Απο πολλά χωριά χωριάτες!

Τωρα τί σχέση έχει αυτό με τα Χριστούγεννα θα δείτε, υπομονέψτε!
Εγινε και φέτος το τσάϊ των Χριστουγέννων, με πολύ κούραση, γιατί κάθε χρόνος βαραίνει, μαζί με τα κιλά, όλο και περισσότερο, αλλά όσο νάναι, η ζεστασιά που προσφέρει αναπληρώνει όλη την κούραση, την αγωνία και τα έξοδα, για να λέμε αλήθειες.
Το Χριστουγεννιάτικο χωριό άργησε αλλά στήθηκε στην πλευρά του σπιτιού που καταλαμβάνει και άγνωστο πως, κατάφερα ένα σπίτι διπλάσιο και παραπάνω απο το Αθηναϊκό μου διαμέρισμα, να μη μου φτάσει να απλώσω και να τακτοποιήσω όλα μου τα πράγματα. Εκεί καταντήσαμε! 

Τουλάχιστον γεμίζει τα Χριστούγεννα, μια που τον υπόλοιπο χρόνο είμαστε δύο κούκοι σ' ένα δωμάτιο (εδώ πάει το "πού καταντήσαμε"😉) Αλλά έτσι είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων .
Φέτος προστέθηκαν άλλα 3 σπιτάκια (το ένα απο σπόντα, προοριζόταν για θήκη τσαγιού) και το ίδιο το χωριό φωνάζει "οχι άααλλοοο!!!"

Οντως, ένα επίπεδο 2 μέτρα επι 1 έχει πια κορεσθεί. 

Δεν νομίζω οτι υπάρχει άλλη διάταξη να χωρέσει κι άλλα. Αλλά όπως σοφά έλεγαν οι αρχαίοι "ου εν τω πολλώ το ευ", οπότε ...ελπίζω...να μείνω στην ποιότητα κι οχι στην ποσότητα, αλλά φταίω εγω που με προκαλούν οι εορταστικές συσκευασίες των μαγαζιών;
Κι εδώ έρχεται να επαληθευτεί ο τίτλος της ανάρτησης. 

Εγω ονειρεύομαι απο μικρό παιδί να ζήσω αυτή τη μαγεία που έβλεπα στις χριστουγεννιάτικες κάρτες με τα χριστουγεννιάτικα χωριά στις Ευρωπαϊκές Πρωτεύουσες. 

Αυτές τις εικόνες είχα κι αυτές τελικά ανακαλύπτω οτι αναπαριστώ. Η αλήθεια είναι οτι είναι τόσο περασμένα στο dna  μου που βγαίνουν αβίαστα πριν τα σκεφτώ! Κάπως έτσι δημιουργηθηκε το ένα πίσω απο τ άλλο

Ετσι και φέτος βγήκαν αρκετά χωριά, που ουδεμίαν σχέση έχουν με τις ευρωπαϊκές αγορές, αλλά είναι χαρούμενα και στολισμένα το καθένα με το δικό του στυλ

Αρχικά μια mini γειτονιά σκαρφάλωσε στο στόμιο μιας φλυτζάνας. 

Ηταν μία σπασμένη φλυτζάνα που έφτασε στα χέρια μου και την αγάπησα. Δεν άξιζε να πεταχτεί παρόλο που ήταν βαρειά λαβωμένη. 

Έτσι κολλήθηκε, έβαλα μέσα της γύψο και βάρυνε αρκετά (το θεώρησα οτι θα την έδενε περισσότερο, δεν ξέρω αν ήταν σωστή η σκέψη μου) ντύθηκε με decoupage κι άλλο ένα χωριό έστησε χορό γύρω της, στολίστηκε με προσοχή και σεβασμό και έγινε αξιολάτρευτη. 

Ήταν το πρώτο πράγμα που επιλέχθηκε στο μπαζάρ του τσαγιού

Μετά, πάλι απο το δέμα, ένα πλαστικό  "τηγάνι" χωρίς χερούλι. 

Απο την προετοιμασία της έκθεσης είχα κρατήσει, απο κάποια στιγμή και μετά, τα γυαλιά απο τις κορνίζες που έσπαγα επειδή είχαν κάτι λουλούδια κι έτσι σκέφτηκα τις λόγχες για δέντρα.
Ετσι, αποτέλεσαν τη βάση του χωριού μέσα στο τηγάνι, πάνω σε φόντο ανάλογης χαρτοπετσέτας. Πίσω απο τα γυαλιά, κόλλησα πράσινο χαρτόνι κι άλλα τ' άφησα λευκά. Σπιτάκια απο γύψο(είπαμε έπαθα μετεμψύχωση δικτάτορα) και δημιούργησα δυο τρία επίπεδα με φελιζόλ. 

Ετσι στήθηκε η εικόνα που βλέπετε με όλα τα υπόλοιπα αξεσουάρ σύνθεσης. 

Κι ολο αυτό, αφού έδεναν χρωματικά, κολλήθηκε πάνω στην βάση απο τα καπάκια, που είχα κάνει κηροπήγια

Επίσης άλλη μία εικόνα μπήκε μέσα σε μια μπάλα. 

Οι σερνικές μπάλες που λέγαμε 😉 και ενώθηκαν να κλείσουν μέσα μία φαντασίωση.  

Κι αυτό απέκτησε το ανάλογο σπιτάκι ,δεντράκι, αυτοκινητάκι και κόλλησε εις το βουνό ψηλά εκεί που δεν έχει εκκλησιά ερημική αλλά παιδικά όνειρα

Και στη συνέχεια των γύψινων ένα πιο ευρωπαϊκό!
Και η βάση γύψινη, που έκανα δοκιμές με καλούπι ένα καπάκι απο τάπερ φαγητού.
Τρία σπιτάκια ,μία γιορτινή γιρλάντα και ολα μαζί μπήκαν σ ε μια κορνίζα(που ολοκληρωμένο δε πρόλαβα να φωτογραφήσω, αλλά πιστέψτε  με ήταν απο τα ωραιότερα) κι έγινε τόσο μα τόσο τρυφερό σε τόνους του ροζ και του λιλά!!!

Αυτό το προτίμησε η νύφη μου και πολύ το χάρηκα, ομολογώ

Και επειδή αρκετά πράγματα μπήκαν στο σπίτι με γιορτινές ετικέτες ,ε να πάνε χαμένες;;; Εγιναν ενα ακόμα κάδρο με μία χάρτινη Πολιτεία. Αφωτογράφητο έμεινε κι αυτό, πώς πρόλαβα κι αυτήν που βλεπετε!

Γενικά αυτό το  απο χωρίου εις χωρίον πήρε σάρκα και οστά φέτος και σταματημό δεν είχα. 
Είναι ένα προσφιλές θέμα ούτως ή άλλως που σ ε κάνει να ονειρεύεσαι και να οργανώνεις σεργιάνια του μυαλού ατέλειωτα!

Ετσι μ ένα ονειρικό χωριό θα κλείσω τούτη την ανάρτηση
Ένας Άγιος Βασίλης διαφορετικός απο τους άλλους (οχι μόνο λόγο γύψου αλλά και οχήματος) έριχνε απο ψηλά τα δώρα του, να πέσουν σ όλη την πόλη απο κάτω. 
Είχα ένα κρίκο ξύλινο, που δε θυμάμαι γιατί τον είχα παραγγείλει. Έτσι, εμπνεόμενη από έργα άλλων φίλων, έβαλε πλάτη ένα χαρτόνι και στήθηκε πάνω του χορός ονείρου.
Και ανάμεσα στα ανθρώπινα σπιτάκια, ένα σπιτάκι ποντικού, κολλημένο πάνω σε μια ροδέλα κορμού με το στολισμένο δεντράκι του (απο γύψο κι αυτό), πήρε κι αυτό έκπληκτο τα δώρα του. 
Σπιτάκια απο χαρτόνι σε διαφορετικές κλίμακες, εγιναν μία ομορφη σκηνογραφία που σε ταξιδεύει σε μία παιδική αθωότητα που έχει χαθεί

Γι αυτό σας λέω, πολλά τα χωριά το καθ΄ενα με τη δική του ταυτότητα αλλά και το δικό του ονειρικό τοπίο.

Γι αυτό εμείς που εκ των πραγμάτων δεν ταξιδεύουμε σ άλλη γη σ άλλα μέρη,ας αφήσουμε το μυαλό να φτάσει όπου τα πόδια δεν πάνε! Αφήστε μία πορτούλα ανοιχτή,

να χαϊδέψει την ψυχή μας η αύρα της παιδικότητας που ακόμα κρύβουμε όσα χρόνια κι αν περάσουν, αντάμα με τις αναμνήσεις μια ζωής!

Υ.Γ αυτό το τελευταίο είναι ένα κάδρο με μια απλή χαρτοπετσέτα, μπόλικο χιόνι και γκλιτερ όπως πασπαλίζουμε τα όνειρα, μεταλλικά αξεσουάρ και η πόρτα στη φαντασία ανοιχτή πάντα!

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, αλλά ακολουθούν κι άλλα 😉😍

Του Κουτ(ρ)ιούλη ο γάμος!

 Ελάτε τώρα! μη μου πείτε, οτι δεν έχετε καταχωνιασμένα επάργυρα του γάμου σας, που τα φερε κάποια θεία και τα κοτσάρατε, κάθε φορά που θα ερχόταν για επίσκεψη μη παρεξηγηθεί, ενω τις υπόλοιπες 364 μέρες ήταν καταχωνιασμένα σε σκοτεινά ντουλάπια κι ανήλιαγα πατάρια;
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ!
Στα χρόνια των γάμων μας, που ακόμα δεν είχε εφευρεθεί η λίστα γάμου (σωτήρια για τα νέα ζευγάρια) μαζεύαμε ένα σωρό ανομοιογενή και επαναλαμβανόμενα πράγματα, που λίγα κρατάγαμε, κάποια γυρίζαμε πίσω και παίρναμε κάτι πιο χρήσιμο, κάποια δωρίζαμε και κάποια πήγαιναν σε κρυψώνες να μη τα βλέπουμε. 
Το τί ηλεκτρικό σίδερο, βάζα να στολίσεις όλο το Μπάκιγχαμ, ποτήρια για να σπας στο τσακίρ κέφι και σερβίτσια του γλυκού, αμέ λάμπες;;; πού να το πω και να μη με πιστέψουν! 

Απο γούστο ας μη το συζητήσουμε και ας γυρίσουμε στο θέμα μας.
Επειδή λοιπόν, θεωρώ δεδομένο οτι υπάρχουν τέτοιες αρχαιολογίες και κάποια στιγμή σκεφτήκατε να τις πετάξετε αλλά κάτι σας κράτησε, άλλες πάλι προσπαθήσατε να τις σεστάρετε χωρίς αποτέλεσμα, ξαναβγάλτε τις με περισσότερο θάρρος και αποφασιστικότητα και αλλάξτε τους τα φώτα!✌
Εμένα αυτά έφτασαν στα χέρια μου (οχι οτι δεν έχω δικά μου, μην τρελαθούμε!), την κατάσταση δε θα την περιγράψω. 

Αυτό δα έλειπε, να σου χαρίζουν γάϊδαρο και να τον κοιτάς στα δόντια! 

Εδώ, για τις φίλες που δεν ασχολούνται με το άθλημα του decoupage,  να συμβουλέψω (εκ πείρας, μη νομίζετε) οτι σε δύσκολες επιφάνειες, χρησιμοποιείτε αστάρι σε σπρέυ. Θα απλώνετε ομοιόμορφα και θαχει πλήρη καλυπτικότητα.

Έμεναν και σ' εμένα χρόνια στην αποθήκη του εργαστηρίου, μέχρι που έφτιαξα το πρώτο για μένα και ξετρελάθηκαν και μου το πήραν κιόλας. 

Ετσι αποφάσισα να ασταρώσω τα υπόλοιπα, είχαν και ωραία σχέδια, πάλι με σπρεϋ τα έβαψα, άλλα χρυσό με μαύρο, άλλο σαμπανιζέ, αγόρασα κλαδιά απο το γνωστό παιχνιδοκατάστημα, τα μάδησα κατά περίπτωση , κόλλησα στον πάτο του επάργυρου ένα κομμάτι χοντρό φελιζόλ ,ελλείψει σφουγγαριού ανθοπωλείου και άρχισα να μπήγω μέσα τα κοτσάνια των κλαδιών. 

Τα συμπλήρωσα με κουκουνάρια, κυπαρισσόμηλα και κάστανα, μπάλες  δικές μου ή του εμπορίου για λάμψη, φιόγκους, και τα χιόνισα κατά περίπτωση. 

Και στα δύο δε, βρήκα κάτι ξεχασμένα στικ για ρεσώ κι έτσι προστέθηκε κι ένα κερί στο καθένα, που δεν κρύβεται ανάμεσα στα φύλλα, όπως π.χ το μανιτάρι απο γύψο που είχα φτιάξει τρία διαφορετικού μεγέθους για να δοκιμάσω τον γύψο κι έγιναν τέλεια!

Το καθ ένα έχει διαφορετική διακόσμηση κι ας μοιάζουν ίδια.

Το τρίτο με το πόδι,  σκέφτηκα να το διαφοροποιήσω λίγο, επειδή είχε κι ένα ωραίο μοτίφ στον πάτο της πιατέλας. 

Ετσι έφτιαξα ένα στεφάνι απο δύο ολόκληρα κλαδιά που δεν είχα μαδήσει, σ' αυτή την περίπτωση  δεν το κόλλησα στο επάργυρο. 

Πάνω στο στεφάνι κόλλησα συμπληρωματικά φύλλα και μπαλίτσες και δυο μεγάλα αλεξανδρινά και στον πάτο έβαλα ένα κομμάτι στρογγυλού καθρέφτη που είχα στην αποθήκη μ' ένα κερί να στέκει. Έτσι όταν θ' ανάβει το κερί θ' αντανακλά το φως απο τον καθρέφτη, αλλά κι όποιος το προτιμήσει, μπορεί να κάνει δική του σύνθεση με φωτάκια κάτω ή ανάμεσα στο στεφάνι.

Ετσι έγιναν 3 πανέμορφα διακοσμητικά για να στολιστεί κάποιο τραπέζι μικρό ή μεγάλο.
Κι αφού πιάσαμε τα διακοσμητικά των τραπεζιών ας πάμε και σε πρώην κουτιά, νυν "τούρτες" 😉🍰
Προ χειροτεχνίας και ζωγραφικής, είχα τρέλα με τα της κουζίνας(και οχι μόνο), αλλά ειδικά, είχα μια παραπάνω έφεση στην κουζίνα. 

Μάζευα δε μεταλλικά κουτιά κάθε μεγέθους και προελεύσεως (ακόμα έχω και διακοσμούν το πάνω μέρος των ντουλαπιών, αλλά όσα πλέον χωράνε) μέχρι και ειδική προθήκη είχα φτιάξει σε ξυλουργό!
Κάποια απ αυτά μετράνε όσα χρόνια έχω επιστρέψει στη Ζάκυνθο, μαθουσάλες παναπεί. 

Κι ενα βράδυ που καθόμουν στην κουζίνα και κάτι έφτιαχνα, έπεσε το μάτι μου σ' ένα απ αυτά πολύ ταλαιπωρημένο απο την υγρασία και το χρόνο. Κι αποφάσισα αντί να το πετάξω να το προσαρμόσω στη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. 

Τις προηγούμενες μέρες είχα δει μία μεταμόρφωση κουτιού σε κερί απο την Christina Makri της Art decoration crafting(κάποτε είχε blog τωρα δεν το βρίσκω)   

Παρότι ήταν πολύ  πολύ καλόγουστο ,όπως ό,τι κάνει η Χριστίνα, εγω δεν είχα τα κατάλληλα εργαλεία να του ανοίξω τρύπες για ρεσώ, έτσι το σκέφτηκα για τούρτα. Άλλωστε έτσι όπως ήταν, δεν ήταν για ν' ανοίγει.
Εχω πολλά ωραία ρετάλια απο τον ταπετσέρη μου με βελούδινη επιφάνεια. 

Επιασαν λοιπόν δουλειά τα ψαλίδια, οι βελόνες και οι κλωστές. Κι αφού έφτιαξα το πρώτο κουτί με δαντέλες, μπισκοτάκια , κερασάκια και μπόλικο "γλάσο",

 που δε το λες αμιγώς χριστουγεννιάτικο, γλυκάθηκα και έφτιαξα κι άλλο ένα, ένα πλαστικό αυτή τη φορά με σχήμα καρδιάς, απο τα γνωστά σοκολατάκια, που θα γεμίσει καλούδια για να προσφερθεί όπου δει.

Το επόμενο κουτί που πήρε σειρά, τοχα ακριβοπληρώσει, μάλιστα είχε και ολόκληρη σειρά σερβίτσιου. Τέλος πάντων ελάχιστα το χρησιμοποίησα και έμεινε διακοσμητικό.
Ντυθηκε μ ένα γλυκό καννελοπορτοκαλί, στολίστηκε με μία όμορφη δαντέλα εκ Σωσούς προερχόμενη και στην ένωση φύλλα και καρπούς χριστουγεννιάτικους.

Το καπάκι είχε βάθος, έτσι έκοψα ένα σκληρό χαρτόνι το έντυσα μ' ένα ανοιχτόχρωμο αυτή τη φορά ύφασμα για να τονίζονται τα στολίδια μετά, το γέμισα με τρίμμα για να φουσκώσει και με χίλια βάσανα το κόλλησα στο μεταλλικό καπάκι. Κι ενω αναζητούσα κορδόνι για το γύρω γύρω και δεν είχα οπως το ήθελα, έλαμψε η ιδέα να κάνω στεφάνι απο το κοτσάνι, που είχε μείνει απο αυτά που μάδησα για τα επάργυρα. 

Ηταν αρκετά σκληρό κι έτσι πίεσε όσο ήθελα το χαρτόνι στη βάση. Στο γείσο του καπακιού κόλλησα μία κορδέλα απο ασημένια αστέρια

Το πιο όμορφο ήταν οτι το καπάκι αυτό στολίστηκε με μεγάλου μεγέθους χριστουγεννιάτικες φιγούρες κεριών που έφτιαξε η φίλη μου η ΑΘηνά, που κάνει τα πρώτα της βήματα στην δημιουργία👌💥! Τρία μεγάλα, ενα δένδρο, ένα μελόψωμο κι ένα αστέρι μ' έντονα χρώματα (και καταπληκτικά αρώματα) και κάποια μικρότερα ολοκληρώνουν εντυπωσιακά ένα κουτί, που αλλιώς έκλαιγε την βάσκανο μοίρα του, κρυμμένο πάνω απο τον απορροφητήρα.

Τώρα καμαρώνει και δικαίως, ως μοναδικό και με περίσσια κομψότητα.
Δεν σας κρύβω, οτι έχω ενα άγχος για τα κεριά, επειδή τα σπίτια μας είναι αρκετά ζεστά μήπως λιώσουν, ελπίζω πώς θα διαψευστώ.

Αλλο ενα (χαρτονένιο αυτή τη φορά) φτιάχτηκε στην πορεία (είναι να μη γλυκαθείς, μετά...παίρνεις φόρα και δεν αφήνεις τίποτα όρθιο). Αυτό έγινε τύμπανο

ΑΛλά όχι ένα απλό τύμπανο όπως βλέπετε , να τα λέμε κι αυτά! Την Αρτα και τα Γιάννενα εχει πάνω του. Είπαμε τ αλλάζουμε εξ ολοκλήρου έτσι να ξεχάσουν και τα ίδια πώς ήταν πρώτα 😀

Και συνεχίζουμε...

Αυτά τα ορθογώνια κουτιά μ αρέσουν πολύ, γιατί παίρνουν ολόκληρη την εικόνα σε κάθε πλευρά. Φέτος όμως δε χρησιμοποίησα χαρτοπετσέτα και στις 4 πλευρές αλλά δυο ριζόχαρτα δύο χαρτοπετσέτες. Κι επειδή το ριζόχαρτο ήταν έντονο, ήθελα να νάχει αυτό την πρωτοκαθεδρία κι έτσι επέλεξα μία χαρτοπετσέτα με τύπωμα πλεκτού, διακριτική και της εποχής 😉. 

Στην πλευρά αυτη δε, κολλησα γιρλάντες απο πηλό και με στένσιλ έκανα ασορτί με το ριζόχαρτο σπιτάκια. Στην κορυφή μισή μπάλα πλεξιγκλάς και ένα γυαλινο ρόδι αντί για χερουλάκι

Χαρτονένιο κι αυτό το μικρούτσικο, που στολίστηκε σε κάθε του πλευρά απο μία χριστουγεννιάτικη εικόνα με decoupage, στεφανώθηκε στο καπάκι και επιστεγάστηκε με μία μπάλα πλεξιγκλάς να προστατεύσει τον Αη Βασίλη εντός μετά των παιδιών. 

Λιγο χιόνι στην περιφέρεια του στεφανιού ποτέ δεν έβλαψε κανένα 

και μια και πιάσαμε τα μικρά... τσίγκινα κουτιά απομεινάρια απο κονσέρβες με διαφορετικά σχήματα και μεγέθη, που δεν πετάχτηκαν αλλά πλύθηκαν και ντύθηκαν με γιορτινές χαρτοπετσέτες ή και όχι, γέμισαν κι αυτά κερί απο την Αθηνά και στολίστηκαν με μικρά κεράκια σε συνδυασμούς χρωμάτων με χριστουγεννιάτικες φιγούρες. 

Μα δεν είναι χάρμα;

Και αφού η ενότητα αυτή αφορά κουτιά ας μην αφήσουμε παραπονεμένο ένα ακόμη.

Τί όλα μαζί κι ο ψωριάρης χώρια;

Αυτό ήταν ένα κουτί Φυτίνης, που ντύθηκε κομματάκι κομματάκι αυγοθήκης σε σχήμα σανίδας, κολλήθηκαν να δώσουν την  μορφή  ξύλινης επένδυσης, στολίστηκε με χριστουγεννιάτικα φύλλα και λουλούδια απο πηλό, που βάφτηκαν ανάλογα. 

Για σκέπασμα μισή χριστουγεννιάτικη μπάλα απο πλεξιγκλας που της έγινε decoupage, με ενα πομολάκι στην κορυφή εκτελεί χρέη καπακίου. Απέκτησε ποδαράκια να σταθεί στο ύψος του και ποιος μπορεί να καταλάβει την ταπεινή του προέλευση; Οχι πες τε μου 😏

Γι αυτό σας λέω, Πριν  πετάξτε κάτι απ αυτά την επόμενη φορά, ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ!