Σαν τα χιόνια!

Νυφούλα μας μπήκε ο Φλεβάρης!
Χιόνι, μπορεί προσωπικά να μην είδα, παρότι έκαναν την εμφάνισή τους κι εδώ, εισπράξαμε όμως το κρύο της πολικής αρκούδας και αέρα, μέχρι  προσκόλλησης στην Ιταλία!
Αλλά αντί χιονιού είδα βραβείο! Ναι, καιρό είχα να μου πείτε...
Τι να κάνω σάμπως το θέλω κι εγώ;
 Κάθε βραβείο, για όποιο λόγο δίνεται είναι μία ξεχωριστή τιμή για τον τιμούμενο.
Ετσι και το βραβείο της Αγαθής, με βρήκε μεν να έχω απαντήσει επανειλημμένα , αλλά δε μπορούσα να της χαλάσω το χατήρι.
Αγαθή μου σ ευχαριστώ για την εκτίμηση που δείχνεις στο Ιστολόγιό μου με αυτό το βραβειάκι.

΄Αλλαξα όμως λίγο (και στη συνέχεια πολύ) τους κανόνες. 

Δε θα μιλήσω εγω για τον εαυτό μου, θα αφήσω μία φίλη που εκτιμώ και η γνώμη της μ ενδιαφέρει, να μιλήσει για μένα...
 Πρόσφατα σε κάποιο μέιλ, μου έγραψε αυτά: 

"Έχω όμως την εντύπωση πως ό,τι βιώνεις το βιώνεις «ΠΟΛΥ».

Την αγάπη… τη ζεις με δύναμη

Τη φιλία…. τη νιώθεις πολύ δυνατά

Το κλάμα…. βγαίνει απ’ τα σωθικά σου

Η χαρά…. ασυμμάζευτη…. και ένα σωρό άλλα έχω να σου πω….

Βέβαια, πολύ λίγο σε ξέρω, ίσως..."

Αυτή είναι η αλήθεια.
Όλα σε υπερθετικό βαθμό!
Όχι οτι δεν έχω τα πλείστα όσα ελαττώματα, αλλά  προσπαθώ αυτά να μην είναι εις βάρος των άλλων, όσο μπορώ... 
Τώρα όσο για το που θ αποδοθεί, επειδή έχει κυκλοφορήσει πολύ, ας το παραλάβει όποιος έχει διάθεση να εξομολογηθεί και δε τόχει κάνει μέχρι σήμερα.
Εγώ θα το δώσω ΜΟΝΟ (είπαμε ανατροπή!)
*  στο Μαριαννάκι!
* στη πινιάτα τση νόνας μου
* στο Κεφαλλονιτάκι που έγινε πρωτευουσιάνα!
* και στο ραπανάκι που πετιέται σαν γιούλια ολόμπλαβα


Μην ψάξετε να βρείτε σχόλια, αποκλείονται λόγω χιονιού... και όχι μόνο...
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας, για όσους  το εκφράσατε, δυστυχώς δεν έχω επανέλθει ακόμα, είμαι υπο ισχυρή αντιβίωση και ιατρική παρακολούθηση (για πονόδοντο μιλάω) , ξάγρυπνη 2 μέρες, και σε τρελή κατάσταση πόνου!
Η ανάρτηση ήταν έτοιμη, απλά αυτό προστέθηκε να μην ανησυχείτε (όσοι ανησυχείτε) για την εξαφάνιση μου.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για ΟΛΑ!