  χαρτόνι κόπηκε για βάση, κολλήθηκε η ίδια λινάτσα και έγινε ο πάτος του κουτιού. Για να γίνει πιο στιβαρό κολλήθηκε γύρω γύρω χαρτί αφής απο άλλη συσκευασία και από πάνω πάλι λινάτσα. Δοκίμασα διάφορα ριζόχαρτα και κατέληξα σ' αυτό με τα γιορτινά σπίτια που ταίριαζαν και στο χρώμα της λινάτσας. Αφου τέλειωσε (οχι χωρίς λάθη, εννοείται) κόλλησα μία υφασμάτινη κορδέλα του ίδιου ύφους στη βάση και την γιρλάντα με τις χιονονιφάδες στην κορυφή. Κόλλησα μεταλλικά ποδαράκια να του δώσω υπόσταση κι εκεί άρχισε να ζητά ...καπάκι!

Ε, πώς να του αρνηθώ τέτοια χάρη, αφου είχε δίκιο 😊 Ετσι έκοψα κομμάτια διαφορετικών μεγεθών μέχρι που εξαντλήθηκε όλο το κουτί και θέλω να πιστεύω οτι θα καμαρώνει στη νέα του μορφή, που ουδεμίαν σχέση είχε με την αρχική. Ετσι κολλήθηκαν τα κομμάτια με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει κλιμακωτό, πάλι εδώ τα έδεσε η λινάτσα, μπήκαν χρυσές γωνίτσες και ένα καπάκι απο άρωμα για χερούλι στην κορυφή. 
Τα επόμενα είναι μικρά αλλά τρυφερά έργα, μικρές γιορτινές πολιτείες. 
Κι αφού φελλούς είχαμε ακόμα, θέλησα να δω αν κόβονται εύκολα. Κι αφού το διαπίστωσα γιατί να μη γίνουν σπιτάκια; Φέτες κορμού είχα , διακοσμητικά ξύλινα επίσης και... ιδού τα!

Η συνέχεια με σπιτάκια από καλούπια και πηλό Το ένα μέσα σ' ένα μίνι καδράκι  και το άλλο ένα κομμάτι ξύλου, και τα δύο στολισμένα με σπιτάκια από πηλό και λοιπά διακοσμητικά, ακόμα και από μπομπονιέρες! 

Και για το  κλείσιμο δυο μεγάάάλα σπιτάκια (να δω τί θα χωρέσει αυτό το έρμο χωριό φέτος!) που φυσικά προορίζονται για το χριστουγεννιάτικο σκηνικό, απο κουτιά συσκευασίας φαρμάκων. 

Μπορούσα ν αντισταθώ πείτε μου 🙏

Τώρα να υποσχεθώ οτι θα σταματήσω να φτιάχνω πολιτείες; δεν θέλω να υποσχεθώ κάτι που μπορεί να μην τηρήσω ☺️(σιγουρα δεν...αφου είναι στα σκαριά άλλο)

 Πάντως για την ώρα, ολοκλήρωσα 🥰αναμονή μέχρι την επόμενη, ίδιου τύπου ανάρτηση