Άλλη φορά τέτοια εποχή είχα ξεκινήσει τις Χριστουγεννιάτικες δημιουργίες , φέτος κάπως η χρονιά πάει ανάποδα, αλλά εξακολουθώ να ελπίζω οτι το τσάϊ των Χριστουγέννων θα γίνει παρά τις αντιξοότητες.
Κι αν έχω λιγότερες δημιουργίες, τί πειράζει; Αλλωστε για την παρέα γίνεται!
Δεν είναι οτι έχω σταματήσει να δημιουργώ, αλλωστε έχουμε πει οτι "A happy day is a creative day" (το βρήκα κιόλας μέσα σ' ένα απ αυτά τα κινέζικα γλυκάκια με ευχές και με εκφράζει ΑΠΟΛΥΤΑ), λοιπόν δημιουργίες έχω, απο ανακύκλωση, μέχρι ζωγραφική πορτραίτων και απο πετρωτά μέχρι ....χριστουγεννιάτικα ή περίπου 😌, απλά καθ αυτό χριστουγεννιάτικα δεν έχω ακόμα.
Τώρα είμαι σε δίλημμα τί θα σας δείξω 😕😏
Λοιπόν, επειδή είμαστε στο μεταίχμιο θα παρουσιάσω μίξη έργων.
Το πρώτο ξεκίνησε μετά απο επιθυμία μιας παλιάς μου αγαπημένης συμμαθήτριας να της φτιάξω το παλιό της σπίτι, που δεν υπάρχει πια και με επίκεντρο την πόρτα!
Δεν εγινε σωστή συνεννόηση εξ αρχής και αφού παιδεύτηκα πολύ, πώς και τί, αποφάσισα να την κάνω σε μακρόστενο καμβά με χαρτόνια.
Οταν έφτασα σ' ένα αποτέλεσμα όλο ενθουσιασμό της έστειλα τη φωτογραφία αλλά εκεί ήρθε το εγκεφαλικό!😱.
Ηθελε μικρότερο μέγεθος (Α4 ) και ζωγραφική!!!
Αντε τώρα να φτιάξεις μία ολόκληρη ζωγραφική με φόντο και το καμπαναρίο της Μητρόπολης και να φαίνεται και η πόρτα!!!
Τέλος πάντων έβαλα τα δυνατά μου, όσο μπορούσα και η ζωγραφική έγινε.
ΑΝ με ρωτάτε (πού δε με ρωτάτε αλλά εγω θα σας πω) εμένα δεν με ικανοποίησε το αποτέλεσμα. Ηταν οτι για άλλο ξεκίνησα κι αλλού κατέληξα; ήταν το είδος της ζωγραφικής πού πάλι άλλο είχα στο κεφάλι μου και άλλο προτίμησα; τέλος πάντων η συμμαθήτρια ικανοποιήθηκε (δεν νομίζω οτι ενθουσιάστηκε αλλά είναι γνώμη δική μου)κι εγω έμεινα με τον μισοαρχινισμένο καμβά.
Δεν ήθελα να πάει χαμένη τόση δουλειά, κι έτσι αφού έμεινε πολύ καιρό να κοιταζόμαστε και να με προβληματίζει, κάποια μέρα τον ολοκλήρωσα. Ετσι ήρθε σαν συνέχεια άλλου ίδιου μεγέθους και κρεμάστηκαν μαζί να μοιραστούν την ίδια κολώνα.
Η τοιχοποιία του καμβά λοιπόν είναι φελιζόλ για νάχει όγκο και μία αγριότητα. Βέβαια η αγριότητα προκύπτει και απο τα επάλληλα στρώματα πάστας διαμόρφωσης αλλά και η βάση πάντα βοηθάει.
Η Πόρτα είπαμε απο στρώματα χαρτονιού συσκευασίας, το πιθάρι δίπλα στην πόρτα χάρτινες αυγοθήκες, το δένδρο του φόντου ζεστή σιλικόνη, χρώματα και τρίμματα "γρασιδιού". Ολα τα τσιμπλιμπλίκια που συνθέτουν την τελική εικόνα χειροποίητα απο διάφορα ανακυκλώσιμα υλικά.
Τώρα ερχόμαστε στο δεύτερο που είναι μεταξύ Χάλουϊν (λόγω εποχής και διακόσμησης) και Χριστουγέννων.
Όταν πηγαίνω Σ/Μ, αγοράζω εκτός απο το ζητούμενο και τις τιμές φυσικά, και ανάλογα τη συσκευασία 😊
Σαν είδα λοιπόν την συγκεκριμένη συσκευασία κρεμοσάπουνου, την αγόρασα χωρίς δεύτερη σκέψη, γιατί αμέσως την φαντάστηκα σαν μια φωτεινή καμπάνα!✨
Και αυτό έγινε!
Δεν φαντάζεστε πόση γαϊδουρινή υπομονή έκανα να τελειώσει (γιατί ήταν και μεγάλη συσκευασία) για να χρησιμοποιήσω το μπουκάλι! Πολύ κόντρα στο χαρακτήρα μου 😀.
Κάποια στιγμή λοιπόν τέλειωσε κι εκεί άρχισα να σκέφτομαι τη μετάλλαξη.
'Εκοψα τον πάτο του μπουκαλιού, ψέκασα με σπρέυ αμμοβολής το εσωτερικό να δίνει εντύπωση ομίχλης, πήρα τ' αγαπημένα μου καλούπια-σπιτάκια τα εφτιαξα με πηλό. Πηλός είναι και στο στόμιο να μη φαίνεται το σπιράλ του λαιμού και το τάπωσα με τη βάση απο ένα ποτηράκι του λικέρ, που έσπασε στον αρραβώνα του ανηψιού μου (εδώ κοντέψαμε να πιάσουμε φωτιά κι εγω μάζευα ο,τι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί!!! παράνοια; ε ναι! Εγω πάντως δεν έβαλα να κάψω τη σαμπούκα, να εξηγουμαστε, α όλα κι όλα)
Και η εικόνα της "γυαλας" ολοκληρώθηκε μ' ενα μαύρο κομψό πομολάκι στην κορυφή και μια γιρλάντα πέρλες στη βάση, τύπου χιονιού!.
Κάθησε πάνω σε μια γυάλινη βάση για κερί και σ' ένα μεταλλικό καπάκι απο μεγάλη συσκευασία στιγμιαίου καφέ .
Ειλικρινά πολλές φορές ανάβω το μηχανικό κεράκι μέσα στη γυάλα και ταξιδεύει το μυαλό σε μαγικά σοκκάκια μιας ανύπαρκτης πολιτείας!
Αναδύει μία ζεστασιά και μία θαλπωρή κι ομως είναι απο τόσο ευτελή υλικά!
Αυτή η γυάλα λοιπόν τώρα συνοδεύει την μαγική διακόσμηση, οχι γιατί γιορτάζω το Halloween αλλά επειδή έχω δημιουργίες και θέλω να τις εντάξω.
Ααα! και μια κι είπα για ένταξη, να σας δείξω κάτι ακόμα...κολοκυθούλες, απο τί νομίζετε;; απο χαρτί συσκευασίας!
Ααα! και μια κι είπα για ένταξη, να σας δείξω κάτι ακόμα...κολοκυθούλες, απο τί νομίζετε;; απο χαρτί συσκευασίας!
Τόσο απλές, τόσο εύκολες που θα σας γίνει εθισμός αν τις αρχίσετε
Παίρνετε ένα μακρύ χαρτονένιο σωλήνα απο συσκευασία επίσης (απο αλουμινόχαρτο π.χ.) τυλίγετε μία φορά λίγο χαλαρά το χαρτί κατά μήκος του σωλήνα, κολλάτε τις άκρες του χαρτιού και το ενώνετε , σηκώνετε όρθιο το σωλήνα κι αρχίζετε να σουρώνετε το χαρτί προς τη βάση του σωλήνα , ετσι που να συρρικνωθεί εντελώς.
Το βγάζετε απο το σωλήνα, περνάτε μία κορδελίτσα απο μέσα και την δένετε.
Ετσι σχηματίζετε ενα "κουλούρι" με ανοιχτές άκρες. Μαλακά τραβάτε τις δύο πλευρές να ενώσουν και βάζετε την μία άκρη μέσα στην άλλη.
Αν εχετε κοτσάνια κολοκύθας εχει καλώς, αλλιώς ξυλάκι κανέλας, στριφτή σακκούλα του μανάβη ή κάποιο ξυλάκι απο την αυλή και το κολοκυθάκι σας είναι έτοιμο!🎃
Μα δεν είναι γλύκα;
Ετσι φώτισε και το σπασμένο μπωλ της κόρης 😉
και μία τελευταία κολοκυθουλα, που την έκανα δώρο σε μια νοσηλεύτρια
