Αυγολούλουδα

Πώς λέμε αυγοφέτες; καμμία σχέση αλλά και μια μικρή την έχουν!😋

Σας υποσχέθηκα να τα λέμε και να που δεν άργησα! ή κρατάς το λόγο σου ή όχι 😉

Είπαμε οτι κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης δεν πολυ-λειτούργησα, προσέξατε το "πολύ" 😉λιγάκι όμως, έτσι για να μου περνάει ο καημός...

Εγω λοιπόν μισοανάπηρη και τροφαντή να θέλω να κάνω δίαιτα, ο σύζυξ αρτιμελής και σε διαδικασία πάχυνσης (συμβαίνουν κι αυτά τα ανήκουστα 😠) έφερνε τις συσκευασίες των αυγών πέντε πέντε! πέταξα την πρώτη, πέταξα τη δεύτερη, στην τρίτη κοντοστάθηκα και το ξανασκέφτηκα.

💭Κρίμα δεν είναι να πετιόνται; σκέφτηκα

Είχα και μία καρτέλα Σουηδικά μανταλάκια, που μου είχε στείλει η κορούλα μου, που πάντα σκέφτεται τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες και είπα να μην τ αφήσω άλλο παραπονεμένα. 

Ετσι άρχισε το κόψε ράψε κόλλα που δεν ήθελε ορθοστασία.

Το πρώτο χαρίστηκε στη μητέρα, μια που στη Γιορτή της Μητέρας οχι μόνο δώρο δεν της έκανα, για πρώτη φορά, ούτε καν πήγα αφού δεν...👣

Το πρώτο νεραιδολούλουδο από αυγοθήκες ήταν γεγονός, αλλά παρέμεινε αφωτογράφητο 😠, έτσι πήραν σειρά και τ' άλλα και βγήκαν 5 'λουλουδάκια"

Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να σας αναλύσω διαδικασία. Απλά κόβεις τις αυγοθήκες και μοντάρεις πάνω στο σώμα του μανταλακίου. Η κάθε μία με τη δική της χάρη κι ομορφιά

Ετσι έγιναν λυγερόκορμα κορίτσια από μίσχους λουλουδιών, μπορεί παπαρούνες να μην είναι , αλλά θα συμμετέχουν στην πρόσκληση των κοριτσιών ως "οτιδήποτε"

Τα σπιτάκια που έγιναν η γειτονιά τους είναι από κουτιά συσκευασίας που ντύθηκαν με χαρτόνια και απέκτησαν ξύλινες πορτούλες και παράθυρα από πηλό.

Και μεταξύ αυτών μία μαγισσούλα, αυτή που μάγεψε τις αυγοθήκες και τα έκανε λουλούδια!

Παρότι η ανάρτηση τρέχει ένα ακόμα λουλούδι προστέθηκε στη συντροφιά. ΠΑΠΑΡΟΎΝΑ,το θέμα μας 😉

Της μαμάς:

Αντε και την επόμενη φορά θαλασσινό το θέμα 😉👍

Μια έκθεση ακόμα

Φτάνουμε και στο τέλος του Ιουνίου κι εγώ χαμένη. 

Κι οχι γιατί ενδιάμεσα δεν είχα κάτι να σας ανακοινώσω . 

Το αντίθετο μάλιστα.

Έχετε δίκιο αλλά ο τραυματισμός μου με απομάκρυνε από κάθε δημιουργική διαδικασία. 

Τις περισσότερες ώρες με το πόδι ξαπλωμένο αφού το βάδισμα ήταν πρόβλημα κι ακόμα περισσότερο, να μην μπορώ να καθίσω ούτε για φαγητό, γιατί ολο το βάρος του τραύματος κατέβαινε στο πέλμα πρηζόταν και με πονούσε.

Τέλος πάντων σήμερα, μετά από ένα πακέτο φυσιοθεραπειών (που συνεχίζεται ακόμα), πάω πολύ καλλίτερα και αρχίζω να επανέρχομαι στους φυσιολογικούς μου ρυθμούς. Κι έτσι παρόλο που το Καλοκαίρι κάνει περισσότερο απο το πρέπον αισθητή την παρουσία του θα τα λέμε...ελπίζω. 

Θα ξεκινήσω λοιπόν απο κάτι που δεν πρέπει μείνει στη σιωπή, ως μη γενόμενο, έτσι για να υπάρχει στο χρονολόγιο αυτό.

Για δεύτερη χρονιά πραγματοποιήθηκε η εικαστική συνάντηση των Νησιών των Επτανήσων και μπορεί εγω να μην παρευρέθηκα λόγω του ατυχήματος, είχα όμως επάξια εκπροσώπηση και οι εντυπώσεις του κοινού έφτασαν μέχρις εμένα και πολύ χάρηκα που η συμμετοχή μου δεν πέρασε απαρατήρητη.

Στο χρονικό διάστημα λοιπόν 16-18/5/2025 στα πλαίσια και του ετήσιου εορτασμού για την Ένωση των Επτανήσων, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21/5, προκηρύχθηκε και πραγματοποιήθηκε εικαστική έκθεση καλλιτεχνών, διαφόρων ειδικοτήτων και όχι μόνο ζωγραφικής, όπως είχε γίνει πέρσυ.

Φέτος λοιπόν συμμετείχαν ζωγραφικά έργα, έργα γλυπτικής , ξυλογλυπτικής, φωτογραφίας, κολλάζ.

Εγω ακολουθώντας το κείμενο της προκήρυξης συμμετείχα με έργα που αφορούν αποκλειστικά  το Τοπικό παρελθόν.

Τα πορτραίτα λοιπόν του Ουγκου Φώσκολου και του Δημήτρη Λάγιου, διαφορετικής τεχνικής μεταξύ τους και μ ένα πετρωτό απο τη σειρά "Μεσαιωνικά κοστούμια" μια που δεν είχαν παρουσιαστεί στην  προηγούμενη συνάντηση της Ενωσης Επτανησίων Ελλάδος που ήταν η διοργανώτρια αρχή. Παρ όλα αυτά την παράσταση έκλεψαν τα πορτραίτα ίσως γιατί η πλειοψηφία μη γνωρίζοντας την καλλιτεχνική μου γκάμα αγνοούσαν τα ζωγραφικά τα οποία οι φίλοι του φβ τα έβλεπαν μόνο στην πλατφόρμα και ήταν η πρώτη φορά που τα έβλεπαν απο κοντά.

Χάρηκα λοιπόν πάρα πολύ για την ενθουσιώδη υποδοχή τους. Το ενα δε το πορτραίτο του αδικοχαμένου Δημήτρη Λάγιου είχε ήδη τοποθετηθεί και κάλυψε ενα ΚΑΦΑΟ του Ο.Τ.Ε στην ομώνυμη πλατεία προς τιμήν του.

Το κοινό λοιπόν τίμησε την έκθεση και τα σχόλια ήταν ιδιαίτερα τιμητικά για μένα που απάλυναν την πίκρα της φυσικής μου απουσίας

 και τουλάχιστον δεν πήγε χαμένη η θυσία της φίλης μου που παραστάθηκε αντί εμού και τις δύο μέρες της έκθεσης και μάλιστα παρέλαβε τον τιμητικό έπαινο

Αυτά και εις άλλα με υγεία και παρούσα, εύχομαι 🙏