Δε ξέρω τι καιρό κάνει στο Λονδίνο (ξέρω, αλλά δε μας αφορά άμεσα) αλλά ένα ξέρω, οτι εδώ δεν έχουμε Άνοιξη!
Πάει και τέλειωσε, ο καιρός φέτος βάλθηκε να μας αποτρελάνει.
Ο αέρας φυσάει μανιωδώς και μας 'εχει αποκλείσει για μια ακόμα φορά από την υπόλοιπη Ελλάδα.
Τι μου κάνει εντύπωση θα μου πείτε; δεν έχετε κι άδικο.
Φέτος περισσότερες φορές αποκλειστήκαμε παρά μπορούσαμε να μετακινούμεθα ελεύθερα,όποτε μας άρεσε ή οι περιστάσεις επέβαλαν.
Στο νησί το χειμώνα ούτε να πεθάνεις...
Μια και λοιπόν ο καιρός μας άλλαξε τα σχέδια για βόλτες στις εξοχές και τα τοιαύτα,
παίρνω την ομπρελίτσα μου
και σας παρουσιάζω ακόμα μία δημιουργία,ελπίζω την τελευταία του χειμώνα, που καιρό σερνόταν και δεν ολοκληρωνόταν.
Θέλω να πιστεύω οτι ολοκληρώθηκε επιτυχώς,κι οταν θα φτάσει στο χώρο που ανήκει, μπορεί να μη σκορπίσει ρίγη συγκίνησης,ούτε και ρίγη κρύου ελπίζω,αλλά ένα χαμόγελο θα το εκμαιεύσει,πού θα μου πάει;
λεπτομέρεια στομίου |
Υπάρχει και πρόβλεψη για τις σκοτεινές νύχτες, της νυχτερινής ακράτειας,για να μη πέφτεις πάνω της αν βρίσκεται στο δρόμο σου, οι σταγόνες της βροχής (που δυστυχώς δεν αποτυπώθηκαν ευκρινώς στις φωτογραφίες) θα φωσφορίζουν και θα υπενθυμίζουν την παρουσία της.
decoupage σε τσίγκινο με χαρτί και ανάγλυφες λεπτομέρειες |
μία ακόμα πλευρά |
Ας κλείσουμε λοιπόν το χειμερινό κύκλο, και ας ελπίσουμε οτι θα είναι αχρείαστη για το επόμενο διάστημα κι απλά θα κρατήσει στην αγκαλιά της τις παροπλισμένες μας ομπρέλες μέχρι τον επόμενο Χειμώνα...
Με μία ελπίδα ζούμε,γενικά!