...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Το ζην επικινδύνως

Δεν  είχα πρόθεση να κάνω μια τέτοια ανάρτηση, όμως καμιά φορά τα γεγονότα μας ξεπερνούν και τα «θέλω» μας  υπερισχύουν των «πρέπει» και ζητούν να εκφρασθούν, μήπως καταλαγιάσουν οι φόβοι μας.
Αναλογίζομαι πολλές  φορές τα χρόνια που πέρασαν, τα χρόνια της παιδικής κι εφηβικής μας ηλικίας  και τα συγκρίνω με την σημερινή αίσθηση ανασφάλειας που διακατέχει τη ζωή μας.
Ίσως ότι τώρα έχουν αλλάξει πολλά, εμείς έχουμε γίνει πιο έμπειροι, έχουμε διανύσει το περισσότερο από τη ζωή και  πλέον εκτός τη δικής μας ζωής έχουμε κι άλλες στην ευθύνη μας, μας κάνουν πιο ευάλωτους και πιο ευαίσθητους.
Όμως δεν μπορείς να μη συγκρίνεις, τις ξένοιαστες μέρες που έπαιρνες το ποδήλατο, χωρίς καν να δίνεις λογαριασμό, παρά με ένα «πάω μια βόλτα» έτσι αφηρημένα, προς όποιον τυχόν σ άκουγε, τρέχοντας συγχρόνως ν απομακρυνθείς, εξαφανιζόσουν προς άγνωστη κατεύθυνση!
Τότε που δεν υπήρχαν κινητά για να κατασκοπεύουν τις κινήσεις σου. Πού ξεκινούσες από το σπίτι σου και μπορούσες να «ξεβρασθείς» χιλιόμετρα μακριά, χωρίς το άγχος του ρολογιού, μόνος ή γελώντας με την παρέα σου.
Πηγαίναμε σμάρι παιδιά στη θάλασσα και ποτέ κανείς δεν ανησύχησε, μήπως πνιγούμε, μήπως κακοπέσουμε καθ οδόν, μήπως μας συμβεί κάάάτι τέλος πάντων, άσχημο
Στα μπαράκια της εποχής  διασκεδάζαμε μέχρι ανατολής του ηλίου και οι γονείς δεν έμεναν ξάγρυπνοι να μας περιμένουν αγωνιώντας. Ξαπλώναμε στη νοτισμένη άμμο και κουβεντιάζαμε, μέχρι να μας υπενθύμιζε το ξημέρωμα, ότι είχε φτάσει η ώρα του γυρισμού.
Γυρνούσαμε σπίτια και οι δικοί μας κοιμόντουσαν  στα  ξεκλείδωτα σπίτια,ή στις αυλές στρωματσάδα   ή ακόμα και στ ‘ αλώνια την εποχή που ήταν απλωμένη η σταφίδα για φύλαξη, χωρίς φόβο!

                                            
Σήμερα ο φόβος κυριαρχεί στη ζωή μας, καιροφυλαχτεί σε κάθε στρίψιμο της γωνίας η αβεβαιότητα.
Η ίδια η ζωή έχει γίνει ένας βραχνάς που σε πνίγει, από τα θέματα υγείας που κυριαρχούν στις μέρες μας κι ακούς καθημερινά λυπηρά γεγονότα , μέχρι την ανασφάλεια να κυκλοφορήσεις ελεύθερος κι ελεύθερα οποιαδήποτε ώρα της ημέρα.
Η πιο  απλή καθημερινή διαδρομή  ή συνήθεια  γίνεται αγώνας ζωής!
Οδηγείς στο δρόμο, με το φόβο «θα φτάσω στον προορισμό μου;»
Πηγαίνεις στις Τράπεζες και κοιτάς γύρω σου καχύποπτα ποιος πλησιάζει το ταμείο εκτός σειράς, μπας και…
Περπατάς στο δρόμο και δε μπορείς να απολαύσεις τη βόλτα σου, αντιδρώντας σε κάθε θόρυβο που ακούγεται πίσω σου, δίπλα σου, μήπως αυτός που πλησιάζει δεν επιθυμεί να σε προσπεράσει αλλά να σε κουρσέψει, να σε βιάσει, να…να…να…
Πηγαίνεις διακοπές και καταπιέζεις το παιδί σου νάναι στην οπτική σου ακτίνα, μην απομακρυνθεί, μη αφεθεί, μη χαρεί την ελευθερία που του χαρίζει η ξενοιασιά των διακοπών. Του κάνεις αλλεπάλληλες κλήσεις στο κινητό, μ ένα αγωνιώδες «πού είσαι;», και το περιμένεις να γυρίσει το βράδυ, για να πας εσύ ήρεμα να κοιμηθείς πλέον.
Μπαίνεις στο σπίτι σου και κατοπτεύεις το χώρο με άγχος μήπως πριν από σένα τον έχει «επισκεφθεί» κάποιος άλλος.
Κοιμάσαι το βράδυ και κλειδαμπαρώνεσαι σαν τον ποντικό στη φάκα του. Κάθε θόρυβος είναι ενοχοποιητικός ότι κάποιος επιβουλεύεται την γαλήνη σου και την ασφάλειά σου
Πας στη δουλειά σου και δεν ξέρεις αν σήμερα θάναι η άτυχή σου μέρα, που από ένα τυχαίο γεγονός θα βρεθείς στο μάτι του κυκλώνα και θα πληρώσεις με το πολυτιμότερο , τη ζωή σου, την ατυχία της στιγμής.
Αυτές οι σκέψεις που τελευταία μου τριβελίζουν το μυαλό, επανήλθαν δριμύτερες, από τις σκηνές Far West  που εκτυλίχθηκαν  (http://www.ert.gr/pirgos/37764-Kyllhnh-Gkangksterikh-epithesh-se-chrhmatapostolh & http://www.dete.gr/news.php?article_id=106886) στο λιμάνι της Κυλλήνης (όχι στο μεγαλύτερο λιμάνι της Χώρας, αλλά σ ένα  επαρχιακό λιμάνι μικρής εμβέλειας), με τη Χρηματαποστολή που συνταξιδεύαμε ( ταξίδι –αστραπή στην Πάτρα ), μπροστά στα φοβισμένα μάτια εκατοντάδων  ταξιδιωτών που αποβιβάζονταν ή περίμεναν να επιβιβαστούν στα δύο καράβια για Κεφαλονιά και Ζάκυνθο.
Κακοποιοί  με βαρύ οπλισμό, που καθημερινά  θέτουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, χωρίς καν να τις υπολογίζουν, αρκεί να  σταθείς εμπόδιο στα άνομα σχέδιά τους
Δε ξέρω τι μέρες μας επιφυλάσσει η μοίρα μας, απλά καθημερινά βλέπω την κατάσταση να εκτραχύνεται κι εμείς όλο και πιο φοβισμένοι να μην μπορούμε ν απολαύσουμε τις πιο απλές στιγμές της ζωής…
Να ευχόμαστε να μη βρεθούμε στο λάθος τόπο τη λάθος στιγμή.

42 σχόλια :

  1. Απλά θα συμφωνήσω με όσα έγραψες παραπάνω!!Δεν θα μπορούσες να τα περιγράψεις καλύτερα!!
    Και τα δικά μας "παλιά" χρόνια και τα τωρινά!!

    Θα επαναλάβω την τελευταία σου φράση:
    Να ευχόμαστε να μη βρεθούμε στο λάθος τόπο τη λάθος στιγμή.Πόσο δίκιο έχεις!!...δυστυχώς!
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα ξαδέλφη!Τό είδα τί έγινε στήν Κυλλήνη εχθές,καί σέ σκέφτηκα!!Εχω συγγενείς εκεί.Συμφωνώ σέ όλα αυτά πού προανέφερες!!Ζούμε μέ ένα διαρκή φόβο από θά μας έρθη τό κακό!!Ευχομαι όλα καλά!Θά τά πούμε Χαρούλα μου....Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαρά μου όλα όσα έγραψες σε αυτή σου την ανάρτηση τα έχω σκεφτεί πάάάάρα πολλές φορές !!!!Αυτό ο φόβος ξεκίνησε πρίν απο χρόνια μετά απο μια επίθεση που δέχτηκε το παιδίμου ,μετά απο δύο χρόνια δέχτηκα επίθεση και γω !!!Πίστεψέ με όσο και αν προσπαθώ δυσκολέυομαι να μην δείξω την αγωνία μου για κάθε μέλος της οικογένειας μου μόλις απομακρυνθεί απο δίπλα μου!!!Είναι πολύ δύσκολο!!!Η τελευταία σου φράση ...προσευχή μου!!!!!Πολλά φιλιά Χαρουλα μου!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα! Έχεις απόλυτο δίκιο..αυτή είναι η πραγματική κατάσταση. Μεγαλωσα ακριβώς όπως το περιέγραψες και στεναχωριέμαι πολύ που τα παιδιά μας μεγαλώνουν κάτω από τις σημερινές συνθήκες. Πιστεύουμε πως είμαστε ελεύθεροι αλλά αυτό είναι απλά μια αυταπάτη.
    Εν συντομία ένα περιστατικό που μου έτυχε...έβγαινα απο πολυκατάστημα και το αυτοκίνητο μου ήταν περικυκλωμένο από άντρες της αντιτρομοκρατικής και το ερευνούσαν εξωνυχιστικά. Μάλλον ένιωσα το ίδιο σαν να είχαν πιάσει εμένα ως ύποπτο και μου έκαναν σωματική έρευνα. Καλή συνέχεια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γειά σου αγαπημένη !! Καλημέρα ! Συμφωνώ κι εγώ πώς όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα πάνε απο το κακό στο χειρότερο ! Τα πράγματα έχουν σοβαρέψει πολύ.. !!! Απο πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις ! Πάντως απο το '94-'95 θυμάμαι τους γονείς μας να είναι αγχωμένοι και κάπως αυστηροί με τις βόλτες μας αλλά ακόμα ήμασταν κάπως ξένοιαστοι τότε !! Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι όμως λόγοι τώρα πιά για να φοβάσαι !!! Οι αδίστακτοι κακοποιοί και τα όπλα είναι πολλά και κυκλοφορούν ελεύθερα !! Όλοι διψάνε για χρήμα και εκδίκηση... και εμείς στη μέση και γύρω γύρω να φοβόμαστε όλο και πιό πολύ να είμαστε ελέυθεροι και ξένοιαστοι...Αυτό ακριβώς που λές"μήν βρεθούμε στο λάθος τόπο, τη λάθος στιγμή".
    Τέλος πάντων....όσο ζούμε και νιώθουμε θα προστατέυουμε ο ένας τον άλλον....θα γελάμε....θα τραγουδάμε....θα ονειρευόμαστε...θα δημιουργούμε και θα παλέυουμε για την ελευθερία μας....ότι κι άν γίνει !!!
    Καλή συνέχεια....σ'αγαπώ πολύυυυυ !!! Αγκαλίτσες και φιλιά πολλά !!

    υ.γ: Ελπίζω να σβήστηκε η φωτιά στο νησί σας....το εύχομαι...άλλο κακό αυτό...κάθε καλοκαίρι να καίγεται όλη η Ελλάδα...χωρίς φωτιές ,καλοκαίρι δέν γίνεται.....κλάψ...κλάψ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δυστυχως θα πρεπει να ειμαστε διαρκως σε εγρηγορση ΄΄υποψιασμενοι΄'.Η εποχη μας ειναι δυσκολη για τα παιδια μας ακομα δυσκολοτερη.Ομως να μην μας παρει και απο κατω βρε αδελφε!!!!!Να προσεχουμε οσο μπορουμε' και ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω πως όσο περνάει ο καιρός κάθε ένας από εμάς έχει δυστυχώς να αναφέρει και από ένα περιστατικό - πρωτόγνωρης για τα δεδομένα μας - βίας. Π.χ. όταν σπούδαζα, είχαν μπει κλέφτες μέσα στο σπίτι μου την ώρα που κοιμόμουν ! Πρόσφατα μου έκλεψαν το μηχανάκι κάτω από το σπίτι μου ! Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί, δεν υπάρχει αμφιβολία. Κι εγώ τρέμω καθημερινά για τους αγαπημένους μου. Και ναι πρέπει να ξεχάσουμε την ξενοιασιά που βιώσαμε στο παρελθόν. Και ψάχνω τρόπους να μην σιχτιρίζω την ελληνική κατάντια, όπου ό,τι υπολειτουργούσε, σήμερα απλώς φαίνεται να έχει πάψει να λειτουργεί. Το παρήγορο, πάντως, είναι ότι - για την ώρα - οι φιλήσυχοι άνθρωποι είναι περισσότεροι από τα καθάρματα. Οι βιοπαλαιστές που πλήττονται εξακολουθούν να αγωνίζονται με αξιοπρέπεια. Και σε κάθε εγκληματική πράξη, η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να απαντά με άλλες, εκατοντάδες πράξεις αγάπης. Αυτά επαναλαμβάνω στον εαυτό μου καθημερινά! Γιατί προσπαθώ να ασκηθώ στην αισιοδοξία και την πίστη. Προσευχόμενη καθημερινά, Χαρούλα μου, να μην συναντηθεί η ζωή μου με ακραίες καταστάσεις. Το ίδιο εύχομαι για όλο τον κόσμο ... Υπομονή και Κουράγιο. ΧΧΧΧΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα Χαρά, το μόνο που μπορώ να πω γιατί εχω μείνει άφωνη με όσα διαδραματίζονται τώρα πια στην πατρίδα μας, είναι ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Με εχεις καλύψει τελείως !!!!!

    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ,πόσο δίκιο,έχεις Χαρά μου!Ο φόβος έχει γίνει πια η καθημερινότητά μας!Δε μας αφήνει όντως να απολαύσουμε ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μας!
    Θα βρούμε,όμως τρόπους να το αντιμετωπίσουμε κι αυτό.
    Υπομονή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ακριβώς όπως τα γράφεις Χαρά...δύσκολα τα χρόνια μας....
    Ο Θεός να μας φυλάει!....πολύ άσχημη η εμπειρία σου...
    Να είσαι καλά Χαρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έχουμε γίνει τελείως Σικάγο!Με λύπη μου νιώθω να χάνω τις προσωπιπκές μου ελευθερίες!Θυμάμαι περιπάτους που μου άρεσε να κάνω όταν ήμουν μόνη, βράδυ, αμέσως μετά τη βροχή για να μυρίσω αυτή την υπέροχη μυρωδιά...Τώρα κλειδώνω την πόρτα μου, ακούω θορύβους και αντί να βγω στη βεράντα μου, αμέσως τρέχω να βρεθώ κοντά στο κινητό μου...Αλλάξανε οι εποχές και φοβάμαι πως δε θα ξαναφτιάξουν ποτέ..Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν θέλω να φοβάμαι......!!!! δεν θελω να σκέφτωμαι πως τα παιδια μου εκεί έξω κινδυνευουν ανα πασα στιγμή να βρεθούν στο λάθος τόπο τη λάθος στιγμή ....δεν θέλω να ακούσω στις ειδήσεις για ληστείες και φόνους...αλλων ανθρώπων....και όμως αυτά μονο ακόυω και τρέμει το φυλοκάρδι μου κάθε φορά....Χαρά μου ....αυτό ακριβώς θέλουν να είμαστε φοβισμένα ανθρωπακια... αλλα δεν το θελω να είμαι έτσι......οπως και ο καθένα μας...μεχρι...να συνβεί... θέλω να έχω ελπιδες μέσα μου ...οτι το βραδυ θα γυρίζουμε στο σπίτι όλοι γεροί ...και μακάρι όλος ο κόσμος....στις οικογενειές τους.. ....ας το ελπίζουμε......Χαρούλα μου... καλό κουραγιο.......φιλώ σε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εγώ βλέπω εδώ τώρα διαφορά, μέσα σε 10 χρόνια, από τότε που ήμουν εγώ μικρή (όχι ότι τώρα είμαι πολύ μεγάλη). Κι εμείς κοιμόμασταν με ορθάνοιχτα πατζούρια και παράθυρα ή στην αυλή. Παίρναμε το ποδήλατο και αλωνίζαμε όχι μόνο στο δικό μας χωριό αλλά και στα γύρω με μόνη προϋπόθεση να είμαστε πίσω την ώρα του μεσημεριανού ή του βραδινού.. Και τώρα βλέπω το ανιψάκι μου.. Ούτε στην πλατεία, 2 τετράγωνα από το σπίτι δεν πηγαίνει μόνο του και χωρίς να υπάρχει κάποιος μεγάλος να παρακολουθεί όσο παίζει.. Ακόμη και εδώ, στο χωριό, έχουν ανοιχτεί σπίτια.. Πως άλλαξε ο κόσμος μέσα σε 10 χρόνια;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χαρά μου,λυπάμαι πολύ που το παραδέχομαι αλλά όσα γράφεις δυστυχώς ισχύουν.Θα μείνω σε μια φράση σου που αρπάζαμε το ποδήλατο και γυρνούσαμε σπίτι μόνο αν δεν αντέχαμε άλλο τον πόνο στα καπούλια μας.Τώρα τον γιο μου θα τον αφήσω να πάει μέχρι την γωνία και αυτό μόνο αν τον βλέπω.Σικάγο έγινε η Ελλαδίτσα και πως θα την αλλάξουμε δεν ξέρω!Υπέροχο post.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κρατώ την τελευταία σου φράση, γιατί δυστυχώς το ομολογώ φοβάμαι αρκετά ώρες ώρες. Τα πολλά κρούσματα στην Πάρο με έχουν αφήσει άφωνη και σίγουρα υπάρχουν κι άλλα πολλά που δεν μαθαίνονται. Ευτυχώς, πρόλαβα κάποιες από τις ωραίες στιγμές του παρελθόντος, όπως ακριβώς τις περιγράφεις. Βέβαια, έχουμε βαρεθεί να λέμε "κάθε πέρυσι και καλύτερα"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  16. Σημεία των καιρών Χαρουλάκι μου, που καθημερινά γίνονται και πιο αβάσταχτα. Για τη διατύπωση των σκέψεων και συναισθημάτων σου δεν έχω λόγια.....για ακόμη μια φορά ρούφηξα με ενδιαφέρον τις αράδες σου και ευχαριστήθηκα το σωστό, μεστό, γεμάτο εικόνες γραπτό σου λόγο!!! Σε πεθύμησαααααα!!!
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Και νομίζω ότι αυτή η αγωνία μας θα συνεχιστεί.
    Δεν αντέχω άλλο να κοιμάμαι με παντζούρια χιλιοαμπαρωμένα μέσα στον καύσωνα.
    Τα φιλιά μου και υπομονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου "Να μην βρεθούμε στο λάθος τόπο τη λάθος στιγμή" γιατί η εγκληματικότατη μαστίζει. Τέρμα τα χρόνια της αθωότητας τώρα πρέπει όταν περπατάς να έχεις τα μάτια σου ορθάνοικτα. Εδώ φοβόμαστε μέσα στο ίδιο μας το σπίτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!!!!!!!
    ΕΖΗΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΥΛΗ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ!!!!!!!
    ΤΩΡΑ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΣΠΙΤΙΑ ΦΥΛΑΚΕΣ!!!!!!!
    ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ!!!!!!!!
    ΣΕ ΦΙΛΩ!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Δεν θα μας πάρει από κάτω. Δεν θα μας πάρει!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δώσε Σωσώ κι εμείς ακολουθούμε!!! Δεν θα μας πάρει!!!ΟΛΕ!!!

      Διαγραφή
    2. Εννοείται οτι δεν θα μας παρει απο κατω ...!!!!!!!που να τους παρει ......... ε..μα πιά και οτι έλεγα δεν σηκώνει εδώ σφηνάρισμα....!!!!!!! έ.. να μην κοψουμε το χούι μας;;;ενα χαμόγελο πλίζζζζζζζζζ!!!!!

      Διαγραφή
  21. Χαρά έχεις απόλυτο δίκιο με όσα γράφεις. Εμένα όμως με προβληματίζουν αυτά που άκουσα να λένε αξιωματικοί της αστυνομίας σχετικά με την δικαιοσύνη. Εμείς λένε τους πιάνουμε (τους εγκληματίες) και την άλλη μέρα είναι έξω. Με προβληματίζει ο αδικαιολόγητος πλουτισμός ανθρώπων γύρω απο την δικαιοσύνη.Τελικά μήπως η πολύ ατιμωρησία ευθύνεται για την φυλακή που είμαστε κλεισμένοι οι νομοταγείς και η ελευθερία που απολαμβάνουν οι εγκληματίες??
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πικρές αλήθειες αλλά αλήθειες Χαρά μου.
    Θυμάμαι-όχι μακρυά-το 1987 ο πατέρας μου με έμφραγμα στο νοσοκομείο και μεις νυχτέρια. Στις 5 το πρωί διάσχιζα όλη την πόλη και ήμουν απολύτως ασφαλής. Να πάω στο ξεκλείδωτο σπίτι,,,που όλοι αφήναμε ακόμα... και δεν υπήρχε ούτε σκέψη επιβολής.. Τώρα;; Κλειδωμένοι και Ανασφαλείς! Τα καλά νέα όμως είναι ότι υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι να εμπιστευτείς! Το λέω μετά λόγου γνώσεως! Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Χαρα μου! Σωστη η κραυγη σου, σωστες οι φοβιες σου, ολοι ετσι ανεμελα μεγαλωσαμε και τωρα δεν μας αφηνουν ουτε καν να το δειξουμε στα παιδια μας..
    Αντιδρω εν αποθετω ολες μου τις ελπιδες στον Θεο και αφηνω σε Εκεινον να αποφασισει για τα παιδια μου Του εχω απολυτη εμπιστοσυνη! Ετσι αφηνω τα παιδια μου να νιωσουν την ανεμελια και την χαρα της ελευθεριας!
    Δεν θα τους περασει ΑΚΟΥΣ? ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ!!
    Φιλακια και ελπιδα σου στελνω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Χαρά μεγάλο θέμα έθιξες τώρα ,ακριβώς ο τρόπος ζωής μας είναι αυτός και είναι ζωή τελικά αυτό που ζούμε? μια συνεχής αγωνία? Και ξέρεις τι με πειράζει πιό πολύ που έστελνα τα παιδιά μου μόνα τους στο σχολειο,ενώ τα εγγόνια μου κάποιος πρέπει να τα πάει και να τα γυρίσει πίσω στο σπίτι,να μείνει μαζί τους στην παιδική χαρά,με λυπεί που παίρνω πια το κλειδί απο την εξώπορτα,σημεία των καιρών, αλλάζουν οι εποχές και δυστυχώς προς το χειρότερο,φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Νιώθουμε τόσο ανήμποροι και ευάλωτοι όλοι μας, που ότι και να πούμε ή αναλύσουμε η ανασφάλεια, μέσα στην οποία ζούμε, δεν θα ξεπεραστεί.

    Τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν τα ξέρουν μια χαρά οι ιθύνοντες, απλά κωφεύουν και εθελοτυφλούν.

    Όταν έχεις 40 αστυνομικούς να σε φυλάνε, εσένα και την οικογένειά σου, δεν νομίζω ότι ζεις το δράμα του απροστάτευτου, ούτε το νιώθεις...

    Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δε νοιάζονται καθόλου για τις ανθρώπινες ζωές κάποια ανθρωπάρια...έχει παραγίνει πια το κακό...φοβόμαστε και τη σκιά μας..έτσι όπως τα λες είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ανοιχτές πληγές "ξύνεις" , Χαρά μου! Πληγές που ματώνουν και δεν κλείνουν ! Οχι γιατι δεν θέλουμε εμείς να τις κλείσουμε, αλλά γιατί κάποιους άλλους τους βολεύει να "πονάμε!
    Φιλί μεγάλο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Πού σου έλαχε να βρεθείς Χαρά μου! Φαντάζομαι την αγωνία σας εκείνες τις στιγμές ! Στα καλά καθούμενα να βρίσκεσαι μέσα σ'ένα 'πεδίο μάχης' και να μην μπορείς να κάνεις και τίποτα! Πού θα πάει αυτή η κατάσταση, δεν ξέρω. 'Οσο κι αν ταμπουρωθούμε στα σπίτια μας (κι αυτό σχετικό είναι), στον δρόμο είμαστε απροστάτευτοι και ευάλωτοι! Ο θεός να μας φυλάει!
    Φιλάκια !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Έζησα για πάρα πολλά χρόνια σε μια χώρα που η εγκληματικότητα ήταν το καθημερινό ψωμοτύρι... Κάποια στιγμή άρχισε να μη μας απασχολεί... απλά το συνηθίσαμε. Από καιρό βλέπω εδώ να συμβαίνουν πράγματα που τα είχα ζήσει εκεί χρόνια πριν. Δυστυχώς το πράγμα έχει ξεφύγει...
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ποσο ομορφα περιγραφεις τα ''δικα'' σας χρονια!Δεν τα εχω ζησει αλλα σα να μου λειπουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. καλημέρα σε όλους!!!
    Συγκλονιστική ανάρτηση και τόσο αληθινή.Μπράβο Χαρά μου.Πρόλαβα και εγώ τα ''ανέμελα''χρόνια σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα.Και τότε θυμάμαι όμως...''μη εδώ,μη εκεί''.Ισως σήμερα να τα ξεχνάμε.
    Οι άνθρωποι προσαρμόζονται σε όλς τις αλλάγες εποχής.Για αυτό λοιπόν,απλά να έχουμε ΄το νου μας.Είναι δυσάρεστο να ζεουν τα παιδιά μας μέσα στο φόβο.Οσο μπόρεσα το απέφευγα να το μεταδίδω στο παιδί μου.Το νου μας,και να μην προκαλούμε τη μοίρα μας!!!
    φιλιά πολλά ζουζούνα-))))
    το νου σουουουουουο-))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Dear friend, i live hoping every day...but i want to give my child the freedom of living. Thanks so much for your sweet comment and your italian is great!
    Kisses.
    Alessandra

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΖΩ ΤΟΣΕΣ ΑΓΩΝΙΕΣ ....ΦΙΛΑΚΙΑ!!!!ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΤΑΞΕΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΑΠΟ ΟΛΑ [ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Siento la situación por la que estais pasando en vuestro pais, espero que poco a poco vaya mejorando.
    Besos desde España

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Καλημερα Χαρα το μονο που μπορω να πω: ο θεος να μας φυλαει!
    Καλη προσαρμογη λοιπον ............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Καλημέρα Χαρά μου...πόσο αληθινή η αναρτησή σου!!!!όλοι έχουμε τις ίδιες αγωνίες και τους ίδιους φόβους...και εγώ που ζω στην επαρχία και μεγαλώνουν τα παιδιά μου εδώ και δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα παρόλα αυτά ο φόβος υπάρχει...θα σταθώ στην τελευταία σου φράση και θα πω η Παναγιά μαζί μας!!!!φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αυτά ακριβώς συζητούσαμε εμ τον Πάνο προχτές. Ο αδερφός μου κοιμόταν τα καλοκαίρια στην αυλή μας. Πού να το κάνεις τώρα; Και τι γκανγκστερική ιστορία είναι αυτή που έγινε στην Κυλλήνη; Χαμπάρι δεν πήρα! Ωραίες εποχές ζούμε...Και τα παιδιά μας ωραιότερες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Η τελευταία ευχή είναι η πιό σωστή. Αλλά ακόμα και να μη βρεθούμε στο μυαλό κάποιων με λάθος τρόπο. Πίστεψε με κι αυτό μπορεί να ανατρέψει ζωές (το έχω ζήσει). Δεν ξέρεις τι να ευχηθείς πιά. Η καλή υγεία δεν ειναι η μόνη ευχή πλέον. Χρειαζόμαστε χιλιάδες ευχές όσες και οι κίνδυνοι. Κι εμείς τουλάχιστον έχουμες αυτές τις όμορφες αναμνήσεις. Οι νέοι που βγαίνουν στη ζωή τώρα τι αναμήσεις θα έχουν και πόσο θα έχει αλλάξει η ζωή όταν θα βρίσκονται στην ηλικία μας. Η μήπως όλα θα έχουν αρχίσει πάλι απ'το μηδέν?! Φιλιά αγαπημένη γειτόνισσα (σε σκέφτομαι πιό συχνά απ'όσο περνάω από δω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Φίλοι μου αγαπημένοι
    σήμερα θα μου επιτρέψετε να μην απαντήσω κατά το σύνηθες , σε καθένα ξεχωριστά, για διάφορους λόγους,αλλά επειδή δεν έχω να προσθέσω τίποτα περισσότερο στις τοποθετήσεις σας,απο ο,τι ήδη έγραψα στην ανάρτηση.Εχουμε τις ίδιες απόψεις, τις ίδιες ανησυχίες,τους ίδιους τελικά φόβους.
    Δυστυχώς ζούμε σε κλίμα τρομοκρατίας αν σκεφτούμε και τις μεγάλες φυσικές καταστροφές απο τις φοβερές πυρκαγιές που κατέκαψαν τον Τόπο μας, χωρίς αιδώ, χωρίς ενδοιασμούς,χωρίς ηθος κι ηθική.Είναι γενική η κατάπτωση των ηθών,δυστυχώς...

    Επίσης, Σας ευχαριστώ που εν μέσω θέρους, αδειών, διακοπών βρίσκετε πάντα χρονο να μ επισκέπτεσθε και να καταθέτετε τις απόψεις σας και να μου κρατάτε συντροφιά. Είναι μεγάλη χαρά και τιμή!
    Την αγάπη μου σ όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. 3 μήνες μετά το "συμβάν" και κάθε φορά σκέφτομαι πως θα κοιμηθώ μόνη μου, όταν ο Λευτέρης θα έχει 24ωρη υπηρεσία! Αυτός ο φόβος και αυτή η τρομοκρατία που περιγράφεις...μου είναι δυσβάσταχτη ώρες ώρες!
    Κι εγώ πρόλαβα τα ανέμελα χρόνια, με τις ορθάνοιχτες πόρτες α βράδια! Τώρα προτιμώ να ΣΚΑΣΩ από τη ζέστη, παρά να αφήσω μπαλκονόπορτα ανοιχτή!
    Ο Θεός να μας φιλάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Είμαι αδιόρθωτη! Αλλά πέστε κάτι...ποτέ δεν ξέρεις...