December has just arrived!

 Και μπήκαμε στο Δεκεεέμβριοοο!!!

Καλό μας μήνα λοιπόν με ό,τι ο καθένας ελπίζει και προσμένει να συμβεί, μα πάνω απ όλα με καθαρή καρδιά και συγχώρεση

Το τσάι των Χριστουγέννων που τείνει να γίνει έθιμο έγινε με μεγάλη επιτυχία. Μπορεί να κουράστηκα αλλά άξιζε τον κόπο! Η χαρά στα πρόσωπα των καλεσμένων υπέγραφε την επιτυχία του. Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι και ευγνωμονώ εκείνη που μ άνοιξε το δρόμο και μ έσπρωξε να τον περπατήσω και ας μην είναι πια οι σχέσεις μας οπως τότε. Οι άνθρωποι αλλάζουν, εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε, αλλά υπάρχει πάντα χώρος αναγνώρισης σε ό,τι σου έκαναν καλό.

Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος της ίντριγκας, της καχυποψίας, της κακίας ή της ζήλειας. Τίποτα απ αυτά δε με χαρακτήριζε, αντίθετα πάντα εύρισκα τη θετική πλευρά των πραγμάτων και δικαιολογούσα, μέχρι ειρωνείας όσων μ άκουγαν. Πόσο μάλλον τώρα που μεγάλωσα αρκετά και δεν πρέπει να παίρνουμε πολλά πράγματα τοις μετρητοίς. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του κι εμείς πρέπει ν αποδεχθούμε οτι δεν ταιριάζουν όλοι με όλους, γιατί ο καθένας έχει τα δικα του "θέλω", στανταρς και όρια, που ενδεχομένως έρχονται σ' αντίθεση με τα δικά σου. Κανένα πρόβλημα. Κράτα λοιπόν τα καλά και άσε πίσω ό,τι σε πλήγωσε, όλα είναι ένα μάθημα ζωής. 
Θα μου πεις, το παίρνεις πάντα; Οχι, θα σου απαντήσω ευθαρσώς, ξανακάνω το ίδιο λάθος στην επόμενη σχέση, επειδή ακριβώς θέλω να βλέπω μόνο την καλή πλευρά, μέχρι να ξεσκεπαστεί και η άλλη που κρύβεται επιμελώς και τότε το κούμπωμα δείχνει αν κλείνει ή πετσικάρει 😉
Κι αφού αρκετά φιλοσοφήσαμε, αλλά γενικά μ αρέσει ν' ανακατεύω τις σκέψεις μου ως προς τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, που είναι ή πέρασαν απο τη ζωή μου, ελέγχοντας πρώτα απ όλα τον ίδιο μου τον εαυτό, πόσο μάλλον τέτοιες μέρες που γεννήθηκε η Αγάπη στον Κόσμο για να μας κάνει καλλίτερους! 
Το αν γιναμε, είναι μια άλλη κουβέντα, αλλά ας φροντίσει ο καθένας για τον ίδιο πριν προσπαθήσει να φτιάξει τον άλλον και τον κόσμο ολόκληρο.

Θα σας ξεναγήσω λοιπόν όπως μου ζητήσατε στο χώρο του τσαγιού και φανταστείτε οτι ήσασταν κι εσείς μαζί μου 😉. Εγω πάντως σας ένοιωθα 💟

Ας μπούμε λοιπόν

Το καλωσόρισμα θερμό εκ των έξω 😉

Το δέντρο δεν ήταν ποτέ του γούστου μου τα λευκά, ηλθε όμως κλαίοντας απο ένα χωρισμό και θα πήγαινε subito  στη χωματερή. Κι επειδή είμαι ψυχοπονιάρα και συνδράμω κάθε χωρισμένο (αν θυμάστε παλιότερα σας είχα πει για 10 σακούλες μεγάλου μεγέθους 😉) είπα "πουτ δε τριι νταουν" κι έμεινε! 

Τώρα όποιος χωρίσει στο μέλλον ξέρει που θ αφήσει το κατιτίς του ...αν δνε εχω χωρίσει κι εγω μέχρι τότε γιατί το βλέπω ν' αχνοφαίνεται ετσι που πάω

Το ταχυδρομικό κουτί προέκυψε μετά απο μια γουρουνιά πιτσοκατάνυξης. Η συγκεκριμένη πιτσαρία εχει την τιμητική της στα έργα μου, γιατί έχει ωραία χαρτονένια κουτιά που κόβονται και δουλεύονται πολύ εύκολα.

Κατά την έξοδο μπορείτε να ρίξετε το δικό σας γραμματάκι στον Αγιο και μα τον Αγιο θα το λάβει!

Και τωρα μπαίνουμε κανονικά. Μόνο τα υπνοδωμάτια και τα μπάνια δεν θα δείτε του ανακτόρου

Ας γευτουμε τις λιχουδιές γλυκές κι αλμυρές πριν πάμε στα έργα, τόσο περπάτημα κάνατε! Το μενού διέθετε καναπεδάκια και αλμυρο χριστουγεννιατικο κέικ, μανταρινοτρουφάκια, ρωσικη μηλόπιτα (ευγενική προσφορά της κας που προσέχει τη μαμά μου εκ Λευκορωσίας.) ΥΠΕΡΟΧΗ! χαλβαδάκι για όποιον νήστευε, πανετόνε, ξηροκάρπια, λικεράκια και εννοείται τσαγάκι εισαγωγής. Ας είναι καλά ο Βασιλικός οίκος της Αγγλίας. Πέθανε η Κουίν εμεινε το τσάι της!

Δεν ξέρω εαν προσέξατε στη σύντομη περιήγηση ενα τραπέζι γεμάτο πράγματα;

Δεν ήταν απο ακαταστασία αλλά το μικρό μπαζάρ (αριθμουσε 108 αντικείμενα ζωή νάχε!) Και ξεκινάμε απο τα γήινα,χαχαχχα

Εφτιαξα λοιπόν ενα μικρόκοσμο αυτές τις Γιορτές με την αγάπη και τη φροντίδα που του άρμοζε.

Σε πολλές μορφές έφτιαξα μικρές Πολιτείες, αρχής γενομένης απο μαρμαράκια που είχα βρει στη θάλασσα.

Προχώρησα  σ' ενα στεφανάκι για την πόρτα που η βάση του προέκυψε απο ένα σπιράλ λάστιχο τρόμπας ποδηλάτου!!!

Σπιτάκια κόλλησαν επάνω σε γυάλινα φανάρια

Εγιναν καδράκια φωτιζόμενα

 ή μη

Μπήκαν σε κρεμάστρες

Εγιναν τρισδιάστατα!

Μία ξυλινη γειτονιά με πλατεία  που ήρθε απο τη Θεσσαλονίκη  και το ένα σετ ντυθηκε με χαρτιά scrapbooking  και το άλλο με χρώμα και ελαστικά στοιχεία τύπου κουρτίνας, με προσθήκες απο πηλό ή τσόχινα αξεσουάρ

Κι αφου  οι πόλεις φτιάχτηκαν έπρεπε να μεριμνήσω για τα δάση 😉
Προχώρησα λοιπόν στην αναδάσωση των αποψιλωμένων δασικών μας εκτάσεων (μακάρι να μπορούσα να το κάνω!)
Δέντρα κάθε ύψους απο φελιζόλ, άλλα ντύθηκαν με βελούδα, άλλα με χριστουγεννιάτικα υφάσματα, άλλα με πηλό και το πιο μικρό, μία ξύλινη σφήνα που ήρθε απο τη Θεσσαλονίκη ντύθηκε με ξυλόγλυπτα

και το αδελφάκι του που ξαναγύρισε ντυμένο στολισμένο στη Θεσσαλονίκη, απ όπου ξεκίνησε. Ελπίζω να του άρεσε η Ζάκυνθος
έστω κι αυτό το λίγο που έμεινε.

Δεν έχει καθένα τη χάρη του;

Κι Αυτά ειναι μόνο η αρχή