...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Στη νεράιδα που κοιμήθηκε (Η Χιροσίμα του Ιονίου, ένα Βιβλίο και μία μαρτυρία)


"Η νύχτα φεύγει ολόχαρη
Νεράϊδά μου κοιμάσαι;
ή βλέπεις τ΄αστρα τ΄ουρανού
κι εμένανε θυμάσαι;

Ξύπνα και κοίτα τ ουρανού
τ αστέρια χαμηλώσαν,
κι απο διαμάντια στέφανο
επάνω σου απλώσαν..."

                                                                                                         Ιωαν. Τσιλιμίγκρα
Ξημερώνει 12η Αυγούστου 2013.
Όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, η Ζάκυνθος θυμάται την μεγάλη της καταστροφή.
Αυτή, που χαρακτηρίστηκε σαν "Η Χιροσίμα του Ιονίου" (διαβάστε ΕΔΩ τις δραματικές καταγραφές του Τύπου της εποχής)
60 χρόνια μετά μιας αλησμόνητης μέρας γι αυτούς που την έζησαν, μια "επέτειος" που δεν επιτρέπει στους νεώτερους να μην τη θυμούνται (ΑΥΤΉ Η ΑΝΆΡΤΗΣΗ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, επειδή όπου υπάρχει μνήμη υπάρχει και ζωή!). .
Στα ερείπια θάφτηκε για πάντα ένας Πολιτισμός  αιώνων και άλλαξε δραματικά και δια παντός το πρόσωπο της νέας Πόλης .


 Όλα τα ευρήματα της ρημαγμένης Νεράιδας της Ανατολής, ο,τι σώθηκε από την κοσμοχαλασιά της σεισμοπυρκαγιάς, συγκεντρώθηκαν ευλαβικά από τον "ονειροπαρμένο Ιππότη" ή τον "Ιππότη των ερειπίων" (οπως αποκαλείται παρακάτω) και τον Έφορο Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μ.Χατζηδάκη και εκτίθενται στο Μεταβυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου.

Στη φωτεινή περίοδο της Διευθύντριάς του Ζωής Μυλωνά, εκδόθηκε υπο την αιγίδα του ΥΠΠΟ το Λεύκωμα "ΜΟΥΣΕΙΟ ΖΑΚΥΝΘΟΥ",

                 

       πλούσιο σε ιστορικό υλικό, μ όλα τα εκθέματα ανά αίθουσα και πλήρη επεξήγηση του καθενός.
Ένα ακριβό απόκτημα, για μας που αγαπάμε τη Ζάκυνθο που δε γνωρίσαμε.


* μια μαρτυρία, ακόμα...
 Από τότε μέχρι σήμερα γράφτηκαν πολλά.
Περιγραφές ασύλληπτες, τραγικές μαρτυρίες, κείμενα από λογοτέχνες και πολιτικά πρόσωπα.
Εδώ, προτίμησα να καταχωρηθεί μια λιγότερο γνωστή μαρτυρία,ενός ξένου,που επισκέφθηκε τη Ζάκυνθο για να προσφέρει άλλου είδους βοήθεια, του Ιταλού:  Φιλίππο Μαρία Ποντάνι (Filippo Maria Pontani (1913-1983) Πηγή "αλίευσης" της μαρτυρίας Εδώ, το Βιογραφικό του ίδιου ΕΔΩ & Εδώ.)

Ο Φιλίππο Μαρία Ποντάνι έρχεται στην Ζάκυνθο τον Αύγουστο του 1954, μετά από πρόσκληση του Λίνου Πολίτη, για να τον βοηθήσει στην αντιγραφή των ιταλικών χειρογράφων που προορίζονταν για την έκδοση όλων των χειρογράφων του Σολωμού, μια προσπάθεια που είχε ξεκινήσει μετά από πρόταση του Λίνου Πολίτη, και στην οποία συνέδραμαν το Υπουργείο Παιδείας και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Στο νησί τους υποδέχεται ο "πολυσέβαστος λάτρης της Ζακύνθου", "ο απόστολος της Ζακυνθινής ιδέας", ιστοριοδίφης Νικόλαος Βαρβιάνης, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, ο άνθρωπος που έσωσε δύο φορές τα χειρόγραφα: μία όταν τα διαφύλαξε κατά τη διάρκεια της Κατοχής, και άλλη μία όταν τα διέσωσε από την καταστροφή της Ζακύνθου κατά τους  σεισμούς που έπληξαν τα Ιόνια Νησιά,
το καλοκαίρι του 1953.



Αυτός είναι ο "ονειροπαρμένος ιππότης", ο "ιππότης των ερειπίων" που αναφέρει στο κείμενό του ο Φιλίππο Μαρία Ποντάνι.
και γράφει: "Στην Ζάκυνθο του 1954"

"μέσα σ' ένα μαγικό όνειρο η Ζάκυνθος απλώνεται ξανά  
στη λάμψη της αρχοντιάς της, στη μαγεία
της μουσικής της λαμπρότητας, ζωντανή ακόμα,
όπως τον καιρό του Ούγου και του Σολωμού"

«Ένας ονειροπαρμένος ιππότης τριγυρίζει ανάμεσα στα χαλάσματα, ζαρώνει μες στον ήλιο, κι' όταν το αυγουστιάτικο φεγγάρι δημιουργεί απατηλές σκιές στα σύννεφα τη σκόνη, χώνεται μέσα στους ετοιμόρροπους τοίχους, ανάμεσα στα στραβωμένα δεντράκια και κλαίει.
 Η Ζάκυνθο δεν είναι πια τίποτ' άλλο από μια μεγάλη πλατεία με σωριασμένα ερείπια' σιγά - σιγά οι μηχανές αδράχνουν και σαρώνουν τα τελευταία λείψανα μιας παλαιϊκής αρχοντιάς, ό,τι μόλις θυμίζει εκκλησιές, δρόμους, αρχοντικά, που τα 'ριξε κάτω ο σεισμός και η φωτιά.

Ακόμα και στις πράσινες ράχες των λόφων, από το ακρωτήρι του Σκοπού ως τον Κόκκινο Βράχο, φαίνονται λουρίδες λουρίδες οι λαβωματιές, όσο κι' αν οι πανηγυριώτικες σημαιούλες στολίζουν το καμπαναριό της Πικριδιώτισσας στη μέση της πλαγιάς.

Μόνο η θάλασσα, που μέσα από τον διάφανο κόρφο της γεννήθηκε η θεά, ησυχάζει εκεί όπου είδαν το φως οι τρεις εμπευσμένοι ποιητές(*
 Ανδρέας Κάλβος, Ούγκο Φόσκολο και Διονύσιος Σολωμός.) που τόσο πολύ αγάπησαν τη μικρή τους πατρίδα.» - F.M.P 


«Το άσπρο του άγαλμα», συνεχίζει περιγράφοντας τις εντυπώσεις του «έχει πέσει από το βάθρο του και το πρόσωπο έχει γίνει κομμάτια.

Μια στήλη όμως μιλά ακόμα γι' αυτόν, κι' ενώ στην περιοχή του Νταβία ξαναγυρίζει στη μνήμη η γάργαρη βρύση που την τραγούδησε εκείνος στα ιταλικά του σονέττα, εκεί απάνω, στο λόφο του Στράνη, στέκει όρθια η μορφή της Ελευθερίας, στο μέρος όπου την χαιρέτησε εκείνος βγαλμένη από τα κόκαλα των πατέρων με τα λόγια του ύμνου του μελοποιημένου από τον Μάντζαρο, που, με την ανατολή και τη δύση του ήλιου, αντηχεί ακόμα, δίπλα στην θάλασσα για να χαιρετήσει τη σημαία : "Xαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά"
.
Πολλά μάς δείχνει και περισσότερα ξαναβλέπει, με τα μάτια συλλογισμένα, ο ιππότης της χαλασμένης πολιτείας.
Εκεί ήταν το σπίτι του Ρώμα, εκεί τα βόλτα, τ' αρχοντικά, τα οικόσημα, ο τάφος του Ρεμοντίνι' ανάμεσα στα χορτάρια διαβάζουμε πάνω σε μιαν άρμα ένα ρητό που μοιάζει με ειρωνεία: Auspicium melioris aevi.
Στη μαγευτική παραλία του Λαγανά, όπου το βράδυ ο κόσμος τρώει και χορεύει σε ξύλινες εξέδρες πάνω από τη θάλασσα, έστησε μια αναμνηστική στήλη για τον Ανδρέα Vesal, που τον βρήκε ο θάνατος σε τούτο τ' ακρογιάλι' έχει ακόμα εκδώσει ανέκδοτα του μουσουργού Καρρέρ κι' έγραψε τη βιογραφία του.

Και τώρα, μετά τη θεομηνία, δημιούργησε ένα ιδιόρρυθμο μουσείο από ό,τι σώθηκε, στο εξοχικό του σπίτι που έχει τ' όνομα Hermitage.

Mέσα στη σκηνή όπου κατοικεί έχει μαζί του κανένα κομματάκι από μάρμαρο ή από καθρέφτη, από τους μεγάλους βενετσιάνικους καθρέφτες που στόλιζαν τούτα τ' αρχοντικά, στο εξοχικό του έχει μια συλλογή από παράξενα πακετάκια, σε σωρούς ατακτοποίητους ακόμα - κι' αυτό τον κάνει να ντρέπεται και να στενοχωριέται, πάνω στο καθένα έχει γράψει και κάτι: "βιβλίο που βρέθηκε κοντά στο μέρος της αγίας τραπέζης στη λατινική εκκλησία"' ανοίγει το πακέτο και πιάνει ένα χοντρό μαύρο βιβλίο, ένα μάτσο καρβουνιασμένα φύλλα' "ξύλινη σκίζα από το όργανο της Φανερωμένης", "κομμάτι εικόνας από την εκκλησία των Αγίων Πάντων
".

Αυτός που παρακολούθησε και βοήθησε τον έφορο αρχαιοτήτων Χατζηδάκη για την περισυλλογή των καλλιτεχνικών κειμηλίων, συγκεντρωμένων σήμερα σ' ένα σχολείο που έμεινε όρθιο, είναι προσκολλημένος στ' ασήμαντα τούτα λείψανα όπου συνοψίζεται η ιστορία μιας πολιτείας που σαρώθηκε μέσα σε μια στιγμή από μια χαωτική μανία, και μπρος στα κλεισμένα μάτια φαίνεται πως τα ξεφτίδια αυτά κάνουν και πάλι ένα σύνολο, και μέσα σ' ένα μαγικό όνειρο η Ζάκυνθο απλώνεται ξανά στη λάμψη της αρχοντιάς της, στη μαγεία της μουσικής της λαμπρότητας, ζωντανή ακόμα όπως τον καιρό του Ούγου και του Σολωμού.» F.M.P 
μετάφραση: Λίνος Πολίτης από την Νέα Εστία, τχ. 680 1η Νοεμβρίου 1955


Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ
Τραγικός απολογισμός: 82 νεκροί
108 τραυματίες
3.000 σπίτια και εκκλησίες στην Πόλη της Ζακύνθου ολοσχερώς κατεστραμμένα
11.688 στα χωριά της και κατερειπώθηκαν όλες οι εκκλησίες
1.157 υπέστησαν σοβαρές ζημιές 
38.440 άστεγοι
Κι αυτά ΜΟΝΟ στη Ζάκυνθο (εκτός δηλ. Κεφαλλονιάς, που επλήγη ανάλογα και Ιθάκης)
                              **************************************************
                        
"... Κάποτε θα ηρεμήσουμε πάλι. Θα ηρεμήσουμε και μεις και η τρελλή Μοίρα που κυνηγάει την Εμορφιά. Η κουρασμένη γη θα ξαναμείνει ακίνητη για κάμποσες δεκαετίες. Τότε μονάχα θα καταλάβουμε στ' αλήθεια τι χάσαμε! Στα νοτισμένα μνήματα θα 'χει ανθίσει μολοχάνθη και τις πληγές της γης και των ανθρώπων θα καλύψουνε ουλές...
Όλα θα ξεχασθούνε: και το πένθος και ο τρόμος και η αγωνία και ο σπαραγμός.
Από την προχθεσινή ημέρα δε θα περισσέψει παρά μια σκληρή κι απλή διαπίστωση:  Η Φλωρεντία της Ελλάδος δεν υπάρχει πια!
Το χάσμα π' άνοιξε ο σεισμός κι ευθύς εγιόμ' άνθη, ξανάκλεισε συνεπαίρνοντας στα σκοτάδια της λησμοσύνης πέντε ολόκληρους αιώνες ζωής, μεστής απο πολιτισμό..."
(δια στόματος του συγγραφέα Διονύση Ρώμα)



Αυτά με την ευχή: ΠΟΤΕ ΠΙΑ!(ισχύει για όλον τον Κόσμο αυτή η ευχή) 

60 σχόλια :

  1. Καλά κανεις ΧΑΡΑ μου και τιμας τέτοιες επετοιους.. γιατί οντως δεν πρέπει να ξεχναμε.. να σου πώ οτι ειναι η πρώτη φορα που μαθαίνω πράγματα για την καταστροφή της Ζακύνθου.. τοτε ημουν μικρή πηγαινα στο δημοτικό...και δεν θυμαμαι τιποτα.. απλως το ξερω σαν γεγονος.. δεν υπήρχαν τα μεσα να ξερεις τι γίνεται και εμεις νομίζαμε οτι ο κοσμος όλος ήταν ο τοπος που μεναμε...τα ΕΔΏ..και Εδώ ... για τα βιογραφικά που μας παραπέμπεις εννοειται οτι θα ξαναρθω.. κι δεν ειναι απειλή...φιλώ σε Χαρα μου...και...ΝΑΙ.....ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΞΑΝΑ..!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλάκι μου
      Καλό ποδαρικό μου κάνεις σε μια μέρα με αποχρώσεις του μαύρου-γκρι!
      Κοριτσάκι μου ήσουν πολύ μακρυά και πολύ μικρή πάλι καλά που έμαθες!
      Οσο για μένα γεννήθηκα μ αυτό. Πολύ φρέσκες ακόμα οι μνήμες κι ο τρόμος (η μαμά μου ειδικά δε τόχει ξεπεράσει μέχρι σήμερα.Κάθε που κάνει ένα απλό κούνημα,τρέμει & τρέχει αλλόφρονη) και τον βυζάψαμε. Είναι μια μέρα η σημερινή που άθελά σου δε ξεχνάς, έχει περάσει στο DNA μας και μας κάνει τουλάχιστον σκεπτικούς και λυπημένους.
      Δυστυχώς ακόμα δε μάθαμε να συμμαχούμε με τη Φύση και να αποδεχόμαστε τις ιδιοτροπίες της,αντίθετα τρέφουμε ψευδαισθήσεις οτι μπορούμε να την υποτάξουμε, μέχρι που εκείνη μας δείχνει πόσο αδύναμοι είμαστε μπροστά της!
      Φιλάκια πολλά.

      Υ.Γ. στο μέιλ σου θ απαντήσω προσπαθώ απλά να ξαναβρώ αυτό που ήμουν,αυτό που θέλω να είμαι...θα το βρω, που θα πάει;Φιλιά και πάλι (όσα και να σου δώσω σου αξίζουν και περισσότερα)

      Διαγραφή
    2. Σου το υποσχέθηκα...και οχι με το όρο της απειλής.. το ξέρεις... οτι θα ξαναπερνούσα.. για να διαβάσω να μάθω οτι δεν ήξερα..και να μορφωθώ..γύρω απο γεγονότα που σημάδεψαν ζωές ανθρώπων...όπου κι αν βρίσκονται στον κόσμο.. και πιο πολύ να νιώσουμε πόσο μικροί είμαστε απέναντι στα στοιχεία της φύσης Χαρά μου..είναι και ευτυχώς που υπήρχαν τότε άνθρωποι σαν τον Ιταλό Φιλιππο ΜΑΡΙΟ Ποντανι.. και σε οσους σοφούς.. για μένα.. που ασχολήθηκαν και γραψανε την ιστορία της νεότερης Ελλαδας γιατί αυτες οι μνήμες αν δεν είναι ιστορία .. τότε τι είναι;;... μακάρι να μείνουν μονο μνήμες.!!!!! σήμερα η Ζακυνθος ξανά ειναι μια νεράιδα.. εστω και πληγωμενη.. αλλα ξαναγενημέννη.. ΑΥΤΌ ΕΙΝΑΙ ΕΛΠΙΔΑ....!!!!

      Διαγραφή
  2. Αγαητή μου Χαρά,
    Με εντυπωσίασε ο τίτλος που γράφεις με κεαφαλαία!
    ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ.
    Λοιπόν αυτή τημ καλοθύμητη μέρα ταξιδεύαμε με ένα κεφαλονίτικο μικρό βαοράκι, από Νέα Υόρκη για Αβάνα Κούβα το Α/Π ΑΙΝΟΣ

    Δεν είχαμε ούτε ράδιο ούτε κμιά επικοινωνία με τον κόσμο εκτός τα ΜΟΡΣ
    Με φωνάζει ο πλοίαρχος στη γέφυρα ο καπετάν Ζπαθής από την Σάμη Κεφαλονιάς και μου λέει έγινε σεισμός στην Κεφαλονιά.
    Επειδή όσο ζούσα εκεί είχαμε σεισμούς τακτικά δεν έδωσα σημασία, μέχρι που φτάσαμε στην Αβάνα και διάβασα στις εφημερίδες τα καθέκαστα. Από εκεί έστειλα τηλεγράφημα και βοήθεια στη Αθήνα , στην θεια μου η οποία μου απάντησε ότι υγειαίνουν άπαντες, γυρίζοντας δε στην Νέα Ορλεάνη το περιοδικό LIFE είχε πρωτοσέλιδες φωτογραφίες των συμβάντων. ¨εκαναν έρανο σε κάθε γωνιά για τους σεισμόπληκτους, μετά από ένα χρονικό διάστημα ήρθαν στην Νέα Ορλεάνη στο ξενοδοχείο Ρούσβελτ ο Β. Παύλος και η Φρειδερίκη όπου πηγαμε και τους συναντήσαμε.

    Όλα αυτά αγαπητή μου Χαρά από το χρονοντούλαπο της ΙΣΤΟΡΙΑΣ με μια διαφορά (της δικής μου Ιστορίας)
    Τότε ήμουν νέος γεματος σφρίγος και όνειρα...

    χαιρετώ
    με αγάπη

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Γαβρίλη
      είχα διαβάσει και σε ανάρτηση του Ντένη,αυτή σου τη μαρτυρία. Πάλι καλά που ήσουν τόσο μακρυά και ακόμα καλλίτερα που η οικογένειά σου δε μέτρησε απώλειες.
      Ακόμα κι εγω που δεν ζούσα τότε, βίωσα απο τη γέννησή μου όλο τον τρόμο και την ανασφάλεια που προκάλεσε αυτό το φυσικό φαινόμενο. Κι αν δε φοβάμαι τους σεισμούς (σε φυσιολογικά επίπεδα,μιλάμε πάντα) δεν μπορώ να σταθώ και να κοιτάξω κατάματα και χωρίς πόνο, αυτούς τους αριθμούς που παράθεσα. ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΙ! Μέρα που την τρέμει ο λογισμός,είχα γράψει με τα λόγια του ποιητή,μία παλιότερη ανάρτηση στο ίδιο θέμα.Κι έτσι είναι.

      Νάσαι καλά και να θυμάσαι, έστω κι αν οι αναμνήσεις δεν αφήνουν πάντα γλυκειά επίγευση
      Με αγάπη
      Χαρά

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα,Χαμόγελο Μου!
    Έχοντας μάνα Κεφαλονίτισσα,η οποία διανύει το 83ο έτος επάνω σε τούτη την πλάση,έχω το "προνόμιο" της άμεσης περιγραφής...
    Η ανάρτησή σου "σεισμός" συναισθημάτων...
    Φεύγω χωρίς να σε φιλήσω,γιατί η τοξίνη της ψυχής μου,κάποιες φορές,υπερβαίνει τα επιτρεπτά όρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωωωωω τι ωραίο τίτλο που απέκτησα! Τι Καλλιστεία είναι τούτα;;; Μις Χαμόγελο!!! πολύ τιμητικώτερος απο το "μις κρέας" δε νομίζεις;
      Λοιπόν ήσουν που ήσουν, απ ό,τι κατάλαβα, σ απόκαμα! Συγγνώμηηηηηη
      Κι εμένα η μαμά μου είναι παρά 3 της δικιάς σου κι όπως έγραψα και παραπάνω βύζαψα τις περιγραφές και τα συναισθήματα (συν οτι είχε χάσει μία ξαδέλφη 25 χρόνων στο σεισμό) με το πρώτο μου το γάλα,που λέει και ο υμνωδός (όπως και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα,επίσης...) Το κακό είναι Κορινάκι,οτι αφ ενός η μνήμη εξασθένισε στους πολλούς και προσπαθούν με οποιονδήποτε τρόπο να επιβληθούν στη φύση ξεχνώντας τη μανία της κι εκτός απο την πολιτιστική κατάρρευση της Ζακύνθου,επήλθε και η κατάρρευση τις προσωπικότητες των ανθρώπων. Αυτό κι αν εξαφάνισε ο σεισμός! κι όχι στους σύγχρονούς του,αλλά στις επόμενες γεννιές. Μία άνευ προηγουμένου ισοπέδωση και ωχαδερφισμός.
      Σταματώ κι εγω,γιατί αν συνεχίσω θα πρέπει να βρω Μακρόνησο για να κρυφτώ εκουσίως,πριν να...χαχαχαχα (σιγά μη τους κάνω τη χάρη!)
      Φιλάκια πολλά, ατοξίνωτα δε θα τάλεγα αλλά είναι απο καρδιάς βρε καρδιά μου,ας τα παραλάβει κάποιος να τα κανακέψει τα έρμα...

      Υ.Γ. εκρηκτικός συνδυασμός απο τα γεννοφάσκια σου βλέπω :Κρήτη-Κεφαλλονιά...τώρα εξηγούνται όλα!!!χαχαχαχα

      Διαγραφή
    2. Ενα "ψ" που περισσεύει μη του δίνεις σημασία και παίρνει θάρρος, κάντο "Ξ" και τέλειωσες, βιώνω βλέπεις κι εγω "τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας" γενικώς και ειδικώς και πού να τα επαναλαμβάνω;;;

      Διαγραφή
  4. Ο παππούς μας είναι από τη Κεφαλονιά και μας διηγείται τα γεγονότα. Νομίζω οτι η αίσθηση του σεισμού είναι μία φοβερή εμπειρία. Την έζησα στη Θεσσαλονίκη όταν γκρεμιστηκε το πατρικό μας στην Τσιμισκή 82 και έχω ζωντανή μέσα μου το πόνο αυτό.Ευχαριστούμε για τις ιστορικές αυτές υπενθυμίσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΑΧτίδα μου γλυκειά, Καλή σου μέρα!
      Καλέ τι Κεφαλλονίτικη σύναξη βλέπω σήμερα!!!
      Όταν λες ο "παππούς μας" και "μας διηγείται" σε παρόντα χρονο,εννοείς το Δημήτρη; Χαίρομαι αν τρέχει στο αίμα του Επτανησιακό αίμα,γιατί κάποτε ήταν...!!! το αφήνω έτσι να προσθέσει ο,τι νομίζεις.
      Το σεισμό της Θεσσαλονίκης τον έζησα κι εγω φοιτήτρια στην ΑΘήνα.
      θυμάμαι τον τρόμο και τον πόνο που μου προκάλεσαν οι εικόνες των εφημερίδων,με την κατάρρευση της πολυκατοικίας στην Καλλιδρομίου και με τους νεκρούς που διαβάζαμε. Οταν έχεις ένα παρόμοιο γεγονός στη ζωή σου,μετριέται αλλιώς ένα ίδιο στον άλλον.
      Δεν το συλλαμβάνει ο νους του ανθρώπου οτι μια στιγμή αρκεί να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος η ζωή σου, το βιος σου.
      Ευχή μου ξανά ...ΠΟΤΕ ΠΙΑ!
      Σε φιλώ γλυκά και σ ευχαριστώ για την παρουσία σου

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα κι απο μενα!
    παρούσα στην έκκληση που κάνεις παραπάνω...τα παραλαμβανω, μαζί με όλες τις φιλες και φίλους σου που θα εκαντονταπλλασιάσουν τα σχόλια σου σ΄ αυτο το θέμα εδώ.
    Έμαθα πάρα πολλά και μένει το βλέμμα μου στην ασπρόμαυρη φωτογραφία με τα ερείπια.Και υποκλίνεται η σκέψη μου σ ΄αυτούς που κράτησαν ευλαβικά τα στοιχεία και τα μεταφέρουν σ΄εμάς και στις επόμενες γεινιές
    αλλα και σε όλους που έζησαν την καταστροφή...
    Η μέρα είναι αφιερωμένη και πάω να διαβάσω τις παραπομές σου και άλλα.
    Πολλά φιλιά καρδιάς και απο μένα χωρίς τοξίνες , με την καθαρότητα που άφησε η χθεσινοβραδυνή μπόρα!
    Βarby-b....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θΥΜΆΣΑΙ ΤΙ ΣΟΥ ΈΓΡΑΨΑ;;; Να μ εμπιστεύεσαι γιατί τώρα πια έχω ξεκαθαρίσει τι ενδιαφέρει και τι όχι.
      Χάρηκα που κάποιοι αναζήτησαν τους συνδέσμους κι έμαθαν κάποια πράγματα που αγνοούσαν,όπως συμβαίνει και με μένα.
      Φιλάκια πολλά απο την για τελευταία μέρα σκλαβωμένη και πικραμένη (όχι γιατί φεύγω,αλλά για την αγνωμοσύνη)

      Διαγραφή
  6. Μια καλημέρα πέρασα να πω κι εγώ!!
    "Ποτέ πια" λες, αλλά πως μπορεί να γίνει αυτό αφού εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που έχουμε "οπλίσει" τη φύση με τα δικά μας όπλα?? Τι να κάμει και αυτή? Μας έχει χαρίσει και συνεχίζει να μας χαρίζει απλόχερα όλες τις ομορφιες της, αλλα καμια φορά, "θυμώνει", "φωνάζει" για να μας επαναφέρει στην τάξη !!
    Είναι πραγματι συγκλονιστικό το αίσθημα !! Νοιώθεις τόσο μικρός, τόσο "λίγος" μπροστα στο μεγαλείο της δύναμης της φυσης! Τόσο αδύναμος που ούτε να φοβηθεις δεν προλαβαίνεις!
    Διάβασα όλο το κείμενο , με όλες τις παραπομπές του, για να μάθω και άλλα, για να μην ΞΕΧΑΣΩ !!!
    Φιλι βδομαδιάτικο από μένα με αγάπη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς Πέπη μου κι ευχομαι να μην επαληθευθώ, η ευχή αυτή παραμένει ευχή,ειδικά οταν εμείς συνεχίζουμε να κακοποιούμε τη Φύση και προκαλούμε τα φυσικά φαινόμενα με τις παρεμβάσεις μας επι παντός.
      Θεωρούμε τους εαυτούς μας παντοδύναμους, έλα μου όμως που είμαστε μία χούφτα μυρμήγκια που μας παίζει στη χούφτα του ζάρια ο Θεός και φέρνει ντόρτια!!!
      Τλπ ας ευχηθούμε,δεν χάνουμε τίποτα
      Φιλί γλυκό , αύριο με καλό!

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα και καλή βδομάδα να χεις Χαρά μου. Πολύ καλά κάνεις και μνημονεύεις αυτήν την δυσάρεστη επέτειο. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, που λένε. Είχα ακούσει,είχα διαβάσει, μου χαν πει κι οι ντόπιοι στο νησί όταν είχα έρθει το 2008. Πολύς πόνος, μα πάρα πολύς αλλά δείξανε ψυχή οι άνθρωποι να ξαναέρθουν στα ίσα τους... Τι να πω. Ήμαστε σεισμογενής χώρα κι έχουμε τόσες μαύρες επετείους, ειδικά όταν καταποντίζονται πόλεις... Μακάρι να μην ξανασυμβούν τέτοια πράγματα.
    Να σαι καλά Χαρά μου που κρατάς ζωντανή τη μνήμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάσαι καλά Μαριλένα μου.
      Ετσι είναι όπως τα λες. Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης κατάφεραν να επιβιώσουν παρά τις πολύ δύσκολες συνθήκες και προσωπικές και της Χώρας . Μπόρεσαν να αναστήσουν λίγο απο ο,τι κοιμήθηκε, εμείς δυστυχώς πάμε να το εξαφανίσουμε να μην θυμόμαστε τίποτα...
      Αλλωστε έχει αποδειχθεί και στην νεώτερη πολιτική ιστορία οτι οι Ελληνες έχουν μνήμη χρυσόψαρου ή εντελώς επιλεκτική.
      Φιλιά πολλά, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για αύριο.

      Διαγραφή
  8. Καλημέρα Χαρά από Θεσσαλονίκη
    καλή εβδομάδα και όλα με υγεία...
    Με όσα όμορφα προσωνύμια να σου
    προσφωνήσουν...ή αλήθεια είναι ότι
    είσαι μία αξιόλογη παρουσία λόγου
    και γραφής στην blogoπαρέα μας και
    φυσικά από την αγαπημένη Ζάκυνθο
    και πάντα το....κάνεις με..αγάπη το
    ποιητικό σου έργο και με καλή διάθεση
    πάντα.
    Συγχαρητήρια και πάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παύλο καλή σου μέρα απο μία σταθερά υπερ-ζεστή Ζάκυνθο.
      Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,προς το πρόσωπό μου.Τα γραψα και στου Γαβρίλη στο λέω κι απο εδώ.
      Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ & ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ γι αύριο , να τη χαίρεσαι!

      Διαγραφή
  9. καλημέρα Χαρά-)))
    δεν τις ήξερα αυτές τις λεπτομέρειες και ευχαριστώ που μου τις έμαθες.
    Μου θύμισες τον σεισμό του 78'....ήμουν μικρούτσικο αλλά θυμάμαι τον πανικό.
    Αγριο συναίσθημα το κούνημα της γης........
    πολλά φιλιά και εύγε για την ανάρτησή σου-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγριο δε λες τίποτα Κρίστα μου και ειδικά τότε αισθάνεσαι τη δική σου ανημπόρια να τ αντιμετωπίσεις!
      Πολλά φιλιά κι απο μένα. Και Καλό δεκαπενταύγουστο!

      Διαγραφή
  10. Έτυχε κάποτε να καταμετρώ χαλάσματα, πληγμένα σπίτια και ζωές από το χορό του Εγκέλαδου...
    Θυμόμαστε.

    Σε φιλώ Χαρά μου, αυτό!
    Z.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να μην χρειασθεί να καταμετρήσει κανείς άλλος ποτέ πληγές Ζαμπία μου...
      Φιλιά πολλά και γλυκά

      Διαγραφή
  11. Μωρό πράμα ήμουν όταν συνέβησαν.
    Δεν θυμάμαι τίποτα...συνειδητά. Γιατί υποσυνείδητα ένας Θεός μόνο ξέρει τι συγκράτησα από κείνη την κοσμοχαλασιά και τις μετέπειτα μέρες στ' αντίσκηνα όπου είχα ένα παραπάνω λόγο να κλαίω σπαραξικάρδια: πάνω στην αναμπουμπούλα είχε χαθεί η πιπίλα μου.
    Συγκινητική η ανάρτησή σου με ξαναπήγε στο τότε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Τι πέρασαν αλήθεια και πως βγήκαν δυνατοί απ όλο αυτό!!!!

      Φιλιά άπειρα απο το τώρα.

      Διαγραφή
  12. Χαρά μου δεν ήξερα λεπτομέρειες, είναι συγκλονιστικό! Όπως λες και στον επίλογο εύχομαι "ΠΟΤΕ ΠΙΑ" κι εγώ για όλο τον κόσμο! Με πολλή αγάπη για την όμορφη Ζάκυνθο! Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαντάσου λοιπόν Μαράκι, εσυ που αγαπάς τόσο τη Ζάκυνθο, ΤΙ ΧΑΘΗΚΕ!
      Αυριο με καλό και ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ, νάσαι γερη κι ευτυχισμένη!
      Φιλιά πολλά γιορτινά!

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ ολόψυχα Χαρά μου!!!

      Διαγραφή
  13. Εμεις οι θεσσαλονικιες λιγο μπορουμε να καταλάβουμε οσα περιγραφεις και να ταυτιστούμε με τους Ζακυνθινούς, μπραβο σου για το αφιερωμα, ωραιες οι ασπρομαυρες φωτογραφιες, μας πανε πισω στο χρονο, να μην ξεχναμε ποτέ και να ευχομαστε να μην ξαναρθουν τετοιες πικρές μερες, φιλιά πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι ΕΣΕΙΣ το νοιώσατε, το πληρώσατε ακριβά,το γνωρίζετε...
      Μακάρι Μαράκι να μην χρειασθεί να ξαναπληρώσουμε, ΔΩΣΑΜΕΡ! ΔΩΣΑΜΕ!
      Φιλιά πολλά και ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ,γι αυριο!!!

      Διαγραφή
  14. Έζησα στην Κεφαλλονιά 7 χρόνια και ήταν φυσικό να μάθω τα πάντα για τους σεισμούς...αυτό που έγινε το 53 ήταν πραγματικά "Η Χιροσίμα του Ιονίου"...
    Είδα άπειρες εικόνες καταστροφής στο μουσείο, άκουσα άπειρες διηγήσεις από ανθρώπους ακόμα τρομοκρατημένους θα έλεγα..
    Και δε φτάνει όσα έζησαν αυτοί οι άνθρωποι..το 92 που ήμουν εγώ εκεί, μετά από ένα δυνατό σεισμό (που σίγουρα το νιώσατε και στην Ζάκυνθο) και χιλιάδες μικροσεισμούς μετά(αδύνατον να μην το θυμάσαι) ...κάποιοι έπαιξαν άσχημο παιχνίδι στις πλάτες όλων μας...
    Κάποιοι "επιστήμονες" να πω?..από τη γνωστή ομάδα που τάχα προβλέπει τους σεισμούς, τότε προειδοποιούσαν πως θα ακολουθήσει κι ένας ακόμα μεγαλύτερος...τρόμος και φόβος και τα νεογέννητα τότε ιδιωτικά κανάλια να παίζουν συνέχεια τις Κασσάνδρες χωρίς να ντρέπονται στο ελάχιστο...
    Κάποιοι ποτέ δε σέβονται τίποτα...
    Μακάρι να μη ξαναζήσει κανένας άνθρωπος τέτοια φρίκη!!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι ακριβώς όπως τα λες είναι Μαρία μου.
      Οι παλιοί δεν ξέχασαν ποτέ,γιατί έχασαν ανθρώπους και περιουσίες μέσα σε δευτερόλεπτα, εμείς είμαστε αυτοί που ξεχνάμε κι εύχομαι να μην το ξαναπληρώσουμε.
      Οσο για τα υπόλοιπα που γράφεις και εκεί κυριολεκτείς. Οι επιστήμονες έγιναν Θεοί και παίζουν με τις αντοχές του κόσμου,προβλέποντας τα απρόβλεπτα!!!
      Φιλιά πολλά και ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ, νάχεις ΥΓΕΙΑ & να χαίρεσαι τους αγαπημένους σου.

      Διαγραφή
  15. Από μικρή άκουγα για τον σεισμό από ένα νιόπαντρο ζευγάρι που είχε νοικιάσει τον πάνω δώμα της γιαγιάς. Αυτό αρχές του ΄60. Είχε χάσει η Τασία τους γονείς της.
    Αργότερα έτυχε να γνωρίσω την Ιωάννα που γεννήθηκε το ΄52 ένα χρόνο μεγαλύτερη μου και μου έλεγε πως την αεροβάπτησαν δίνοντας το όνομα του πατέρα της, μια και δεν φαντάζονταν πως μπορούσε να ζήσει!

    Το πρώτο γεγονός είχε καταγράψει και τον φόβο μου για τους σεισμούς...

    Να μην τυχαίνει πουθενά τέτοιο κακό!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απο το στομα σου και στου Θεού τ αυτί, Αντιγόνη μου!!!
      Φιλάκια πολλά και γλυκά,σορόπι!!!

      Διαγραφή
  16. Συγκλονιστική η φωτογραφία!Όσο και το γεγονός. Η φύση είναι πάνω απ'όλους μας και δυστυχώς δρούμε χωρίς να την υπολογίζουμε. Ας ευχηθούμε να μη ξαναδούμε τέτοιες εικόνες ούτε στη χώρα μας, ούτε πουθενά στον κόσμο. Αυτόν τον καιρό έχουμε έντονη σεισμική δραστηριότητα σ'όλη την Ελλάδα και πολλά διαβάζουμε. Όμως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, οπότε ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας κι ας είμαστε προσεχτικοί. Τα φιλιά μου Χαρουλίτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΠΟΣΟ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ!!!και δε τόχαμε καταλάβει...
      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & απο εδώ,τα υπόλοιπα κατ ιδίαν, μην εκτιθέμεθα πανελληνίως...

      Διαγραφή
  17. Χαρά μου, αν η Ζάκυνθος έχει τέτοια ομορφιά, που βλέπω τις τελευταίες μέρες ΄έχοντας περάσει τέτοια καταστροφή, φαντάζομαι πως η Φλωρεντία της Ελλάδας θα ήταν καλύτερη και επιβλητικότερη απ' την Φλωρεντία της Ιταλίας!!!!!!
    Τα νέα σου τα διαβάζω, χρόνο να σου γραψω δεν έχω!!!!!
    Φιλιά πολλά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωρίς σωβινισμό,αλλά απο τις περιγραφές των γονιών μου και των προ του σεισμού φίλων, λέγεται οτι αν υπήρχε η παλιά Ζάκυνθος θάταν ωραιότερη της Κέρκυρας, που λατρεύω (ίσως γι αυτό ...γιατί μου θυμίζει κάτι που μόνο άκουσα και δεν έζησα ποτέ)
      Οποτε έχεις χρονο τα λέμε, δε βάζω απουσίες, οι διακοπές είναι να τις απολαμβάνεις και χαίρομαι που πέρασες καλά στον τόπο μου!
      Φιλιά πολλά κι απο μένα

      Διαγραφή
  18. Συγκλονιστική η σημερινή σου ανάρτηση, Χαρά μου και πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι παραπομπές σου. 'Εχω κι εγώ Κεφαλλονίτικο αίμα (από τον προπάππο μου!)και από μικρή είχα ακούσει αφηγήσεις για το μεγάλο κακό του '53. Αλλά πρέπει και οι νεότεροι να γνωρίζουν και όλοι μαζί να μην ξεχνάμε!!!
    Πολλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά ζητάς Μαριαννάκι...να μην ξεχνάμε...πότε το θυμόμαστε αυτό; Μόνο οταν φτάνει ο κόμπος στο απροχώρητο σε κάθε περίπτωση...
      Μακάρι να μην ξαναθυμηθούμε.
      Αυριο με καλό. Δεν γιορτάζεις επίσημα,αλλά ανεπίσημα ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ!
      Φιλάκια πολλά και γιορτινά

      Διαγραφή
  19. Kλησπέρα Χαρά μου.
    Να πω μόνο ότι η ανάρτησή σου είναι συγκλονιστική. Ξέρεις ότι τότε για δυό μέρες είμουν πάνω από τα νησιά και ρίχναμε τρόφιμα. Μου είναι αδύνατο να ξεχάσω ποτέ τι έβλεπα τότε μέσα από το αεροπλάνο. Θεέ μου να μην ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέτοια Κεφαλονίτικη μάζωξη δνε την είχα φαντασθεί αγαπημένε μου Ντένη.
      Ρίξε μια ματιά στα παραπάνω σχόλια...ούτε ένας Ζακυνθινός, αντίθετα μόνο Κεφαλλονίτες!!!
      Σ ευχαριστώ που διάνθισες εκτός απο το δώρο σου την ανάρτησή μου με την προσωπική σου μαρτυρία. ΠΟΛΥ ΠΟΛΥΤΙΜΗ!
      Οπως και το δώρο σου,που γι ακόμα μια φορά και δημοσίως, Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
      Φιλιά πολλά και την αγάπη μου, να περνάς καλά όπου κι αν βρίσκεσαι!

      Διαγραφή
  20. Ποτέ πια, γλυκιά μου...
    Ενώνω την ευχή μου με τη δική σου...
    Φιλάκια πολλά!!!
    Να περνάς όμορφα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννα μου γλυκειά
      κι εσυ νάσαι καλά και να μην έχεις να θυμηθείς ποτέ τέτοιες άσχημες καταστάσεις.
      Φιλιά γλυκειά μου και αύριο με καλό!

      Διαγραφή
  21. Μου ξύπνησες μνήμες απ΄ το σεισμό που έγινε εδώ στη Λευκάδα αρχές του 2000(2003 αν θυμάμαι καλά) παραμονές του δεκαπενταύγουστου(σε λίγες μέρες δηλαδή).Τότε που όταν ερχόταν η ΕΜΑΚ απ΄ την Αθήνα με το σκεπτικό να δει ισοπεδωμένη κι ερειπωμένη πόλη, δεν άνοιξε ούτε μύτη.Το ευτύχημα στα Επτάνησα τώρα πια αφού έζησαν μεγάλους σεισμούς, μπορούν να κοιμούνται ήσυχα με τέτοιους συντελεστές δόμησης που έχουν τώρα.Το βέβαιο είναι πως δεν έπρεπε να ΄χουν χαθεί τόσες ζωές για να ΄χει αυτό διαπιστωθεί.
    Αφήνω την καληνύχτα μου!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκο
      θυμάμαι πολύ καλά εκείνο το σεισμό της Λευκάδας , γιατί τον νοιώσαμε δυνατά κι εμείς κι οταν μάθαμε οτι ήταν στη Λευκάδα και ακούστηκε τόσο δυνατά,φοβηθήκαμε τα χειρότερα.
      Θυμάμαι και τις εικονες που μετέδιδαν τα τηλεοπτικά συνεργεία.
      Ευτυχώς δεν υπήρξε επανάληψη του '53 σε σάς και έυχομαι ποτέ να μην υπάρξει.
      Νάστε καλά,αν δε κάνω λάθος αύριο γιορτάζει το Νησί σας;
      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,ούτως ή άλλως

      Διαγραφή
  22. Πως να ξεχάσουμε βρε Χαρά μου; Και να θέλαμε νε ξεχάσουμε η ίδια η φύση φροντίζει να μας το θυμίζει κάθε τόσο.Ακόμα ακούω τη φωνή της δασκάλας μου "κάτω από τα θρανία παιδιά" στο πρώτο μεγάλο σεισμό που βίωσα το 65 στη Μεσσηνία. Η καταστροφή του 81 με βρήκε δίπλα στο επίκεντρο του εγκέλαδου στην Κόρινθο.Φρίκη και οργή.... γνώριζα την οικογένεια που καταπλακώθηκε στο ανοσιούργημα του Βραχατίου,είδα το ξενοδοχείο ΑΠΟΛΛΩΝ στο Λουτράκι ένα σωρό από μπάζα σίδερα και μπετά δεν διέκρινες πουθενά,η νεόδμιτη πολυκατοικία που έμενα με τα 30 και πλέον διαμερίσματα δεν έπεσε βέβαια,αλλά κατεδαφίστηκε γιατί ήταν επικίνδυνη κ.α.φρικιαστικά κι όμως δεν τιμωρήθηκε κανείς.Χάνονται ζωές,μένουν άνθρωποι στο δρόμο κι αυτοί συνεχίζουν.Ο μεγάλος σεισμός της Πάρνηθας με βρήκε στην Αθήνα να ξαναζώ τη φρίκη και την οργή,ξέρεις ότι υπάρχουν οικογένειες που ζουν ακόμα στα κοντέϊνερ; Η ευχή σου ΠΟΤΕ ΠΙΑ είναι και θα είναι επίκαιρη όσο συνεχίζουν μερικοί στο βωμό του εύκολου κέρδους να σπέρνουν κτίρια νεκροφόρες και να φτιάχνουν πόλεις τερατουργήματα.Καλό σου ξημέρωμα καρδιά μου! Φιλιά σε σένα και στη Φλωρεντία της Ελλάδας από μιά άλλη νεράϊδα του Ιονίου την Κυπαρισσία.Βούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βουλα μου
      δυστυχώς είμαστε στο σεισμικό τόξο της ίδιας φαρέτρας!
      Θυμάμαι ο,τι έχει συμβεί ανα την Ελλάδα απο τέτοια φαινόμενα και ευχομαι μέσα απο την καρδιά μου να μην αγωνιούμε ποτέ ξανά μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες να δούμε αν βγάλουν έναν ακόμα μικρό Ανδρέα ζωντανό! Οταν έχεις υποστεί καταστροφικές συνέπειες απο παρόμοιο γεγονός, νοιώθεις περισσότερο την αγωνία και τον πόνο του άλλου.
      Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου,οτι μυαλό δε βάζουμε εύκολα και το κέρδος υπερβαίνει σε αξία τον ανθρώπινο παράγοντα...ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
      Φιλιά πολλά κι αύριο με καλό!!!
      Την αγάπη μου

      Διαγραφή
  23. Κανένας τόπος να μη μετραει τετοιες καταστροφες και ποτε να μην υπαρχουνε τετοιες μαυροι επετιοι,η Ελλαδα εχει να θυμηθει πολλα τετοια,εχει πολλες κατστροφες και σε αρκετα μέρη της μακαρι να μην εχει αλλες...πολλα φιλια Χαρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πουθενά στον Κόσμο δεν ευχομαι να ξανασυμβεί γλυκό μου μπουγαρίνι, ούτε σεισμός,ούτε άλλη δοκιμασία ! Μακάρι,αλλά έλα που εμείς οι άνθρωποι κάνουμε τα ανθρωπίνως δυνατά να προκαλέσουμε τη Φύση!!!
      Να εισπνεύσεις δυνατά τη "συνονόματή μου",(μεγάλη μου Τιμή η βάφτιση!) για να νοιώσεις ένα φιλί ζεστό που σου στέλνω μέσα απο αυτήν το βραδάκι που σε τρελλαίνει το άρωμά τους και στολίζονται νυφάδες.
      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ.

      Διαγραφή
  24. Αυτή η ανάρτηση με κάνει να ανατριχιάζω , συνεχίζοντας την ανάγνωση στις εφημερίδες της εποχής , αντιλαμβάνομαι πόσα λίγα γνώριζα για τους σεισμούς του '53 στα Επτάνησα.Οι φωτογραφίες της εποχής δείχνουν καθαρά το μέγεθος της καταστροφής.
    Ετσι πρέπει να θυμόμαστε οτι συνέβη στον τόπο μας , έστω από καιρικά φαινόμενα. Αλλά εμείς σεβόμαστε τη φύση!!!
    Τι να σου ευχηθώ τώρα ; Ποτέ ξανά , ναι ποτέ και για κανέναν.
    Μόνο που βιώνουμε μικρούς , μεγάλους εσωτερικούς σεισμούς που μας ανακατεύουν την ψυχή και τα σωθικά και λέμε ως πότε!!
    Σε φιλώ Χαρά μου και σου εύχομαι τίποτα πια να μην χαθεί από τις ομορφιές του τόπου μας .
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΘΈΣΩ Σ ΌΣΑ ΠΑΡΑΠΆΝΩ ΓΡΑ΄ΦΕΙΣ ΝΙΚΟΛ ΜΟΥ,ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΛΙΤΆ ΚΑΙ ΆΚΡΩς ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΆ;;;
      Απλά επαναλαμβάνω την ευχή για όλη την ταλαίπωρη Ελλάδα ,αλλά και για όλο τον Κόσμο,γιατί στο τέλος αν προσέξεις απο τις καταστροφές που συμβαίνουν μόνο οι φτωχοί τις υφίστανται με όλες τις δυνατές απώλειες...
      Φιλάκια πολλά καλή μου κι αύριο με καλό!

      Διαγραφή
  25. Καλημέρα!
    Δεν ήξερα τι συνέβη και συγκλονίστηκα... Ποτέ ξανά και για κανέναν.
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οταν είσαι μικρός σε ηλικία και τόσο μακρυά απο έναν Τόπο δύσκολα σε φτάνουν πληροφορίες του παρελθόντος Ελλη μου.
      Νάσαι καλά και να περνάς χαρούμενα.
      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙ ΑΥΡΙΟ!

      Διαγραφή
  26. Δεν ξεχνάμε, Χαρά μου, δεν ξεχνάμε γιατί υπάρχουν Άνθρωποι να μας το θυμίζουν...
    ΑΦιλιά καρδιάς... (Α=Αληθινά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για πόσο ακόμα;;;;
      Αναρωτιέμαι Στεφανία, ακόμα και τα δικά μου παιδιά που ξέρουν,θα θυμούνται;;; Αμφιβάλω...

      Αυτό το "Α" που δεν είναι στερητικό, το αποθηκεύω στα πολύτιμα κι ανταποδίδω παρομοίως!

      Διαγραφή
  27. Καλησπέρα ξαδέλφη!Σήμερα επέστρεψα,καί μπήκα νά δώ τήν ανάρτησή σου.
    Πολύ μέ συγκίνησε.Θυμήθηκα τά λόγια τής μανούλας μου,όταν μού διηγούνταν πώς έζησε εκείνη τήν ημέρα,στήν πόλη τής Ζακύνθου,μικρή παιδούλα τότε,τόν σεισμό.Πώς έβλεπε ψηλά από τήν Μπόχαλη τήν πόλη γκρεμισμένη,νά καίγεται,τά ελαιόδενδρα νά ξεριζόνονται καί νά βγαίνουν φωτιές από τήν γη!Ποτέ,όσο ζώ,δέν θά τό ξεχάσω Χαρούλα μου!Καλό Δεκαπενταύγουστο!!Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι μνήμες Μιμίκα μου μεταφέρθηκαν, μεγάλωσαν και ζυμώθηκαν μαζί μας και τις κουβαλάμε και τις τιμάμε!
      Οι διηγήσεις είναι αξεπέραστες και συγκλονιστικές,πώς μπορείς να τις ξεχάσεις;
      Φιλιά πολλά αύριο με καλό και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Σ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΣΟΥ!!!
      Υγεία κι ευτυχία εύχομαι!!!

      Διαγραφή
  28. Καλημέρα Χαρά μου!και Χρόνια μας πολλά!!
    Ευαίσθητη ψυχή!!
    Καθε φορά με ξαφνιάζεις ευχάριστα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Η "εφιαλτική" ασπρόμαυρη φωτογραφία τα λέει όλα! Τι φρίκη.... Τι θρήνος....
    Δεν το "βίωσα" το τραγικό γεγονός λόγω ηλικίας αλλά, με την συγκινητική αυτή ανάρτηση σου κατάλαβα τόσα πολλά!!!!
    Στους δυο μεγάλους σεισμούς της Αττικής, έπαθα τρομερό σοκ. Πώς να τα βάλεις με τη φύση;
    Τη θαυμάζεις, τη χαίρεσαι, μα όταν "θυμώσει" ξέρει να γίνεται φονική!!!!
    Αυτόν τον τρόμο, θέλω να τον ξεχάσω.
    Καλό Δεκαπενταύγουστο, Χαρούλα μου...
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Πόσο ανίσχυροι νιώθουμε εμείς οι παντοδύναμοι τάχα μπροστα σε τόση δύναμη, πόσο μικρά τα έργα μας... Μακάρι να μη ζήσει άνθρωπος ξανά τόση καταστροφη!
    Όσοι έχουμε περπατήσει τον όμορφο τόπο σας αναλογιζόμαστε ,εκτός από την καταστροφή και τη δυστυχία, την ομορφιά που χάθηκε για πάντα. Ναι, η μοίρα καμιά φορά ζηλεύει την ομορφιά...
    Τέτοιες εκδόσεις είναι σπουδαίες,όπως και το μουσείο κρατούν και διασώζουν ότι μπορούν από όσα χάθηκαν και μας τα μεταφέρουν, έστω και σα μια μικρή γεύση.
    Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού Χαρά μου, φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Είμαι αδιόρθωτη! Αλλά πέστε κάτι...ποτέ δεν ξέρεις...