Κολοκύθες στο πάτερο

Νομίσατε οτι πέρασε η εποχή της κολοκύθας;

Γελιέστε!

Εγω με κολοκύθες ξεκίνησα το Νέο χρόνο κι ελπίζω να μη μου βγει κολοκύθι, αν και μ αρέσουν τα κολοκύθια, αλλά θα προτιμούσα ενα χρόνο πιο γευστικό και πιο juicy 

Πάντως για να μη νομίζετε οτι είμαι άκαιρη θα σας παραθέσω τα κάτωθι ιστορικά παραδεδεγμένα😉

Πάτερο είναι το μεγάλο ξύλινο δοκάρι που στηρίζει άλλα μικρότερα δοκάρια της στέγης ή τις σανίδες του πατώματος• πατόξυλο. Παλιά τα σπίτια ήταν αταβάνωτα. Οι νοικοκυραίοι λοιπόν κρεμούσαν στο πάτερο ξερά κολοκύθια για να τα φάνε τον χειμώνα. Δεν υπήρχαν τότε ψυγεία, ψυγειοκαταψύκτες και συντηρητικά. «Τα πάντα στον αέρα». 

Αααρα  😉, δεν είμαι εκτός εποχής

Ειδικά τη φράση κολοκύθια εις το πάτερο τη λέμε για να αμφισβητήσουμε ή να αποδοκιμάσουμε τους ισχυρισμούς κάποιου. Και έχει βέβαια την ιστορία της. για τη φράση πολλά μπορείτε να μάθετε απο την δημοσίευση των ΑΘΗΝΑΙΚΩΝ, εγω μόνο για τις δικές μου κολοκύθες μπορώ να σας εξηγήσω.

Τις είχα παραγγείλει λοιπόν πριν Φθινοπωριάσει, μια που τότε γίνεται ο κακός χαμός της κολοκύθας, ομως ο καιρός παρήλθε όπως και η έμπνευση και οι κολοκύθες απο φελιζόλ έμεναν ανενεργές στο εργαστήρι -αποθήκη. 

Ωσπου με το Νέο Χρόνο και απο την κούραση που μου βγήκε, δεν έκανα κάτι άλλο,  αλλά μου ξύπνησε η  ιδέα να τις πιάσω στα χέρια μου. 

Τη μία ήδη την είχα περάσει με εφέ πέτρας γιατί είχε και κακοποιηθεί εν τω μεταξύ απο το απο δω κι απο κει, η άλλη ήτο παρθένα ακόμη και απ αυτήν εγινε η αρχή! 

Ε τις παρθένες πρέπει να τις σεβόμαστε  γιατί είναι δυσεύρετες στις μέρες μας 😂

Είχα λοιπόν ένα μαύρο πουκάμισο που ουδέποτε φόρεσα, αλλά μ' άρεσε το ανάγλυφο ντεσέν του, μου έδωσε κι η νύφη μου να ξεφορτωθεί 3 μπομπονιέρες σατέν τριαντάφυλλα και αμέσως μου έκαναν το κλικ να τα παντρέψω τούτα τα δύο. 

Τα κουμπάκια απο το πουκάμισο έγιναν διακοσμητικά πάνω στους φιόγκους απο τις ίδιες μπομπονιέρες και στα σαμπανιζέ τριαντάφυλλα κόλλησα χρυσά κουμπιά. 

Το μόνο ετερόκλιτο, αλλά φυσικό κομμάτι, επι της δημιουργίας αυτής είναι το κοτσάνι που προέρχεται απο αληθινή κολοκύθα, που μας δωρήθηκε και θυσιάστηκε για τους κοιλιόδουλους. 

Νομίζω οτι έγινε πολύ elegant , εσείς τι λέτε;

Η άλλη, είχα σκοπό να την κάνω με ξυλόγλυπτα, αλλά θα κόστιζε και δεν ήξερα αν το αποτέλεσμα θα μ άρεσε, οπότε η λύση δόθηκε με το decoupage. 

Κομματάκια χαρτοπετσέτας λοιπόν (ουτε καν μία ολόκληρη δεν πήγε) , φτερά και πούπουλα κολλήθηκαν γύρω απο το πλαστικό κοτσάνι της, τριανταφυλλάκια απο γλυκάκια εξ ΑΘηνών (Χριστινάκι,γλυκά σαν εσένα 😉) να κοκκινίσουν οι μαλακές παρειές της πρώην νεάνιδος, κάτι σπασμένα κομμάτια τύπου ξυλόγλυπτου, τάχα μου δήθεν μου για φύλλα αφου ήταν ήδη πράσινα και ολοκληρώθηκε με μία μεγάλη χρυσή φούντα.

 Βρήκε δε τη θέση της στο τραπεζάκι του σαλονιού στο κέντρο του στεφανιού με τα μικρά μπλε πιατελάκια κι οχι μόνο.

Βλέπετε σιγά σιγά η διακόσμηση του σπιτιού μετά την εορταστική περίοδο αρχίζει και βαίνει προς την ανοιξιάτικη .

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός αλήθεια!