...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Τα κόκκινα παπούτσια












Τα κόκκινα παπούτσια

απο το βίβλιο της Κικής Δημουλά  "Εκτός  σχεδίου"
εκδ. Ικαρος 2004



Εχουμε πάνω  απο μία ώρα που δοκιμάζουμε παπούτσια.
Ασπρα. Αστραφτερα, χαρωπά, ανθισμένα παπούτσια. Πασχαλιάτικα. Παιδικά. Τεσσερα  πόδια  γευονται κατα κόρον το "καινούργιο" και το "αλλιώτικο" ,δοκιμάζοντας και απορρίπτοντας ό.τι  δε τους αρεσει, με το αιτιολογικό , αυτό με στενεύει...αυτό μου είναι μεγάλο... αυτό μου είναι μεγάλο και με στενεύει.  Εγω και ο υπάλληλος έχουμε κυριολεκτικά γονατίσει μπροστά σ΄αυτά τα  πόδια, προσπαθώντας να εντοπίσουμε που κείται το μεγάλο δάχτυλο, που κείται το ψεύδος. 
Κι άξαφνα, μέσα από ένα κουτί, κάνει τη μοιραία εμφάνιση ένα ζευγάρι κόκκινα κοριτσίστικα παπαρουνένια παπούτσια, μ’ ένα κόκκινο παιγνιδιάρικο κουμπάκι στο πλάι, αυτό που πιο πολύ έκαμε την καρδιά μου να σπαρταρήσει, να μικρύνει, να γίνει καρδιά παιδική, να ξανααισθανθεί. 
Ζωγραφική με χρωματιστά μολύβια by Hara


Ιπποτικά αμέσως φέρεται ο καιρός, παραμερίζει, για να ‘ρθει μπροστά μία σκονισμένη ιστορία, παλιά, πάλι με παπούτσια, με τα πρώτα παπούτσια που μ’ έκαμαν να κλάψω.
Πάσχα και πάντως μια εποχή που όλα ονομάζονταν «δύσκολα». Τα πράγματα δύσκολα, οι μέρες δύσκολες, η ζωή δύσκολη. Και τότε ακριβώς ήταν που αξίωσα ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια.
— Θα την πάω στο Μοναστηράκι, στον πατριώτη μου το μαστρο-Κούλη… Θα μας φτιάξει κάτι που να ‘ναι γερό και συφερτικό, ενέδωσε με τα πολλά ο πατέρας.
Θα κόντευε Μεγάλη Βδομάδα που με πήρε ένα απομεσήμερο να πάμε στο μαστρο-Κούλη. Οι νοικοκυρές ανέμιζαν στα παράθυρα, έπλεναν τζάμια. Καθώς τα ‘τριβαν με κομμάτια εφημερίδας, εκείνα έτριζαν, κι άστραφταν σα στα παράθυρα να κρέμονταν κλουβιά με τιτιβίζοντα χελιδόνια, και ήλιοι.
Απερίγραπτο ήταν το πόσο σφιχτά με κρατούσε από το χέρι ο πατέρας μου στις λιγοστές εξόδους μας, στους λιγοστούς περιπάτους μας. Σα να του ‘χα ξεφύγει και να ‘τρεχε χρόνια να με πιάσει. Και σα να με είχε πιάσει μόλις εκείνη τη στιγμή. Όμως, αυτή τη φορά, ήταν τόσο ευχάριστο αυτό το σφίξιμο. Σαν το εύθυμο εκείνο σφίξιμο που σου κάνουν τα καινούργια παπούτσια την πρώτη μέρα.
Αν με ρωτούσε κανείς πώς πήγαμε στο μαγαζί του μαστρο-Κούλη, από πού περάσαμε, εγώ θα του ‘λεγα, περάσαμε… περάσαμε… από κάτι κόκκινα παπούτσια, ύστερα πήραμε ένα μακρύ δρόμο κόκκινα παπούτσια, στρίψαμε μετά από κάτι άλλα κόκκινα παπούτσια, και φτάσαμε! Μα σα βρέθηκα στο μαγαζί του μαστρο-Κούλη ξέβαψε όλο το κόκκινο χρώμα κι όλη η χαρά από το όραμά μου. Από την πόρτα με πήρε μια χοντρή βαριά μυρουδιά πετσιού και προβιάς, έπεσε μέσα της η αναπνοή μου και πνίγηκε. Χάμω, σκουπίδια, σπάγγοι, καρφάκια, ένας λόφος με λογιώ λογιώ κατσούφικα κοψίδια δέρματα. Μια χοντρή βελόνα, σα μεγάλο καρφί, ανεβοκατέβαινε βαριεστημένη και στριγγλή και γάζωνε ένα εφιαλτικό παπούτσι.
Σα δήμιος εμφανίστηκε ο μαστρο-Κούλης, αναμερίζοντας μιαν αυλαία από κρεμάθες χοντροπάπουτσα, αντρικά τα πιο πολλά, τα κορδόνια τους τρεμούλιασαν σα νευρικά μουστάκια, και κάτω από τη χοντρή λαστιχένια τους σόλα σπαρτάραγε το κακόμοιρο το όνειρο μου. Κι αφού είπανε, χρόνια και ζαμάνια, ψυχρά κι ανάποδα, και αφού τώωωρα η Αργυρούλα, μπήκε στο θέμα πια ό πατέρας μου:
— Και τώρα, μαστρο-Κούλη, ας πάμε στο προκείμενο!
Με τούτο το «προκείμενο» πήρα να ελπίζω. Φαντάστηκα πώς το «προκείμενο» μπορεί να ‘ταν ένας άλλος δρόμος, ένα άλλο μαγαζί, το «καλό» μαγαζί του μαστρο-Κούλη.
— Από δω η κόρη, συνέχισε ο πατέρας μου, ό,τι θυμάται χαίρεται! Της θυμήθηκαν κόκκινα παπούτσια. Έχεις να μας δώσεις τίποτα κατάλληλο;
Και πριν προφτάσω ν’ ακούσω την απάντηση, η πατούσα μου βρέθηκε καθηλωμένη πάνω σ’ ένα βρομόχαρτο, κι από πάνω της ολόκληρος ο μαστρο-Κούλης, όλα τα χοντροπάπουτσα, να τη ζουλάνε μη και ξεφύγει. Πιο απειλητικό, το βάρος της λέξης «μπόλικα! μπόλικα», που σφυροκοπούσε ο πατέρας μου. Ένα κουτσομόλυβο σύρθηκε σαν κατσαρίδα γύρω γύρω της ενώ ο πατριώτης έλεγε:
— θα γίνουν αθάνατα!
Ανησύχησα.
— Δε θέλω αθάνατα, κόκκινα θέλω, ψέλλισα.
— Θέλε! αγρίεψε ό μαστρο-Κούλης, κάτι συνεννοήθηκε ιδιαιτέρως με τον πατέρα μου, και φύγαμε.
Ίσως σου κακοφανεί, μαστρο-Κούλη, αν τύχει και διαβάσεις αυτή την ιστορία, αλλά κι εγώ τι σου χρώσταγα να περάσω μια τόσο μαύρη Λαμπρή; Τι παπούτσια ήταν εκείνα που μου ‘φτιαξες; Κόκκινα δε σου είπα πως θέλω; Γιατί σώνει και καλά μουσταρδιά; Και γιατί τόσο χοντρό λάστιχο, βρε μαστρο-Κούλη; Τάνκς ήμουνα; Κι όλα αυτά καλά. Αμ’ εκείνο το κόκκινο κουμπί, στο Θεό σου, τι το ήθελες και το έμπηξες; Από πού ως πού κόκκινο κουμπί; Α, προτιμούσα να με γελάσεις παρά να με ξεγελάσεις. Έσκασα στο κλάμα.
— Βρε αχάριστο, φώναζε η μάνα μου, κι αν δεν είναι κόκκινο, είναι προς το κόκκινο… Τι παραπάνω θες; Δεν έχει κόκκινα κουμπιά; Άρα κόκκινα είναι.
Αναγκάστηκα να πειστώ. Και τι το περίεργο; Μήπως τώρα που λέμε «αναπνέουμε, άρα ελπίζουμε», το ίδιο δεν είναι; Κι ανήμερα το Πάσχα, στη λειτουργία της Αγάπης, με κρατάει πάλι ο πατέρας μου από το χέρι, κατηφορίζουμε για την εκκλησία. Εγώ με τα κόκκινα κουμπιά μου, αυτός με την κατάνυξη του, Χριστός Ανέστη σιγοψέλνει. Μπορώ να θυμηθώ και το παραμικρό της σκηνής εκείνης, ακόμα και τις στάλες από τα κεριά της Αναστάσεως στα πεζοδρόμια και στα μαρμάρινα σκαλιά, την αυστηρή παλάμη του πατέρα μου που με ζούλαγε ολόκληρη μέσα της, το πρόσεχε μην πέσεις, το δεν καταλαβαίνω γιατί εννοείς να ξεκινάς πάντα με το αριστερό, διόρθωσε το βήμα σου, άλλαξε το βήμα σου. Τα θυμάμαι όλα, και τους μικρούς μου πήδους κάθε τόσο για να βγει το δεξί μπροστά και να πάει το αριστερό πίσω, όλα, ακόμα και το πόσο μου μύρισαν οι πασχαλιές που αγόραζε μια γυναίκα σκυμμένη στο παράθυρο από έναν πλανόδιο ανθοπώλη.
— Άλλαξε το βήμα σου, ξανάπε ο πατέρας μου.
Κι εκείνη τη φορά έγινε το κακό. Πάνω στο πήδημα μπερδεύτηχαν τα πόδια μου, κι είδα το ένα κουμπί να διαγράφει μια κόκκινη τροχιά και να εξαφανίζεται. Τι κλάμα και τι ψάξιμο ήταν εκείνο; Δάκτυλος του Σατανά, δάκτυλος του Σατανά! έτριζε τα δόντια του ο πατέρας μου, καθώς έψαχνε χωρίς αποτέλεσμα, καθώς με άκουγε να κλαίω «ασεβώς». Δεν είμαστε πια για εκκλησία, «χρειάζεται καρδίαν καθαράν», και πήραμε πάλι τον ανήφορο. Μπρος εκείνος, με τα χέρια διπλωμένα πίσω στη μέση, να λέει, με κόλασες! με κόλασες!, πίσω εγώ, σα μονοσάνταλη, να κλαίω, να κλαίω.
Η μάνα μου, άμα άκουσε τι συνέβη, είπε μόνο:
— Τι λες… Κάτι τρέχει στα γύφτικα.
Μα καθώς με είδε να πετάω τα παπούτσια και να την ακολουθώ ξυπόλυτη και κλαίγοντας, τα έβαλε με τον πατέρα μου:
— Και συ ευλογημένε, πώς στην ευχή έψαξες; Με τα δικά μου τα μάτια; Ολόκληρο κουμπί!
Αλλά εκείνος είχε κιόλας ριχτεί με όλο του το είναι στην κάθαρση. Είχε πάρει μια Σύνοψη κι έψελνε, μουρμουριστά, μασουλιστά, με λοξό κάπως το κεφάλι και το χέρι κοντά στο στόμα, κάπως σα να εξιστορούσε με συντριβή στο αυτί του Κυρίου το πώς τον «κόλασα».
– Θέλω το ολόκληρο κουμπί μου, έλεγα τώρα εγώ μέσα στους οδυρμούς μου.
– Τι λες εκεί… Κάτι τρέχει στα γύφτικα, επανέλαβε η μάνα μου φουρκισμένη.
Και φορώντας μου τα παπούτσια με το ζόρι, με έσπρωξε βίαια στήν ξώπορτα, να πάω να παίξω.
Λίγα βήματα πιο πέρα στεκότανε η φιλενάδα μου η Πόπη. Με κοίταζε. Εγώ κόλλησα στον τοίχο, σήκωσα το ‘να μου πόδι, και το ‘κρυψα πίσω από το άλλο. Και στεκόμουνα έτσι.
Και τώρα, γονατισμένη ακόμα, λες και προσκυνούσα, αναπολώντας την τούτην την ανάμνηση, προσπαθώ να καταφέρω τη μικρή ν’ αγοράσει αυτά τα παπούτσια. Τα κόκκινα.
– Σου είπα, θέλω γόβα άσπρη!
– Μα τα κόκκινα είναι πιο πρακτικά.
– Δεν τα θέλω για πρακτικά, τα θέλω για ευχαριστήσιμα.
Και αποφασίζω. Και τα άσπρα και τα κόκκινα. Προηγουμένως τα εξετάζω προσεχτικά, δοκιμάζω να ιδώ, είναι καλά στερεωμένο το κουμπάκι τους, μην την ξαναπάθω. «Αθάνατα», βεβαιώνει ο υπάλληλος. Και φεύγω, έχοντας επιτέλους αποκτήσει ένα πραγματικό κόκκινο ζευγάρι παπούτσια, πασχαλιάτικο δώρο στα περασμένα μου.
"Ta Starάκια"
Ζωγραφική με χρωματιστά μολύβια ομοίως, by Hara, επίσης

Σ΄αυτό τον κεντρικό δρόμο, που φράζεις τη μύτη και το στόμα σου να μην πνίξουν τα καυσαέρια, είναι τρέλα να ισχυριστείς οτι μυρίζουν πασχαλιές. 
Κι όμως, εμένα μου μύρισαν.



125 σχόλια :

  1. Ειπαμε θα σε αναλαβω!Και λαμπαδα και παπουτσια στο χαρουλακι μου!
    και σε οτι χρωμα θελειιιις!Δε θα σε αφησω παραπονεμενο... <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σιγά μη το διάβασες όλο! Χαρουλάκι καταγγέλλω πως έγραψε πριν ολοκληρώσει!

      Διαγραφή
    2. ζηλευεις που ειμαι τελεια και γρηγορηηηηηηηηηη!

      Διαγραφή
    3. με κατηγορει οτι πηδαγα!!!!!.......Χαραααα πες της πως οχιιιιιι!

      Διαγραφή
    4. Σιγά μη σε ζηλέψω. Αν σε ρωτήσω κάτι από τη μέση δεν θα το ξέρεις!Πήδηξες!!!

      Διαγραφή
    5. χαχαχαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα

      Διαγραφή
  2. Είπα να κάμω μία σοβαρή ανάρτηση μπας και σοβαρευτείτε.Σας μάζεψα απο το φ/β που τα κάνατε μπάχαλο και ούτε κι εδώ βλέπω χαϊρι.ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗ ΔΗΜΟΥΛΑ τουλάχιστον!χαχαχαχαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε φτανει που δινουμε μια χαρμοσυνη νοτα εδω μεσα!!!!!!

      Διαγραφή
    2. Μμμ... θα σε μαρτυρήσω...

      Διαγραφή
    3. Άσε που έπρεπε να βάλεις ποίηση... στον πεζό λόγο το Μισιρλάκι μου μπερδεύεται!

      Διαγραφή
    4. Μισιρλάκι, Αν θες να δώσεις χαρμόσυνη νότα,υπάρχει και alter ego,πιο κοντά στο χαρμόσυνο ;)

      Διαγραφή
    5. μας φωναζει να ανεβασουμε την τηλεθεαση και μετα μας κραζει!

      Διαγραφή
    6. παιδί μου τι είσαστε κομσέρβα χειροκροτήματα;;;Δε θέλω αμερικανιές εγω
      Επι του έργου,καμία κριτική έχομεν ή δεν δίδομεν;;;

      Διαγραφή
    7. Ναιιιι...θέλετε να πάμε στο alter ego και να τα κάνουμε... μπάχαλο;

      Διαγραφή
    8. πφφφφφφ εγω ημουνα ετοιμη για απαγγελια και μουσικοχορευτικο διαλειμμα...

      Διαγραφή
    9. Ποια έκθεση; Που θα εκτεθούμε πάλι;

      Διαγραφή
    10. Θ απαγγείλει μαντινάδες και θα χορέψει Μαλεβιζιώτικο!

      Διαγραφή
    11. Χα..χα..δεν ξερει τιποτα Χαρα μου;... στη εσκασαν Μισιρλακιμισιρλακι.. πιο πανω επρεπε το στασιδι... αντε θα κατεβω και πιο κατω.. παλι μεταμεσονυχτια ξεσαλωσατε; τι θα σας κανω .. ουτε στα κλαμπακια να γυριζα...εχετε χαρη που βλεπω τον Μανεση στην Μυκονο..χα..χα..
      Χαρουλακι για τα κοκκινα λουστρινια στο επομενο στασιδι... χι.χι.. να μην πει πως το εκανε τσαμπα. το μικρό..

      Διαγραφή
    12. Μωρέ ξέέέέρει απλά κάνει το παπί;)

      Διαγραφή
  3. Λοιπόν εγώ θα σοβαρευτώ και θα μιλήσω για το έργο ή μάλλον για τα έργα σου Χαρουλάκι μου. Να δεις τι καλό κορίτσι είμαι! Ή σου πάει το κόκκινο ή σου πάνε τα παπούτσια...και γιατί όχι και τα δύο! Τα σταράκια τα έχουμε αξιολογήσει στο παρελθόν κι έχουμε πει πως είναι αριστούργημα. Ήρθαν όμως τώρα και τα κόκκινα λουστρίνια, τόσο χαριτωμένα και γυαλιστερά και τόσο κόκκινα... που μας εντυπωσίασαν! Πολύ όμορφα και τα δυο έργα σου και το κείμενο της Δημουλά (αν και ολίγον μεγαλούτσικο για την μικρά) ήρθε κι έδεσε κυριολεκτικά! Μπράβο και Εύγε σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανεις την καλη και την υπακουη!
      Ειδα και την σποντα σακοραφα!Αποχωρωωω...και σας αφηνω να πληξετε...

      Διαγραφή
    2. Πάνω που πήγα να χαρώ γαι το σοβαρό σχόλιο,να οι ηχηρές αποχωρήσεις!!!
      Τι να πω...δεν μπορώ να σας κάνω ζάφτι οταν είστε μαζί,τέλος!
      Μαράκι μουκι εγω το ψάχνω τι μου πάει,το κόκκινο ή τα παπούτσια, σίγουρα όμως η παρέα! Μην ξεχνάς πως δημιουργήθηκαν...
      Είναι αυτό που λέω,χρειάζομαι την άνωθεν προστασία!
      Χαίρομαι που άρεσαν (τα σταράκια δε τάχα βάλει στο μπλογκ και τόχαν παράπονο) και θεωρώ οτι το κείμενο της Δημουλά που ξυπνάει παρόμοιες παιδικές μνήμες,ήρθε να δέσει σαν το σιρόπι το γλυκό!
      ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΑΤΕ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ;)

      Διαγραφή
    3. Πως το συμπεραίνεις αυτό ε;;;

      Διαγραφή
    4. ????????????????????????????????????????????????????????????

      Διαγραφή
    5. Το ερώτημα ήταν για την μικρή παραπάνω... απλά μεσολάβησε το δικό σου σχόλιο.

      Διαγραφή
    6. Είστε τεράστια τρελοκομεία όλες τελικά!!! Χα χα χα!!! Ούτε να συγκινηθεί κανείς δεν μπορεί με εσάς!!! Κρίμα τα γράφει τόση ώρα η Χαρούλα...!!! Τσ τσ τσ... Τι να πω;

      Διαγραφή
    7. Βρε μικρό Κικίδι μου, είναι δυνατόν ν'αφήσουμε τα ματάκια σου να δακρύσουν; Δεν μας πάει η καρδιά! Τώρα αν δακρύζουν από τα γέλια...άλλο αυτό. Τώρα θα μας μάθεις!!!

      Διαγραφή
  4. ενα στασιδι για το Ρουλακι! και παω για υπνοοοοοοοοο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Μισιρλάκι που έφτιασες στασίδι για το Ρουλιώ μας! Βάλε δίπλα κι ένα ντιβανάκι να γύρεις κι εσύ να μην απομακρυνθείς πολύ. Έχουμε δουλειές με φούντες!

      Διαγραφή
    2. η κατασταση ειναι προχωρημενη........χαχαχαα

      Διαγραφή
    3. Καλέ πότε τα'γραψες εσύ αυτά και δεν τα'δα; Μιλάω εγώ τώρα... κι όταν λέω εγώ, εννοώ εμένα...μη μπερδεύεστε!χαχαχαχαχα.

      Διαγραφή
    4. Εμ αυτό θα πει νάχεις μάτια και στον κ... να βλέπεις και πίσω σου!!!
      Δεν μπορούμε όλες νάχουμε τις χάρες μου !

      Διαγραφή
    5. Καλέ τι θέλεις εδώ; Εγώ είμαι εδώ τώρα για σένα. Μη μας μπερδεύεις.

      Διαγραφή
  5. Πραγματικά Πάσχα και παπούτσια πάνε μαζί! Είναι ωραίο όμως να γίνονται τα ψώνια μας ξανά ένα σπουδαίο γεγονός. Ερωτεύτηκα τις ζωγραφιές σου! Να είσαι καλά Χαρά μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ μέσα απ'την καρδιά μου, Χριστινάκι για το τόσο όμορφο και συγκινητικό σου σχόλιο! Μακάρι να γινόμασταν πάλι παιδιά!
      α.α.

      Διαγραφή
    2. μαρη Βιλλιωτη ...πως καταντησες ετσι? σα ζακυνθινη ζαργαναααα χαχαχαα

      Διαγραφή
    3. Και που 'σαι ακόμη. Κάθε ταξίδι στην Ζάκυνθο, ένα βήμα πιο κοντά!

      Διαγραφή
    4. ...στη ζαργανοποίηση!!!!Είναι και τροφαντή...πρέπει να βρούμε άλλο ψάρι να της μοιάζει,δεν μπορέι να΄μαστε ίσα κι όμοια!

      Διαγραφή
    5. Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό...εντάξει;;;

      Διαγραφή
    6. η Ζαργανα και η τσιπουρα!
      η Ζαργανα και ο ροφος?
      διαλιεχτεεεεεεε

      Διαγραφή
    7. Δε ξέρω απο ψάρια καρντιά μου! και τη ζαργάνα την έμαθα επειδή ήθελα να διαπιστώσω εαν ταυτίζομαι. Ενα μπαμπάτσικο ψαράκι διάλεξε για το Βιλλιωτάκι,εσυ που ξέρεις απο καλό ψάρι...και καθαρισμένο και μαγειρεμένο!;)

      Διαγραφή
    8. ΒΑΚΑΛΑΟς χαχχααααααααααααα

      Διαγραφή
    9. Οχι μωρέ,αυτόν τον τρώω. Θα αισθάνομαι κάθε φορά οτι τρώω το Βιλλιωτάκι και δε θα μπορώ να τον απολαύσω...άλλο ψάρι,άλλο

      Διαγραφή
  6. Ισα που προλαβα δηλαδη το στασιδι.. εεεεε ; εσύ μικρά.. να πας για υπνο..εμεις τα νιατα να το ξενυχτισουμε..χι.χι
    Και εγω σοβαρα θελω να σου πω ΧΑΡΑ μου οτι τα κοκκινα λουστινακια με τρέλαναν καλε; πως γιαλιζουν ετσι;..:D
    Καλα πως βρηκες το κειμενο της Δημουλας και το ταιραιξες σαν ζευγαρι αυτό μονο εσύ θα μπορούσες..να το κανεις αλλα το κοκκινο ομως οπως βλεπω.. πηρε και εδωσε..με τα σπορτεξ σταράκια... εεεε αγαπη μου δεν θα τα αφηνες μονα τους και παραπονεμενα .. ας γινουν και αυτά διασημα..το δικαιούνται αφου βγηκαν απο τα χερακια σου και τα δύο... μάνα είσαι τα πονάς..!!!!::D
    πω.πω.. πολύ χαίρομαι που πηραν φωτιά τα κοκκινα.. καλο ξημερωμα ..μάτια μου φιλακιαααα θα ξανα ερθω εννοείται..!!!:k <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλίτσα μουυυυυυυυ!!!!!! Πόσο όμορφα τα λόγια σου, πάντα με συγκινείς. Είδες πόσα κόκκινα παπουτσάκια έφτιαξα; Ολούθε παπούτσια! Αναμένω τον Αύγουστο να μου δώσεις τα φιλάκια από κοντά.

      Διαγραφή
    2. α.α. (συγνώμη το ξεχνάω)

      Διαγραφή
    3. Εχω χασει επισόδια; η εχει γινει μεταψυχωση της ΧΑΡΑς στο Βιλλιωτάκι οεο;

      Διαγραφή
  7. Πάντως εγώ ψηφίζω και τα δύο !!!! Είναι καταπληκτικά !!!! Μπράβο Χαρά !!!!
    Τα φιλιά μου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ε τώρα αν πω ότι καταλαβαίνω το διάλογο που κάνετε θα πω ψέμματα δεν πειράζει όμως γιατι εκείνο που σίγουρα βλέπω είναι πως περνατε καλά!!!! Τώρα για τα παπουτσάκια τι να πω ζηλεύω τα χεράκια σου τέλεια ειναι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Που να καταλάβεις τα ζαβά Κατρίνα μου! Ό,τι περνάμε καλά ούτε συζήτηση. Δεν ξέρω αν είναι τέλεια τα χεράκια μου αλλά σίγουρα είναι ασυγκράτητα αυτόν τον καιρό. Σ'ευχαριστώώώώώώώώώώώ.
      α.α.

      Διαγραφή
  9. Υπέροχα τα κόκκινα παπούτσια σου!!!! Ένα σοσονάκι με δαντέλα το θέλανε όμως.
    Τα υπέροχα σταράκια σου νομίζω ότι τα έχω δει στο fb. Το κείμενο της Δημουλά το είχα ξαναδιαβάσει ( μου είχε μείνει το κλουβιά με τιτιβίζοντα χελιδόνια ) Έτσι ήξερα από την αρχή ότι αυτό το ψυχολογικό σοκ δεν το πέρασες εσύ.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκό μου Κυκλάμινο, πίστεψέ με έχω περάσει πολύ χειρότερα σοκ απ'αυτά...χαχαχα. Και μόνο αυτό που ζω τώρα να βάλεις! Έχω μπει στο σώμα της Βιλλιώτη! Μεγάλη εμπειρία! Όπως και να'χει χαίρομαι που σου άρεσαν και τα παπουτσάκια μου και το κείμενο! Φιλάκιαααααααα
      α.α.

      Διαγραφή
  10. Τη ωραια που ζωγραφίσεις ..τελεια ..πραγματικα και τα
    δυο έργα είναι πολύ άμορφα !!!
    καλα Σαββατοκυριακο να εχεις Χαρα μου ...φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την την μικρή Ολλανδέζα! Σ'ευχαρισώ πολύύύύύύ! Την αγάπη μου και τα φιλιά μου.
      α.α.

      Διαγραφή
  11. Δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω! Τα μοναδικά παπουτσάκια σου ή την υπέροχη ιστορία; Τι από τα δύο έδωσε φως και έμπνευση στ' άλλο; Ό,τι και να ήταν, το αποτέλεσμα σαγηνευτικό!

    Καλό Σαββατοκύριακο και τα φιλιά μου! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είθε Νατάσα μου να ήμουν η συγγραφέας του κειμένου. Θα δεχτώ τα εύσημα μόνο για τις ζωγραφικές μου ικανότητες που κι αυτές, καθότι ταπεινή, δεν τις θεωρώ τόσο σπουδαίες όσο μου λέτε. Το σχόλιό σου μου έδωσε μεγάλη χαρά πάντως. Να'σαι καλά.
      α.α.

      Διαγραφή
  12. Σταράκια έχουμε κι εμείς -δυο ζευγάρια μάλιστα- κι έχω διαβάσει κάθε κορδονάκι και ραφή τους... Αυτα τα κόκκινα λουστρινάκια όμως , μαζί με το υπέροχο κείμενο, μας πάνε κατευθείαν χρόνια πίσω, τότε που τα περιμέναμε κάθε Πάσχα τα καινούρια μας λουστρίνια και καμαρώναμε τη γυαλάδα τους για λίγο, μια που γρήγορα τα στολίζαμε με γραντζουνιές...
    Μας μαγεύεις πάντα με τα καλούδια σου! Φιλιά πολλά, καλό ανοιξιάτικο Σαββατοκύριακο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σταράκια έχετε...γλυτσίνιες έχετε όμως; Και να'χετε σαν τη δική μου δεν είναι! Δεν ξέρω που κολλάει αλλά ήθελα να το πω!χαχαχαχα. Φιλάκια πολλά Νικούλα μου!!!!
      α.α.

      Διαγραφή
    2. αυτο με τη γλυτσινια ...καλα που δε το προχωρησες χαχαχααααααααα

      Διαγραφή
  13. Τώρα αν σου πω ότι έχω φυλαγμένα τα πρώτα παπουτσάκια της κόρης μου της Ειρήνης και είναι ολόιδια; Κόκκινα, κατακόκκινα της φωτιάς, δερμάτινα και δεμένα από το λουράκι με κόκκινη κορδέλα μέσα στο κουτί με τα στέφανα μας..με συγκίνησε η εικόνα γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί να μη σε πιστέψω! Είσαι κι εσύ, Αχτίδα μου, ευαίσθητη όπως κι εγώ! Αχ πόσο συγκινούμαι!!!
      α.α.

      Διαγραφή
  14. Ουφ! Και πάνω που είχαν αναμειχθεί ωραία-ωραία η συγκίνηση με το χαμόγελο και η αναπόληση με το δάκρυ, κάνω το "λάθος" να διαβάσω και τα σχόλιά σας!
    Αχαχαχαχα! Δεν υπάρχετε! Τρελοκομεία, όλες σας! Λοιπόν, τα προσπερνώ όλα (ναι και την υπέροχη Δημουλά!) και μένω στα έργα σου!
    Σου έχω ξαναγράψει νομίζω πως αγαπώ τις σκιάσεις, τις πτυχώσεις στα υφάσματα, οπότε τώρα πρόσθεσε και τις "γυαλάδες"!
    Μπράβο, Χαρουλίτα μου! Νομίζω πως μπορώ να απλώσω το χέρι μου και να τα... αρπάξω! ;-)
    ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά και... κατακόκκινα!
    <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχαχα...εδώ θα βγάλω τ' αποθαμένα μου...σιγά μην είμαι θερμή!(αυτό το λέω εγώ)
      Σ'ευχαριστώ πολύ...τέλος.
      α.α.
      αχαχαχαχαχαχαχαχα(κι αυτό εγώ το λέω)

      Διαγραφή
    2. Γιατί καλέ στο κοριτσάκι;;;;Μη δεις κι αγαπάω καμιά ιδιαίτερα,μαύρο φίδι που την έφαγε! Μα τόσο ζήλεια;;;
      Για σε παρακαλώ ανακαλέσου στη θερμότητα και σβήσε το παραπανίσιο το καταλάβαμε πόσο αποφασισμένη ήσουν.

      Διαγραφή
    3. Εγώ ζηλεύω;;; Εγώ;;; Πως σου πέρασε απ'το μυαλό;

      Διαγραφή
    4. Ωχ,δεν το ήθελα ήταν τυχαιιιίοοο!!!

      Διαγραφή
  15. Ωραια τα κόκκινα starακια δεν λέω.... Αλλά αυτά τα κόκκινα λουστρινια είναι μοναδικά!!!!! Έργο υπέροχα φτιαγμένο που σε όλους έχει κάτι να θυμίσει απο τα παλιά..... ήρθε και αυτο το υπέροχο κείμενο και έφερε δάκρυα στα μάτια!!!! Να'σαι πάντα καλά Χαρούλα μου να δημιουργείς και να μας "ταξιδεύεις"!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Βικούλα με τσι ευαισθησίες σου και τσι κοινές μας αναμνήσεις! Πολλά φιλιά και τσις δυο σας!

      Διαγραφή
    2. χα..χα.. Κρητη ..Κρήτη.. που θα πηγαινες; θα κολούσες το τσί....

      Διαγραφή
  16. Νάμαι και γω και σου λέω πως ίσως είναι μια απο τις πιο δυνατές αναρτήσεις σου, γιατί ταυτίστηκα με όλες τις κινήσεις, με όλα τα δρώμενα από την παραγγελία μέχρι τη στάση των γονιών, συγχαίρω τη μαμά στην αντίδρασή της,
    αλλά αυτό της κ.Δημουλά, συγγνώμη δεν το κατάλαβα, θεωρώ πως όλο το κείμενο είναι δικό σου, κι ας το τονίζεις εσύ.
    Ίσως γιατί διαβάζοντας ,,,ήρθε στη μνήμη μου ένα ζευγάρι κόκκινο με λευκό παπουτσάκι, με χρυσή αγκράφα στο κούμπωμα,θα πρέπει νάταν 32 νούμερο, δώρο απο την αδερφή μου Μαρία, από τον πρώτο της μισθό στα μεταλλεία.Νομίζω...πως δεν μπορώ να τα ζωγραφίσω, όπως η θύμησή μου είναι σαν να τα ζωγράφισα κιόλας.Και φυσικά και η συνέχεια που κάθε μήνα δεν παρέλειπε στην πληρωμή της να αγοράσει με αγάπη το δώρο της.
    Αχ βρε Χαρά, μπορεί τότε ναταν μόνο το κουμπι κόκκινο, αλλά ξέχασες τις κόκκινες γόβες;Αρα σου πάει το κόκκινο!
    Δεν εχω να προσθέσω τίποτα άλλο, με συκίνησες!
    Τα σταράκια τα είχα δει, τα λουστρινάκια τα χαζεύω στο σχέδιο και τη γυαλάδα τους,
    εύχομαι ολόψυχα, κάποια χρόνια μετά να ψάχνεις στα παπουτσάδικα κόκκινα λουστρίνια μινιατούρες για γενέθλια!
    την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαρβαρούλα μου πολύ με συγκινείς που δεν πίστεψες πως είναι της Δημουλά το κείμενο. Είπα να σας μπερδέψω να δω θα αναγνωρίσετε τον γραπτό μου λόγο; Η αλήθεια είναι πως έχω πολύ δυνατή πένα και δεν έχει γεννηθεί ακόμη η Δημουλά που θα με ξεπεράσει! Μη κοιτάζεις που'μαι ταπεινή και βγαίνω με ψευδώνυμα τύπου... ''Αλκυόνη Παπαδάκη'', ''Χαλίλ Γκιμπράν'', ''Διονύσιος Σολωμός'' κλπ. Τώρα εγώ να σου πω δεν κατάλαβα αυτό το τελευταίο με τις μινιατούρες...για ποια γενέθλια μιλάς; Μη μου πεις; Από τώρα;;;;;;;;;

      Διαγραφή
    2. το είχα καταλάβει...πως εσύ κρυβόσουν..., αμ πώς!!!
      ΟΣΟ για τις μινιατούρες, ε, μα γιατί άλλο, για εγγονάκια μιλάω!

      Εδώ θάμαστε να της το θυμίσουμε όταν έρθει η ώρα!
      φιλια πολλά, Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

      Διαγραφή
  17. Και ποιος δεν περίμενε καινούρια παπούτσια το Πάσχα Χαρούλα μου; Δεν σου κρύβω πως κι εγώ κατα βάθος ονειρέυτηκα πολλές φορές κόκκινα λουστρίνια αλλά ποτέ δεν κατάφερα να αποκτήσω... Εντάξει, μουσταρδί δεν είχα ποτέ ευτυχώς...!!! Τα έργα σου πάντως είναι άψογα, άλλωστε και η δασκάλα με το σχόλιό της μας κάλυψε όλους νομίζω!!! Φιλιά πολλά πολλά αγαπημένη μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε τι θα έλεγες εσύ για τη δασκάλα; Τόση αγάπη μου της έχεις.. αλίμονο! Όχι πως με νοιάζει...καρφάκι δεν μου καίγεται. Σιγά μη κάνω ζήλιες σαν και τσι δικές τσι. Φιλιά κι από μένα Κικίδι μου!!!
      α.α.

      Διαγραφή
    2. Καλά εδώ έγινε της κακομοίρας!!!Πόσο Θεότρελες είστε;;;; Χα χα χα!!!

      Διαγραφή
  18. ...το χάρηκα!

    ...και η πασχαλιά!!!!!!!!!! Λαμπερή!

    Εδώ, ούτε που σχίστηκαν τα ματάκια της...

    Φιλιά,
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ το χάρηκα Υιώτα μου... Κάντε υπομονή και θα σας έρθει κι εσάς η Άνοιξη!
      Φιλιά
      α.α.

      Διαγραφή
  19. Un lavoro splendido e dolcissimo cara amica Gioia, pura poesia! Spero con tutto il cuore che tu stia bene e che il periodo difficile che hai attraversato sia passato. Sono molto felice che tu sia tornata con le tue meravigliose opere! Ti abbraccio forte forte e ti mando un grande bacio dall' Italia!
    Annarita

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να σας πω και τι να σας εξηγήσω τώρα εσάς!:$

      Διαγραφή
    2. Μia cara amica Annarita
      Grazie per le tue belle parole e i tuoi aunguri.
      Sono tornata con voi e sono molto felice di questo! <3
      Un abbraccio forte anche da me.
      Tanti baci
      Gioia-Χαρά

      Διαγραφή
  20. Geniales!!!!!Esos zapatos de charol rojo no se pueden plasmar mejor.
    Bss.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Υπέροχα παπούτσια έφτιαξες Χαρά μου! Και δένουν τόσο πολύ με το κείμενο της Δημουλά. Μ'αρέσουν πάρα πολύ και εντυπωσιάζομαι όταν διαβάζω ''με χρωματιστά μολύβια'' ότι έγιναν. Τι είναι αυτά τα μολύβια και δίνουν τόση αληθοφάνεια στη ζωγραφική; Ναι καλά ξέρω αν δεν ήταν το χέρι σου...αλλά με μολύβια; Είσαι φοβερή....Μπράβο
    Να σαι καλά και ευχαριστώ που απολαμβάνω τις αναρτήσεις σου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννούλα μου... αλίμονο να μη με απολάμβανες... καθότι κουνημένη κι εσύ όπως κι εγώ...χαχαχαχαχα. Τα μολυβάκια είναι απλά ξύλινα μολυβάκια τυλιγμένα με μαγεία! Με μάγεψε η δασκάλα μου και τ'αγάπησα κι εγώ. Ξέρεις ποια είναι η δασκάλα μου ε; Μια καταπληκτική, εξαιρετική... ανεπανάληπτη! Τώρα αυτή θα ντρέπεται που τα λέω αυτά, ντροπαλούλα γαρ και ταπεινή σαν κι εμένα αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ!!! Φιλάκια άπειρα!!!
      α.α.

      Διαγραφή
    2. τι να πρωτοπουμε γι αυτη τη δασκαλα και τι να πρωτοθυμηθουμε ,,,,Ολοενα διπλα μας,καλλιτεχνικο μας στηριγμα.Ολουθε αγαπη και συγκινηση........

      Διαγραφή
    3. Ασε ο,τι και να πούμε θα την αδικήσουμε,εχει τσι χάρες ούλες!!!!

      Διαγραφή
    4. τι να πρωτοπουμε γι αυτη τη δασκαλα και τι να πρωτοθυμηθουμε ,,,,Ολοενα διπλα μας,καλλιτεχνικο μας στηριγμα.Ολουθε αγαπη και συγκινηση........

      Διαγραφή
    5. Αυτό ξαναπές το Μισιρλακι μου...χαχαχα.

      Διαγραφή
    6. Μισιρλακιμισιρλακι ... πες κι αλλα.. πες κι αλλα...οοοοχι δεν κουρστικα που εφτασα.. μερχι εδώ... παω και πιο κατω αμα λαχει..

      Διαγραφή
  22. Τι κείμενο!!
    Υπέροχα τα έργα σου, Χαρά μου και ταίριαξαν υπέροχα με την ιστορία.
    Φιλιά πολλά, καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Έλλη μου! Συγκινούμαι κι εγώ τώρα που το βλέπω με τα μάτια των δικών σας σχολίων! Όχι πως έχουν μάτια τα σχόλιά σας... (αχ μου'ρθε συνειρμικά ο Κούλης εικόνα μπροστά μου και σκιάχτηκα), λογοτεχνικά το λέω...Φιλάκια πολλάάάάάάάάά΄!

      Διαγραφή
    2. Χριστιανή μου θα μου κλείσεις το μπλογκόσπιτο...άκου ο Κούλης!!!!Τι γκαντεμιά θα με βρεί άραγε,φτου, φτου,φτου μου

      Διαγραφή
    3. Ξέχασα το α.α. Χαρουλάκι εσύ δεν προλάβαινες ν'απαντήσεις στα σχόλια και τώρα μου κάνεις περαντζάδα;;;

      Διαγραφή
    4. η αλήθεια είναι οτι το κάνω μεταξύ συνεχών πήγαινέλα λόγω ακράτειας,αλλά χαλάλι σου...ζωγραφίζεις απόψε!!!!

      Διαγραφή
  23. Τα κόκκινα παπουτσάκια !!!!!!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ!!! Είναι αληθινά με την μοναδική γυαλάδα τους την ζωντανή τους παρουσία που σε προκαλεί να τα κλέψεις , να τα αγγίξεις .να τα χαιδέψεις....Χίλια μπράβο για αυτήν την φοβερή σου ικανότητα Θαυμάζω και τα σταράκια βεβαια που δεν υπολείπονται των άλλων ,αλλά να τα κόκκινα με την μπαρετούλα μας στέλνουν πίσω στα παιδικά μας χρόνια ,αν και εγώ ποτέ δεν είχα κόκκινα η μαμά μου πάντα προτιμούσε τα μαύρα και τα άσπρα!! Να είσαι καλά και να μας δείχνεις τέτοιες τελειότητες!!! Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά καμιά μας δεν είχε κόκκινα παπούτσια! Με τον καημό θα μείνουμε όλες. Τι συντηρητικές μαμάδες! Ολοένα εκνευρίζομαι που το σκέφτομαι! Εσύ Έφη μου θα πεις εμένα για τελειότητες; Εγώ τι είμαι μπροστά σου; Ένα ταπεινό χαμομηλάκι! Κι αυτό παραλίγο να το πατήσουν αλλά τη γλίτωσε από σπόντα. Να τώρα που το σκέφτομαι πάλι... συγκινούμαι!!!!!!!!!!
      α.α.

      Διαγραφή
  24. Δεν είναι μόνο οι ζωγραφιές σου που μαγεύουν, είναι και τα γραπτά σου που με κάνουν να κρέμομαι στην κυριολεξία απ' την πένα σου. Εξαιρετική η παρουσίαση των υπέροχων παπουτσιών σου. Νάξερες τι μου θύμησες τώρα..... Μου είχαν φτιάξει κι' εμένα κάποτε παραγγελία παπούτσια (με την πατούσα στο χαρτί!), στον γιο του παπά της ενορίας μας που ήταν τσαγκάρης. Τι παπούτσι κι' εκείνο, σαν να είχα βαριά παραμόρφωση στα πόδια και μου φόρεσαν ορθοπεδικά και μάλιστα σιδερένια!!! Είχε σβηστεί τελείως απ' τη μνήμη μου αυτό το περιστατικό και το ξανάζησα με τη δική σου ιστορία.
    Σου στέλνω μια ζεστή αγκαλιά και φιλάκι γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ κρεμασμένη Φιλία μου; Θα ξεχειλώσω η έρμη! Καλέ της Δημουλά λέμε είναι το κείμενο. Όχι πως δεν μπορώ να γράψω του ιδίου επιπέδου αλλά θέλω να'μαι δίκαιη απέναντι στην συναδέλφισσα. Έτσι είμαι, έτσι ήμουν...έτσι γεννήθηκα. Με την δικαιοσύνη σιαμαίες! Ποτέ κανέναν εγώ δεν έβλαψα... πόσο μάλιστα την Δημουλά που ούτε και την ξέρω την γυναίκα εδώ που τα λέμε. Με'κανες και γέλασα όμως με τα ορθοπεδικά σου παπούτσια! Να'σαι καλά Φιλία μου. Σε απολαμβάνω πάντα!
      α.α.

      Διαγραφή
  25. Δεν θυμάμαι να είχα κόκκινα παπούτσια αλλά θυμάμαι τον μπαμπά μου που έπαιρνε της κόρης μου κάθε χειμώνα κόκκινα μποτάκια. Τα παπουτσακια σου Χαρά μου μοναδικά, να είσαι καλά κοπέλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είχες, στο λέω εγώ! Καμιά μας δεν είχε, εσύ θα'σαι η εξαίρεση; Τουλάχιστον γλίτωσε το παιδί.χαχαχα. Σ'ευχαριστώ Κατερινάκι!

      Διαγραφή
  26. Τι λαμπερά κόκκινα λουστρίνια είναι αυτά???!!!!Πραγματικά, υπέροχα!!! Ούτε εγώ είχα ποτέ κόκκινα παπούτσια, αλλά θυμάμαι που τα έβλεπα στου 'Μούγερ'και μου άρεσαν πολύ! Και τα σταράκια σου δεν πάνε πίσω, Χαρά μου, πολύ πετυχημένα!! Χάρηκα πολύ και το τόσο ταιριαστό κείμενο (ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει ποτέ Δημουλά!).
    Φιλιά και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμ δεν το είπα, το είπα.Ούτε εσύ είχες! Απορώ σε ποιους τα πουλούσαν αυτά τα κόκκινα παπούτσια!Όσο για τη Δημουλά, μη στενοχωριέσαι Μαριάν μου, καμιά δεν έχει διαβάσει! Βεβαιωμένο!
      α.α.

      Διαγραφή
  27. Υπέροχο το κείμενο της Δημουλά, μα ακόμα πιο υπέροχα τα έργα σου!
    Εξαιρετικά και τα δυο!!
    Φιλιά πολλά Χαρά μου και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μη ρωτήσω αν είχες κόκκινα παπούτσια Μαρία μου ε; Κρατώ τα καλά σου λόγια και φεύγω συγκινημένη!
      α.α.

      Διαγραφή
    2. Χαχα...και με έκανες να τρομάξω...πάει σκέφτηκα δε βλέπω καλά πια και νόμισα πως τα έργα ήταν της Χαράς..
      Χαρά μου, ναι, κάποτε είχα κόκκινα παπούτσια και να μου επιτρέψεις να ευχηθώ και στη Μαρία καλή Ανάσταση από δω!

      Διαγραφή
  28. Να ενημερώσω προς πάσα παρεξήγηση πως απ'αυτή την ώρα και για τούτη μόνο την ανάρτηση (και για τα έως τώρα σχόλια) μου ανατέθηκε ν'απαντήσω σε όλους τους σχολιαστές για λογαριασμό της Χαρουλίτας η οποία διανύει περίοδο θρησκευτικής κατανύξεως και ανοιξιάτικης ραστώνης...και των επακόλουθων αυτής. Ως εκ τούτου και επειδή είναι γνωστό το φιλότιμό μου, ανέλαβα να την αντικαταστήσω για να μην αφήσει τους θαυμαστάς της αναπάντητους! Θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιά της, τόσο όσο να μη καταλάβετε τη διαφορά...χαχαχα. Χαρά μου ελπίζω να μου μιλάς και μετά απ'αυτό! Αντ'αυτής (α.α. για συντομία), λοιπόν, ξεκινάω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε άρχισαν ακόμα οι θρησκευτικές μου υποχρεώσεις βρε χαμένο.Τι μαθαίνεις τόσα χρονια κοντά μου;;; Ουτε σε ραστώνη βρίσκομαι,αντίθετα μ έεχει πιάσει η ΑΝοιξη για ττα καλά, κι έχω φουσκοδεντριές!!!
      Απλά εχω ανααλάβει τα βάρη της οικογένειας και ρπέπει να πληρώσω άμεσα τις υποχρεώσεις...βλέπεις Για μας τα ντόρτια κι οι διπλές και γι άλλους οι εξάρες :$

      Διαγραφή
    2. Είπα να σε δικαιολογήσω και να το πω διακριτικά. Τι θες να πω; Πως μ'άφησες στο πόδι σου γιατί έχεις φουσκοδεντριές;

      Διαγραφή
    3. Εμ "ανοιξιάτικη ραστώνη" τώρα και με τις ...παπαρούνες ;) τι θα λέει ο κόσμος;;;;

      Διαγραφή
    4. Τι θα λεει ματια μου ο κοσμος; σαν και μενα θα ρωταει τι ειναι η ραστώνη... τι ειναι το σ.σ. και όλες τις απορείες που αποκομησαμε ερχομενες εδώ.. χα..χα..
      παντως κλαπ κλαπ επαξια στάθηκες στο ποδι της Μαράκι μου.. !!αφού παθαμε και εμεις διχασμο προσωπικοτητας με ποιαν μιλάμε γ.μ.τ;...χα..χα..χα......σ.σ.

      Διαγραφή
    5. Ρουλίτσα μου τα εξηγώ όλα σ'αυτό το τελευταίο μου σχόλιο. Την αντικατέστησα γιατί βαριόταν (και καλά είχε πολλές δουλειές) και το α.α. (όχι σ.σ.χαχαχα) σημαίνει αντ'αυτής σε συντομία. Για να φαίνεται πότε μιλάω εγώ για μένα και πότε για το Χαρουλάκι. Όλα νοικοκυρεμένα γιατί είμαστε και σοβαρές κοπέλες!

      Διαγραφή
    6. α.α. ...βρε τι μαθενει κανεις εδώ μεσααααα.. ξεφτερια θα γινουμε..χι..χι και νοικοκυρες.. μαζι... αχτυπητο δίδυμο.!!!

      Διαγραφή
    7. Αυτό το "σοβαρές κοπέλες" δε χρειάζεται να το ξαναπείς,ΦΑΙΝΕΤΑΙ :$
      Ποιός έχασε τη σοβαρότητα που λένε να τη βρούμε εμείς;^_^

      Διαγραφή
  29. ΧΑΊΡΟΜΑΙ που το αντ' αυτής, σημαίνει πως έχει πολλές δουλειές και απαντάς για χάρη της!

    ΧΑΊΡΟΜΑΙ, χαιρομαι!
    να είστε όλες / όλη η παρέα σας καλά!!!
    φιλιααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου και σένα αδέρφι μου...χαιρομαι και εγώ που ειμαστε μια ωραια ατμόσφαιρα εδώ..!!! φιλακιααααα

      Διαγραφή
    2. Μόνο εσείς οι δυο μας καταλαβαίνετε...:$

      Διαγραφή
  30. Συγχαρητήρια Χαρά μου για τα έργα... Εύγε άψογα! ;)
    Και μια και απαντά η Μαρία- δασκάλα σου, θέλω να την συγχαρώ για τη διδασκαλία, πραγματικά άψογη δουλειά! :D
    ΑΦιλάκια πολλά πολλά Χαρά μου όπως και σε όλη την όμορφη παρεούλα σου και καλές Πασχαλινές προετοιμασίες!!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Στεφανία
      τα παιδία παίζει γενικώς και ειδικώς και πολύ το γουστάρουμε! Χαίρομαι που κι εσυ τ αποδέχθηκες.
      Σ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια
      Σου εύχομαι απο καρδιάς μία όμορφη Πασχαλιά με την οικογένεια κι όπως η Φύση αναγεννάται,έτσι και οι ελπίδες όλου του Κόσμου!
      Φιλιά πολλά κι οσονούπω Αναστάσιμα!<3<3<3

      Διαγραφή

Είμαι αδιόρθωτη! Αλλά πέστε κάτι...ποτέ δεν ξέρεις...