...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020

Ένα αλλόκοτο Καλοκαίρι, αλλά...

Αγαπημένοι μου φίλοι, φαίνεται το 2020 επιθυμεί διακαώς να μείνει στην ιστορία ,σαν μια κόμα μαύρη της σελίδα,δυστυχώς.
Κοπιάσαμε όλοι τόσο πολύ, κλειστήκαμε στο καβούκι μας κατά πώς μας διέταξαν, δυσκολευτήκαμε, αγχωθήκαμε, ο φόβος έγινε καθημερινός σύντροφος και το αυτί εστίαζε στον αριθμό των καθημερινών κρουσμάτων. Κι εκεί που πιστέψαμε οτι τη σκαπουλάραμε...αντακάπου απ την αρχή!
ο φόβος ξανάκανε την εμφάνισή του μαζί με την αυξητική τάση των κρουσμάτων, την επανάληψη των θανάτων και δνε δικαιολογώ καθόλου το "ελα μωρέ,γέρος ήταν ώρα του ήταν" που λένε οι συνωμοσιολόγοι και οι αμφισβητίες της πανδημίας. 
Οχι ούτε γερός ήταν κι ας ήταν 90+ , ούτε ώρα του ήταν. Την ώρα του καθενός δεν θα την ορίσουμε εμείς και εάν δεν υπήρχε ο ιός αυτό ο "γέρος" (απο 60 και πάνω) θα ζούσε μια χαρά μέχρι να ρχοταν η κανονική του ώρα.
Νευριάζω απίστευτα οταν ακούω να λέγονται αυτές οι ηλιθιότητες, γιατί ο,τι δε σ αγγίζει δεν σ αφορά και το προσπερνάς ελαφρά τη καρδία, για κάποιον άλλον όμως είναι ο άνθρωπός του και τον θέλει στη ζωή του. Δε μπορώ να δεχτώ το "δεν υπάρχει τίποτα","είναι η δικτατορία του φόβου που θέλουν να μας επιβάλουν","θέλουν να ξεπαστρέψουν το γηραιό πληθυσμό να μη πληρώνουν συντάξεις" (ο,τι μαλακία θες ακούς, συγγνώμη που δεν έβαλα παραπλανητικά σύμβολα,αλλά πρέπει να λέγονται με τ ονομά τους κάποια πράγματα), "θέλουν να πουλήσουν μάσκες" (μπας και να πουλάγαμε κι εμείς τις υφασμάτινες να πλουτίζαμε;;;😡😡😡 Τόσο εύκολα θα γίνω Αμπράμοβιτς;) "θέλουν να μας βάλουν τσιπάκια με τα εμβόλια" (θα τα υγροποιήσουν; πώς θα μας τα περάσουν στο αίμα; ή θα μας τα κρεμάσουν σαν τις γίδες απο τ αυτιά;). Ειλικρινά δεν περιγράφονται όσα ακούμε καθημερινά και φυσικά οι ίδιοι συνωμοσιολόγοι κάνουν αντίσταση κατά της αρχής, αρνούμενοι να κρύψουν το ωραίο τους προσωπάκι πίσω από τη μάσκα 😠😠.Αυτοί οι ίδιοι που δε σηκώνουν τον κώλο τους απο τον καναπέ ούτε για νερό, οχι για να αντισταθούν!!!
Τλπ με τούτα και μ εκείνα βρισκόμαστε αν όχι στο -1 ,σίγουρα πάντως στο σημείο 0 και φτου κι απο την αρχή!
Επειδή δεν είμαι συνεπής απέναντί σας, σκοπεύω να αγραναπαυθώ (οχι καλέ να πεθάνω, τουλάχιστον δεν τόχω αποφασίσει εγω ακόμα) γι αυτό σας τα είπα μαζεμένα, να τα βγάλω απο μέσα μου ,να τα μοιραστώ μπας και καταφέρω ν ανεχθώ λίγο περισσότερο τη βλακεία που κυκλοφορεί ελεύθερη.
Δε θα σας αφήσω όμως με την γκρίνια μου, όχι θάμουν αχάριστη για όσα μου προσφέρετε.
Θα σας δροσίσω με κάποια έργα που έφτιαξα σε μία έξαρση εντός της εβδομάδος γιατί τις υπόλοιπες εβδομάδες από το χάραμα πήγαινα στη θάλασσα επειδή το σπίτι δεν αντέχεται. Η υγρασία είναι σε μη ανεκτά επίπεδα και νοιώθω σαν να ψήνομαι στους φούρνους του Αουσβιτς.
Παρά ταύτα κάτι οι αναμνήσεις της εποχής κάτι τα  παραμύθια δρόσισαν το είναι μου και μεταφέρθηκαν στην πέτρα.
Σα παραθέτω και τα κείμενα όπως τα δημοσίευσα.
Σταφίδα μου αυγουστιάτικη
που πάντα μέλι χύνεις
πολύ χρυσάφι στο νησί
κάθε χρονιά αφήνεις
(δημ. δίστιχον αδόμενον επι Βενετοκρατίας
Αλλά από τη Βενετοκρατία μέχρι σήμερα μπήκε πολύ νερό στ αυλάκι και τώρα ο πάλαι ποτέ εξαγώγιμος "μαύρος χρυσός " της Ζακύνθου κοντεύει να γίνει είδος υπο εξαφάνιση
Κάποτε, οταν ήμασταν παιδιά ,ο τρύγος της σταφίδας ήταν μία γιορτή, που ολοκλήρωνε έναν κοπιαστικό χρόνο εργασιών μέχρι να φτάσει ο καιρός της συγκομιδής της.
Ένα ευαίσθητο αλλά και πολύτιμο φρούτο, που εξαρτιόταν πολύ η ποιότητά της, από τον καιρό.
Ο καιρός δεν ήταν πάντα σύμμαχος των καλλιεργητών κι άλλες φορές σάπιζε στα κλήματα κι άλλες στα αλώνια, μόνε μόνε να βρεχε!
Καιρό πριν είχαν καθαριστεί τ' αλώνια απο τ αγριόχορτα ,είχε περαστεί η σβουνιά (κόπρος νωπή βοός κατά τον Λ.Ζώη) και εκεί όταν ερχόταν η ώρα, μεταφερόταν με τα τρυγοκάλαθα στον ώμο από τους εργάτες, απλωνόταν στον ήλιο κολλητά η μία στην άλλη να ξεραθεί από τον ήλιο ,να γραβαλιστεί ούτως ώστε να ψηθεί ολοκληρωτικά, να μαζευτεί μετά σε σωρούς και κατόπιν να λιχνιστεί με τη μάκινα, να μπει σε σακκιά να βγεί στην αγορά ντόπια και ξένη.
Και αφού περνούσαν οι εργάτες και μάζευαν τον καρπό, ο,τι έμενε, τα τσάμπουρα δηλ. εμείς τα παιδιά με τα καλαθάκια μας τα μαζεύαμε και κάναμε τις πορτάδες μας, σε μια γωνία των αλωνιών που μας παραχωρούσαν, όταν σήκωναν τη μεγαλύτερη ποσότητα.
Ηταν τα πρώτα μας λεφτά που βγάζαμε με κόπο.
Τέτοιες μέρες η μυρωδιά της σταφίδας που ψηνόταν στ αμπέλια σου γαργάλαγε τα ρουθούνια ηδονικά.
Πόσες φορές γυρίσαμε αλαφιασμένοι από τα πανηγύρια της Παναγίας ή του Αγίου, φορώντας τα καλά μας, γιατί ο καιρός μουσκλωνε και το πήγαινε για βροχή, και τρέχαμε αναφαντωμένοι, προκειμένου να προκάμουμε να τη σκεπάσουμε με τα λιοπανα, να ασφαλίσουμε με τα περόνια μπηγμένα στη γη τα πανιά, ούτως ώστε να προστατευθεί το προϊόν!!!
Απειρες φορές.
Μάλιστα κατά τον Λ.Ζώη ,ζακυθινό ιστοριοδίφη "οι παλιότεροι ζακυθινοί εκ προλήψεως ουδέποτε έπλυνον τη σταφίδα, προκειμένου να την φάγουν, πιστεύοντες οτι θα επροκαλείτο βροχή,καθ' ήν εποχήν ο σταφιδόκαρπος θα ήτο απλωμένος εν τοις αλωνίοις"
Τώρα ελάχιστοι καλλιεργούν σταφίδα, αλλά κάπου κάπου περνώντας το βράδυ από κάποιο αμπέλι όλο και σούρχεται η γνωστή μυρωδιά. Για πόσο ακόμα;
Απόδοση με πετρούλες, γυαλάκια της θάλασσας και ζωγραφική παρ' εμού 😉 (πέρασα πάνω απο την ακουαρέλα, ακρυλικό με πάστα νάναι πιο έντονη η φυλλωσιά)
Το μεγαλείο της ολοκληρωτικής και άνευ όρων αγάπης και αφοσίωσης, δοσμένο από ένα από τα πιο γνωστά παραμύθια, του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν .
Η Μικρή Γοργόνα, που εγκαταλείπει τα πάντα πίσω της, ακόμα και τη φωνή της θυσιάζει, για έναν αταίριαστο έρωτα!
Και με τούτο το στεφάνι να σας ευχηθώ ένα ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΧΩΡΙΣ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ


15 σχόλια :

  1. Πολύ σωστά καλά κάνεις Χαρά μου και ξεσπαθώνεις και ακόμα πιο καλά κάνεις και συνεχίζεις να δημιουργείς!
    Το θέμα για μένα είναι, ναι, να είμαστε προσεχτικοί αλλά να φροντίσουμε να μην πέσουμε στην παγίδα του φόβου, γιατί ο φόβος είναι αυτός που μας καθιστά ευάλλωτους!
    Ενδιαφέρον δεν έχει που δεν έχουμε θανάτους και μόνο λίγα κρούσματα που σε πληθυσμό 7.000.000 δεν είναι και τόσο τρομερό...
    Αφιλάκια αγάπης και καλό προσεχτικό υπόλοιπο καλοκαιριού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Στεφανία
      πόση μεγάλη διαφορά εχει η σημερινή πραγματικότητα απο τότε που μου σχολίασες!
      Τότε τα κρουσματα ήταν λίγα και περιορισμένα και σήμερα ο αριθμός καθημερινά ειναι τριψήφιος!Μέσα σ ε15 μέρες όλ αυτό!
      Κι όσο παραμένει μόνο ένας καταμετρημένος αριθμός κρουσμάτων και δε χρειάζεται νοσηλεία ή δεν μετράμε νεκρούς και πάλι καλά να λέμε.Αλλά με τα μυαλά που κουβαλάμε ποιός μας διαβεβαιώνει οτι δεν θα έλθουν κι αυτά;
      Μακάρι να μην ισχύσει τίποτα απ όσα φοβάμαι,όμως βλέποντας γύρω μου σ ένα μικρό Τόπο τι συμβαίνει και πόσο χαλαρά αντιμετωπίζεται ,αυτό ειναι που με κάνεει να φοβάμαι για τις μεγάλες Πόλεις
      Αφιλάκια γλυκά αγαπημένη μου και μακάρι να γίνει κάτι μαγικά κι ολα αυτά να τα αφηγουμαστε σαν μια κακή ιστορία που επιθυμούμε να ξεχάσουμε

      Διαγραφή
  2. Εγκλωβισμένοι σε συναισθήματα, σκέψεις, προβληματισμούς και αγωνίες που ξεκινά από έναν εφησυχασμό (ωχαδερφισμό θα τον έλεγα) και την εθελοτυφλία ότι δεν τρέχει τίποτα. Σ’ έναν κόσμο που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται σε βαθιά κρίση και περπατά σε τεντωμένο σκοινί, τα γεγονότα του ΄20 (παλιά και πρόσφατα) άνοιξαν τον ασκό της εύθραυστης επιβίωσης και της ανασφάλειάς μας. Και κάθε μέρα κι ένας μικρός θάνατος.
    Ευχή και ευλογία αν στα κατάβαθα της ψυχής μας, σ’ αυτό το μυστικό εργαστήρι της δημιουργίας υπάρχει ακόμη λίγο φως. (για τα υπέροχα έργα σου ο λόγος)
    Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Λένε. Για όσους αντέξουμε βέβαια. Έτσι κι αλλιώς ανακυκλώνουμε τα όνειρά μας. Αγάντα Χαρά μου!
    Μια αγκαλιά και την σκέψη μου και την ευχή να είσαι καλά!
    Καλημέρα Χαρά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η εθελοτυφλία και ο μόνιμος ωχαδερφισμός μας Αννίκα μου αγαπημένη,μας έφεραν εδώ που φτάσαμε,σ όλα τα τρέχοντα...
      Ισορροπούμε σαν ακροβάτες σε τεντωμένο σκοινί,χωρίς δίχτυ προστασίας. Κι αλλοίμονό μας αν πέσουμε,δε μας σώζει τίποτα.
      Προσπαθούμε να κρατήσουμε αναμένο το λυχνάρι σαν παρθένες ποου περιμένουμε το Νυμφίο,γιατί αν σβήσει,έχουν σβήσει τα πάντα γύρω μας και θ παρασυρθούμε σ ε μια δίνη χωρίς προηγουμενο.Το κακό ειναι οτι προσπαθούμε ατομικά κι οχι συλλογικά και αυτός ο διαχωρισμμός δεν μας ευνόησε ποτέ,κι αυτό φοβάμαι περισσότερο.
      Όσο δε εκλαμβάνουν ως σοβαρά τα μηνυματα κάποιοι ,τόσο το κακό θα μας βρεί οππωσδήποτε.Δε μ αρεσει να κινδυνολογώ ,δεν ειναι του χαρακτήρα μου,αλλά βλέπω γύρω μου οτι παρά το ταρακούνημα δεν συνερχόμαστε κι εξακολουθούμε ανέμελοι σαν να μη συμβαίνει τίποτα και ειρωνευόμαστε αυτούς που προσπαθούν να φυλαχτούν.
      Μακάρι να συνέλθουμε πριν επέλθει το μοιραίο
      Κι εγω όσο μπορώ θ αντιστέκομαι και για μένα και για σας.Να στέλνω μια αχτίδα φωτός απο το δικό μου ασθενικό λυχνάρι
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα Χαρά μου.
    Παράξενο καλοκαίρι ναι. Συνέχεια μιας ανάλογης Άνοιξης. Βέβαια η δύναμη του καλοκαιρινού ήλιου με την αύρα της θέρμης του διώχνει την όποια κατάθλιψη σέρνεται ανάμεσά μας.
    Ώσπου να κοπιάσει με το καλό το Φθινόπωρο. Εκεί θα έχουμε ένα μέτωπο και μάλιστα σοβαρό. Πρώτα με την πανδημία που κορυφώνει την έντασή της αλλά και την οικονομική κρίση που θα πλήξει τις λαϊκές οικογένειες.

    Αλλά ας μείνουμε στις όμορφες σκέψεις σου. Όπως αυτές μας τις κοινοποιείς μέσα από εικόνες, μνήμες και στιγμές. Σταφίδα ε; Εθνικό προϊόν!
    Σήμερα εισάγουμε σταφίδες από την ...Κίνα! Τα λέω καλά;
    Ως μέλη της ...Ευρωπαϊκής κοινότητας, ισότιμοι γαρ, έχουμε διαλύσει σχεδόν όλη την αγροτική μας παραγωγή.
    Ας είναι.
    Θέλω να στείλω τις ευχές και την αγάπη μου να περνάτε όμορφα.
    Οι δημιουργίες σου είναι εκπληκτικές, όπως πάντα.
    Καλή συνέχεια καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιαννη μου,δεν βρίσκω δικαιολογίες ν αντιτάξω τα γραφόμενά σου.Με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη.
      Δυστυχώς αυτός ο χρόνος ολόκληρος θα περάσει και δεν θάχουμε νοιώσει τίποτα παραπάνω απο κατάθλιψη και φόβο. Θάναι σαν να μην τον έχουμε ζήσει καν.θα θέλουμε να τον διαγράψουμε απο τη μνήμη μας σαν να μην υπήρξε ποτέ και μακάρι να γινόταν.Αλλά αν αφήσει πίσω του νεκρούς θάναι ένας μαύρος χρονος που δε θα ξεχαστεί ποτέ,όσο κι αν το θέλουμε
      Και το ακόμα χειρότερο σενάριο θάναι ο επερχόμενος χειμώνας.Γιατί ακόμα κι αν επιβιώσουμε θάναι σκληρός,σαν κατοχικός. θα ξαναγυρίσουμε στις μνήμες των παλιών που έζησαν την Κατοχή,μάλλον ήρθε η ώρα να τη γνωρίσουμε κι εμείς μ άλλο προσωπείο αλλά με τις ίδιες συνέπειες και η ειρωνεία ,εν καιρώ ειρήνης! Μια πολύ ευθραυστης ειρήνης ομολογουμένως που καθημερινά δοκιμάζεται.
      Κι εμείς ως συνήθως μόνοι,απέναντι σ όλους τους συνασπισμένους!
      οχι πουθενά δεν είμαστε ισότιμο μέλος.Μόνο κατ όνομα,νάχουμε να λέγαμε
      Αστο...απλά να προσέχουμε...γενικά και ειδικά
      Την αγάπη μου πάντα

      Διαγραφή
  4. Πολύ ωραίο και επίκαιρο το κείμενο σου αλλά και τα έργα σου όπως πάντα υπέροχα !!!
    Μπράβο Χαρά και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Στέλιο μου,τα λόγια σου πάντα μου δινουν ενθάρρυνση!
      χρόνια πολλά,βοήθειά μας η Παναγία να μας βοηθήσει να βγουμε απο αυτό το σκοτεινό τουνελ που έχουμε μπει

      Διαγραφή
  5. Ζούμε έναν εφιάλτη όλοι μας.
    Δεν μπορούμε να φανταστούμε πού θα καταλήξει.
    Ευτυχώς που έχουμε τις δημιουργίες μας και ξεχνιόμαστε, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.
    Υπέροχες οι καινούργιες σου πετροσυνθεσεις.
    Απορώ κάθε φορά πώς βρίσκεις τις κατάλληλες πέτρες και κοχύλια.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ!
      Ζούμε εναν εφιάλτη ,όπως το λες ένα μου,που αντί να ξεκαθαρίζει μαυρίζει όλο και περισσότερο. Ειναι αυτό που φοβόμουν εξ αρχής,οτι τα χειρότερα δε τάχουμε δει ακόμα!
      Μακάρι να διαψευστώ.
      Οσο για τις κατάλληλες πέτρες και κοχύλια που λες,εκείνα μου ορίζουν που θα χρησιμοποιηθούν.Οταν βρήκα ας πούμε τη γαλάζια ουρά της Γοργόνας,το σπασμένο γυαλί,ήταν μοιραίο να βγει Γοργόνα και να χρησιμοποιηθούν και ατ υπόλοιπα με τις πτυχώσεις.Οσο για το κόκκινο κοχύλι ποιό θα απέδιδε καλλίτερα τα κόκκινα μαλλιά της;
      Με βρήκαν λοιπόν και δεν τα βρήκα ;)
      Φιλάκια πολλά κι απο μένα

      Διαγραφή
  6. καλαααααααααα το κοχυλι για καλαθουνα κ το ζωγραφισμενο πιατακι μαλλον που εγινε φουστα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ!!!!!!!! δλδ εσυ τωρα οταν πας για ψωνια χαζευεις τι μπορεις να σπασεις για να δημιουργησεις???!!!! φοβερηηηηηηηηηηηηη..........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά Σοφία μου,Βοήθειά μας η Παναγία!
      Τίποτε δεν εχω σκάσει για να χρησιμοποιήσω, ΟΟΟΛΑ οσα βλέπεις οτι χρησιμοποιώ είναι καλούδια της θάλασσας ;) Κι ομως!η θάλασσα μεριμνά για μένα
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
    2. Ενα καλοκαίρι Χαρά μου που σίγουρα θα μείνει στην μνήμη μας από τα δυσκολότερα...και ναι έχεις απόλυτο δίκιο με όσα γράφεις ..ο φόβος έχει κυριεύσει τις ζωές μας....όμως εγώ δεν θα τον αφήσω να το κάνει σε μένα.. όσο υπάρχει η ελπίδα ότι θα έρθει η στιγμή που θα νικηθεί και θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας.. μπορεί να αργήσει να γίνει όμως θα γίνει... τόσα και τόσα πέρασε ο άνθρωπος και πάντα έβγαινε νικητής.. έτσι θα γίνει και τώρα... υπομονή χρειάζεται.και πολύ προσοχή..
      Οσο για την ανευθυνότητα μερικών τι να πει κανείς αγάπη μου...
      Το να δημιουργείς τα πανέμορφα κάθε φορά πετρωτά σου...
      είναι οι ώρες αυτές που ξεκλέβεις του φόβου... και πολύ καλά κάνεις Χαρούλα μου.. είδες; σίγουρα δεν τον σκέφτεσαι τις ώρες αυτές ε;
      Για ακόμα μαι φορά μας καθηλώνεις με τις δημιουργίες σου και την έμπνευση σου στα θέματα...καταπληκτικό και το στεφανι με τους θησαυρούς της θάλασσας!!!!😊
      Να είσαι καλά μάτια μου να περνας όμορφα και απλά να προσέχεις...!!καλό σου ξημερωμα..🌙
      Την αγάπη μου❤ πάντα φιλιααα!!!!

      Διαγραφή
  7. Επίσης πολύ όμορφα τα δημιουργήματά σου και αυτή τη φορά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Είμαι αδιόρθωτη! Αλλά πέστε κάτι...ποτέ δεν ξέρεις...