τρελό καρναβάλι!
Τί σας λέω τώρα;
Σε μια Χώρα που έχουμε καταντήσει καρναβάλια ολοχρονικίς να περιμένουμε τον Τελώνη κα το Φαρισαίο να γιορτάσουμε την έναρξη!!!Αν αυτό δεν είναι φαρισαϊσμός τότε τί είναι;
Τέλος πάντων ημερολογιακά ξεκίνησε ήδη. Εμείς δε εδώ οι μουρλοί Επτανήσιοι βιαζόμασταν τόσο πολύ που αρχίσαμε μία βδομάδα πιο πριν!
Θέλαμε να δείξουμε πόσο έτοιμοι είμαστε; (ας γελάσω Κινέζικα, λέγαμε παιδιά 😉) δεν είχαμε συγκρατημό; 😒Ναι μεγάλη πρεμούρα μας έπιασε κι αρχίσαμε νωρίτερα τις εκδηλώσεις, γι αυτό σας λέω μία ζωή Καρναβάλια, η χρονική έναρξη θα μας εμποδίσει;
Μη φανταστείτε οτι θα δείτε και τίποτα φοβερό επειδή ξεκινήσαμε αμπονόρα.
Α μπα, η φτήνεια τρώει τον παρά. Τόσο που χρόνια έχω να κατέβω σε Καρναβαλική παρέλαση Προτιμώ να κάθομαι στην ανάπαυση του σπιτιού μου και να βλέπω τα Καρναβάλια της Ελλάδας, ειδικά το Πατρινό, που όσο κι αν έχει "ξεφτίσει" κρατάει τα σκήπτρα με τις ιδέες και τα κοστούμια του. Ακούω το θέμα , πολύπλοκο πολλές φορές και περιμένω με αγωνία την καλλιτεχνική του έκφραση για ν' αναφωνήσω "καλά πώς το σκέφτηκαν όλ αυτό!"
Αναβάθμιση λοιπόν δεν σημαίνει πολυπληθείς ομάδες χωρίς έμπνευση απλά σφυρίχτρες και μακιγιάζ, αλλά πιο μαζεμένες, αλλά ταγμένες στο ωραίο θέαμα και στην αξιόλογη παρουσίαση .
Οπως είθισται να λέγεται "με 💨(συμπαθάτε με) δεν βάφουν αυγά", έτσι αν δεν ξοδέψεις δεν πρόκειται να βγεί κάτι ευπαρουσίαστο και ανταγωνιστικό, τώρα πια που όλη η Ελλάδα κάνει Καρναβαλικές εκδηλώσεις.
Μ αυτή την λογική άλλωστε μεγάλωσα. τσι μ έντυνε κι εμένα η μητέρα μου έτσι στη συνέχεια έντυνα κι εγώ τα παιδιά μου, ήθελα νάναι κάτι καλόγουστο. Μπορεί νάταν απλό σαν θέμα αλλά τα υφάσματα ήταν επιλεγμένα. Όταν άρχισαν να συμμετέχουν στα σχολικά γκρουπ μ έθλιβε το γεγονός οτι θέλαμε μεν τη συμμετοχή αλλά με ευτελές κόστος. Καταλαβαίνω οτι δεν είναι πάντα οι δυνατότητες του κόσμου και δεν πρέπει ν αποκλείονται παιδάκια απο τη συμμετοχή στη χαρά (όχι να τα σέρνουν βαριεστημένα οι γονείς απο το χέρι), αλλά με 5Ε ν απαιτώ στολή είναι και τελείως γελοίο.
Θυμάμαι δε, πόσο αντίκτυπο είχε το γκρουπ του Βενετσιάνικου γάμου οταν πρωτοπαρουσιάστηκε στους δρόμους της Ζακύνθου και της ΑΘήνας που μας είχαν καλέσει.
Ο κόσμος απίστευτα πολύς σε όλη τη διαδρομή δεν έπαυαν να φωτογραφίζουν τα ωραία κοστούμια, που τότε είχαν δοθεί σχέδια και χρώματα απο την οργανωτική επιτροπή.
Ακόμα και ταξιδιωτικά γραφεία διαφήμιζαν μέσω του γκρουπ το τελευταίο τριήμερο της Αποκριάς τη Ζακυνθο!
Ημουν τόσο περήφανη μέσα στο κόκκινο βελούδινο φόρεμα εποχής!! Γιατί απο τη στιγμή που αποφάσισα να συμμετέχω ήθελα νάναι κάτι ν' αξίζει, άλλωστε ζήλεψα την πρώτη χρονιά και δε θα μπορούσα τη δεύτερη να κάνω κάτι λιγότερο. Στη συνέχεια για διάφορους λόγους πολιτικούς και προσωπικούς σταμάτησα να συμμετέχω, τώρα πια η στολή δε μου πάει κιόλας αλλά υποβαθμίστηκε και όλο το story. Και φυσικά η Κέρκυρα για άλλη μια φορά μας πήρε τη μπουκιά απο το στόμα και οχι άδικα! Αρκεί να δείτε τα κοστούμια τους 😍
Αλλωστε ήταν κι αυτή η ενότητα που έκλεψε τις εντυπώσεις στην Έκθεση του Σεπτέμβρη.
Ζευγάρια που κανένα δεν ήταν όμοιο με το άλλο κι ολα μαζί τόσο ταιριαστά και μοναδικά!
Ο περίφημος καλλιτέχνης, ο υπηρέτης της ιταλικής Commedia dell’ Arte, ο “μικρός διάβολος” όπως σημαίνει το όνομά του, ο μοναχικός ήρωας με το χαρακτηριστικό καρό κοστούμι.
Ο χρωματιστός αέρας που περιβάλλει το διάβα του.
Η μάσκα του Αρλεκίνου περιβάλλεται από μυστήριο.
Η μάσκα του Αρλεκίνου συμπεριφέρεται σαν… Μόνα Λίζα. Άλλες φορές δίνει την εντύπωση “διαβόλου”, άλλοτε κάποιου αφελούς.
Στο θεατρικό σανίδι, ο Αρλεκίνος είναι μάλλον ένας αφελής υπηρέτης που συμβουλεύει τον κύριό του συνήθως λανθασμένα και αυτό τον οδηγεί σε προβλήματα. Η αγάπη του για την Κολομπίνα αποτελεί συχνό ελατήριο των πράξεών του.
Περίπου τον 16ο αιώνα, ο χαρακτήρας της μάσκας του αποκτά περισσότερα στοιχεία “ευφυίας”, ζωντανεύει και εγκαταλείπει το παλιό αφελές της πρόσωπο.
Αναφορές κάνουν λόγο για ανακάλυψη του ίδιου του Μιχαήλ Άγγελου ο οποίος την σχεδίασε εμπνεόμενος από τη μάσκα των αρχαίων σατύρων.
Αυτήν την περίοδο φαίνεται ότι αποκτά επίσης την χαρακτηριστική στολή του, το καπέλο του και το μπαστούνι, το περίφημο batocio. Η στολή του Αρλεκίνου, αυτή η ξεχωριστή patchwork δημιουργία, λέγεται ότι έγινε αρχικά από κερωμένο χαρτόνι που μάλιστα κάλυπτε ολόκληρο το πρόσωπό του ενώ αργότερα, η στολή χαμήλωσε ως το λαιμό και προστέθηκε μια δερμάτινη μάσκα μισού προσώπου. Η μάσκα του Αρλεκίνου πρέπει να αφήνει τα φρύδια ακάλυπτα δίνοντας την αίσθηση ενός ανακριτικού βλέμματος.
Πολλές ιστορίες και παραμύθια έχουν γραφτεί για τον Αρλεκίνο. Μια από τις πιο όμορφες είναι ο ομότιτλος (La nascita di Arlecchino) του Roberto Piumini σε εικονογράφηση Giovanni Manna
Ο Πάολο σαν Αρλεκίνος, 1924. Πάμπλο Πικάσο.
Με τη γνωστή καρό στολή, σε κίτρινα και γαλάζια πλαίσια και τη χαρακτηριστική θλίψη που έβλεπε πάντα ο ζωγράφος στους Αρλεκίνους.
Στον πίνακα, θεωρείται, μοντέλο είναι ο γιος του ζωγράφου.
Την αγαπώ την τέχνη σου, Χαρά μου. Είσαι εκπληκτική!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙστορία της τέχνης λοιπόν σήμερα. Ιστορία της τέχνης και ναι δεν ήμουν ενημερωμένος ή γνώστης της ιστορίας του Αρλεκίνου. Να γιατί κάθε επίσκεψη στο μπλογκ σου, Χαρά μου είναι και η χαρά της ...γνώσης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι θα έχεις να μάς δώσεις, αγαπημένη μου φίλη από την καλλιτεχνική σου φλέβα.
Τα πετρωτά σου πάλι υπέροχα. Σήμερα διακρίνονται για τη λεπτότητα και το λαμπερό παιχνίδι των χρωμάτων. Αυτά τα γυαλάκια τα λατρεύω, το ξέρεις. Σαν μικροί πολύτιμοι λίθοι φαντάζουν.
Καλό Τριόδιο να έχουμε, κορίτσι μου, με υγεία.
¡¡cuánto arte tienes!! BESICOS.
ΑπάντησηΔιαγραφή