Μεταποιήσεις

 Και μετά το Πάσχα τι;

Είναι το ερώτημα που τίθεται πάντα μετά απο μια μεγάλη Γιορτή, που ως εξ αυτής, η δημιουργική δραστηριότητα είναι αυξημένη.

Στην προκειμένη, ακολουθούν με μαθηματική ακρίβεια οι "μεταποιήσεις" 😉 

Παρ όλα αυτά μην παρασυρθείτε απο τις εικόνες που θα δείτε και φανταστείτε καμιά φουλ δραστηριότητα. Κάθε άλλο. Απο την ημέρα της επιστροφής, το κέφι έπεσε κατακόρυφα και κάνω τα αδύνατα δυνατά να ανακάμψω

Τέλος πάντων, προχωράμε, έστω και με ρυθμούς χελώνας

Θυμάστε τις λαμπάδες των ζευγών, νομίζω

Αφού λοιπόν επιτέλεσαν τον προορισμό τους, μεταμορφώθηκαν σε "πίνακες" σημειώσεων. 

Αλλωστε με αυτή τη σκέψη της δεύτερης ευκαιρίας είχα παραγγείλει και τις βάσεις για τις λαμπάδες, αφού ήδη είχα χρησιμοποιήσει κουτιά και μεμονωμένα ξύλα προηγούμενων λαμπάδων (δείτε τα εδώ ( το πορτοκαλί μακρόστενο) και εδώ (το πρώτο))

Άνοιξα λοιπόν, τις ήδη υπάρχουσες κάτω απο το χαρτί, τρύπες του ξύλου, χρησιμοποίησα βίδες με κεφάλι για τη στήριξη του μασουριού με το χαρτί, δυο χάντρες κι ένα ξυλάκι σουβλακίου έγινε η κάτω πλευρά για να κόβεται το χαρτί  κι ένα καπάκι απο self test έγινε η υποδοχή για το στυλό.

Ετσι συνεχίζεται, η χρήση του συγκεκριμένου ξύλου βάσης των λαμπάδων, με άλλη μορφή!

Στη  συνέχεια και μια που η Εποχή προχωρά ακάθεκτη, παρά τα τερτίπια του καιρού, που ομολογουμένως δεν είναι και λίγα και ολίγον τί αφύσικα, σας παρουσιάζω ένα γυάλινο "στεφάνι μια που φέτος δεν εφτιαξα Μαγιάτικο. Για να σας εξομολογηθώ την αλήθεια μου, λυπάμαι να κόβω τόσα λουλούδια που βρίσκονται ακόμα στην αρχή τους για να φτιάξω ενα στεφάνι της μιας εβδομάδας το πολύ. Θα μου πείτε στη μάνα τους τα λουλούδια θα ζήσουν περισσότερο; Ισως ναι, ίσως όχι, εγω πάντως λυπάμαι να τα κόβω πια, γιατί αισθάνομαι τον πόνο της μάνας και του αποχωρισμού απο το παιδί. 

Μη γελάτε, σοβαρολογώ

Ετσι, ένα άνθινο στεφάνι, μιας αγαπημένης χαρτοπετσέτας, βρήκε τη θέση του μετά απο επιθυμία χρόνων, σ΄ ένα απλό γυάλινο καπάκι τουρτιέρας και το ανανέωσε!Για την ολοκλήρωση εκοψα στη μέση μια ελαστική τρέσα και την κόλλησα στο σημείο της κορυφής που άφησα επίτηδες άβαφο και πρόσθεσα λευκά πουά με contour. 

Πολύ την αγάπησα ακόμα και χωρίς να κρύβει γλυκούς πειρασμούς απο κάτω (λόγω διατροφής 😤😷)

Στη συνέχεια γλυκάθηκα με τις θήκες των γυαλιών, τα είδαν κι άλλοι και τις ζήλεψαν και έβγαλα κάποιες "υποχρεώσεις" ακόμα (αυτές στη φωτό είναι αυτές που κληρώθηκαν στο φβ. Υπήρξαν κι αλλες που δε πρόλαβαν καν να φωτογραφηθούν 😠😌). Η Σωσώ ναναι καλά που μ είχε προμηθεύσει, γιατί τώρα δεν κυκλοφορούν όπως έμαθα

Και για το τέλος κάποια γυάλινα ακόμα  παραγγελία για καφέ, ζάχαρη και τσάι ,

άλλα έτσι για το κέφι μου ,άλλα για να μην πεταχτούν (αδεια μπουκάλια  αρώματος π.χ.)

Οπως διαπιστώνετε διανύω την περίοδο το διπλού κρακελέ (θήκες, μπουκάλι) και δεν το επέκτεινα  περαιτέρω λόγω ελλείψεως υλικού 😀

Το ενα το  εχω κάνει με πηλό (αριστερό) εγχρωμο στη μία πλευρά, μονόχρωμο στην άλλη, το μεσαίο decoupage και κρακελέ δύο συστατικών με αξεσουάρ μεταλλικά και το τρίτο εντελώς απλό, απλά πρόσθεσα ελαστικά στοιχεία. Και να εξηγήσω οτι η κορώνα στο πώμα μπήκε (αν και τώρα που τη βλέπω μιζεριάζει λίγο λόγω μεγέθους) λόγω της ήδη υπάρχουσας στο μπουκάλι 😉. Οχι για να μη λέτε γιατί οι μέρες είναι και πονηρές 😉😊😄

Ζεσταίνω, ή τουλάχιστον προσπαθώ, σιγά σιγά τη μηχανή μπας και πάρω μπρος γιατί πολλοί είναι αυτοί που με ρωτάνε αν θα κάνω το τσάι των Χριστουγέννων φέτος. 
Καλά νάμαστε γιατί και πέρσυ το ετοίμαζα, αλλά με την προετοιμασία έμεινα, αφου με πρόλαβαν τα γεγονότα της μητέρας