Πορτοκαλί,το χρώμα του Φθινοπώρου

 Ειλικρινά, δεν μπορώ να το πιστέψω, πόσο γρήγορα πέρασε τούτος ο χρόνος και φτάσαμε κιόλας στο Φθινόπωρο και μια αναπνοή από τα Χριστούγεννα και ξανά μανά ...Καλή χρονιά κ.λ.π.😕
Και να πεις οτι ήταν άνετος!
Εδώ είχαμε γάμους, εκθέσεις!!!Πράγματα ασυνήθιστα, που ήθελαν προετοιμασία, που έλεγες δεν θα σου φτάσουν οι μέρες κι ομως! τις περίμενα ,ήρθαν, πέρασαν και δε τις αισθάνθηκα!
Από μία μεριά θα μου πεις  "καλό είναι αυτό" και δεν θα διαφωνήσω. Γιατί δεν αισθάνθηκα το βάρος τους, τόσο, που κι εγω απορώ με τον εαυτό μου, που αγχώνεται και για το πέταγμα της μύγας, από την άλλη ένα κενό το νοιώθω, ψέμματα να πω;
Τέλος πάντων, προσπαθώντας να επανέλθω στην κανονικότητα, αναζητώ την καταχωνιασμένη μου έμπνευση. Πρέπει νάναι πολύ βαθειά όμως, γιατί με τίποτα δεν βρίσκω την άκρη του νήματος, ν αρχίσω να ξετυλίγω το κουβάρι, κι αυτό μου τη βαράει στα νεύρα😡
Άλλη φορά, είχα φτιάξει από το Σεπτέμβρη το πρώτο χριστουγεννιάτικο, τώρα είμαστε αρχές Οκτώβρη και τα πράγματα μίζερα 😔
Οχι οτι δεν υπάρχει ήδη χριστουγεννιάτικο, έτσι για το καλό, αλλά άλλοτε ο Σεπτέμβρης ήταν φουλ στην δημιουργία😏
Εν πάση περιπτωσει κούτσα-κούτσα κάτι όλο και ζεσταίνω τα χέρια μου 😉, αλλά παραμένω ανικανοποίητη.
Και μια κι έχουμε μία εποχή να τιμήσουμε πριν φτάσουμε στο "χιόνια στο καμπαναριό" άρχισε η συγκομιδή της κολοκύθας! 

Η αλήθεια είναι, οτι στο Νησί μας δεν τόχουμε με τις κολοκύθες. 

Αυτές τις πρωτογνώρισα ταξιδεύοντας από Κυλλήνη για Πάτρα, που ο δρόμος είναι γεμάτος πόστα με κολοκυθοπουλητάδες. Μου έκαναν εντύπωση τα περίεργα σχήματά τους, αν και αυτές που προορίζονται για φαγητό είναι συνήθως οι μεγάλες στρόγγυλες.
Έτσι, εκτός από αυτές που είχα φτιάξει  αρχές του χρόνου, με φελιζολ στο εσωτερικό, φέτος έφτιαξα τρεις 🎃🎃🎃, διαφορετικών ειδών η καθεμία.
Η μεγάλη ήταν  ένα κομμάτι πλεκτού, που είχα κάνει για δείγμα και είχε μείνει και μισοξηλωμένο μάλιστα, η άλλη από ύφασμα και η τρίτη από κάλτσα (δε φταίω εγω αν γύριζε αταίριαστη μετά απο πλυντήριο, κακό της κεφαλής της!)! Γέμισαν και οι τρείς με γέμιση για μαξιλάρια και στήθηκαν για φωτογράφιση.

3 κολόκυθες κι ενα μαγισσοκαπέλο

Μια μέρα που ταξινομούσα τα ψώνια, κράτησα κάτι σακκούλες του μανάβη. 

Μ' αυτές, άλλες φίλες έχουν κάνει θαύματα, εγώ πάλι "μαγικά"! έφτιαξα ένα ζευγάρι μπότες μάγισσας κι ένα καπέλο (θυμάστε τη μαγισσούλα, που είχα φτιάξει πέρσυ;)
Εκοψα τις σακκούλες στο σχήμα που ήθελα, τις κόλλησα με σιλικόνη, αφού τις γέμισα για να φουσκώσουν με γέμισμα μαξιλαριών. Τις έβαψα με μαύρο σπρέϋ, μετά τις στόλισα με αγκράφες, κουμπιά και δαντέλες
Οσο για το καπέλο, το μόνο που χρειάστηκα ένα χαρτονένιο κύκλο από κουτί ζαχαροπλαστείου για τη βάση και φελιζολ που έβαλα μέσα στον κώνο για να στένει. Μία αράχνη από σύρμα, δώρο φίλου καλλιτέχνη αιωρείται από το σκοινάκι 

στολισμός μαγισσών 

Και για το τέλος ενας φθινοπωρινός αγρότης κι ενα σκιάχτρο!

Ένα μικρού μεγέθους μπουκαλάκι αναψυκτικού γέμισε άμμο για το βάρος, ντύθηκε με φθινοπωρινά υφάσματα, κρατάει δε στα χέρια του με περηφάνεια την κολοκύθα 🎃 (από αυγό-έκπληξη 😉)που μόλις έκοψε από το χωράφι. 

Οσο για το σκιάχτρο, ένα μίνι μπουκάλι, αναμνηστικό ξένης Χώρας, που είχε κάποια στιγμή γίνει κηροπήγιο, με διάφορα σκουπιδάκια, πήρε νέα μορφή κρατώντας στα χέρια καλαμπόκι και κολοκύθα από χάντρες και τα δυο 

Με τούτα και μ' εκείνα, πάλι μέσα στο πνεύμα της εποχής είμαι 😉.