Χριστούγεννα Scrapbooking

 Χριστουγεννα πλησιάζουν και μία αίσθηση θαλπωρής, νοσταλγίας, γαλήνης και προσμονής πλημμυρίζει το είναι του καθενός, είτε δημιουργεί, είτε όχι.
Μέσα στη γκρίζα καθημερινότητα ανοίγονται φωτεινά μονοπάτια και διέξοδοι που δεν τους είχες φανταστεί!Ευλογημένοι  νοιώθουμε, όσοι με όποιο τρόπο τους ανακαλύπτουμε!
Ρίχνουν ένα απαλό φως στη σκοτεινιά που φωλιάζει παντού και δείχνει ένα σημάδι αισιοδοξίας και στους πιο πεσιμιστές.

 "Το scrapbooking είναι μία μορφή τέχνης που έχει εξελιχτεί στις μέρες μας. Με πολλά υλικά και ακόμη περισσότερη φαντασία μπορείτε να δημιουργήσετε μοναδικά αντικείμενα, τα οποία θα διαφυλάσσουν με τον καλύτερο τρόπο αναμνήσεις και ενθύμια από τη ζωή σας. Χρησιμοποιήστε φωτογραφίες, άλμπουμ ή τετράδια, ειδικά χαρτιά, αυτοκόλλητα, σφραγίδες, διακοσμητικά αντικείμενα και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Συνθέστε τα με αγάπη και φαντασία και το αποτέλεσμα θα σας δικαιώσει!"

Αυτή είναι μία ερμηνεία για την τεχνική του scrapbooking, που αναφέρεται σ ένα κατάστημα πώλησης υλικών γι αυτό το σκοπό.

Οντως, με αγάπη και φαντασία το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει. 

Αλμπουμ αναμνήσεων δεν εχω δημιουργήσει ποτέ, ή τωρα που το ξανασκέφτομαι ΝΑΙ! μία φορά δώρο της κόρης σ ενα μωράκι φίλων της(το είχα εντελώς ξεχάσει και δνε θυμάμαι αν τ ανέβασα εδω καν) ομως, τα χαρτιά της συγκεκριμένης τεχνικής μ αρέσουν πολύ και όλη αυτή η ανάμειξη ετερόκλητων υλικών με ενθουσιάζει .

 Δεν χρειάζεται ειδικά υλικά, για κάποιον που δεν θέλει ν' αγοράσει, μπορείς να συγκεντρώνεις εικόνες που σ' αρέσουν απο κάθε τί . 

Εμένα πάλι μ' αρέσουν πάρα πολύ ,ειδικά τα χριστουγεννιάτικα χαρτιά, ετσι τα χρησιμοποίησα γι άλλη μία χρονιά !

Και ξεκινώ απο τα μικρά 😉

Η πρώτη εκδοχή είναι μία μπάλα.

 

Μία ξύλινη βάση κολλήθηκε ένα χαρτόνι φόντου, και μετά σε τρία διαφορετικά επίπεδα ολοκληρώθηκε η σύνθεση

 Σειρά είχε ένα ξύλινο θερμόμετρο.  Δεν ήταν και μεγάλη η επιφάνεια για πολλές επεμβάσεις, χρησιμοποιήθηκαν χαρτιά απο άλλο άλμπουμ της ίδιας εταιρίας, αλλά πολύ γλυκούλι μ' ενα νανάκι (rubbon) και μανιταρόσπιτα.

Και το ίδιο βράδυ πήρε σειρά μία πλαστική πολύ λεπτή θήκη για μάσκες, μια που μάσκες πια δεν χρησιμοποιούμε και δεν ήταν και επιλογή μου η αγορά της. 

Το κακό ειναι οτι ξεκινάω χωρίς προσχέδιο και όπου βγεί,  και τελικά, γίνονται ανατροπές μη αναμενόμενες.

Ελα όμως που μετά τις αναποδιές λατρεύεις περισσότερο το αποτέλεσμα οταν επιτυγχάνεται!

Ετσι λοιπόν αστάρωσα το αντικείμενο γιατί ήταν ροζ.

Το αστάρι και μετά το χρώμα δημιούργησε κομπάκια που μετά τα εκμεταλλεύτηκα σαν "κόμπους υγρασίας" , το έβαψα μαύρο, πράσινο και χρυσό, βλέποντας το αποτέλεσμα αποφάσισα αλλαγή πορείας και χρήση χαρτονιών. 

Σ αυτή την περίπτωση οι προηγηθείσες ενέργειες πήγαν στράφι. Μπορούσε να προχωρούσα χωρίς αυτή την προετοιμασία της επιφάνειας που δε τη δεχόταν όπως φάνηκε.

Μετά απο αλλεπάλληλες αναδιατάξεις αποφάσισα την τελική.

Φόντο μπήκαν δύο κομμάτια τύπου ουρανού, πάνω, και στα μισά της θήκης, κολλήθηκε το ενα κομμάτι χαρτονιού  και στη βάση τρία σπιτάκια παρόμοια με της εκτύπωσης. 

Στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο κολλήθηκαν χαρτόνια της ίδιας σειράς, οχι όμως μόνα τους. 

Ειδικά στο εξώφυλλο ενα rubon Stamperia (ένα είδος αυτοκόλλητου που μεταφέρεται στην επιφάνεια που θες να το κολλήσεις με την πίεση ενός αντικειμένου που το ξεκολλάει απο τη μεμβράνη) μ έναν ερχόμενο Αγιο Βασίλη, άλλο ένα κολλήθηκε στην κάτω γωνία,
ο Αγιος Βασίλης κράτησε ενα ξύλινο δεντράκι και πάνω αριστερά κολλήθηκε ανάγλυφα μία επιγραφή για μαγικά Χριστούγεννα και πάνω στο ρολόι του φόντου κολλήθηκε σε αλλο επίπεδο αλλο ένα. Ιριδίζουσες χιονονιφάδες, γκλίτερ κι αστεράκια κολλήθηκαν ένα γύρω απο τον αγαπημένο Αγιο. Κάτι ανάλογο έγινε και στην πίσω πλευρά.

Και αφου είχε σχεδόν ολοκληρωθεί η αριστερή εσωτερική πλευρά μου παραπονέθηκε

-Δηλαδή εγω θα μείνω ο φτωχός συγγενής; μόνο γκλίτερ και δυο ψωρονιφάδες;

-Μα ειναι τεράστιες

-Και τί μ αυτό; Να βλέπω απέναντι μου και να ζηλεύω; ψυχή δεν εχω εγώ;

Ένα δίκιο το είχε κι αποφάσισα να συμπληρώσω. 

Χαρτονένια σπιτάκια είχα ακόμα, κολλήθηκαν λοιπόν, ο Αγιος Βασίλης έφτασε ήδη και κουνιαρίζεται στην κουνιστή πολυθρόνα του ενώ τα ταρανδάκια του φεύγουν ικανοποιημένα στο βάθος του ουρανού.

Δεν είχα δίκιο λοιπόν που ένοιωσα υπερηφάνεια μόλις ολοκληρώθηκε;

Κατά το συγύρισμα(ο θεός να το κάνει) του εργαστηρίου βρήκα ένα κουτί, που μου είχε έλθει με αρωματικά κεριά. Ηταν υπέροχα και τα κεριά και το κουτί και το κράτησα, εννοείται!

Οταν το είδα λοιπόν σκέφτηκα οτι εκεί μέσα μπορούν να στηθούν κάστρα ,όπως λέει και η Τοσουνίδου!  

Once upon a time λέει στο φόντο και πράγματι έτσι είναι, έγινε παραμυθένιο (αλλά δυστυχώς δεν αποτυπώνεται στις φωτογραφίες 💔. Εχω απογοητευθεί πλήρως...😢😢)

Ήταν συρταρωτό, μεγέθους Α4 με ζελατίνα που αποφάσισα ν' αφήσω σαν βιτρίνα. Στην πορεία όμως αναγκάστηκα να κόψω ένα κομμάτι της.

Κόλλησα σε δύο επίπεδα τα σπιτάκια, μία χαρτονένια σύνθεση πάνω στο κουτί και μία άλλη πιο μπροστά. 

Ανάμεσα στα δυο, έπαιξα με διαφόρων μεγεθών σπιτάκια απο πορσελάνη. Πέρασα πίσω τους και γύρω τους φωτάκια μπαταρίας.

Αφου η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε πήρε αρκετό χρόνο μέχρι το κουτί να πάρει την τελική του μορφή, γιατί όσο το κοίταζα όλο του πρόσθετα. 

Τέλος πάντων δεν θα περιγράψω όλες τις φάσεις μη σας κουράζω, έκοψα κομμάτια απο το ίδιο άλμπουμ για το περίγραμμα του κουτιού, έβαλα για σιδερόπορτα ενα chipboard που έβαψα μαυροπράσινοκιτρινο, γύρω του μία τρέσσα πηλού και για να ομορφύνω τον όγκο του και να κρύψω το μηχανισμό των λαμπακιων εκανα μία αψίδα κορυφής διπλής όψης, απο ένα παιδικό παιχνίδι που βρήκα στα σκουπίδια αλλά δεν ταίριαζε χρωματικά κι έτσι το σχεδίασα στα ίδια χαρτιά(μόνο το ρολόι είναι απο το παιχνίδι. 

Και πάλι το μηχανισμό τον έκρυψα απο πίσω, γιατί θάταν δύσκολο εως αδύνατον ν' αλλάζεις μπαταρίες αν τον έκρυβα μόνιμα ανάμεσα στην αψίδα αφου κάλυψα το κενό της. 

Μπήκαν μεταλλικά ποδαράκια στην κατασκευή ,μία γιρλάντα απο πηλό χριστουγεννιάτικη στην είσοδο και voila!!!

Δεν αξιζε να σωθεί το κουτί;