Έτσι είναι οι σχέσεις... (Ηρώ)

Η αλήθεια είναι οτι είχα ήδη πέσει πάνω στη συγκεκριμένη ανάρτηση, μέχρι που είδα και την ανάρτηση της Στέλλας και σκέφτηκα ότι όλο και περισσότερο άνθρωποι εμβαθύνουν και προσπαθούν να βρουν λύσεις σε δύσκολες καταστάσεις.

Τοχα απο εφηβη να αυτοκριτικάρομαι, να ψάχνω να βρω τα λάθη μου σε σχέση με τους άλλους, κι έγινε πιο έντονο από την εποχή που έγινα μητέρα. 

Γενικά όσο ανυπόμονη είμαι να δημιουργήσω κάτι και να δω το αποτέλεσμά του, τόσο υπομονετική μέχρι βλακείας είμαι στις ανθρώπινες σχέσεις . Θέλω να εξαντλήσω τα περιθώρια, ωστε τελειώνοντας να πω "εκανα ό,τι μπορούσα, αλλά δε πήγαινε άλλο"  Να φεύγω με ήσυχη συνείδηση  δηλαδή. 

Παρ όλα αυτά έχω στριμώξει πολύ άσχημα τον εαυτό μου μέχρι να φτάσω στο σημείο μηδέν. Τοχω νοιώσει στο σώμα μου που διαμαρτύρεται. Εχω αισθανθεί ασφυξία χωρίς κάτι συγκεκριμένο να ευθύνεται κι οταν διάβασα μέσα στα πολλά που διαβάζω, αυτό το κείμενο, είπα "ώπα! δεν είμαι μόνο εγώ η τρελή και παράξενη και αχάριστη ίσως. Κρίμα να νοιώθω ενοχές" 

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επεκταθώ, δεν είμαι ο Φρόυντ, το παραθέτω λοιπόν αυτούσιο, επειδή θέλω να υπάρχει στο "χώρο μου" και πηγή του ειναι εδώ:

Κρεμαστή καρδιά απο φελιζολ ντυμένη με κόκκινο βελούδο και τουλι, με μεταλλικά στοιχεία (μια παλιά καρφίτσα -καρδιά κι ενα πλακάκι LOVE) και φούντα

"Οι άνθρωποι γενικά βιάζονται να σου αρπάξουν την υπόσχεση, πως σημαίνουν πολλά για σένα.
Βιάζονται να σε γνωρίσουν για να καλύψουν την κενότητα τους πολλές φορές και όχι για να σου προσφέρουν την παρέα τους. Θέλουν να είναι τα πάντα σου και να είναι τώρα. Θέλουν να σου αποσπούν την προσοχή με ανόητα, φτηνά τερτίπια που τα ονομάζουν σχέση, φιλία, δόσιμο και έτσι θεωρούν πως εξασφάλισαν μια θέση κοντά σου στην αιωνιότητα.
Θέλουν να προσδώσουν σημασία στην δική τους ζωή γι’ αυτό εισβάλουν πιεστικά στη δική σου.
Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουν, πως η απόκλιση που σου προσφέρουν μπροστά στη λέξη φιλία μεγαλώνει έτσι ολοένα, αλλά δυστυχώς όχι και η ανάγκη για την παρουσία τους.
Όμως δυστυχώς κανένας δεν ξεγελιέται γιατί πολύ απλά δεν το έχει ανάγκη.
Απαραίτητος δεν μπορεί να γίνει κάποιος στην ζωή σου εάν δεν αποκτήσεις παρελθόν μαζί του, εάν δεν ακουμπήσουν οι ψυχές σας, εάν δεν έχεις να θυμηθείς κάτι από αυτόν τον άνθρωπο.
Απαραίτητος δεν γίνεται κανείς με το στανιό επειδή μίλησες, γέλασε μαζί σου, ήπιες ένα καφέ, κάπνισες ένα τσιγάρο. Απαραίτητος θα γίνει με τον χρόνο, εάν αντέξει η σχέση σας, εάν ευδοκιμήσει, εάν νικήσει την σημερινή αλαζονεία, ζήλια, ματαιοδοξία που υπάρχει.
Απαραίτητος δεν θα γίνει κάποιος που δεν έχεις φάει τα μούτρα σου μαζί του και να αγκαλιάστηκες, να έκλαψε μαζί σου, να σε πόνεσε, να σε νοιάστηκε να έφταιξε εκείνος και να ζήτησες συγγνώμη εσύ για να μην τον στενοχωρήσεις.
Έχουμε μάθει σε εύκολες ταμπέλες και θεωρούμε πως θα μπορούμε να γίνουμε γρήγορα η πρώτη σκέψη του άλλου μόλις ξυπνάει, ή η τελευταία πριν κοιμηθεί. Θεωρούμε πως είναι εύκολο να του κλέψουμε την ιδιωτικότητά του και να τον απορροφήσουμε στον κόσμο μας.
Αυτό λέγεται συναισθηματική άγνοια. Ένας άνθρωπος δραστήριος, κοινωνικός, αγαπητός, με ενδιαφέροντα, για να σε περάσει και να σε φιλτράρει μέσα από τον εγκέφαλο του σαν αναγκαίο πρόσωπο θα πρέπει να είσαι σπουδαίος για εκείνον.
Θα πρέπει να έχεις αποκτήσει τον σεβασμό, την αγάπη του, την σκέψη του, να έχει κερδίσει τίμια ένα κομμάτι του εαυτού σου κάπου μέσα σου και να κατοικεί.
Δεν θα γίνει αυτό αμέσως και σε λίγο χρόνο επειδή έχεις μάθει να εκκολάπτεσαι σε κάθε άνθρωπο που γνωρίζεις για να καλύψεις την ανεπάρκεια σου. Ο άλλος θέλει χρόνο, θέλει χώρο να ανασάνει και να δημιουργήσει το κατάλληλο έδαφος γύρω του και μέσα του να σε δεχθεί.
Μην γίνεσαι συναισθηματικά φορτικός και εκβιάζεις την παρουσία σου. Πολύ γρήγορα θα τον κουράσεις, αλλά ακόμα και έτσι να μην γίνει παρακάτω θα σε πετάξει έξω από την ζωή του γιατί νιώθει άβολα.
Τα πολλά τηλέφωνα και τα πολλά μηνύματα, τα πολλά λόγια και τα μεγάλα, δεν χτίζουν σχέσεις, απεναντίας, από μια ηλικία και μετά και ανάλογα την ιδιοσυγκρασία του άλλου τις χαλάνε.
Δεν είναι εύκολο να αποδεχτείς πόσο ελάχιστα απαραίτητος είσαι για κάποιον, όσο και να θεωρείς τον εαυτό σου φαβορί, το ξέρω.
Αλλά δεν μπορείς να με αναγκάσεις να κάνω παρέα με το λίγο σου.
Η αδιακρισία είναι δικαίωμα σου και η επιλεκτικότητα δικό μου.
“Τον άνθρωπο δεν μπορείς τον εκβιάσεις να σε αγαπήσει, κουράζοντας τον με την παρουσία σου.”

 "

H ανάρτηση αυτή συμμετέχει στην πρό(σ)κληση της Μίας με θέμα "Καρδιές"

Stone with  napnik's decoupage