Απόκριες ήρθαν πάλι, καλωσήρθες τρελό Καρναβάλι!

Δεν θα γίνω κουραστική με το να επαναλαβω πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, το διαπιστώνετε κι εσείς

 καθημερινά!

Είτε έτσι είτε αλλιώς φτάσαμε στην έναρξη του Τριωδίου και ως είθισται την "πανηγυρίζω", ελλείψει άλλου πανηγυρισμού, με ανάλογου ύφους πετρωτά.

Εχω δηλώσει οτι αυτά τα πετρωτά τ αγαπώ λίίίγο παραπάνω μια που αποδίδουν μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, με ιδιαίτερες ενδυμασίες και περίτεχνες κομμώσεις.

Οσο έχω λοιπόν την ευχέρεια να βρίσκω ιδιαίτερες πέτρες, βότσαλα γυαλάκια θα συνεχίζω.

Κάπως έτσι λοιπόν μ α αυτό το σκεπτικό και τον ίδιο ενθουσιασμό έγιναν κι αυτά τα δύο που εκθέτω σήμερα:

Δεν είναι ομορφα; τι λέτε; Και να μη το λέτε,εχετε τα δίκια σας και σας τα αναγνωρίζω γιατί απο τις φωτό λίγα πράγματα μπορείτε να διακρίνετε, μακάρι να γινόταν απο κοντά να τα βλέπατε  και θα διαπιστώαντε ιίδοις όμμασι πόσο ταίριαξαν όστρακα, κοχύλια, πέτρες, γυαλάκια, ματάκια της θάλασσας, καβουροδαγκάνες, ακόμα και ...πλακάκια!

Κάποιοι ,αρκετοί θα έλεγα συνεχίζουν να πιστεύουν οτι μπορεί ν αναβιώσει ένα ευπρεπές Καρναβάλι αλά παλαιά και προσπαθούν και πασχίζουν γι αυτό. Εγω πάλι διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, γιατί οι εποχές άλλαξαν,τα προβλήματα του κόσμου μεγάλωσαν και πού κέφια για χορούς και διασκεδάσεις και συνήθως ότι πεθαίνει δύσκολο ν αναστηθεί!

Θυμάμαι οταν ξαναγύρισα στη Ζακυνθο τι χαμός γινόταν επι δεκαπενθήμερο, ειδικά το τελευταίο, υπήρχαν συνάδελφοι που έρχονταν κατευθείαν απο τους χορούς στο γραφείο με τους χαρτοπόλεμους! Τα Κέντρα διασκέδασης πολλά, οι Σύλλογοι ακόμα περισσότεροι που διοργάνωναν χοροεσπερίδες, σε κάποιες μάλιστα απαραίτητο το μασκάρεμα. Έπρεπε να κλείσεις τραπέζι απο νωρίς γιατί αλλιώς ,αν είχες κάποιο γνωστό, να σ ε στρίμωχνε σε κάποιο ακόμα κι εκτός αίθουσας, ετσι για να μην σε κακοκαρδίσει! Στους δρόμους κυκλοφορούσαν μάσκαρες, όπως και γίνονταν επισκέψεις μασκαρεμένων στα σπίτια, γνωστών εννοείται, όπου προσπαθούσες να καταλάβεις ποιός κρύβεται κάτω απο τη μάσκα. Τωρα όλ αυτά εξασθένησαν τόσο πολύ που θαρρείς οτι εχουν περάσει στη λήθη μιας πολύ μακρυνής εποχής κι όμως ήταν τόσο πρόσφατα!

Φοβάσαι ν ανοιξεις την πόρτα σου, οχι να δεχτείς μασκαρεμένο!

Οταν το κέφι χαθεί και οι ανθρωποι που έκαναν το γέλιο να βγαίνει αβίαστο, με το ζόρι δεν γίνεται αναγέννηση!

Οι γονείς μου εκτός απο τα Κέντρα διασκέδασης που πήγαιναν μάσκαρες, κατέβαιναν μασκαρεμένοι στον Καρνάβαλο μέχρι τον προηγούμενο χρόνο της αρρώστιας και του θανάτου του πατέρα μου δηλ. το 2012! Και μιλάμε για ηλικίες δυσθεώρητες για μας 😉

Απο μέρες ετοίμαζαν τις ενδυμασίες για να εναλλάσσουν να μην αναγνωρίζονται και κανόνιζαν την παρέα που θα πήγαιναν. Οταν δε πήγαιναν με το πρόσωπο, έδιναν ρεσιτάλ χορού στο Κέντρο διασκέδασης! Ηταν κι ενα απωθημένο γιατί όσο ήμασταν μικρά, εγω κι ο αδελφός μου, δεν μας άφησαν ποτέ, παρόλο που μέναμε με τους παππούδες μας στο σπίτι. 

Ετσι έβγαλαν το άχτι τους μετά την ενηλικίωσή μας.

Τώρα όλ αυτά που προανέφερα έχουν εκλείψει. 

Ειδικά τα σπίτια έχουν μετατραπεί σε Κέντρα διασκέδασης και όσα ακόμα υπάρχουν (πολύ μικρότεροι χώροι απο άλλοτε) είναι σαν σκόρπια διαδήλωση απο κόσμο. 

Κάτι που περισσότερο σου προκαλεί λύπηση, παρά χαρά κι ενθουσιασμό. 

Ασε πια τους Συλλόγους... Ουσιαστικά ανύπαρκτοι.

Ετσι κάποιες ομάδες καρναβαλιστών κανονίζουν σε μικρότερους χώρους κάποιες βραδυές να μην περάσει σωτάκουα το Καρναβάλι!

Είναι κρίμα η Πάτρα που έμαθε το Καρναβάλι απο Ζακυνθινούς της εποχής (του εκ ζακύνθου εμπόρου Μωρέττη), να το έχει εξελίξει τόσο πολύ και νάναι το μεγάλο της οικονομικό ατού και η Ζακυνθος να προσπαθεί να συγκρατήσει ό,τι μπορεί να κρατηθεί!

Το μόνο παρήγορο οτι ακόμα διατηρούνται οι ΟΜΙΛΙΕΣ κι οχι μόνο διατηρούνται αλλά τα περισσότερα χωριά εχουν δικούς τους λαϊκούς θιάσους και εκτός απο τις ήδη καταγεγραμμένες γράφονται και παίζονται νέες απο νέους συγγραφείς.

Κάτι είναι κι αυτό!

Σας εύχομαι λοιπόν ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟ για τον καθένα μέχρι την επόμενη φορά 💓

A year later

 Οχι δείτε, αν έχετε το θεός σας, χαρά!

Κάτσε μαρήήή και δε σου έκανε πρόταση ο Αλαίν Ντελόν (είμαι παλαιή τί να κάνουμε, εσείς βάλτε όποιον θέλετε στη θέση του, αλλά ο Αλαίν ήταν το απόλυτο ανδρικό μοντέλο, που όμοιο του δεν έβγαλε η φύση!). Τότε κι εγω στη θέση σου τραμπολίνο θα έκανα απο τσου πήδους, αλλά τώρα  ενας καραφλός είναι, που στο μέλλον θα γίνει καραφλότερος. Σ' έριξε παναπεί με τη διακόσμηση ή με το γονάτισμα;

Θα μου πεις τον αγαπείς! 

Κατ αρχάς, πήρες σβάρνα τις πρώην του μπας και σου έτυχε κανένα τεφαρίκι; Γιατί στις μέρες μας πρώτα πρέπει να ψάχνουμε το αστυνομικό δελτίο και τα ποινικά μητρώα και μετά να μας πηγαίνει στους γονείς του, αλλιώς μπορεί να μας ψάχνει η Νικολούλη…με τα γνωστά αποτελέσματα.

Δε σε νοιάζει; Αμ θα σε νοιάζουν τα υπόλοιπα

Αυτά θάρθεις να μου τα ξαναπείς οταν θάχετε φάει το μέλι και θ αρχίσει η μούργα … τότε που θα σ' εκνευρίζει που δεν θα σε φιλάει οταν φεύγει κι οταν έρχεται, που δε θα σκουπίζει τα παπούτσια στο πατάκι και μόλις θάχεις σφουγγαρίσει, που θα πετάει τα ρούχα του σ' ανατολή και δύση και εσυ θα μαζεύεις μουρμουρίζοντας, που το ένα φαϊ θα του ξινίζει και τ' άλλο θα του βρωμάει, που θα σ' ειρωνεύεται “εεελα και τί έκανες όλη μέρα; εγω δούλευα σαν το σκυλί κι εσύ καθόσουνα “ (μάλλον το Φωτόπουλο θάχει υπόψη του το …θα κάάάθομαιιι!” αλλά αυτός δεν ήταν νοικοκυρά) που θα σαπίζει στον καναπέ βλέποντας ποδόσφαιρο τρώγοντας πατατάκια αυτός και το πάτωμα κι εσύ θα θέλεις να δεις ταινία, που θα βαριέται να πάει το ποτήρι απο εδώ εκεί, που θα σηκώνεται απο το κρεββάτι σαν ναχει περάσει ο κυκλώνας Κατρίνα και θα σε χώνει κάτω απο τις κουβέρτες σαν να μην είσαι εκεί, μη θυμηθώ δε το ροχαλητό που θα σπάνε υαλοπίνακες, θάναι σαν να αγκομαχάει ο Μουτζούρης να ανέβει στο Πήλιο! που θα αλλάζει κάθε μέρα ρούχα χωρίς να τον νοιάζει ποιός πλένει (ναι ξέρω την απάντηση : το πλυντήριο θα τα πλύνει αλλά εσύ θα τα σιδερώσεις, γιατί Ο άντρας θα θέλει τσάκισες στα παντελόνια και κολαρισμένα τα πουκάμισα). Οταν θα θες να πάτε ενα σινεμά , ετσι για την κοινωνική συναναστροφή ρε παιδί μου, κι εκείνος θα σου λέει “εχει μία ωραία ταινία το netflix, γιατί να πάμε να πληρώνουμε;” (είναι και του τσάμπα) . Ασε πια για εκδρομές! Ευτυχώς εχει πολλές ταξιδιωτικές η τηλεόραση και θα βολεύεσαι

-Με πήγε πέρσυ στο Παρίσι στην πρώτη μας επέτειο

-Αχ καημένη μου μακρύα που είσαι νυχτωμένη! Μ αυτό το ταξίδι θα μείνεις. Στα πρώτα και στο φεγγάρι μπορεί να σε πάει απο το στεφάνι και μετά είναι το θέμα!

Σου φτάνουν μέχρι εδώ ή να πω κι άλλα … για να δεις μέχρι που φτάνει το “σ αγαπώ-μ’ αγαπάς”…και  θα υπάρξουν και παιδιά και τότε “εμείς οι δυο σαν ένα”, μόνο στο άσμα θα το ακούς!

Εγω στα είπα και αμαρτίαν ουκ έχω, τώρα μπορείς να χοροπηδάς όσο θέλεις, πρόσεξε μόνο την απότομη προσγείωση

Ενα blog  που σέβεται τον εαυτό του και  έχει την αγάπη  στον τίτλο του, ένα σπίτι γεμάτο καρδιές ολοχρονίς, δεν μπορεί να σταθεί απαθής στην επερχόμενη γιορτή, όσο και να μη την πιστεύει. 
Επειδή δεν πιστεύει γενικά, στις "Ημέρες" και ειδικά στην συγκεκριμένη, που άλλοι λόγοι την αναγόρευσαν και καθόλου αγιωτικοί😇
Με τούτα και με κείνα λοιπόν, να πού πέρασε ένας χρόνος , η σχέση δοκιμάστηκε και φτάσαμε στην πρόταση😉
Θυμάστε πέρσυ το πρώτο ραντεβού στο Παρίσι ή να σας το ξαναθυμίσω; 

Φέτος έστησε το τέλειο σκηνικό (μη πείτε οχι) για να κάνει πράξη αυτό που δούλευε μέσα του ενα χρόνο!

Νομίζω, οτι μετά απο τέτοια διακόσμηση και τέτοιο γονάτισμα, κάθε μια μας θα ενέδιδε και θα αποδεχόταν με χάρη και νάζι να πει το "ΝΑΙ". Τώρα αν θα συνεχίσει νάναι τόσο χαρούμενη και ικανοποιημένη, ο χρόνος πάλι θα δείξει.  

Εγω πάντως εύχομαι στο νιο ζευγάρι κάθε μέρα να γιορτάζουν την αγάπη τους γιατί οι σχέσεις θέλουν φροντίδα, συνεχές φρεσκάρισμα, άπλωμα στον ήλιο να λάμψει το λευκό να μη γαριάσουν απο την κλεισούρα και το ακατάλληλο "πότισμα" . 

Αν τ αφήσεις χωρίς φροντίδα στην καλλίτερη , θα μαραθεί, αν δεν καεί εντελώς 😒

Και μετά τις συμβουλές της παλιάς, να ευχηθώ σ' όλους καθημερινή αγάπη για όλους και για όλα, ο,τι μας περιστοιχίζει κι ο,τι κάνει τις μέρες της ζωής μας ομορφότερες και δεν είναι ανάγκη να γιορτάζει κάποιος Αγιος ,έστω και φερτός, για να το θυμόμαστε. 

Η υπενθύμιση απλά βοηθάει την έμπνευση 😍