...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Τρίτη 13 Ιουλίου 2021

Με βελουδινα βηματα ο χρονος

Μία ημέρα των ημερών εκεί που σας ξετύλιγα κάτι στρουμπιασμένες εφημερίδες εποχής προ κρίσης, σας ανέφερα, σας ανέφερα λέγω για τα πρώτα μου παπούτσια!


Αν δε το αντιλήφθειτε κακό της κεφαλής σας, διότι εγω επανήλθα ως είχα υποσχεθεί

Ναι, ναι ξέρω οτι αλλού τα κακαρίσματα και οχι εδώ, αλλά πολλοί εξ υμών σουρτουκεύετε και στ άλλα κοινωνικά δίκτυα, εκείνα τα αμαρτωλά 😉😈
Γι αυτό απαλλάσσω της κατηγορίας για αδιαφορία τους πιστούς αυτής εδώ της εξάρτησης και συνεχίζω.

Μπορεί εγώ να μην εχω κρατήσει τα πρώτα παπουτσάκια των παιδιών μου, ταχε όμως κρατήσει η μαμά μου τα δικά μου.
Φαντασθείτε υπομονή που είχαν τ άμοιρα!

Κάποια στιγμή, της είχε πει η αδελφή της εξ Αμέρικα, οτι κάτι τα κάνουν εκεί πέραν του Ατλαντικού, κάτι τα βαλσαμώνουν, κάτι απο αυτές τις γνωστές αμερικανιές τλπ. Έτσι επείσθη κι αυτή και τα έστειλε να περάσουν τον ωκεανό και να ρθουν πίσω ανανεωμένα.
Αντ αυτού επέστρεψαν όπως πήγαν, ξεμπαρδαλιασμένα απλά σε μια καλλίτερη συσκευασία στην οποία έμειναν για τα υπόλοιπα χρόνια τους μέχρι τούδε! Μπήκαν σ ένα συρταρι, αφου μου τα εμπιστεύθηκε η μητέρα σε περίπτωση αποδημίας της (γενικά τον τελευταίο καιρό διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου...) κι εκεί ξεχάστηκαν
Τελευταία ομως στα craft's shop αρχισαν να κυκλοφορούν διάφορα παιδικά παπουτσάκια για δημιουργίες απο πηλό, οπότε εμένα μου ξανακάηκε, που λέμε😉
Και τοτε ξεθάφτηκαν απο το συρτάρι που είχαν γινει καλαμποκί απο την κιτρινίλα μέσα στο πλαστικό φάκελλο!
Εκεί βρέθηκαν και οι εφημερίδες μιας εφημερίδας που πλέον έχουν πέσει τίτλοι τέλους, με θέματα προ πολλού παρωχημένα, οπως παρήλθον και οι χρόνοι των παπουτσιών.
Φαίνεται οτι απο ετους ήμουν ζωηρά νεάνις διότι τα παπουτσάκια ήταν πλήρως αποσολεμένα, ειδικά το ένα και πολύ περπατημένα αμφότερα
Αρχισε λοιπόν η αποκατάσταση εκ των κάτω προς τα άνω.
Κολλήθηκε η σόλα με heavy boby gel και ολο το παπουτσάκι περάστηκε με paverpol για να σταίνει ;)
Αυτό βέβαια του έδωσε μια γυαλάδα που δεν είχε καθόλου ανάγκη ,αλλά μπρος τα κάλλη τ είναι ο πόνος που λέμε, εδώ η γυαλάδα!
Σοβαρή σκέψη έπεσε στο πού θα τοποθετηθούν κι αφου χάλασα ένα καμβά κι ενα ριζόχαρτο αποφάσισα να μπουν σε μια ξύλινη καρδιά. Μπορεί τα στεφάνια μου να χαροπαλεύουν σ ενα ανώνυμο κουτί αλλά τα παπουτσάκια μου έχουν άλλη αξία και χρειάζονταν τα καλλίτερα. Τσάμπα πέρασαν τη ναυτία του Ατλαντικού;
Και στο φόντο βέβαια και στην ολη διακόσμηση έπεσε πολύ σκέψη και ακόμα περισσότερα χαλασμένα χαρτιά και ριζόχαρτα, αλλά...χαλάλι τους, γιατί το αποτέλεσμα μ αντάμειψε πολλαπλώς και νομίζω οτι θα συμφωνήσετε ;) Σας προκαταλαμβάνω, προσέχτε τί θα πείτε!
Την περιφέρεια του κουτιού την έντυσα με τρέσσα απο πηλό και μάλιστα δυο διαφορετικές και ολα μαζί μαζί και το φιόγκο απο ρητίνη τα έβαψα ροζ-λιλά-κόκκινο κι ο θέος ξέρει τί άλλο και αφου μου βγήκαν όλα πολύ ροζουλί και δεν το ήθελα, ουτε το λευκό dry brush αλλαξε πολλά,τα πέρασα γραφίτη κιμωλίας.
Ετσι λέρωσα το ροζ και me gusto mucho!!!



προστέθηκαν κάποιες λεπτομέρειες (κάτι quotes,κάτι δαντελίτσες,κάτι μεταλλικά διακοσμητικά)


και με μεγάλη περηφάνια σας παρουσιάζω τα παπουτσάκια που δεν κατάφερε το αμερικανικό θαύμα αλλά κατάφερε το χαρουλίνιο χέρι! οχι μη νομίζουν τ Αμερικανάκια οτι τάχουμε κι ανάγκη και κόψιμο!
Αμ Πώς!


Αριθμούν μισό αιώνα ζωής και βάλε (αστο τόσο κυρ Στέφανε ;) ), άντεξαν τα μύρια όσα, εδικαιούντο μία αναγνώριση και αποκατάσταση, δε νομίζετε;;;

Και για να δείξω και το ρομαντικό του πράγματος υπήρξε και προηγούμενο,
σε μικρότερη καρδιά ;)

Καλό θεωρώ ;)

Ξύλινη Καρδιά με decoupage  ριζόχαρτου, κρακελέ δύο συστατικών, λουλουδια διαφόρων υφών και μεγεθών και πέρλες

"Μια καρδιά τα χέρια μου σου φέρανε κάν' την ό,τι θες, είναι για σένανε" όπως τραγούδαγε το πάλαι ποτέ ο Φίλιππος Νικολάου ! 

λεπτομέρεια με το ξυλόγλυπτο
 Υ.Γ Ας με συγχωρήσει η κα Βαμβουνάκη για την κατάχρηση του τίτλου της αλλά νομίζω τον απέδωσα σωστά και αφ ετέρου είναι ενα λατρεμένο βιβλίο μου μέσα απο ολη τη βιβλιογραφία της που είμαι φανατική.

20 σχόλια :

  1. Πω πω Χαρά μου, με συγκίνησες!
    Είδες πώς οι "παλιές" μαμάδες μας, ξέρανε και φυλάγανε ότι συναισθηματικά πιο πολύτιμο είχαν που στη δική σου περίπτωση είναι παπουτσάκια!
    Πάντως και τα παιδιά σου, δεν θα μείνουν παραπονεμένα με τόσα τόσα που έφτιαξες και ξέρω πως θα συνεχίσεις να φτιάχνεις!
    ΑΦιλάκια πολύ χαμογελαστά και χαρούμενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οντως ήταν πολύ συγκινητική διαφύλαξη Στεφανία μου! Τωρα ειδικά που το μυαλό ολο πίσω γυρνά...
      Οσο για τα παιδιά μου,προσπάθησα κι εγω αλλά ας όψεται...ελπίζω να εκτιμήσουν ολα τα υπόλοιπα και προπάντων τα συναισθήματα που τα μεγάλωσαν ;)
      Αφιλάκια γλυκά και τρυφερά πάντα!

      Διαγραφή
  2. Τι ωραία !!!!!
    Έχω κι εγώ φυλαγμένα των κοριτσιών μου και τα έδωσα χωρίς "περιποίηση", οπότε μας έδωσες ιδέες !!!!!
    Τα φιλιά μου χρυσοχέρα φίλη !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαρά μου να δω τις ιδέες μου να καρποφορούν ;)
      Στη θέση σου Ράνια, θάχα φτιάξει ήδη κεντημένα πουγκάκια με μια μεγάλη καρδιά με καλλιγραφικό αρχικό της καθεμιάς να τα εχω φυλάξει μέσα ;) <3
      θα περιμένω να δω την δική σου εκδοχή

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα Χαρά μου, ήρθα! Βρε ευλογημένη, δεν είναι μόνο το θαυματουργό και καλλιτεχνικό σου χέρι που μετασχηματίζει άμορφα πράγματα και τα γεμίζει ομορφιά και ζωή. Είναι και ο λυρικός χιουμοριστικός τρόπος που ντύνεις όλη αυτή τη διαδικασία. Και αυτό είναι υπέροχο, στο λέω να το ξέρεις.
    Καλησπέρα Χαρά μου. Να δημιουργείς κορίτσι μου, είναι ίαμα σε ότι περνάμε.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχχαχα η λύρα μου λείπει Γιάννη μου να τα λέω άδοντας!!!χαχαχχαα ε οχι και λυρική! αυτοσαρκαζόμενη τα μάλα,ναι
      Οπως και νάχει τιμή μου τα γραφόμενά σου και χαιρομαι αν δεν σας κουράζω με τις μακροσκελείς παρουσιάσεις μου
      Φιλιά πολλά και απο μένα και αγάντα να περάσουμε το κάβο ντ όρο!

      Διαγραφή
    2. Όχι μόνο δεν μας κουράζεις αλλά, πάντα, αποζητούμε το κάτι παραπάνω για να νιώσουμε κοντά σου όλο και περισσότερο. Να το ξέρεις αυτό. Καλή βδομάδα καλή μου.

      Διαγραφή
    3. Χαίρομαι Γιάννη μου που μου το λες γιατί ολο εχω το φόβο οτι κουράζω επαναλαμβανόμενη.
      Σ ευχαριστώ πολύ αγαπημένε μου φίλε,η συντροφιά σας μου ειναι ανάσα στη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε όλοι!
      Καλή συνέχεια της εβδομάδας χωρίς χειρότερες ειδήσεις...ει δυνατον !

      Διαγραφή
  4. Τα παπουτσάκια αξιώθηκαν να διασωθούν μετά από πολλές περιπέτειες και ο χρόνος τους πρόσθεσε αξία....ενώ εσύ πρόσθεσες την καλαίσθητη διακοσμητική σου πινελιά που αναδεικνύει το πρώτο ζευγάρι παπουτσιών , σε αναμνηστικό υψηλής διακοσμητικής αξίας....όπως ακριβώς του αξίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΚΤΊΜΗΣΕΣ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Κλαυδία μου, η γνωμη σου μετράει πολύ <3

      Διαγραφή
  5. Αυτή σου η διάθεση να δημιουργείς γίνεται τέχνη μαγική στα χέρια σου. Καταργεί την απόσταση του χρόνου συμφιλιώνοντας το τότε με το παρόν και γεννάει μνήμη, συνείδηση, ευαισθησία, αφήνοντάς τη να γίνει αγάπη. ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΗ τέχνη έργου και λόγου. ΥΠΕΡΟΧΗ!!!!! γεια στα χέρια σου!
    Καλημέρα Χαρούλα μου!
    Την αγάπη μου πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννίκα μου αν πάψω να δημιουργώ θα πάψω να ελπίζω,θα πάψω να ονειρεύομαι και να ονειροβατώ, θα πάψω να αναπνέω, γενικά θα χτυπήσει το καμπανάκι τη λήξη ;) Γι αυτό μέχρι νάρθει εκείνη η στιγμή που θέλω να τη σκέφτομαι μακρυνή,δε θα πάψω ν απασχολώ τα χέρια και το μυαλό μου προς το καλό ;)
      Φιλάκια πολλά αγαπημένη μου,που χαίρομαι που είσαι πάντα παρουσα με τον ωραίο σου λόγο! <3

      Διαγραφή
  6. χαχαχαχαχααααααααααααα
    ονειρεμενο εγινε παραμυθενιο εγινε
    καλε μαμα γιατι δεν τα κρατησες?
    ετσι γινεται η μια γενια κρατει η αλλη πεταει χαχαχαα
    ααααααααααααχ εμενα εχουν να πεταξουν τα παιδια μου φορτηγααααααααααα
    εχουν να με βρισουν χαχαχχααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα κρατησα καλή μου αλλά δυστυχώς μας επισκέφθηκαν τρωκτικά με την μετακόμιση και μας τα μαγάρισαν. Ακόμα δε τάχω κατεβάσει απο το πατάρι να δω σε τί κατάσταση βρίσκονται :(
      Τωρα τί θα ζήσει στη συνέχεια απο ό,τι έχω κρατήσει, ή μαζέψει ή δημιουργήσει,μάλλον δε θα το μάθω ποτέ
      Οτι θα με βρίζουν το μόνο σίγουρο!

      Διαγραφή
  7. Ονειρεμένες δημιουργίες και πάλι.
    Έχω κι εγώ των παιδιών μου, όχι μόνο τα παπούτσια αλλά και τα ρούχα τα βαφτιστικά.
    Φυσικά και των κοριτσιών μας.
    Απολαμβάνω τον τρόπο που τα παρουσιάζεις.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα βαφτιστικά ειδικά της κόρης μου ευτυχώς τάχα φυλάξει στη ντουλάπα. Αλλωστε ημουν πολύ λιτή στα ρουχα που επέλεξα και για τα δύο γιατί ειμαι κατά των φρου φρου και αρωμάτων για το θεαθείναι και ήταν ρουχαλάκια που τα φόρεσαν και τα χάρηκαν.Τα υπόλοιπα κάποια επιλεγμένα κομμάτια π.χ. αυτά που τους είχε πλέξει η μαμά μου (μοναδικής τέχνης!) αγνοώ σε τί κατάσταση βρίσκονται.Δε θέλω να τα δω και να στεναχωρεθώ περισσότερο.Τους είχα κρατήσει επιλεκτικά παιχνίδια,βιβλία,σχολικά τετράδια,αστο...μεγάλη πίκρα
      Σε φιλώ με αγάπη

      Διαγραφή
  8. Δεν έρχονται εδώ τα Αμερικανάκια να πάρουν ιδέες; 😊 σιγά που θα έχανες την ευκαιρία Χαρούλα μου να πάει χαμένη...εκτός από ότι τους έδωσες την θέση που τους άξιζε και μάλιστα τόσο παραμυθένια, που βλέποντας τα, τα φαντάστηκα σαν τα γοβάκια της σταχτοπούτας έτσι μέσα στην καρδιά στολισμένα!!
    Πανέμορφα ονειρικά τα παπουτσάκια σου Χαρά μου...τι αναμνήσεις όμως σου φέραν στο νου ε;
    Απαράμιλλος ο τρόπος της παρουσίασης 😊 από μακριά φωνάζει ΧΑΡΑ...😉
    Περιμένω την επόμενη έκπληξη...δεν φταίμε εμείς που μας κακομαθαίνετε στα όμορφα κυρία Χαρά μας!!
    Να είσαι πάντα καλά και με αυτή την διάθεση την αγάπη μας πάντα, σε καληνυχτίζω🌙
    και σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και ένα γλυκό φιλί!! 😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σμαραγδάκι μου εκ των υστέρων ευγνωμονώ τ αμερικανάκια που δνε τα έφτιαξαν γιατί θάταν κανένα καρακιτσαριό οπως αυτά που συνηθίζουν.Χαρηκα που τα επιμελήθηκα προσωπικά, όπως και τη συγκίνηση που είδα στη μαμά μου.Τα φιλούσε κι έκλαιγε. Ε δεν είναι και λίγο να τα βλέπεις 60+ χρόνια μετά...:( χωρίς να συγκινηθείς. Ας είμαστε καλά να μεγαλώνουμε,ειναι κι αυτό ευλογία!
      Φιλάκια άπειρα μικρή μου <3

      Διαγραφή
  9. Un gran trabajo, lleno de detalles espectaculares, felicitaciones.
    Besos desde España

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. GRACIAS MI AMIGO FAVORITO.
      ¡Tus palabras siempre son cálidas para mis obras!
      Muchos besos de grecia

      Διαγραφή

Είμαι αδιόρθωτη! Αλλά πέστε κάτι...ποτέ δεν ξέρεις...