Του κουτιού!

Ο τίτλος έχει διπλή σημασία:
- "Του κουτιού" θα πει ολοκαίνουργιο
-  όπως όμως επίσης θα πει οτι θα γίνει του κουτιού το έλα να δεις!
Και φυσικά ήρθατε να δείτε 👀...γιατί ισχύουν και τα δύο 😄
Λοιπόν τώρα που μ' έχετε καταλάβει οτι παλιμπαιδίζω ασυστόλως και μου έφυγε ένα βάρος από πάνω μου,ομολογώ ήρθε η ώρα να δείτε και άλλες δημιουργίες από την παιδική χαρά της Χαράς!
Παρότι έχω διάφορα πράγματα που μου έχουν αναθέσει να ανασκευάσω,εγώ δεν λειτουργώ με τα πρέπει,αλλά με τα θέλω.
Έτσι αν μου καρφωθεί μια ιδέα στο μυαλό άντε να μου τη βγάλεις!

Το κακό δεν είναι πάντα οτι η ιδέα μπορεί νάναι δημιουργίας και άλλες ιδέες δεν ξεπερνιόνται οχι μόνο εύκολα αλλά και καθόλου. Ενώ είμαι ανεκτική σαν υποζύγιο,άμα μου στρίψει η βίδα για κάτι,κάποιον,οτιδήποτε, δεν επανέρχεται στην προτέρα της κατάσταση. Αλλά αυτά ανήκουν στη σφαίρα της ψυχολογίας και της προσωπικότητας και ουδόλως ενδιαφέρουν τους αναγνώστες,ειδικά εσάς, που σας εκτιμώ τα μάλα και δε μου έχετε φταίξει να σας τυραννήσω και με τα κολλήματά μου
Και μια που είπαμε για "κολλήματα" και παιδικές χαρές,κόλλησα κι αν κόλλησα !!!
Από καιρό είχα βάλει στο μάτι ένα Gypsy wagon  όπως λέγεται στη γλώσσα των δημιουργικών κατασκευών. Το RINTEREST βρίθει ιδεών επ αυτού, διαφόρων τύπων κατασκευής και με πατρόν. Εμένα είναι ελεύθερο σχέδιο,ως συνήθως 😏.

Προτίμησα να χρησιμοποιήσω ως βάση ένα κουτί (εδώ κολλάει το κουτί ;) )από τσάι και να χτίσω το όνειρο επ' αυτού.
Βρέθηκε και ένα κατάλληλο χαρτί scrapbooking, που κεντρικά είχε ένα μεγάλο λευκό τμήμα, κενό από μοτίβο με καπετούλες και μου έδεσε μια χαρά για πλαϊνά και σκεπή του βαγονιού.


Από εκεί και πέρα χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικών εταιριών χαρτιά,χαρτόνια, και κάθε είδους αντικείμενο (αγνώστου ταυτότητος, οχι εξωγήινο)μία ατομική συσκευασία βουτύρου ξενοδοχειακού τύπου(ξέρετε αυτά του πρωινού μπουφέ) σε θέση μπαγκαζιέρας
και καπάκια "αλατιού" (να σας εξομολογηθώ οτι σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ από τι τα έχω βγάλει,αλλά δεν... Αν θυμηθώ θα το αναφέρω στα σχόλια) για ρόδες και κάτι άλλο πάλι (αυτό κι αν είναι άγνωστο! ελπίζω να μην διαπιστώσω οτι ήταν κάπου χρειαζούμενο) τύπου καπνοδόχου.








Μια γατούλα χαλαρώνει στην είσοδο,αφού έχει ξεκοκαλίσει ένα ψαράκι κι ένα κλεφτοφάναρο κρέμεται για το δρόμο και οχι μόνο.
Οι γνωστές σφήνες από τους καμβάδες έγιναν  σκάλα για την είσοδο.

Και μια και από κουτιά διαφόρων ειδών και μεγεθών έχω πληθώρα,έφτιαξα το μικρό σπίτι στο λιβάδι 😂

Πανοραμική άποψη αφ υψηλού

Η αλήθεια είναι οτι είναι μια παλιότερη κατασκευή, αλλά από κουτιά κι αυτή.
Απλά εδώ δεν χρησιμοποίησα χαρτιά για κάλυψη αλλά χρώμα και κομματάκια χαρτονιού τύπου τοιχοποϊίας.

 Η εξωτερική πλευρά του φούρνου και το όνομα της έπαυλης 😂 εντοιχισμένο

Ένα αγροτόσπιτο λοιπόν,
οχι όμως απλοϊκό,
αφού έχει το φούρνο του,
.

την ψησταριά του (barbecue  αγγλιστί και όπως συνηθίζεται πια και στα καθ' ημάς μη χάσουμε!)

barbecue και περγουλιά με λαχταριστά σταφύλια (polymer clay)

την αποθήκη για τα γεννήματα , το πηγάδι του, και γενικά έχει τον τρόπο του 😉

Πίσω πλευρά

Εμπρόσθια όψη

Ένα σπασμένο χριστουγεννιάτικο στολίδι από χρωματιστό γυαλί απέκτησε την ιδιότητα της λάμπας φωτισμού, πάνω από το στέγαστρο της εισόδου που είναι κρύσταλλο απο τα γυαλιά μου.
 Ένα τασάκι-σουβενιρ  από την Ιταλία που απεικόνιζε το Κολοσσαίο (ευγενική χορηγία του υιού στο βωμό της τέχνης της μάνας 😍) έγινε το πηγάδι ,με σίγλο από αλουμινοκαπάκι και ένα κομμάτι από χάρτινη αυγοθήκη έγινε ο φούρνος.
Το κεντρικό κουτί είχε διαφάνεια στην μια πλευρά του κι έτσι αποφάσισα να τη χρησιμοποιήσω δίκην τζαμαρίας στο κεντρικό κτίριο 😏, η μόνη μου επέμβαση οτι πρόσθεσα καϊτια.
Όλο το συγκρότημα δε απιθώθηκε και δεν κολλήθηκε πάνω σε τουρτόδισκο, για τον απλό λόγο οτι έχω αφήσει ανοιχτά το κάτω μέρος των κουτιών για να βάζω  μηχανικά ρεσώ οπότε να δίνει μια ρομαντική νότα στο σκοτάδι ,με το φως να διαχέεται από τα ανοιχτά παράθυρα και τη τζαμαρία του.

Νομίζω οτι άξιζε τον κόπο όλο αυτό το κουτομάζεμα ,τι λέτε;

Αν σας άφησα με χαμόγελο,εύχομαι να διατηρηθεί όλο τον καινούργιο Μήνα!
                                                                 ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ 💖!!!!

Colazeστε;;;

Είναι να μην κολάζεστε;;; Εγώ πάντως την αμαρτία μου την παραδέχομαι, έστω κι αν καιροφυλακτεί ...Αμβρόσιος 😂😂.

Είναι εθιστικό!

Και φυσικά, μιλάω για το κολάζ!

Ένα βράδυ καραντίνας που ήθελα να ασκηθώ στην ηρεμία και την θετική σκέψη,είπα να κάνω κάτι ψυχοχαλαρωτικοοό; ψυχοβγαλτικοοό; κάτι της ψυχής τέλος πάντων.

Για αρχή διάλεξα ένα εύκολο σχηματάκι.
 Τώρα το πόσο εύκολο αποδείχτηκε ας μη το συζητήσουμε.
Το θέμα είναι, εύκολο- δύσκολο όλα θέλουν προσοχή,επιμονή και υπομονή.

Το πρώτο λοιπόν ήταν ένα ζεύγος φρούτων,πορτοκάλι-μήλο. Μήλο λοιπόν, ως απόγονος Εύας 😉😀ήταν η πρώτη μου επιλογή, με στρόγγυλο ξεκάθαρο σχήμα.

"Φρούτα" με collage

Έκοψα με θρησκευτική ευλάβεια κομματάκια από περιοδικό (ένα διαφημιστικό χρωματοπωλείου με ιλουστρασιόν χαρτί) και άρχισα να τα κολλάω,προσέχοντας όσο το δυνατόν κι αναλόγως την ανύπαρκτη εμπειρία μου, να δημιουργήσω χρωματικούς τόνους, ώστε να δοθούν όγκοι και φωτοσκιάσεις.

Σε κάποια σημεία δε, επέμεινα περισσότερο δημιουργώντας και πάχος, κολλώντας το ένα κομματάκι σχεδόν πάνω στ' άλλο.
Και στο τέλος, ολοκλήρωσα με πάστα κρακελέ, πάνω από  φόντο  γραμματοσειρών.

Μετ' ου πολύ καιρού ,δοκίμασα ένα ζεύγος γόβες,όχι αυτή τη φορά πάνω σε καμβαδάκι,αφού ούτως ή άλλως δοκιμές κάνω,οπότε χρησιμοποίησα πασπαρτού, για να κάνω και οικονομία υλικών

"Γόβες" collage & stensil

Κι εκεί που  όλα πήγαιναν κατ' ευχή και παρακούοντας (απόγονος Ευας ,είπαμε, μη το ξεχνάμε!) οτι της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά...έκανα την πατάτα μου😡😡😡
Σκέφτηκα να καλύψω το κενό χώρο με στένσιλ,και  χρώμα κιμωλίας (γραφίτη),χωρίς να προσέξω αφ ενός οτι κάτω από το ένα υπήρχε και δεύτερο στένσιλ (που πας βρε στραβούλιακααα 😱😱),με αποτέλεσμα η μία πλευρά να βγεί διαφορετική από την άλλη και αφ ετέρου το χρώμα έγινε πολύ έντονο  και δε μ' άρεσε καθόλου.
Έεεσκασα μιλάμε!💣💥

Αμέσως σκέφτηκα εναλλακτικές,γιατί λυπήθηκα τον κόπο μου να το πετάξω.
Αστάρωσα ξανά,καλύφθηκαν εν πολλοίς οι έντονες μαυρίλες και μετά, αποφάσισα να το περάσω άλλο στένσιλ δημιουργώντας τετράγωνα.
Τρώγεται 😒,σε σχέση με ό,τι πήγε να γίνει.

Αυτό μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε κάλλιστα σε μια παπουτσοθήκη,ως σήμανση. Κι αν δεν έχετε στένσιλ όπως είχα εγώ,μπορείτε να σχεδιάσετε ένα απλό σχέδιο και να κόψετε πατρονάκι.
Μετά τα περιοδικά σας δίνουν τη λύση  😉.Τι μόνο για να μαζεύουν σκόνη τα έχουμε ή για την ανακύκλωση;

Και για το τέλος της σημερινής ανάρτησης, μία απόπειρα Τοπίου.
Κάτι μεταξύ Κέρκυρας και Ιταλίας 💕.
Κάποιο καντούνι μ απλωμένα ρούχα,τουρίστριες αναζητούσες κατάλυμα και άλλη να φωτογραφίζει το δειλινό.

Landscape detail collage

Οχι οτι αυτό έγινε άρτιο με την πρώτη (αυτό κι αν θα  ήταν Miracolo!) ,αντίθετα είχε κι αυτό τις αναποδιές του.
 Όπως π.χ έκοψα γαλάζια κομματάκια για τον ουρανό και ενδιάμεσα πιο ρόδινα, να μοιάζει δειλινό. Όμως, όλο αυτό το έντονο χρώμα ζάλιζε και δε ξεκαθάριζε τους όγκους των κτιρίων.
 Έτσι, αποφάσισα να καλύψω το γαλάζιο με κομματάκια γραμμάτων,ούτως ώστε ν' αποκτήσει ουδέτερο φόντο,αφήνοντας μόνο το ρόδινο των υποτιθέμενων σύννεφων.

"Landscape " collage by Hara

 Αυτό εγώ τ' ονομάζω "arte povera" (μτφ. Φτωχή τέχνη),γιατί χωρίς ιδιαίτερα υλικά,ειμή μόνο μία κόλλα,μπορείς να φτιάξεις διάφορες συνθέσεις, μέχρι και πορτραίτα, που αναλόγως επιδεξιότητας μπορούν να βγουν έργα τέχνης.
Μία επίσκεψη στο PINTEREST θα σας πείσει επ' αυτού και θα γοητευθείτε

Κολαστείτε λοιπόν, χωρίς τον φόβο του αφορισμού, ξαναθυμηθείτε τα παιδικά σας χρόνια με την χαρτοκοπτική  και θα με θυμηθείτε 😉😊

Λίγα λουλούδια ...

 αν θέλεις στείλε μου 

και πάλι φίλε μου 

απόψε!

Λουλούδια ο κήπος έπλημμύρισε 

έμπα και μύρισε 

και κόψε!

Έτσι έλεγε ένα παλιό τραγούδι που αγαπούσαν ιδιαίτερα οι γονείς μου και τ' άκουγα κι εγώ από παιδί,τόσο ώστε να νομίζω οτι είμαστε συνομήλικοι!
Και κάθε τέτοια εποχή, χωρίς να το πολυσκεφτώ έρχεται στα χείλη μου αβίαστα,βλέποντας τον οργασμό της φύσης και παρασύροντάς με, να προσπαθήσω με κάθε τρόπο, να τον αποτυπώσω,παντοιοτρόπως.
Δεν είναι και τόσο δύσκολο δα,από τη στιγμή που ζω μέσα στη Φύση!
Είναι τόσο όμορφη αυτή η εποχή και ειδικά το βράδυ,αχ το βράδυ!όταν σουρουπώνει και το ανοιξιάτικο αεράκι χαιδεύει τα φυτά που ανθοφορούν, μία μοσχοβολιά διαχέεται στην ατμόσφαιρα και σε μεθά πραγματικά και τότε κοιτάς προς τον ουρανό,τα χρώματα της αόρατης παλέτας που αλλάζουν σ' ο,τι δε βάζει ο ανθρώπινος νους και ευγνωμονείς, γι  αυτό που σου χαρίστηκε και απολαμβάνεις,  έτσι άκοπα!
Η Φύση λοιπόν, είναι η κινητήριος δύναμη σ΄ αυτή την ανάρτηση και γι αυτό δοξάζεται,στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, με μια ακουαρέλα, συμπληρωμένη με ακρυλικά στοιχεία για έμφαση.
Ένα απέραντο τοπίο με παπαρούνες, απ αυτό που πάντα με ενθουσίαζε κι ανυπομονούσα να δω όταν παραμονές Πάσχα γυρνούσα στον Τόπο μου,είτε ως φοιτήτρια είτε ως ενήλικη,στα χωράφια της Εθνικής οδού,γιατί στη Ζάκυνθο σπανίζουν τέτοιες εικόνες.
"Άνοιξε τα παράθυρα να δεις το σύμπαν ανθισμένο μ’όλες τις παπαρούνες του αίματός μας, – να μάθεις να χαμογελάς.
Δε βλέπεις;Καθώς απομακρύνεται η άνοιξη πίσω της έρχεται η νέα μας άνοιξη...." Γ.Ρίτσος

"Το χωράφι με τις παπαρούνες"
Ακουαρέλλα 

Η άλλη, είναι μια δημιουργία που αντιγράφηκε από ένα ισπανικό
μπλογκ και είναι πανεύκολη.
Τα μόνα που απαιτούνται ρεταλάκια υφάσματος ,απ αυτά που δεν πετάμε κι ας έχουν μείνει μικρά λουριδάκια (εδώ θέλουμε ένα κύκλο 6 εκ.) και κορδόνι ποντικοουρά.
Παραθέτω για διευκόλυνση φωτογραφικά τα στάδια της εκτέλεσης
Αρχικά κόβουμε ένα κύκλο 6 εκ. όπως προείπα.
Το διπλώνουμε στη μέση και τοποθετούμε την ποντικοουρά που έχουμε κόψει στα 10εκ. και της έχουμε κάνει ένα κόμπο στην άκρη.
Διπλώνουμε  κατά το  1/3 του ημικύκλιου που έχει σχηματισθεί, έχοντας εγκλωβίσει το κορδόνι και διπλώνουμε και την άλλη πλευρά σχηματίζοντας έτσι έναν "κώνο".
Φροντίζουμε να κεντράρουμε το κορδόνι και με βελόνα και κλωστή κάνουμε ένα αραιό τρύπωμα.
Σουρώνουμε και μετά τυλίγουμε  την κλωστή γύρω από το ύφασμα, κάνουμε κόμπο και κόβουμε την επιπλέον κλωστή.

Τώρα ήρθε η ώρα να σχηματίσουμε το μπουμπουκάκι,απλά φέρνοντας τα πάνω κάτω, κυριολεκτικά !
Γυρίζουμε το ύφασμα με σχετική υπομονή,ώστε να εγκλωβίσει τον κόμπο στην καρδιά του λουλουδιού και να σχηματισθεί το μπουμπούκι.
Αυτό ήταν!Τα δύσκολα πέρασαν
Τώρα μπορείτε να φτιάξετε όσα θέλετε και να τα κάνετε ό,τι φαντασθείτε.
Εγώ τα έκανα μια μπουτουνιέρα για τα καλοκαιρινά ρούχα

Και τέλος μια κι ο καιρός περνάει ολοταχώς στο Καλοκαίρι, μη υπολογίζοντας κοροναϊούς και λοιπά παρεπόμενα  και η ξεμυαλίστρα θάλασσα μας καλεί,άρχισα να προπονούμαι για τη νέα συγκομιδή θαλασσόγυαλων, μ' αυτά τ ανοιξιάτικα λουλούδια

"A rose drom sea glasses" 3d

White, light blue & pink Sea glasses 

light blue & green Sea glasses by Hara


ΚΑΛΟ ΘΕΡΜΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΕΥΧΟΜΑΙ

Παιδιάστικα καμώματα

Ε ναι λοιπόν, το παραδέχομαι! λειτουργώ σαν παιδί και μάλιστα πεισματάρικο.
Να ζητήσω συγγνώμη;
Γιατί; γιατί όσο μεγαλώνω θέλγομαι από κάθε τι που μου δίνει χαρά; γιατί νοιώθω χαρά μέσα μου και την εξωτερικεύω;γιατί δε συμβαδίζω με την ηλικία μου; γιατί δεν έχω δικαιολογία να κάνω αυτά που κάνω; ένα παιδί π.χ. ή ένα εγγόνι;;;
Ε αφού δεν ήρθεν η ώρα μου ακόμη,τι να κάνω;;;😒
Προτιμώ να το περιμένω ως παρθένα (εγώ μόνο κατ όνομα εννοείται) που περίμενε τον Νυμφίο,απλά προετοιμασμένη.
Αν δε προπονηθώ επι μακρόν πώς θα υποδεχθώ το εγγόνι;;;τι θα του δείξω;πώς θα το διαπαιδαγωγίσω σε μια επόμενη καραντίνα;
Και ύστερα μέχρι να το υποδεχθώ,που δε βλέπω φως, να παραμένω άπραγη; μα εγώ θα βουρλιστώ μπίτι!Οριακά κρατιέμαι.
Τέλος πάντων, όταν είμαι στις μαύρες μου, είμαι "μη του μιλάτε του παιδιού,αφήστε το να κλάψει", όταν όμως είμαι καλά,δεν μπορεί να περάσει μέρα χωρίς εργο-χειρο, χωρίς χειρο-κατασκευή, χωρίς χειρο-δημιουργία. Οτιδήποτε δηλαδή, αρκεί να δουλεύουν τα χέρια,να παράγεται από τα χέρια!
Μια  κενή μέρα, οταν όλα πάνε καλά, δεν πρέπει να υπάρχει, γιατί μετά τα νεύρα είναι σαν σύρμα για τα πιάτα.
Δεν είναι ανάγκη νάναι κάτι σημαντικό,κάτι που θα μπει στο Μουσείο του Λούβρου. Ας είναι κάτι μικρό και κατ΄ άλλους ασήμαντο.Κάτι που άλλοι θα πετούσαν χωρίς δεύτερη σκέψη,αλλά σ' εμένα το φτιάξιμό του θα μου φέρει ένα χαμόγελο να διαγραφεί στο πρόσωπο.
Από την πρώτη στιγμή που βρήκα αυτό το Ιταλικό μπλογκ της δασκάλας του Νηπιαγωγείου (!!! στην κλάση μου βρέθηκα) το λάτρεψα. Ανακάλυψα μικροπραγματάκια που κάνουν τα παιδικά ματάκια να λάμπουν από έκπληξη,μαζί και τα δικά μου.
Από τα πρώτα ευρήματα  που με κατενθουσίασαν, ήταν οι κάψουλες από τα πασχαλινά αυγά Kinder. Έχω δηλώσει επανειλημμένως οτι είμαι φαν και της συγκεκριμένης σοκολάτας και του περιεχομένου της. Έτσι λοιπόν όταν διαπίστωσα πόσα μπορείς να φτιάξεις μ' αυτές τις κάψουλες, και τ αγαπημενα Σουηδικά μανταλάκια (η ενδυμασία είναι πάντα καλτσάκι ;) ),μεγαλούργησα (το λέω μόνη μου ,μη σας βάζω σε κόπο)!
Εδώ  & εδώ μπορείτε να δείτε παλιές κατασκευές
Τώρα αυτές είναι οι πρόσφατες.

Κάψουλες απο αυγά Kinder ντυμένα με κάλτσες και λοιπά διακοσμητικά

Γλυκές χωριατοπούλες που άλλη μαζεύει απλά λουλούδια,άλλη μανιτάρια κι άλλη έχει κόκκινα αυγά για πούλημα!

Κάψουλες απο αυγά Kinder ντυμένα με κάλτσες ;)

Και μια κι είπαμε για αυγά,είχα αρκετά αυγά διαφόρων μεγεθών και μορφών, που ή τα κρεμούσα σε γυμνά κλαδιά σε βάζα ή στα σιδερένια πολύφωτα.


Φέτος όμως λόγω προσωπικών προβλημάτων και της πανδημίας που έφερε τα πάνω κάτω,και δεν είχα καμιά όρεξη πανστολισμού (αν και το Πάσχα ,δεν στολίζω ,απλά κάποιες διακριτικές πινελιές) είπα να τα μαζέψω όλα σ ένα.
Και προέκυψε αυτό το Πασχαλινό δέντρο.
Γιατί ναχουν μόνο τα Χριστούγεννα δέντρο;;;αδικία!Τώρα απέκτησε και το Πάσχα.









Και όλα αυτά ήρθαν να  συμπληρώσουν δύο κοριτσόπουλα που μαντέψτε από τι είναι 😉

Άντε ...για προσπαθήστε λίγο ακόμα...ΝΑΙΙΙ!το βρήκατε,σας άκουσα! Φελλοί
 Όχι οτι τα κορίτσια είναι φελλοί,το κορμάκι τους είναι από φελλό.

Κοριτσάκια απο φελλό και χαρτοκοπτική

Στην αρχή είπα να τα ντύσω με ύφασμα αλλά δεν αγκάλιαζε καλά το σώμα έτσι ακολούθησα τη δασκάλα μου(αυτή τη νηπιαγωγό) και ντύθηκαν με χαρτονάκι. Εγώ τα στόλισα λίγο παραπάνω με κουμπάκια και δαντελίτσες και ομολογώ, τις απόλαυσα 😍.
Τόσο απλές και τόσο χαρούμενες!Η χαρά των μικρών πραγμάτων
Και για το τέλος είπα να ενηλικιωθώ,ως ένα σημείο βέβαια, μην είμαστε και πλεονέκτες! γιατί πάλι για παιδικό παιχνίδι θα μιλήσουμε
Κι αυτό είναι οι σαπουνόφουσκες!
Αυτές με τα ιριδίζοντα χρώματα που βγαίνουν από ένα τόσο δα κυκλάκι και μεγαλώνουν και μεγαλώνουν και τα παιδάκια προσπαθούν να τις πιάσουν ,να τις σπάσουν και να μείνουν τα χρώματά τους στα χέρια τους!

"Soapbubbles" pebble art by Hara

Κι όμως αυτές ή φεύγουν ψηλά στον ουρανό που σπάνε από μόνες τους ή μένουν απλό σαπουνόνερο στα παιδικά χέρια και η μαγεία διαλύεται.
Εγώ πάλι πιστεύω οτι η μαγεία είναι πάντα παρούσα όταν τη χρειάζεσαι να σε βγάλει από δυσάρεστες καταστάσεις,αρκεί να την αναζητήσεις, με όποιο τρόπο εσένα σε βολεύει κι οχι πάντα με μεγαλεπήβολα σχέδια 😉
Τι λέτε; δεν ξαναγίνατε για λίγο και σεις παιδιά;
Ελπίζω να τ' απολαύσατε όσο κι εγώ.
<3 .="" p="">Καλή εβδομάδα νάχουμε ,στο επανιδείν με την αγάπη μου πάντα <3 p="">

Μέρα Μαγιού

Πέρασαν ήδη οι πρώτοι τέσσερις μήνες του χρόνου!
Αυτού του χρόνου που μου φάνηκε τόσο γλυκός και ολοστρόγγυλος και τον φόρτωσα μ ένα σωρό αισιοδοξία και ενθουσιασμό, οτι τίποτε άσχημο δεν θα αμαυρώσει την "στρογγυλάδα του!
Αντ' αυτού στρογγυλέψαμε εμείς από κιλά και αυτός σαν νάχει παγώσει και νάχει μείνει στην Πρωτοχρονιά των ευχών. Έχει συρρικνωθεί σαν ψάρι παστό (καθόλου ποιητικό,αλλά αυτή είναι η αλήθεια). Αποστεώθηκε από την φρεσκάδα του τη ζουμπουρλούδικη,χλόμιασε ,ασθένησε.
Φόρεσε μάσκα κάθε λογής και απομόνωσε τις μυρωδιές και την αίσθηση της Φύσης ,αλλά η Άνοιξη είναι εδώ!
Αυτή η Άνοιξη είναι απάνθρωπη,χωρίς ανθρώπους,“απροετοίμαστη κι η άνοιξη. Σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται, σαστίζει και σωπαίνει” όπως λέει ο Ρίτσος
Αλλά όσο και να κοντοστέκεται δεν είναι για πολύ, δε ζητάει την άδεια κανενός Χαρδαλιά για να προελαύνει ακάθεκτη.
Οπου βρεί υποψία κενού ξεπηδάει και επιτίθεται κατά μέτωπο.  “Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να' ρθει” επέμεινε ο Pablo Neruda, κι έτσι είναι!

Δεν έχει χρεία ούτε καν των απαραίτητων για να επιβιώσει,αντίθετα μ' εμάς που περιμένουμε, ως μάννα εξ ουρανού, ενα εμβόλιο για να ελπίσουμε σε συνέχεια αυτής της ζήσης!
Η Ανοιξη δεν υπακούει σε περιορισμούς και δηλώσεις μετακίνησης,μετακινείται παντού κι απλώνεται όπου της κάνει κέφι.
Σαν να θέλει να μας μεταφέρει το μήνυμα,σα να θέλει να δώσει κουράγιο στους εγκλεισμένους,στους φοβισμένους,στους απελπισμένους,στους απαισιόδοξους.
Σαν να τους λέει: Εγώ είμαι εδώ,κοιτάμε με! Ξαναγεννήθηκα από έναν ακόμα χειμώνα.Χειμώνας είναι και για σας και θα περάσει!
"Η άνοιξη είναι ανερμήνευτη
Εμείς αυθαίρετα χρησιμοποιούμε το εξαίσιο σκηνικό της
για τα δικά μας, εφήμερα δράματα" , όπως λέει ο ποιητής Γιάννης Τόλιας,κι έχει δίκιο
Η Άνοιξη είναι ελπίδα!
Είναι η πιο εύγλωττη επιβεβαίωση οτι η ζωή συνεχίζεται χωρίς αναβολές και κενά διαστήματα. Δεν υπάρχει παύση,μόνο συνέχεια, κι αυτήν ακολουθούμε θέλοντας και μη
Ακόμα και αν την έχουμε χάσει,ακόμα κι αν έχει καμφθεί το ηθικό μας,είναι εκεί  έξω να μας υπενθυμίζει οτι η ζωή δεν είναι γκρι,αλλά έχει χρώμα,έχει μυρωδιά,έχει ανάσα και μας προκ(σ)καλεί να την αντιληφθούμε και να την ντύσουμε με χρώματα αισιοδοξίας
“Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις”. λέει ο Ελύτης, κάπως έτσι είναι και οι δημιουργίες που θα δημοσιεύσω σήμερα,

σαν καλωσόρισμα της Πρωτομαγιάς,χωρίς εξιδεικευμένα υλικά,από το τίποτα
Λίγο σύρμα και μανόν χρειαζόμαστε, να πλέξουμε στεφάνια αμάραντα, να "φυτέψουμε"

λουλουδάκια, να κάνουμε χαρούμενες τις μέρες μας, να στολίσουμε το χώρο μας και να σεβαστούμε τη ζωή των πραγματικών λουλουδιών.

Ας ακολουθήσουμε πάλι τα λόγια του ποιητή:

* είναι ένα φως γύρω μας και μέσα μας, που δε στερεύει.
* δε χωράει ο πόνος μες στο φως. Ας τον διώξουμε, θα τον διώξουμε.
* όπου κι αν ψάξεις είναι φως, το φως κερδίζει απ' την αρχή τα χέρια μας.
* είναι άνοιξη πια, δε χωράει η πίκρα μέσα στο φως.
* Να λες: ουρανός· κι ας μην είναι. Γιάννης Ρίτσος. Σταγόνες φωτός και βροχής

                                ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΟΜΟΡΦΙΑΣ & ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ!