Ωδή στο φθινόπωρο

Το Καλοκαίρι παραχωρεί σιγά σιγά τη θέση του στο Φθινόπωρο. 

Μπορεί οι ρυθμοί στην Πόλη να μην αλλάζουν αισθητά, ομως η Φύση έχει άλλη γνώμη και συνεχίζει τη δουλειά της, χωρίς να μας δίνει σημασία.

Τα χρώματα αλλάζουν, παίρνουν άλλες αποχρώσεις, πιο γήινες, πιο γλυκές, ο καιρός γαληνεύει, παρ όλα αυτά, οι παραλίες εξακολουθούν να δέχονται ορδές μυρίων, ως επι το πλείστον αλλοδαπών, μια που η τουριστική περίοδος συνεχίζεται παρά την μόνιμη κλάψα των ξενοδόχων.

Ετσι κρεμιόνται  οι ρακέτες για τους λάτρεις του είδους, για την επόμενη χρονιά . 

Όποιοι δεν είναι λάτρεις, τις εκμεταλλεύονται αλλιώς, πιο δημιουργικά και λιγότερο ενοχλητικά για τους γύρω τους 😉

Δεν ήμουν ποτέ φαν της ρακέτας, οπότε δεν λυπήθηκα καθόλου τη μεταμόρφωσή της οταν παρέλαβα ένα ζεύγος σε δέμα. 

Δεν θέλησα όμως πολύ να της αλλάξω ρότα, κι έτσι επέλεξα θαλασσινό θέμα για την ανακύκλωσή της. Ένα ριζόχαρτο έκανε τέλεια τη δουλειά του και ενσωματώθηκε ιδανικά με ζωγραφική παρέμβαση στο ξύλινο φόντο.

Πάνω αριστερά το ριζόχαρτο είχε τρία τσαμπιά γλυτσίνια, έτσι εγω σκέφτηκα να προσαρμόσω σπασμένα κελύφη απο μικροοργανισμούς της θάλασσας που μοιάζουν πολύ με το τσαμπί της γλυτσίνιας. Για φύλλα χρησιμοποιησα το εσωτερικό απο σπασμένα κοχύλια που έχουν ενα σκούρο χρώμα. Μία βαρκούλα με πανί αρμενίζει καταμεσής της θάλασσας ενώ η ωραία της ρακέτας στολίστηκε με περιλαίμιο και σκουλαρίκια να γίνει ακόμα ωραιότερη.Ενα σκοινί δεμένο σε ναυτικό κόμπο τυλίχτηκε στο χερούλι  και με κρακελέ δύο συστατικών ολοκληρώθηκε η εικόνα.

Τώρα τη λυπάστε; 😉

Λοιπόν, μετά τον δημιουργικό αποχαιρετισμό του Καλοκαιριού ακολουθούμε τον ρου της εποχής και αφοσιωνόμαστε στα φθινοπωρινά

Μαζί με τη ρακέτα παρελήφθη και ένα τηγάνιον! 

Το τηγάνιον πήρε όψη φθινοπώρου, αφομοιώνοντας στο εσωτερικό του μία φθινοπωρινή παράσταση κηπευτικών, κρομμύων και κολοκύθας, κρακελέ δύο συστατικών (ηταν να μην κάνω την αρχή, τάσπασα όλα!) και αξεσουαρ της εποχής 😊. 

Θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ένα ρολόι, προτίμησα όμως να μείνει απλά ένα "κάδρο" κουζίνας ή έστω μπάρμπεκιου (αρκεί να προφυλάσσεται απο τις καιρικές συνθήκες)

Πάλι από φιλανθρωπία, παρέλαβα, μεταξύ πολλών άλλων, ένα ζεύγος κολονάτων ποτηριών μ ένα μικρό ελάττωμα, που τα έκανε  άχρηστα για σερβίρισμα. 

Τα ψέκασα με σπρέυ αμμοβολής να πάρουν αυτό το μουντό λευκό χρώμα και στη συνέχεια με φόρμες σιλικόνης και πηλό έφτιαξα διάφορα κομμάτια από φθινοπωρινή φύση και τα κόλλησα στη βάση του ποδιού. 

Τη βάση την έκλεισα με χαρτόνι και γύρω γύρω τύλιξα κορδόνι Γιούτας. Το ίδιο έβαλα για φιόγκο στη βάση του ποδιού.

Χρωμάτισα τα πήλινα στοιχεία και τις ακμές του ποτηριού τις τόνισα με καφέ πατίνα. 

Αρχικά έφτιαξα βάσεις από σκόνη πορσελάνης μ ένα κερί όμως ήταν πολύ ψηλά για τα γούστα μου και προτίμησα μηχανικά  κεριά του εμπορίου και νομίζω οτι είναι πολύ καλλίτερα κηροπήγια έτσι.

Τί λέτε κι εσείς; Συγκρίνετέ τα!

Έτσι τα βεραμάν κεριά θα χρησιμοποιηθούν αυτοτελώς.

Και για να ολοκληρώσουμε τούτη την ωδή στο Φθινόπωρο, ενα μεγάλο μπολ που μου έφερε η κόρη σπασμένο στη μέση (παράδοξο που δεν το πέταξε μόλις της έσπασε!) το οποίο εγώ κόλλησα με εποξική κόλλα (και έψαχνε το σπάσιμο 😊) και το γέμισα με κολοκυθάκια από ρολό χαρτιού τουαλέτας κι ένα μεγαλύτερο πλεκτό με βελόνες, απόρροια μιας νύχτας αμηχανίας και στεναχώριας. 

Δυο αγαπημένα μανιτάρια, που δεν θυμάμαι αν σας εχω ξαναδείξει από γύψο, μία καμένη λάμπα ντυμένη με τσόφλια φιστικιών Αιγίνης έγινε κουκουνάρι, γέμισαν το βαθύ μπωλ που τώρα είδα οτι φωτογραφίες γιοκ. Μπορείτε όμως να το φανταστείτε 😂

Και ετσι για το καλό , ενα ουζάκι θα το πιούμε  για τον αποχαιρετισμό του Καλοκαιριού κι έχω κι άλλο λόγο που θα σας πω προσεχώς 😊😉.

Καλοκαιράκι, παραλίες, θάλασσα, μπανάκια, ουζάκια

Εεε το ουζάκι δεν τραβάει και σαρδελίτσα;

Μπορεί καθ' αυτό ουζερί να μην διαθέτει το Νησί και για σαρδέλες φοβάμαι, εκτός του οτι έχουν πάει στο Θεό, γι αυτό εγω είμαι εδώ για σας!

Φάτε μάτια ψάρια ,δε λένε;

Σαρδέλες Καλλονές λοιπόν!!Τί η Καλλονή έχει καλλίτερες; για σας παρακαλώ, λίγο σέβας στο εργο μου

Μόλις τις έβγαλε η βάρκα ολόφρεσκες.

Μπήκαν σ' ενα κουτί από βερνίκι παπουτσιών (εκ φιλανθρωπίας κι αυτό , μην επαναλαμβανόμαστε) που έλαβε την κατάλληλη περιβολή, αυτές ήταν χαρτοπετσέτες που κολλήθηκαν πάνω σε καμβά, το καπάκι και το κλειδί από αλουμινοκαπάκι νες καφέ.

Αυτά και με τις υγείες σας!(και με μπύρα πάνε )

Υ.Γ εκ των υστέρων βρήκα και το αυθεντικό κονσερβοκούτι που είχα φυλάξει με σκοπό να φτιάξω κάτι τέτοιο. Another time 😉. Γιατί η ακαταστασία στο εργαστήρι αυτές τις συνέπειες έχει. Βέβαια μ έβαλε σε διαδικασία δημιουργίας του, αλλά θα γλύτωνα κόπο

Αυτά για να μας πάει καλά το Φθινόπωρο που μόλις ξεκίνησε