Μέχρι να γίνουμε άγγελοι να βγάλουμε φτερά...

Υφασμάτινα φτερά αγγέλου.

Θεωρώ οτι ορισμένες φορές τα λόγια περιττεύουν και δε μιλάω επ ουδενί για τα έργα των χεριών μου, που άλλωστε δε τα θεωρώ τίποτα  μοναδικό, όσο για τον τρόπο που επιλέγω να τα παρουσιάσω.
Αν λοιπόν δε θεωρείται βλάσφημη η χρήση λόγων των Χαιρετισμών, προτιμώ να τ αφήσω,έτσι λιτά κι απέριττα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Τσάϊ και συμπάθεια.

Κάτι ειπώθηκε τελευταία περί απιστίας στη decoupage και σπεύδω να επανορθώσω, πριν διαταραχθούν ανεπανόρθωτα οι σχέσεις μας.
Πάντα μ΄ άρεσε η ζωγραφική και η decoupage  μου έδωσε την ευκαιρία να δημιουργώ με ζωγραφικούς πίνακες, χωρίς να εκτίθεμαι . 
Αλλοίμονο αν προσπαθούσα  να αντιγράψω Ρενουάρ! Το "Γεύμα στο κωπηλατικό πάρτυ" μ άρεσε πάντα πάρα πολύ. 

Οι εκφράσεις, οι στάσεις του σωμάτων, τα χρώματα  ήταν από τους  αγαπημένους Πίνακες. 





Ευκαιρία λοιπόν οταν τον βρήκα σε χαρτοπετσέτα να θέλω να τη χρησιμοποιήσω οπωσδήποτε. 
Έτσι απλώθηκε σε ένα κουτί για τσάι  

και περίμενε ένα χρόνο τουλάχιστον,να βρεθεί κάτι να το συνοδεύσει. 

Οχι καλέ κουλουράκια και λοιπά βουτήματα, συνδυασμός μοτίβων εννοώ (ακόμα και για Τέχνη να μιλάω,ο νους σας στο φαί,σε καλό σας!)
Πολύ υπομονετικός αποδείχθηκε ο άμοιρος Ρενουάρ και τι θα μπορούσε να κάνει, μεταξύ μας; να πάρει τον ομματιών του και να την κάνει μ'  ελαφρά;;; είχε κολληθεί δυνατά και δεν το ρίσκαρε
Η αλήθεια είναι οτι κάποιες φορές,που αντιμετωπιζόμαστε στα ίσα είχε περάσει απο το μυαλό μου η ιδέα να τον καλύψω και να πάμε παρακάτω, αλλά και πάλι δε μου πήγαινε καρδιά, είχε στρώσει και τόσο όμορφα...
Αυτά παθαίνουν όσες ξεκινάνε χωρίς σαφές πλάνο στο μυαλουδάκι τους  και βαδίζουν στα τυφλά.
Ευτυχώς φάνηκε φως στην άκρη του τούνελ απο εκεί που δεν το  περίμενα,με τη μορφή μιας χαρτοπετσέτας εκ Πολωνίας, δώρο του πολυταξιδεμένου τέκνου μου (γλείφουμε κι εμείς οι πτωχοί κανένα κοκκαλάκι, απο καιρού εις καιρόν.). Βλέπεις άλλοι ταξιδεύουν και απολαμβάνουν κι άλλοι βολεύονται με τ΄ απόνερα των ταξιδιών. Ατιμη ζωή!
Θεωρώ οτι ήταν το  ιδανικό πάντρεμα. 

Τα χρώματα συμβαδίζουν με του πίνακα χωρίς να κάνουν παραφωνία και φαίνεται σαν να ήταν ένα αρμονικό σύνολο ανέκαθεν, ή μήπως όχι;
Το εσωτερικό των κουτιών που προορίζονται για χρηστική χρήση κι όχι διακοσμητική, δε τα βάφω ποτέ, για αποφυγή δυσάρεστων .
 Έτσι ο στολισμός περιορίζεται στις εξωτερικές επιφάνειες και  διακοσμούνται με κάποια επιλεγμένα στοιχεία,όπως τρέσες,  κορδέλες ή μεταλλικά .

Στην προκειμένη περίπτωση, μία τρεσούλα σε βαθύ μπορντώ χρώμα κάλυψε το τελείωμα της χαρτοπετσέτας στην εσωτερική πλευρά του "γυάλινου παράθυρου", ένα κομμάτι απο καρφίτσα 

που είχα πάρει απο τις  Sofan (μου είχε ξεκολλήσει και τα κορίτσια μου το αντικατέστησαν χωρίς οικονομική επιβάρυνση και τις ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ άλλη μία φορά,και αυτό δεν ήθελαν να τους το επιστρέψω "κράτα το " μου είπαν "για κάποια κατασκευή σου". 
Νάτο λοιπόν!) πάτησε στην κάτω δεξιά γωνία με θέμα ρόφημα μετά βουτημάτων 

και στην μπροστινή πλευρά με τη ζύμη της Λαμπρούκας, με κρακελέ και πατίνα έγινε μία κονκάρδα με το περιεχόμενο "Tea".











Αυτό λοιπόν είναι ολοκληρωμένο το κουτί τσαγιού, θάθελα να πιστεύω οτι σας αρέσει.

Tea-box με decoupage χαρτοπετσέτας και μικρές λεπτομέρειες (η κονκάρδα δεν είχε πάρει την τελική της κρακελαρισμένη μορφή)

Τι θα λέγατε λοιπόν να πιούμε ένα τσαγάκι;;;;;