Μας μπήκε!!!

Στεφάνι εισόδου

Τώρα με ποιό πόδι θα σας γελάσω, ελπίζω νάναι το καλό, τώρα δεξί αριστερό δεν έχει και σημασία
Πώς λέμε το 10 κούπα το καλό το 2 σπαθί το καλό; 
Ε, ας είναι και το 2025 και ας μην έχει αντίκρισμα στην τράπουλα. 
Ένας γύρος παιχνιδιού η ζωή μας χάνεις-κερδίζεις, ξαναχάνεις-ξανακερδίζεις μέχρι να "βγείς" ή να σου φορέσουν κανένα καπέλο μέχρι τ' αυτιά, σαν το συχωρεμένο το Μουστάκα (στην ταινία, οχι στη ζωή, γιατί  τόχε κι αυτός το κουσούρι του 😉)

Κι αφού φάγαμε λοιπόν και ξαναφάγαμε και ξαναματαφάγαμε λες και δεν υπάρχει αύριο (κατοχικά σύνδρομα αυτά κι ας μη ζούσαμε τότε, πέρασε στο DNA μας) ενδιάμεσα, ίσως σκεφτήκαμε και λίγο τους γύρω μας, την παγκόσμια κατάσταση, βοήθησαν στην υπενθύμιση και οι δημοσιογράφοι των καναλιών που ό,τι μέρα και νάναι δεν παύουν να μας μαυρίζουν το μέσα μας, αλλά γρήγορα το ξεπεράσαμε κι αυτό και ξαναγυρίσαμε στην ευμάρειά μας πίνοντας ενα αναψυκτικό να ξεφουσκώσουμε και να βοηθήσουμε τη χώνεψη ΟΟΟΛΩΝ 😉

Έτσι φουσκωμένοι σαν το λύκο απο το παραμύθι με τα 7 κατσικάκια (φτου κακά τί λέω) παραφουσκωμένοι σαν νάχαμε πέτρες στην κοιλιά αλλά χορτάτοι και ικανοποιημένοι που δεν εχει χτυπήσει κανένα κακό την πόρτα μας, τα βλέπαμε όλα ρόδινα σαν να φορούσαμε τα Κραουνάκεια κόκκινα γυαλιά (κάτι έπαθα σήμερα με τις ταινίες, τα παραμύθια και τα τραγούδια, τόση παρομοίωση πια!) και απαστράπτοντα!

Γιατί να χαλάσω λοιπόν τη μακαριότητά μας, ας τη συνεχίσω λίγο ακόμα μπας και κανακέψω το μέλλον και το παραπληροφορήσω & μείνουμε στα ρόδινα, ή έστω απαλό ροζ, αρκεί να μην είναι απο γκρίζο και πάνω

Ε ναι, εγω το χαβά μου! Τουλάχιστον δεν συνεχίζω να τρώω, αλλά να δίνω λίγο ελπίδα οτι δεν είναι όλα μαύρα ή τουλάχιστον μπορούν, αν θέλουμε να βοηθήσουμε (και δεν εννοώ μόνο χειροτεχνώντας, αλλά τείνοντας και χέρι βοηθείας όπου χρειάζεται) να γίνουν λίγο καλλίτερα.

Βέβαια ξέρω εκ των προτέρων, οτι σ' εσάς τους ολίγους που συνεχίζετε αμετανόητοι να μ' επισκέπτεσθε, το συναίσθημα και η ενσυναίσθηση περισσεύουν, απλά τα λέω μπας και με διαβάζει και κανένας παραέξω και να μη νομίζουν οτι μόνο οι δημιουργίες μ' απασχολούν κι εχω βάλει παρωπίδες, όπως έβαζαν κάποτε στα άλογα να μην χάνουν την πορεία τους προς τα εμπρός

Σήμερα εκτός απο την πολυλογία θ' ανεχθείτε και το σεντόνι των δημιουργιών για να κλείσω τους λογαριασμούς μου με το 2024, πλιιιζζζ. 

Εντααάξειιι δεν θα τους κλείσω εντελώώώςςς 😋...κάτι θ' αφήσω  για την επόμενη ανάρτηση μέχρι ν αρχίσω νέες για το 2025 😌

Ηδη έκανα αρχή με τα παραπάνω και συνεχίζω με το εμβληματικότερο των ημερών σε διάφορες εκδοχές

Το Χριστουγεννιάτικο δένδρο!

Το πρώτο απο φελιζόλ, πολύ απλά, τυλιγμένο με μαλλί και στολισμένο με κομμάτια απο κλαδιά πάνω σ ε μία βάση απο γύψο, που είχα φτιάξει για κηροπήγια, αλλά τελικά τα έβαλα βάσεις σε δύο δένδρα (αυτό κι ένα περσινό αγαπημένο)

Εδώ έγινε του κουμπιού το κάγκελο(με το συμπάθιο)

Ένα ξεκίνησε αλλά το ένα έφερε το άλλο κατά παραγγελία, μέχρι που τέλεψαν τα πράσινα κουμπιά.

Η Αρχή όμως με τα κουμπιά έγινε μ' αυτό το υπέροχο στεφάνι, που πολύ αγάπησα, κι έφυγε πρώτο πρώτο στο τσάι

Μόνο τα παγοπέδιλα δεν είναι κουμπιά! 

Δεν είναι θεσπέσιο;

Κι όπως κάθε δέντρο έχει τις μπάλες του, δύο ακόμα κατασκευές με μισές μπάλες.

Έγινε εσωτερικό decoupage  χαρτοπετσέτας και στις δύο περιπτώσεις και διανθίστηκαν με ξύλινα, πήλινα, ελαστικά και chipboard στοιχεία και κολλήθηκαν πάνω σε γυάλινες βάσεις απο σπασμένα ποτήρια, δια δέματος barby

Το αλεξανδρινό στην πίσω πλευρά του ενός είναι με την τεχνική του χαρτιού υγείας βρεγμένο μέσα σε καλούπι και στην τελική στρώση βρεγμένο με ατλακόλ και αφού όλο αυτό στεγνώσει, βάφεται κανονικά.

Συνεχίζουμε με μπουκάλια (λείπει ένα που δεν πρόλαβα καν να φωτογραφίσω κι ήταν τόόσο ωραίο! 😌) και παράγωγά τους 😉😂

Η επόμενη σύνθεση ξεκίνησε απο ένα πλακέ μπουκάλι μικρού κονιάκ, με μία ιδιαίτερη τεχνική που δοκίμασα έτσι για γούστο!

Αρχικά αστάρωσα κι έκανα  decoupage  με την εικόνα των σπιτιών που έπαιξαν πολύ φέτος τα Χριστούγεννα και στη συνέχεια έντυσα με αλλεπάλληλα στρώματα χαρτιού κουζίνας βουτηγμένο σε ατλακόλ και δημιουργήθηκε ο Αγιος. 

Στη θέση του πώματος με πηλό έγινε το κεφάλι.

Τα υπόλοιπα (φανοστάτης, ο σάκκος των δώρων) έφεραν το ένα τ άλλο, και φυσικά όλα απο ανακυκλώσιμα υλικά  και όλη η σύνθεση κολλήθηκε πάνω σε μία φέτα ξύλου.

Και ολοκληρώνουμε (τρόπος του λέγειν γιατί οι εμπνεύσεις που δίνουν τα μπουκάλια δε τελειώνουν ποτέ) τα μπουκάλια με δύο εικόνες 

Τέσσερα "κουκλιά" που βγήκαν απο μπουκάλια απορρυπαντικών και κρεμοσάπουνων

Ντύθηκαν τα μεν με υπόλοιπα απο  ένα μπασμένο στο πλυντήριο μάλλινο και τ' άλλο με τσόχα. Η μπέρτα του Αη Βασίλη πλεκτή στο χέρι γιατί μου είχε τελειώσει η γουνα, αμ πως!

Αυτά ήταν τα παράγωγα απο μπουκάλια 😉 και ελπίζω να μη μας αφήσει μπουκάλα το '25

αλλά ούτε να μας βγεί κολοκύθα. 

ΑΝ ο μη γένοιτο είναι, ας είναι τουλάχιστον έτσι:

Τρία διαφορετικά μεγέθη απο βελούδινες κολοκύθες ανάλογα στολισμένες και εξάντλησα και το τρίμμα για γέμισμα.

Χριστούγεννα μου έδωσε διάφορα του πεταματού η νύφη μου κι εγω δεν έχασα χρόνο μια που ξενότρωγα εκείνες τις ημέρες και βγήκε πρώτο  αυτό και  φυσικά βρήκαν τους αποδέκτες τους.

Ένα κουτί ροζ με μία ευγενή γυαλάδα, ερωτεύσιμο με την πρώτη ματιά,  έγινε "φωλιά" για μια μαμά με κόρη 😍 Δυο σειρές κορδέλες αντίθετα χρώματα στόλισαν τον πε΄ριγυρο του κουτιού και αστεράκια ασημί κολλήθηκαν κατά τόπους. Ενα αγγελάκι κολλημένο στον κόμπο του φιόγκου ολοκληρώνει την διακόσμηση.

Το επόμενο, μου είχε φέρει η φίλη μου μια τετράγωνη γυάλα να της φτιάξω για το τραπέζι των Χριστουγέννων και βγήκε αυτό:

Είναι πολύ καλλίτερο στην πραγματικότητα, αλλά πόσες φωτογραφίες να βγάλω η γυναίκα, εχει κρασάρει όλο το σύστημα απο τον όγκο!

Και για το τέλος των διακοσμήσεων, ένας κουβάς που βολόδερνε  χρόνια και ήρθε φέτος η ώρα του! Δεν νομίζω νάχει παράπονο γιατί θάνια αχάριστο. Ασε που πήγε σ΄ ενα πολύ ζεστό σπιτικό που θα τ αγαπήσουν όσο δε φανταζόταν!

Τέσσερα διαφορετικά ριζόχαρτα σ' αγαστή συνεργασία έβγαλαν ένα άψογο αποτέλεσμα με την κατάλληλη ενσωμάτωση, που ξεκινάει καταστροφική για να καταλήξει μαγική! 

Ο Χιονάνθρωπος είναι προϊόν συνένωσης 3 διαφορετικών μεγεθών μπαλών φελιζολ αλλά και όλη η επιφάνεια του κουβά είναι προσεγμένα γεμάτη (τί να σας κάνω...😕)

Κουραστήκατε ε; δεν έχετε κι άδικο! Εδώ εγώ λαχάνιασα, αρκεί να σας πω οτι μου έφαγε ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΜΕΡΑ, αλλά μη σκιάζεστε φτάσαμε στο τέλος που ουσιαστικά είναι η αρχή του Νέου έτους

Γούρια λοιπόν!

Γι άλλα ξεκίνησα αλλά στην πορεία μου ήρθαν πεσκέσι τούτα τα μεγάλα χτένια και αποφάσισα οτι ήταν η κατάλληλη επιφάνεια να δράσω, και ιδού!

Ούτως ή άλλως ήταν πολύ μεγάλα για να γίνουν πετρωτά, ετσι φτιάχτηκαν με decoupage ριζόχαρτων και πηλό τα διακοσμητικά και δόθηκαν στο Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι κατά οικογένεια, μια που δεν έφταναν σε αριθμό τους συνδαιτημόνες.

Και δέησε και τελειωσα, βγάλτε βαθύ αναστεναγμό, σας καταλαβαίνω, ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα 😊😀

στεφάνι πίσω πόρτας

Υ.Γ. Μη φοβού Μαριάμ, δεν συνεχίζω, απλά να εξηγήσω οτι το πρώτο στεφάνι της κεντρικής πόρτας ήταν απο το κρεμαστό που είχα φτιάξει για το γάμο του γιου μου, απο αλουμινόχαρτο τυλιγμένο με πολλές εφημερίδες, γάζα και τούλια που είχα κρεμάσει οριζοντίως στο πολύφωτο του σαλονιού και κρέμονταν τα σωληνάρια απο τις αντιπηκτικές με τη γυψοφύλλη.

Τώρα συνδυάστηκε όρθιο μ' ένα μεγάλο αστέρι (αναρχοαυτόνομο το στεφάνι😀) και τα μικρά κουδουνάκια που έφτιαξα φέτος απο τα σφηνάκια του μνημοσύνου 😂 Ζωή σ εμάς και το 2025 με ΥΓΕΙΑΑΑ!!! 

               ΚΑΛΗ, ΕΙΡΗΝΙΚΗ(...) ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!