...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Αναδρομή: Θύμησες και ...τύψεις.

Κάθε τέτοια εποχή, εν αναμονή των αποτελεσμάτων των πανελληνίων, ανατρέχω πίσω στα δικά μου χρόνια...στα φοιτητικά μου χρόνια, τον πρώτο χρόνο μετά την μεταπολίτευση (τόσο αρχαία!) και τα επόμενα.
Τότε που η φυγή από το νησί ήταν όνειρο, ήταν ελπίδα, μέχρι που πραγματώθηκε, κι άρχισε η νοσταλγία του νόστου (έτσι γίνεται πάντα).
Η Αθήνα πανέμορφη στα μάτια μας, γιατί ήταν το απωθημένο και πάντα το απωθημένο φαντάζει άφθαρτο. Ήταν ορόσημο ελευθερίας και απεξάρτησης από τους δεσμούς της οικογένειας και της παιδικής ηλικίας. Ήμασταν Ακαδημαϊκοί πολίτες και νοιώθαμε κατακτητές του κόσμου.
Ειρηνικοί κατακτητές στα δυσεύρετα και στενάχωρα φοιτητικά μας δωμάτια. Άλλα στα πλυσταριά των πολυκατοικιών και άλλα ημιυπόγεια. Με τα λιγοστά επιπλάκια (Σουηδικού τύπου!!!) και ελάχιστα εως καθόλου trendy.
Πού τύχη για ρετιρέ και βεράντες. Οι ταράτσες ήταν για το άπλωμα των ρούχων των ενοίκων. Τότε που τα υπόγεια αντηχούσαν αντάρτικο, απελευθερωμένο τραγούδι.
Τότε που οι συναυλίες ήταν μαζικές (ακόμα και οι κερκίδες υποχωρούσαν από το πλήθος) σαν τις πορείες του Πολυτεχνείου. Λες και συνεχίζαμε να κάνουμε αντίσταση κατά της πεσμένης Χούντας.
Σαν ν απελευθερώναμε εμείς τους λαούς που στέναζαν ακόμη κι δεν ήταν τυχεροί σαν κι εμάς.
Μακριά μαλλιά κι αμπέχονα λοιπόν, κι επαναστατικό τραγούδι, ανάκατο με ερωτικό. Γιατί κάπου μέσα μας ο έρωτας μάς κατέτρωγε ανηλεώς, κι ο Λοΐζος ήταν  όπλο αντίστασης και γιατρικό μαζί.

Σ αυτές τις εποχές ξαναγυρίζω.
Που τα αμφιθέατρα πλημύριζαν από διψασμένη νεολαία, που στα διαλλείματα των μαθημάτων γινόταν ένα με το γρασίδι του κήπου (είχα την τύχη νάμαι στην Πάντειο) και τα υπόγεια έσφιζαν από ζωή σε αποστειρωμένες και γερασμένες πολυκατοικίες.
Ακολουθώ λοιπόν τους χτύπους της καρδιάς χιλιάδων παιδιών που δοκιμάζονται και ονειρεύονται και θυμάμαι και αναθεωρώ και αισθάνομαι:
Πίκρα γι αυτά που δεν έζησα, γι αυτά που ανέβαλα να ζήσω, νομίζοντας ότι θα τα ξαναβρώ μπροστά μου και πλανεύτηκα κι έχασα τις στιγμές.

Νοσταλγία, γι αυτά τα λίγα που έζησα, σε σχέση μ αυτά που θα μπορούσα να είχα ζήσει. Για τους φίλους που έχασα γιατί έτσι το θέλησε ο Θεός, για τους φίλους που έχασα, που μου τους πήρε η ζωή στην κατηφόρα της,για τους φίλους που νοιώθω ότι μοιραστήκαμε πράγματα και δεν ξέρω που βρίσκονται και κανένα τηλε οπτικό «πακέτο» δεν θα μου αναπληρώσει το κενό.
Για τους έρωτες που έμειναν ανολοκλήρωτοι, αλλά άφησαν το άρωμά τους, τη γεύση τους, γλυκιά, πικρή δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είχαν γεύση.

Αγάπη, για τους φίλους που μοιραστήκαμε τις στιγμές εκείνες κι έχουμε κοινές μνήμες, μα πάνω απ όλα, είχαμε κοινά όνειρα. Παιδιά, απ΄ όπου της Ελλάδας, διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων και οικονομικών βαλαντίων, ενωμένα με κοινά όνειρα και με την πεποίθηση ότι τα χρόνια που πέρασαν δεν πρέπει να ξανάρθουν. Είχαμε βαριά τη σφραγίδα της αντίστασης πάνω μας και την ευθύνη της επανόρθωσης , και το νοιώθαμε.
Αλλά διαψευστήκαμε. Γίναμε κι εμείς κατεστημένο, και φθάσαμε στο σημείο του μη περαιτέρω που ήμαστε σήμερα.
Γι αυτό νοιώθω κι απογοήτευση για τα όνειρα που θυσιάστηκαν στο βωμό του συμφέροντος, της ψεύτικης ευμάρειας.

Και ίσως ακόμα, επειδή εξακολουθώ να είμαι ρομαντική και ονειροπόλα, προσβλέπω στην ελπίδα ότι δεν τέλειωσαν όλα. Οτι όλα είναι στο χέρι μας. Οτι δεν μπορεί να πήραμε τόόόσο τη ζωή μας λάθος, ότι μπορούμε ακόμα ν αλλάξουμε ζωή.

Καλή επιτυχία παιδιά και μην χάνετε την ελπίδα και την ικανότητα να ονειρεύεστε.

Ξανακερδίστε ο,τι σας κλέψαμε...
                                                                                                                 

9 σχόλια :

  1. Τι να πω εγώ; Τα είπες όλα, Χαρά! Πάντως είσαι τυχερή που έζησες τα χρόνια αυτά, εγώ μόνο κάτι μπασταρδεμένους απόηχους ένιωσα, λίγη αύρα από τη μαγεία της εποχής εκείνης ....(η δική μου γενιά είναι η γενιά των καταλήψεων)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με έφερες πολλάάάά χρόνια πίσω μιας κι εγώ είμαι της περασμένης γενιάς που αναφέρεις.
    Επειδή κι εγώ πιστεύω ότι όλα δεν χάθηκαν παροτρύνω τα νέα παιδιά να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους και να απαγκιστρωθούν από το κατεστημένο όποιο κι αν είναι αυτό!!
    Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που ακόμα ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Xαρά,πόσο πίσω μας γύρισες,σε χρόνια όμορφα!
    Το ίδιο αρχαία κι εγώ,των εισαγωγικών του ΄75-Πάντειο εσύ,Νομική εγώ,του ίδιου κύκλου είμαστε,όλο κοινά έχουμε εμείς οι δυο.
    Φιλάκια!

    Εκπαιδεύομαι,εκπαιδεύομαι,σήμερα πήγαμε για τα μωρουδιακά-τέλεια ήταν,όλα τα ήθελα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα τι ωραία που τα γράφεις!
    Και δεν νομίζω όμως ότι ο άνθρωπος σταματάει να ονειρεύεται,έστω και αν κάποιοι(όλο και πιο πολύ) δεν προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους!
    Να είσαι πάντα καλά:)
    Καλό απόγευμαααα!
    Α!Κάτι άσχετο,πώς έβαλες αυτήν την μικρη πεταλουδίτσα αντί για το βελάκι του ποντικιού?Είναι τέλεια!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δύσκολα χρόνια, που μέσα στις δυσκολίες κρυβόταν και όλη η ομορφιά!! Αυτές οι δυσκολίες που μας έκαναν να εκτιμούμε ό,τι ωραίο ήλθε αργότερα στη ζωή μας. Σήμερα είναι διαφορετικά....... Τα τότε γεμάτα αμφιθέατρα γεμίζουν μόνο τον πρώτο μήνα του εξαμήνου.... τους υπόλοιπους γεμίζουν τα γειτονικά καφέ!!!! Δυστυχώς, τα παιδιά δεν έχουν τα ίδια κίνητρα με εκείνη την εποχή.... Ολο το σύστημα τους απομακρύνει από τους στόχους τους, τους απογοητεύει..... Μέχρι να κληθούν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.... και τότε οπλισμένοι με ένα σωρό πτυχία και μεταπτυχιακά απογοητεύονται ακόμη πιο πολύ.... γιατί σπάνια βρίσκουν δουλειά "ανάλογη με τα προσόντα τους"
    Χαρά μου πρέπει να σταματήσω..... γιατί παραπήρα φόρα. Εμείς μπορεί να ζήσαμε δύσκολα εκείνα τα χρόνια, μετά όμως απολαύσαμε.... γιατί τα καλύτερα μετά ήλθαν!!! Τα παιδιά μας έζησαν "εύκολα" όμως τα δύσκολα τους περιμένουν....
    Σε φιλώ
    Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απόψε η νοσταλγία μου χτυπά την πόρτα, κάτι μου τσιμπάει την καρδιά, ανένέβηκα στο τρένο σου και αρνούμαι να κατέβω...
    Καλή επιτυχία στη ζωή παιδιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χαρά μου μιας και είμαι σε αναμονή αποτελεσμάτων για τον γιόκα μου, νοιώθω την αγωνία όλων των παιδιών και όλων των γονιών.
    Τρομάζω όταν σκέφτομαι πόσα πολλά όνειρα έχουν στηρίξει σε αυτά τα αποτελέσματα και πόσο λίγα από αυτά θα πραγματοποιηθούν δυστυχώς.
    Ναι, όπως λέει και η Ανθή εμείς απολαύσαμε!
    Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι το ίδιο και ακόμα πιο τυχερά τα παιδάκια μας!
    Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ήταν δύσκολα χρονια όμως...Διαφορετικά δύσκολα από σημερα.
    Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ....γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα...
    Και βέβαια μιλώ και για το παιδί που κρύβουμε ολοι μέσα μας!!!
    Θεοφανώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Είμαι αδιόρθωτη! Αλλά πέστε κάτι...ποτέ δεν ξέρεις...